IN DE FAMILIE

Paul Gijsemans en Caroline Lambrechts van architectenbureau GDesign Architecten

ARCHITECT ZIJN VAN JE LEVEN EN WERK, DAT IS VRIJHEID.

HET WEL EN WEE VAN ONDERNEMENDE KOPPELS

Leven en werk verzoenen: het is zelden gemakkelijk. En al zeker niet als je als koppel een bedrijf start. In een bestaand bedrijf instappen als ‘vrouw van de baas’ komt ook met zijn uitdagingen. Paul Gijsemans en Caroline Lambrechts van GDesign Architecten over hoe samenwerken als koppel voor hen het best werkt.

Paul en Caroline leiden samen architectenbureau GDesign Architecten. Hij is zaakvoerder, zij architect-projectleider en medevennoot. Paul startte als zelfstandig architect in 2002. Na een overname in 2007 verruimde hij de focus van louter residentiële bouw naar ook industriële projecten. Zes jaar geleden kwam Caroline erbij. Caroline: “Paul en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen. Als zelfstandig architect had ik een aantal projecten die te groot waren geworden voor mij alleen. Zes jaar geleden hebben we dan beslist om die onder te brengen in GDesign en dat ik mee zou instappen.” Paul: “We hebben goed nagedacht over hoe we dat best zouden aanpakken. Want als je binnenkomt in een bestaand bedrijf, dan heb je snel het effect van: ‘ah, daar is de vrouw van de baas’. Dat wilden we absoluut vermijden.” Caroline: “Als architect-projectleider ben ik part of the team. Teamwork dragen we hoog in het vaandel.”

Zijn jullie rollen met de jaren geëvolueerd?

Caroline: “Ik ben meer en meer aan de kar van de residentiële bouw gaan trekken. Nog altijd heb ik mijn eigen projecten maar binnen die poot ben ik ook meer overkoepelend actief.” Paul: “Ik zet de grote lijnen uit en ben meer bezig met de langere termijn. Belangrijke beslissingen nemen we in samenspraak. Tegelijk blijf ik operationeel betrokken. Ontwerpen en ondernemen, is voor mij een én-én-verhaal. Ik doe beide graag en heb die afwisseling nodig. Het houdt me scherp.”

Zijn jullie je ook anders naar de buitenwereld gaan positioneren?

Paul: “Vroeger was ik het gezicht van de zaak, nu treden we met twee naar buiten. Een bewuste keuze. Het klopt ook beter met de realiteit: we staan gelijkwaardig in de zaak, niet alleen op papier, ook in de feiten. We doen elk waar we goed in zijn. En daarin laten we elkaar de vrijheid.” Caroline: “Paul heeft nood aan uitdagingen en kan vanuit een helikopterview iets overschouwen. Ik ben meer op details gericht, zeg maar de technische, praktische en esthetische uitwerking van een project. Daarin vullen we mekaar goed aan. Als één van ons twee het gevoel zou krijgen te fungeren als de assistent van de ander, dan zouden we ons daar allebei niet goed bij voelen.”

Speelt die complementariteit ook intern?

Paul: “Onze medewerkers weten heel goed voor wat ze bij wie terechtkunnen. Caroline is uitgegroeid tot het eerste aanspreekpunt: ze kan goed luisteren, is empathisch en mensgericht. Ik heb een andere communicatiestijl en zeg onomwonden wat ik denk, waardoor ik soms wat bruut overkom. Maar dan is er Caroline die alles weer lijmt.” Caroline: “Twee jaar geleden hebben we een assessment laten doen om na te gaan of elk van ons op de juiste plaats zit. En of we het juiste profiel hebben voor de rol die we opnemen. We hebben daar veel uit geleerd. Ook al voelden we veel zaken spontaan aan, we weten nu wat erachter steekt.”

Thuis en op het werk constant met elkaar moeten sparren, is dat niet lastig?

Caroline: “We gunnen elkaar ruimte en het is dus niet zo dat we continu over elkaars schouder meekijken. Onze verschillende persoonlijkheden zorgen voor verschillende meningen, dat is logisch. Natuurlijk botst dat wel eens, maar dat spanningsveld heb je soms nodig om te komen tot het beste uit twee visies.” Paul: “Bovendien: thuiskomen bij iemand die je niet hoeft uit te leggen waarom je zo laat bent of straks weer weg moet, is zo’n opluchting!”

