kan er iets moois ontstaan na verlies? kan je mensen samenbrengen in tijden van onrechtvaardigheid? met ‘broken world meets Fixed stool’, een schijnbaar gebroken krukje dat opnieuw werd samengesteld, wil studio tim somers niet enkel antwoorden proberen aan te reiken op die vragen, maar ook het grote onrecht op deze wereld aankaarten. niet ontoevallig lanceert hij dit project dan ook in het kader van de warmste week.
Bij de vaste BLVRD-lezers doet de naam Tim Somers misschien enkele belletjes rinkelen, want hij pronkte in het verleden op de cover van BLVRD#22. Toen vertelde hij ons, samen met Sam Declercq, meer over STAM Collective, een samenwerking tussen Studio Tim Somers en Atelier Sam Declercq. Intussen zat Tim niet stil en bleef hij met zijn eigen studio ambacht en kunst samenbrengen om houten meubels op maat en collecties te creëren met een verhaal. Ook achter zijn recentste ontwerp, een modulaire kruk die hij uitbrengt onder de naam ‘Broken World meets Fixed Stool’, schuilt een erg persoonlijk verhaal. Het is er eentje van rouw, maar ook van verbinding. Best toepasselijk schuiven we samen aan tafel voor een koffie om de inspiratie achter het ontwerp te bespreken.
‘In januari van dit jaar kreeg mijn mama, Katrijn, te horen dat ze een agressieve hersentumor had. Die bleek ongeneeslijk. Enkele maanden later opteerde ze voor euthanasie. Het liet ons toe om waardig en - hoe gek het ook klinkt - voor een deel voorbereid afscheid te nemen van haar. We kwamen veel samen, spraken, lachten, … Toch blijft haar overlijden natuurlijk onrechtvaardig aanvoelen. Tegelijkertijd wordt onze wereld tegenwoordig geteisterd door zoveel leed. Denk aan de oorlogen in Oekraïne en Palestina, maar ook de recente zware overstromingen in Spanje. Deze kruk is een manifest aan al dat onrecht en zo ontworpen dat ze eruit ziet alsof ze gebroken werd en achteraf door meerdere mensen terug ineen is gezet. Want je kan niet meer terugkeren naar hoe de situatie ervoor was, wel samenwerken tot een oplossing en zo iets tot stand brengen dat er anders uitziet en toch nog werkt. De kruk is in die zin dus zeker ook volledig functioneel.’
De modulaire kruk wordt uitgebracht in aanloop naar De Warmste Week. Het centrale thema dit jaar is samen vlammen tegen eenzaamheid en dat ligt in lijn met wat Studio Tim Somers hoopt te bereiken.
‘Mijn moeder bezocht enkele keren het palliatief centrum Heidehuis waar ze andere langdurig zieke mensen ontmoette. Sommigen van hen stonden er alleen voor. Het centrale thema van De Warmste Week is eenzaamheid, een deel van de opbrengst van mijn stoel doneer ik daarom aan De Warmste Week. De kruk zelf kan je aankopen aan 185 euro, waarvan dertig euro naar
het goede doel gaat. Ook na die inzamelingsactie zal dat trouwens het geval blijven. ‘Broken World meets Fixed Stool’ eindigt niet na De Warmste Week en blijft deel uitmaken van mijn collecties. We gaan de wereld niet veranderen op een maand tijd, er staat geen tijdslimiet op. Je hebt meerdere mensen nodig om zaken in beweging te krijgen en mensen die iets alleen moeten doen, doen dat vaak niet bewust alleen. Zelf zal ik beleidsmatig niets kunnen veranderen, maar ik zie wat er verkeerd is in de wereld en kan dit zo aankaarten.’
Het idee achter het ontwerp ontstond al toen Tims moeder nog leefde. ‘We vinden het als mens erg moeilijk om zware thema’s te bespreken. Ik wist dat mijn leven er nooit meer hetzelfde zou uitzien na haar overlijden, maar ik ga door en blijf werken. Het prototype van ‘Broken world meets Fixed Stool’ werkte ik uit toen ze er nog was. Ze heeft er zelfs nog op kunnen zitten! Dat is uiteraard heel fijn. Dat het een krukje werd, is niet bewust gekozen, want zoals bij al mijn collecties wil ik mensen vrij laten om het werk te interpreteren en in de ruimte te plaatsen zoals zij dat willen. Wil je het liever als boekenkastje gebruiken? Of gewoon in je woonkamer plaatsen? Dan doe je dat gewoon. Belangrijker is de boodschap. ‘Broken world meets Fixed stool’ is zowel een plek om te herbronnen als een gespreksonderwerp.’
Voor dit ontwerp opteerde Tim voor dennenhout. Hout als materiaalkeuze blijft de rode draad in al zijn designs, zowel bij opdrachten voor particulieren als bij eigen kunstexpo’s.
‘Zelf ga ik heel graag wandelen in bossen. Hout is zo’n natuurlijk product met oneindig veel mogelijkheden. Een boom op zich is massief en tegelijkertijd fragiel. Je kunt je verdiepen in het materiaal, elk onderdeel gebruiken en hergebruiken. Zelfs het houtafval heeft nut en kan bijvoorbeeld in de verwarming of op de composthoop. In de toekomst hoop ik met meer lokale boomsoorten te werken, maar hout moet nu eenmaal enkele jaren drogen voordat je ermee aan de slag kan. Nu gebruik ik vooral Amerikaanse en Europese soorten, afhankelijk van het project en de kwaliteit. Omwille van mijn materiaalkeuze hoeft niet elke collectie trouwens een functioneel nut te hebben, hoewel dit hier nu wel het geval is. Ik vind het vooral fijn dat je erin kunt zien wat je wil.’
Wie dat wil, kan het krukje vanaf december van dichtbij bewonderen in de etalage van de voormalige speelgoedwinkel Bart Smit in het Zilverpand. Tegelijkertijd zal je het krukje ook op verschillende plaatsen in het Brugse straatbeeld terugvinden op affiches gemaakt door brand designer Faldona Vande Velde.
‘Omwille van de boodschap achter deze collectie en om zoveel mogelijk geld in te zamelen, wil ik de zichtbaarheid zo groot mogelijk maken. De expo in de etalage is een samenwerking met TURBO en Modulair. Ik hoop het ook nog uit te kunnen stallen aan ‘t Zand. Het krukje kan je intussen sowieso al aankopen via de website. Dat ik de handen ineensloeg met Faldona voor het design van de affiches is trouwens nog maar eens zo’n mooi voorbeeld van hoe je niets in je eentje kan, dat zou ik zelf nooit zo mooi gekund hebben.’
Studio Tim Somers ontwerpt werken voor particulieren maar creëert, zoals hier het geval is, ook eigen collecties. Iets waar Tim zich in de toekomst nog meer op wil focussen. ‘Intussen ben ik zo’n vijf jaar fulltime aan de slag en ik hoop nog lang door te gaan. Mijn mama zal daarbij altijd mijn muze blijven. Ik voer momenteel nog steeds opdrachten uit op maat, voor particulieren, architecten en kunstenaars. Op termijn hoop ik met mijn Studio een kenniscentrum te worden waar jonge ontwerpers hun eigen projecten kunnen komen uitvoeren. Uit hout uiteraard! Het liefst wil ik volledig inzetten op eigen collecties die schipperen tussen design en kunst.’
studiotimsomers.com studiotimsomers
tekst: shavawn somers beeld: laure van hijFte
DE WARMSTE VOORLEESMARATHON
het wordt chaud in hooFdbibliotheek biekorF op donderdag 12 december tussen 12u en middernacht. medewerkers en vrijwilligers van bib brugge zullen er voorlezen voor het goede doel. iedereen is welkom om te luisteren en/oF een duwtje te geven in de rug van de warmste week, middels een centje te doneren.
Voorleesboeken zitten in de lift, en dat geldt voor alle leeftijden. Zelfs voor mijn kleine uk die enkele maanden oud is, vliegen de reclames voor voorleesboekjes me rond de oren, want de voordelen zijn legio (het is ontspannend en educatief, om er maar een paar te noemen). De Openbare Bibliotheek heeft dat goed begrepen en organiseert live voorleessessies waarbij medewerkers en vrijwilligers een fragment uit hun favoriete boek voorlezen, speciaal voor De Warmste Week die dit jaar opnieuw doorgaat in Brugge. Marilyne Watteeuw, die als leescoach werkt voor Bib Brugge, maakt jullie graag warm om langs te komen, te luisteren, en vooral te genieten van de boeken en het gezelschap.
Samen vlammen tegen eenzaamheid
“Met deze actie willen we inzetten op meer verbinding tussen de collega’s en de bezoekers, maar ook tussen de bezoekers onderling", zegt Watteeuw. “Er zijn veel mensen die we hier dagelijks zien en waar we een praatje mee slaan. Ook nemen mensen contact met ons op, waarbij ze vragen naar mogelijke leesgroepen, waar ze gelijkgestemden kunnen ontmoeten. De Bib is dus veel meer dan een plaats waar je boeken kunt lezen, het is ook een plek waar mensen elkaar ontmoeten en waar de strijd tegen eenzaamheid wordt aangebonden.”
