1 minute read

Proefversie©VANIN

Next Article
Proefversie©VANIN

Proefversie©VANIN

Na het aftreden van Bismarck in 1890 trad de Duitse keizer Wilhelm zelf op de voorgrond. Hij stapte af van de alliantiepolitiek en koos voor een meer agressief en nationalistisch politiek beleid. Ook elders in Europa leidden nationalistische bewegingen tot territoriale hervormingen: Italië werd een eenheid, binnen Oostenrijk kregen de Hongaren een grote mate van zelfbestuur en het Ottomaanse rijk brokkelde verder af. Daarmee kwam definitief een einde aan het streven naar een Europees evenwicht dat met het Congres van Wenen in gang gezet was. Het Europa dat in 1815 was geconstrueerd om de rust en vrede te brengen, was tegen het einde van de 19e eeuw uit elkaar gevallen.

Synthese III

Schema

1815: Napoleon verslagen

Congres van Wenen: restauratie ancien régime politiek territoriaal

Heilige Alliantie voorbeeld: Verenigd Koninkrijk der Nederlanden tegenstellingen tussen Noorden en Zuiden

↑ Bekijk het instructiefilmpje.

POLITIEK / ECONOMISCH / SOCIAAL / CULTUREEL protest arbeidersklasse (economische crisis)

1830: Belgische Revolutie (België = onafhankelijk) beleid Willem I katholieke en liberale elite: Monsterverbond (1828)

1831: Belgische grondwet

1838: Verdrag van Londen liberalisme

1830 - 1890: restauratie mislukt nationalisme

1871: Duitse eenmaking

This article is from: