WIJ 2 2025

JULI 2025 € 3,95

EERSTE HULP

bij ontplofte poepluiers en snoeihard slaapgebrek

En ook: 70 jaar nijntje

Maayke over haar keizersnede

‘Met mijn handen ging ik zelf naar haar op zoek in mijn buik’

SAMEN STERK

ZO HOUD JE JOUW RELATIE LEUK IN DE TROPENJAREN

Het grootste avontuur begint klein

Ga op ontdekkingstocht door onze collectie of ontwerp zelf je kaartje met mooie illustraties uit onze beeldbank – of voeg je eigen beelden toe.

GRATIS

PROEFDRUK

met de code

WIJPROEF

Nieuwsgierig? Vraag je gratis proefdruk aan via wijgeboortekaartjes.nl

GOED BEGIN

LIEFDE IS ...

4 Mode: zwangerschap

9 Mom to Mom

6 Verloskundige Donna is zelf zwanger

10 Survivalgids voor jonge ouders

14 Zo zorg je goed voor jezelf én je baby

20 Nijntje is jarig!

23 Column verloskundige Marlies

24 Mode: newborn

26 Moeder Anna heeft een prothese

28 Pasgeboren

29 Column Laurentien

30 Vier generaties: tafeltennisster Britt Eerland

35 Steun voor ouders met Buurtgezinnen

37 SpotOn

38 Samen sterk: zo houd je jouw relatie leuk in de tropenjaren

42 Mijn verhaal: moeder zijn heeft autisme

44 Mode: boys & girls

46 Mijn bevalling: Maayke beviel met een Mother Assisted C-section

50 Column Martje

De eerste maanden met een baby zijn intens. Liefdevol, maar ook overweldigend. Slapeloze nachten, volle luiers, krampjes en altijd ‘aan’ staan – het lijkt wel topsport. In alle hectiek kan het voelen alsof je elkaar° even kwijt bent, juist nu je elkaar in deze fase zo nodig hebt.

Hoe houd je je relatie sterk als er weinig tijd is?

We spraken diverse stellen over hoe zij hun relatie onderhouden – met vallen en opstaan. De boodschap: blijf praten, al is het tussen de voedingen door. Soms doet een simpele aanraking of samen iets leuks ook al wonderen.

Journalist Judith Katstra weet hoe belangrijk het is om af en toe te lachen. In haar boek Hoera, een kind! En nu?, waarover ze vertelt in deze WIJ, deelt ze tips van tientallen ouders die het allemaal ook niet perfect doen – maar wel vol liefde.

Wat telt, is dat je er bent. Voor je kind, én voor elkaar. We vergeten soms hoe krachtig een simpel moment van aandacht kan zijn. Dus leg de lat niet te hoog voor jezelf (én elkaar).

P.S. Nijntje is jarig! Dit lieve konijntje bestaat 70 jaar en is nog altijd razend populair én wereldberoemd. Ontdek in deze WIJ hoe dat zo is gekomen.

* Geen partner? Wees dan extra lief voor jezelf.

Mariska van der Kogel Hoofdredacteur WIJ

Kijk voor meer positiemode op prenatal.nl/kledingvoor-mama/

1. TRUI maat XS t/m XXL € 34,99

2. SWEATER maat XS t/m XXL € 39,99, JEANS maat 27 t/m 33 € 49,99

3. JURK maat XS t/m XXL € 39,99

Nieuwe zwangerschapsmode van Prénatal met power! In combinatie met een stoere jeans maak je echt een statement. Mix & match met de denim broeken voor de perfecte look. Stijlvol, comfortabel en eindeloos te combineren.

POWER LOOK

ZWAN GER

Donna de Groot (29) is verloskundige, moeder van zoontje

James (3) én zwanger van zoon nummer twee. Hoe is het om als verloskundige zelf zwanger te zijn en te bevallen?

WIJ vroeg haar het hemd van het lijf.

“Zwanger zijn met een peuter is wel even andere koek. Onze oudste is inmiddels drie, dus die is lekker dwars en heeft een eigen wil. Soms moet ik er, zelf nu naar het einde toe, echt even bij stilstaan: o ja, er komt nog een baby. Het is gewoon druk en veel. Bij een eerste heb je alle tijd om in een bubbel te komen en lekker te relaxen, dat is nu anders. Ik hoop dat dit straks veranderd als ik met verlof ga.”

Dikke buik en fysiek werk

“Dat ik nu weet hoe anders het is, is iets wat ik straks wel meeneem als ik weer aan het werk ga na mijn verlof. Voor nu is het nog even doorzetten. Hoewel, ik werk tot 36 weken door en dat vind ik prima. Wat ik zei: thuis met een kind van drie kom je ook niet echt bij. Soms is verloskundige zijn fysiek werk, maar ik heb de laatste weken geluk gehad dat het rustige diensten waren. Als ik nu met die buik in moeilijke posities bij een bad moet staan, dan is dat wel zwaar. Een paar weken terug had ik dat wel en moest ik in een bepaalde houding zitten waarvan ik dacht: mwah, niet heel lekker. Die buik gaat toch in de weg zitten.”

De zwangerschap

“In het begin van mijn zwangerschap was ik erg ziek. Net als bij James had ik HG (Hyperemesis Gravidarum, extreme vorm van zwangerschapsmisselijkheid, red.), waardoor ik langere tijd niet heb kunnen werken. Verloskundige is een beroep waarbij je er echt moet staan en als je er halfbakken bij bent, lukt dat niet.

Ik heb gemerkt dat ik, omdat ik dit nu zelf heb meegemaakt, daarin een ander soort begeleiding kan geven. Ik denk niet dat je een betere verloskundige bent als je zelf

kinderen hebt, maar je kijkt wel anders naar bepaalde dingen. Ook nu: zwanger zijn met een peuter erbij, dat is iets waar ik straks meer aandacht voor zal hebben. En ik heb ook niet alles meegemaakt hè, dat geldt maar voor bepaalde vlakken, maar het verandert je wel als verloskundige, denk ik.”

Stiekem kijken

“Het grappige is dat ik bijna altijd dezelfde vraag krijg: kijk je dan stiekem ook extra met de echo? En nee, extra controle is niet per se beter. Bij mijn eerste hebben Vera en ik tijdens de podcast (zie kader, red.) eens het hartje geluisterd met de doptone. We hoorden toen een onregelmatigheid en ik kwam in een medische molen terecht. Er was gelukkig niets aan de hand. En toen ik naar mijn echte controle moest, was die onregelmatigheid ook weg, maar daardoor heb ik wel in de stress gezeten.

Eerlijk is eerlijk: ik heb deze keer – tijdens die eerste weken – wel al heel vroeg een inwendige echo bij mezelf heb gedaan. Dat wachten is voor mij natuurlijk ook superspannend en wat dat betreft zit ik dicht bij het vuur. Mijn allereerste zwangerschap eindigde in een miskraam, dus die wachtweken zijn slopend. Het hartje gaat kloppen met vijf weken en drie dagen, en met vijf en halve week zat ik mezelf te echoën. Ik zal maar niet vertellen hoe dat eruitzag. Maar dat gaf wel wat rust, want ik zag dat het normaal was voor die termijn.”

Controles

“Wat betreft mijn controles loop ik bij een fijne praktijk. Wie mij daar helpt, maakt me niet zo veel uit. Ik ga braaf naar de controles en dan is het vooral fijn voor de medische checks; de informatie kan ik mezelf wel geven.

‘Ik krijg vaak de vraag: kijk je dan stiekem ook extra met de echo?’

‘Vergeet niet dat ik daar ook maar gewoon als zwangere lig, niet als verloskundige’

Maar vergeet niet dat ik daar ook maar gewoon als zwangere lig, niet als verloskundige. De 13 wekenecho en de 20 wekenecho vond ik ónwijs spannend. Misschien omdat ik nu zelf ook echoscopiste ben en dus weet wat er allemaal mis kan zijn én omdat ik weet wat het is om een gezond kind te hebben. Je ziet best veel ellende en het is echt een zegen als je kind gezond is.”

Bevallen met collega

“Voor mijn bevalling heb ik een collega die ik goed ken gevraagd erbij te zijn, dat was bij de eerste ook. Niet Vera, van de podcast, dat is echt een vriendin en daarom te dichtbij. Ik wil graag thuis bevallen, net als bij James. Dat was trouwens niet een soort droom hoor, ik heb het idee dat dit soms een beetje heerst in de wereld van zwangere verloskundigen. Dat ze sowieso thuis willen bevallen, zonder pijnstilling en gegarandeerd borstvoeding gaan geven. Dat was het voor mij niet, ik ging er open in en het proberen. Dat ging hartstikke goed, dus zo ga ik er nu weer in.

Wat dat betre ben ik ook wel een beetje verwend: de bevalling en de kraamtijd liepen de vorige keer zo relaxed en tot nu toe gaat het ook heel goed. Dat vind ik soms wel lastig als verloskundige, je ziet ook zo veel ellende. Hoe kan het bij de één nou zo soepel gaan en bij de ander zo’n ellende zijn?”

Zwanger worden en zijn

“Zwanger worden ging veel ontspannener dan de eerste keer. In die zin: toen was de wens en droom voor een gezin zo groot dat ik mij af vroeg: lukt het wel? Maar nu was de druk er wat meer af, want we hebben er al één, dus het was eigenlijk heel ontspannen. Was het raak, dan was het raak en zo niet, dan probeerden we het de maand erop weer. We zijn ongeveer een hal aar bezig geweest voordat ik in verwachting was.

Naast het HG-gedeelte vind ik zwanger zijn heel leuk. Ik voel me fysiek hartstikke goed. Natuurlijk gaat het nu allemaal wat meer in de weg zi en, zeker omdat je thuis minder rust hebt. Maar met de veranderingen in mijn lijf heb ik geen moeite, ik vind mijn buik mooi en ben er trots op. Ik maak er dan ook heel veel foto’s van. Ik voel me verder ook niet extreem anders dan als ik niet zwanger ben. Kortom: ik heb weinig te klagen.”

Inmiddels is Donna bevallen van zoon Quin Elias.

DE VERLOSCAST

Donna maakt samen met verloskundige

Vera de podcast ‘De Verloscast’, over zwanger worden, zwanger zijn en alles wat daarna komt. “We merkten tijdens de controles dat we soms meer wilden vertellen. Je hebt in principe maar een kwartiertje. Vanuit die drang voor verdieping zijn we de Verloscast begonnen.”

Er zijn inmiddels zoveel afleveringen, dat je op elk gewenst moment kan beginnen met luisteren. “Dat is fijn, want ik vind dat er tegenwoordig een behoorlijke verantwoordelijkheid bij de zwangere ligt om dingen zelf uit te zoeken en op te zoeken. Deze podcast geeft wat verdieping”, legt Donna uit.

Je luistert de podcast via alle grote streamingsdiensten. Donna en Vera zijn ook actief als deskundigen op WIJ.nl.

BLIJKT DAT

MIJN KLEINE

MEID TOCH

MEER OP

HAAR MOEDER

LIJKT DAN IK

DACHT, HAHA

Laura

Bevallen kan een heel mooi proces zijn, ik heb enorm genoten van ALLES!

AJ

Ik dacht dat ik het druk had met één kind, voordat ik er twee had

Wat mis je het meest sinds je ouder bent?

Soms hilarisch, vaak ontroerend en vooral herkenbaar. Jullie reacties op facebook.com/wij en instagram.com/wij.insta over het (aanstaande) ouderschap.

tijd voor mezelf

Özlem Mijn opvoedtip: mothers knows best

Onze eerste date night sinds we ouders zijn … die komt er sinds een jaar ein-de-lijk aan

Lizzy

Ik vond bevallen fijn. Elk lijf is anders – het hóéft niet pijnlijk te zijn 57%

Sinds ik

moeder ben, zit ik ‘vast’ aan middagdutjes. En eerlijk?

Heerlijk rustig!

Emilie

Annemarije

MONSTERSPRAY SPUITEN

ZODAT DE MONSTERS

WEGGAAN: HET WERKT!

Joyce

Af en toe regelen we oppas, gewoon om even samen weg te zijn

Emma

Zwanger zijn is verliefd worden op iemand die je nog nooit hebt gezien

EERSTE EERSTE HULP

bij ontplofte poepluiers en snoeihard slaapgebrek

Journalist en moeder Judith Katstra vindt het leven met jonge kinderen soms best ingewikkeld. In haar boek Hoera, een kind! En nu? bundelt ze tips en lifehacks van meer dan zestig bekende en onbekende ouders. Lees haar verhaal over deze survivalgids die jouw leven als ouder een beetje makkelijker moet maken.

Voormalig profvoetballer en analist Anouk Hoogendijk heeft twee hele slechte slapers. In het eerste jaar begon de dag bij beide kinderen al om 05.00 uur ’s ochtends. “Dan kun je er maar beter van genieten. Want hoe lang doen ze dat nu? Anders maak je het alleen maar moeilijker voor jezelf.”

Het is een van de vele tips die ik kreeg en verwerkte in mijn boek. Want het lijkt misschien vooraf vrij eenvoudig, een kind grootbrengen. Bovendien: iedereen doet het. Maar toch vond ik die eerste jaren best pittig. Vooral op de momenten – en die waren er geregeld – als alles anders loopt dan je had bedacht. Als ik bijvoorbeeld veel te laat op een afspraak kwam omdat precies op het moment dat ik de deur uit moest zich een ontplofte poepluier aandiende. En dan nog eens al die gebroken nachten ... Bij mijn oudste dochter hadden we geluk, want die sliep zelfs uit. Maar bij nummer twee werden we alsnog geconfronteerd met een ongenadig slaapgebrek. Het begrip ‘moe’ kreeg een geheel nieuwe betekenis. Ik betrapte mezelf erop dat als iemand zonder kinderen klaagde over vermoeidheid, ik dacht: yeah right.

