media is Simon lange tijd voor gek versleten, als een soort blowende getuigenis van de jaren zestig. Wat mij meteen is opgevallen aan Simon is dat hij juist ontzettend aards was, helemaal niet zweverig zoals het beeld van hem gecreëerd is. En met een ongelofelijke parate kennis, Simon kon overal over meepraten, en dan niet alleen meepraten maar meteen de essentie van iets kunnen benoemen. Daarbij heeft hij in veel maatschappelijke ontwikkelingen voorop gelopen en kon hij je uit eerste hand verslag doen. Inspirerend en leerzaam, zondermeer. * Hoe was het om met hem samen te werken? Dat was heerlijk, zo leuk en vanzelf dat je het eigenlijk geen werken kunt noemen, hoewel we bergen werk hebben verzet. Maar het ging allemaal heel ongedwongen en we inspireerden elkaar. Simon was dolgelukkig dat ik zijn verzamelde gedichten ging samenstellen en er al vrij snel een uitgever voor had gevonden. Hij achtte zijn verzamelde gedichten een onmogelijk boek… te omvangrijk en iets waar geen redacteur of uitgever zich aan zou wagen. Gelukkig is het anders gelopen. Het boek is gepresenteerd in het jaar waarin hij tachtig werd met een mooie presentatie in Amsterdam-Noord. Burgemeester Cohen heeft hem er de gouden speld van verdienste van de stad Amsterdam opgespeld. Een onvergetelijke middag en avond. Met voordrachten van Gerrit Kouwenaar, Remco Campert en Hans Verhagen. Simon zelf was tegen ieders verwachting voor het eerst sprakeloos. Precies negen maanden later is hij overleden, op mijn verjaardag… - En dan daar vanuit het min of meer niks, weliswaar was er wel degelijk een oorzaak .... het overlijden van Simon, in eens een verzameld werk van Vinkenoog onder jouw leiding en Ja!. * Hoe voelde dat om dat te doen?
113
Het verzameld werk was er dus al. Zoals ik zei is dat bijna vanzelf en op een heel harmonieuze manier tot stand gekomen. Het idee om een bloemlezing van zijn werk te maken was er vanaf het begin af aan al. Maar dat heeft inderdaad een ander verloop gekregen. Niet lang na het verschijnen van Vinkenoog Verzameld gaf Simon me twee nieuw geschreven handgeschreven gedichten, met de woorden “Ik ben nog lang niet uitverzameld”. Deze gedichten, , zijn opgenomen in de bloemlezing Ja!, waarin negentien gedichten zijn opgenomen die Simon heeft geschreven na het verschijnen van zijn verzameld werk. En ja, dan is het spijtig dat we niet samen het nieuwe boek hebben kunnen vieren… dat was het grote gemis. Een nieuw boek en we konden er niet meer samen doorheen bladeren. Liefdewerk, nieuw papier, zou Simon gezegd hebben… * Was dat niet raar?
Ik denk dat Simon het met de selectie eens was geweest, hoewel er natuurlijk ook persoonlijke keuzes in de bloemlezing zijn opgenomen. Zo heb ik voor elk van Simons kinderen een gedicht opgenomen. Dat is gedaan vanuit de gedachte zelf vader te zijn, ik weet niet of Simon dat criterium had gehanteerd. Edith Ringnalda, Simons meer dan lieve echtgenote, kon zich er helemaal in vinden. En dat is voor mij toch een soort bevestiging en een kwaliteitskenmerk omdat zij Simon en zijn poëtische mores als geen ander heeft begrepen. Dat zijn de dingen die er voor mij toe doen en me sterken op het moment. - Niet veel later kom je dan ook nog met een soort verzameld werk van Ginsberg en een journalistiek boek over Ginsberg. Terwijl jij een Kerouac-fan bent! Trouwens wel even mijn complimenten voor beiden uitgaven maar dat terzijde. * Kerouac-fan en dan