BLVRD31

Breng dit eindejaar iedereen samen in één spetterend feest! Luister naar drie verschillende muziekkanalen zonder je buren te storen. Bestel je pakket in onze belgische webwinkel met de kortingscode BLVRD en krijg 5% korting in de feestmaand december.

10/12/22

editie eenendertig First seen at

On the cover:

sanne de muynck

Photo by jana germanus

sPecial tnx to Bibliotheek Brugge Cactus Muziekcentrum CC Brugge Cinema Lumière CGSO Brugge Concertgebouw Brugge Do vzw Het Entrepot Howest Jeugddienst Brugge Jong Volk KAAP Musea Brugge Snuffel Stad Brugge TURBO

eindredactie Jordy Vermote lay-out Faldona Vande Velde · Sanne De Muynck Jenthe Demeulemeester (stage) druk VCP Graphics

BLVRD magazine is een gratis, tweemaandelijks jongerenmagazine. Vorige edities gemist? Lees alle edities op blvrdmagazine.com.

team

Aïsha baert · Cato Crevits · Ellemijn Van Puymbroeck Eva Vandendriessche · Iza Moreno · Luka Franck · Marjolein Velleman · Nicholas Vandenbussche · Shavawn Somers The Scorpio Sisters

@blvrdmagazine www.blvrdmagazine.com

BLVRD then

tekst: ellemijn van P uymbroeck

and now

blvrd 01 - 2017

mas de keer

“Momenteel ben ik nog steeds met hetzelfde bezig, namelijk met mijn skateshop The Fat Flamingo. De zaak is intussen gegroeid en ik zet mij nog dagelijks in om verder te groeien. De service probeer ik uit te breiden waar mogelijk. Events zijn bijvoorbeeld nog altijd projecten waaraan ik werk. Maar ik ben een eenmanszaak en recent vader geworden, dus het is best uitdagend om alles te plannen en uit te voeren. Naarmate de winkel groeit, zal dat in de toekomst wel haalbaarder worden.”

blvrd 02

- 2018 charlotte behets

“De kledingwinkel MAIS OUI bestaat nu iets langer dan zes jaar. De laatste jaren waren niet de makkelijkste voor onze sector, maar we vinden het belangrijk om een positief verhaal te brengen en te luisteren naar wat leeft bij onze klanten. Duurzaamheid blijft heel belangrijk voor MAIS OUI. Naast onze vaste merken hebben we sinds deze zomer ons aanbod uitgebreid met een preloved collectie: kleding die een tweede leven verdient. Daarnaast hebben we sinds kort ook een eigen collectie gelanceerd van sweaters en T-shirt met leuke prints. Elk stuk wordt op bestelling gemaakt, waardoor we nooit overschotten hebben. Dit najaar hebben we trouwens een prijs gewonnen met onze webshop, de Safeshops-award voor klantvriendelijkheid. Een hele mooie erkenning die we koesteren. Klantvriendelijkheid staat bij ons altijd centraal, zowel in de winkel als online. En de award, die staat nu te blinken in de etalage.”

blvrd 03 - 2018 julian devos “Het online tv-platform Comma.world waarover ik vier jaar geleden vertelde, bestaat ondertussen niet meer. Na mijn vertrek bij Jeugdhuis Comma ging ik aan de slag als studiomanager en programmator bij The Word Radio en werkte ik als freelance filmmaker. Nadat we besloten hadden te stoppen met The Word Radio kwam ik in contact met de crew van Kiosk Radio en hebben ze mij (en andere dj’s van The Word) met open armen in hun programma ontvangen. Ik heb daar nu mijn maandelijkse radioshow. Daar geniet ik echt van. Verder werk ik fulltime als audiovisueel technieker bij Bruzz, waar ik verantwoordelijk ben voor het reilen en zeilen van alle techniek i.v.m. radio, reporters, producties … Binnenkort ga ik me weer focussen op het maken van eigen muziek. Ik kijk uit naar de komende wintermaanden om binnen aan muziek te kunnen werken.”

blvrd 04 - 2018

robin van oyen

“Momenteel ben ik nog altijd zeer actief binnen de programmatie en algemene werking van Jeugdhuis Comma. Dit jaar ben ik onder andere aan de slag gegaan met KONKOER, een tweedaagse muziekrally met een vinylparcours als na-traject. Met dit project geven we jonge artiesten de kans om hun eigen vinylsingle te releasen via een op maat gemaakte begeleiding. Volgend jaar komt de tweede editie eraan.

Daarnaast heb ik recent nog nieuw leven geblazen in een metal- en hardrockwerking genaamd Ketterij. Met enkele langharige twintigers doen we Brugge kwalitatief daveren. Een passieproject dat ik kan botvieren in onze jeugdwerking. Voor individuele begeleiding en/ of een luisterend oor sta ik ook altijd paraat voor onze gasten. We hebben momenteel een ongelooflijk warme en geëngageerde kerngroep. Ons kloppend hart!

Op woensdagnamiddag zijn wij telkens open tussen 14 en 18 uur. Op vrijdagen en zaterdagen kan je genieten van concerten en party’s tot in de vroege uurtjes. Ik kan ook al zeggen dat ons befaamde nieuwjaarsfeest opnieuw doorgaat op 31/12 in de Factor Club (Kraanplein 6). Noteer alvast! Marquee Club: The Holy Return.”

blvrd 05 - 2018 angelo demeulenaere “Met Flow & Soul gaat het heel goed: ik creëer nog altijd surfplanken en ze blijven goed verkopen. Vooral in Amerika, dat is mijn grootste afzetmarkt. Ik reis nog altijd heel veel, maar heb ook mijn atelier in Blankenberge. Na Nieuwjaar komt er trouwens een expo aan met boards, foto’s … Maar ik kan er nog niet te veel over verklappen. Stay tuned!”

sam © hans borg

blvrd 06 - 2018 josePhien

“Ondertussen vind je drie nummers van mij op Spotify: ‘Talk To Me’ , ‘Miss You’ en ‘You Don’t Mind’. Wie weet komen er nog bij, maar momenteel focus ik me minder op muziek en meer op andere zaken in mijn leven.”

blvrd 07 - 2018 sam declercq

“In de afgelopen vier jaar heb ik nog verschillende projecten uitgevoerd met mijn atelier. Een paar voorbeelden zijn het decor van ‘Een lola’ van Compagnie Cecilia, een serre die ik gemaakt heb voor de voorstelling ‘Hertenleer’ van Compagnie de Kolifokkers, een scenografie/inrichting van de Poortersloge, het infopunt van de Triënnale 2021 door STAM Collective (Studio Tim Somers en Atelier Sam Declercq) en een verrijdbare trap die ik gemaakt heb voor de voorstellingen ‘Show me’ van jeugdtheater Larf! Recent ben ik bezig geweest met een decor voor de voorstelling ‘Nietes’ van Bronks jeugdtheater in Brussel. Het is een 4+ voorstelling waarvoor ik een groot huis/transportkist heb gemaakt waar er een hele wereld in ontstaat. De voorstelling is in november in première gegaan. Er staan nog enkele kleinere projecten op de planning, ik blijf zo continu bezig.”

blvrd 08 - 2019 elliott szechtman

“De koffiebar Cafuné heb ik ondertussen overgelaten, die is dus niet meer van mij. Mijn nieuwe project is Gastrobar Vino, waar we gastronomische sharing dishes presenteren. Alles van groenten en fruit is zelf geplukt en het vlees en de vis komen van lokale boerderijen of toch van zo dicht mogelijk.”

blvrd 09 - 2019 jolien chielens

“Na een tijd resident te zijn geweest bij atelierwerking De Tank heb ik mijn atelier doorgegeven aan mijn oudere zus Lore, die schildert en tekent. Zij heeft daar de volle 100% gebruik van gemaakt. Sinds dit jaar is ze ook geen Tank-resident meer, maar wel nog steeds actief.”

blvrd 10 - 2019 gianna de meulenaere “Ik was op het moment van het interview store manager bij Ace & Tate, maar ik werk daar ondertussen niet meer. Ik ben opnieuw gaan studeren en zit nu in mijn laatste jaar kleuteronderwijs. Mijn vrije tijd spendeer ik het liefst met mijn kindjes.”

blvrd 11 - 2019 eve zeghers

“Met de circusvoorstelling En Bloc waarover ik het drie jaar geleden had, hebben we toen nog enkele keren opgetreden. Ik werk ondertussen niet meer voor circusatelier Woesh, maar als freelancer bij Circusplaneet. Verder ben ik aan het uitkijken naar nieuwe uitdagingen.”

blvrd 12 - 2019 choi ka wien “Budget Trash was mijn eerste band, we zijn in 2020 gestopt door muzikale verschillen. In maart 2021 ben ik gestart met de band Ciggy Sunday. We hebben in de zomer van dat jaar onze eerste EP, ‘Dirty People’, opgenomen. Daarna hebben we veel opgetreden. Nu is het een beetje puzzelen om datums te vinden voor nieuwe opnames.”

blvrd 13 - 2019 zarra neirynck

“Het project Knikjesstraat was oorspronkelijk enkel bedoeld voor De Warmste Week, maar de bestellingen bleven komen. In totaal hebben we 12.500 bordjes verdeeld! In oktober 2021 werd in Howest (waar ik sinds dit jaar school loop) ook een ‘Knikjesgang’ ingehuldigd. De Knikjesstraat is intussen verleden tijd (hoewel nog altijd vragen binnenkomen), maar intussen ben ik verantwoordelijke van Vlajo Alumni internationaal, ik heb mijn bezigheden dus een beetje verlegd.”

blvrd 14 - 2020 victor jejcic

“Wij zijn gestopt met Malabar om nieuwe uitdagingen en horizonten te ontdekken. De zaak heeft drie jaar bestaan, met moeilijke momenten maar ook met ongelooflijk veel plezier en gelach. Momenteel ben ik aan het werk met ‘van alles en nog wat’, van de bouw tot in de winkel. Uiteindelijk zou ik graag naar het buitenland verhuizen, daar ben ik al even over aan het nadenken. Maar hoe, wat, waar of wanneer, daar heb ik nog geen idee van.”

blvrd 15 - 2020 viktor van hooF “Door mijn job in Het Entrepot als coördinator van Het Lab (open ateliers voor print, video, makers, muzikanten enzovoort) bevind ik me tussen alle disciplines die me nauw aan het hart liggen. Zo ben ik altijd op een of andere manier bezig met foto, film, print of geluid. Dus ik ben zeker nog veel bezig met audiovisuele kunsten, maar het verschil is nu dat ik door mijn job vaker andere creatievelingen of kunstenaars help met hun creaties. On the side ben ik met Merlijn Beulens een documentaire aan het maken over Skopje en zoveel als mogelijk met Hooman Jeddy en onze band Roderoe aan het toeren.”

blvrd 16 - 2020 titus merlin

“Ik ben nog altijd meubelmaker en studentondernemer. Ondertussen hebben we de biertjes die we toen als hobby brouwden in de markt gezet met brouwerij Tzawezien. We werken vaak samen met Brugse artiesten. We staan binnenkort ook op de wintermarkt van Villa Bota. Daarnaast heb ik een nieuwe kruk ontworpen en gemaakt. Die zou ik graag op de markt willen brengen, maar momenteel focus ik me vooral op mijn stage en de brouwerij.”

blvrd 17 - 2020 esther cornelis

“Momenteel ben ik een groepsexpositie aan het voorbereiden voor januari in Oostende, maar daar kan ik nog niet veel over vertellen. Ook met Oakwoord 26th komt er een groepstentoonstelling aan, die zal eind februari doorgaan in Brugge met Hans Borg, Alice Vanderschoot, Hennie Mahieu, Dieex Bitegets Imana en Luis Manuel Lambrechts. Los van de expo’s heb ik ook vrij werk dat ik zomaar maak, omdat ik vaak ideeën heb die ik vervolgens wil uitwerken in mijn atelier. Daarnaast ben ik een psychologenpraktijk Oker aan het uitbouwen. En ik ben recent voor de tweede keer mama geworden, dus het zijn heel drukke tijden.”

blvrd 18 - 2020 maria-kleoPatra

“Ik ben nog altijd officieel stadslezer van Brugge. Ik werk ook nog steeds in Da Vinci, maar in de winter is het ijssalon gesloten. Dus nu heb ik volop tijd om te lezen (uiteraard), films te bekijken, af en toe ‘een goeien’ te drinken en fotoshoots te doen.”

blvrd 19 - 2020 elias

verrecas

“Het collectief Bruges United Against Racism (BUAR) bestaat nog altijd. We zijn in 2020 zeer impulsief van start gegaan zonder enige horizon. En dat is ook onze kracht geweest. Nadat we wisten dat de Black Lives Matterbetoging niet doorging in Brugge zijn we binnen de 24 uur verenigd met één duidelijke boodschap naar de burgemeester toe: er moest een volgende afspraak komen, los van de mediaheisa. En toen waren we effectief begonnen.

Wat voor mij het mooiste was, was dat we allemaal zo verschillend waren en zijn. Maar toch kwamen we er iedere keer als groep uit. We zijn nog altijd een hechte groep, ook al zijn we nu wat minder actief als collectief. We hebben een soort zaadje geplant en BUAR is nu meer een gegeven. Het geeft niet enkel Stad Brugge meer inzicht, maar ons individueel ook. We krijgen nog altijd tal van mails van instanties die ons aan de ronde tafel willen hebben. En er is altijd wel iemand die zich probeert vrij te maken na een kort groepsoverleg.

Iedereen is nu zijn eigen weg gegaan, maar de touwtjes blijven geknoopt. Leden van BUAR zitten tegenwoordig ook in de adviesraad van het Cultuurcentrum, Bomboclat, Culture Crossing ... Noem maar op.”

blvrd 20 - 2021 maxime blieck

Maxime is op dit moment in het buitenland voor haar breakdancecarrière. Daardoor hebben we haar jammer genoeg niet kunnen strikken voor een update.

blvrd 21 - 2021 iben stalPaert “Ik ben nog altijd aan de slag in de cultuursector als lichtontwerper, momenteel bij Compagnie Cecilia in Gent. We zijn net in première zijn gegaan met ‘Monstera’ in regie van Peter Monsaert. Naast mijn werk zijn we met de band Ventilateur nog steeds bezig ons debuutalbum ‘Hoofdplaat’ aan de man te brengen. Binnenkort spelen we twee keer in het voorprogramma van Bombino. Op de planning staan nog de nieuwe theaterproducties met de Mannschaft en Woodman en in de zomer van 2023 hopen we met Ventilateur op festivals te staan.”

