Po-e-zine XIIIS | uitgave 13,5 | digitale editie | 2017 |
Po-e-zine 13,5 door Mattie Goedegebuur, Chantal de Breyne, Jurgen Uiterdijk, Caroline in’t Veld en Bianca Hazenberg
- voor Derrel Niemeijer -
Redactie: Vincent Jongman, Bert Waber, Bianca Hazenberg, Eric de Munnik en Lynn van Hoof Cover en afbeeldingen: Vincent Jongman Stock: lockstock, Tigers-stock, Momotte2stocks, fuguestock, Kibblywibbly, SonyaSpiral, Inadesign-Stock, YBsilon-Stock, RaeyenIrael-Stock, PirateLotus-Stock, BrokenWing3dStock, AmethystDreams1987, TheMaleStock, lindowyn-stock Š 2017 Po-e-zine | Digital Edition Only (non-commercial)
Mattie goedegebuur
liefdevol hanteert men de slang die zich gewillig voegt in handen van zijn meester duif en hond feesten mee reiken naar de fles eensgezind bekommeren de feestvierders zich niet over de kristallen bol die in eenzaamheid schittert en straalt | Mattie Goedegebuur
de kolossale pilaren geven richting aan de hemel zij stutten het gewelf en maken ruimte voor de slangen welke onafwendbaar sluipen door wandelgangen tussen palen de appel tevergeefs gezocht om afgewende vrouwen te bekoren | Mattie Goedegebuur
zoals de geest uit het glas ontsnapt de wolken hun druppels terughouden kijkt het drietal terneergeslagen de zwaarmoedigheid overviel hen getooid in kostbare gewaden opgemaakt voor feestelijk vieren is hen de feestvreugde verdwenen zoeken ze naarstig naar een nieuw doel | Mattie Goedegebuur
donkre wolken pakken zich samen als de dag zich ter ruste begeeft en de zon haar laatste stralen werpt op goede godvrezende lieden kostbare mirre op zijn voeten om gezalfde stappen te zetten met de open handpalmen omhoog wordt door ieder genade gesmeekt | Mattie Goedegebuur
Chantal de Breyne
Reikhalzend oneindig wil ik geven wat eens genomen wordt in vrijheid wil ik beven geschoven op mijn bord in kronkels te beleven van lang tot ultra kort geen gif is zo verweven dat ik mij er in stort laat mij je dan vergeven zo ga je op de hort je pijn uit aders zeven waar je weer blij van knort | Chantal de Breyne
Uitkijkend door waterkracht gestuwd waar kalmte is verkregen wordt mijn angst geluwd ben ik zalig opgestegen languit langs de rand in evenwicht gezeten boeken aan de kant wijsheid mag vergeten laat mij hier zo zijn ontspannen blik geworpen verdreven van de pijn kan vrede mij opslorpen | Chantal de Breyne
Degelijk zo zonder iets gelegen kan ik er weer tegen voor niets meer verlegen wat kan er zwaarder wegen hier kruisen onze wegen geen zucht wordt verzwegen het licht wordt verkregen bij t geven van zijn zegen | Chantal de Breyne
Schijnbaar in het licht des aanschijns vragend sta je mij nabij handen reikend naar je uit als ik me aan je voeten vlei in koffers is gezeten wat ik zo graag had erbij al mijn ballast is vergeten enkel nederigheid bij mij mijn hogere zelf is nu gekend aanwezig in een blanco bladzij mijn innerlijke roep geuit mijn ego maakte even slagzij mijn oude leven is verlicht mijn dromen verder opgelicht niets ben ik nog verplicht naar alles toe opgericht | Chantal de Breyne
Jurgen uiterdijk
Een gegeven een gegeven om te nemen te krijgen mogelijk als een wens de zuivering waar blinkt de slang in juist slang te zijn sissend en zeker een artsen verzoek te ontgiften menig bezoek een echt arts aldaar of toch die sliss en zang vertrouwen in het wantrouwen vragen is het zoeken de slang slist mee draaien en keren gif of gal het resultaat de wens van de gedachte een gegeven | Jurgen Uiterdijk
Verveling waar verveling de glans is het stof van de geest in dikke lagen prachtige sluiers een kleurenpracht is grijzen om de regenboog te vergeten als de slang zich wentelt in het fluisterend oor zo bevriend de afleiding tot ieders zaligheid omdat die appel gegeten wordt uit dat vergeten land | Jurgen Uiterdijk
Olympiade waarin de zegen zo versterkend is opdat de glorie het innerlijk zo versterkert opdat het ik het moeten haalt is dat de ontmoeting? even god zijn voor dat moment? een grens te overschrijden? voorbij de illusie beloning of verheerlijking? schoonheid geeft het ook genieten geeft het ook door alle armoe heen vergeten ellende olympiade hoe zouden de goden het hebben gewenst in dienstbaarheid of een van hun? blijdschap geeft blijdschap ik stel graag de vraag? ook geniet ik mee dagelijks leven soms al de marathon die medaille is ook goud zelf een doekje om te poetsen | Jurgen Uiterdijk
Zwarte vogel als de zwarte vogel de boodschapper is voor ongezette tijden roept gebed op tot verwachting ondergaande zon, ook al is het even een illusie mag worden tot volwassen droom zo trekken de vogels naar het zuiden een vogel nabij, haast tastend op de grond gewis gefluit een andere taal of toch de zegen zo van boven dient die boodschap nader tot het hart luisteren stilte gevend zo trekken de vogels naar het zuiden | Jurgen Uiterdijk
Caroline in‘t veld
Tot de zon opkomt Hoe kun je ook zelf geloven dat je hebt gezien in dromen Sluimerend jezelf beloven dat je in staat bent terug te komen In de verte lijkt alles kleiner zicht mindert snel tot silhouet Lijnenspel maakt alles fijner schemering heeft doorgezet
Uit het donker, dwars door de angst rustig blijven, rustig blijven Stille uren duren het langst rustig blijven tot de zon opkomt
refrein:
Storm moet razen om te luwen Uit het donker, dwars door de tegenwerken heeft geen zin angst rustig blijven, Vrij bewegen, niet meer duwen tot de zon opkomt niet meer ergens tegenin Stille uren duren het langst Vrij bewegen, niet meer duwen rustig blijven niet meer ergens tegenin tot de zon opkomt Uit het donker, De echte troost zit diep van dwars door de angst binnen maak de kracht vrij, rustig blijven, rustig blijven denk niet na Stille uren duren het langst Waarom niet gewoon beginnen rustig blijven al het andere kan hierna tot de zon opkomt Beste stuurlui in het noorden zwijgen nors of lonken nu Niemand sprak de juiste woorden gezichten, vormelijk, ambigu
| Caroline in t Veld
Honderdveertig smalle tekens
couplet I
couplet III
Onnozele hoop dat snelle feiten Als ik heden en verleden beter zijn om te verstaan onder een vergrootglas houd Zoveel volgers laten geloven Digitale strijd om aandacht dat het nieuws op een tijdlijn in vers beschouw om jou kan gaan
couplet II
couplet IV
Schaamteloos heb ik Ik wil muzes, ik wil feesten geschreven Niet Instagram, maar dicht bij soms zo mooi, jou zo kwetsbaar ook Waar je bent Honderdveertig smalle tekens kan me niet een virtuele invoegstrook schelen Alles wat ik hebben wou
refrein
Nooit meer slapen zonder smartphone waarop ik jou Welterusten kus Nooit meer samen als we waren Alleen een online brievenbus Ik zal wachten op je antwoord Geen moment verloren gaan jouw naam als water in beeld zien staan zolang de aarde om de zon heen draait
refrein nooit meer slapen zonder smartphone waarop ik jou welterusten kus nooit meer samen als we waren alleen een online brievenbus ik zal wachten op je antwoord geen moment verloren gaan jouw naam als water in beeld zien staan zolang de aarde om de zon heen draait | Caroline in’t Veld
ik zou met je mee willen gaan zonder angst of twijfel, zo naar het ochtendgloren toe in jouw armen vergat ik de nacht lijkt het of ik hier altijd met jou wilde aanbelanden steeds maar de bangste en altijd die angsten zo bleef ik hopen op jou telkens sta ik in de schaduw naast mijn eigen vuur en klank een constante stroom van verbeelding en licht in mijn droom gekomen woorden juist gewogen Hier is waar ik met jou heb gestaan op beeld haast onafdrukbaar feitelijk onverklaarbaar ben je ongenaakbaar, een kille gast kom je mij ontdekken om ooit tot rust te komen en ongrijpbaar troost te vinden ingepakt door klank ik zou met je mee willen gaan door verlangen bevangen totdat jij mij verloste voortaan zonder schaduw bestaan zonder angst of twijfel, zo naar het ochtendgloren toe | Caroline in’t Veld
Fluisterliedje II
couplet I Kom je heel voorzichtig luisteren een beetje liegen tegen de tijd Zal ik verhalen aan je fluisteren over onbegrepen schoonheid
couplet II Breng je hand naar die van mij hier dat houdt adem veilig tegen een ijle schets als rijstpapier door de warmte opgestegen
refrein wat doe jij als je hier verdwaalt wat je nog kunt zien is onbepaald
couplet III Moet ik werkelijk doorgaan In dit waanbeeld Moedwillig rauw en heftig Zonder weerbeeld
couplet IV Een uitzicht van verlangen In retrospectief Verlaten of vervangen een oneindig perspectief
refrein wat doe jij als je hier verdwaalt wat je nog kunt zien is onbepaald | Caroline in’t Veld
Bianca hazenberg
Ratelslangen onthoofde koppen rollen van betonnen standbeelden het is een vloek van onheil het nest met ratelslangen praat met gifwolken spartelt met verdorvenheid in kraters met inslagen waar bliksem registreert je wil graag de magische bol beheersen, maar is dat wel zo? de liefde in de witte eierschaal doorziet en breekt in tweeĂŤn