Stoomcursus

De eerste week na de geboorte van onze oudste dochter leefden we in een roes en kregen mijn vriend en ik een stoomcursus van de kraamhulp. We hingen aan haar lippen en probeerden alles wat ze ons leerde zo goed mogelijk onder de knie te krijgen. Na een week waren we er helemaal klaar voor om samen voor ons meisje te zorgen. Het meeste ging ons goed af, een kwestie van logisch nadenken of je gevoel volgen. Soms met een beetje hulp van internet, onze familie of andere ouders om ons heen.

Maar ze noemen het niet voor niets de tropenjaren, de eerste jaren met je kind waarin het nog de meeste zorg nodig heeft. Er wordt een groot beroep gedaan op je geduld, improvisatie- en vooral uithoudingsvermogen. Ik was me ervan

TIPS DIE JE LEVEN MAKKELIJKER MAKEN

• Vroege vogel?

Is je kind al voor dag en dauw wakker? Geef een fles (met pap) in bed. Praat niet en houd de kamer donker. Het zou maar zo kunnen dat-ie daarna nog even doorslaapt.

• Advies voor beste vriendin

Zet jij jezelf altijd op de laatste plek? Bedenk dan wat je zou zeggen tegen een goede vriendin en volg dat advies dan zelf op.

• Keuze uit twee opties

Heeft je kind een sterke wil? Laat hem kiezen uit twee opties. Op die manier heeft-ie het gevoel dat hij de regie heeft, maar stiekem ben jij dat omdat jij de keuzemogelijkheden bepaalt. Win-win.

• Rompertruc

Ontplofte poepluier? Trek de romper niet over het hoofdje uit, maar stroop hem af naar beneden. De hals van een romper is zo gemaakt, dat hij aan twee kanten uit kan.

‘Hoe leuk en gezellig het ook is met die schattige kleintjes, het is soms hard werken’

TIPS DIE JE LEVEN

MAKKELIJKER MAKEN

• Tandenpoetslied

Is tandenpoetsen een drama? Zing een liedje. Verzin er zelf eentje of zoek een speciaal tandenpoetslied op. Gevalletje afleiding en het maakt het ritueel er een stuk gezelliger op.

• Lievelingsknuffel

Heeft je kind een sterke voorkeur voor een knuffel? Zorg dan dat je gelijk meerdere exemplaren in huis haalt en wissel ze geregeld om, zodat het niet opvalt dat er met de ene meer geknuffeld is dan met de ander. Zo voorkom je paniek als de lievelingsknuffel kwijtraakt.

• Date-night

Met een kind is de romantiek soms ver te zoeken. Plan een vaste avond in de week of maand en maak het gezellig met je lief. Geef bijvoorbeeld eerst je kind te eten, breng hem naar bed en ga daarna samen aan tafel. Steek kaarsen aan, zet een muziekje op en klets lekker bij.

• Speen afleren

Ouders kijken vaak erg op tegen het stoppen met de speen. Uit ervaring weet ik dat het uiteindelijk vaak reuze meevalt. Bereid je kind goed voor en zeg bijvoorbeeld dat-ie nu groot is en de speen aan een andere baby mag geven (die daar dan natuurlijk in de afvalbak belandt).

• Kleuren tellen

Is je kind boos? Ga dan samen voorwerpen tellen in de ruimte in een bepaalde kleur. Goed afleidingstrucje!

bewust dat het leven zou veranderen door de komst van een kind. Maar hoeveel impact het ouderschap daadwerkelijk heeft, kun je van tevoren niet bedenken.

Eén van de meest waardevolle dingen die ik heb geleerd – na zo’n twee jaar gebroken nachten – is meer te kiezen voor wat ik écht belangrijk vind. Nog steeds is dat niet altijd makkelijk, maar wel noodzakelijk. In het boek staan dan ook veel tips over hoe je goed voor jezelf kunt zorgen. Want, hoe cliché, als je niet goed voor jezelf zorgt, dan kun je dat ook niet voor anderen.

Qualitytime

Een andere eyeopener was onze kampeervakantie in Italië met een peuter en een kleuter. Voor het eerst sinds de geboorte van onze jongste gingen we weer op pad met de tent. Ik verheugde me er enorm op: genieten van elkaar en de zon, even helemaal niks. Maar eenmaal ter plekke kwam hier weinig van terecht. Onze peuter zette het ’s nachts op een krijsen, waarop we haar – om de andere campinggasten niet te storen in hun nachtrust – gauw tussen ons in legden op het toch al krappe luchtbed van 1.20 meter breed. Na nog wat andere akkefietjes liep ik na een nogal onstuimig etentje huilend het restaurant uit. Dit was bepaald niet wat ik me bij deze vakantie had voorgesteld. Na even zwelgen in zelfmedelijden zette ik de knop om. Het ging deze vakantie niet om uitrusten, maar wel om qualitytime met mijn gezin. Bijslapen en een boek uitlezen zat er in die eerste jaren niet in. Maar dat betekende niet dat de vakantie minder fijn was. Mijn vriend en ik spraken af dat we elke dag even een moment voor onszelf hadden en dat de ander dan de meiden onder zijn of haar hoede nam. Dit werkte goed en uiteindelijk keken we met veel plezier terug op deze vakantie.

Hard werken

Eenmaal thuis sprak ik vriendinnen die mijn verhaal enorm herkenbaar vonden. Want hoe leuk en gezellig het ook is met die schattige kleintjes, het is soms hard werken. Dat doe je natuurlijk allemaal met liefde, want voor je kind heb je alles over. Ik vond het alleen best gek dat het allemaal als zo vanzelfsprekend wordt beschouwd. Voor een baan volgen we eerst

een opleiding, maar als je vader of moeder wordt, doet iedereen eigenlijk maar gewoon wat. Ik besloot alle handigheidjes die je tijdens het ouderschap leert te verzamelen en een boek te maken met tips en lifehacks van andere ouders. Over alles waar je in de eerste vier jaar met je kind(eren) mee te maken krijgt. Van de kraamweek, het bedritueel, slechte eters, het afleren van de speen, je nooit (lang) opgeruimde huis tot de bemoeizuchtige buitenwereld. Ook sprak ik naast Anouk Hoogendijk met meer bekende ouders, zoals Lauren Verster, Susan Smit, Steven Kazàn, Fidan Ekiz en Rick Paul van Mulligen. Zij vertellen hoe zij het ouderschap ervaren en delen hun beste tips. Zo hoop ik met mijn boek het leven van ouders met jonge kinderen wat makkelijker te maken. En dat ze zich realiseren dat ze niet de enige zijn die het soms even niet weten. Ook wil ik vertellen dat je zoveel meer kunt dan je denkt en dat de meeste problemen zich vanzelf oplossen. Want hoewel die gebroken nachten echt killing zijn, merk ik dat ik vaak de volgende dag prima functioneer. En bedenk, alles is een fase. Over een tijdje verlang je terug naar die eerste jaren, waarin je kind nog extreem schattig was en het wereldje nog zo klein. Vergeet daarom niet er ook vooral heel erg van te genieten!

3 x WINNEN

WIJ mag drie lezers blij maken met Hoera, een kind! En nu? t.w.v. € 22,50. Stuur een mail naar redactie@wij.nl o.v.v. Boek en laat weten waarom jij dit boek graag wilt winnen. Winnaars ontvangen een persoonlijk bericht.

‘Nu ik gezonder eet, merk ik zeker een verschil in hoe ik me voel’

ZO ZORG JE GOED VOOR JEZELF ÉN JE BABY

Goed voor jezelf zorgen is altijd belangrijk, en tijdens je zwangerschap al helemaal. Want wat goed is voor jou, is óók goed voor je baby. Mandy en Jardinee vertellen hoe zij fit en gezond blijven – en het Erasmus MC vertelt hoe zij ook jou daarbij kunnen helpen.

Jardinee Nahr (33) is 34 weken zwanger en voor de derde keer verwacht ze een dochter. Ze valt meteen met de deur in huis: “Ik kan niet wachten, want ik ben er helemaal klaar mee.”

Aan het begin van haar zwangerschap was het allemaal nog goed te doen. Maar nu de laatste loodjes in zicht komen, krijgt ze het zwaarder. Ook letterlijk. Al begon ze deze zwangerschap een stuk lichter dan haar vorige. Voordat ze zwanger werd van haar tweede, ruim acht jaar geleden, woog ze 127 kilo. Nu was dat 104 kilo. “En ik moet zeggen: ik merkte een enorm verschil. Ik voelde me een stuk fitter met 23 kilo minder.”

Verschrikkelijk moe

Als verpleegkundige weet ze als geen ander hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen. “Ik was aan de vollere kant en wilde gezonder zijn. Ook vanuit de gedachte: practice what you preach. Als ik anderen vertel dat ze gezonder moeten eten en meer moeten bewegen, moet ik het zelf ook doen.” En dus heeft ze de afgelopen jaren (haar middelste dochter is inmiddels bijna 8) hard aan zichzelf gewerkt. Met resultaat.

“Aan het begin ging het super. Ik had geen last van mijn bekken, wat ik vorige keer wel heb gehad. Ik kon alles doen: ik maakte werkweken van 40 tot 48 uur.” Maar goed voor jezelf zorgen is ook voldoende rust pakken. Juist dat harde werken nekte haar uiteindelijk. “Dat bleek iets te veel te zijn. Toen we op vakantie gingen en ik in een soort rustmodus kwam, begon mijn lichaam te protesteren. Ik was zo verschrikkelijk moe. De eerste week heb ik bijna alleen maar geslapen.”

Terug in Nederland voelde ze zich nog steeds niet helemaal de oude. En toen gleed ze op een onbewaakt moment van de trap af. “Sindsdien gaat het bergafwaarts.” Het begon met bekkenklachten. “Ik kon bijna niet lopen, het ging echt heel slecht. Van de verloskundige en bekkenfysiotherapeut moest ik rust nemen.” Een groei-echo bij 25 weken wees uit dat de foetus 51 procent minder groeide dan zou moeten. “Daar was ik erg van geschrokken. We werden doorverwezen naar de gynaecoloog en die adviseerde me bedrust. Het was een signaal van mijn lichaam dat ik het rustiger aan moest doen, werd me verteld. Ik heb met pijn en moeite besloten te stoppen met de opdracht die ik had als teammanager.” De bedrust had gelukkig effect: vier weken later groeide de baby weer goed.

Gezond eten

Tijdens deze zwangerschap doet Jardinee erg haar best om zo gezond mogelijk te eten, meer dan de vorige keren. “Dat zie ik ook terug in mijn gewicht. Ik ben pas 6,5 kilo aangekomen.” Het enige waar ze mee ‘zondigt’ zijn verse hamburgers. “Normaal ben ik daar helemaal niet van, maar dat is nu echt een craving. De baby is duidelijk een kind van haar vader!”

Zacht voor je kleintje, heerlijk voor je was

Ontdek Sweet Baby: hypoallergeen wasmiddel en wasparfum speciaal ontwikkeld voor de allerkleinsten. Lief voor iedere huid, betoverend van geur. Nu tijdelijk met 10% korting met code WIJ10 (geldig t/m 15-9-2025). thelaundrystory.nl

Medela Magic Inbra™

Medela’s eerste in-bra kolf met de nieuwe FluidFeel Technology™. Zacht, draagbaar, discreet en comfortabel aan de borst.

Alle voordelen van in-bra kolven, zonder in te hoeven leveren op kolfprestaties. Verkrijgbaar op prénatal.nl.

BIJZONDER AANDENKEN

Leg jouw zwangerschapsbuik voor altijd vast in een uniek en persoonlijk 3D beeldje. Of laat een bijzonder placenta kunstwerk maken. Een aandenken voor altijd aan deze bijzondere periode. Ook leuk als babyshowercadeau! Gebruik bij boeking de code #WIJSCAN25-2 en ontvang de digitale scan t.w.v. € 40 gratis (geldig t/m 30-9-2025). printjewonder.nl

€ 40

Gezond eten hee ze – op de hamburgers na – onder controle, alleen van bewegen komt het nauwelijks. “Ik heb een yogabal waarop ik oefeningen doe die ik vanuit de bekkenfysio heb gekregen vanwege mijn bekkeninstabiliteit. Maar omdat de baby al erg laag ligt, kan ik niet veel anders doen. Wandelen is ook al niet fijn meer. Zi en, staan en liggen, veel meer zit er niet in.”

Luisteren naar je lichaam

Ze luistert naar haar lichaam en merkt dat dat verschil maakt. “Nu ik gezonder eet, merk ik zeker een verschil in hoe ik me voel ten opzichte van mijn eerdere zwangerschappen. Bij de tweede was ik bijvoorbeeld extreem moe en ook vaak misselijk; ik at niet gezond en moest veel overgeven. Nu heb ik dat helemaal niet. Ik voel me veel energieker.”

Zorg dat jouw dreumes altijd alle belangrijke gegevens bij zich draagt met de SOS Naambandjes van Goedgemerkt. Nu 15% korting op het complete assortiment met code: GG-UIT2025 (geldig t/m 30-9-2025). goedgemerkt.nl

Maar áls ze moe is, gee ze daar inmiddels ook aan toe. “Dat heb ik moeten leren hoor, want ik ben iemand die altijd maar doorgaat. Ik kon werkdagen maken van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Nu merk ik dat ik er om 18.00 uur af lig en om 21.00 uur val ik gewoon in slaap. Middagdutjes en powernaps doe ik ook. Ik vertel mezelf: ik ben een kleintje aan het maken en ze hee rust van mij nodig om goed te kunnen groeien.”

Randje obesitas

Ook Mandy Hopstaken (34 en 21 weken zwanger van haar derde kind) luistert goed naar haar lichaam. Ze merkt dat ze onzekerder is dan de vorige keren. “Toen was ik heel jong (haar kinderen zijn 14 en 15 jaar – red.) en stond ik er wat onbevangener in, nu maak ik me weleens druk om wat er allemaal mis kan gaan. Groeit mijn baby wel goed? Voel ik hem nog wel?”

Mandy woog aan het begin van haar zwangerschap 90,8 kilo. Ze zat daarmee “op het randje van obesitas”, zegt ze. Dat kan extra risico’s met zich meebrengen voor haar en haar ongeboren zoon. Zo hee ze een verhoogde kans op zwangerschapsdiabetes, een hoge bloeddruk en zwangerschapsvergi iging. “Ik ben me bewust van de risico’s, daarom ben ik ook altijd bezig met gezond eten. Suikers eet ik bijvoorbeeld weinig. Ik weet wat ik wel en niet moet eten om op gewicht te blijven, maar ik heb gewoon aanleg om zwaar te worden. Het zit in de familie. Als ik niet constant let op wat ik eet en het op z’n beloop laat, word ik zwaar.”

Voordat ze in verwachting raakte, was ze bezig af te vallen. Van 107 kilo ging ze naar 85 kilo. Na de zomervakantie lukte het haar

SAMEN VEILIG OP PAD!

niet direct om in de juiste flow te komen en ook rondom de feestdagen kwam ze weer wat aan. En toen werd ze zwanger. Nu ze die dierbare ‘vracht’ meedraagt, gaat ze natuurlijk niet proberen af te vallen. “Maar ik wil ook niet alles gaan eten wat los en vast zit. Ik wil sowieso onder de 100 kilo blijven. Dat betekent dus dat ik minder dan 10 kilo wil aankomen in mijn hele zwangerschap.”

Rust pakken

Via haar verloskundige heeft ze zich aangemeld voor een onderzoek van het Erasmus MC (zie kader) waarbij wordt gekeken of een leefstijlcoachingsapp voor zwangeren met persoonlijke ondersteuning ook een aanvulling kan zijn voor plus-size moms to be . Mandy moet eerlijk bekennen dat ze nog niet héél vaak op de app heeft gekeken. Maar als aanvulling op de diëtist waar ze bij loopt, vindt ze het fijn dat die app er is. “Er staan bijvoorbeeld recepten in, zag ik. Ik heb ze nog niet geprobeerd, maar dat is wel handig.”

Mandy rookt niet meer, drinkt geen koffie meer en let erop dat ze echt gezond eet. Bewegen doet ze ook veel: naast haar fulltimebaan en drukke gezin doet ze aan zwangerschapsfitness, maakt ze eens per week een flinke wandeling met haar wandelclub en rijdt ze nog paard. Als er dan toch één ding beter kan, dan is het rust pakken. “Dat doe ik niet echt. Ik ben niet sneller moe dan normaal en ik ben nog even actief. Maar als mijn zwangerschap wat verder gevorderd is, kan ik niet meer paardrijden, dus dan word ik vanzelf gedwongen om het wat rustiger aan te doen.”

Gezonde leefstijl

Mandy en Jardinee weten waar ze op moeten letten, maar soms is het fijn om daar wat hulp bij te krijgen.

Het Erasmus MC heeft daarom een onlinemethode ontwikkeld om vrouwen te helpen bij een gezonde leefstijl tijdens de zwangerschap: Slimmer Zwanger (zie slimmerzwanger.nl). Dit is al sinds 2014 een bewezen effectieve begeleiding voor zwangere vrouwen, maar het ziekenhuis onderzoekt nu of

‘Ik ben me bewust van de risico’s, daarom ben ik ook altijd bezig met gezond eten’

‘Als

je leefstijlgewoontes kunt verbeteren,

kun je zwangerschapscomplicaties verminderen’

een aangepast programma beter aansluit bij zwangere vrouwen met een hoger BMI. En of dat ook leidt tot betere uitkomsten voor moeder en baby.

Voor het onderzoek is een speciale app gelanceerd, vertelt prof. dr. Régine Steegers-Theunissen van de afdeling Verloskunde en Gynaecologie van Erasmus MC. “Die is op maat gemaakt voor vrouwen met een BMI van 30 of hoger.” In de app worden vrouwen al in een vroeg stadium van hun zwangerschap (rond de 14 weken of eerder) ondersteund bij een gezonde leefstijl en mentale gezondheid. “De reden dat we dat zo vroeg doen, is omdat dan de meeste gezondheidswinst te behalen is. Eventuele problemen ontstaan vaak al vroeg in de zwangerschap.”

Hoge BMI

Waarom is de app speciaal op deze doelgroep toegespitst? Régine: “Vrouwen met een BMI van 30 of hoger lopen tegen andere problemen aan. Voor deze groep zijn er veel meer risico’s tijdens de zwangerschap. Denk bijvoorbeeld aan een verhoogde kans op zwangerschapsvergi iging en zwangerschapsdiabetes. Een bevalling eindigt bij hen vaker in een keizersnede, de baby is vaker gestrest bij de bevalling, er is meer kans op veel bloedverlies bij de moeder, zwakke weeën, een slechte start van het kind, aangeboren afwijkingen bij de baby, miskramen, te grote baby’s en obesitas bij de kinderen op latere lee ijd.” Dat is nogal een lijst. Régine benadrukt dat ze zich in het onderzoek vooral zullen richten op het voorkómen van een hoge bloeddruk (hypertensie, zwangerschapsvergi iging) en diabetes bij de moeder.

Bij 80 procent van de zwangerschapscomplicaties spelen leefstijlgewoontes ook een rol, zegt Régine. “Als je daar iets aan kunt doen, die gewoontes kunt verbeteren, kun je dus een enorme winst behalen.”

De hoop – en de verwachting – is dat de nieuwe

Slimmer Zwanger-app leidt tot een verbetering van leefstijlgewoontes en daarmee tot een daling van 40 procent van de eerdergenoemde complicaties waar de focus op ligt.

Adviezen

De app is onderverdeeld in verschillende modules, zoals een module voeding, een bewegingsmodule en een module mentale gezondheid. Hoe komt het nou dat je je anders kunt voelen in de zwangerschap? Wat is normaal, en wanneer is het verstandig om aan de bel te trekken? Hoe kun je met bepaalde dingen omgaan? Er is een dagboek dat je kunt invullen en er zijn ademhalings- en meditatieoefeningen. Ook is er aandacht voor alcohol, roken, medicijnen en supplementen. “Er staan algemene adviezen in, gezonde recepten, tips voor voedingsmiddelen die misselijkheid kunnen verminderen. In de app zit ook een stappenteller en een fi etskilometerteller, en er staan video’s in met zwangerschapsproof oefeningen.”

In aanvulling op de app hebben gebruikers ook videogesprekken met de coördinerend onderzoeker en een verpleegkundig specialist leefstijlzorg, waarin ze persoonlijke ondersteuning krijgen. Régine: “Het is niet alleen maar zenden, we willen dat er zo veel mogelijk interactie is. De app moet een soort coach zijn. Mensen vullen een vragenlijst in over al die leefstijlfactoren en op basis daarvan krijgen ze gedurende 26 weken persoonlijke ondersteuning die bestaat uit tips, weetjes en adviezen, op basis van hun risicofactoren.”

Uiteindelijk is de bedoeling dat deze vorm van preventieve leefstijlzorg een vast onderdeel wordt van de verloskundige zorg in Nederland. Régine: “Je kunt er misschien wel extra behandelingen, ziekenhuisopnames en extra controles mee voorkomen, waarmee kosten worden bespaard en er minder druk op de zorg komt te liggen.”

Meedoen?

Het Erasmus MC is nog op zoek naar deelnemers voor het onderzoek. Om mee te doen, moet je BMI 30 of hoger zijn en is het belangrijk dat je op het moment dat je je aanmeldt korter dan 14 weken zwanger bent. Waar in Nederland je woont, maakt niet uit. Ook als je Engelstalig bent, is dat geen probleem. Aanmelden kan via slimmerzwangeronderzoek.nl. Naast een gratis abonnement op de app krijgen deelnemers een cadeaubon van € 50.

De leukste all-in vakantie!

Bij Preston Palace beleven jullie samen de leukste vakantie, helemaal all-inclusive!

Van onbeperkt eten en drinken tot een geweldige mix van unieke faciliteiten: ontdek de indoor kermis, speel samen de gaafste games in Speedway Gamehall, duik in subtropisch zwemparadijs Riviera, gooi een stike op de bowlingbaan en geniet van betoverende familieshows. Voor fijnproevers is er volop keuze uit verschillende à la carte restaurants.

Voor ieder wat wils – natuurlijk all-in!

Boek vandaag nog op prestonpalace.nl

Het liefste konijntje voor alle leeftijden

70 jaar nijntje

Al zeventig jaar is nijntje niet weg te denken uit het leven van jonge kinderen én hun (groot)ouders. Wat begon als een eenvoudig verhaaltje aan zee, groeide uit tot een wereldberoemd knuffelkonijn. Ontdek hoe dat zo is gekomen.

Al drie generaties lang laat ze kinderoogjes stralen: nijntje, het liefste konijntje ter wereld. Elke ouder weet: zodra je een baby krijgt, kun je niet om haar heen. In menig gezin zijn er gezellige nijntje-boeken te vinden. En is het geen boekje, dan toch minstens een scha ige knuff el, romper, luiertas of lamp. Het kleine wi e konijntje is één van de bekendste kinderboekfi guren ter wereld en misschien wel populairder dan ooit. Nijntje-boeken zijn in meer dan vij ig talen vertaald en meer dan 85 miljoen keer verkocht. Er zijn talloze nijntje-producten te koop en ze hee ook nog eens haar eigen tv-serie en zelfs een museum! Maar weinig kinderboekfi guren kunnen daaraan tippen. Nijntje is, met andere woorden, niet weg te denken uit het leven van heel veel jonge ouders en grootouders. Speciaal voor haar zeventigste verjaardag blikken we terug op hoe het haar al die tijd is vergaan.

Altijd herkenbaar

In de zomer van 1955, tijdens een familievakantie in Egmond aan Zee, ontstond het eerste sprankje van wat nijntje zou worden. Geestelijk vader Dick Bruna verzon voor zijn zoon elke avond een verhaal over een wit konijntje dat rond sprong in de tuin

van hun vakantiehuis. Op een dag besloot hij het konijntje op papier te ze en. Dat eerste konijn leek nog niet helemaal op nijntje zoals we haar nu kennen: in het begin had ze nog wat plompe oren die naar buiten wijzen. Maar Dick bleef door tekenen en vanaf 1963 ging ze eruitzien zoals ze nu is: een wit konijn, in strakke lijnen en met een helder silhouet. Twee strakke, puntige oren, zwarte oogjes en een kruisje als mond. Ook kreeg nijntje een jurkje, omdat Bruna het leuker vond om jurkjes te tekenen dan broekjes. Gaandeweg werd haar uiterlijk nog iets ronder en vriendelijker, passend bij haar groei van peuter tot kleuter. Altijd in eenvoudige lijnen, zonder ook maar een detail te veel.

Prettig voorlezen

De boeken van nijntje hebben een zeer herkenbare stijl. Dick Bruna had een duidelijk visie wat hij wilde met de verhalen van nijntje: alles moest zo simpel mogelijk blijven. Niet alleen de illustraties, maar ook de tekst. Daarom is de tekst geschreven in een schreefloze le er (zonder krulletjes of haakjes), komen er geen hoofdle ers in voor en staan er zo weinig mogelijk leestekens in. Verder bestaat de tekst altijd uit vier regels, waarvan het laatste woord van de tweede en vierde regel rijmen. Het idee erachter was om de boeken niet alleen pre ig te maken voor ouders om voor te lezen, maar ook om het voor jonge kinderen mogelijk te maken de verhalen te onthouden én hun eigen fantasie te gebruiken. Dan zijn er nog de kleuren in de boeken die speciaal voor Dick Bruna zijn gemengd: geel, rood, groen en blauw. Het lijken primaire kleuren, maar ze zijn net wat warmer.

Dick Bruna

Heel bijzonder: je komt ze alleen in de nijntje-boeken tegen!

De avonturen van nijntje zijn klein: nijntje gaat een dagje naar het strand, ze viert haar verjaardag of gaat logeren bij opa en oma. Soms maakte

Dick Bruna boeken over thema’s als verdriet, verlies en ziekte. Deze worden op zo’n manier verteld dat kinderen zich er veilig bij voelen en de toon is vriendelijk en troostrijk. Boeken als lieve oma pluis of nijntje in het ziekenhuis bieden herkenning en steun voor de allerkleinsten.

Hoe Dick Bruna op al die verhalen kwam? Door inspiratie op te doen tijdens fietstochten naar zijn atelier, naar spelende kinderen op straat te kijken of zijn eigen kleinkinderen te zien spelen. Zo is het verhaal nijntje in de tent ontstaan toen hij zijn kleindochter in de tuin zag spelen met een geel tentje. Toen zijn kleinzoon voor spook speelde tijdens een logeerpartijtje, heeft hij dat gebruikt om het verhaal het spook nijntje te maken.

Drie generaties

Dat die eenvoud werkt, bewijst wel het feit dat inmiddels drie generaties zijn opgegroeid met nijntje (daarom ook in elke WIJ de rubriek Drie generaties i.s.m. nijntje – red). En dat is bijzonder, want over de eerste boeken waren volwassenen niet enthousiast. Men vond de boeken te simpel, met veel te weinig tekst. Maar kinderen waren juist dolenthousiast. Nijntje spreekt kinderen wereldwijd aan door haar eenvoud, schattige uiterlijk en positieve, nieuwsgierige karakter. Ze is ongecompliceerd, onschuldig en altijd in voor nieuwe avonturen. En niet alleen kinderen zijn fan, voorlezende ouders én opa’s en oma’s zijn opgegroeid met verhalen die ze nu met hun kleinkinderen kunnen delen. Als dat niet voor verbinding zorgt!

Of je nu bent opgegroeid in de jaren zeventig, negentig of nu: nijntje is er altijd geweest. En ook al leeft Dick Bruna niet meer – hij overleed in 2017 op 89-jarige leeftijd – zijn werk leeft nog altijd voort. Ook in het buitenland, waar nijntje miffy heet, omdat nijntje maar moeilijk uit te spreken is. Hopelijk zal nijntje nog heel veel generaties blijven inspireren en vele kinderharten stelen. Wie er ook voorleest, vader, moeder, oma of opa: nijntje blijft het konijntje dat je voor altijd in je hart sluit. Want zo knuffelig en lief als nijntje is, is er immers maar één.

‘Nijntje is het konijntje dat je voor altijd in je hart sluit’

WINNEN

Overnachting in nijntje kamer

Wil jij slapen in een echte nijntje kamer? Maak kans op een overnachting voor vier personen in één van de nijntje kamers in Stayokay Utrecht Centrum!* Inclusief een familie-entreekaart voor het nijntje museum. Doe mee en laat weten waarom jouw gezin wilt winnen via winnen@mercis.nl o.v.v. Stayokay.

MARLIES

Verloskundige Marlies Keizer-Koers (33) werkt met vier collega’s in haar eigen middelgrote stadspraktijk in Deventer. Ze is getrouwd en moeder van Charlotte (16 maanden). Marlies schreef drie boeken: Dagboek van een verloskundige, Sorry dat ik je wakker bel en Alles over zwangerschap, bevalling en kraamtijd.

‘Je batterij loopt sneller leeg’

Als ze binnenkomt, zie ik het al, maar ik vraag het toch. “Hoe gaat het met je?” Didem schiet vol en haar stem slaat over als ze zegt dat het niet zo goed gaat. “Het is allemaal veel. Ik werk fulltime en de werkdruk is zo hoog. Ik moet steeds harder lopen om het bij te houden. Maar ik ben zó moe en slapen gaat ook al slecht.”

IK KIJK NAAR HAAR MAN en vraag hoe hij daar naar kijkt. “Didem legt de lat hoog. Normaal gesproken gaat ze naast haar baan ook een paar keer per week sporten en afspreken met vriendinnen. Nu ligt ze vaak na het avondeten op de bank. Het frustreert haar enorm dat ze minder kan en dat ze gevoelsmatig steeds iets moet inleveren.”

DIT IS EEN THEMA DAT VEEL VOORKOMT in mijn spreekkamer. In onze maatschappij zijn vrouwen gewend om op hoog niveau te presteren en veel ballen in de lucht te houden. Ze willen een gemotiveerde collega zijn, maar ook een geïnteresseerde partner, vriendin, dochter of zus. Soms lukt het aardig om alles te combineren, maar zodra er iets groots bijkomt, zoals een zwangerschap, wordt het ineens veel moeilijker. Logisch, want een groeiende baby vraagt veel energie van je lichaam en geest!

TOCH MERK IK DAT ZWANGEREN van zichzelf verwachten dat ze hun oude leven kunnen voortzetten en dat ze vaak denken: dit moet ik nog kunnen. Er zijn dan twee vragen die je jezelf kunt stellen. Kun je echt goed van je zwangerschap genieten als je niet goed voor jezelf zorgt, lichamelijk en mentaal? En houd je het vol als je geen momenten van rust neemt, of ga je dan uitgeput je bevalling in?

HET KAN JE HELPEN OM TE BESEFFEN dat je een fysieke en een mentale batterij hebt. Als een soort Sims poppetje. Zit hij vol, dan is hij groen en heb je veel energie. Als je je minder fit voelt, kan hij naar geel-oranje gaan. Gaat het slecht met je, dan zit je in rood. In de zwangerschap loopt je batterij sneller leeg. Je hebt meer hersteltijd (rust, ontspanning) nodig om weer op te laden.

ALS JE ONDER DE GELE GRENS KOMT, dan gaat je lichaam klachten geven om jouw aandacht te trekken. Sneller geïrriteerd zijn, vermoeidheid, lusteloosheid of somberheid, maar ook meer stress ervaren of moeilijk in slaap komen. Het is belangrijk om aan te sluiten bij het niveau van je batterij. Gun het jezelf om dingen anders te doen, zodat je positieve verschillen gaat zien. Kleine of grote.

PROBEER MAAR EENS TE FOCUSSEN op een goede dagstructuur, toe te geven aan vermoeidheid door een dutje te doen, minimaal 30 minuten buiten te bewegen, vroeg naar bed te gaan en inspanning en ontspanning af te wisselen. Door elke dag een beetje beter voor jezelf te zorgen, kun je volop genieten van je zwangerschap.

• SWEET PETIT MINI HYDROFIELE MULTIDOEKEN 2 pack € 17,99 (110 x 110cm)

• SWEET PETIT MINI WIEGDEKEN € 34,99

• SWEET PETIT MINI OVERSLAGSHIRT maat 44 t/m 68 € 14,99

• SWEET PETIT MINI BROEK maat 44 t/m 68 € 14,99

• SWEET PETIT MINI SLOFJES 1 maat € 12,99

BACK TO NATURE

De nieuwe Sweet Petit Mini collectie ademt de rust van de natuur. Zachte tinten als grijs en taupe, gecombineerd met lichte bloemenprints en knuffelzachte stoffen, geven elk item een warme, frisse uitstraling. Comfortabel, stijlvol en perfect voor je kleintje.

Kijk voor meer babykleding prenatal.nl/ sweetpetit_mini

1. SWEET PETIT MINI BOXPAKJE maat 44 t/m 68 € 25,99 2. SWEET PETIT MINI SPEENKOORD € 17,95

SWEET PETIT MINI WIEGHOESLAKEN

MOEDER ZIJN MET EEN PROTHESE

‘Soms voelt het alsof ik

een doorsnee moeder ben’

Anne (30) woont samen met haar man Noam en hun dochter Lena (10 maanden) in Amsterdam. In 2013 veranderde Annes leven drastisch toen ze een vorm van botkanker kreeg. Inmiddels heeft ze een prothese. Hoe is het om moeder te zijn met een prothese? Ze vertelt het aan WIJ.

“Toen ik 18 was, kreeg ik de diagnose osteosarcoom – een vorm van botkanker. Mijn linkerbeen werd boven de knie geamputeerd en ik onderging intensieve chemotherapie. Al snel kreeg ik last van hevige fantoompijn, dat uiteindelijk chronisch bleek te zijn. De pijn is er constant en vooral brandend en drukkend. Alsof er kokend water overheen is gegaan en ik een veel te strakke laars aan heb. Overdag is het met genoeg afleiding goed te doen, maar als ik ga slapen, heb ik er veel last van en moet ik het echt actief negeren. Om die fantoompijn tegen te gaan, kreeg ik pijnmedicatie, waar ik afhankelijk van werd en uiteindelijk van moest afkicken.”

Moeder worden

“Mijn allergrootste droom was moeder worden. Toen ik ziek werd en mijn been verloor, leek die droom ineens veel minder vanzelfsprekend. Er was geen tijd om eicellen veilig te stellen en door de chemo kwam ik in de overgang. Ik was toen vooral bezig met de vraag of ik überhaupt moeder kon worden van een kind met mijn DNA. Gelukkig kwam mijn menstruatie na de laatste chemo snel terug. En daarmee ook de hoop.

Tien jaar later, met de leukste man aan mijn zijde, begonnen wij aan onze familie. Wat een wonder: binnen vier maanden was ik zwanger. Ik was natuurlijke elke maand aan het testen, want

ik dacht steeds dat ik zwanger was. Mijn spiraal was er voor het eerst in tien jaar uit en elke mini verandering aan mijn lichaam voelde als een vroeg zwangerschapssymptoom. Na drie keer testen legde ik me erbij neer: dit gaat niet zomaar lukken. Toch testte ik die vierde keer weer, vroeg in de ochtend. Mijn man sliep nog en toen de test positief was, sprong ik op bed om het hem te vertellen. Wat een cadeau! We belden direct onze ouders, die waren ook in de wolken. We vierden niet alleen de zwangerschap, maar ook het feit dat het gelukt was met z’n tweeën!”

Zwanger met een prothese

“Ik was benieuwd wat mijn prothese voor invloed zou hebben op de zwangerschap. Gelukkig stelde mijn verloskundige me snel gerust: we wachten gewoon af. Zelf was ik bang dat ik mijn prothese niet meer zou kunnen dragen in de laatste weken – door vocht of gewichtstoename. Ik had toen nog niet eens een rolstoel, dus dat vooruitzicht voelde kwetsbaar. Vanaf 12 weken zwangerschap ben ik gaan sporten met een goede vriend die trainer is. Hij zocht alles uit over zwangerschap én prothesevriendelijke oefeningen. Dankzij hem kon ik blijven trainen tot het einde. Ik ben het ziekenhuis in én uitgelopen rondom de bevalling, en daar ben ik echt trots op.”

Meer

vrijheid

“Toen ik zwanger werd, maakte ik me zorgen: zou ik mobiel genoeg zijn met een baby? Kan ik haar wel alles geven? Maar die zorgen bleken grotendeels onterecht. Natuurlijk zijn er ook situaties waarin het lastig is. Ik vind het bijvoorbeeld best spannend om haar de trap af te tillen, want dat is sowieso lastiger om te doen zonder me vast te houden aan de leuning. Ik kan het wel, maar ik laat het liever aan iemand anders over. Ook is het dragen van zware dingen voor mij moeilijker, dan komt er veel druk op mijn prothese te staan. Op vakantie is mijn man dus de pineut, hij moet alles sjouwen.

‘Het is een uitdaging, de balans tussen moeder én Anne zijn opnieuw uitvogelen’

Mijn prothese is voor mij essentieel, en sinds ik moeder ben, nog meer. Als er iets misgaat met mijn been, merkt Lena dat meteen. Daarom moet alles perfect zitten. Ik denk dat veel mensen genoegen nemen met een prothese die misschien niet helemaal perfect aansluit op zijn of haar lichaam en leven, maar daar pas ik voor. Ik heb veel research gedaan, aanbevelingen aangehoord en ben vooral proactief geweest in het proces. Veel onderdelen mag je proberen, dus dat heb ik ook gedaan. Ik heb nu een prothese van het merkt Össur en die is voor mij perfect. Minder pijn, meer vrijheid. En belangrijker nog: ik kan mijn rol als moeder volledig vervullen.”

Moeder zijn op mijn manier

“Soms voelt het alsof ik een doorsnee moeder ben, ondanks mijn prothese. Natuurlijk hebben we dingen aangepast: we wonen gelijkvloers en zonder drempels, het bad is ruim, het huis praktisch ingericht. Ik hoop dat Lena nooit iets tekort zal komen doordat ik een beperking heb. We doen er alles aan om dat te voorkomen. Nu ze nog zo klein is, zit dat vooral in de kleine dingen. Ik sport twee tot drie keer per week, zodat ik fit genoeg ben om haar lang te dragen. We doen zelfs specifieke oefeningen om het tillen te simuleren. Ook hebben we bijvoorbeeld een lichte wagen, een autozitje met een schouderband en een hangstoeltje aan tafel, zodat er geen uitstekende poten zijn waar ik over kan vallen. Haar box zit in een oude inbouwkast op een meter hoogte, zodat ik haar makkelijker kan oppakken en neerzetten. En om samen met Lena op pad te kunnen, hebben we een bakfiets met drie wielen en een babyzitje. Met twee wielen moet je de prothese vastmaken aan de trappen en dat vind ik spannend, want dan kan ik onderweg nooit afstappen met dat been. Lena is actief en loopt al. Ik hoop stiekem dat het rennen nog even duurt, want ik ben zelf niet zo snel. Met mijn prothese kan ik wel rennen, maar dat is heel eng. Ik hoop dat ik het wat meer kan oefenen, zodat ik in noodgevallen kan ingrijpen. Rennen met een prothese is een heel technische handeling, waar

ik veel mentale focus voor nodig heb. Het is geen reflex, maar iets wat ik heel bewust moet beginnen. Ik ren dus niet zomaar even ergens achteraan. Babyzwemmen lijkt me geweldig, maar ik durf het nog niet goed aan. Zonder prothese in zwemkleding voel ik me kwetsbaar en niet zelfredzaam, ik kan bijvoorbeeld niet zelf het water in en uit. Dat gevoel – in combinatie met verantwoordelijkheid voor mijn dochter – is nu nog een brug te ver. Ik kán wel zwemmen zonder prothese, maar dat is veel vermoeiender dan met twee benen. Er zijn zwemprothesen, die ik – als ik in aanmerking kom voor een nieuwe knie – zeker ga proberen aan te vragen.”

Balans vinden

“Ik ben zo trots op Noam en op ons samen. Hoe we lief blijven naar elkaar, goed communiceren, voor elkaar zorgen – ik geloof echt dat Lena daar alleen maar sterker van wordt. Het moederschap betekent voor mij vooral: veel knuffels en blijdschap. Natuurlijk is het een uitdaging; de balans tussen moeder én Anne zijn opnieuw uitvogelen, de uitdagingen van het ouderschap en samen ouders zijn, maar daar geniet ik ook enorm van. Mijn vader zei ooit: ‘Het enige dat echt telt, is dat je lief bent voor je kinderen.’ Dat onthoud ik op onzekere momenten. Want dat is tegelijk ook het makkelijkste!”

Foss Rutten 24-04-2025

Mylo Lewis Visser 01-04-2025

Amse Bosma 26-02-2025

Otis de Jong Maier 17-04-2025

Esmee Grovenstein 11-03-2025

Raf Nabuurs 18-05-2025

Quinn Joah Pas 04-03-2025

Ben Laden 15-03-2025

Milo & Cody 24-02-2025

Laat je het WIJ weten? Is jouw baby geboren? Laat het ons binnen 6 weken na de geboorte weten op wij.nl/gratismutsje. Je krijgt dan totdat je kind één jaar is het magazine WIJ thuis gestuurd én een gratis mutsje met de naam van je kind. Doen!

