UNLOCKED
Nele De Gussem
Peter Verhelst & Mattias De Craene
Nicolas Mortelmans & Bhumika Parekh
zaterdag 4 oktober | De Groenplaats
On the cover:
MAARTEN DEROUS BY BRECHT VANHOUTTE
02/08/25
EDITIE ZEVENENVEERTIG FIRST SEEN AT CACTUS CAFE
SPECIAL TNX TO Bibliotheek Brugge Bruggeplus Cinema Lumière
Concertgebouw Brugge Het Entrepot Howest
Jeugddienst Brugge Jeugdhuis Comma Jong Volk
KAAP Snuffel Stad Brugge TURBO
EINDREDACTIE Jordy Vermote
LAY-OUT Faldona Vande Velde · Sanne De Muynck
DRUK VCP Graphics
BLVRD magazine is een gratis, tweemaandelijks jongerenmagazine. Vorige edities gemist?
Lees alle edities op blvrdmagazine.com
TEAM
Brecht Vanhoutte Ellemijn Van Puymbroeck Guynan
Berton Jasper Vermeesch Jonathan Veriez · Jordy
Vermote · Kato Dijckmans Luka Franck Nutsa Lashkhi
Shavawn Somers Wannes Van Camp
BLVRDMAGAZINE
WWW.BLVRDMAGAZINE.COM
© BRECHT VANHOUTTE
ÉÉN GROOT SPEELVELD
LAM
TEKST: GUYNAN BERTON
LAMLUST
ER BROEIT IETS IN BRUGGE. GEEN KLASSIEK MUSEUMPROJECT OF KUNSTEXPO, MAAR IETS DAT RUIKT NAAR VERSE DRUKINKT, STICKERS IN DE JASZAK EN LAMMETJES MET GOESTING. MAAK KENNIS MET LAMLUST, HET GLOEDNIEUWE KUNSTMAGAZINE VAN MAARTEN DEROUS EN BRECHT VANHOUTTE: TWEE MAKERS MET EEN GEDEELDE LIEFDE VOOR CREATIE, CHAOS EN CONNECTIE.
Jullie gaan een magazine opstarten. Vertel!
Maarten: “Jep! We gaan het proberen. Ik had al een tijdje het idee om iets met print te doen — ik ben zelf veel bezig met boekjes maken en het grafische, en heb een liefde voor de Belgische kunsten. Dus ik dacht: waarom niet een magazine starten waarbij we ook anderen kunnen betrekken?”
Brecht: “En toen kwam Maarten naar mij toe. Ik zat toen midden in de organisatie van een project binnen de Brugse Triënnale. Dat zette me aan het denken. Ik merkte dat ik eigenlijk liever anderen een podium geef dan zelf in de spotlight te staan. Dus: let’s do this. Een magazine als platform voor anderen.”
Maarten: “De eerste release is voorzien voor september. Het wordt een magazine over iedereen in België die creatief bezig is. Al start het verhaal in Brugge, waar we ook de eerste editie gaan lanceren.”
Waarom Brugge als vertrekpunt?
Maarten: “We zijn zelf van Brugge en zien dat er zó veel gebeurt, maar dat blijft vaak lokaal. Kunstenaars hier bereiken zelden Gent, Brussel of Antwerpen. En daar willen we verandering in brengen. We starten lokaal, maar mikken breed. Elke editie willen we makers uit andere steden betrekken en zo nieuwe connecties leggen.”
Brecht: “En elke editie wordt een mix: van overal wat. Geen ‘Gent-special’ of ‘Brugge-only’, maar een verzameling kunst van over heel het land. Zo kunnen we overal een bloemetje plukken (lacht).”
“IEDEREEN KAN OP ELK MOMENT IETS INSTUREN. HET IDEE IS DAT HET MAGAZINE
ZELF EEN SOORT DOORLOPENDE EXPO WORDT.”
Maken jullie een selectie of mag iedereen insturen?
Brecht: “Beide! We gaan een open call lanceren — Maarten is al druk bezig met de visuals. Via die call willen we een databank opbouwen van wie geïnteresseerd is om werk te delen. Zo kunnen we ook mensen ontdekken die we nog niet kennen, wat superbelangrijk is voor ons. We willen niet alleen in onze eigen vijver vissen.”
Maarten: “En die open call blijft open! Iedereen kan op elk moment iets insturen. Het idee is dat het magazine zelf een soort doorlopende expo wordt. Denk: artistieke teksten, foto’s, muziek, pagina’s vol beeld. We geven beginnende kunstenaars ook een duwtje in de rug. Geen podiumvrees nodig — wij helpen je er wel op.”
Brecht: “En wat ook leuk is: we doen zelden interviews. We vragen de kunstenaars om zelf iets te schrijven. Of dat nu een artist statement is, een mini-vriendenboekje of een zelfinterview — alles mag. Zolang het persoonlijk is.”
Maarten: “Die vrijheid vinden we belangrijk. Iedereen mag volledig zijn/haar/hun ding doen. Het mag experimenteel, poëtisch, grappig, wild. We willen het overbrengen als één groot speelveld.”
Waar kunnen mensen Lamlust straks vinden?
Brecht: “Goeie vraag. Dat wordt ons grootste avontuur. Voor de eerste editie organiseren we zelf een evenement. Daar kunnen mensen het magazine halen, en dan begint het sneeuwbaleffect hopelijk. We nemen het zelf ook overal mee — onder de arm, in de rugzak, in cafés…”
Maarten: “Het magazine zal te koop zijn voor een kleine bijdrage, zonder advertenties. We willen ook echt iets fysiek moois maken. Iets wat je bewaart, niet gewoon een wegwerpboekje. Eerder een collectable. En het wordt een limited edition, dus: als je er eentje wil, wees er snel bij.”
Brecht: “We steken er ook interactieve dingen in. Pagina’s die je mag uitscheuren. Iets dat je aan de muur wil hangen of aan een vriend wil opsturen. Het moet leven.”
Maarten: “En stickers! Die hebben we altijd bij. We doen ook een oproep op Instagram: als je een sticker tegenkomt, stuur een foto. Dan maak ik er iets leuks van. En als je ons ziet — spreek ons aan, vraag een boekje of sticker!”
De belangrijkste vraag: waarom de naam “Lamlust”?
Maarten: “We wilden een nieuw woord, iets geks, iets eigenzinnigs. Iets dat in je hoofd blijft hangen. Dus zaten we in een bar, zoals dat gaat… en toen kwamen we op ‘lam’ — als metafoor voor de jonge, frisse kunstenaars in België — en ‘lust’, dat verwijst naar goesting en ambitie.”
Brecht: “Voilà, Lamlust. Onze kudde met goesting.”
Wat willen jullie nog meegeven aan de lezers?
Maarten: “Volg ons op Instagram, daar posten we alles. De eerste release komt eraan in september. En onthoud: Lamlust is een groeiproject. We weten nog niet wat er aan het einde van het doolhof ligt, maar we zijn vertrokken. De eerste stenen zijn gelegd.”
Brecht: “En voor alle duidelijkheid: ook muzikanten zijn welkom. Alle kunstmedia, van video tot woord tot muziek tot beeld. Iedereen die durft en doet (kunstgerelateerd natuurlijk) kan in ons magazine komen.”
LAMLUST IS EEN MAGAZINE VOOR EN DOOR ILLUSTRATOREN, GRAFISCH ONTWERPERS, MUZIKANTEN, BEELDHOUWERS, DICHTERS, FOTOGRAFEN, SCHILDERS, DANSERS, PERFORMERS, MODEONTWERPERS, ONZEKERHEDEN, MAKERS, FILOSOFEN, DENKERS, DURVERS, KREUNERS, LIEVE MENSEN, EN ALLES DAARROND.
ZOTTE, KUNSTZINNIGE IDEEËN? LAMLUSTMAG
D A GDHUIS E DAG VAN COMM
JEUGDHUISCOMMA DEDAGVAN
Zaterdag6september2025vanaf14u
Zaterdag 6 september 2025 vana
OPENAIR
Binnenweg4,8000Brugge
nweg 4, 8000 Brugge
ingang a
chter he t skatepark
ingangachterhetskatepark
Laat je vangen in de weefsels van Nele De Gussem op KAAP
VOLGENS TRADITIE BRENGT HET NAJAAR STEEDS DE OPENING VAN HET NIEUWE KAAP-SEIZOEN MET ZICH MEE. OOK DIT JAAR GENIET JE VAN OPTREDENS DIE SMAKEN NAAR MEER IN HET WEEKEND VAN
4 EN 5 OKTOBER TIJDENS KAAPUNLOCKED. TUSSEN DE NAMEN SPOT JE DE ECLECTISCHE NELE DE GUSSEM, DE GENTSE ARTIESTE DIE BEGIN DIT JAAR HAAR EERSTE SOLOALBUM UITBRACHT IN SAMENWERKING MET VISUAL ARTIST VICTOR VERHELST.
“MUZIEK IS EEN OVERGROOT DEEL
VAN MIJN LEVEN.”
De naam Nele De Gussem doet bij sommigen misschien een belletje rinkelen. Sinds 2019 is ze de frontvrouw van de zeskoppige band Uma Chine, die ook een driekoppige akoestische variant heeft. De gepassioneerde en talentvolle muzikante is niet vies van een sideproject. Zo zag je haar tijdens Theater Aan Zee een gamelan bespelen (een traditioneel Indonesisch instrumentaal ensemble) samen met twaalf andere topmuzikanten, trad ze op in het buitenland met het Brusselse BRNS en zorgde ze voor harde synthklanken bij de band Future Old People Are Wizards.
De harde Soulwax-schijven tijdens haar workouts en de catchy sounds van Flavien Berger zetten de stempel op Nele haar elektronische elan. “Ik knutsel graag met geluid. Dan ben ik uren aan het experimenteren met synthesizers en ontdek ik nieuwe geluiden.” Op die manier kwam haar eerste soloalbum The Loom of Longing tot stand.
“Ik maakte filmmuziek voor een vriendin en werd uitgenodigd in de studio. Alles begon puur instrumentaal op de synth, met loops en effecten. Aan de hand van associaties uit dromen en verhalen die ik rondom me hoorde, schreef ik de teksten. Ik merkte dat de soundscapes die ik had gemaakt niet bij Uma Chine pasten, en zo maakte ik eigenlijk per ongeluk mijn eerste soloalbum.”
De intieme stilte “Ik zie The Gardener als het centrum van mijn plaat.” Niet toevallig, want Nele geeft aan dat de natuur haar grootste inspiratiebron is: “Als ik mijn hoofd leeg wil maken, dan maak ik een wandeling in de natuur.” De synthetische soundscapes en dromerige teksten zijn een product van die rust. “Als ik schrijf, luister ik geen muziek. Energie vind ik buiten, in de stilte.”
Daarnaast vist Nele in een enorme vijver van diverse artiesten. “Ik haal ook inspiratie uit boeken, zoals Een klein leven van Hanya Yanagihara, een sterke roman over de schoonheid in het lijden. De soloartiest Dijf Sanders prikkelt me dan weer door zijn improvisatie bij liveoptredens.”
“Mijn mooiste muzikale ervaringen zijn steeds klein en intiem. Toen ik Nick Cave live zag in het Sportpaleis, was ik teleurgesteld door de afstand
tussen het publiek en de artiest. Het optreden van Perfume Genius in iemands tuin had een veel grotere impact op me.”
De variatie van Nele haar uitgebreide muzikale smakenpalet wordt steeds duidelijker. “Mijn favoriete optreden was misschien wel dat van de Britse saxofonist Alabaster DePlume. Hij speelde met een enorme vrijheid, samen met een lokale band.”
© VICTOR VERHELST
Het optreden van Nele bij KAAP UNLOCKED wordt dus geen backingtrack met live zang. Het wordt een op maat gemaakte ervaring waarin de artieste improviseert met zowel de muziek als de visuals op de achtergrond.
De terugkeer naar Brugge
Er is iets moois tussen KAAP en Nele: “Mijn allereerste soloconcert was tijdens AMOK van KAAP!” De relatie tussen Brugge en Nele gaat zelfs nog dieper: “Het zal ongeveer vijftien jaar geleden zijn toen ik straatartieste was op de Brugse kasseien. Dat was eigenlijk een soort protest tegen de Gentse Feesten, omdat ik daar niet mocht spelen.” Neles woorden doen vermoeden dat er zelfs liefde is voor Brugge: “Oh ja, mijn favoriete plekje is waar ik de lekkerste hotdogs van m’n leven heb gegeten… Paula Mostaert!”
Nele lijkt helemaal klaar voor haar komende optreden in Brugge. We denken samen na over hoe het publiek zich kan voorbereiden op haar liveperformance: “Misschien moeten we de eerste minuut allemaal samen stil zijn? En om
het publiek al een muzikaal kader te geven voor het optreden, raad ik aan om naar Laurie Anderson te luisteren of The Expanding Universe van Laurie Spiegel.”
Of het nu een fijn weerzien wordt, of een aangename kennismaking: het optreden van Nele De Gussem op 4 oktober bij KAAP UNLOCKED belooft een intieme en gezamenlijke vorm van escapisme te worden, weg van de alledaagse drukte. Een artieste om in het oog te houden, want begin september brengt ze ook een nieuwe single uit!
KAAP.BE
NELEDEGUSSEM VERHELSTVICTOR
© MAYLI STERKENDRIES
Rodrigo Fraga - @Flink.he
D
SKATEN ALS VRIJE RUIMTE ORP
DEZE ZOMER PALMT EEN GROEP JONGE BRUGGELINGEN OPNIEUW DE SITE VAN HET ENTREPOT IN VOOR DORP: EEN FESTIVAL DAT EVEN VEEL BOUWPROCES ALS EINDPRODUCT IS. EEN PLEK WAAR JONGEREN EXPERIMENTEREN, BOUWEN, PROBEREN, FALEN, GROEIEN, EN UITEINDELIJK SAMEN EEN FESTIVALWEEKEND NEERZETTEN, VAN 14 TOT 16 AUGUSTUS. EEN VAN DIE JONGEREN IS BEER VANHOUTTE, EEN GEPASSIONEERDE, BRUGSE SKATER. GESPONSORD DOOR DE BRUGSE SKATESHOP NINEONEONE MAAR OOK DOOR SKATEMERKEN ZOALS HOMEBOY, GLOBE, HABITAT SKATEBOARDS: BEER WEET WAAROVER HIJ PRAAT.
“Ik kijk op naar skate-events in het buitenland zoals CPH Open in Kopenhagen. Dat zijn skatehappenings die zich over een hele stad verspreiden, met obstakels, wedstrijden, muziek… Wat telt is het skaten als beleving, niet als competitie. Toen ik tijdens mijn stage bij Het Entrepot over DORP hoorde, wist ik: hier wil ik aan meewerken, ik wil iets gelijkaardigs doen voor de Brugse skatescene.”
Meer dan een wedstrijd
Beer neemt samen met Arno het skategedeelte van DORP op zich, maar verwacht geen klassieke wedstrijd met jury en prijzengeld. “Skaters zijn misschien wel het moeilijkste publiek om blij te maken,” zegt hij lachend. “Dus ik dacht: laat ons die hele competitieve insteek loslaten. Geen olympische mindset, geen ‘1.000 euro te winnen’. Het gaat om het samenkomen, om het moment. Om het festivalgevoel binnen het skaten.”
Wat Beer voor ogen heeft, is een viering van de skatescene in al haar vormen. Obstakels, chillzones, dj’s, spontaan plezier. Geen regeltjes, geen tijdslimieten, wél vrijheid en expressie. “Skaten is cool omdat het net géén sport is,” zegt hij. “Het is een manier om jezelf uit te drukken. Die losse sfeer, dat wil ik echt benadrukken.”
“WAT TELT IS HET SKATEN ALS BELEVING, NIET ALS COMPETITIE.”
Skaten als cultuur
Het skategedeelte van DORP blijft niet beperkt tot het fysieke. Samen met Arno werkt Beer aan een foto- en videotijdlijn van de Brugse skatescene, een soort mini-expo die verleden, heden en toekomst van skaten in de stad toont.
“We sturen fotografen en videografen uit onze kring aan, we documenteren verhalen. Er is ook een kunstteam bezig met een bredere expo gedurende het weekend van DORP. Het idee is: skaten als cultuur zichtbaar maken, tonen wat er leeft.”
Dat sluit perfect aan bij de filosofie van het festival: jongeren krijgen de kans om zelf te bepalen wat ze belangrijk vinden en hoe ze dat willen tonen aan de stad. De open call leverde een divers team op, met mensen die zich willen verdiepen in muziekprogrammering, kunstcuratie, scenografie,…
“Mijn tijd managen is het lastigste” Organiseren is inspirerend, maar niet altijd gemakkelijk. “Mijn tijd managen is het moeilijkste onderdeel,” geeft Beer toe. “Vanuit mijn studie Grafische Vormgeving wil ik het grafische stuk ook op mij nemen, ik help mee met het ZAAALIGweekend (waarover je in BLVRD46 kon lezen), ik wil nog reizen, heb een vakantiejob, en moet een kot zoeken voor volgend jaar. Dus ja, het is wat veel. (lacht)”
Toch spreekt uit alles wat hij vertelt vooral enthousiasme. DORP is een manier om niet alleen iets voor de stad te doen, maar ook voor jezelf. Om dingen te proberen, samen te werken met andere jonge makers, en als community iets tastbaars neer te zetten.
DORP als bouwplaats van de toekomst
DORP is geen traditioneel festival. Het is een experimentele plek waar jongeren letterlijk en figuurlijk bouwen: aan installaties, podia, evenementen, expo’s, en vooral: aan hun eigen toekomst. Voor Beer is het ook een manier om zijn passie voor skaten te delen én uit te breiden naar iets collectiefs. Geen individuele tricks om indruk te maken, maar een gedeelde beleving voor iedereen die erbij wil horen.
“Het is een weekend waar alles samenkomt,” zegt hij. “Muziek, kunst, skaten, mensen. Geen competitie, geen hiërarchie. Gewoon: samen iets maken. Het gaat door tijdens het weekend van 14, 15 en 16 agustus. Op de planning staat voorlopig een dagelijkse open skate sessie vanaf 16u, op donderdagavond een skatemovie night met de focus op oude skatevideos uit Brugge, op vrijdag een skate jam op een mysterie obstakel en op zaterdag een best trick jam. We plannen ook een female based skateworkshop, want meisjes zijn de underdog in het skaten, maar verdienen evenveel aandacht.”
HARK
WIE HET BRUGSE EI EVEN ACHTER ZICH LAAT EN DOORRIJDT NAAR HET BESCHERMDE NATUURGEBIED ACHTER DAVERLO, KOMT TERECHT OP EEN KLEIN STUKJE LAND WAAR GROTE IDEEËN ONTKIEMEN. BOEREN IN SPE NEIL HAESEBROUCK EN TIJL BODEN VERTELLEN OVER ’T VELD, DE HARK COMPANY, DE HERBERG EN HET OPKOMENDE OFF-GRIDFESTIVAL.
TEKST: KATO DIJCKMANS BEELD: BRECHT VANHOUTTE
’t Veld
“HET IS PROBEREN, LEREN, MET JE KOP TEGEN DE MUUR LOPEN... NIET PROBEREN IS NIET WETEN.”
Het stukje grond was in de 14de eeuw in het bezit van zogenoemde aanborgers en werd van vader op zoon doorgegeven. Zo kwam het eeuwen later in bruikleen van Andrès Vandepitte, die eetbare bloemen en kruiden wilde kweken voor zijn cocktails. In 2022 begon hij samen met Neil en Tijl het land te bewerken. Brandnetels werden weggehaald, een kot werd gebouwd en de grote middelen werden ingezet om een eerste groentetuin aan te leggen. Jaar na jaar kwam er steeds een onderdeeltje bij. Door middel van trialand-error groeide ’t Veld uit tot wat het vandaag is: een ecologisch divers lapje boerenbuitenleven.
