ZELFPORTRET Mijn voormoeder heeft vast een Deen ontmoet die ’s winters op Zuid-Holland kwam gevaren, want ik heb blauwe ogen, blonde haren, een bleke huid, bloos snel en ben besproet. Mijn haar vangt licht als luchten maar niet klaren en uit de vrieskou zuigt mijn vel nog gloed, maar zuiderzonneschijn doet mij geen goed: ik zweet, zwel, stik, schroei, schilfer en krijg blaren. Ik leef me in het kleinste leven in, voel mij geborgen als de dorpsweg duistert, bemind bij van een glimlach het begin. Maar liefdeslicht en grapjes die je fluistert snijden mij diep. Ik meet de wond en zin op diepe messen. Steek terwijl je luistert. | Lennard van Rij
DIAGNOSE COWDEN
41
Jaren zijn er vreemde dingen Artsen moeten zich bedwingen Zelf wil je misschien je gevoel verdringen Je gezondheid heeft op diverse fronten problemen Kunnen artsen alles waarnemen? Wie kan de angst, die er bij hoort wegnemen? Dan een drama: wie ziet het grote geheel? Een arts met gevoel van fluweel Helaas die zie je niet veel Dan is er een diagnose Het is een eindeloze Je wereld gaat op zijn kop Je gevoel in het slop Zie het maar te bevatten Je moet het niet onderschatten Geef het tijd, er begint een strijd Snap je wat ik bedoel? Diagnose syndroom van Cowden: zorgt voor een hoop gevoel | Vicky Herps