DE SIMPELE KRACHT VAN PRATEN

Laatst stond ik in een wachtkamer. Een jonge moeder zat daar met haar baby. In haar ene hand hield ze de fles, in de andere haar telefoon. Haar ogen waren op het scherm gericht. En ik dacht: dit is hoe we het tegenwoordig doen. Praktisch. Efficiënt. Maar ook een beetje alleen.

Ik herken het. Schermen zijn overal. Even appen, iets opzoeken, een nieuwsflits meepikken. Het leven vraagt veel. En dat scherm? Dat is soms gewoon een adempauze in een overvolle dag. Logisch en menselijk. We hebben vaak het gevoel dat we alles tegelijk moeten doen: zorgen, plannen, bijblijven. En in die drukte vergeten we soms hoe krachtig een simpel moment van aandacht kan zijn. Want terwijl jij je best doet alles draaiende te houden, groeit je kind razendsnel. Elke blik, elk woord, elke aanraking helpt hem of haar de wereld te begrijpen.

Maar wist je dat die eerste 1000 dagen – van zwangerschap tot tweede verjaardag – ongelooflijk belangrijk zijn voor het brein van een kind? In die fase worden miljoenen verbindingen gelegd. En wat jij doet, zegt, kijkt, voelt: het telt allemaal mee. Niet het scherm, maar jouw gezicht is wat telt. Jouw stem. Jouw ogen. Jouw reactie. Je hoeft daar niets groots of ingewikkelds voor te doen. Gewoon er zijn – echt aanwezig – is al genoeg. Zelfs in korte momenten kun je die diepe, veilige basis leggen. Voeden is dus veel meer dan melk geven. Een liedje, een woordje, een glimlach – het is voeding voor het hart en het hoofd. Als je vertelt wat je ziet onderweg in de buggy, voelt je kleine zich gezien. En juist van die interactie, dáár groeien ze van.

Is schermtijd dan verkeerd? Nee hoor. Soms is het nodig. Maar we voelen vaak zelf wel wanneer het gewoonte is geworden. Wat als we elkaar helpen om af en toe te kiezen voor: even zonder scherm? Vijf minuten echt contact. Een liedje. Een lach. Samen iets benoemen.

Het leven met een baby is intens. Je bent moe. Je twijfelt. Je doet wat je kunt. Weet dan dit: jij bent genoeg. Jouw aandacht is het grootste geschenk. Niet perfectie, maar nabijheid. Misschien is het ook een oefening in zachter zijn voor jezelf. Want hoe druk je ook bent, je kunt altijd opnieuw kiezen voor verbinding – zonder schuldgevoel, zonder oordeel.

Dus als je straks je telefoon pakt, stel jezelf dan deze vraag: wat zou ik zien als ik even opkijk? Misschien een lachje. Een blik. Een moment van verbinding. En nu je weet wat dat ene moment van actieve verbinding al doet met de ontwikkeling en taalverwerving van je kind, is verbinden en praten dan niet een simpele keuze?

Prinses Laurentien van Oranje zet zich intensief in voor Taalschatten, dat als doel heeft alle kinderen in Nederland op het juiste taalniveau aan de basisschool te laten beginnen. Daarbij is taalverwerving in de eerste 1.000 dagen van een kind van cruciaal belang. Ze is getrouwd met prins Constantijn, de jongste broer van koning Willem-Alexander, en samen hebben ze drie kinderen: Eloise, ClausCasimir en Leonore.

‘Niet het scherm, maar jouw gezicht is wat telt. Jouw stem.

TAFELTENNISSTER BRITT EERLAND

‘We vormen een hecht team’

Britt Eerland is toptafeltennisser. Ze onderbrak haar carrière voor de geboorte van haar dochter Zaya in 2023, maar speelt inmiddels weer op hoog niveau. “Ik had het zo gemist.”

Toptafeltennister Britt Eerland (31) nam (met haar team) deel aan de Olympische Zomerspelen in 2016, 2020 en 2024 en werd meerdere keren

Nederlands kampioen en derde met haar

Nederlands team op het EK. Haar hoogste ranking op de wereldranglijst was 27e van de wereld. Britt en haar partner Eralfelino Lopez (36) zijn ouders van dochter Zaya (2).

Moeder Renate (57) was getrouwd met André Eerland, met wie ze Britt (31) en Nikki (28) kreeg. En oma Sjaan is 86 jaar.

Een achterkleinkind krijgen, dat is niet voor iedereen weggelegd. Voor de overgrootmoeder van tafeltennisster Bri , Sjaan, voelt het als een zeldzaam geschenk. “Het is echt bijzonder hoor, een achterkleinkind. Het is super dat ik dit mag meemaken. Met Bri hadden mijn man en ik sowieso altijd al een speciale band, dat zei mijn man ook altijd tegen iedereen. Dat komt misschien wel door onze gedeelde liefde voor sport. Als Bri in de buurt een wedstrijd of interview hee , ga ik ook altijd met haar mee.”

Bri : “Ik zeg weleens dat het voelt alsof mijn oma mijn beste vriendin aan het worden is, zo vaak zie ik haar tegenwoordig, haha.”

Oma Sjaan: “Bri woont vlakbij. Ze kwam sowieso altijd één keer per week langs. Door Zaya zien we elkaar nog vaker. Heel gezellig is dat.”

Teamwork

Bri en haar oma kunnen elkaar vaak zien, omdat ze allebei in Schiedam wonen. Bri s moeder woont in Zeeland, op drie kwartier rijden, haar schoonmoeder in Ro erdam. De hele familie woont, kortom, dicht bij elkaar. Bri s moeder Renate: “Ik ben één dag per week minder gaan werken, elke donderdag pas ik op. Dat combineer ik dan meteen mooi met een bezoek aan mijn moeder. Als Bri een wedstrijd hee , nemen we Zaya soms mee naar Zeeland. Zo bouwen we allemaal op onze eigen manier een band met haar op.” Bri hee een stevig vangnet en daar is ze erg dankbaar voor. “Ja, het is echt ‘a village’. Ik krijg veel hulp van mijn oma, moeder, schoonmoeder en natuurlijk mijn partner, Eralfelino. Zaya gaat daarnaast twee dagen per week naar de opvang. Het vraagt veel planning en schakelen, maar vooralsnog gaat dat prima.”

En dat is heel fijn, dat het prima verloopt, want Bri is nog lang niet klaar met de topsport. Hoe haar carrière zich gaat ontwikkelen, is nog niet helemaal

‘We bouwen allemaal op onze eigen manier een band op met Zaya’

duidelijk, wat best spannend is. Bri : “Ik probeer zoveel mogelijk te spelen en hoop dat ik snel sponsors vind, zodat ik mijn carrière voort kan ze en.

Mijn doel is het EK in 2026. Of de Olympische Spelen in 2028 haalbaar zijn, is nog niet zeker.” Voorlopig focust ze zich dus op het EK en hoopt ze ondertussen andere moeders te blijven inspireren.

Steun van andere moeders

Sinds ze openlijk deelt hoe ze haar werk met het moederschap combineert, krijgt ze veel reacties van andere moeders binnen, onder andere via dm’s op Instagram. “Ook komen andere moeders naar me toe tijdens wedstrijden. ‘Wat jij doet, is bijzonder’ zeggen ze dan. Of: ‘Door jou ben ik weer gaan sporten.’ Dat raakt me en het motiveert me om door te gaan. We hebben allemaal onze struggles en als mijn verhaal een ander helpt, vind ik dat ontze end waardevol.”

Bri vindt het contact met andere moeders zelf ook heel nu ig. “Tijdens de Spelen zocht ik bewust andere sportmoeders op. Hoe doen zij het?

Vanaf het begin van mijn zwangerschap heb ik samen met mijn coach Anton een plan gemaakt om gedurende de zwangerschap en de periode erna zo fit mogelijk te blijven.” Tijdens de zwangerschap tafeltenniste ze tot zeven maanden, de laatste twee maanden deed ze aan yoga en zwemmen. Bri : “Ik kon niet stilzi en.”

Na de bevalling volgde ze postpartumgym om goed te herstellen van de zwangerschap en bevalling. Bri : “De periode na de bevalling heb ik alleen maar rustige oefeningen gedaan, van dat hele lullige zoals over een lijntje lopen en balanceren. Ik had heel erg de wil om weer te tafeltennissen, ik had het zo enorm gemist. Ik ben blij dat ik die trainingen serieus heb genomen, want daarna heb ik met het opbouwen nergens meer last van gehad. Ik had zo’n goede basis, dat ik vrij snel sterker en sneller werd.”

Bevallen als een wedstrijd

Dat het herstel spoedig verliep, was te verwachten. Want zoals bij alles, had Britt zich goed voorbereid. “Ik ben een controlfreak, dus ik had een plan A, B én C. Plan A was thuis bevallen, met sfeerlichtjes, muziek, een yogabal in de buurt. Toen dat niet werkte, raakte ik even in paniek, maar kon ik snel terugvallen op plan B: het ziekenhuis met een bevalbad. Daar beviel ik uiteindelijk heel relaxed in bad. Zonder morfine, want daarvoor bleek het al te laat. Het was een mooie ervaring, al was het wel iets pijnlijker dan ik me van tevoren had voorgesteld.”

Ook de kraamtijd was iets pittiger dan Britt had gedacht. “De borstvoeding ging goed, maar was intensief in het begin. Gelukkig vond ik steun via een Facebookgroep voor jonge moeders.

Daar leerde ik: na zes weken komt er ritme in. Omdat ik die eerste zes weken niet sportte, kon ik echt even helemaal lekker die bubbel in en me committeren aan de borstvoeding en de nieuwe situatie. Uiteindelijk heb ik veertien maanden gevoed.” Samen met partner Eralfelino, die in de zorg werkt met onregelmatige diensten, lukte het om de eerste periode goed door te komen. “Hij nam de volledige verlofperiode op zich en daarna stemden we onze agenda’s op elkaar af. Tot nu toe gaat dat goed.”

Nijntje is jarig

Nijntje is al drie generaties geliefd bij jong en oud! In 2025 vieren we dat Dick Bruna haar 70 jaar geleden bedacht. Tijdens een vakantie in Egmond aan Zee vertelde Dick Bruna elke avond voor het slapengaan een verhaaltje aan zijn oudste zoon. In de hoofdrol speelde een wit konijn, dat in de tuin van het vakantiehuisje rondliep. Dit konijn werd de inspiratie voor nijntje (zie pagina 20).

Heel sterke vrouw

Op de manier waarop ze het allemaal aanpakt, is moeder Renate bijzonder trots. “Bri is opgegroeid in de topsportwereld, daar is ze op een bepaalde manier door gevormd. Ze had ermee kunnen stoppen, maar ze hee de kracht gehad om daarmee door te gaan. Bri is gewoon een heel sterke vrouw. Dat is ze altijd geweest en is ze nog steeds. Alles wat ze doet, is weloverwogen. Als ze iets wil, stippelt ze helemaal uit hoe dat moet aanpakken. Ik ben vol trots en heb veel van haar geleerd. Ze is heel verantwoordelijk voor alles wat ze doet. Ze moet keuzes maken voor haarzelf, maar als moeder moet je ook rekening houden met je kind. Die wil je dan ook op zijn of haar juiste manier gewoon geven wat hij of zij nodig hee .” Bri : “Voor mijn gevoel hee het moederschap ervoor gezorgd dat ik nog duidelijker weet wie ik ben en waarvoor ik sta.”

Warme familie

Sinds het moederschap hee ze ook meer begrip voor haar eigen moeder gekregen. “Als kind vind je alles vanzelfsprekend. Nu weet ik: dat was misschien wel niet zo. Ik vind het heel bijzonder hoe de komst van Zaya onze familie nog dichter bij elkaar hee gebracht. Heel fijn, want ik ben echt een familiemens.” Hoe Zaya zich gaat ontwikkelen in deze warme familie, weet natuurlijk niemand nog. Al ziet iedereen al wel de sportieve genen van de familie terug. Bri : “Ze weet hoe ze een bal moet trappen. Ze snapt gewoon al hoe dat werkt.” Moeder Renate: “Haar motoriek is opvallend, zowel haar grove als fijne motoriek. Als ze achter de minitennistafel staat, zakt ze een beetje door haar knieën, net zoals haar moeder dat doet.” Daarom is er een ruimte gecreëerd waar Zaya lekker kan klimmen en klauteren. Sporten vinden ze allemaal heel belangrijk en ze helpen allemaal om mee om Zaya op te voeden en Bri te ondersteunen. “We begrijpen elkaar, we weten wat er nodig is voor de topsport. We werken er met zijn allen voor. Ja, we vormen echt een team.”

BEWEGEN MET NIJNTJE

OUDERS ZIJN ZEER TEVREDEN

Nijntje wil de verbinding leggen tussen generaties en bewegen. Daarom in elke WIJ een interview met een bekende sporter en haar/zijn moeder of vader. Wist je dat nijntje in samenwerking met KNGU een nijntje beweegdiploma heeft? Dit speciaal ontwikkelde beweegprogramma voor kinderen van 2 t/m 5 jaar leert peuters en kleuters spelenderwijs de basisvormen van bewegen. Als beloning krijgen ze het nijntje beweegdiploma. Ouders waarderen zowel de kwaliteit van het programma als de variatie in het les- en beweegaanbod met het cijfer 8! dutchgymnastics.nl/beweegdiploma

XL editie opa en oma pluis € 9,95 Picknickkleed HEMA, €29,95

WIJ BOEKENPLEZIER

TWEE GRATIS NIJNTJE BOEKEN VOOR JE KIND

SPECIALE AANBIEDING

Bij WIJ weten we dat liefdevolle aandacht het belangrijkste is dat je je kind kunt geven. Voorlezen is een fijne en leerzame manier om dit te doen. Zeker met de boeken uit de nijntje collectie van WIJ Boekenplezier. Bestel vandaag nog gratis twee nijntje boeken t.w.v. € 12,95* voor je kind.

De nijntje collectie van WIJ Boekenplezier spreekt alle jonge kinderen aan. Want wie kent nijntje nou niet?! Ze is positief, onschuldig en staat open voor nieuwe ervaringen, net als jouw kind. En door het ritme in de teksten zijn de nijntje boeken fijn om naar te luisteren. Geniet daarom samen met je kleine van de avonturen van nijntje. Speciaal voor jou ligt er een gratis welkomstpakket klaar met twee prachtige nijntje boeken van WIJ Boekenplezier*. Scan de QR-code of ga naar wijboekenplezier.nl/nijntje-collectie-aanmelden om te bestellen.

Scan de QR-code en bestel

IT TAKES A VILLAGE

Met niet één, maar twee jonge kinderen die extra zorg nodig hebben, kon Tara Wingerden (39) wel wat steun gebruiken. Ze vond het via Buurtgezinnen bij Anja Schot (62) en haar man Hans (63), die nu als een opa en oma zijn voor Tara’s kinderen.

TWEE KINDEREN ONDER DE TWEE is normaal gesproken al pi ig. Als beide kinderen dan ook nog extra zorg nodig hebben, weet je als ouder soms helemaal niet waar je het zoeken moet. Tara weet daar alles van. Medisch gezien kreeg haar jonge gezin nogal wat te verduren. Dochter Aaliyah-Rose (nu 2,5) werd getroff en door twee hersenbloedingen en een infectie in haar hoofd, met een ontwikkelingsachterstand tot gevolg. Een medisch traject met veel zorgen hakte erin.

TOEN TARA EEN JAAR GELEDEN na haar geboorte sneller dan gepland weer in verwachting was, was dat desalnie emin zeer welkom. Maar toen bleek uit de NIPT dat hun zoon het syndroom van Down hee . “Dat was wel even slikken”, vertelt Tara. “Maar toen de gynaecoloog ons plompverloren vroeg of we ‘het wilden houden’, werden mijn man Sebastiaan en ik bijna kwaad. Wat is dat voor vraag? Natúúrlijk zouden we deze baby houden. Kijk, ik werk zelf in de zorg en als hij geen kwaliteit van leven zou hebben, zou ik dat echt niet willen voor mijn kind. Maar dat is met down niet aan de orde. Hij verdiende gewoon een leven.”

Anja met Tara’s kinderen

DE ZWANGERSCHAP WAS ZWAAR. Met 35 weken moest de bevalling worden ingeleid, omdat de placenta niet meer groeide en de hoeveelheid vruchtwater afnam. Tijdens de bevalling dipte de hartslag van de baby erg. Na zijn geboorte kwam Djermainn daarom op de ic terecht, en vervolgens op de couveuseafdeling. Van een rooskleurige kraamtijd was voor Tara geen sprake; ze denderde maar door, zonder aan zichzelf toe te komen. “Ik raakte overbelast”, zegt ze. “Dat Djermainn in het begin extreem veel huilde – iets wat vaker voorkomt bij kinderen met down, hoorde ik later – trok ik op den duur ook niet meer. Mijn lichaam was uitgeput, ik kon niet meer. Ik zat echt tegen een burn-out aan.”

TOEN ZE HAAR HART LUCHTTE bij het consultatiebureau, werd ze gewezen op Stichting Buurtgezinnen. Die sociale onderneming koppelt gezinnen die het moeilijk hebben aan een stabiel steungezin in de buurt, om te voorkomen dat problemen in gezinnen verergeren, kreeg ze te horen. Daar had Tara wel oren naar. In eerste instantie werden ze gekoppeld aan een stel op lee ijd, maar dat was het toch niet helemaal. “Ik vond ze wat koel en afstandelijk, het voelde niet goed. Je kinderen zijn geen fiets die je uitleent, je laat het dierbaarste wat je hebt achter – dan moet het gelijk goed voelen.” Het tweede steungezin met wie ze kennismaakten, was gelukkig wél een schot in de roos. Dat waren Anja en Hans.

‘Hoe fijn is het dat er mensen zijn die je willen ontlasten door voor je kinderen te zorgen’

ANJA HAD ZICH NIET VEEL EERDER AANGEMELD als steungezin bij Buurtgezinnen. “Ik had er op de radio over gehoord en las er later opnieuw iets over in een regionaal blad.” De oproep die ze in het blad zag, sprak haar met name aan. “Er stond dat er een steungezin werd gezocht voor een gezin met een jongetje met het syndroom van Down, die ook een zusje had. Wauw, dacht ik gelijk. Als taxichauffeur bracht ik vroeger kinderen van en naar het speciaal onderwijs, en ik heb gewoon wat met mensen met het syndroom van Down. Ze zijn zo puur. Ik heb een zwak voor ze.”

ZIJ ZAG HET WEL ZITTEN om dat gezin te ondersteunen. Haar man Hans leek het ook erg leuk. “Onze eigen kinderen zijn 33 en 28 en het huis uit, dus we hebben er tijd en ruimte voor.” Het gezin uit de advertentie – dat het gezin van Tara bleek te zijn – was tot Anja’s teleurstelling al aan een ander gezin gekoppeld. Maar toen die ervaring tegenviel, kwamen Tara en haar kinderen alsnog bij Hans en Anja terecht.

“HET KLIKTE METEEN ZO ONTZETTEND GOED”, zegt Anja. Tara beaamt dat. “Ja, bij Hans en Anja voelde het zoals het moest voelen. Ik zag hoe de kinderen op haar reageerden, ze gingen gelijk enthousiast naar haar toe. Het was heel bijzonder.” Voor Tara was het een verademing om de zorg voor haar kinderen af en toe even aan een ander warm gezin te kunnen overlaten. “Toen ik nog niet aan het werk was, gingen ze een dag in de week naar Hans en Anja en dan kon ik even bijtanken. In het begin sliep ik alleen maar. Ik merkte toen pas hoe moe mijn hoofd en lichaam waren. Hoe fijn is het dan dat er mensen zijn die je even willen ontlasten door voor je kinderen te zorgen. Ik ben ze zo dankbaar.”

DJERMAINN IS INMIDDELS 1,5 JAAR. Samen met zijn zus gaat hij nog minimaal één dag per week naar Anja en Hans. Af en toe blijven ze ook een nachtje of twee slapen, zoals Djermainn dat deed nu we elkaar spreken. “Meestal is het dan één van de twee kinderen”, legt Tara uit. “Aaliyah-Rose moest deze week voor onderzoek naar het ziekenhuis, en dan is het fijn om even alle aandacht te kunnen hebben voor haar.”

Buurtgezinnen is een organisatie die gezinnen die steun kunnen gebruiken aan een stabiel gezin in de buurt koppelt. Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders ontlast. Onder het motto ‘Opvoeden doen we samen’. Buurtgezinnen bestaat sinds 2015 en is actief in meer dan 140 gemeenten. Er werden al meer dan 7.000 matches tussen gezinnen gemaakt. Voor meer informatie: buurtgezinnen.nl.

VOOR DE KINDEREN ZIJN ANJA EN HANS Imiddels zo vertrouwd, dat ze een volwaardige opa en oma voor hen zijn. Tara: “Ik had van tevoren een oppasopa en -oma in mijn hoofd, maar ze zijn veel meer dan dat. Ze zijn voor onze kinderen niet Hans en Anja, maar opa en oma. En dat zullen ze ook blijven. Vanuit Buurtgezinnen hebben we in eerste instantie een afspraak gemaakt voor twee jaar, maar wat ons betreft is dit een band voor de rest van hun leven. Ik had nooit verwacht dat dit eruit zou voortvloeien. Jij ook niet toch, Anja?”

Anja: “Nee, niet dat we zo hecht zouden worden. Ik ben dol op jullie kinderen en op jullie. Voor ons is het ook echt een verrijking van ons leven. We krijgen er zoveel liefde voor terug. Het kost geen energie, het geeft juist energie.”

Eindeloos spelen

Sensorische pi enzakjes bewegen mee met elke ontwikkelfase – van grijpen en voelen tot sorteren en stapelen. De zakjes van verschillende stoff en met kersen- en druivenpi en stimuleren de fantasie en motoriek. littlebotaniclabel.nl € 6 per zakje

Van Hollandse bodem met in het hout gelaserde cijfers en meetstrepen. Met stempels houd je de groei van je kind(eren) bij op zo’n unieke meetlat. liefslabel.nl vanaf € 199,95

BINNEN KAMPEREN

Een eigen tent voor je peuter. Veilig binnen, want de kartonnen tent is niet bestand tegen regen. Wel makkelijk op te zetten en te versieren met verf of stoepkrijt. Of heeft jouw kind liever een camper of trein? Keus genoeg. kartent.com € 43

Knuffelen & bijten

Dat kan met deze bijtring van BAMBAM. Het zachte olifantje biedt troost en de BPA-vrije siliconen bijtring is fijn bij doorkomende tandjes. bambam.nl € 17,95

Super schattig

‘Henry the Hippo’ van Zoocchini houdt je baby warm na het zwemmen (of badderen). kleinegiraf.nl € 29,99

SAMEN STERK DOOR DE TROPEN JAREN

ZO HOUD JE JOUW RELATIE LEUK IN DE TROPENJAREN

Veel aanstaande ouders zitten op een roze wolk tijdens de zwangerschap van hun eerste kind. Helaas kun je soms van die wolk afdonderen zodra jullie kind geboren is. Want slapeloze nachten, onzekerheid en weinig tijd voor elkaar kan een wissel trekken op je relatie. Hoe houd je jullie band sterk en gezond?

Zo’n 50 tot 90 procent van de jonge ouders belandt in een milde tot zware relatiecrisis na de komst van het eerste kind. Bam. Die komt binnen. De cijfers verschillen per onderzoek, maar we kunnen wel concluderen dat je niet de enige bent die wellicht wat minder vaak verliefd in de ogen van je partner kijkt na de komst van jullie eerste kind. Want voor het eerst moeder of vader worden verandert álles. Je partner en jij zullen je helemaal opnieuw tot elkaar moeten verhouden. Wie doet wat in huis en voor de baby? Wie kan wanneer even wat tijd voor zichzelf nemen? Wie neemt de nachtvoedingen op zich? Wie kan wanneer even bijslapen? O ja, en wanneer maken jullie dan tijd voor elkáár?

Denkbeeldige weegschaal

Het vinden van deze nieuw balans in jullie leven kan ervoor zorgen dat voor je het weet, je in de zoveelste discussie belandt over wie het meeste in huis doet en wie het meest recht hee op even wat tijd buiten de deur. Dat herkent ook Naïma (26). “Sinds de komst van ons zoontje (1) merk ik dat ik continu zo’n denkbeeldige weegschaal in mijn hoofd heb van wie het meeste in huis doet. Ik heb vaak het gevoel dat ik veel meer doe dan mijn man en de minste tijd voor mezelf heb. Maar mijn man vindt óók dat hij veel te weinig tijd voor zichzelf hee en al genoeg doet. Dat maakt het er niet gezelliger op.” Voor de komst van hun zoontje hadden Naïma en haar man vrijwel nooit discussies over het huishouden. “Ieder had inmiddels organisch een eigen takenpakketje ontwikkeld. Maar er zijn nu zoveel zichtbare en onzichtbare taken bijgekomen, dat die balans opnieuw opgemaakt moet worden. En op een of andere manier wil dat nog niet echt lukken. Ik heb het idee dat hij niet ziet wat ik allemaal nog doe wanneer de kleine op bed ligt. En ik zie misschien niet alles wat hij nog doet.” Maar naast de zorgtaken en het huishouden wat opnieuw verdeeld moet worden, zijn er meer zaken waar Naïma na de komst van haar zoontje tegenaan loopt in haar relatie. “Doordat ons zoontje niet heel goed slaapt, ga ik ’s avonds vroeg naar bed. Mijn man mist daardoor quality time samen. Dat snap ik. Maar na een dag waarbij m’n zoontje aan mij vastgeplakt zit, heb ik niet nog erg behoe e aan aanraking en contact. Ik wil vooral even met rust gelaten worden. Zowel fysiek als mentaal. Dit leidt ook regelmatig tot frictie.”

HANDIGE TIPS

Gelukkige Relaties is een stichting die als doel heeft om langdurig gelukkige liefdesrelaties te bevorderen en hierdoor meer kinderen te laten opgroeien in een fijne gezinssituatie. Gelukkige Relaties biedt zeven tips om je relatie goed te houden.

TIP 1 Praat met elkaar

Open en eerlijke communicatie vormt de basis van een goede relatie. Zeg wat je voelt en spreek naar elkaar uit wat je verwacht. e hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar luisteren naar elkaar en begrip tonen klaart de lucht!

TIP 2 Volg een (online) cursus

Zowel over ouderschap als over relaties zijn er allerlei goede online cursussen beschikbaar. Stichting Gelukkige Relaties heeft vier video’s gemaakt voor de gratis masterclass ‘Gelukkige relaties’.

TIP 3 Geef óók aandacht aan je relatie

Dat je baby alle aandacht opslokt, is logisch. Maar naast dat je ouder bent, ben je ook nog iemands partner. Denk aan: hoe houden we genoeg tijd en aandacht voor elkaar? Hoe zorgen we dat we genoeg slaap krijgen? En wanneer is er ruimte voor intimiteit?

‘Eén van de grootste uitdagingen: tijd voor elkaar blijven maken’

HANDIGE TIPS

TIP 4 Ga naar een Relatie

Bootcamp

Tijdens zo’n weekend leer je op een leuke en effectieve manier hoe je je relatie weer ontspannen en gepassioneerd kunt maken. Je krijgt praktische tips die je kunt gebruiken wanneer het wat stroef loopt.

TIP 5 Weet in welke fase je relatie zit

In elke relatie ga je door verschillende fases heen. Wat handig is om te weten, is dat je deze fases misschien zonder dat je het doorhebt, doorloopt. De ene fase is simpelweg leuker dan de andere.