“We merkten dat het echt iets voor ons was, en we geloofden er ook in dat we konden slagen iets duurzaams op te bouwen,” vertelt Neil. Beide hobbyboeren bevestigen dat ze al veel hebben bijgeleerd door uit te proberen en in gesprek te gaan met professionele landbouwers. Daardoor rijpte bij hen ook het idee om een opleiding tot boer te volgen. Alle kennis die ze zelf vergaarden en nog zullen vergaren, geven ze op hun beurt weer door. Via hun voormalige podcast Eco Bla Bla bouwden ze een heel netwerk uit dat hen eveneens steunt in hun onderneming.
Wat startte met drie, groeide uit tot een klein team van negen mensen – en blijft verder groeien. Het is eveneens de bedoeling die community verder uit te bouwen. Waar het bij de aangrenzende moestuinen ieder voor zich is, maakt op ’t Veld iedereen deel uit
van een groter geheel. Hoe meer ’t Veld groeit, hoe meer mensen er de vruchten van zullen kunnen plukken. “We hopen ook steeds meer voor buitenstaanders te kunnen kweken,” vertelt Tijl.
De Hark Company
Hark vindt zijn oorsprong bij een Antwerpse productie waar Neil voor werkte. Hij sprokkelde mensen en middelen bij elkaar, en dat is hij blijven doen. Het is een reflex die zowel bij Neil als bij Tijl aangeboren lijkt, en hen sinds de kleuterklas aan elkaar bindt. Wat begon als een geinige bijnaam, is nu een paraplu waaronder heel wat mensen, projecten, happenings en evenementen vallen. In april organiseerde de Hark Company nog een fietstocht rond West-Vlaanderen – een kleine lus van 50 km en een grote van maar liefst 222 km – waaraan iedereen, ongeacht ervaring, mocht deelnemen. De basis waaruit alles vertrekt, is mensen samenbrengen, waarbij de middelen zo veel mogelijk in eigen handen blijven. Zo bestaat de vormgeving voor het grootste deel uit Neils tekeningen.
De vele ideeën die worden gerealiseerd, zijn slechts een fractie van wat er in hun hoofden speelt. “Het is proberen, leren, met je kop tegen de muur lopen… Niet proberen is niet weten,” geeft Tijl mee. Als Hark Company zijn ze ook als geen ander getuige van wat individuen elkaar kunnen bijbrengen. Dat vormt een sterke motivatie om te organiseren, mensen samen te brengen en te durven doen.
De Herberg
Eén van de projecten onder de paraplu is de Hark Herberg, die de afgelopen maanden op Hyperlab, aan het Pannenhuis of op Satta Massagana stond. Van taco’s tot tartiflette: zoveel mogelijk wordt zelf gemaakt met biologische seizoensgroenten. Graag hadden Neil en Tijl daar ook ‘van eigen veld’ aan toegevoegd, maar dat blijft voorlopig toekomstmuziek. Wel wordt een percentage van de opbrengst in ’t Veld geïnvesteerd om die droom waar te maken. Zodra de menukaart vastligt, kunnen er gerichter zaadjes en planten worden aangekocht om te kweken. Het doel is om het volledige proces – van kiem tot gerecht – in eigen beheer te houden en op die manier eerlijkheid te garanderen.
De mobiele Hark Herberg is meer dan een foodtruck alleen. Naast vers fingerfood kun je er ook terecht voor een kleine selectie tweedehandsspullen. Door ook kleren, boeken en ander gerief aan te bieden, hopen ze van de Herberg een bevoorradingspunt te maken. Ook hier vormt mensen samenbrengen de kern van het verhaal. Al vertelt deze fietskar nog maar het eerste hoofdstuk van hun visie.
De Herberg is een opgeknapte fietskar die lang geleden dienstdeed als worstenkraam en ergens in een Antwerpse tuin stond weg te kwijnen. Met behulp van een vriend met een remorquerijbewijs kwam die in Brugge terecht. Het is een eerste stap richting een échte herberg, met een voedselbos en plukweide. Daarmee streven Neil en Tijl opnieuw naar een plek waar iedereen samen kan komen voor wat Neil verwoordt als “eten, drinken en levenslust”. “Eerlijk, oprecht en ongedwongen,” voegt Tijl toe. En daarmee hebben ze zichzelf ook mooi samengevat.
Off-gridfestival
Wie nieuwsgierig is naar de sfeer op ’t Veld en de Herberg, houdt best 29 tot 31 augustus vrij in z’n agenda. Het laatste weekend van de zomervakantie organiseert de Hark Company namelijk hun eerste off-gridfestival, ergens in de velden rond Brugge. Door samen onder andere te koken, eten, wandelen, kamperen en musiceren, komt het festival tot leven. Samen met anderen gezellig samenzijn in de natuur – bestaat er een betere manier om de zomer uit te wuiven?
MEE BOEREN OP ’T VELD KAN ELKE
ZONDAG TUSSEN 13.00 EN 17.00 UUR.
ONTWERP JE EIGEN FESTIVAL!
... Of pretpark. Of museum. Of immersieve installatie. Of animatie. Of video. Of interieur. Of branding. Of beleving. Of ...
Festivals bezoeken? Je kan ze ook zelf vormgeven!
In de bacheloropleiding Mixed Experience Design leer je hoe je totaalbelevingen creëert, van concept tot visualisatie. Ontwerp niet alleen een festival, maar ook pretparkdecors, immersieve installaties, tentoonstellingen, animaties, video, interieurs, beursstanden, 3D belevingen, branding en gra sch design. Combineer technologie, storytelling en design om werelden te bouwen die mensen écht meenemen in een ervaring. Wil jij mee de toekomst van totaalbeleving vormgeven?
Ontdek MXD, een uniek keuzetraject binnen de bacheloropleiding Toegepaste Architectuur, te Brugge, op www.howest.be/mxd
Volg ons op Instagram! howest MXD
PRATEN HELPT, MAAR OOK
ZWIJGEN EN
LUISTEREN DOEN WONDEREN
KENNY VANDEN BROUCKE MAAKT AL EEN TIJDJE DEEL UIT VAN DE BRUGSE CULTURELE SCENE. MEESTAL NEEMT HIJ DAARBIJ EEN ONDERSTEUNENDE ROL OP ZICH. IN ZIJN MENTAL HEALTH-PODCAST NATUREL GEEFT HIJ RUIMTE AAN ANDERMANS VERHALEN. IN DIT INTERVIEW ZIJN DE ROLLEN OMGEKEERD EN BEANTWOORDT HIJ OPEN EN EERLIJK ONZE VRAGEN.
NATUREL
Meestal open je een aflevering van NatureL met de vraag wie de persoon voor je is. Dus we beginnen met: wie is Kenny?
Kenny: “Nu ik er zelf op moet antwoorden, besef ik dat het een erg beladen vraag is. Meestal ben ik de interviewer, dus sta ik nooit stil bij hoe ik die vraag zélf zou beantwoorden. Ik heb lang geworsteld met wie ik was en wat ik kon. Na veel vallen en diep zitten groeide bij mij het idee om minder stil te staan bij wat ik tekortkom en meer bij wat andere mensen tekortkomen. Niet per se om mezelf te verschuilen achter andermans problemen, maar om via hun verhalen ook dingen bij mezelf op te lossen. Die persoon probeer ik vandaag te zijn. De podcast, de opleiding sociaalcultureel werk die ik volg, en in het leven staan als boeddhist zijn de elementen die het meest over mij vertellen. Mijn kern bestaat uit er zijn voor andere mensen en rekening houden met de impact die ik kan hebben op de ander.”
Hoe ben je bij het boeddhisme terechtgekomen?
“Dat is misschien een beetje een vreemd verhaal. Tijdens mijn eerste job, als natuursteenbewerker in Brugge, werkte ik vaak voor lange tijd alleen. Het was een lawaaierige omgeving, dus zette ik
bij het begin van de werkdag mijn hoofdtelefoon op. Daardoor werd alle geluid gedempt en was ik alleen met mijn depressieve en suïcidale gedachten. Aan het einde van de dag was ik stikkapot; niet van het werk, maar door een hele dag met die gedachten te worstelen. Daarnaast had ik altijd al een grote voorliefde voor alles wat met vechtsport te maken heeft. De mindset die veel vechters hebben, is deels te herleiden naar het boeddhistisch gedachtengoed en hoe er in die levensbeschouwing wordt omgegaan met eigen struikelblokken. Op een dag, wanneer ik opnieuw alleen was met mijn hersenspinsels, dacht ik na over een manier waarop ik diezelfde gedachten kon kanaliseren. Ik had doorheen
“IK DENK DAT DE GROOTSTE
REDEN DAT
EEN PODCAST ALS NATUREL BESTAAT, IS DAT HET
Entrepot in de auto. Ik vertelde hem over mijn idee voor een eenmalige podcastaflevering live op Dorp. Het idee kwam voort uit een traditie die een goeie maat en ik hadden: op zaterdagavond op café een pint drinken en filosoferen over het leven. Daarop zei Sander: "Waarom doe je dat niet gewoon op Villa Bota?" Met ondersteuning van onder andere de toenmalige coördinator van Villa Bota groeide dat vrij natuurlijk.”
Daaraan merk je dat er een grote nood is bij mensen om over mentale gezondheid te praten. Waarom is dat bespreekbaar maken zo belangrijk?
mijn leven zelf verschillende gevechtsporten beoefend, maar nooit voor een lange periode. Het vertrok telkens vanuit een nood om iets te uiten, maar eenmaal het eruit was, was ik opnieuw kalm en stopte ik met de lessen. Op een gegeven moment dacht ik: “Er moet hier toch iets in zitten waarmee ik aan de slag kan?” Daarop begon ik na te denken over religie. Ik ben wel gedoopt, maar ik ben nooit echt meegegaan in het christendom. Volgens mij is er wel een god, maar ik vind de boeddhistische manier van leven passender. Het is onbaatzuchtig iets doen en daarin je energie kanaliseren. Door dat besef, verdiepte ik me erin en begon ik boeken te lezen over het onderwerp. Ik wilde het niet, zoals monnik Giel, eng zien, maar openbreken en vooral de mindset eigen maken.”
Die energie kanaliseer je ook in NatureL, een podcast over mentale gezondheid die je al enkele jaren host op Villa Bota. Hoe is dat tot stand gekomen?
“De podcast ontstond samen met Dorp. Op een bepaald moment zat ik met Sander van Het
“Ik denk dat de grootste reden dat een podcast als NatureL bestaat, is dat het móét bestaan. Als de (mentale) gezondheidszorg toegankelijker en betaalbaarder was, en mensen het makkelijker vonden om zich open te stellen, dan zou het niet nodig zijn. Als ik ooit merk dat er geen interesse meer is omdat die factoren opgelost zijn, dan stop ik ermee.”
Is er een verhaal dat je is bijgebleven, waar je zelf ook iets uit hebt gehaald?
“Het verhaal van Eva heeft me echt geraakt, dat is iemand uit mijn klas, afkomstig uit Palestina. Tijdens de opname wist ik nog weinig over de Palestijnse genocide. Haar verhaal was zo persoonlijk dat ze begon te huilen bij de herinnering. Ik kon daar op zich wel mee om, maar op dat moment brak mijn hart ook. Het menselijke leed was hallucinant. Daardoor ben ik ook activistischer geworden.
Een andere aflevering die me bijbleef, was die van Julien ‘Crucifix’. Hij vertelde over opgroeien met heroïneverslaafde ouders – dat was ook erg heftig. Die aflevering is trouwens de meest beluisterde. Elke aflevering heeft iets losgemaakt. Het is vooral de moed van de mensen die komen spreken die me bijblijft. Dat is misschien wel het mooiste aan de podcast: de evolutie die ze in een uur doormaken is vaak prachtig om te zien.”
Is er een lijn te trekken in waar jonge ondernemers op botsen?
“Vooral identiteit. Ze hebben een idee van wat ze willen doen – zoals ik dat ook had bij NatureL – maar gaandeweg merken ze dat ze moeten evolueren. Ongeacht ervaring is het zich profileren een struikelblok. De vraag hoe geef ik dit idee vorm op een manier die duidelijk is voor anderen houdt hen bezig. Laura Dubois bijvoorbeeld, werd voortdurend vereenzelvigd met Ommetoer – dat was haar grootste struikelblok.
Identiteit is in onze maatschappij erg belangrijk. Hoe zorgen we ervoor dat we onszelf niet verliezen in het beeld dat we creëren?
“Door erover te praten – en dan vooral over wat eronder ligt. Die stressfactoren benoemen en er ruimte voor maken. Al moet ik zeggen dat ook dat inzicht geëvolueerd is. Tot voor kort dacht ik: praten helpt – de slagzin van NatureL. Maar dat veranderde na het zien van de documentaire Here I Go (regie: Jaan Stevens, red.), over een Vlaams gastgezin op een Franse boerderij. De man van het koppel zei na afloop dat praten niet altijd hoeft – dat zwijgen ook nodig is. Niks zeggen, alles in je opnemen en laten leven, is soms voldoende. Daardoor zoek ik nu meer naar een evenwicht tussen zwijgen en praten. Afhankelijk van wie voor me zit bij de podcast, is dat ook wat ik wil meegeven: laat het los, tijd heelt alle wonden.”
Je volgt een opleiding sociaal-cultureel werk. Wat neem je daaruit mee in de ontmoetingen met je podcastgasten?
“Vooral de lessen psychologie waren waardevol. Ik heb nog contact met die lector – we praten over de afleveringen. En ook: wat kunst en cultuur kunnen betekenen voor een maatschappij. Soms is iets kleins het vertrekpunt van reflectie. Ik houd mijn hersenspinsels ook bij in de notitieapp van mijn gsm – wie weet maak ik er later een tekst van. Eén van mijn ideeën is een kunstexpo rond geestelijke gezondheid. Ik schilder zelf, maar houd mijn werk meestal voor mezelf omdat mijn rauwe emoties erin zichtbaar zijn. Voor die expo zou ik dat werk willen delen – liefst ook met mensen van buiten Brugge.”
Je investeert veel in de community. Waarom speelt dat zo’n grote rol?
“Ik heb zelf een gevoel van community gemist in mijn leven. Als kind werd ik zwaar gepest. De herinnering die nu nog steeds de meeste ruimte inneemt, is dat ik in het eerste middelbaar door een groep in elkaar ben geslagen. Door dat pesten heb ik trauma’s opgelopen die ik alleen heb moeten verwerken – ik had toen geen vriendengroep om op terug te vallen. Die onmacht en eenzaamheid zijn nu mijn drijfveer om mensen samen te brengen.”
NATUREL_PODCAST
BELUISTER DE AFLEVERINGEN VIA SPOTIFY.
TEKST: KATO DIJCKMANS
OPENBARE
BIBLIOTHEEK
START JE EIGEN LEESCLUB
Leen een totebag in de bib met daarin vijf exemplaren van hetzelfde boek.
Verdeel de exemplaren onder je vrienden, collega’s, kennissen … Lees allemaal het boek. Kom samen om het over het boek te hebben. Breng de totebag terug naar de bib.
beachday
DE BELGISCHE PRODUCER EN DJ GAËL
RIBAS - BETER BEKEND ALS GAAL - IS GEEN ONBEKENDE IN DE UNDERGROUND TECHNOWERELD. ALS MEDEOPRICHTER VAN
HET BRUGSE COLLECTIEFKOLLEKTIV STOND
HIJ MEE AAN DE WIEG VAN DE LOKALE
TECHNOSCENE. MAAR GAAL IS MEER DAN
EEN DJ DIE EEN FEESTJE OP GANG TREKT.
ZIJN STIJL IS GELAAGD, INTROSPECTIEF
EN DOORDACHT. IETS TUSSEN BEWEGING
EN VERSTILLING IN. OP 8 AUGUSTUS
VERSCHIJNT ZIJN LANGVERWACHTE
DEBUUTALBUM FROM ANOTHER FORM OP HET LABEL VAN TECHNOVETERAAN MARCO
BAILEY. EEN PLAAT DIE ZICH NIET ZOMAAR
LAAT SAMENVATTEN, MAAR WEL GEHOORD MOET WORDEN.
TEKST: SDM
EEN
STEM IN DE
Geen standaard techno Hoewel Gaāl geworteld is in hypnotische, minimalistische techno, trekt hij zich weinig aan van conventies. “Mijn inspiratie komt zelden uit techno zelf”, zegt hij. “Ik luister thuis eerder naar Depeche Mode, Anne Clark, Moby, Massive Attack en soortgelijke oudere elektronische acts – maar net zo goed naar alternatieve en niche-artiesten, zowel oud als nieuw, en vaak ook ver buiten de elektronische muziek. Vaak muziek waar een verhaal in zit, een zekere melancholie. Techno kan me live wel triggeren, maar thuis zoek ik het vaak elders.”
Die brede invloed hoor je ook terug op zijn album. From Another Form is geen verzameling clubtracks, maar een zorgvuldig opgebouwd geheel. Ambientlagen, gebroken ritmes, elementen van drum&bass en subtiele melodieën wisselen elkaar af. “Als je alleen straight forward techno zoekt, zal deze plaat waarschijnlijk niets voor jou zijn,” zegt hij eerlijk. “Maar wie houdt van muzikale spanning, krijgt een verhaal dat zich laag per laag ontvouwt.”
Creatie in golven
Het creatieproces van Gaāl is er eentje van pieken en pauzes. “Als ik inspiratie voel, moet alles er meteen uit. Dan sluit ik me op in mijn studio, en weet mijn vriendin dat ze me met rust moet laten (lacht). Maar daarna kan het evengoed maanden stil zijn. Ik laat dat gewoon gebeuren.”
Hij noemt het zelf ‘de platen even in de frigo leggen’. Tijd geven. Rijpen. “Sommige artiesten willen snel releasen, maar ik moet kunnen broeden. Tracks loslaten, opnieuw oppikken, elementen schrappen of toevoegen. Dat is mijn manier van werken.”
Het album ontstond dan ook geleidelijk. “Een van de eerste nummers heb ik twee jaar geleden gemaakt, het laatste pas vier maanden geleden. Soms komen dingen heel snel, soms blijven ze liggen tot het juiste moment.”
Van Brugge tot Materia
De stap naar een volwaardig album kwam eerder vanzelf. “Ik had eerst een paar releases op eigen houtje uitgebracht via Bandcamp, en later tracks via labels op VA’s – compilatiealbums met verschillende artiesten. Een logische volgende stap zou een EP geweest zijn, maar ik had zoveel materiaal dat goed samenklikte, dat een album logischer aanvoelde.”
Dat het album verschijnt op Materia, het label van Marco Bailey, is een verhaal op zich. “Marco Bailey draaide een paar jaar geleden op Kollektiv,
© ISAAC PONSEELE
en sindsdien hielden we contact. Ik had hem het volledige album doorgestuurd, met de gedachte dat hij er misschien een paar tracks zou willen uitpikken voor een EP. Maar hij vond het in z’n geheel zo sterk dat hij meteen alles wilde releasen.”
Het wordt zelfs meer dan een digitale release: er komt ook een vinylversie met vijf zorgvuldig geselecteerde tracks. “Dat had ik totaal niet verwacht, zeker niet op Materia. Maar Marco is iemand die net als ik gelooft in het belang van artistieke vrijheid en evolutie. We zitten op dezelfde golflengte.”
Niche met een missie
Gaāl beseft dat zijn muziek niet voor iedereen is. En dat is net de bedoeling. “Mijn muziek is niche, en daar heb ik vrede mee. Ik maak geen tracks om een breed publiek te plezieren. Als ik 80% van de massa niet bereik, maar wél die 20% die het écht voelt, dan ben ik tevreden.”
Zijn album voelt voor hem als een kantelpunt. “Ik heb optredens de laatste tijd beperkt aangezien ik eerst en vooral met nieuwe muziek wilde komen. Dit album voelt dan ook anders dan eerdere releases: het is een werk waarvan ik voelde dat ik het móést maken – een statement om mezelf opnieuw te positioneren binnen de scene.”
Over de staat van techno Over de huidige elektronische muziekscene is hij tegelijk hoopvol en kritisch. “Sinds corona zijn er veel nieuwe dj’s bijgekomen, maar ik merk dat de diepgang soms ontbreekt. Er wordt veel gekopieerd, en te weinig verkend. Je moet de geschiedenis kennen, begrijpen waar je muziek vandaan komt.”
Zijn advies aan jonge dj’s of producers is duidelijk: “Verdiep je. Volg tutorials, lees handleidingen, ontdek alles van je software. Zoek uit waar je favoriete sound vandaan komt. En vooral: maak je eigen verhaal. Laat je niet te veel leiden door sociale media of trends. Het is meer dan wat knoppen draaien.”
Zelf noemt hij zich een trage leerling. “Ik moet veel herhalen, uitproberen, zoeken. Maar eens iets lukt, blijft het voor altijd zitten. In het verleden had ik vaak moeite om projecten effectief af te werken. Marco heeft me uiteindelijk een deadline gegeven voor dit album, en dat heeft me geholpen om het ook echt af te ronden. Maar ik zou nooit iets releasen waar ik niet volledig achter sta.”
Kollektiv 2.0
Naast zijn solocarrière broedt Gaāl ook op de terugkeer van Kollektiv, zijn partyconcept dat sinds 2016 actief was in Brugge. “We zijn ooit begonnen (uit frustratie) omdat de scene in onze regio eerder schaars was en omdat er in Brugge amper ruimte was voor techno. Via Kollektiv wilden we dat aanwakkeren en artiesten zoals ook mezelf een podium geven.”
De formule sloeg aan: verschillende technonachten in Brugge, en zelfs een uitverkochte avond in Kompass Club in Gent. Maar door corona kwam alles tot stilstand. “In 2026 bestaat Kollektiv tien jaar en dat wil ik niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Ik ben volop een terugkeer aan het plannen met een vernieuwde aanpak. Meer hierover binnenkort!”
GAAL.RIBASGAEL
NEW IN TOWN
IN BRUGGE IS ER, IN TEGENSTELLING TOT WAT
SOMMIGEN BEWEREN, WÉL ALTIJD IETS TE DOEN. DAT
HOEF JE ONS NIET TE VERTELLEN. UITERAARD ZIJN ER HONDERDEN HORECAZAKEN WAAR JE IETS KUNT ETEN OF DRINKEN. SOMS BOTS JE DAARBIJ AL EENS OP EEN
TOERIST OF TWINTIG, MAAR DANKZIJ BLVRD ONTDEK
JE ALS EERSTE DE NIEUWSTE EN BESTE ADRESJES, NOG VOOR DE GROTE MASSA.
ALS LIEFHEBBER VAN LEKKER ETEN EN ALLES
DAAROMHEEN - IK DENK DAT JE JEZELF DAN EEN FOODIE
MAG NOEMEN, MAAR VAN DAT WOORD KRIJG IK EEN
VIEZE NASMAAK IN MIJN MOND, SORRY - GING IK MET
VEEL ENTHOUSIASME EN EEN LEGE MAAG LANGS BIJ ONDERSTAANDE ADRESJES!
WIJNBAR AVENUE
Soms beland je op een plek waar alles mooi samenvalt: de mensen achter de bar doen écht wat ze graag doen en je glas is net iets vaker vol dan leeg. Wijnbar Avenue is zo’n plek. Gelegen net buiten het centrum van Brugge, waar de toeristen je niet op de hielen zitten, en dus helemaal voor de locals, of voor wie zich daar graag even voor uitgeeft.
De bar ontstond als gevolg van een zoektocht naar een kantoorruimte (voor haar) en een leven vol wijn (voor hem). Kantoor werd wijnbar, en eerlijk: dat is een upgrade waar niemand rouwig om hoeft te zijn. De sfeer is er allesbehalve gejaagd. Het koppel is dan ook gewoon om trouwfeesten van 800 man van wijn te voorzien, een handvol mensen aan een wijntafel is vermoedelijk pure zen. De gesprekken vloeien hier even vlot als de glazen, en de avonden eindigen al eens tegen 1 of 2 uur ‘s nachts. Alleen maar logisch dat wijn en tijdsbesef niet altijd goed samengaan.
De wijnkaart wisselt wekelijks, en ook een mooi aanbod aan bites mag niet ontbreken. Het houdt het spannend, al maakt het kiezen er niet eenvoudiger op. Wie liever niet kiest, kan zich wagen aan de 'keuze van de chef', de Ume Negroni, een cocktail op basis van saké (dat klinkt fancy, en ja, dat ís het ook).
Op sommige avonden klinkt er live muziek – piano, jazz of klassiek – en dan voel je je zowaar even in een film van Luca Guadagnino, met net iets betere wijn. Of je nu komt voor het glas, het gesprek of gewoon om even niet in het centrum te zijn: ik zou het doen. Santé.
SCHEEPSDALELAAN 44
Persoonlijk geloof ik niet in het effect van sterrenbeelden – het zal mijn Virgo energy wel zijn – maar Libra’s of mensen met keuzestress in het algemeen raad ik een bezoekje aan August aan. Het aanbod is er groot, héél groot. En lekker.
August richt zich volledig op verse, zelfbereide take-away gerechten en smoothies, maar ook voor je daily coffee fix of een croissant kun je er binnenstappen. Superhandig trouwens voor wie weinig tijd heeft: je kunt de dag zelf telefonisch of via mail (vóór 10u) bestellen om zo nog sneller aan je brunch of lunch te beginnen.
Verstopt in een hoekje in het Zilverpand kun je er terecht voor gebak, salades, poké bowls, wraps, bagels, smoothies, … Na lang twijfelen – waarbij ik vermoedelijk het geduld van de vriendelijke persoon achter de balie toch een beetje op de proef stelde – koos ik uiteindelijk voor een bagel met mozzarella, avocado en tapenade en een iced latte; een heerlijke keuze waar ik mij tot op vandaag niet over beklaag. Meer zelfs, het doet me alleen maar zin krijgen om ook andere gerechten uit te proberen.
Heel goedkoop is het niet, maar de prijzen zijn meer dan fair voor de kwaliteit en portiegrootte die je ervoor terugkrijgt. Het take-out principe is duidelijk, afrekenen gaat snel en de glimlach van de bediening krijg je er gratis bij. Eigenlijk vond ik het vooral jammer dat ik er zelf niet ter plaatse kon eten, want dan had ik waarschijnlijk nog meer besteld, maar ja, dat is dus het hele concept natuurlijk en wie ben ik om daar ongevraagd commentaar op te geven.
August springt er dus duidelijk uit dankzij de variatie en kwaliteit, waardoor ik aanraad om gewoon op voorhand de menukaart online door te nemen. En zelfs dan kun je nadien ter plaatse last minute beslissen om toch ook die gevulde Nutella-aardbei croissant erbij te nemen. Lekker carpe diem van je, en het blijft onder ons. Want hoewel August vooral richting de gezonde take-away neigt, moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat de suikerbommetjes er zeer aanlokkelijk uitzien. Erg makkelijk om zoiets proper op te eten lijkt het me niet, maar probeer je dan gewoon in te houden tot je thuis bent. Of trek je van niemand iets aan, dat is misschien nog beter, en daarvoor zijn serviettes uitgevonden.
ZILVERPAND 16
NEW IN TOWN
AVI’38
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ietwat bevooroordeeld AVI’38 binnenstapte. Ik weet niet of ik als millennial onbewust gehersenspoeld ben door het hoge cafeïnegebruik van de personages uit Gilmore Girls, maar een dag zonder koffie is voor mij een dag niet geleefd. Of uitbater Keith ook grote fan was van de serie, heb ik niet gevraagd, maar zijn liefde voor koffie gutst ervan af.
Hij is gediplomeerd barista en brouwt als de Donald Muylle van de koffie elke kop met versgemalen boontjes alsof die voor hemzelf zou zijn. Gelukkig deelt hij die koffie, en homemade taarten, ook met de klanten.
AVI’38 ligt vlak bij de bibliotheek en heeft een klein buitenterras, ideaal dus om in de zon je boek – of BLVRD! – te lezen. Elke koffie kan iced, lekker trendy maar vooral geweldig verkoelend zijn. Als unapologetic basic bitch koos ik voor een iced latte en daar heb ik geen spijt van.
Mocht je liever binnen zitten, dan kan dat uiteraard ook. Dat is zowat standaard in een koffiezaak, maar dit is natuurlijk ernstige onderzoeksjournalistiek. Verwacht je dan wel meteen aan een beetje Pink Pony Clubvibes. Het interieur is zeer roze en dat voel je bijna op je netvlies branden. In elk geval bekijk je het leven door een roze bril wanneer je over de drempel van AVI’38 stapt. De dance vibes zetten zich trouwens door in het toiletgedeelte, want daar is het licht gedimd. De rode, of roze, draad is duidelijk doorgetrokken en dat maakt het concept ‘af’ – hoewel je in sommige gevallen misschien wat meer op de tast zal moeten werken.
Sowieso vermoed ik dat AVI’38 al zeer snel een hotspot kan worden bij een groot publiek. Bestellen en betalen doe je aan de bar en de sfeer opsnuiven kan je gewoon nu al van thuis uit via hun socials, waar ze hun authentieke en vrolijke sfeer delen met iedereen. Maar ik raad toch eerder aan om ter plaatse gewoon een koffietje, iced of niet, te drinken.