CULTUUR CENTRUM BRUGGE

blvrd 22 - 2021 tim somers

“Met STAM Collective (Studio Tim Somers en Atelier Sam Declercq) werken we nog altijd kleinere projecten uit. Zelf ben ik druk bezig met mijn eigen studio. Er lopen een paar projecten op dit moment en er staan nieuwe collabs op de planning. We zijn ook een nieuw meubelstuk aan het ontwerpen dat gepresenteerd zal worden in Milaan volgend jaar.”

seizoen 2022 2023

Piet Stellamans

LITERATUUR • THEATER

THEATER MALPERTUIS • De Kleine Prins DI 31 JANUARI 2023 – 20.00 uur MaZ Klassieker uit de wereldliteratuur.

THEATER • Jr.cE.sA.r, NNT & KVS • Who’s Tupac? WO 8 FEBRUARI 2023 – 20.00 uur MaZ Thug 4 Life! Who’s the greatest? Who’s the baddest?

blvrd 23 - 2021 hennie mahieu

“Op dit moment ben ik vooral bezig met mijn creatieve vrijheid. Mezelf geen grenzen opleggen en genieten van elke soort creatie waar ik zin in heb of waaraan ik nood heb. Mijn hoofd zit vol grote en kleine ideeën, waarvoor ik de tijd neem om ze op het juiste moment uit te voeren. Ik ben meer dan enthousiast voor ontdekking en vernieuwing in mijn creatieve proces.”

blvrd 24 - 2021 harry billiet

“Een dik jaar geleden kwam mijn derde film ‘Still Hobby’ uit, die avond was echt top! De voldoening die de première me gaf, was overweldigend. Het grootste succes naar mijn mening was het eindproduct op zich. Ik was zo blij met het resultaat. Alle homies samen in één video. Een video die over gans België gefilmd was en toch Brugge representte. Om de video voor diezelfde bende op groot scherm voor een volle filmzaal in centrum Brugge in première te laten gaan, was fantastisch. Eeuwige dank aan iedereen die erbij was. Verder gaf de video mij – net als andere video’s – telkens wat meer herkenning bij een groeiend publiek.

Projecten volgen mekaar snel op en er blijven wel deuren voor mij opengaan. Elk project met evenveel oog voor detail en evenveel moeite uitvoeren is waar ik me aan hou. Professioneel nu, maar Still Hobby forever.

Op dit moment werk ik vollenbak aan een tweede video voor VANS (de vorige video was ‘Betty’). Dus daar gaat al mijn aandacht even naar. Volgend jaar komt er waarschijnlijk nog heel wat uit waar ik nu aan bezig ben.”

hennie © hans borg

blvrd 25 - 2021 brent de wulF

“Alles loopt zeer vlot met The Locker Vintage. The past year has been a hell of a ride! The Locker is in een relatief korte tijd uitgegroeid tot een plek waar veel locals zich thuis voelen, terwijl we ook een erkende vintage staple zijn geworden voor het bloeiende Brugse toerisme. Er zijn veel meer unieke en betere stukken aanwezig in de winkel vergeleken met een jaar geleden. 13 november was het trouwens het eenjarige bestaan! Op de kalender van 2023 staat heel wat: eigen ‘Locker Exclusive’-projecten, een totale make-over … Er is sinds kort ook een naaiatelier dat zijn vruchten zal afwerpen.”

blvrd 26 - 2022

cato crevits

“Mijn donkere kamer-project in Het Lab is nog altijd gaande. We willen de donkere kamer nog groter uitbouwen en echt een grote groep fotografen samenbrengen in ons fotolab. Ik ben nu ook zelfstandig in bijberoep als fotograaf.”

blvrd 27 - 2022

willy organ

“De grote festivals deze zomer waren heel leuk. Huidige projecten zijn vooral mijn verbouwingen thuis en een baby die er rond kerst aan komt. Verder ben ik wat reggae aan het produceren op mijn computer. Ik ben ook aan het gewichtheffen, ik ben mijn oude lichaam namelijk wat beu. Aan het herbronnen, dus.”

blvrd 28 - 2022 sylvie

kreusch

“De festivalzomer was druk, maar plezant! Het is fijn om de plaat op zoveel plekken aan zoveel mensen te mogen voorstellen in zowel binnenals buitenland. Ik heb net een tour in het Verenigd Koninkrijk afgerond. Er zijn nog een aantal shows gepland, waaronder een uitverkochte De Roma in december en een uitverkochte AB in maart en headlineshows in Amsterdam, Berlijn, Hamburg en Parijs. Maar ik focus me nu vooral op het schrijven van nieuwe muziek.”

blvrd 29 - 2022 tristan vondershred

“In mijn vrije tijd maak ik veel muziek, dit jaar heb ik voor het eerst een band geproducet die niet van mezelf is (Barno Koevoet). Daarnaast ben ik heel veel met moto’s bezig, meerbepaald choppers. Zo heb ik dit jaar met een vriend zelf een Harley Davidson verbouwd. Sinds september volg ik ook een cursus om te leren spuitlakken. Het plan is om later moto’s te lakken als bijverdienste. Af en toe doe ik ook wat grafisch werk. Een tijd terug heb ik een hobbyplotter gekocht om thuis zelf stickers, watertransfers en transfervinyl te maken. Ik maak ook veel dingen uit kunsthars, zoals sleutelhangers en pins. Ik zou graag kunstharsvormen maken met daarin insecten en gedroogde bloemen of andere curiosa, maar ben er nog niet mee begonnen.”

blvrd 30 - 2022 mats bonneure “Met mijn bar/restaurant Sprout gaat het best goed! Onlangs stond ik als pup-upbar in De Tank voor het Prisma Queer Arts Festival, dat was heel erg leuk. Ik hoop in de toekomst aan meer van dat soort projecten te kunnen meewerken. Ik heb al contact opgenomen met The Safer Queer Collective (de mensen die ook de afterparty van Prisma georganiseerd hebben) om eens een feestje te organiseren in Sprout. Ik denk dus vooral na over wat ik zoal kan organiseren door en voor de lokale queer community.”

tristan © scorPio sisters

Wie vond een nieuwe thuis?

het aFgeloPen jaar hebben we in blvrd telkens asieldieren in de kijker gezet, in de hooP een nieuwe thuis te vinden voor hen. benieuwd wie het geluk heeFt gehad om zijn hooFdstuk in het asiel te kunnen aFsluiten?

ellen en michael adoPteerden de akita inu odette

“Toen wij naar het asiel gingen, werden eigenlijk eerst twee andere honden aan ons voorgesteld. We zijn met die honden gaan wandelen, maar we hadden duidelijk de beste klik met Odette. Ze is een heel brave en superlieve hond, zowel tegen mensen als tegen andere dieren.

In januari hebben we Odette een jaar. In het begin kroop ze in een hoekje weg. We zagen in de eerste maand wel al een evolutie, maar het heeft toch een viertal maand geduurd vooraleer ze zich compleet op haar gemak voelde.

Odette is een schat van een hond die ons kan laten lachen met sommige stoten die ze uithaalt. Ze maakt bijvoorbeeld grappige sprongetjes als haar jachtinstinct naar boven komt. Of ze begint soms van ‘contentement’ te huilen als een wolf!”

els en jan adoPteerden de hangbuikvarkens arnold en sylvester

“Via de website www.adopteereendier.be zagen we dat er twee hangbuikvarkens ter adoptie stonden. Wij hebben thuis de ruimte om varkens te houden en we wilden sowieso dieren uit het asiel. We hebben even moeten rijden om ze te gaan bekijken, want wij wonen in Hamme. Maar het was de moeite waard. We werden heel goed onthaald in het Blauwe Kruis, alles verliep vlot. Medewerkers van het asiel hebben de varkens uiteindelijk ook naar ons gebracht.

De varkens zijn sinds augustus bij ons. De eerste dagen was Sylvester precies kwaad, hij stampte zijn maatje bijvoorbeeld weg. Maar gelukkig was alles na enkele dagen weer oké. Hij is wel duidelijk de meest ‘ondernemende’ van de twee: hij schrokt al het eten op, waardoor zijn compagnon minder krijgt. We geven ze afzonderlijk eten, maar Sylvester is er toch altijd snel weer bij! Wat ik verrassend vond, is dat de varkentjes heel proper en zindelijk zijn. Ze doen nooit hun behoefte in hun stal. Ik had dat wel al gehoord over varkens, maar ik kan het nu zelf ook bevestigen. Samengevat: we zijn heel blij met de twee.”

het duo staFFords djinn en daily, de cane corso guust en de staFFord yasco hebben nog altijd geen gouden mandje gevonden. maak jij ze gelukkig?

contacteer het blauwe kruis voor meer inFo.

BLVRD ontmaskerd

blvrd bestaat vijF jaar, maar waar begon het? wie zit er achter het concePt? waarom? we keken eens dieP in de sPiegel en zochten het voor jullie uit. sanne de muynck, graFisch designer, oPrichter en bezieler, biedt antwoorden.

tekst: nicholas vandenbussche beeld: scorPio sisters

Waarom ben je ooit met BLVRD begonnen?

Sanne: “Ik ga beginnen bij het begin. BLVRD is eigenlijk de opvolger van BrugesInsideOut. Dat ben ik in 2007 begonnen samen met twee maten omdat jongeren uit Brugge voor alles altijd naar Gent uitweken, zowel voor school als voor feestjes. Ze pikten gewoon niet op wat er hier allemaal te doen was. Er bestond een gelijkaardig magazine, maar dan over gans België en we wilden alles in Brugge ook op die manier kaderen.

BrugesInsideOut heeft acht jaar bestaan, maar toen werd dat te veel werk in combinatie met mijn job op dat moment. Na een jaar zonder vonden we, de cultuurhuizen en ik ook, het eigenlijk jammer dat het er niet meer was. Toen heb ik BLVRD opgestart: hetzelfde concept, maar een nieuwe stijl en een iets andere werking.”

Vanwaar de naam?

“In het jaar tussen de twee magazines in opende ik ook een pop-upshop in het oude gebouw van Snuffel Hostel, daar werden producten van jonge ondernemers verkocht die nog volledig in de opstartperiode zaten. Daarvoor bedacht ik de naam BLVRD, omdat de pop-upwinkel eigenlijk een ‘boulevard’ met kleine winkeltjes was. Toen we met het magazine een volledig nieuwe start wilden maken, vond ik de naam BLVRD ook hier wel toepasselijk: het magazine is ook een overzicht van alles wat Brugge te bieden heeft.”

Wat is BLVRD voor jou?

“De bedoeling is om jongeren te laten kennismaken met wat er allemaal te doen is in Brugge, zowel in het uitgaansleven als in het ondernemingsleven, op kunstvlak, op muzikaal vlak... Ieder cultuurhuis of organisatie heeft zijn eigen communicatiekanalen, maar BLVRD is het enige dat uit dat aanbod tweemaandelijks een overzicht geeft. Dat idee is toch hoe het begon, maar de laatste jaren is het meer en meer uitgegroeid naar een community met de releases en events die we organiseren, of de merchandise die we uitbrengen. Zo maakten we al eigen sokken en regenjassen. Het beste bewijs daarvoor is waarschijnlijk 5 JAAR BLVRD dat we nu georganiseerd hebben. Het is echt veel meer geworden dan enkel een magazine.”

Is BLVRD veel veranderd sinds het begin?

“Ja! In het begin waren er veel van die random ideetjes om mensen op straat aan te spreken, door bijvoorbeeld te vragen naar welke muziek ze luisteren en dergelijke, om de ‘echte Bruggeling’ aan bod te laten komen. De eerste edities hadden echt grappige rubrieken, maar met de tijd en door te groeien zijn die er wat uitgegaan in ruil voor langere, relevantere interviews en artikels. En dat is ook een kwestie van tijd hebben, de ideeën zijn er wel nog, maar aangezien we tweemaandelijks verschijnen, komt het er vaak niet van. Ik hoop ook dat we dat in de toekomst een beetje gaan kunnen terugbrengen, maar het is puzzelen.”

Ik vind trouwens ook wel dat het er beter uitziet (lacht). Voor onze vierde verjaardag hebben we de huisstijl veranderd naar wat het nu is. Vroeger had het een ander lettertype en andere accentkleuren, dus het is subtiel, maar het is wel alweer wat vernieuwd. Die eerste edities waren ook iets ‘kunstiger’ met veel knutselwerk op de foto’s en de lay-out, maar dat was ook echt veel werk, dus ook dat lukt niet altijd meer.”

Wat zou je in de toekomst willen zien? “BLVRD leeft nu al vijf jaar op vrijwilligerswerk van zowel de schrijvers, fotografen als ikzelf. Eigenlijk zijn de plannen voor het komende jaar om dat toch te beginnen uitbouwen en dat wat uit de ‘hobbysfeer’ te kunnen wegtrekken. Maar het moet ook altijd een plek blijven waar jongeren zo hun eerste stappen kunnen zetten en kunnen bijleren. Iedereen is en blijft welkom! Het is dus een kwestie van te blijven balanceren tussen ‘leerschool voor jongeren’ en een bepaalde kwaliteit behouden.”

“Vroeger hadden we ook een ruimte in de Tank waar we samenkwamen, het magazine maakten, vergaderden, iets dronken, et cetera, ondertussen zijn we verhuisd naar een ruimte in de gebouwen van De Republiek, maar door COVID is dat samenkomen veel verminderd. Op termijn zou ik dan ook terug een vast plekje willen hebben om te meeten met iedereen die aan BLVRD meewerkt en de groep ook terug wat hechter te krijgen.

Nog een ander ideetje dat ik heb liggen, is om ook een BLVRD te starten in Amsterdam. Dat kwam eigenlijk uit een gesprek met een vriend van mij die daar woont, maar opnieuw is het probleem dat ik daar op dit moment geen tijd voor heb, haha. Misschien dat dat op de lange termijn er ook wel zou komen, wie weet?”

BLVRD heeft dus zeker nog wat toekomstplannen klaarliggen, toch als het van Sanne afhangt. Stond wat je net las je aan? Raakte je geïnspireerd? Schrijf je graag of neem je liever foto’s? Wil je wat leuke oefening? Brugge beter leren kennen? Tussen 16 en 26 (en zelfs meer of minder maakt niet uit)? Stuur Sanne een mailtje!

sanne@blvrdmagazine.com blvrdmagazine.com/contact

mathias debevere:

“Ik wil graag nog veel meer een jeugdhuis maken van De Snuffel.”

tekst & beeld: cato crevits

mathias is een jeugd- en cultuurwerker in hart en ziel. zijn lieFde voor het organiseren van evenementen is ontstaan toen hij in de scouts zat. daarnaast is hij gePassionneerd door cultuur in brugge. hij is lid van de organisatie kunstenal, die jonge brugse kunstenaars een ruimte wil bieden om hun werk te kunnen exPoseren. mathias is sinds juni aan het werk bij snuFFel hostel als Publiekswerker met een Focus oP jongeren. hij organiseert allerlei evenementen om jongeren de ruimte te kunnen geven om hier een eigen Plek van te maken.

Wat houdt dat precies in: jongeren een ruimte kunnen geven?

Mathias: “Dit gaat van een concertje kunnen meepikken van een lokale band tot zelf evenementen organiseren als beginnend collectief. Voor iedereen wat wils. We willen graag de toeristen die hier komen slapen ook verbinden met de lokale Bruggelingen.”

Wat zou jij graag willen zien in de toekomst bij Snuffel Hostel?

“De Snuffel is altijd al een super gezellige plek geweest om te komen als Bruggeling. Wat mijn voorgangers Isa & Lander hebben gedaan was altijd de max. Er is heel veel dat we willen behouden binnen de werking van De Snuffel, waaronder onze caféconcerten en Week van de Snuffel. Ik wil graag nog veel meer een ‘jeugdhuis’ maken van De Snuffel. Ik wil veel meer kunnen organiseren met en door jongeren. Als publiekswerker is het niet mijn taak om hier zelf alles te doen. Er moet ook ruimte gemaakt worden voor jongeren om te kunnen experimenteren en zelf dingen te kunnen organiseren. We hebben hier een hele mooie polyvalente zaal die niet altijd wordt benut. In de toekomst willen we die zaal ook vaker verhuren. Als jongeren hier bij ons iets willen organiseren is dit voor ons een super grote meerwaarde, want dat is net hetgene wat we willen aanbieden.”

Dus jongeren mogen jou contacteren als ze graag iets willen organiseren? “Zeker! We kunnen dan samen dingen op poten zetten. Ik ondersteun daarin ook als er specifieke vragen zijn: techniek, hoe organiseer je een evenement, materiaal. Zo kunnen we de kosten inperken voor iedereen die iets wil organiseren. Hiermee maken we drempel ook wel lager voor jongeren.”

En hoe zit het met de programmatie voor 2023?

“In februari is de start van het nieuwe programma. We beginnen met een groot openingsevenement. Onze hostel wordt opengesteld voor publiek als tentoonstellingsruimte voor jonge kunstenaars. Inwoners van Brugge mogen hier niet slapen bij ons, maar we willen hen toch de mogelijkheid geven om onze kamers te kunnen bezichtigen. Ernaast hebben we ook heel wat bands die langskomen in onze concertzaal, onder andere La Jungle & TUKAN.”

interesse om iets in snuFFel te organiseren? contacteer mathias via events@snuFFel.be

SIGNAAL FESTIVAL

signaal is een brugs radioFestival georganiseerd door de radiozender villa bota. tijdens voorgaande edities konden we er de start van de zomer vieren, maar dit jaar gooien ze het over een andere boeg. ze wisselen de zomerse temPeraturen en zonnestralen in voor gezellige, winterse sFeren. ook slaat villa bota de handen in elkaar met jong volk en jeugddienst brugge om deze editie te realiseren.

Wat is Signaal?

Neil (Villa Bota): “Signaal is een radiofestival georganiseerd door de radiomakers van Villa Bota. Vroeger hadden we Vama Veche, wat vier jaar geleden is opgesplitst. Nu is er dus Signaal, aan het begin van de zomer, en KONVOOI aan het einde van de zomer. Beide evenementen passen meer bij de werking van Het Entrepot. Ons doelpubliek gaat van 16 tot 30 jaar, Vama Veche was eerder een familiefestival en viel daar dus buiten. Bij een eerste poging van de radiomakers om een geheel, eigen festival te organiseren werd achteraf geconcludeerd dat de nadruk nog niet genoeg op radio lag. Het jaar daarna hebben we radio dus echt centraal gezet, maar toen was er corona dat alles moeilijker maakte. Vorig jaar hadden we nog een editie aan het begin van de zomer, ook de opening van DORP, maar we merkten

dat de werkdruk van Signaal, DORP en KONVOOI in twee maanden tijd te zwaar was. Daarom hebben we dit jaar beslist om Signaal in de winter te organiseren. Alles is dan mooi verspreid doorheen het jaar, nu kunnen we met volle focus presenteren waar de radiomakers mee bezig zijn. Het geeft ons ook de kans om te spelen met het fenomeen radiofestival, dat bestaat nog niet echt. We proberen dit dus te creëren door te vertrekken vanuit de radiostudio en daar talks, DJ’s en bands aan te koppelen.”

De winter zal waarschijnlijk ook een rol spelen in de inkleding?

Neil: “Inderdaad, Signaal gaat door tijdens de winter en valt heel dicht bij de feestdagen. We hebben beslist dit ook te integreren in het festival. We gaan kraampjes opzetten waarin we een assortiment aanbieden

wat op de jongeren hun lijf geschreven staat, iets dat hen aanspreekt. Nog een extra toevoeging is de stelling die we zullen opzetten, waardoor enkele kraampjes zich op het dak van Villa Bota zullen bevinden.”

Wat staat er zoal op het programma?

Neil: “Deze editie van Signaal duurt acht dagen lang, telkens van 16u tot 00u. De eerste vier uur van elke dag, zitten we puur in de studio en hebben we interviews rond een bepaald thema. We proberen deze zo ruim mogelijk te benaderen. Zo zal er bijvoorbeeld een gesprek zijn met studentenverenigingen, een panelgesprek over dopen. Daarin komt Jongvolk dan in beeld, ze nemen het gehele redactieluik op zich. Zo kan Villa Bota zich focussen op de productie, bands, DJ’s en radiopresentatie.”

Luka (Jong Volk): “Eigenlijk was het idee dat Signaal niet enkel een betrekking had op het festival, maar dat het ook een letterlijk signaal is van wat er momenteel leeft onder Brugse jongeren. De thema’s die we gekozen hebben zijn super ruim en afgeleid uit wat er zich afspeelt onder de jongeren. Daardoor hebben we heel wat verschillende inbreng voor talks, panelgesprekken, etc.”

Neil: “Een heel jaar door leeft er van alles in community’s en dat presenteren we dus tijdens Signaal. Maar om het toch een beetje luchtig te houden, dat het niet enkel zware thematieken zijn, zetten we er ook bands en DJ’s bij.”

tekst: marjolein velleman beeld: cato crevits

De thema’s die dit jaar aan bod komen zijn vooroordelen, geloof, body, geld, taboes en nightlife. De eerste dag lanceert Jongvolk hun jaarboek en afsluiten doen ze met een feest georganiseerd door BPM.

Kunnen jullie wat meer vertellen over de samenwerking?

Luka: “Wij, met Jongvolk, nemen het redactiegedeelte op ons. We zijn dus vooral bezig met storytelling, we zoeken het hele jaar door getuigenissen. We betrekken ook jongeren die nog geen ervaring hebben met radio, maar wel op een bepaalde manier hun stem willen laten horen. We proberen iedereen die iets wil doen te helpen.”

Neil: “Onze samenwerking verloopt aan de hand van fysiek babbelen met elkaar, meetings, over een bepaald thema. Die onderwerpen gaan van productie en programmatie tot communicatie en redactie. De jeugddienst ondersteunt ons op vlak van communicatie. We willen dit jaar een breder publiek bereiken want van het grote aantal jongeren in Brugge is het aantal dat we bereiken relatief laag. Hun netwerk binnen de jeugdbewegingen, -verenigingen en -organisaties helpt ons daarbij. ”

meer inFo en livestream via villabota.be

THE CHRISTIAN CLUB

tekst: marjolein velleman

wie the christian club nog niet kent, haalt best zijn sPotiFy eens boven. met invloeden van ben howard, king krule en bon iver schrijFt luca missiaen zijn liedjes. de Focus ligt oP tekst, luca’s emoties staan centraal en worden in een mooi geheel samen gebracht met melodieën. de drumkunsten van lars missiaen, isa oPstaele’s talent voor de contrabas en de Passie van tibo nassel voor zijn gitaar vervolledigen the christian club.

Luca: “Ik ben alleen begonnen. In 2019 heb ik mijn eerste nummer uitgebracht, toen ik net in Gent op kot zat. In de tijd die voorbijging heb ik verschillende nummers gemaakt en een eerste solo-EP opgenomen bij een vriend van mijn vader. Eén van die nummers was in samenwerking met Isa. Tijdens mijn deelname aan Sound Track - een wedstrijd voor opkomend talent - heb ik ook met Isa op het podium gestaan. We zijn uiteindelijk tot in de finales geraakt, waar ik er voor één nummer Lars en Tibo bij betrokken heb. Zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Hun deelname aan Sound Track was voor The Christian Club een stap in de juiste richting. Ze leerden Pieter-Jan Cools kennen, audioproducer bij Het Lab, hij zorgde voor de mogelijkheid tot

het opnemen van demo’s. Maar ook Bert Vliegen, producer, zanger/bassist van Teen Creeps en bassist van Whispering Sons, hielp hen bij het opnemen van een eerste single. Ook een manager, Tibo Vanderroost, kwam erbij na Sound Track.

Lars: “Sound Track heeft ons heel veel geholpen. We hebben er connecties, een beetje naamsbekendheid en leuke herinneringen aan overgehouden.”

Het nieuwe nummer van The Christian Club kwam uit op 11 november. ‘Ignorance’ is het eerste fullband nummer dat ze uitbrachten. “We hebben via Pieter-Jan kunnen samenwerken met Mattias De Craene, saxofonist van Nordmann, wat voor ons een eer was. Hij was een enorme meerwaarde,” sluit Luca trots af.

tchristianclub

© lennert leFever

Arme jongen zo ver van huis’

32

jonas hollevoet, een student-regisseur uit brugge, mocht zijn eerste kortFilm oP Film Fest gent en het FilmFestival van leuven vertonen. ‘arme jongen zo ver van huis’ is een western, komedie en tragedie en wel nog wat meer. cowboy als identiteit, lieFdesverdriet, bizarre Personages en de zoektocht naar de zin van het leven in een bruin west-vlaams caFeetje, saFe to say dat er heel wat aan bod komt in de kortFilm.

tekst: nicholas vandenbussche

Kan je eens kort uitleggen waarover de film gaat?

“Het gaat over een cowboy die in het midden van de nacht, na een ruzie met zijn lief, in een bruin café belandt. Dat café zit vol met bizarre personages die met hem babbelen over de liefde en een spiegel in de wc waar een soort alwetende god in huist. Het is moeilijk om zo even uit te leggen, maar het begint redelijk realistisch om vervolgens erg absurd te worden.”

Hoe kwam je op het idee?

“Het is eigenlijk wat bizar, maar ik had ooit al lachend gezegd dat ik jaloers was op mensen die een cowboyhoed dragen. Dat is heel aanwezig, je kan er niet naast kijken en dat is echt een deel van hun identiteit. Dan heb ik mij geout als cowboy tegenover mijn ouders als mop en vandaar ben ik beginnen spelen met het idee om een kostuum dragen, maar geen aansluiting kunnen vinden bij dat kostuum.

Voor de personages heb ik het idee gekregen van café De Vuurtoren in Oostende. Ik zat daar eens met mijn vriendin en er zaten daar echt opmerkelijke mensen die achteraf feitelijk allemaal personages in mijn film zijn geworden. Ik was in die periode aan het werken aan het script en alle personages zaten daar gewoon.”

Wat moeten mensen meenemen uit je film?

“Het is een ode aan de liefde, eenzaamheid en gewoon alles wat ons mens maakt. Het is een film met veel personages en stemmen en iedereen heeft wel een andere blik op liefde en eenzaamheid waardoor ik denk dat iedereen zich er wel ergens in kan vinden. Zeker in de abstractie van de film.

Je kan de film ook op twee manieren kijken: echt het verhaal volgen of het ook gewoon laten begaan en er zo dus heel wat zaken uit oppikken. Het blijft wel erg persoonlijk om zelf de betekenis uit je eigen film te halen natuurlijk. Je kan eruit meenemen wat je wil.”

Zijn er filmmakers die je echt hebben geïnspireerd?

“Het klinkt misschien wat cliché, maar David Lynch wil ik hier sowieso noemen. Die abstractie en de vreemde personages en dialogen komen echt van daar en misschien ook wat Ruben Östlund die ‘The Square’ maakte, maar eigenlijk heb ik mij vooral qua muziek laten beïnvloeden.”

Wat voor muziek zit er in dan? “Ik ben een heel grote fan van John Fahey en die heeft een nummer ‘Poor Boys Long Way from Home’, vandaar de titel van de film. Ik wou er ook een gezongen nummer in en daarvoor heeft Hannah Vandenbussche iets geschreven en gezongen. Toen ik het nummer van John Fahey noemde, is zij ook bijna onmiddellijk op een idee gekomen.”

Daarnaast zit er nog heel wat andere muziek in: westerngitaar, metal, een orgel, synths, soundscapes... Echt van alles eigenlijk. Gilles Demolder heeft de score gemaakt en gitaar gespeeld. Het heeft wel even geduurd om alles op elkaar af te stemmen, het is veel proberen, knippen en plakken geweest, maar opeens waren de muziek en het geluid echt rond. Het is zo een zeer auditieve film geworden.”

Waar kunnen we het café uit ‘Arme jongen zo ver van huis’ zelf bezoeken? “Kruibeke! Enkel de wc-scène werd in Bar Popular in Gent opgenomen omdat die mooiere belichting had.”

Hoe werd de film onthaald tijdens Film Fest Gent?

“Heel goed, ik was heel content. Het was ook echt tof om de mensen te horen lachen. Dat is soms wel moeilijk omdat iedereen toch wel een andere soort humor heeft. Maar ik denk ook dat het feit dat de film naast grappig ook dramatisch is, het net zo goed maakt. Achteraf hoorde ik ook mensen erover praten aan de bar of in de wc, dat was echt leuk om zo anoniem eens af te luisteren.”

Brengt de toekomst meer films? “Sowieso, ik heb al veel projecten lopen, veel muziekvideo’s, maar het grootste nu is mijn masterfilm.”

Kan je daar al meer over vertellen? “Awel, ik ben nog erg aan het zoeken en ideeën aan het verwerken. Het zal wel ergens in dezelfde sfeer liggen en erg muzikaal zijn, ik wil er eigenlijk op voortbouwen, maar nog extremer.”

bekijk de trailer oP youtube www.youtube.com/ watch?v=ncmehor nb0

Music is my

my Medicine: oog in oog met de helende kracht van muziek!

in de sliPstream van de tentoonstelling ‘oog in oog met de dood. hugo van der goes, oude meesters, nieuwe blikken’ organiseert musea brugge een concert- en PodiumProgramma onder de naam ‘music is my medicine‘ in samenwerking met concertgebouw brugge, cactus muziekcentrum, viernulvier en kaaP, cultuurcentrum brugge. maar ook met entrePot en briklyoung, de artistieke jongerenwerking van het museum.

Heeft muziek – en kunst in het algemeen - een helende kracht? Het is geen toeval dat Musea Brugge die vraag juist in het Sint-Janshospitaal stelt, de plaats van de najaarsexpo ‘Oog in oog met de Dood’ van Musea Brugge. En dat ze het sluitstuk van de tentoonstelling ‘Music is my Medicine’ hebben genoemd. In de tentoonstelling kan je in de epiloog even plaatsnemen om te kijken en luisteren naar drie aangrijpende getuigenissen over de helende kracht van muziek.

De reden waarom vloeit voort uit het werk waar het allemaal rond draait in de expo: ‘De dood van Maria’ van Hugo van der Goes. Geschilderd op het eind van de 15de eeuw, onderging dit meesterwerk een restauratie van vijf jaar. Honderden jaren later schittert het werk als nooit tevoren. Meer nog: het intrigeert en betovert. Het

spreekt de emoties aan en vertelt universele verhalen over afscheid, zingeving, hoop en virtuositeit. Kan kunst de wereld redden? Of toch tenminste voor helend en genezend werken? Geen betere plaats om die vraag te stellen dan in deze expo.

Over de link tussen mentaal welzijn en de helende kracht gaat het ook in de expo zelf. Die start met een stukje over het leven van Hugo van der Goes en eindigt er in de epiloog mee. Volgens de enige bron uit zijn tijd die vertelt over zijn leven, kreeg de schilder een mentale inzinking en was het medicijn dat hij kreeg voorgeschreven: muziek.

‘Music is my Medicine’ sluit de expo af en is eveneens de naam voor het publieksprogramma ervan. Wat is het muzikale medicijn voor de bezoekers van het museum? Op het eind van het parcours

nodigt het museum je uit om plaats te nemen in de fauteuils en weggedoken in je koptelefoon te luisteren naar drie getuigenissen via een tablet of touchscreen. Drie keer praat iemand over de kracht die deze persoon heeft gehaald uit muziek bij een afscheid of een andere belangrijke gebeurtenis in het leven. Het museum nodigt je ook uit zelf je verhaal en muziek te delen met de andere bezoekers.

Hugo kreeg niet enkel muziek, maar ook andere ‘recreatieve schouwspelen’ als genezing voorgeschoteld. Het sein voor Musea Brugge om ook een volledig podiumprogramma op poten te zetten waarbij de helende kracht van muziek centraal staat. In november was er al de samenwerking met Kaap en VIERNULVIER waarbij saxofonist Mattias Decraene en componiste Susanna Bloem een week resideerden in het museum, bij het werk. Het resultaat was een bezwerend optreden op de prachtige middeleeuwse zolder.

Die fantastische setting is ook de context voor de komende programmatie. Als eerstvolgende komt de Brusselse choreograaf en danser Seppe Baeyens langs. Dat gebeurt in het kader van December Dance, in samenwerking met Cultuurcentrum Brugge. Met atelier Leon gaat hij op zoek naar de verbindende kracht van dans en muziek.

In januari programmeert het museum, in samenwerking met Cactus Muziekcentrum, een optreden van Pauwel en Catherine Graindorge. Verlies vormt de kern van 'Dear', de debuutplaat van Pauwel. De Brusselse Catherine Graindorge beweegt zich in het artistieke grensgebied tussen theater, performance en muziek. Afsluiten doen ze, in samenwerking met het Concertgebouw, met het (uitverkochte) ‘Ratas del viejo Mundo: Démon / Corps secret’.

leentjes

© tom

En last but not least: elk jaar zetten ze ook de artistieke museumjongeren Briklyoung aan het werk. Deze keer ligt de focus niet op beeldende, maar wel op podiumkunsten. In samenwerking met Het Entrepot en Joachim Gys, verzamelde het museum tien jongeren. De opdracht is simpel: componeer jullie eigen muzikale medicijn. Samen met een rits polyvalente artiesten werken ze momen-teel vanuit de expo aan een eigen showcase. Op zaterdag 7 januari presenteren ze die live op de zolder van het Sint-Janshospitaal aan het grote publiek.

museabruggge exPo.museabrugge.be museabrugge.be

naima

joris:

“Als er één ding is dat ik juist mooi vind aan muziek, dan is het dat het je zinnen verzet.”

© eva vlonk

naima joris bracht aFgeloPen maand haar eerste Full album uit: ‘while the moon‘ een eerlijke, rauwe Plaat die nazindert in de sPoren van haar eerste titelloze eP. het is niet het verhaal van een artieste die streeFt naar succes, wel dat van iemand met de ambitie een rouwProces aF te ronden. dat haar carrière zo’n vlotte oPstart heeFt gekend, is volgens naima zelF “mega dreamy”, maar ook onverwachts.