TIP 6 Praat met een relatiecoach

Het is heel normaal dat je relatie na de komst van een kleintje anders wordt dan daarvoor. Hebben jullie moeilijkheden? Een relatiecoach kan helpen om de communicatie weer rustig, open en vrij te laten verlopen.

TIP 7 Maak plezier

Waarom wilde je voorheen zoveel tijd met elkaar doorbrengen? Wat maakte de ander zo leuk? Emotionele en fysieke intimiteit zijn belangrijk in een liefdesrelatie. Je kunt dit stimuleren door samen leuke dingen te doen en veel te lachen.

Gebrek aan aandacht

Uit onderzoek uit 2023 blijkt dat het huishouden, de relatie an sich en geldzaken in 42 procent van de relaties de voornaamste ruzie-onderwerpen zijn. Uit het panelonderzoek onder 2.000 Nederlanders, blijkt daarnaast dat voor 7 procent van de koppels seks het onderwerp is waarover zij het vaakst over ruziën. Maar nog veel vaker leidt de hoeveelheid aandacht die partners elkaar geven tot gekibbel. En ja, juist die aandacht voor elkaar, seks én het huishouden lijden nogal onder het krijgen van een kind. Ook bij Maike (33), moeder van twee dochters van 3 en 1. “Ik denk dat bij ons de meeste ruzies gaan over de stand van onze relatie. Mijn man vindt dat hij door de komst van de kinderen te weinig aandacht krijgt. Te weinig knuffels, te weinig complimentjes en natuurlijk: te weinig seks. Dat is ook zo, maar het is voor mij momenteel heel lastig om dat te geven. Ik ben de hele dag druk met werk en de kinderen. Ik vertrouw erop dat dat vanzelf wel weer goedkomt als de meiden wat groter zijn. Hopelijk vertrouwt hij daar ook op.”

Relatie-APK

Of je nu gemaakt bent voor elkaar of dat jullie door jullie verschillen nogal eens kunnen botsen: als je als stel een baby krijgt, ga je bijna gegarandeerd voor dit soort uitdagingen staan. De vraag is dan: hoe ga je hiermee om?

Het állerbelangrijkste: praten, praten, praten. Op een constructieve manier, welteverstaan. Praat over jouw behoeften, behoeften van je partner en waar jullie tegenaan lopen. Zonder verwijten, zonder geschreeuw en mét de intentie om jullie relatie beter te maken en begrip voor elkaar te krijgen.

Daarnaast is één van de grootste uitdagingen na het krijgen van een kind, om tijd voor elkaar te blijven maken. De kans van slagen is groter als je een netwerk om je heen hebt verzameld van lieve mensen die af en toe op jullie kleintje willen passen. Investeer hier dan ook zeker in! Deze momenten waarin jullie ongestoord kunnen praten, lachen of leuke dingen kunnen doen, zijn schaars, maar ontzettend belangrijk om met elkaar in verbinding te blijven. Bovendien is het goed om te beseffen dat relaties nou eenmaal niet altijd leuk zijn. Je gaat door verschillende fasen met elkaar en de ene fase is fijner dan de andere. De fase met kleine kinderen in huis is nu eenmaal hectisch en af en toe slopend. Het goede nieuws? Kleine kinderen worden groot. En je relatie komt daarmee vanzelf weer in rustiger vaarwater. Dat wil overigens niet zeggen dat alles direct beter wordt. Dus: vertrouw erop én werk eraan. En voor je het weet kijk je terug en lach je om alle zinloze discussies die jullie voerden te midden van al die slapeloze nachten en hectische momenten …

Feest met nijntje

Samen zingen met het nieuwe nijntje badboek of lekker ontspannen met een kleurrijke puzzel – met nijntje erbij is het altijd feest!

themafeestje

Een nijntje verjaardagspartijtje of geboortefeestje vieren? Dat kan!

Ontdek het feestelijke nijntje assortiment met vrolijke slingers, ballonnen, kaarsjes en nog veel meer. Verkrijgbaar in diverse kleuren en varianten. partywinkel.nl

Verlicht donkere nachten met de nieuwe ‘nijntje schijnt’ lamp. De lamp voelt soepel aan dankzij het BPA-vrije siliconen en met de dimmer vind je altijd het juiste licht. 22 cm groot. mrmaria.nl

klap eens in je handjes

Steek je handjes in dit badboek en laat van je horen! Door de magneet met rammelaar kun je lekker meeklappen met het welbekende liedje ‘klap eens in je handjes’. boekhandel en online

nijntje in haar feestjurk

Nijntje is klaar voor een feestje in haar prachtige bloemenjurk. Kleertjes voor deze gehaakte knuffel zijn ook los verkrijgbaar. Zo kan nijntje bij elke gelegenheid in een andere outfit stralen. Handgemaakt van 100% organisch katoen. 3+ dewinkelvannijntje.nl

samen puzzelen

Leuk om samen of alleen te maken! Deze puzzel van 1.000 stukjes, met feestelijke illustraties van nijntje en haar vriendjes, biedt urenlang ontspanning en plezier. Voor kleintjes vanaf drie jaar is er een feestelijke box met vier nijntje puzzels van 12, 16, 20 en 24 stukjes verkrijgbaar. speelgoedwinkel en boekhandel

Moeder zijn met autisme

‘Ik wist eindelijk waarom alles zo zwaar voelde’

Autisme wordt vaak bij vrouwen over het hoofd gezien. Zeker bij vrouwen die sociaal ogen en zich goed kunnen aanpassen. Wat als je moeder wordt en ineens álles je te veel is? Leonie (36) kreeg pas na de geboorte van haar zoon de diagnose autisme. “Ik dacht altijd dat ik faalde. Nu weet ik: in mijn hoofd werkt het anders, en dat is helemaal oké.”

Niet gehoord

“Toen ik in maart 2018 uitviel met wat een burn-out leek, dacht ik dat het een kwestie van rust nemen zou zijn. De huisarts raadde twee à drie weken thuis aan. Maar in plaats van dat het beter ging, gleed ik langzaam maar zeker verder weg. Binnen een paar weken werd duidelijk: dit was geen burn-out, het bleek een zware depressie. En daar begon een lange zoektocht. Naar antwoorden, naar mezelf.”

Thuissituatie

“Ik had op dat moment al een heel leven lang gevochten met mijn mentale gezondheid. Mijn moeder kreeg vlak na mijn geboorte de diagnose ALS. Toen ik zeventien was, overleed ze. Haar ziekte kleurde mijn hele jeugd. Wat ik als kind meemaakte, was veel en intens. Te veel. Toch werd er lange tijd niet serieus naar gekeken.

Na het verlies van mijn baan in september 2018 kwam ik volledig thuis te zitten. Ik kreeg therapieën – veel en intensief. Ik werd gediagnosticeerd met meerdere persoonlijkheidsstoornissen: depressie, PTSS, borderline, afwijkende stoornis, antisociale stoornis. Daarbovenop kwam ADHD. En toch bleef ik vastlopen. Therapie na therapie, behandelaar na behandelaar. Alsof ik met een puzzel zat waarvan de stukjes nooit echt pasten.”

“Soms ging het mis, dan voelde ik me niet gehoord, niet begrepen. Als ik iets probeerde uit te leggen – over mijn angsten, mijn vermoeidheid, mijn overprikkeling – kreeg ik vaak de reactie dat het ij mijn trauma hoorde. Dat er iets in mijn verleden zat wat nog uitgeplozen moest worden. En ja, dat verleden was zwaar. Maar het klopte voor mij niet, het bleef wringen. Pas bij de derde GGZ-instelling werd eindelijk de mogelijkheid van autisme geopperd. In eerste instantie voorzichtig. Ik was op dat moment in verwachting van mijn zoontje Foss, dus verdere diagnostiek werd nog even uitgesteld. Maar toen mijn behandelaar zijn vermoeden uitsprak, voelde ik in een flits: ja, dit klopt. Dit verklaart alles.”

Opluchting

“Het was alsof ik na al die jaren eindelijk de ontbrekende puzzelstukken vond. Opeens kon ik terugkijken op mijn leven en begreep ik waarom ik altijd zo moe was. Waarom ik dagen nodig had om bij te komen van een sociaal uitje. Waarom ik het gevoel had te acteren in gesprekken – ik speelde rollen, oefende scripts in de auto. Dacht van tevoren: zij is zwanger, dan kan ik dáár iets over zeggen. Of hij heeft een nieuwe baan, daar haak ik op aan. Alsof ik anders zou verdwijnen in een leegte zonder structuur. Vier maanden na de bevalling van Foss begonnen de officiële onderzoeken. Het was overduidelijk: ik heb autisme. Al mijn eerdere diagnoses – behalve ADHD – werden geschrapt. Wat een opluchting. Wat een verdriet ook, om die jaren kwijt te zijn.”

Helderheid

“In een autismegroep was ik voor het eerst in mijn leven omringd door mensen die mijn binnenwereld begrepen. Geen uitleg nodig, geen maskers op. Gewoon zijn. Die twee uur per week werd mijn bubbel. Daarna racete ik naar mijn schoonouders om Foss op te halen. In die tijd vond ik iets van mezelf terug. Ik leerde wat autisme voor míj betekende. Waarom ik de dingen deed zoals ik ze deed. Waarom ik soms niet kon wat ik wél wilde. Het was helend. In mijn dagelijks leven betekende het een shift in alles. Waar ik vroeger over mijn grenzen ging om maar te voldoen, leerde ik nu die grenzen serieus te nemen. Niet als zwakte, maar als signaal. Ik leerde plannen maken mét ruimte. Pauzes inbouwen. Niet vijf dingen op een dag, maar hooguit twee. Zelfs simpele dingen zoals boodschappen doen, of naar een feestje gaan – het kreeg een andere lading. En ik leerde: dat is oké. Ook in mijn relatie bracht het meer helderheid. Mijn partner en ik konden altijd al goed praten over mentale gezondheid, maar mijn diagnose heeft geholpen om mijn leef- en belevingswereld nog duidelijker voor hem te maken. Hij zag mij soms worstelen, overprikkeld raken door kleine dingen: een kraan die drupt, een schreeuwende reclame op de radio, een rommelige keuken. Vroeger dacht hij dat ik me aanstelde. Nu wist hij: dit is écht. En dat maakte alles zachter tussen ons.”

Knuffelen

“Het ouderschap is soms loodzwaar. Ik werk 20 uur per week en zorg daarnaast voor Foss. En hoewel dat intens is, geeft het me ook houvast. Hij trekt me de wereld in. Naar de dierentuin, naar de speeltuin, in zijn fantasie en nieuwsgierigheid. Hij houdt me verbonden. En hij heeft me zachter gemaakt. Ik ben van nature geen knuffelaar, maar nu ik hem heb, ben ik het gaan begrijpen. Hij heeft me geleerd dat lichamelijk contact ook communicatie is. En ik kan er op sommige momenten echt van genieten! We hebben besloten het bij één kind te houden. Ik had met mezelf afgesproken: eerst dat eerste jaar, dan kijken we wel verder. Maar ik weet nu: een tweede kind kan ik niet dragen. Emotioneel niet, maar ook praktisch niet. Foss maakt ons gezin

compleet en daar heb ik vrede mee. Soms maak ik me zorgen. Dan vraag ik me af of Foss ook autisme heeft. Tot nu toe zien we geen duidelijke signalen. Hij praat goed, beweegt soepel, is sociaal. Mocht hij op het spectrum zitten, dan lijkt het mild. En als het uiteindelijk blijkt dat hij het niet heeft, gaat de vlag uit. Maar als het wél zo is, dan weet ik: we redden het.”

Acteren

“Mijn omgeving moest wennen. Ik ben HBO-geschoold, kom sociaal over. Mensen begrepen het niet meteen. ‘Maar jij maakt zo makkelijk contact?’ was bijvoorbeeld een reactie. Wat ze niet zien, is de uitputting erna. Het scenario-denken. De paniek als gesprekken onverwachte wendingen nemen. Dat ik het voel als acteren, elke dag opnieuw. Ik heb geleerd dat het oké is om anders te zijn. Dat autisme geen gebrek is, maar een andere manier van in de wereld staan. Lang heb ik gedacht dat ik pas iets waard was als ik ‘normaal’ was. Als ik alles aankon, zonder hulp. De diagnose gaf me toestemming om het anders te doen. Om mijn eigen handleiding te volgen, zelfs als die niet in het boekje stond. En wat er dan gebeurt, is onbeschrijflijk: ik functioneer béter, juist doordat ik niet meer probeer te voldoen aan een norm die niet voor mij is bedoeld. Ik weet nu dat ik goed genoeg ben. Ook als moeder. Juist als moeder. Met hulp, met aanpassingen, met gesprekken. Dankzij de POP-poli, het consultatiebureau en mijn partner, die altijd meedacht en naast me stond. Wij vormen een sterk team, juist omdat we zijn blijven praten. Omdat we wílden begrijpen. En Foss leert mij zachtheid, geduld en het belang van kleine momenten. Hij leert me dat liefde niet perfect hoeft te zijn, alleen maar écht. Dat is misschien wel het mooiste wat autisme me heeft gebracht: ik begrijp eindelijk mezelf. En daardoor kan ik er écht voor hem zijn.”

‘Alsof ik met een puzzel zat waarvan de stukjes nooit echt pasten’

Boek & podcast

Leonie’s verhaal is ook één van de persoonlijke verhalen in het boek Nieuw leven & psychische kwetsbaarheid dat in februari 2026 verschijnt. In dit boek onderzoekt de auteur Annemiek Lely haar kinderwens in het licht van haar depressieve klachten en medicijngebruik. Ze duikt in medische literatuur, spreekt artsen en ervaringsdeskundigen, en deelt persoonlijke verhalen. Een eerlijk en informatief boek over ouderschap, erfelijkheid en mentale gezondheid. Ook heeft Annemieke onder dezelfde titel als het boek een podcast. Voor meer info: nlenpk.nl.