NIKLAAS DESPARSSTRAAT 8
NEW IN TOWN
MOSH!
Een smashburger van Mosh! is meer dan een gewone bun met hamburger. Van de gerijpte Dierendonck-vleesburgers tot de zelfgemaakte misomayonaise, alles is er finger-licking good. De no-nonsense hamburgerzaak op het Sint-Jansplein doet niet aan reservaties en straalt een rock-‘nroll vibe uit, waardoor je meteen ook de verwijzing achter de naam (denk: mosh pit) begrijpt. Je bestelt aan de toog, krijgt een buzzer mee en haalt vervolgens je plateau met eten op.
Ik at al menig burger in mijn leven, maar die bij Mosh! was duidelijk van een andere kwaliteit. Om de zaak eer aan te doen, at ik de OG burger in combinatie met de mosh fries (frietjes met gerookt koffiezout en misomayo) en schnuggets. Die laatste zijn een mix van nuggets en schnitzels en zo lekker dat ik ze meteen als take-away snack zou bestellen als ik nog eens in de buurt ben. Een hamburgerzaak associeer je vermoedelijk automatisch met vlees, maar je kunt er zo goed als alles in vegetarische versie bestellen. En laten we eerlijk zijn, zoiets vind je niet snel in Brugge.
Als solo bezoeker installeerde ik me buiten op het terras en wat meteen opviel was hoe gezellig en authentiek alles is. Je voelt je er meteen op je gemak. Een van de oprichters, Tom, kwam bij elke klant langs en werd spontaan door verschillende passanten enthousiast aangesproken. Er zit duidelijk passie in deze kleine zaak.
Als ik dan toch een kritische noot moet delen, dan gaat die over het sanitaire ontwerp. Het toilet bevindt zich op de eerste verdieping en doordat het zo’n kleine zaak is, betekent dat een kleine klim langs een vrij steile trap. Daar kunnen de uitbaters natuurlijk weinig aan doen, maar het toilet zelf is van de vloer tot aan het plafond langs alle zijden omgeven door een spiegeldesign. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik hoef geen oogcontact met mezelf terwijl ik mijn behoefte doe, in geen enkele omgeving. Als eyecatcher telt het, zowel letterlijk als figuurlijk, dan wel weer.
SINT-JANSPLEIN 2
MOSH_BURGERS
BRUGSE BLUESROCK
MAAK KENNIS MET SUNN, EEN JONGE BRUGSE BAND DIE ROCK 'N ROLL, BLUES EN PSYCHEDELISCHE INVLOEDEN MOEITELOOS MET ELKAAR VERWEEFT. WAT OOIT BEGON MET EEN ONTMOETING OP EEN LOKAAL PODIUM, GROEIDE UIT TOT EEN HECHTE BAND DIE MUZIEK MAAKT VANUIT GEVOEL EN SPONTANITEIT. VOOR HUN AANKOMENDE OPTREDEN IN SNUFFEL OP 22 AUGUSTUS SPRAKEN WE MET DE LEDEN VAN SUNN OVER HUN ROOTS, INVLOEDEN EN WAT HET BETEKENT OM IN HUN THUISSTAD BRUGGE TE SPELEN.
Kunnen jullie jezelf en de band even voorstellen? Wie zijn de leden van Sunn en hoe is de band ontstaan?
Winter: “Zeker! We zijn met drie: Milan Vens op drums, Arjen Monsma op basgitaar en ikzelf, Winter Huyghe, speel gitaar. Wat leuk is: we wisselen allemaal af als zanger, dus het is niet zo dat er één frontman is. Dat zorgt voor variatie in onze sound en maakt het ook boeiender voor ons als muzikanten.”
Milan: “Winter en Arjen kenden elkaar al van op school. Ikzelf zag Winter voor het eerst op het podium toen hij meespeelde met “Tommy and The Wildflowers” – een lokale band waar hij toen even bij zat. We waren toen nog maar een jaar of 14, 15 denk ik. Na dat optreden dacht ik meteen: die gast moet ik leren kennen. Dus ik heb contact met hem opgenomen, en hij bracht Arjen mee. Niet veel later zaten we al te repeteren en was de band geboren. Het klikte gewoon meteen.”
Waar komt de naam “Sunn” vandaan? Zit daar een verhaal of betekenis achter?
Arjen: “De naam is eigenlijk een soort knipoog naar het nummer “Sun King” van The Beatles. Niet dat we daar een superdiepe betekenis aan gegeven hebben hoor, het was meer een gevoel. Het klonk goed, het voelde goed, en we vonden het leuk dat het met een dubbele "n" iets mysterieuzer werd. Soms moet je niet te veel nadenken over een naam, als het maar bij je muziek past.”
Hoe zouden jullie je muziekstijl omschrijven voor iemand die jullie nog nooit gehoord heeft?
Milan: “We mixen Rock ‘n Roll en blues met een stevige portie psychedelische invloeden. Denk aan oldschool vibes, maar dan met onze eigen draai eraan. We proberen vooral muziek te maken die we zelf graag zouden luisteren, ongeforceerd, en met veel gevoel.”
Welke artiesten of genres hebben jullie het meest beïnvloed?
Winter: "Dat is best een brede mix eigenlijk. The Band en Creedence Clearwater Revival zijn grote invloeden, die soulvolle americana-sound spreekt ons echt aan. Maar evengoed zijn we allemaal enorme fans van The Beatles, Jimi Hendrix, Crosby, Stills and Nash... En daarbovenop luisteren we ook veel naar hedendaagse dingen. We nemen alles wat we graag horen een beetje mee in onze muziek.”
Zijn er bepaalde thema’s of gevoelens die jullie graag verwerken in jullie muziek?
Arjen: “We vertrekken meestal vanuit een gevoel of sfeer. Elk nummer kan anders aanvoelen voor verschillende mensen, en dat vinden we net mooi. Soms is het melancholie, soms juist energie of verwondering. We proberen geen emotie te forceren – het moet komen uit het moment, uit de jam of de tekst. Iedereen beleeft dat op zijn eigen manier, en dat laten we graag open.”
Wat kunnen mensen verwachten van jullie show op 22 augustus in Snuffel?
Milan: “Vooral goeie muziek op een fijne locatie. Snuffel is een plek met karakter, en dat past wel bij wat wij doen. Mensen mogen zich verwachten aan een warme sfeer, veel energie en hopelijk ook een publiek dat openstaat voor wat wij brengen. We gaan sowieso alles geven.”
Is dit jullie eerste optreden? Hoe bereiden jullie je voor op live shows?
Milan: “Nee hoor, we hebben ondertussen al een paar shows achter de rug. Elk optreden is een kans om bij te leren, en dat merken we ook telkens opnieuw. Voorbereiding is meestal een beetje chaotisch op de beste manier –soms zitten we vooraf samen om de setlist te bespreken, en soms doen we dat ook gewoon niet. Het hangt ervan af in welke vibe we zitten. Maar het belangrijkste is dat we elkaar aanvoelen op het podium, en dat zit wel goed.”
Wat betekent het voor jullie om in Brugge te spelen, en dan specifiek in Snuffel?
Winter: "Het is echt top voor ons. We zijn tenslotte alle drie Bruggelingen, en Snuffel is zo’n plek waar we vaak komen – zowel voor optredens als gewoon om iets te drinken of mensen te ontmoeten. Dat we er nu zelf mogen spelen, voelt als thuiskomen. Het is een soort cirkel die rond is.”
SUN SPEELT OP 22 AUGUSTUS IN SNUFFEL.
SUNN_OFFICIAL__
13.09 THE HAPPY SUSPENDED
15 JAAR UITWIJKEN
VIJFTIEN JAAR UITWIJKEN, DAT MOET
GEVIERD WORDEN! IN DIT ARTIKEL
GEEN KLASSIEKE TERUGBLIK MET DE ORGANISATOREN OF DIEPGRAVENDE
ANALYSE VAN HET PROGRAMMA VAN DE FEESTMAAND... IN PLAATS DAARVAN
GEVEN WE HET WOORD AAN IEMAND DIE
NORMAAL GEZIEN ACHTER DE SCHERMEN - OF BETER: ACHTER DE LENS - TE VINDEN IS BIJ UITWIJKEN: HUISFOTOGRAAFCATO CREVITS.
AL RIJST METEEN DE VRAAG: KAN JE EIGENLIJK WEL HUISFOTOGRAAF ZIJN VAN EEN CULTUURHUIS OP WIELEN? WE
VROEGEN CATO OM VIJF VAN HAAR EIGEN FOTO’S TE SELECTEREN DIE VOLGENS HAAR TYPEREND ZIJN VOOR UITWIJKEN. DIE
SELECTIE LEIDDE TOT EEN WARM GESPREK OVER SPONTANE ONTMOETINGEN, DE GEUR VAN GEBAKKEN AJUINTJES EN KOFFIE, THEATER DAT VERWARMT, EN BANKJES DIE TOT BABBELS LEIDEN.
Hoe heb je Uitwijken leren kennen? En hoe ben je er terechtgekomen als fotografe?
“Een jaar of vier, vijf geleden ben ik via Jong Volk bij Uitwijken terechtgekomen. Jong Volk probeert voor haar netwerk van jonge of startende creatieven kansen te creëren bij andere projecten van Brugge Plus en zo raadden ze mij aan bij Uitwijken. Daarvoor wist ik eigenlijk niet zo goed wat Uitwijken was. Wel zag ik af en toe kunstenaars en collectieven uit mijn netwerk opduiken bij Uitwijken. Mijn eerste opdracht was meteen eentje waar ik nog altijd heel blij mee ben: portretfoto’s maken van het team. Vanaf dat moment voelde ik me er meteen thuis en dat gevoel bleek wederzijds, want sindsdien ben ik er vaak van de partij als fotograaf en denk ik wel dat ik me een beetje ‘huisfotograaf’ kan noemen.