V OORLEESMARATHO N DEWARMSTE
van 12 t t 12 op 12 / 12
DONDERDAG 12 DECEMBER HOOFDBIBLIOTHEEK BIEKORF (STRIPHOEK) EN KORF BRUGGE.BIBLIOTHEEK.BE/ VOORLEESMARATHON
Met De Warmste Voorleesmarathon hebben we trouwens een primeur. Het is de eerste keer dat we zoiets organiseren met de Openbare Bibliotheek Brugge. Het idee ontstond tijdens een studiedag die begon met een voorleesmoment. Nadien had iedereen hetzelfde gevoel: daar moeten we iets mee doen, want voorlezen is een leuke, laagdrempelige manier om mensen in contact te brengen met literatuur én elkaar. We hadden al maandelijkse voorleesmomenten voor kinderen, maar voor volwassenen hadden we zoiets nog niet gedaan. Toen kwam het nieuws dat het thema van De Warmste Week eenzaamheid zou zijn, en alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Eenzaamheid is iets dat je
vrije voorbijdrage het goede doel n.a.v. De Warmste Week
heel hard voelt in de Bib. Dagelijks passeren er mensen waarvan je voelt dat ze langskomen voor sociaal contact, om een praatje te slaan. Met de voorleesmarathon kunnen we die eenzaamheid tegengaan. En we kunnen er geld mee inzamelen voor het goede doel, twee vliegen in één klap. Laat je dus verrassen door de boeken die ons team zal voorlezen. En er is meer, we organiseren ook een ‘koekenbak’ op het middenplein tussen de Biekorf en Korf. Er zijn veel collega’s die zelf iets wilden bakken voor het goede doel.
Team spirit
Watteeuw: “Toen we hoorden dat de Warmste Week 2024 opnieuw in Brugge zou doorgaan, was iedereen meteen enthousiast. Het is een project dat door alle collega’s op handen gedragen wordt. Dat merkten we toen we de vraag stelden en vele collega’s direct reageerden dat ze een boek willen voorlezen. In no time waren die 12 uren opgevuld”, lacht Watteeuw. Ieder half uur zal iemand van ons team of een van de vaste voorleesvrijwilligers een fragment lezen uit een boek dat hij of zij zelf kiest. Het zal een leuke mix worden, want collega’s van alle afdelingen en wijkfilialen doen mee, elk met hun eigen insteek en verhaal.
Ook de vele baktalenten engageren zich om volledig vrijwillig iets te maken. Op het middenplein, waar een gezellig terras is, zal je die zelfgemaakte, artisanale koekjes kunnen kopen. De opbrengst zal ook integraal naar De Warmste Week gaan.
Boeken voor jong en oud
“Iedereen is welkom”, gaat Watteeuw verder. “We starten donderdag 12 december om 12u ‘s middags en gaan door tot middernacht. De eerste acht uur kun je ons vinden in de striphoek van de Biekorf. 's Middags kun je je verwachten aan een mix van jeugd- en volwassenenliteratuur, ‘s avonds zullen onze medewerkers vooral volwassen boeken voorlezen. Het is niet nodig om vooraf in te schrijven, je kunt langskomen en je erbij zetten wanneer het jou lukt. We verwachten wel wat volk, met de examenperiode zullen er sowieso veel studenten aanwezig zijn in de Bib.
Die hebben ook nood aan pauzes en kunnen dan even hun ogen sluiten en luisteren naar een collega die voorleest, de ideale ontspanning.”
Special edition
Niet enkel het team van de Bib doet mee, legt Watteeuw uit. “Ook de collega’s van Korf en De Republiek zetten hun schouders onder de actie." Die uitwisseling zal zorgen voor een boeiende waaier aan voorleessessies. In de Bib zullen onze collega’s fragmenten voorlezen uit bestaande boeken. Vanaf 20u gaat de voorleesmarathon verder in Korf, naast de Biekorf.
Deze ontmoetingsplaats, een initiatief van De Republiek, zal een XL-versie van Weerwoord houden. Weerwoord is een bekend concept van Korf, waar een mix van zelfgeschreven comedy, proza en poëzie gebracht wordt. Tijdens De Warmste Voorleesmarathon zullen naast de vaste Weerwoorders, ook onze medewerkers fragmenten voorlezen én zelfs eigen werk voordragen.
Aan het einde van de avond zullen we meteen bekend maken hoeveel de actie heeft opgebracht. Om dan de week erop het ingezamelde bedrag persoonlijk af te geven, omringd door het publiek dat zal afzakken naar Brugge voor De Warmste Week. Een plek waar verbinding centraal staat, net zoals in onze bibliotheek. En zo is de cirkel rond.
bibliotheekmedewerkers en vrijwilligers lezen boeken voor tijdens de warmste voorleesmarathon.
hooFdbibliotheek biekorF donderdag 12 december 2024 van 12.00 - 00.00 uur
bibbrugge
tekst: jolien van acker
OPENBARE BIBLIOTHEEK BRUGGE
SOUNDSYSTEM
soundsystem selFmade-man thibault van hove brengt meer dan alleen reggae
SAWUBONA, SATTA MASSAGANA EN ROOTS GARAGE SOUNDSYSTEM
te bescheiden om zichzelF zo te benoemen, zou je thibault van hove kunnen samenvatten als een soundsystem-connaisseur. hij kan als geen ander vertellen over zijn vak en de jamaicaanse soundsystemcultuur. al snel kom je erachter dat het om veel meer gaat dan muziek alleen. met integriteit en gedrevenheid probeert thibault dit in brugge uit te dragen.
Thibault, stel jezelf eens voor.
“Ik ben Thibault, 22 jaar en een Brugse hangjongere die bezig is met drie projecten: Sawubona, Satta Massagana en Roots Garage Soundsystem. Dat laatste is nog steeds het grootste. Sawubona is het nieuwste project en is nu op gang aan het komen.”
Hoe zou je ‘soundsystem’ uitleggen aan iemand die daar nog nooit van heeft gehoord?
“Een soundsystem, zoals Roots Garage, volgt het Jamaicaanse concept. Dat is iets anders dan wat we willen doen met Sawubona bijvoorbeeld. Het staat los van Roots Garage, omdat er binnen de scene doorgaans geen genres worden gemengd. Bij Roots Garage komt de inspiratie dus voornamelijk vanuit de Jamaicaanse soundsystem-cultuur en de immigratie naar de U.K. Na de Tweede Wereldoorlog, rond de jaren 50, was er een grote immigratiestroom van Jamaica naar het Verenigd Koninkrijk. Dit ging gepaard met racisme en uitsluiting. Er waren geen mogelijkheden voor zwarte mensen om reggaemuziek te draaien. Zij bouwden dan hun eigen geluidssystemen en gaven feestjes voor de community. Radiostations wilden hun muziek ook niet draaien, dus het was hun manier om dat toch naar buiten te brengen. In de jaren ’70 vermengde het zich met de punkscene en anti-establishmentbewegingen, zoals de Rock Against Racism-beweging. Als je luistert naar de teksten zijn die tot op vandaag nog erg relevant. Daarom vind ik het ook erg interessant om op in te spelen. In die zin zijn de events van Roots Garage ook geen feesten, maar
noemen we het sessies. Het is echt de bedoeling dat je komt luisteren naar de tekst, want vaak wordt er gezongen over politieke kwesties van toen die vandaag nog altijd hot topic zijn.”
Je projecten zijn een eerbetoon aan de Jamaicaanse cultuur, maar het botst soms ook op kritiek. Hoe ga je daarmee om?
“Het is iets waar ik het wel moeilijk mee heb, vooral de afweging tussen appreciatie en appropriatie. De meningen zijn erg verdeeld. Als je spreekt met grote soundsystems in het Verenigd Koninkrijk, zij die al veertig, vijftig jaar en langer bezig zijn, dan hoor je hen zeggen dat de verspreiding eigenlijk iets positief is. Het is een scene waar iedereen welkom is. We hebben ook al gehoord van bijvoorbeeld Het Entrepot of Comma dat onze evenementen nooit voor problemen zorgen. Ik probeer het met die insteek, dat iedereen welkom is en er plaats is voor iedereen die ergens anders geen plek vindt, ook uit te dragen. Het is ooit begonnen met het idee de muziek te verspreiden en dat is gelukt. Daarmee wil ik niet zeggen dat het geen moeilijk onderwerp is, zeker als witte man, maar vanuit de community zelf wordt het als iets positief gezien.”
Je haalde je drie projecten al kort aan. Zijn de namen daarvan een verwijzing naar de Jamaicaanse geschiedenis?
“Roots Garage komt van een vriend van mij die vaak kwam MC’en. Tijdens de coronapandemie hadden we niet echt een plek om naartoe te gaan. Ik had een garage in Brugge waar we na school altijd muziek gingen luisteren. Platen die we net
hadden gekocht, draaiden we daar voor het eerst. Het was een toevluchtsoord. Die vriend zei: “De roots liggen in de garage.” Vandaar dus Roots Garage. Satta Massagana is een Amhaars gezegde, een semitische taal die in Ethiopië wordt gesproken, en betekent ‘dankbetuiging’. Sawubona komt ook uit een Afrikaanse taal en heeft Victor aangebracht voor een project. Het is een begroeting die zoveel betekent als: ‘ik zie je voor wie je bent en ik waardeer je’, come as you are, wat nauw aansluit bij de sfeer die wij proberen te creëren.”
Hoe ben je zelf in die scene terechtgekomen?
“Als zestienjarig gastje vond ik niet echt een plaats in het uitgaansleven waar ik me thuis
“als je luistert naar de teksten zijn die tot op vandaag nog erg relevant. daarom vind ik het ook erg interessant op in te spelen. ”
voelde. Zeker in Brugge niet. Toen ging ik vaak naar scoutsfeesten, maar dat was meestal geen plek waar ik écht wilde zijn. Het was, voor zover ik wist, het enige wat er was, maar het zette wel aan tot overmatig drinken. Uiteindelijk ben ik dan eens op zo’n sessie beland in Jeugdhuis Comma. Ik ben meteen verliefd geworden op het idee dat je niet jezelf te pletter moet drinken en je bewust kan uitgaan, gewoon om te genieten van de sfeer en de muziek. Daarnaast heb ik ook veel vrijwilligerswerk gedaan bij crews, waardoor ik alles van dichtbij heb kunnen meevolgen. Een van de crews waarbij ik vaak meeliep was Shikoba soundsystem, waar ik Victor (Geerardyn) heb leren kennen. In diezelfde periode ben ik zelf platen beginnen verzamelen.”
Zijn jullie een hechte community?
“Het is een erg hechte groep. Door corona is dat een beetje verwaterd omdat er veel mensen bijgekomen zijn, maar het is en blijft Brugge natuurlijk. Iedereen kent elkaar wel een beetje. Het is ook enkel hier – als ik dat vergelijk met andere steden – dat iedereen zo erg verbonden is. We praten en helpen elkaar, en kunnen altijd op elkaar rekenen.”
Hoe heb je je kennis over soundsystems vergaard?
“Enerzijds door mee te gaan met mensen die al meer ervaring hadden in het organiseren van reggae-evenementen. Dan begin je daarmee te praten en die kennis op te doen. Ook door te helpen opbouwen en te kijken naar hoe een soundsystem in elkaar zit, leer je veel. Ik deed beetje per beetje kennis op, want het is een imposant gegeven om alles in één keer te begrijpen. Anderzijds heb ik veel opzoekwerk gedaan, geprobeerd en al doende geleerd.”
Je bouwt zelf speakers. Hoe begin je daaraan?
“Dat is allemaal zelf ontworpen, gebouwd of tweedehands aangekocht. Ik ben begonnen door mee te gaan met andere soundsystems. Dan doe je ervaring op en begint het te kriebelen om zelf ook iets te bouwen. Een soundsystem moet ook uniek zijn. Je kan dat kopen. Tegenwoordig heb je veel bedrijven die boxen maken, maar dat heeft meteen een ander karakter.”
Ga je naar andere soundsystems luisteren om ideeën op te doen?
“Ja, dat doe ik heel veel. Ik betrap mezelf er dan wel op dat ik misschien té kritisch ben over de sound. Dan kom ik binnen en denk ik: “hm, dat geluid kan misschien beter.” Ik neem dat dan mee en ga er zelf mee aan de slag. Ik huur een loods in Brugge waar ik dingen uitprobeer, verschillende combinaties van boxen gebruik of het geluid verwerk met processors. Je kan er erg
breed in gaan. Elk soundsystem klinkt anders.”
In welk opzicht verschillen Roots Garage Soundsystem, Sawubona en Satta Massagana?
“Met Roots Garage ben ik begonnen en focussen we op pure reggaemuziek. Sawubona is er gekomen omdat ik, samen met Victor, de nood voelde om in Brugge ook andere dingen voort te brengen. Daarmee proberen we de slechte connotatie die een soundsystem soms nog heeft, positiever te maken. Uiteindelijk is het een subcultuur die bij ons niet echt leeft. We zijn er niet mee opgegroeid zoals de mensen in de U.K. bijvoorbeeld. Het is nog steeds een buitenbeentje en wordt nog vaak afgeschilderd als een paar jonge gasten die zelf boxen maken en veel te luide muziek spelen. Met Sawubona willen we dat idee dus wegwerken door er ook artistieke projecten bij te betrekken. Eén of twee jaar geleden, toen we net begonnen, hebben we met Dier Drie in Gent een soundsystem opgezet en er akoestische instrumenten op laten spelen. Het was een performance met o.a. violen en contrabas. Dingen die op het eerste zicht niet samen lijken te gaan, maar die wel goed samen klinken.”
Heeft elk project dan een eigen soundsystem of een specifieke set-up?
“Sawubona is met hetzelfde materiaal als Roots Garage, omdat het anders financieel niet haalbaar is, maar wel in combinatie met Victors soundsystem voor reggae. We combineren de speakers om toch een verfijnder geluid te geven. Het is ook stereo, terwijl reggaemuziek grotendeels mono is. Op dat vlak verschilt dat
wel.”
Op welk project ben je het trotst?
“Toch Roots Garage, puur omdat ik daar alleen aan ben begonnen. Dat is ook iets wat ongezien is, want normaal ben je met een grote bende om de hoge werklast en het financiële te kunnen dragen. Roots Garage heb ik naar buiten gebracht toen ik net achttien jaar was. Daarmee was ik, op dat moment, ook één van de jongste binnen de community die met zo’n project kwam aandraven en het heeft kunnen finaliseren. Op zich is het nooit klaar, het blijft evolueren natuurlijk. Daarnaast ben ik ook wel trots op line-ups van Satta Massagana. Die bevatten veel debuten en jonge crews die we de kans geven om te tonen wat ze kunnen. Met Sawubona, doen we voor het eerst iets helemaal anders. We brengen andere genres naar Brugge. Dus eigenlijk ben ik op elk project trots om verschillende redenen.”
Is er een plek waar jij graag je soundsystem zou willen opzetten?
“Ik ben graag in Brugge en vind het jammer dat er veel zijn die wegtrekken uit de stad. Er is hier zogezegd niks te doen, maar als je beter begint te kijken is er hier erg veel te doen. Het is niet altijd mogelijk voor projecten om hun ding te blijven organiseren, net omdat iedereen weggaat. Ik wil me dus echt focussen op Brugge, ook al ga ik ook op andere plaatsen draaien. Iets in de zin van Notting Hill Carnival in Londen met soundsystems op elke hoek van de straat, waar iedereen zich amuseert, zou ik hier willen verwezenlijken. Een evenement zoals Benenwerk zou ik wel zien zitten. In Brugge is dat misschien een moeilijk gegeven, maar zeg nooit nooit.
“het is nog steeds een buitenbeentje en wordt nog vaak aFgeschilderd als een paar jonge gasten die zelF boxen maken en veel te luide muziek spelen.”
Binnen de reggaescene heeft Brugge, na enkele steden in de U.K., de hoogste concentratie aan soundsystems in Europa. Het is wel cool dat, in een stad als Brugge, reggae de grootste subcultuur is die er leeft. En toch zijn er nog te weinig plaatsen waar we de kans krijgen om ons ding te doen. Er is hier nochtans meer ruimte dan in Londen bijvoorbeeld. We zijn met veel, maar er is weinig concurrentie. Er zijn hier geen grote namen zoals in het Verenigd Koninkrijk. Een project als Roots Garage zou daar niet aanslaan omdat je daar moet concurreren met soundsystems die al vijftig jaar bezig zijn en elk weekend iets organiseren waar er veel volk op afkomt.”
Concurrentie in zo’n verwelkomende scene lijkt tegenstrijdig. In welke zin is het competitief?
“In de U.K. heeft iedereen zijn territorium, dat kan een zaal zijn of buiten. Bij een soundclash komen er twee soundsystems samen om zich met elkaar te meten. Ze strijden voor het luidste applaus, wie er het beste uitkomt, door de meest exclusieve platen te draaien en het publiek te verrassen met hun skills. Ze gaan naar platenwinkels en halen er de parels uit om die aan de man te brengen. In Brugge gebeuren die clashes op een kleinere schaal, vriendschappelijk. Over de soundsystems in het Verenigd Koninkrijk zijn er ook films gemaakt. Dan zie je sommige crews die de gepersonaliseerde bus van een andere groep met een schroevendraaier kapot maken of gaten steken in de boxen. In die zin is het dicht verwant met de hiphop, met de boomboxen, wat deels ook voortkomt uit de zwarte gemeenschap en de Jamaicaanse soundsystemcultuur.”
Als je voor de rest van je leven nog maar één genre zou mogen beluisteren, welk zou dat dan zijn?
“Dan neig ik naar de Ethiopische jazz. Het is interessante muziek die voortkomt uit de Ethiopische traditionele muziek, gemengd met elementen uit jazz, funk en soul. Ik verzamel veel platen van verschillende genres. Buiten de projecten luister ik eigenlijk niet veel reggae, anders loopt het de spuigaten uit. Het kàn te veel worden. Dat vind ik soms jammer in Brugge: er worden veel andere evenementen met verschillende muziekgenres georganiseerd, maar jongeren beperken zich vaak tot reggae. Dat kan demotiverend zijn. Ik wil echt andere mensen meetrekken in het verhaal en andere muziek dan reggae aan de man brengen.”
Wat zou je eens willen organiseren in Brugge als je carte blanche zou krijgen?
“Het is een droom om eens een festival op poten te zetten met verschillende genres en soundsystems. Iets met een informatieve insteek, met uitleg over de geschiedenis ervan, omdat ik de indruk heb dat mensen daar eigenlijk niet echt mee bezig zijn. Terwijl het eigenlijk wel belangrijk is. Elke crew draagt de verantwoordelijkheid om die informatie te verspreiden. Feest In’t Park stond misschien open voor zo’n idee. Dus misschien zie je me volgende zomer op Feest In’t Park.”
aankomende events:
10/01 satta massagana night @ minus one gent 01/03 meer inFo tba @ jh comma rootsgaragesoundsystem the.sawubona.sound.project satta_massagana_
tekst: kato dijckmans beeld: jana germanus
SIGNAAL o RADIOFESTIVAL
voor het derde jaar op rij organiseren villa bota en jong volk samen met hun communities signaal Festival. van 12 tot en met 15 december maken ze van het astridpark opnieuw het decor voor hun winters radioFestival. vier dagen lang hoor je er jongeren aan het woord tijdens liveradio, optredens en dj-sets. kom nieuwe muziek ontdekken, schrijF je in voor een van de workshops oF geniet van de gezellige bar. het Festival is gratis en voor iedereen toegankelijk!
o geertrui maertens coördinator villa bota
“Ik coördineer voor de eerste keer de productie en het programma van Signaal. Voor mij is het dus een superspannende periode en ik hoop vooral dat Signaal opnieuw een zalig festival kan worden zonder ongelukken. Het leuke aan Villa Bota vind ik dat er zo’n warme community is waar iedereen welkom is. Sommige jongeren draaien drum & bass, sommigen meer techno, anderen dub of house. Alles kan in Villa Bota en dat moet ook kunnen tijdens Signaal.”
o sam de clercq Félicette & kotskat zaterdag 14.12 om 19u & zondag 15.12 om 19u
“Ik speel twee keer (!) op Signaal: op zaterdag met mijn nieuw project/band Félicette (folk, experimental) en op zondag drum ik in Kotskat, de breinbaby van Ronny Rens. Voor mij is het een eerste kennismaking met Signaal, maar ik vind de programmatie in Villa Bota altijd heel boeiend en eclectisch. Een plek die niet aan genre gatekeeping doet, waardoor het publiek verrast wordt, kan ik alleen maar toejuichen.”
o marie vandeghinste & joram vandemoortele crea collectieF zondag 15.12 van 13u tot 16u
“Wij kijken erg uit naar onze Crea Collectiefnamiddag tijdens Signaal op zondag 15 december. We vieren namelijk ons 1-jarig bestaan met TAART! Kom af, zet een feesthoedje op of maak een tekening, schilderij of breiwerk van een taart!
Met Crea Collectief organiseren we gezellige momenten waarop iedereen welkom is om aan een eigen creatief project te werken. Er zijn dus geen lessen of opdrachten, maar je bent wel omringd door andere creatievelingen. Op deze manier zorg je voor een vast moment in de maand om tijd te maken voor je project, word je geïnspireerd door anderen en leer je nieuwe mensen kennen met gelijkaardige interesses.”
o house oF cards vrijdag 13.12 om 19u
“Wij zijn een rapduo uit Wevelgem en willen de bezoekers van Signaal een onvergetelijke avond bezorgen met een energieke show vol dansbare tunes die niet meer uit het hoofd te krijgen zijn! We kijken keihard uit naar onze show. Het gevoel dat je krijgt als je al die mensen ziet dansen op je eigen muziek, dat vind je nergens anders. De mix van de stress en adrenaline kunnen we vertalen naar een energie waar het publiek helemaal in opgaat en dat is echt een buitengewoon gevoel.”
o nora ibrahim stagiair villa bota / meet me halFway
vrijdag 13.12 om 17u
Deze zomer heb ik stage gedaan bij Villa Bota. Een superleuke ervaring waardoor ik ook kon meehelpen met het organiseren van Signaal. Zelf kijk ik vooral uit naar alle happy gezichtjes, de leuke sfeer, workshops, ... maar vooral ook naar de artiesten en dj's! Op donderdag mag ik zelf een voorprogramma doen onder de naam 'Meet me halfway', waarvoor ik super dankbaar en excited ben!
o kelsey ackx & audrey van den bogaerde bibliotheek brugge
zondag 15.12 van 10u tot 13u
“Samen met de jongerenleesclub van de bibliotheek organiseren we ‘Boeken en koffiekoeken’ om de laatste dag van Signaal traag en gezellig in te zetten. Kom iets lezen met een theetje of koffie bij de hand, genietend van onze bookish playlist op de achtergrond. Wij zorgen voor de (gratis) koffiekoeken!”
Signaal beleef ik vooral van achter mijn cameralens. Niets leuker dan samen met andere getalenteerde fotografen en videografen de unieke festivalsfeer proberen vastleggen. Dit jaar is mijn derde - en laatste - Signaaleditie als deel van Jong Volk. Vanaf volgend jaar kom ik zeker terug, maar dan als bezoeker.
o viktor, michiel en emma jeugdhuis comma
Met ons oersterk team bemannen wij de warme bar op Signaal. Bij ons kun je dus terecht voor allerlei hartverwarmende dranken, leuke babbels en tonnen plezier! Samen met onze vrijwilligers doen we ons best om het winters radiofestival nét dat tikkeltje warmer te maken. Wij kijken vooral uit naar deze eerste fijne samenwerking en hopen wat jong talent te ontdekken. Kom massaal af, want de opbrengst van onze bar gaat naar De Warmste Week!
schrijF je via de website tijdig in voor de workshops! villabota.be
DJ Trebur 14:00 — 15:00 WORKSHOP Radio maken voor dummies 14:00 — 15:00
DJ eXDee 15:00 — 16:00 WORKSHOP Short form video met Jong Volk 15:00 — 16:00
RADIO Welkom in de warmste bar van JH Comma! 16:00 — 17:00
RADIO 7 jaar BLVRD & Release editie #43 17:00 — 18:00
RADIO Hoog bezoek bij Kelvin 18:00 — 19:00 VARIA Fresh x Viktoir Viktoir borduurshop 18:00 — 21:00
DJ Emulsifier 19:00 — 20:00
DJ Larosa 20:00 — 21:00
DJ Elias Ywaska en Wiebe Peters 21:00 — 22:00
DJ Andries 22:00 — 23:00
DJ Dance hour 23:00 — 00:00
RADIO Anything Can Happen 00:00 — 01:00
ZATERDAG 14.12
WORKSHOP Maak je eigen radiospot x TURBO 13:00 — 14:00
WORKSHOP Concertfotografie met Isaac Ponseele (3/3) 13:00 — 14:00
VARIA Tekensessie x De Tank ‘Alleen VS. Community’ 14:00 — 16:00
WOKRSHOP Hoe maak je een podcast rond mentaal welzijn? met Kenny 16:00 — 17:30
LIVE OPTREDEN De Instrumens 17:30 — 18:00
RADIO One step 2 Ebolowa 18:00 — 19:00
LIVE OPTREDEN Félicette 19:00 — 20:00
DJ Voorprogramma PAARD . 20:00 — 21:00
LIVE OPTREDEN PAARD . 21:00 — 22:00
DJ INSEIN 22:00 — 23:00
DJ BRUTAL WASTED B2B Larosa 23:00 — 00:00
RADIO Anything Can Happen 00:00 — 01:00
GEORGANISEERD DOOR
VILLA BOTA & JONG VOLK
ASTRIDPARK BRUGGE
SCHRIJF JE VOORAF IN VOOR ALLE WORKSHOPS VIA: https://villabota.be/signaal-2024
VRIJDAG 13.12
VARIA DUB curated by Sound Selektah 13:00 — 16:00
WORKSHOP Hoe vertel je een verhaal? met Relaas 13:00 — 15:00
WORKSHOP Draaien met vinyl 14:30 — 16:00
RADIO Verwonderlijke verhalen 16:00 — 17:30
LIVE OPTREDEN Meet me halfway 17:30 — 18:00
RADIO Deep dive met Océane 18:00 — 19:00
LIVE OPTREDEN House of Cards 19:00 — 20:00
DJ onze suggestie 20:00 — 21:00
LIVE OPTREDEN Le Blanc 21:00 — 22:00
DJ NORATN 22:00 — 23:00
DJ MSA 23:00–00:00
RADIO Anything Can Happen 00:00 — 01:00
WORKSHOP Concertfotografie met Isaac Ponseele (1/3) 18:00 — 19:00
WORKSHOP Concertfotografie met Isaac Ponseele (2/3) 19:00 — 20:00
ZONDAG 15.12
VARIA Boeken & koffiekoeken x Biekorf 10:00 — 13:00
WORKSHOP Crea Collectief (viert haar eerste verjaardag!) 13:00 — 16:00
VARIA Koffierun Bruges Running Crew 9:30 — 10:30
RADIO De platenkast 13:00 — 16:00
WORKSHOP Customize je kleren met Broes Vanmullen 16:00 — 17:30
LIVE OPTREDEN Isa Desmet 17:30 — 18:00
RADIO Anso’s power hour 18:00 — 19:00
LIVE OPTREDEN Kotskat 19:00 — 20:00
DJ Jelle 2 Vos 20:00 — 21:00
LIVE OPTREDEN Lintworm 21:00 — 22:00
DJ Grand Theft FM 22:00 — 23:00
DJ LXOR 23:00 — 00:00
RADIO Anything Can Happen 00:00 — 01:00
ZO KLINKT WINTERGLOED
WINTERGLOED
voel je je soms wat down tijdens de donkere wintermaanden? wintergloed biedt troost met hartverwarmende lichtbelevingen, een schaatspiste, kerstmarkten en nog veel meer. het winterFestival heeFt dankzij jasper bullynck, voormalig gitarist bij oscar & the wolF, ook een eigen magische soundtrack. maak kennis met de creatieve mastermind achter de wintergloed-hymne.
Een muzikaal parcours
“Al vanaf een heel jonge leeftijd was ik geïntrigeerd door muziek. Ik zat als klein jongetje voor de box te luisteren naar nummers van onder andere Clouseau en Herman van Veen. Ik kon levendig voor me zien hoe die artiesten speelden. Toen droomde ik er al van om ooit zelf op een podium te staan.
