Ondersteuning in de toekomst

Eind vorig jaar hebben we onze visie voor de komende jaren beschreven in ons toekomstverhaal: Samenspel voor een betekenisvol leven. In de vorige uitgave van de Spigul is dit verhaal gepubliceerd. Dit voorjaar organiseerden collega’s van de Wieken en de Heinemansbeek in Tubbergen creatieve denksessies om met medewerkers, vrijwilligers, verwanten en buren in gesprek te gaan over de ondersteuning in de toekomst. Alle genodigden ontvingen vooraf het verhaal van Aveleijn. Er waren in totaal 87 personen aanwezig.

D e sessies startten met een gezamenlijke opening door manager Annet Overmars. Ze schetste in een korte samenvatting voor welke uitdagingen we mogelijk komen te staan en hoe de locatie daarmee om wil gaan. Daarna gingen de deelnemers in kleine groepjes uiteen. We vroegen hen zich te verplaatsen in de cliënt en met elkaar in gesprek te gaan over wat deze uitdagingen voor hen zouden kunnen betekenen. De tweede ronde ging over wat jij als begeleider, verwant, vrijwilliger of buurtgenoot zou kunnen betekenen.

Wat betekent het voor de cliënt?

Wat gaan onze bewoners merken van de mogelijk toekomstige ontwikkelingen, zoals minder personeel, minder geld, ingewikkelde zorgvragen etc.?

Waardevolle gesprekken vanuit verschillende perspectieven

Iedereen was heel erg enthousiast over deze sessies. De deelnemers vonden het fijn om mee te kunnen denken en met elkaar te delen wat hen bezig houdt.

Wat kun jij betekenen?

Wat zou ieder vanuit zijn eigen rol of betrokkenheid kunnen bijdragen aan het samenspel richting de toekomst?

Zorgen en kansen

‘Het denken in gemixte groepjes leverde veel (h)erkenning op’, vertelt Annet. ‘We hebben met elkaar het besef dat de toekomst er anders uit kan zien, iets anders van ons als samenleving vraagt. En dat we ons daar nu alvast op voor moeten bereiden.’ Vanuit het perspectief van de cliënt maakten de deelnemers zich best zorgen. Een greep uit wat er werd opgeschreven: er kan meer eenzaamheid ontstaan, er is misschien minder tijd of aandacht voor de leuke dingen als alles op begeleiders blijft aankomen en de cliënt ziet waarschijnlijk meer verschillende gezichten. Tegelijk leverden de gesprekken ook veel kansen en waardevolle ontmoetingen op. Zoals meer integreren in het verenigingsleven, of andersom meer organisaties laten integreren binnen Aveleijn. Ook meer actie voeren en zichtbaarder worden als sector werd een aantal keer genoemd. ‘We hebben elkaar door deze avonden wat beter leren kennen en samen out of the box nagedacht. Dat leverde ons in totaal bijna 80 concrete ideeën op waar we met ons allen mee aan de slag willen gaan!’

Erna, verwant de Wieken: ‘Totdat onze zoon 27 jaar was, woonde hij thuis. Daarna is hij bij Aveleijn gaan wonen. Mijn man en ik doen nog veel voor onze zoon, maar we vinden het belangrijk dat er ook goede zorg voor hem is als wij er straks niet meer zijn. De andere familieleden die aanwezig waren herkennen dit gevoel ook. Het is fijn om dit met elkaar te delen.

Op de vraag wat de verwachte ontwikkelingen als minder personeel met de bewoners doen, kwamen veel reacties. Ik zou het persoonlijk heel erg vinden als alle leuke en gezellige momenten, zoals samen een wandeling maken of een visje eten, zouden verdwijnen. Het zijn nu al vaak de vrijwilligers die hiervoor zorgen.

De tweede vraag, wat iedereen zou kunnen bijdragen, was wat lastiger. Maar al met al zijn er veel ideeën opgehaald. Ook wij als familieleden kunnen dingen doen voor andere bewoners. Als we naar de winkel gaan met onze zoon, bijvoorbeeld, kan er heel goed een andere cliënt mee. Bovendien hebben medewerkers in de loop van de jaren best wel veel klusjes van de bewoners overgenomen. Met een beetje hulp zo hier en daar kunnen cliënten meer dan we denken. Zo kunnen ze zichzelf, maar ook elkaar vaker helpen.’

Ronny, buurman Heinemansbeek: ‘Toen ik – inmiddels alweer bijna vier jaar geleden – dit huis kocht, vroegen mensen mij of ik wel wist dat er een locatie van Aveleijn tegenover me zit. ‘Ja, dat weten we’ antwoordden ik en mijn vriendin dan. Ik vind het juist heel erg mooi dat Aveleijn met kleine locaties in Twente zit en ben voorstander van vrijwilligerswerk.

Op de denksessie bij de Heinemansbeek nam Annet ons in vogelvlucht mee door het verhaal van Aveleijn. We dachten na over hoe we als buren een bijdrage kunnen leveren, ook al is het een kleine bijdrage. Samen koken, een rondje fietsen, iemand ergens naartoe brengen en ophalen, sneeuw ruimen en gezamenlijk de kerstversiering ophangen zijn als voorbeelden genoemd. Dit soort dingen maken voor de bewoners echt een verschil. We hebben alle ideeën opgeschreven en binnenkort gaan we met deze lijst de buurt in om te kijken wie wat zou willen doen.’

Wordt vervolgd

Annet: ‘We hebben heel veel mooie en bruikbare input opgehaald. Daar gaan we lokaal vervolg aan geven. Het lijkt me mooi om daarnaast ook als collega’s met elkaar te delen wat er - met het oog op de toekomstleeft op de locaties en de netwerken daarom heen. Wat halen anderen op? Wat pakken we Aveleijn breed aan en wat doen we hier in Tubbergen met elkaar?’

Groot denken, klein doen is het motto voor de waardendagen in juni en november. Binnen Aveleijn worden er op allerlei plekken goede gesprekken gevoerd en activiteiten georganiseerd die bijdragen aan een beter samenspel, het versterken van de spelers of het inclusiever maken van de (lokale) samenleving. Door klein te beginnen, gewoon samen iets op te pakken, ontdekken we vanzelf wat wel en wat niet werkt. Wil je jouw verhaal delen? Mail naar communicatie@ aveleijn.nl

Heb je het toekomstverhaal Samenspel voor een betekenisvol leven nog niet gelezen? Vraag ernaar bij je manager of kijk op pagina 16!