Wat ik zo fijn vind aan Uitwijken is dat het géén klassiek festival is met drukte en drempels, en ook geen cultuurcentrum waar alles volgens bepaalde regels moet. Het programma is gratis, de bar is betaalbaar, en iedereen is welkom – los van leeftijd, afkomst of geaardheid. Het is een plek waar generaties samenkomen, waar spontane ontmoetingen ontstaan, gewoon door even op een bankje te gaan zitten of samen te eten.”
TEKST: LUKA FRANCK FOTO’S: CATO CREVITS
UITWIJKEN TOER
Welke vijf foto’s heb je meegebracht? En waarom zijn ze volgens jou zo typerend voor Uitwijken?
FOTO 1
“Uitwijken bestaat uit een verzameling oldtimers, elk met een eigen functie. Zo heb je de boekenwagen, barwagen, techniekwagen, ... Afhankelijk van de wijk en het programma worden de auto's telkens op een andere manier opgesteld op het terrein. De wijk zelf wordt als het ware het podium en dat zie je heel goed op deze foto. De gezelschappen die op Uitwijken performen zien dat telkens als een interessante uitdaging en spelen creatief in op de ruimte die ze ter beschikking krijgen. Zo krijg je beelden als dit!”
FOTO 2
“Samen eten is echt een essentieel onderdeel van Uitwijken. Aan één lange tafel ontstaan spontaan gesprekken en nieuwe ontmoetingen, over generaties heen. Deze foto is genomen in Braambos-West, tijdens een performance die draaide rond samen eten. De tafel werd tijdens de act gedekt, en daarna schoof iedereen gezellig aan voor een gezamenlijke maaltijd."
FOTO 3
“Ik vind deze foto echt prachtig: een opa en zijn kleindochter, samen helemaal opgaand in een voorstelling. Het toont perfect waar Uitwijken voor staat – een plek waar jong en oud samenkomen, waar voor iedereen wel iets te beleven valt. En die wagen op de achtergrond? Dat maakt het plaatje compleet. Meer Uitwijken wordt het niet.”
FOTO 4
“Circus is echt onlosmakelijk verbonden met Uitwijken. Het is ook zoveel meer dan het klassieke beeld van clowns of jongleurs. Deze voorstelling tijdens de Circus tour bijvoorbeeld: spectaculair én ontroerend tegelijk. Ook de vuurtheatertour in de winter is een prachtig voorbeeld van hoe Uitwijken mensen samenbrengt. Koud of niet, het is er altijd warm en gezellig.”
Even weg van het beeld... Is er ook een bepaalde geur of een geluid dat voor jou typisch ‘Uitwijken’ is?
“Voor mij is dat zonder twijfel de geur van gestoofde ajuintjes. Ik kom vaak toe in de namiddag, net wanneer de kok begint met de voorbereidingen – dan hangt die heerlijke geur al in de lucht. En natuurlijk ook de geur van verse koffie, dat zorgt meteen voor een warme, gezellige sfeer. Hét geluid voor Uitwijken is het herkenbare gebrom van oldtimers die aankomen of weer vertrekken – niet iets wat het publiek altijd opmerkt, maar voor mij heel typerend. En ook die typische West-Vlaamse reacties van bezoekers: ‘’t Was wel speciaal, hé’ (lacht).”
Heb je een herinnering aan Uitwijken die je koestert, maar die je niet met een foto hebt kunnen vangen?
“Daar moet ik even over nadenken, want ik heb altijd mijn camera bij op Uitwijken... Aha! Het moment waarop ik toekom en warm onthaald word – dat heb ik nooit op beeld. Die oprechte blijdschap, het gevoel dat iedereen blij is dat je er bent... Dat familiaire gevoel, dat vang je niet met een lens. Maar het is net dat wat Uitwijken voor mij zo bijzonder maakt.
FOTO 5
“Het project met de bankjes heet Bankcontact. Mensen trekken met een bankje de wijk in en zoeken naar voorbijgangers die even willen komen zitten en een praatje slaan. Het is een laagdrempelig concept, toegankelijk voor iedereen én nodigt uit tot spontane ontmoetingen. Los van Bankcontact zijn die bankjes heel typerend voor Uitwijken, ze zijn constant in beweging en worden als een mobiele set-up gebruikt in de wijken.”
Ik ben zelf niet opgegroeid in Brugge, dus via Uitwijken heb ik de stad op een heel andere manier leren kennen. Ik kwam de afgelopen jaren in buurten waar ik anders waarschijnlijk nooit zou komen – Zwankendamme, Dudzele of Kruisabeele. Door wat langer in één wijk aanwezig te zijn, leer je de mensen daar echt kennen. En dat maakt mijn werk als fotograaf des te rijker. Tijdens de 15 jaar Uitwijken toer ben ik er ook weer bij en ik kijk er echt naar uit!”
IN SEPTEMBER VIERT UITWIJKEN HAAR
15E VERJAARDAG MET EEN FEESTEDITIE: DE 'UITWIJKEN 15 JAAR TOER’!
5, 6 EN 7 SEPTEMBER: UITWIJKEN
ASSEBROEK, PARK STEEVENS
12, 13 EN 14 SEPTEMBER: UITWIJKEN
SINT-MICHIELS, BOSJE CLAEYS
19, 20 EN 21 SEPTEMBER: UITWIJKEN
SINT-ANDRIES, KOUDE KEUKEN
26, 27 EN 28 SEPTEMBER: UITWIJKEN BRUGGE CENTRUM, HOUSE OFTIME UITWIJKEN.BE
Uitwijken viert zijn 15de verjaardag!
4 Brugse wijken
Assebroek
Sint-Michiels
Sint-Andries
Brugge centrum
4 feestweekends
Elk weekend van september, van vrijdag tot en met zondag
be
MADE WITH LOVE
MAKERSBOOST
Jullie zijn alle drie jonge Brugse makers. Wat doen jullie precies?
Juliette: “Ik ben ooit begonnen met macramé, maar door andere technieken te leren kennen, ben ik bij het weven terechtgekomen. Ik raakte gefascineerd door hoe een bol wol gemaakt wordt en zo ben ik wol gaan spinnen. Via kaardemolens kun je verschillende kleuren en texturen mengen tot fantasiegaren. Daarmee weef ik leuke eigentijdse wandhangers.”
Luna: “Ik maak kledij en handtassen. Ik naai al heel lang en heb net een driejarige cursus patroontekenen afgerond. Mijn aandacht gaat nu vooral naar handtassen, die vind ik net iets makkelijker te verkopen dan kledij op maat en ik zie er veel potentieel in. Maar ook kledij blijft me boeien.”
Angie: “Ik maak duurzame baby-essentials in onbehandeld hout. Veiligheid komt op de eerste plaats, maar ik vind het ook heel belangrijk dat de producten tijdloos zijn en makkelijk doorgegeven kunnen worden aan volgende kindjes. Geen té felle kleuren, wel zachte ontwerpen die heel lang meegaan.”
Hoe kwamen jullie in contact met TURBO?
Luna: “Ik kende TURBO al een beetje via De Republiek en zag dan een gesponsorde post op Instagram. Ik ben naar het infomoment gegaan
– waar Juliette trouwens ook was – en dat was superinteressant, ook omdat vorige deelnemers hun ervaringen met ons deelden.”
Angie: “Bij mij was het via Lore, de winnares van 2024. Wij hebben samen op school gezeten. Toen ik zag dat zij gewonnen had, dacht ik: misschien is dit ook iets voor mij.”
Juliette: “Ik klopte voor het eerst bij TURBO aan omdat ik een atelierruimte zocht. De verdieping waar ik bij mijn ouders woonde lag letterlijk vol wol, dat nam heel veel plek in. Uiteindelijk ben ik verhuisd naar een appartement met meer plaats, maar Emma van TURBO zei dat ik haar altijd mocht contacteren. En het was ook zij die voorstelde om deel te nemen aan de MakersBOOST.”
Iedereen die zich aanmeldt voor de MakersBOOST moet een ondersteuningsvraag formuleren. Wat was die van jullie?
Luna: “Voor mij was het vooral: hoe maak ik van mijn hobby een echt beroep? Ik had vragen over prijsbepaling, hoe ik met winkels of conceptstores kon samenwerken… Echt de ondernemerskant van het verhaal.”
Juliette: “Zelfde gevoel hier. Ik ken niemand in mijn omgeving die onderneemt, dus ik zit met heel veel vragen. Wat is een goede afzetmarkt? Wat is mijn doelgroep en hoe bereik ik die? Ik
EEN PASSIE VOOR MAKEN, ONDERNEMEN EN AMBACHT. DAT HEBBEN JULIETTE BOSSANT, ANGIE CALLEBAUT EN LUNA GANNE MET ELKAAR GEMEEN. ALLE DRIE NAMEN ZE DEEL AAN DE TURBO MAKERSBOOST, EEN WEDSTRIJD EN COACHINGSTRAJECT OM JONGE BRUGSE MAKERS TE ONDERSTEUNEN. JULIETTE KWAM ALS WINNARES UIT DE BUS, LUNA EN ANGIE WERDEN LAUREATEN. WAT ZIJN HUN VERHALEN? LET’S FIND OUT.
wilde ook meer naamsbekendheid en de Brugse makerscommunity leren kennen. Er is een grote sfeer van makers en creatievelingen, maar soms is het moeilijk om ze te vinden. Als je met anderen samenzit, kun je toffe dingen bereiken. Ik zocht dus een soort mentorschap, om bij te leren van anderen over ambacht én ondernemerschap.”
Angie: “Ik sta al net iets verder, want Speen en Koord is een merk dat ondertussen gekend is. Maar ik zat een beetje vast. Het draait goed, maar ik wil vooruit blijven gaan. Mijn vraag ging dus vooral over hoe ik als ondernemer de volgende stap kan zetten qua marketing en groei.”
Juliette, jij won uiteindelijk de MakersBOOST. Wat hield de prijs precies in?