Toen ik acht jaar was, startte ik in de muziekschool. Het eerste nummer dat ik speelde, was ‘Thunderstruck’ van AC/DC. Toegegeven, het duurde een paar jaar voor ik het volledig onder de knie had, hoor. Maar bon, het enthousiasme was er. In het middelbaar speelde ik in punk- en hardcorebands met vrienden. Via via belandde ik bij Superlijm, een band die onder hetzelfde management zat als Oscar & The Wolf. Zij zochten een nieuwe gitarist en ik vond hun muziek heel goed, dus ik wilde er maar al te graag bij spelen.”
Terugblikken op de hoogtepunten
“Mijn streefdoel was om ooit eens de AB te headlinen. Dat ging verrassend snel, want het gebeurde al in het eerste jaar dat ik bij Oscar & The Wolf speelde. Ik besefte dat het vanaf dan alleen maar beter ging worden. Een eerste keer optreden in het Sportpaleis, dat doet natuurlijk iets met een mens. Of een eerste keer Werchter of Pukkelpop … In het begin was ik me vooral keihard aan het focussen en continu aan het doordoen, maar later ben ik ook écht beginnen te genieten. Het zijn ervaringen die ik nooit meer ga vergeten.”
Wintergloed klinkt goed
“Brugge Plus contacteerde mij met de vraag om een hymne te maken die bij Wintergloed paste. Ik kreeg de vrijheid om er m’n eigen ding mee te doen. Mijn inspiratie was voor een groot stuk het anthem-gevoel. Dat bracht me direct naar de 80's synthesizer, à la Vangelis. Ik heb ook wat research gedaan en ontdekte dat het noorderlicht geluid maakt. Of da’s toch wat sommigen beweren, anderen vinden het dan weer quatsch. Hoe dan ook, ik vond het wel een leuk idee en het werd een bron van inspiratie voor me.”
als wij de hymne in twee woorden moeten omschrijven - rijmend dan nog wel: majestueus en mysterieus. maar oordeel vooral zelF, je beluistert ‘m hier. open je spotiFy-app en scan via het camera-icoontje in je zoekbalk.
tekst: ellemijn van puymbroeck beeld: jasper van het groenewoud
jasperbullynck wintergloed.be
BLEND
een lichtpuntje van kunst en geluk tijdens de winterdagen
blend, een kunstmarkt vol warmte en inspiratie, waar kunst en geluk samenkomen. op 8 december organiseert een team van vijF gedreven event- en projectmanagement studenten een unieke ervaring die draait om de kleine momenten van vreugde in het leven.
38
spring tussen 14:00 en 19:00 binnen in hostel snuFFel te brugge en kuier heerlijk rond tussen een aantal stands van gepassioneerde kunstenaars. verwacht geen grote, pompeuze kunstwerken, maar eerder unieke, artistieke verbruiksgoederen zoals keramiek, zelFgetekende postkaarten en andere handgemaakte schatten. perFect om inspiratie op te doen voor de komende Feestdagen!
Een schoolopdracht die realiteit werd
“Wij zijn Jeffrey, Laurie, Maarten, Michelle en Pien. Vijf gepassioneerde Event- en Projectmanagement studenten aan Arteveldehogeschool. Vorig academiejaar kregen we doorheen het tweede semester de opdracht om een evenement uit te denken dat we dit semester zouden moeten uitvoeren. Na veel wikken en wegen bleef kunst en cultuur toch een onderwerp waarin we ons bleven terugvinden.
BLEND heeft al veel verschillende namen gekend en begon als een museumervaring. Wanneer we verder brainstormden werd het al snel duidelijk dat het thema ‘kleine gelukjes’ een grote rol zou spelen op ons evenement.”
Wat is BLEND?
“Een kunstmarkt die draait om de eenvoudige, vaak over het hoofd geziene geluksmomenten in het leven. In de fast fashion-, fast food- en fast life-wereld van vandaag vergeten we vaak dat de kleine dingen ons gelukkig kunnen maken: hoe mooi een zonsondergang kan zijn, het gemak van oma’s vers gebak en het geluk dat jij in iemands anders leven kan brengen.”
De Kunst van Geluk
“Op 8 december toveren we Snuffel Hostel om tot een bruisend kunstevenement waar je tussen 14u en 19u kan rondwandelen langs verschillende stands van gepassioneerde kunstenaars.
We rekken het begrip ‘kunst’ uit. We maken kunst toegankelijk en bieden jonge kunstenaars een platform om hun werk aan de man te brengen. Elk standje heeft een eigen stijl en verhaal, waardoor bezoekers zich kunnen laten verrassen en inspireren.”
“blend kijkt verder dan de traditionele opvattingen van kunst. ”
Geluk smaakt naar meer
Naast de kunstmarkt is BLEND ook een plaats van ontmoeting en gezelligheid. In de sfeervolle bar kan je genieten van heerlijk gebak en een drankje. Denk aan een warme chocolademelk, cake van oma, een hartverwarmende glühwein en nog veel meer. We geloven in de kunst van samenzijn. Een goed gesprek of even ontspannen met vrienden en familie hoort hier dan ook helemaal bij. Dit alles met een strookje muziek.
Kunstenaars en standhouders
“BLEND kijkt verder dan de traditionele opvattingen van kunst. Aan de hand van een divers aanbod aan artiesten tonen we de bezoekers hoe divers kunst kan zijn.”
De standhouders maken niet louter schilderof beeldhouwwerken, maar ook zaken die misschien niet binnen het traditionele plaatje van ‘kunst’ passen krijgen een plaatsje. Van ambachtelijk gemaakte keramiek en juwelen tot zelfontworpen prints en postkaarten.
Ontdek ook live de magie van het creatieproces. Verschillende kunstenaars werken ter plekke aan hun creaties, waardoor je een unieke inkijk krijgt in hun wereld. Ze laten zich inspireren door hun gevoelens en omgeving. Als bezoeker kan je zelf een bron van inspiratie zijn voor deze kunstenaars. Deze live-ervaringen bieden niet alleen een boeiend schouwspel, maar maken het ook mogelijk om vragen te stellen en in gesprek te gaan met de makers, zodat je nog meer betrokken raakt bij hun creatieve proces.
“Het doel van BLEND is om creatievelingen een medium te bieden en bezoekers een totale beleving van kunst, geluk en gezelligheid te geven. We streven ernaar om de bezoeker naar huis te laten gaan met een nieuwe kijk op kunst. Eventuele opbrengsten zullen worden geschonken aan een goed doel. Zo willen we ook op die manier een lichtpuntje zijn in het leven van anderen.
benieuwd geworden? kom op 8 december tussen 14u en 19u langs in snuFFel hostel en beleeF blend!
tekst & beeld: studenten event-en projectmanagement studenten aan arteveldehogeschool
BILLY BILLBOARD
rodrigo Fraga, in de brugse
kunstscene beter gekend als ‘Flink’, stampte deze zomer een nieuw kunstproject uit de grond: billy billboard. via billboards wil hij op een alternatieve en toegankelijke manier meer kleur brengen in en rond het brugse stadscentrum.
Streetart
Je kan het project bestempelen als street art en dat is ook waar het voor Rodrigo is gestart. Via graffiti en later schilderkunst kon hij zijn ei kwijt, maar hij wil nu ook andere lokale kunstenaars een platform bieden om hun werk te tonen aan de wereld. “In Gent heb je al wel wat vormen waarmee kunst wordt tentoongesteld, los van het standaardgegeven van een expositie. Zo heb je ‘SORRY, NOT SORRY’, een kunstenfestival waarbij kunstenaars gestimuleerd worden om de straten te gebruiken als speel- en creatieplek. Tegelijk wordt kunst op deze manier buiten de muren van musea gebracht. Zo komt een breder publiek in aanraking met het werk van nationale en internationale toptalenten. En dat is net wat ik hier ook wil bereiken, al wil ik mij op dit moment vooral focussen op lokale kunstenaars.”
BILLBOARD
Billboards
In de tuin van De Tank in Assebroek, op het terras van De Republiek, in het Zilverpand en op de site van Het Entrepot kan je al billboards bewonderen, maar er zijn al plannen voor een billboard in Cachot, op het binnenplein van Snuffel Hostel en eentje in Male. “Ik ben ook bezig met een project in Gent waarbij we samen met jongeren uit probleemwijken een billboard gaan ontwikkelen.”
Open call
Het is de bedoeling om wat rotatie te creëren, om op vaste basis billboards te lanceren in en rond het centrum, maar daarom is Rodrigo uiteraard op zoek naar zowel kunstenaars die hun werk willen tentoonstellen, als naar plekken waar een billboard kan geplaatst worden. “Daarbij denk ik aan terrassen of grote gevels van horecazaken en plekken waar jongeren vaak komen.”
En wat je als kunstenaar kan insturen? “Alles wat digitaal is. Dat kan gaan van fotografie, collage, analoog werk dat ingescand is tot tekst, typografie of poëzie … We werken op rechthoekig formaat (122 x 244cm) of op vierkant formaat (122cm x 122cm). Alles mag en alles kan, behalve haatspraak uiteraard!”
heb je zelF een werk die je graag op een billboard wil zien ergens in de stad? stuur een mailtje naar billyboard8000@gmail.com
billy.board.billy
tekst: sanne de muynck beeld: Flink
simon baetens kunnen uitbundigheid en diepgang hand in hand gaan?
in oktober resideerde theatermaker en perFormer simon baetens twee weken lang in kaap daar werkte hij aan zijn nieuwe voorstelling “i’m not done”, die in januari terugkeert. deze ‘doom scroll’, waarin popmuziek je door het labyrint van het internet leidt, vormt een eerbetoon aan de schaamteloze theatraliteit van popconcerten en poëzie van songteksten.
Simon Baetens is theatermaker, dramaturg en co-coördinator van het podiumkunstentijdschrift Etcetera. Daarnaast is hij ook drag performer en medeoprichter van House of Lux. “Ik ben zo’n zestal jaar geleden begonnen met drag”, vertelt Simon. “In het begin deed ik performances met het Gentse drag-collectief House of Lux en later ook solo. Mijn drag personage heet Electra. Het is een figuur die veel contrasten bevat. Enerzijds is ze heel upbeat, pop en soms meisjesachtig. Anderzijds heeft ze ook iets donkers, veel woede en stelt ze dingen in vraag aan de hand van popmuziek. Iemand vertelde me ooit dat Electra een soort Erasmusstudent is die naar een rare Europese kunstschool is gegaan, terug thuiskomt en allemaal moeilijke ideeën heeft over performance art en niet altijd begrepen wordt door haar vrienden. Dat vond ik niet slecht als ludieke backstory”.
Tijdens zijn studies Drama aan KASK School of Arts in Gent had Simon het gevoel dat zijn werk serieus en artistiek verantwoord moest zijn – een idee wat hij zich vooral zelf had aangepraat. “Met drag kan je dingen uitproberen. Op korte tijd kan je een performance met visuals en lyrics in elkaar steken”. Maar die korte performances vond Simon naarmate de tijd vorderde wat te beperkt. Het verlangen om Electra als personage en die aanwezigheid en energie van drag naar de black box te brengen, werd alsmaar groter.
I’M NOT DONE
Simon vs. Electra
Doorheen de jaren speelde Simon mee in voorstellingen als Mount Average (Julian Hetzel), IN KOOR! (Willem de Wolf en Myriam Van Imschoot), Ne Mosquito Pas en German Staatstheater (Rosie Sommers & Micha Goldberg). Voor het eerst verlaat zijn drag alter ego Electra de club en verschijnt die op het theater. In I’m not Done neemt Electra het publiek mee op een muzikale reis langs transformerende virtuele en emotionele landschappen. “Eigenlijk maakt Simon de voorstelling en sta ik als uitvergrote versie van mijzelf op scène. Electra is in feite gewoon Simon, maar dan met make-up, een pruik of hakken”.
Residentie in KAAP
Twee weken lang resideerde Simon in kunstencentrum KAAP. Samen met coach Nathan Ooms werkte Simon op de vloer aan zijn teksten: “Nathan kan mij heel goed uit mijn comfortzone halen. Hij moedigt mij aan om op de vloer te gaan en dingen uit te testen. Zo proberen we te puzzelen met het materiaal”. Daarnaast kwam dramaturge Lisa Vereertbrugghen ook langs. “Met haar bekijken we waar de voorstelling naartoe gaat, wat we nog missen en of we nog bij het originele idee blijven of dit verandert”.
Over de voorstelling
De voorstelling I’m not Done gaat over zelfprofilering, eenzaamheid en de eindeloze zoektocht naar betekenis. Dit zijn thema’s die Simon al langer bezighouden. “Ik spendeer vrij veel tijd online, op sociale media. Daar zie ik de hele tijd hoe mensen zichzelf verkopen of proberen oprecht te zijn. Er is een grote vraag naar authenticiteit, maar tegelijkertijd ook een onmogelijkheid daartoe binnen die gecommercialiseerde online omgeving.
tekst: ine detavernier
Dat vind ik een superboeiend contrast. Ook hoe bijvoorbeeld kunstenaars en popartiesten over zichzelf en hun werk spreken in interviews of talks, zegt voor mij soms meer over wie zij zijn dan over hun werk zelf”. Een ander thema in de voorstelling is dromen en tussenruimtes. Zoals de tussenruimte tussen wakker zijn en slapen, tussen vermoeidheid en energie, tussen vertrekken en aankomen. Simon droomt vaak over labyrinten en tunnels. “Je kan het internet misschien ook wel zien als een labyrint waar je doorheen moet navigeren. Ik had vroeger op mijn oude Windows een screensaver van een labyrint. Dat beeld heb ik nog altijd in mijn hoofd waardoor die vormen blijven terugkomen in mijn werk”, verklaart Simon.
Ook visueel trekt Simon alles uit de kast. Zo zullen er tijdens de voorstelling niet enkel teksten, maar ook videofragmenten geprojecteerd worden met een vroege jaren 2000-esthetiek. Grote popconcerten van o.a. Lady Gaga, Madonna en Britney Spears vormen een grote inspiratiebron voor Simon. Het kostuumontwerp ligt in handen van Robbert Geens, die Simon heeft leren kennen in de drag scene. “Robbert heeft samen met zijn vriend Sam De Mol een hele grote Barbieverzameling. De kostuums zullen – denk ik – heel kleurrijk, heel uitbundig en bijna girly zijn. Het zal een interessant contrast vormen met sommige teksten die een donker kantje hebben”.
“Het publiek mag zich verwachten aan een visuele voorstelling die veel referenties en inhoud bevat. Met mijn innerlijk vuur en urgentie geef ik onderwerpen die me inspireren en bezighouden een lichaam. Het wordt een totaalervaring”, sluit Simon af.
i’m not done speelt op vrijdag 17 januari 2025 om 20u in kaap - de groenplaats. tickets en inFo:
kaap.be
Door middel van drag, muziek, video en tekst ontstaat een droomachtige wereld, waarin de grenzen tussen technologie en werkelijkheid vervagen en niet langer te onderscheiden zijn.
VRI | JAN
17
KAAP De Groenplaats
I’m not Done
Simon Baetens
Design: www.llama.design
Foto:
Michiel Devijver
MEET THE TEAM: JEUGDHUIS COMMA
jeugdhuis comma neemt deze maand een doorstart met een gloednieuwe aanwinst in het team: emma penson. blvrd kon haar samen met collega michiel henneco strikken voor een interview.
tekst: alexandra dervenis beeld: jonathan veriez
Michiel: “Ik ben Michiel Henneco en in februari zal ik een jaar voor de Comma werken als projectmedewerker. Inhoudelijk ben ik vooral bezig met de muzikale werking van het jeugdhuis. De Comma staat gekend voor goede en laagdrempelige optredens en biedt een podium aan lokale bands en artiesten. De verdere uitbouw daarvan is het laatste jaar vooral mijn focus geweest. Wij kunnen aan de slag dankzij bovenlokale projectsubsidies, wat wil zeggen dat wij als jeugdhuis uit ons kot moeten komen, outreachend gaan werken en gaan samenwerken met andere organisaties om meer te kunnen betekenen dan enkel wat we hier in de onmiddellijke omgeving van het jeugdhuis doen.”
Emma: “Ik ben Emma Penson, ik ben 24 jaar en wie me kent, weet dat ik lang aan de bar van jeugdherberg Snuffel heb gewerkt. Viktor, de algemeen coördinator van de Comma, gaf me een hint om te solliciteren en zo kom ik in het team van het jeugdhuis terecht. Ik vind het een hele mooie kans om Brugge op een andere manier te leren kennen en om mijn netwerk verder uit te bouwen.”
Wat is voor jullie de opdracht van de Comma? Hoe zien jullie dat?
Michiel: “We willen iets betekenen voor de jeugd, voor de buurt en voor Brugge. We proberen alles zo laagdrempelig mogelijk aan te pakken, zodat je het gevoel hebt dat je hier gewoon kan binnenwandelen. We proberen voor beginnende bands heel toegankelijk te zijn en zien het ook breder dan dat: we merken dat jonge mensen naar ons toe komen om een veilige plek te hebben, om andere jongeren te leren kennen maar ook om iets te leren. Zo hebben we een werkgroep rond geluids- en lichttechniek en op donderdag een open dj-booth, zodat beginnende dj’s met alle nodige apparatuur kunnen komen oefenen. Samengevat zou ik zeggen dat we staan voor het aanbieden van niet-schoolse ervaringen. Binnen cultureel Brugge hebben we zo, samen met de Snuffel, een vrij uniek plaatsje in wat we aanbieden aan onze doelgroep.”
Emma: “Ik heb hier zelf heel wat vrienden gemaakt door naar de optredens en feestjes te komen. We willen ervoor zorgen dat deze veilige, laagdrempelige omgeving verder gegarandeerd wordt.”
Michiel: “Dit doen we door op vrijdagavond optredens en feestjes te organiseren. Op zaterdagavond wordt onze zaal meestal verhuurd. Op donderdagavond hebben we dan de open djbooth en op woensdag namiddag organiseren we activiteiten voor onze jongeren. Dit kan gaan van een wandeling tot het organiseren van lasertag op de bovenverdieping van Het Entrepot.”
Emma: “Ik zal het organiseren van de activiteiten op woensdag op mij nemen. Het is de bedoeling dat ik die lokale werking verder uitbouw, en dit kan evengoed eens op een andere plaats zijn. Ik zie het helemaal zitten om onze jongeren nieuwe ervaringen aan te bieden, en het zal zeker ook een leerschool voor mijzelf zijn.”
Jeugdhuis Comma heeft ook een uitgebreide vrijwilligerswerking. Kan je daar wat meer over vertellen?
Michiel: “Zo goed als alles gebeurt hier dankzij onze vrijwilligers. We kunnen rekenen op een trouwe vrijwilligerspoule. Zij komen hier de bar doen, het onthaal op feestjes, ze treden op als avondverantwoordelijke, springen in als technieker, en nog zoveel meer. We appreciëren dit enorm. Wij zijn misschien wel de Comma, maar voor ons zijn onze vrijwilligers de Comma. Zonder hen zouden we geen jeugdhuis kunnen zijn.”
