Proefversie©VANIN

Het belang van de revoluties is desondanks niet te onderschatten: vanaf 1848 zochten autoritaire vorsten naar manieren om het volk achter zich te scharen en bleven arbeiders de komende eeuw strijden voor betere leef- en werkomstandigheden.

Historische vraag 6: Hoe bouwden 19e-eeuwse heersers een sterke natie uit?

Door de verspreiding van de liberale ideeën in de 19e eeuw verlangden heel wat volkeren naar zelfbeschikking. Op veel plaatsen ontstond de wens naar een eigen natie die gevormd werd op basis van gemeenschappelijke kenmerken zoals dezelfde taal, godsdienst en geschiedenis. Otto von Bismarck was een staatsman die dat nationalistische gedachtegoed aangreep om van Duitsland een Europese grootmacht te maken.

Opdrachten

1 Leg uit hoe onder Bismarck het machtsevenwicht van het Congres van Wenen plaatsmaakte voor een wij-zij-denken. Selecteer de juiste bronnen en kies op de centrale tijdlijn de correcte gebeurtenissen om jouw antwoord op te bouwen.

2 Hoe wordt het nationalistische wij-gevoel versterkt door middel van kunst (bron 4 tot en met 8)?

3 Nationalisme is vandaag nog niet verdwenen. Situeer de vier afbeeldingen over nationalistische bewegingen in de 21e eeuw (bron 8a tot en met d) in de wereld. Zoek op het internet wat hun eisen zijn en op welke manier ze die willen bereiken.

Bron 1:

Bismarck was conservatief en een overtuigde nationalist. Eenwording van de Duitse gebieden moest niet via een revolutie bereikt worden, maar van ‘bovenaf’ opgelegd worden. Bismarck maakte zich dan ook sterk om de Duitsers zo nationalistisch mogelijk te maken en zo de eenwording te bewerkstelligen. Zo liet hij onder meer veel standbeelden neerzetten van historische Germaanse helden en creëerde hij gezamenlijke vijanden.

Uit: Knoops, E. (15 september 2022). Otto von Bismarck (1815-1898) – “IJzeren Kanselier” van Duitsland. Historiek. historiek.net

Bron 2:

De positie van Pruisen in Duitsland zal niet bepaald worden door het liberalisme maar door de kracht van Pruisen (...). Pruisen moet haar krachten bundelen, zich verenigen en wachten op het gunstige moment dat ze in het verleden al meerdere keren heeft gemist; de landsgrenzen van het Congres van Wenen zijn niet gunstig voor een gezond functioneren van de staat; het is niet door toespraken en meerderheidsstemmen dat de grote vragen van onze tijd zullen worden beslist dat was de grote fout van 1848 en 1849 maar door bloed en ijzer.

Bron: Von Bismarck, O. (30 september 1862). Toespraak voor de begrotingscommissie van het Pruisische parlement.