Verslag van de Rolex Fastnet Race 2021 vanaf de Farr 40 “Parrot” In navolging van de eerdere publicatie in de Hoornblazer over de op handen zijnde Fastnetrace en de voorbereidingen daarop, volgt hier het verslag van de daadwerkelijke uitvoering in hartje zomer vanaf de eerste startplaats in Cherbourg (F). Dit in verband met corona. Wat je onder hartje zomer kunt verstaan, bleken in werkelijkheid de omstandigheden die je eind oktober, begin november mag verwachten: herfst, dus met behoorlijk lage temperaturen en aanvankelijk (24 uur) 30 knts + aan wind op de kop. Omstandigheden die je misschien eens in de 20 jaar aantreft zo begin augustus. Dit leverde een zware beproeving op voor de bemanning van de Parrot, maar zeker voor de gehele vloot, waarvan een aanzienlijk percentage zich genoodzaakt zag uiteindelijk de strijd te staken. Zo niet de Parrotbemanning bestaande uit Bas, Eric, Jeroen, Peter, Sander, Matthijs, Jelmer, Raymond en Rimmer! Tijdens de delivery naar Cherbourg werd deze benut als training met dan nog de trainingszeilen en korte tussenstop in Boulogne sur Mer. Door Rimmer, Eric en Matthijs werden de wedstrijdzeilen naar Cherbourg gebracht en gewisseld met de trainingsset. Met uitzondering van de Britse deelnemers, werd op zaterdag 7 augustus de 80 mijl naar Cowes op het Isle of White overbrugd met een bakstagwind van toen nog 15-20 knts. Dat leverde onder gejuich een voorlopige topsnelheid op van dicht bij de 20 knts als voorproefje. Bij de ingang van de Solent werd met toen al toenemende wind een serieuze zeegang zichtbaar. De wind draaide vervolgens naar W-ZW voorafgaand aan de start op zondag.
Met het startsein op de vroege zondagochtend in het achterhoofd, werd alles tot in de puntjes voorbereid en uitvoering gegeven aan de voorschriften van het RORC waaronder het zichtbaar aan dek hebben van de stormfok en het trysail, beide in fel oranje. Voorafgaand aan de start van de vele verschillende klassen, ontvouwde zich een indrukwekkend schouwspel met honderden jachten, zoals de Scorpius (125 ft Swan), diverse VO60, VO65 en VO70 Volvo Ocean racers, enorme trimarans en ander materiaal waar je alleen maar van kunt dromen. Een uur voor de start was er sprake van 25-30 knts wind en diende je een valse start te voorkomen door de startlijn, bestaande uit twee lampen op elke oever goed in de gaten te houden. Een lastige klus bij deze omstandigheden. Bij het commando “jib up” schoot deze uit de tufluff en vertraagde de start enigszins maar vervolgens ging het voortvarende de Solent uit langs de Needles met redelijk vlak water, vanwege de keuze voor de hoge kant van White. Er werden al flink wat boten ingehaald. Vervolgens begon het spel echt met hoge puntige golven, stroom mee en wind tegen en dat de volgende 24 uur. Het wachtschema van 3 uur op 3 uur af was in werking. Onder dek viel er niets uit te richten, behalve het uitdelen van zoete repen en marsen. Slapen voor zover mogelijk, deed je in de kletsnatte zeilkleding. Tel daarbij de stuk gegane toilet, kots aan de wand en zeewater tot aan de enkels bij op in combinatie met stormachtig weer en de lage temperaturen, dan gaat de overlevingsmodus in werking. Na 24 uur nam de wind enigszins af en kon het 2e rif eruit. De vier werd vervangen door de drie. De stemming was goed gebleven ondanks wat verschijnselen van zeeziekte onder de bemanning en het gevriesdroogde eten kon bereid worden. De energie was er weer en dan is de ellende van de voorgaande 24 uur snel vergeten. Ter hoogte van de Scillys moest er een tactische keuze worden gemaakt in verband met de daar geldende exclusion zone, dus of bovenlangs of onderlangs. Het software programma deed uitstekend haar werk. Bij een wat ruimere koers en verder afnemende wind werd het aangenaam op het water met een knik in de schoot en zonder enig probleem werd de roemruchte Fastnet Rock
22