Emma: “De vrijwilligers mogen hier ook heel veel zelf initiatief nemen, en ze doen dat ook. Wij geven een kader mee maar geven hen ook heel veel vrijheid.”
Michiel: “Zo is onze tienerfuif ‘Lucht in het donker’, een fuif voor 12- tot 15-jarigen, een initiatief dat helemaal gedragen wordt door onze vrijwilligers. Zo is het ook een leerervaring voor hen.”
Michiel, jij werkt al een klein jaar voor de Comma. Wat heb je in dat jaar kunnen doen? Waar ben je trots op?
Michiel: “Af en toe komt er mij iemand zeggen op concertavonden: “Nice, de Comma is precies helemaal terug!”. Daar ben ik natuurlijk blij mee. Ook hebben we een aantal nieuwe vrijwilligers die zich dankzij ons helemaal thuis voelen in de Comma en ik ben blij dat onze jongeren onze omgang met hen weten te appreciëren.”
Emma, jij start pas op. Wat wil je graag bereiken?
Hoe zie je de toekomst?
Emma: “Ik hoop dat onze jongeren zullen aanvoelen dat ze bij mij terecht kunnen en dat ze hier ook bij mij welkom zijn. Ik hoop dan ook dat er een klik zal zijn met hen en met onze vrijwilligers. We starten op met een volledig nieuw team en ik hoop dat we samen heel veel in gang kunnen zetten en kunnen organiseren, zodat we meer kunnen zijn dan enkel een zaal voor feestjes.”
Waar stoten jullie op in het werken voor de Comma? Wat lukt vlot en wat loopt moeilijker?
Michiel: “We stoten op hetzelfde waar volgens mij veel organisaties mee kampen: het is soms moeilijk om genoeg volk op de been te krijgen.”
Emma: “Ik merk ook dat veel jongeren vandaag niet altijd meer uit zijn op feesten en naar fuiven gaan. Misschien heeft corona daar een invloed op gehad.”
Michiel: “We merken inderdaad dat een aantal jongeren echt gewoon zijn om thuis te blijven. Het is dan een uitdaging om ze toch tot bij ons te krijgen. Met een aantal optredens trekken we heel wat volk, met andere dan weer helemaal niet. De opkomst valt meestal niet te voorspellen.”
Hoe zien jullie Brugge als jongerenstad en muziekstad? Wat is er al? Wat kan beter?
Emma: “Er is nooit genoeg. Hoe meer er kan georganiseerd worden op vlak van muziek en cultuur voor jongeren, hoe beter.”
“er is nooit genoeg. hoe meer er kan georganiseerd worden op vlak van muziek en cultuur voor jongeren, hoe beter.”
Michiel: “Er mag altijd meer zijn, inderdaad. Er zijn momenteel weinig andere spelers die inspelen op dezelfde doelgroep, dat is jammer. Daarnaast wordt onze doelgroep bij bepaalde initiatieven zoals bijvoorbeeld Klinkende Kroegen in de zomer, wat vergeten. Het zou tof zijn mocht er dan ook eens iets voor jongeren georganiseerd worden. Barno Koevoet dat vorig jaar gevraagd werd door ’t Verdriet van België tijdens Kinkende Kroegen, is een voorbeeld van hoe het wél kan.”
Vertel ten slotte eens wat leuke weetjes over jullie zelf en over Jeugdhuis Comma?
Michiel: “Jeugdhuis Comma bestaat al 32 jaar en ontstond in hetzelfde jaar dat Dirk Frimout de eerste Belg in de ruimte werd. En we hebben alle drie eerst in de horeca gewerkt. Mijn theorie is: in de horeca leer je hard werken!”
COLUMN
Alexandra Dervenis is pedagoge en deelt haar passie voor schrijven een jaartje met ons, hier in BLVRD.
alexderveni
comma klaar
Onlangs zag ik een reel op Instagram waarin op een festival aan mensen werd gevraagd of ze altijd een condoom gebruiken. De halfslachtige en soms gewoon eerlijke antwoorden (“… eh, nee”) deden het ergste vermoeden. Eén deelnemer zei heel overtuigd “ja, altijd!” maar het was duidelijk dat het hier vooral ging over wat hij droomde te doen. Wat is het met ons en het gebruik van condooms? Waarom wordt daar vaker wel dan niet moeilijk over gedaan en zorgt het voor ongemakkelijke stiltes? Wordt er in het heetst van de strijd zelfs wel aan gedacht?
In de eerste jaren van het middelbaar kregen wij seksuele voorlichting. Ik herinner me nog goed hoe we met behulp van banaanachtige hulpstukken en onder luid gegiechel mochten oefenen op het aanbrengen van een condoom. Wat helaas ontbrak was de focus op open communicatie, consent, emoties en gedeelde verantwoordelijkheid. Dat verklaart misschien waarom dat condoom enkele maanden later, bij mijn eerste keer, in de verste verte niet te bekennen was. Ik was net 15 en toen al een maand aan de pil. Bij al mijn vriendinnen hoorde ik hetzelfde verhaal. We namen allemaal religieus de pil maar niemand gebruikte condooms, ook en vooral onze vriendjes niet. Waarom vinden we het normaal dat meisjes van op heel jonge leeftijd hormonale anticonceptie nemen, met alle kwalijke neveneffecten van dien, maar vinden we het niet normaal om jongens van op even jonge leeftijd te leren hoe ze een condoom moeten gebruiken? En waarom bespreken we dit liever niet?
Echt condooms gebruiken leerde ik pas veel later. Ik was 21 en op reis in één van de laatste communistische bastions in Latijns-Amerika. Daar bleek het gebruik van condooms helemaal ingeburgerd te zijn. Ze worden er zo goed als overal gratis verspreid en iedereen vindt het een vanzelfsprekend deel van elke seksuele ontmoeting. Aan jongens wordt geleerd om altijd condooms op zak te hebben en elke tiener weet ze vlot en gemakkelijk om te doen. Hier worden ze dan weer zelfs in jeugdherbergen en hotels niet gewoon beschikbaar gemaakt. Voor een klein pakje betaal je al snel de prijs van een paar pintjes. We lijken er met zijn allen zo weigerachtig tegenover te staan dat ik de halve wereld moest oversteken om in te zien dat een condoom gebruiken eigenlijk heel normaal is.
Wanneer ik in mijn vriendenkring rondvraag of er weleens condooms gebruikt worden, blijkt ook dat dit vaker niet dan wel gebeurt. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt als excuus gebruikt: “condooms zijn altijd te klein voor mij” (?), “je voelt er minder door”, “ik vroeg ernaar maar hij had er geen bij”, “ik neem toch de pil dus dan is dat niet nodig” (??), enzovoort. Je zou ervan beginnen denken dat die seksuele voorlichting toch wat van zijn effect gemist heeft.
Het probleem daarmee is niet alleen dat we elkaar blootstellen aan allerlei ziektes en ongewenste zwangerschappen, maar ook dat we de generaties na ons evengoed geen seksuele etiquette bijbrengen. Als we condooms zelf niet nodig vinden, waarom zouden de pubers van vandaag ze wel belangrijk vinden? Als we zelf niet open en rechtuit met onze partners durven praten over seks, hoe kunnen we dat dan van jongeren verwachten? Het is zo jammer dat we tieners liever bang maken voor de mogelijke gevolgen van seks, dan hen te leren hoe ze veilig van elkaar kunnen genieten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we zelfs op volwassen leeftijd geen weg weten met een condoom.
Jeugdhuis Comma dacht er hetzelfde over en verspreidt sinds kort gratis condooms met het prachtige opschrift ‘Comma klaar’. Ik vond ze in de toiletten van feestzaal het Cachot, naast wat menstruatieproducten. Heerlijk toch, als dit gewoon normaal kan zijn? Seks hebben we hoe dan ook, en daarbij horen condooms, goede communicatie en respect voor elkaar. Zo simpel zou het moeten zijn.
tekst: tara jacobus (soundcast)
‘een kabbelend beekje van taal en beweging‘
amper 28 en al tien jaar samen aan de slag. kunstenaarsduo nathan ooms en anna Franziska jäger werken al sinds het begin van hun studies samen. nu brengt hun constante verlangen om te creëren hen naar brugge. op december dance brachten ze een verhaal van kracht en gevoeligheid in een mix van dans en theater. geïnspireerd door ene modesta nodigen ze je uit om in haar verhaal te stappen. “de voorstelling is geen helder beeld van één persoon”.
Nathan Ooms en Anna Franziska Jäger zijn in de ban van Modesta, een personage uit ‘The Art of Joy’, dat een veelbewogen leven leidt. “We werden gegrepen door haar verhaal en wisten al snel dat we er iets mee wilden maken. Haar levensbevestiging en de manier waarop ze het leven volop aangaat, spraken ons meteen aan. Ze heeft zo’n kracht om haar eigen weg te vinden”, vertelt Anna Franziska. “We hebben haar uit de context van het boek gehaald en een verbeelding gemaakt van wat ze voorstelt, wie ze intrinsiek is. Ook hoe ze speelt met taal intrigeert ons dus hebben we dat verwerkt in ons stuk. Modesta (play of language and lips) is een spel van taal en beweging geworden.”