We staan gelijkwaardig in de zaak, niet alleen op papier, ook in de feiten. We doen elk waar we goed in zijn.

Is er een succesrecept voor een geslaagde samenwerking?

Paul: “Nee, maar samen iets opbouwen, versterkt onze band wel. Ups en downs maak je samen door. De coronacrisis hakte er stevig in. Doorgaans is ons werk een bron van plezier, maar het is ook onze bron van inkomsten. Als opdrachten wegvallen, heeft dat meteen een impact.” Caroline: “Dat was een zorg, ja, en Paul en ik gingen daar anders mee om. Dingen opkroppen omdat je de ander in een moeilijke periode niet wilt belasten met jouw twijfels en bezorgdheden, is dan een logische reflex, maar of dat goed is? Wij gaan prat op een hechte relatie en dus willen we het er net wél over hebben. We durven naar elkaar een kat een kat te noemen. Al zal ik dat altijd net iets diplomatischer verwoorden.” (lacht).

Als je je werk met evenveel passie doet, is loslaten niet gemakkelijk?

Paul: “Verzoenen van gezin en werk, blijft de grote uitdaging, zeker met twee kleine kinderen in huis. Caroline schakelde daarom over op 4/5de werken. We willen aanwezige ouders zijn en als de meisjes erbij zijn, praten we niet meer over het werk. Of dat proberen we toch.” Caroline: “We proberen ook zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen. Werk en privé volledig scheiden, gaat natuurlijk niet. En hoeft ook niet. Ik zou het fijn vinden als onze dochters wat van onze positieve drive meekrijgen.” Paul: “Op een ondernemende manier in leven en werk staan, is iets wat we koesteren. Het maakt ons beiden gelukkig, denk ik.”

OP EEN ONDERNEMENDE MANIER IN LEVEN EN WERK STAAN, IS IETS WAT WE KOESTEREN. HET MAAKT ONS BEIDEN GELUKKIG.

Dingen opkroppen omdat je de ander niet wilt belasten met je twijfels en zorgen, is soms een logische reflex, maar of dat goed is?

DE VISIE VAN DE EXPERTEN

Els Schepens en Sarah Hertens, Family Business Coaches:

Net zoals bij Paul en Caroline, is één van de vele uitdagingen bij copreneurs het bewaken van gelijkwaardigheid. Wij zijn nooit gelijk. De ene persoon is beter hierin, de andere daarin, maar gelijkwaardig zijn we wel. In een gezonde relatie investeert ieder vanuit zijn of haar eigen specifieke mogelijkheden ongeveer evenveel emotionele energie en worden ook elkaars persoonlijke grenzen gerespecteerd.

Heeft iedere partner het gevoel op een gelijkwaardige manier bij te dragen aan het bedrijf/gezin en is er hiervoor wederzijds erkenning en respect? Het gevoel van gelijkwaardigheid is cruciaal voor een goed werkend partnerschap. Het draagt bij tot een gezonde business en werkt versterkend als koppel. Maar hoe kom je daartoe? Wat kan daarbij helpen?

• Breng duidelijk in kaart waar ieders talenten/kwaliteiten en voorkeuren/interesses liggen. Kort: waar ben je goed in en wat doe je graag? Een talent development assessment, zoals Caroline en Paul hebben laten afnemen, kan hier meer duidelijkheid in brengen.

• Zorg voor een juiste rolverdeling. Wie neemt welke taken en verantwoordelijkheden op, zowel in het bedrijf maar ook in het gezin? Bij copreneurs zijn werk en privé moeilijk te scheiden. Maak dit concreet en stem dit goed met elkaar af.

• Plan regelmatig evaluatiemomenten in om jullie functioneren te bespreken en, waar nodig, bij te sturen. Het voordeel van koppels die samenwerken, is dat ze elkaar meestal door en door kennen en dus snel signalen oppikken als er iets minder of niet goed loopt. Wees elkaars sparringpartner en kritische spiegel. Maar blijf natuurlijk constructief. Benoem ook wat goed loopt en toon respect voor elkaars bijdrage. Heb oog voor de kracht van de complementariteit en ondervang elkaars zwakten door te steunen.