Waar ligt de grens van de mens als debatonderwerp?

Poetry Harvest door Proza-K van het Grote Buffalo Bill Debat

‘Buffalo!’ als slogan en een indiaan met stereotiepe verentooi als logo en mascotte – kan dat nog? Dit vraagstuk stond centraal tijdens ons debat op zaterdag 5 oktober met Action Zoo Humain in NTGent. Is het een achterhaald, racistisch en kwetsend symbool, of een traditie die onder bepaalde voorwaarden kan blijven bestaan?

KAA Gent legt de keuze bij de supporters, maar theatermaker Chokri Ben Chikha noemt het een onnodig kwetsende karikatuur. ‘Buffalo leeft in de harten van de mensen; ze hangen het symbool boven hun bed. Zoiets verander je niet zomaar.’ In plaats van een conventioneel verslag delen we hier de ‘poetry harvest’ van het duo Proza-K – het geesteskind van de Antwerpse woordkunstenaars Yves Kibi Puati Nelen en Cleo Klapholz, die zichzelf moderne poëtische esculapen noemen.

‘Poetic harvesting’ is een techniek waarbij zij indrukken ‘oogsten’ uit gesprekken en het publiek. Met deze techniek schrijven ze ter plekke een nieuw gedicht, waardoor het publiek op een poëtische manier kan genieten van de hoogtepunten van het evenement.

Identiteit

Vandaag staan hier twee Antwerpenaren voor jullie, kwestie van de neutraliteit te bewaren, tijdens de laatste schone dag van het jaar in een donker tentje.

Samen met Sarah uit Wokeland, om een spannend thema te bespreken. We gebruiken fragmenten voor de context, we scheppen een beeld door een mozaïek van herinneringen.

Welke verhalen zitten achter onze symbolen?

Hoe ver moeten we het gaan zoeken?

Laten we samen dit historisch moment capteren, luisteren, en bijleren –maar vergeet je niet te houden aan de spelregels!

(Tot het irritante, onverwachte muziekje toe dat niemand doorheeft dat het er is.)

Gelukkig zijn de sprekers al braaf in witblauw thema!

Terug naar de essentie, de KAA Gent Foundation, de hoeksteen van de Gentse maatschappij.

Een indianenlogo in een stad van stroppendragers –is het inclusief? Of onterend en scalperend stereotiep?

Het logo kan gewijzigd worden als de supportersraad dat wenst, en het debat willen we steeds aangaan!

Mogen we satire maken van tradities, hoe driest ze ook kunnen overkomen?

Of moeten we meer empathie tonen voor onderdrukte volkeren?

Iedereen heeft zijn mening, en elke visie telt.

Waar ligt de grens van de mens, om een debatonderwerp te zijn?

Van Carl May tot Winnetoe, van Buffalo Bill tot KAA Gent –het logo heeft een lange weg afgelegd.

Welke stereotype beelden blijven bij ons plakken?

Is het de genocide of zijn er andere vlakken?

Hoe gaan we deze casus aanpakken?

Ons hoofd in het zand steken is makkelijk, maar steken we ons hoofd in het zand?

Want het logo is er dankzij de supporters; een voetballogo bepaalt een identiteit, mensen hangen het boven hun bed, tatoeëren het op hun huid!

Wij zijn niet the warriors, the braves, the savages, wij zijn enkel de Buffalo’s!

Als de supporters het logo willen aanpassen, dan kunnen zij dat!

Vergelijken we de indianenlogo’s met dieren?

Reduceren we hun leed tot een karikatuur?

We mogen de vragen stellen, we mogen ons bewust zijn van de pijn van mensen die eronder lijden.

Pas op, dit wordt een té intellectualistisch gesprek, elke supporter loopt achter zijn logo bij uitstek, gewoon omdat het bestaat.

En vergeet niet, informatie mag niet in de weg staan van traditie!

Gooien we het kind met het badwater weg?

Of zijn we net goed bezig?

Onze geschiedenis is wat ze is, maar hoe dragen we deze principes?

De onwetendheid van de supporters is een realistisch feit!

Daarom zijn ze nog niet racistisch, maar misschien gewoon een beetje het noorden kwijt?

Laten we samen terug zoeken naar de identiteit, vooraleer dat irritante muziekje er terug is.

Samengevat:

Een open gesprek is een goede voorzet, ook al voelen we ons soms gekwetst.

Yves Kibi Puati Nelen en Cleo Klapholz (Proza-K)