In tegenstelling tot “Modesta kwam binnen en bleef plakken. We probeerden een manier te vinden om dat over te brengen naar een publiek, want daar doe je het uiteindelijk voor. Je brengt je verhaal voor anderen. Die inhoud juist krijgen, is het moeilijkste”, zegt Nathan. Modesta (play of language and lips) brengt een verhaal van contrasten en geeft vorm aan gevoelens van tegenstrijdigheid. “Een coming of age verhaal, eigenlijk”, aldus Anna Franziska. “Niet bombastisch, maar wel vol spanning die we bewust opzoeken. Contrasten zoals onverwachte vreugde in duistere hoeken voeden dat verhaal.”
MODESTA
De voorstelling brengt als het ware haar persoonlijkheid naar je toe. Je krijgt geen A tot Z stappenplan ‘dit is Modesta’, integendeel. “Het is een aaneenschakeling van beelden, ideeën en energieën die haar voorstellen”, aldus Nathan. “Als publiek mag je zelf op zoek gaan naar een betekenis die voor jou logisch aanvoelt, er zijn geen voorwaarden of verplichtingen. Je kan de voorstelling zien als een kabbelend beekje: soms raast het, soms stroomt het bedachtzaam verder tot het weer een scherpe bocht tegenkomt.”
Kip versus ei
Anna Franziska en Nathan merken dat hun eigen levenservaring en de constante evolutie van de maatschappij een invloed hebben op hun werk. De voorbije jaren leverde hun dat al zo’n zes voorstellingen op. “Er is altijd een noodzaak om te creëren. Dat is meestal een reactie op een vorig werk; alles is onaf. Samen gaan we op zoek naar een inhoud om onze ideeën en verlangens vorm te geven”, vertelt Nathan. Anna Franziska vergelijkt hun samenwerking met het ‘kip versus ei’ verhaal: “Ik weet niet meer wat er eerst was: onze vriendschap of onze samenwerking. Hoe dan ook versterken ze elkaar.”
Tijdens de creatie van Modesta kwamen er een hoop extra makers aan te pas. “Iedereen dacht mee doorheen het proces, van muziek tot kostumering. Als je in grotere groepen werkt, zijn er meer stemmen om rekening mee te houden, maar dat geeft een energieboost”, vertelt Nathan. “Het is ook de eerste keer dat we onze eigen muziek hebben, speciaal voor deze voorstelling”, voegt Anna Franziska toe. “Dat geeft een extra dimensie om als publiek mee op zoek te gaan naar Modesta. Je laat je meeslepen door de beeltenissen, het ritme én de muziek.”
Danser of acteur?
Kunst was voor beiden een groot deel van hun jeugd. Als dochter van choreografe Anne Teresa de Keersmaeker kreeg Anna Franziska dans met de paplepel ingegeven. “Ik groeide op in een zeer kunstzinnig gezin. Ik speelde als 12-jarige al mee in mijn eerste film en stond vaak in het theater”, vertelt ze. “Tijdens het middelbaar is de ambitie om actrice te worden wat afgezwakt, maar ik koos er toch voor om de toelatingsproef te doen. Zoveel jaar later bleek het dus een goede keuze.” Nathan was al jong geïnteresseerd in theater. “Ik zat aan de Stedelijke Academie van Oostende voor woordkunst, theater en muziek. Mijn jaren daar hebben mijn verlangen om zelf te creëren doen groeien. Op mijn 18e koos ik dan ook om auditie te doen aan het KASK in Gent. Ik wou verder met kunst.”
Ooit begonnen ze als acteurs aan het KASK, maar ondertussen gaat hun kunst veel breder. Noch Nathan, noch Anna Franziska noemt zichzelf een eenzijdig kunstenaar. “Voor ons is het meer een afwisseling tussen maker en speler.
De ene keer ben ik eerder regisseur en zij danser, de andere keer begeleidt zij mij als acteur”, vertelt Nathan. “We werken al zo lang samen dat we veel kunnen variëren in die rollen. Dat zorgt voor andere dynamieken.” Anna Franziska beaamt dit volledig: “Artiesten zijn tegenwoordig zo divers dat er zelden nog gekozen wordt tussen kunstvormen. Wij hebben ook geen specifieke focus. Elk project is een unieke mix; een baby die opgroeit en waar we trots op kunnen zijn. Ons leven is eigenlijk liefde, lijden en voorstellingen maken. ”
volg soundcast om te zien welke voorstellingen uit het aanbod van concertgebouw brugge zij aanraden!
ik had de eer om met lukas en nadya te praten, die eerste is de Frontman van het rotterdamse tramhaus en die tweede is één van de gitaristen en backing vocals van de punkband. het kwintet was dit jaar headliner op het sonic city Festival. naast headliner, waren ze ook curator voor het Festival in kortrijk, wat wil zeggen dat zij mee mochten beslissen welke bands optraden tijdens de driedaagse. een rol die vorig jaar was weggelegd voor charlotte adigéry & bolis pupul... geen kleine schoenen om op te vullen dus! ik kreeg de kans hen aan het werk te zien op sonic city en ze na de show te strikken voor een interview, in aanloop naar hun show in cactus club op 6 Februari.
tekst: jasper vermeesch
Als moshen een officiële sport was… … dan was het optreden van Tramhaus het wereldkampioenschap. Als headliner sloot de band het Sonic City Festival af. Om 23u was de zaal van de mainstage gevuld met hongerige zielen, klaar om de verfrissende punksounds van de Rotterdammers te verteren. M’n wenkbrauwen fronsten toen ‘These Boots Are Made For Walking’ uit de boxen speelde, maar ik kon me niet inhouden mee te zingen. Ik had er zin in!
Vervolgens huppelde de band het podium op, dimde de muziek en krijste het eerste akkoord de zaal in.
Vanaf die eerste noot veranderde de eerste rij in een cirkel, waarna de knotsgekke chaos zich steeds verder uitbreidde. Elke minuut klom er iemand op het podium om te crowdsurfen. De uitgelaten sfeer was een vaste waarde tot de allerlaatste noot en de connectie met de band bleef maar duren (zonder motor). Een heerlijke ervaring die zijn hoogtepunt bereikte toen frontman Lukas de menigte vervoegde, de cirkel deed groeien en vervolgens, bij het vallen van de zware akkoorden, van alle kanten werd bestormd.
TRAMHAUS
504 uur
Zo lang duurde het om The First Exit te schrijven en op te nemen. “Een anderhalve week om de muziek en teksten te schrijven, daarna 10 dagen opnames in de studio,” berekent Nadya.
“We hebben lang geleefd naar onze eerste plaat, maar toen het moment er was, ging het echt snel. De tijd was rijp en we leefden in de creativiteit van het moment,” vertelt Lukas, terwijl hij zijn enthousiasme niet kan wegsteken. “Het is een heel persoonlijke plaat geworden voor mij. Over
de periode van mijn 18e tot mijn 28e en over wat ik heb meegemaakt in die periode, waaronder mijn coming out.” Daarop bevestigt Nadya: “Ons vorige werk ging over hoe wij de wereld zagen, maar dit album gaat over wat Lukas heeft meegemaakt.”
Als ik hen vraag naar het blote been op de cover, antwoordt Lukas: “Wij hebben echt géén idee van wie dat been is. De hoes is een eigen interpretatie van onze muziek door kunstenaar en fotograaf Marc Elisabeth, die een goede vriend van ons is
geworden. Voor dit album hebben we voor het eerst samen teksten geschreven. Dat werkte heel goed. Iedereen schrijft over zijn gevoel, waardoor het meerdere kanten raakt. Achteraf lees je bij recensies weer andere interpretaties. Dat vind ik supermooi!”
Tramhaus: The Movie
Het ontstaan van de band was er niet toevallig. De bandleden waren al actief in Rotterdamse venues, zoals Rotown en Roodkapje. Een kleine en gepassioneerde scène. “Toen we brainstormden welke muziek we wilden spelen bij onze eerste repetitie, wilde ik de Canadese band TRAAMS zeggen. In de plaats kwam er Tramhaus uit mijn mond… Waarschijnlijk een verbastering van de kebabzaak om de hoek die Tramhuis noemt,” lacht Nadya.
Een andere scène die de band zich nog levendig herinnert, is er eentje op Belgische bodem: “Ik wilde het laatste nummer inzetten van onze set in de TRIX in Antwerpen, toen Micha (één van de gitaristen) plots van het podium wandelde,” vertelt Nadya met een grote glimlach. “Hij dacht dat het optreden er al opzat. Ik ben hem echt fysiek moeten terug gaan halen,” vult Lukas aan. “Onze DIY-tour in Japan is een film op zich. Via het netwerk van onze drummer Jim
(die trouwens ook Japans spreekt) konden we daar lokale promotors aanspreken en speelden we uiteindelijk vijf optredens en één dj-set. We regelden vrijwel alles zelf en dat was echt een héél vette ervaring. We kijken ernaar uit om het nog eens te doen.”
Japan hebben ze al bezocht, maar Brugge is hen nog onbekend. “Morgen ga ik er naar een optreden van Bohren & der Club of Gore in de Cactus Club. Op foto’s vind ik de stad er nice uitzien, maar morgen zal het dus de eerste keer zijn dat ik er ben,” vertelt Lukas.
Intussen is de band zodanig gegroeid dat het bijna een full-time familie is geworden. Ontstaan in een knusse Rotterdamse community, op weg om de wereld te exploreren. Waar hun pad hun brengt, is nog onbekend. Wie weet komen er solo-projecten en wie weet experimenteren ze nog met volledig andere genres. Maar één ding ben ik zeker: er zal gemosht worden in de Cactus Club op 6 februari!
Onbeperkt naar goede films. Met de Cineville Pass ga je zo vaak als je wil naar de cinema vanaf € 18 per maand. Ook geldig in Lumière Brugge. Info via cinevillepass.be
