Proefversie©VANIN

Ongeveer drieënhalf decennium na de eerste exploraties startte de Scramble for Africa (wedloop om Afrika). Alle Europese mogendheden aasden op de grondstoffen van Afrika en wedijverden om een interessant gebied op dat continent. Tijdens de Conferentie van Berlijn (1884 - 1885) verdeelden ze Afrika onder de Europese mogendheden. Daarbij speelden vooral de Europese geopolitieke belangen een rol. De belangen van Afrikaanse samenlevingen kregen tijdens de Conferentie geen aandacht. Zo tekende men rechte lijnen op de kaart van Afrika zonder rekening te houden met de lokale culturele en politieke omstandigheden.

In Zuidoost-Azië waren vóór 1850 ook belangrijke handelsposten aan de kusten opgericht. De belangrijkste kolonisator daar was Groot-Brittannië. In de tweede helft van de 19e eeuw breidde het land de Britse macht of het British Empire systematisch uit. De geduchte Britse vloot was een belangrijke meerwaarde bij overzeese expansie. Via de Atlantische Oceaan, de Indische Oceaan, de Stille Oceaan en de Middellandse Zee bereikten de Britten de overzeese gebieden. In Azië koloniseerden ze het hele Indische subcontinent, Australië en Nieuw-Zeeland. Ook in Afrika drongen de Britse schepen tot in het binnenland langs de grotendeels bevaarbare rivieren als de Nijl en de Niger. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog was bijna een vierde van de wereldbevolking onderworpen aan de Britse macht.

1.3 Veranderd wereldbeeld rond de Eerste Wereldoorlog

Door de 19e-eeuwse kolonisatie veranderde het wereldbeeld grondig. De machtscentra of metropolen lagen in Europa en de onderworpen koloniën lagen overzee. De omvang en de relatief korte tijdspanne van de kolonisatie van Afrika en Azië waren het resultaat van een ongeziene veroveringsdrang van de Europese grootmachten.

Historische vraag 2: