Waarom was men in de zuidelijke Nederlanden

zowel tevreden als ontevreden over Willem I?

Toen het Congres van Wenen het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden oprichtte als bufferstaat tegen Frankrijk, werd Willem I aangesteld als koning. Hij zag zichzelf als de ‘vader des vaderlands’ en probeerde het Noorden en het Zuiden met elkaar te verenigen, onder meer door een eengemaakte bestuurlijke organisatie uit te bouwen.

In deze historische vraag leer je waarom het voor Willem I moeilijk was om eensgezindheid in dat nieuwe samengestelde land te brengen en waarom er een breuk ontstond tussen het Noorden en het Zuiden.

Opdrachten

1 Bekijk het organogram over de bestuurlijke organisatie onder Willem I.

a Onder zoek welke principes Willem I hanteerde toen hij de grondwet opstelde en de rechtsstaat inrichtte.

b Beargumenteer in welke mate je kunt spreken over een scheiding der machten.

c Omschrijf zijn manier van regeren.

2 Bekijk bron 1 tot en met 7 over het bestuur van Willem I.

a Onder zoek welke veranderingen er door Willem I kwamen en situeer die binnen de maatschappelijke domeinen.

b Evalueer bij elke verandering wie er in het zuiden van het Verenigd Koninkrijk tevreden dan wel ontevreden was over zijn bestuur en waarom dat zo was.

3 Lees het artikel in bron 8 over het hedendaagse standbeeld dat voor Willem I werd opgericht.

Hoe komt het volgens jou dat Willem I in Gent een standbeeld kreeg?

Zoek argumenten in de bronnen bij deze historische vraag.

Bron 1:

In theorie werd het zuiden een gelijkwaardig deel van het nieuwe Koninkrijk, met een ‘gelijke’ vertegenwoordiging in de Staten-Generaal en met dezelfde financiële verplichtingen, maar dit werd niet zo ervaren in het zuiden. In 1815 telde het zuiden, met 3,37 miljoen inwoners, 60 000 stemgerechtigden, het noorden, met amper 2 miljoen inwoners, 80 000. Beide delen van het Koninkrijk hadden 55 afgevaardigden in de Staten-Generaal – de ‘Belgen’ hadden tevergeefs aangedrongen op meer leden. Noord en zuid hadden ook dezelfde financiële verplichtingen, want de staatsschuld werd opnieuw ‘gelijk’ verdeeld. Het noorden had echter een veel hogere schuld, wat betekende dat het zuiden een groter deel van de schuld op zich nam dan waarvoor het verantwoordelijk was.

Uit: De Vuyst, W. & De Waele, M. (2015). Het verloren koninkrijk. Willem I & België. OKV. wwww.okv.be