de gele vloeistof zoekt een weg om uit te vloeien in de stroom van de rivier kiezelstenen zijn de glans nooit verloren zij blijven glinsteren kraaienpootjes bij de ogen verraden al het zien en dragen van de pijn verf van charisma kan waarnemen en hunkert naar het dichttimmeren van glazen ramen vol venijn | Bianca Hazenberg
Lichtslang fonteinen spuiten puur water sereniteit waakt in hoeken op de achtergrond klinkt er harpmuziek in harmonieuze klanken duisternis dondert in wolken bliksem vol dood en verderf van rottende vis in netten zieke geesten sterven in zaligheid met ijzeren gordels vol bommen engelen proberen met hun liederen het kwaad te overtreffen in een blauwe hemel vol vrede hand in hand in broederschap om de hoek verering en indoctrinatie een wit lijkenkleed met klevend bloed nooit meer van de handen af te wassen licht zwicht niet voor het duister tast naar de zuiverheid van het hart scherpe gifpunten kunnen grillig zijn met zwarte rubberen laarzen vol haat veiligheid is nooit een zekerheid in de waanzin van het kwaad heldere puntjes zoeken samen naar een lichtslang zonder geweld | Bianca Hazenberg
De verleden tijd in de herfsttuin van mijn inkt fantaseren witte wolken over het paradijs van weleer mijn BIC pen ontvangt de woorden vanuit het niets in het blauw de verleden tijd zinkt in de zee waar geesten dolen over het wateroppervlak het donker zingt de lijnen recht al zigzaggend tussen kromme zinnen die melancholie rijmen op het ritme in de stroom van duizend herinneringen sta ik bij het monument en vergeet niet mijn tranen los te laten | Bianca Hazenberg
Neerstrijken ik smeek je het licht te laten leven in een duistere wereld met bomgordels en terroristen die op onschuldige slachtoffers inrijden met vrachtwagens ik wil de donkere wereld ontvluchten en met mijn gedachten neerstrijken ergens tussen dapperheid en liefelijkheid in niet accepteren dat er geen liefde is op plaatsen waar tijd is stil blijven staan in de Middeleeuwen geef me de zee met de zwemmende vissen en de vogels die vragen om hun vrijheid | Bianca Hazenberg
- Fragment V -
Met jou Vertigo als het uur van het moment door je wezen jaagt als het kijken naar weleer om vertrouwen vraagt als de witte wolken dagen en om zachte armen vragen laat je denken dan vervagen om zo pijnen te verdragen als de kern van het bestaan duizend vragen doet ontstaan weet niet meer wat gedaan dan in nevelen onder gaan als de liefde van het moment aan de voordeur knaagt laat het licht dan binnen dringen alles wint wat alles waagt en als wijsheid ingetogen gebonden in een boek door vrede overvlogen wordt geborgen in een vloek | Chantal de Breyne
struinen langs de winkels die ruiken naar oude boeken vingervlug langs de planken en literatuur scoren voor je verzameling daarna een uur je boekenkast herindelen met veel precisie samen op je nieuwe bank waar je trots op was met mouw tussen ons in een dvd’tje kijken met muziek van Uriah Heep die we live hebben gezien of een goede film samen gedichten schrijven met de trein door het land dankbaar voor onze verbondenheid je komt het zelden tegen ik zal je nooit vergeten | Bianca Hazenberg
Verloren Tijd II
Zegenrijk
Met vleugels uit vervlogen tijden Verhalen van toen ook nu Als levensechte monumenten I l y a le temps perdu
zo rijk in de verwachting een gebed van alles of niks hoog gespannen verlangens geduld een schone zaak
In volle vaart voorbij gevlogen Ik zie mijn oeuvre door jouw ogen Aandacht voor vergane glorie Le temps perdu ne se rattrappe jamais'
een proces van heden naar heden omdat nu de toekomst blijven wensen wat eens het schoonste is het verkrijgen of krijgen het werken naar gedachtes open handen gebeden maken het paar
Refrein Verloren tijd, verloren tijd Waar is de poëzie gebleven Verloren tijd, verloren tijd Bij jou is er nu alle tijd Van alle beelden zienderogen Opgetogen, ingetogen Zou ik zoveel willen zeggen Maar liefde valt niet uit te leggen
goed, de wens is daar het heden hier tijd, respijt, dan maar gevulde koek spijs is zoeter dan spijt
Begin nu maar vertel verhalen Houdt niet op zoals ik deed Blijf met mij dit moment herhalen Zodat ik mij geborgen weet
| Jurgen Uiterdijk
Refrein Verloren tijd, verloren tijd Waar is de poëzie gebleven Verloren tijd, verloren tijd Bij jou is er nu alle tijd | Caroline in’t Veld
duif keert feilloos huiswaarts waar hij beduimeld troont in plaats van rug aan rug ligt op stapels van importantie aan de voeten der feestgangers beschenen door de toekomst wordt eenzaamheid verlicht onzichtbaar klimt hij opwaarts | Mattie Goedegebuur
XIIS