Juliette: “Ik heb een geldprijs gekregen, gesponsord door PL/NK, een coachingstraject via TURBO en een jaar lang gratis toegang tot de Mind- and Makerspace van Howest.”
TEKST: ELLEMIJN VAN PUYMBROECK
FOTO’S: FEMKE DEN HOLLANDER
En wat nu?
Juliette: “Nu wil ik zo snel mogelijk zelfstandige in bijberoep worden. Ik schuim alle info van Liantis af en vraag iedereen in mijn netwerk om tips. Daarna wil ik starten met workshops, dat voelt haalbaarder dan meteen m’n werk te verkopen. Dankzij Ellen van De Republiek mag ik binnenkort een workshop geven in samenwerking met De Kringwinkel, helemaal rond textiel.”
Angie en Luna, waren jullie niet te teleurgesteld?
Angie: “Nee, helemaal niet. Ik gunde het Juliette en Luna superhard. Ik dacht zelfs: als ik win, geef ik het aan hen, want zij kunnen het nog beter gebruiken. Het is een mooier succesverhaal om een van de andere twee meisjes te begeleiden naar hun doel. Natuurlijk zou het leuk geweest zijn om te winnen, maar ik gunde het hun eigenlijk meer dan mezelf. Het gaat de max zijn voor Juliette om te doen wat ze graag doet en Luna zal het ook sowieso nog ver schoppen.”
Luna: “Ik ben dankbaar dat ik de pitch heb kunnen doen, me heb voorgesteld aan het publiek en nieuwe mensen heb leren kennen in de makerssfeer. En Angie en ik krijgen ook een gratis jaarabonnement in de Mind- and Makerspace.”
Tot slot: hebben jullie een tip voor jongeren die twijfelen om een onderneming te starten?
Luna: “Gewoon doen. Begin eraan, je ziet wel waar je uitkomt. Je hoeft echt niet meteen groots te starten. Je kunt niet veel verliezen, alleen winnen.”
Juliette: “Laat je begeleiden, je staat er niet alleen voor. Maker of zelfstandige worden is een kluwen, en het is oké om hulp te vragen.”
Angie: “Spring in het diepe. Ja, het is moeilijk, zeker in België en zeker als zelfstandige in bijberoep. Het vraagt durf, maar oprecht: het is de mooiste stap die ik ooit heb gezet.”
TURBO.BE/MAKERSBOOST
JULIETTESMACRAME SPEENENKOORD LUNAGANNE
LOVE LINES Schrijf je liefde de wereld in!
BEN JIJ OUDER DAN 16 JAAR EN HEB JE IETS TE ZEGGEN OVER LIEFDE IN AL HAAR VORMEN? DAN IS DIT JE KANS OM JE STEM TE LATEN HOREN - LETTERLIJK ÉN FIGUURLIJK. OF JE NU SCHRIJFT
AAN JE CRUSH, JE GROOTMOEDER, EEN EX, EEN IDOOL OF IEMAND
DIE JE NOOIT HEBT DURVEN AANSPREKEN - ALLES MAG, ZOLANG HET RECHT UIT HET HART KOMT. SAMEN MET ZES AUTEURSWAARONDER OOK BRUGSE STEMMEN - DUIK JE IN DE WERELD VAN DE LIEFDESBRIEF NIET MELIG, WEL EERLIJK, RAUW, GRAPPIG OF ONTROEREND.
DE BATTERIE EN CONCERTGEBOUW BRUGGE SLAAN DE HANDEN IN ELKAAR EN ZETTEN MET 'LOVE LINES' EEN CREATIEF
SCHRIJFAVONTUUR OP POTEN. JE KIEST TROUWENS ZELF IN WELKE TAAL JE JOUW BRIEF SCHRIJFT.
Bijna overtuigd? Dit is waarom enkele jongeren van Soundcast deelnemen:
Lainey: “Ik schrijf vaak met ChatGPT, maar een liefdesbrief... die moet echt vanuit jezelf komen. Tijdens het schrijfatelier wil ik ontdekken hoe ik mijn eigen liefde en creativiteit in woorden kan omzetten – straks hangt mijn brief misschien wel ergens in de stad!”
Océane: “Een echte 'schrijver' zou ik mezelf niet noemen, maar een liefdesbrief schrijven — dat doe ik met plezier! Het is iets intiems maar zo ongelofelijk krachtig want liefde moeten gevierd worden: tussen mensen én op papier! Het is ook gratis en met koekjes!”
Soetkin: “Als taalstudent vind ik deze workshops geweldig! Het is een unieke kans om bij te leren van toch wel bekende schrijvers. Ik ben al heel benieuwd wat we precies zullen doen en hoe dit in het Brugse stadsbeeld zal opduiken.”
Wat staat er op de planning?
Schrijfsessies in het Concertgebouw
ZATERDAG 4 OKTOBER 2025
Marieke De Maré: van 10.30 tot 12.30
Mohammed Alnajjar: van 13.30 tot 16.00
ZATERDAG 11 OKTOBER 2025
Fikri El Azouzi: van 10.30 tot 12.30
Lara Taveirne: van 13.30 tot 16.00
ZATERDAG 18 OKTOBER 2025
Maud Van Hauwaert: van 10.30 tot 12.30
Taisiia Nakonechna: van 13.30 tot 16.00
Max. 10 deelnemers per sessie, dus schrijf je snel in!
Jouw woorden duiken onverwacht op in het Brugse stadsbeeld in januari 2026
Slotmoment op 22 februari 2026: lees je brief (of een fragment) voor tijdens een muzikale Matinée tijdens Têtes-à-têtes
DOE MEE! IEDEREEN VANAF 16 JAAR
KAN ZICH GRATIS INSCHRIJVEN
CONCERTGEBOUW.BE/LOVE-LINES
Onbeperkt naar goede films. Met de Cineville Pass ga je zo vaak als je wil naar de cinema vanaf € 18,5 per maand. Ook geldig in Lumière Brugge. Info via cinevillepass.be
DAG
“IK HOOP DAT BRUGGE STEEDS MINDER HET DECOR WORDT VAN TOERISTEN EN STEEDS MEER HET PODIUM VAN JONG
VOLK!”
LUKA FRANCK WAS JARENLANG EEN VAN DE VERTROUWDE GEZICHTEN VAN JONG VOLK, HET CONTENTPLATFORM VOOR JONGEREN IN BRUGGE, MAAR NEEMT NU AFSCHEID. ZE KIEST VOOR EEN NIEUW AVONTUUR ALS ZELFSTANDIGE BIJ STUDIO WOESTER. IN EEN PERSOONLIJKE AFSCHEIDSBRIEF RICHT ZE ZICH TOT BRUGGE EN HAAR (JONG) VOLK. 62
EEN WAT?
Een online contentplatform, om jongeren in Brugge een stem te geven. Ik moet toegeven, toen ik de eerste keer mocht meedenken over de plannen voor Jong Volk klonk het vooral - eerlijk is eerlijk - vaag. Ik wist nog niet dat het zou leiden tot podcasts rond het kampvuur, speeches voor de toekomst in een jaarboek, een charter voor fair practice, een app die toont wat er te doen is in Brugge, … en vooral: héél veel gesprekken met jongeren die hun stem wilden laten horen.
Nu ik stop als coördinator krijg ik vaak - al lachend - de vraag of ik te oud geworden ben voor Jong Volk. Je bent zo jong als je je voelt! En ik werd toch nog gevraagd om een afscheidsbrief te schrijven voor dit jongerenmagazine…
BRUGGE LEEFT ECHT.
Zes jaar geleden mocht ik Jong Volk mee op gang trekken. Wat begon met uitdenken, vormgeven en bijsturen, groeide uit van idee tot platform. Dit is geen evident afscheid dus. Niet omdat het stopt - Jong Volk blijft gewoon keihard doorgaanmaar omdat ik die knetterende energie ga missen die je krijgt als je dromers, makers, twijfelaars en denkers een plek geeft om luid te zijn.
Voor wie nog twijfelt: Brugge leeft echt. Niet in clichés zoals zwanen, chocolade en andere postkaartromantiek, maar wel in de ideeën en verhalen van jongeren in de stad. Brugge is zoveel meer dan een openluchtmuseum. Loop eens voorbij de markt en de Dijver… en je ontdekt wat leeft op de skatepleinen, in de zijstraten, op studentenkoten en in de parken. Wie blijft spreken over Bruges-la-Morte, kijkt gewoon niet goed.
LUKA
Nee nee, het is geen Gent, Antwerpen of Brussel.
En dat zal het nooit worden, maar dat is net zo cool. Hier is nog zo veel ruimte om van alles te doen. Brugge is niet verzadigd van ideeën en initiatieven – integendeel. En, er zijn massa’s mensen en organisaties die willen meebouwen aan een stad waar jongeren écht een plek krijgen. Die collectieve energie - dat ga ik pas missen.
KLEIN MEDIAKANON.
Jong Volk is geen jeugdwerk of communicatiebureau. Het is een klein mediakanon in een Brugge dat nog niet zeker weet of het daar klaar voor is. Een stad die schittert in toeristische brochures en wereldwijd bewonderd wordt om haar erfgoed, maar als het over jonge stemmen gaat, soms net iets minder zelfzeker is… Ik hoop dat Brugge steeds minder het decor wordt van toeristen en steeds meer het podium van jong
volk. Als je jongeren ruimte en vertrouwen geeft, als je ze serieus neemt zonder te betuttelen, dan gebeurt er iets magisch. Dan ontstaan er verhalen, experimenten, acties, dromen op papier en concrete plannen in de stad. Mijn pleidooi is om jongeren die ruimte te geven en te vertrouwen in hun originele ideeën. Wees wel gewaarschuwd: ze doorprikken meteen bullshit. Ze voelen snel aan wanneer het om de vorm gaat en niet om de inhoud…
Ik ben dan misschien geen jong volk meer, maar vanaf nu des te (Studio) Woester…
STUDIOWOESTER
