Refrein Ik zie de woorden komen dat wenende geluid Dan roep ik almaar feller en tooi mij voos en licht. Verwijt verstopt de kieren, de vensters van de huid En weer stroomt er verwarring langs een vervreemd gezicht. Ik zie de woorden slijpen een schor schurend geluid. Naalddun en almaar sneller rekken de scheurtjes uit. En bloed verstopt de kieren , de vensters naar het licht Dan pas in weerloos duister zie ik een triest gezicht. Š Gemma Huisman
20