Kijk voor meer kinderkleding op prenatal.nl/ kinderkleding

1. SHIRT maat 56 t/m 122 vanaf € 9,99

BROEK maat 56 t/m 122 vanaf € 10,99

SWEATER maat 56 t/m

vanaf € 14,99

DENIM JEANS maat 74 t/m 122 € 22,99

DENIM BLOUSE

Stoere krokodillen voor de jongens en zoete appels voor de meisjes. Ontdek de nieuwe collectie van Prénatal. Met frisse kleuren, coole stijlen en eindeloze combinatiemogelijkheden voor de ultieme zomerlook. Van avontuurlijk tot schattig: mix & match voor de perfecte zomergarderobe.

FRIS ZOMERS

SHIRT

DENIM JEANS

MIJN ZWANGERSCHAP

“Ik had direct een voorgevoel dat mijn placenta niet goed lag”

MIJN BEVALLING

“Om 07:00 uur melden we ons in het ziekenhuis, om 08.50 is ze geboren”

MIJN KIND

“Nowi Mae: 5 februari 2024, 3410 gram en 50 cm

‘Ik wilde niet aan de zijlaan staan bij de geboorte van mijn dochter’

Een keizersnede waarbij je zelf je kind uit de buik tilt: het bestaat. Maayke Benningen (33) deed het. Haar placenta lag verkeerd, waardoor de baby met een keizersnede geboren moest worden. Met een Mother Assisted C-section kwam het voor haar zo dicht mogelijk bij een vaginale bevalling.

WAT VOORAF GING

“Zwanger worden ging bij onze eerste dochter, die inmiddels alweer bijna vier is, heel moeilijk. We gingen ervan uit dat het nu ook een heel proces zou zijn, maar na een jaar ben ik toch natuurlijk zwanger geraakt. Daar hebben we gigantisch veel mazzel mee gehad. Bij onze oudste dochter belandde we na twee jaar in een IUI-traject. Ook toen hadden we geluk: vlak voor de eerste terugplaatsing werd ik toch natuurlijk zwanger.”

PLACENTALIGGING

“Tijdens de termijnecho vroeg ik het direct: waar ligt de placenta? Ik had ergens een soort voorgevoel. Ik wilde deze keer zó graag thuis bevallen, vooral omdat dit bij de eerste niet was gelukt. Een ongunstige placentaligging zou dit kunnen belemmeren. Maar die termijnecho was natuurlijk veel te vroeg om hier iets over te kunnen zeggen. Bij de 16 wekenecho vroeg ik er weer naar.

De placenta lag toen heel laag en dat kon wellicht nog wat veranderen; als je buik groeit, groeit de placenta mee en verschuift het dus wat omhoog. Bij de 20 wekenecho was weer mijn enige vraag: waar ligt die placenta? Mijn gevoel zei dat het niet oké was, en dat bleek zo te zijn. Ik had placenta praevia

totalis: een placenta die volledig over de baarmoedermond ligt. Dit is één van de weinige varianten waarbij de kans dat de placenta nog verplaatst, vrijwel nihil is. Bij mij lag de placenta ook nog eens zo dat-ie voor het incisiegebied van een keizersnede lag. Dan zou je door de placenta heen snijden, waarbij je veel bloed verliest en haast geboden is.”

SPANNENDE ZWANGERSCHAP

“Dit werd met twintig weken geconstateerd, dus daar heb ik me veel zorgen over gemaakt. Ik heb met allerlei gynaecologen en verloskundigen gesproken, maar niemand gaf me echt vertrouwen. De kans was groot dat ik veel bloedverlies zou hebben tijdens de zwangerschap, wat zou kunnen leiden tot vroegtijdige weeën en/of vroeggeboorte. Ondanks dat mijn gevoel heel goed was, is dit niet wat je wilt horen als hormonale zwangere. Uiteindelijk had ik veel mazzel: ik heb tot een paar weken voor de bevalling nog kunnen sporten, had geen bloedverlies en voelde me ongelooflijk fit. Daar kwam bij dat ik een heel fijne gynaecoloog gevonden had: Koen Deurlo. Hij is degene die een Mother Assisted C-section heeft geïntroduceerd in Nederland en ons daarover kon adviseren. Hij zei tegen mij: ‘Het zou kunnen dat je bloedverlies krijgt

‘Met

mijn handen ging ik zelf naar haar op zoek in mijn buik’

en het een spoedkeizersnede wordt, maar het zou ook kunnen dat je erdoorheen fietst en nergens last van hebt.’ Dat vond ik erg prettig.”

GEASSISTEERDE KEIZERSNEDE

“Het idee van een keizersnede vond ik lastig. Het voelde alsof ik er weinig invloed op zou hebben. Bovendien was er natuurlijk een reële kans dat het een spoedkeizersnede zou worden, vanwege die placentaligging. Koen Deurlo ging met ons van het positieve uit, dus we planden hoe we een moeder geassisteerde keizersnede zouden willen. Mijn oudste dochter heb ik zelf aangepakt (bij een vaginale bevalling, red.) en dat vond ik zo’n magisch moment, dat wilde ik weer.”

GEBOORTEPLAN BIJ KEIZERSNEDE

“Ook bij een geplande keizersnede is er van alles mogelijk qua geboorteplan. Koen kon verschillende scenario’s voor ons schetsen. Voor mij was het belangrijkste dat ik niet aan de zijlaan zou staan bij de geboorte van mijn dochter. Koen heeft zijn best gedaan om de ligging van de placenta van tevoren zo goed mogelijk te beoordelen. Ik heb meerdere echo’s gehad om te kijken waar de grote bladvaten zaten en waar hij langs de placenta kon om het bloedverlies te minimaliseren.”

DE GEBOORTE

“Normaal gesproken wacht je tot je weeën krijgt, maar nu wilde ik absoluut geen weeën, want dan zou het een spoedkeizersnede kunnen worden. De nacht voor de bevalling sliep ik amper. We moesten ons om 7 uur ’s ochtends melden. Ik dacht dat ik eerst rustig zou worden opgenomen, maar binnen een half uur na het aanmelden was ik al geprept om naar de OK te gaan. Bij zo’n keizersnede moet ook de moeder steriel zijn, dus ik kreeg lange

Meer bevallingsverhalen?

Kijk op wij.nl/blogs/bevallen

handschoenen aan en mijn man moest tijdens de geboorte achter mij zitten en absoluut niet met zijn handen in het operatiegebied komen.

Om 08.50 is Nowi geboren. Koen kon een sneetje zetten aan de zijkant in de baarmoeder, waardoor hij mijn placenta miste. Met zijn vingers kon hij het gat ‘openscheuren’ en de placenta naar de zijkant slepen. Daardoor was het bloedverlies minimaal én kon ik haar zelf uit mijn buik halen. Ik legde haar gelijk op mijn borst en gaf in de uitslaapkamer direct borstvoeding.”

EERSTE ONTMOETING

“Nowi kwam een beetje verbouwereerd ter wereld; de bevalling was geen natuurlijk proces, dus ze kon zich niet voorbereiden op de geboorte. Omdat we haar zo natuurlijk mogelijk uit de buik wilden halen, hebben ze druk op mijn buik gezet en voelde ik het hoofdje heel langzaam geboren worden. Daarna kon ik zelf op zoek naar haar schoudertjes –uiteraard met hulp van de gynaecoloog. Een ongelooflijk moment als ze er dan is. Je ziet een gezichtje en dat is dan je kind … heel onwerkelijk. Die liefde was er gelijk, dat is onbeschrijfelijk.”

EERSTE DAGEN

“De eerste dagen na de keizersnede waren erg pittig. Ik moest voor haar zorgen, maar kon zelf niet eens uit bed zonder hulp. We hadden wel wat kraamzorg, maar heel weinig, want er was een enorm tekort. Gelukkig hadden we veel hulp aan mijn ouders en schoonouders, mijn moeder is hier twee weken lang bijna iedere dag geweest om te helpen. Dan had ik ook nog een nasleep, een gedeelte van de placenta – een terugkerend thema –was blijven zitten. Na 3,5 week moest ik opnieuw onder het mes. Wat een zwangerschap, maar het was het allemaal waard!”

MARTJE

Martje Doeve is tekstschrijver en communicatieadviseur. Ze woont in Amsterdam met haar vriend, zoon (7), dochter (4) en zoontje (11 maanden).

Hamp! HAMP!

Baby’s, je hebt er een dagtaak aan. Krampjes, gebroken nachten en halve voedingen … Maar eerlijk gezegd vind ik een pasgeboren baby ook wel overzichtelijk. Echt buffelen wordt het als ze baby-af raken. Vanaf een maand of tien, zeg maar. Dan hebben ze een eigen wil, een humeur en genoeg spierkracht om te gaan en staan waar ze maar willen.

Mijn nog-net-baby grijnst een rij tandjes bloot (7 stuks) als hij zijn broer ziet, of zijn zus. Naar zijn vader maakt hij een snoekduik van enthousiasme. Maar het toppunt van geluk is als er een lamp in het vizier komt. Lampen zijn te gek. En wat nou zo fantastisch is aan lampen: ze zijn overal! Die van thuis zijn saai, die kennen we nu wel. Maar buiten de deur zijn genoeg exemplaren om te ontdekken. Op een woensdagochtend trokken we dan ook naar een koffietentje: ik om even rustig te kunnen zitten, hij om zijn ogen uit te kijken. Win-win.

In het industriële interieur hingen knoeperds van zwarte bollen boven de tafels. Ze waren zelfs glimmend goud van binnen. Verder omhoog, aan het plafond, vind je grof afgewerkte tl-lampen en lichtsnoeren tegen de muur, met grote, ronde bollen eraan. Je snapt het gestuiter van mijn zoontje: zoveel lampen om naar te wijzen! ‘Hamp! HAMP!’ klonk het, terwijl hij ongecontroleerd trappelde in zijn stoel.

Horecazaken + baby = niet per se een logische combinatie, maar sinds deze obsessie wel. Ik genoot van de koffie en het rustmoment. Thuis zijn die zeldzaam. Daar voel ik een waslijst aan klusjes in mijn nek hijgen zodra ik ga zitten. Ik nam een slok en zag een krant liggen. Zou ik die gewoon eens pakken? Maar de vrede duurde kort. Mijn zoontje duwde zichzelf uit de stoel, klom op tafel en maaide de menukaart op de grond. Peper en zout gingen erachteraan. Tevreden reikte hij naar de lamp.

‘Doet hij anders nooit,’ stamelde ik toen ik hem in de kinderwagen hees. Da-da, zwaaide hij vrolijk op weg naar de uitgang. Tot over anderhalf jaar.

Nu zit ik dus weer thuis koffie te drinken. Ik zie speelgoed, kruimels en klusjes. Ondertussen zette mijn zoontje koers naar de trap. Onderweg roerde hij casual met zijn hand in de toiletpot. Waar is die newborn gebleven?

‘Kijk,’ riep ik, hopend hem af te leiden. ‘Hier! Hamp!’ Maar hij trapte er niet in.

COLOFON

Hoofdredactie Mariska van der Kogel

Art direction & vormgeving Gabriëlle de Vries

Directeur/uitgever Marcel Bakker

Aan dit nummer werkten mee

Karin Broeren | Martje Doeve

Irene van Engen | Lisette Gerbrands

Franke van Hoeven | Judith Katstra

Marlies Keizer-Koers | Anouk De Kleermaecker

Selien Koster | Koterfoto

Marja van de Nes | Laurentien van Oranje Pure Life Geboortefotografie | Roxanne Vis

Drukwerk

Senefelder Misset Doetinchem B.V.

Advertenties

Laura Beemsterboer | Nicôle Eggenhuizen contact@wij.nl

• ISSN: 2589-0964

• Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever. Druk- en zetfouten voorbehouden.

Cadeaupakket WIJ

WIJ verschijnt 4x per jaar via controlled circulation aan zwangere vrouwen en moeders met een kind tot één jaar. Als je je hebt aangemeld voor de blije doos ontvang je tijdens je zwangerschap en totdat je kind één jaar oud is 4x per jaar het magazine WIJ. Heb je vragen? Stuur dan een e-mail naar consumentenservice@wij.nl.

Veranderingen in je woon- of gezinssituatie kun je wijzigen op Mijn.WIJ.nl.

Redactie

WIJ Special Media bv Lageweg 17a 1695 GL Blokker Graag ontvangen wij reacties op redactionele artikelen: redactie@wij.nl.

Het magazine WIJ is een uitgave van WIJ Special Media bv. Persoonsgegevens worden vastgelegd voor de toezending van het magazine WIJ. Je kunt je gegevens beheren op Mijn.WIJ.nl. Zie verder het privacystatement op WIJ.nl.

Op de cover

Yaïra Fotografie Koterfoto

Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap

Een kind, een wonder, zo mooi, zo bijzonder!

Van het moment dat je de eerste positieve test in je handen hebt tot het voelen van het eerste schopje. Het ontmoeten van je kindje komt steeds dichterbij.

Tijdens je zwangerschap komt er veel op je af, daarom willen wij het zo makkelijk mogelijk voor je maken. Voor je bevalling en kraamtijd heb je verschillende hulpmiddelen nodig. Denk hier bijvoorbeeld aan bedverhogers, een rugsteun en een douchestoel. Bij Vegro leen je deze hulpmiddelen gratis via jouw zorgverzekering.

Naast de uitleen hulpmiddelen hebben wij ook een groot assortiment aan huur- en koop producten denk bijvoorbeeld aan een Medela borstkolf.

Waar kun je bestellen?

Bestel gemakkelijk al jouw kraamhulpmiddelen voor tijdens en na je zwangerschap via vegro.nl/kraamaanbod of bel met de klantenservice via 0900 - 288 77 66 (lokaal tarief). Jouw kraamhulpmiddelen worden gratis bezorgd en opgehaald.

Bestel hier jouw kraamhulpmiddelen