Naima: “Het is een veronderstelling en foute opvatting van velen dat ik al lang bezig ben met muziek. Anderhalf jaar heb ik bij Isbells als achtergrondzangeres gewerkt en dan nog even bij Raymond van het Groenewoud. Ik heb zo ervaring kunnen opdoen, maar dat was niet mijn leven. Ik ben letterlijk elke keer, zowel bij Isbells als nu, uit mijn kamer geplukt, wat juist het leuke is aan het verhaal. Ik heb moeten leren repeteren en het wereldje ontdekken. Zowel bij Raymond als bij Isbells ging het er meteen professioneel aan toe, terwijl ik toen eigenlijk ontzettend amateuristisch was. Ik wist niet wat er gebeurde, waar alle geluiden vandaan kwamen… Alles was te luid. Na Isbells, tien jaar geleden, was er niets meer.”

Tranen omzetten in parels

“Het verhaal is niet prettig, maar wel mooi. Mijn jongere zus, Saskia, is gestorven aan kanker. Ik was erbij tijdens die laatste weken, wat heel intensief was. Haar moeder, mijn plusmoeder, is overleden bij een auto-ongeluk. Het was alsof de geschiedenis zich herhaalde.

Mijn vader (Chris Joris), had een band gesticht en ons alle drie betrokken. Wellicht wetende dat Saskia zeer waarschijnlijk zou sterven. Die band heeft niet veel bereikt, maar het is wel speciaal als familie. Mijn zus had nog nooit iets van muziek gedaan en heeft backings gezongen op die plaat. Mijn broer speelde gitaar en zong net als ik ook op dat album. Doordat hij dit vroeg, kwam ik wel in contact met een jazzy stem waarvan ik mij niet bewust was dat ik die had. De band trad enkele keren op in 2016 en 2017. Mijn zus is een jaar later gestorven. Toen heb ik besloten om als rouwproces voor mezelf,

niet als carrièremove, met teksten van haar aan de slag te gaan. Ik heb ze omgezet naar muziek. Mijn eerste plan was om een volledig album te maken met mijn broer (Yassin Joris) en de teksten van mijn zus, maar dat is niet gelukt. Hij heeft uiteindelijk wel de eerste EP geproducet.”

Vind je rust in het maken van muziek?

“Mensen willen altijd heel graag naar het cliché gaan van de artiest die muziek nodig heeft. Als er één ding is dat ik juist mooi vind aan muziek, dan is het dat het je zinnen verzet, de sfeer verandert. Ik heb nooit triestige muziek opgezocht in triestige tijden.

Muziek was ook mijn roeping niet. Ik wilde eigenlijk in de zorg wat gaan doen, als verpleegster werken. Dat is niet gelukt met mijn slaapstoornis. Ik heb een gitaar gekocht toen ik 27 was en dan ben ik covers beginnen te zingen om een hobby te hebben. Zo vergeet je alles een beetje. Ik was geen muzikant, ik was vooral arbeidsongeschikt en in behandeling voor een zware slaapstoornis die ik al heel mijn leven heb. Dát was mijn verhaal. Ik was niet bezig met een carrière.”

Hoe is het gesteld met die roeping na een succesvol muzikaal jaar?

Soms voel ik het nog knagen. Ik ben uiteindelijk op mijn 32e verpleegkunde gaan studeren. Ik zat toen tussen allemaal 18-jarigen en vond dat super tof. Ik voelde mij thuis in die job. Alles eraan interesseerde me, maar de weinige uren slaap tijdens mijn stage en mijn zus die dan haar diagnose kreeg… Ik heb de studie toen op pauze gezet, alleen kon ik het later niet opnieuw aanvatten. Mijn psycholoog zei toen: “Je kiest een pad dat echt niet gemakkelijk is”. Ik had een slaaptekort en werd ziek. Iets kan wel een roeping zijn, maar als je het lang genoeg negeert, wordt het stiller. Dan treedt aanvaarding op, dat ik het wel goed heb zoals het nu is.

Muzikale verlanglijst

Oei, die heb ik niet. Het is raar, maar omdat het niet uit mijn eigen verlangen is ontstaan om muzikant te worden, ligt dat anders. De muziek bij mij is ontstaan uit omstandigheden. Het is niet iets wat ik met opzet wilde geven aan mensen. Het blijft vooral een persoonlijk rouwproces. Nu zit ik met triestige muziek waar ik zelf niet meteen naar zou luisteren. Het volgende wat ik wil proberen is muziek maken waar ik wel zelf naar wil luisteren.

Welke muziek zou dat zijn? Rustige, chille muziek, maar niet zo dramatisch. Veel mensen zeggen wel dat ze mijn muziek niet dramatisch vinden, maar eerder troostend. Door de onderwerpen waarover het gaat, is dat in mijn beleving anders. Voor de huidige plaat heb ik oude nummers bovengehaald. Ik ben al even bezig met andere muziek proberen te maken die ook gemeend is en dat gaat over dingen die mij raken. Ik weet alleen niet altijd waarover ik dan moet zingen. Ik voel niet het verlangen om gehoord te worden. Wanneer mij dan gevraagd wordt om nog meer muziek te maken, is dat raar. In eerste instantie wilde ik gewoon een rouwplaat maken. Het is zoeken, maar ik zou graag nummers schrijven die iets meer zonneschijn en minder regen zijn.

oP vrijdag 16 december sPeelt naima joris in cactus muziekcentrum om haar nieuwe album ’while the moon’ voor te stellen.

cactusmusic.be

Beleef muziek samen met KAAP

kaaP nodigt buren en benne dousselaere uit om bruggelingen onder te domPelen in hun muziek in intieme setting. wil jij ook deel uitmaken van deze relaxte luisterervaring die je stoF tot denken geeFt? dan is deze luisterkamer iets voor jou. via hun muziek dagen buren je uit om na te denken over het leven en hoe we onze levens juist invullen.

tekst: iza moreno

Een luisterkamer is een concept waar velen van ons nog niet bekend mee zijn, hoe gaat dit in zijn werk en wat kan een bezoeker verwachten?

KAAP: “Nu luisteren we vaak individueel naar dingen, iedereen heeft wel een koptelefoon of oortjes. We luisteren ook samen naar muziek, maar vaak tijdens concerten. Met een luisterkamer hopen we mensen de kans te geven om samen naar muziek te luisteren in een andere soort setting. Deze luisterkamer zal plaatsvinden in een muziekstudio, dus mensen zullen ook een soort kijkje achter de schermen kunnen nemen. We laten hoe het publiek zal luisteren open tot de interpretatie van de artiesten. Daarna gaan we met het publiek, samen met een drankje, in gesprek.”

buren: “We zijn zelf ook benieuwd naar hoe het publiek zal reageren. We brengen enkele stukken van SPARE TIME WORK, wat normaal gezien een performance is die gaat over een gelaagde wereld in het universum van buren. We zijn benieuwd hoe het publiek op het werk zal reageren in een setting die zo anders is. Hoe zal het publiek hun verbeelding gebruiken, wat roept het bij hen op, zullen ze zich nu meer focussen op de tekst?”

Binnen deze luisterkamer gaan jullie in op de verschillen tussen werk en vrije tijd. In het Frans hebben ze een gezegde “Dodo, Metro, Bulot” (Slapen, Metro, Werk), hoe spelen jullie in op het gejaagde tempo van onze maatschappij? buren: “SPARE TIME WORK is een aaneenschakeling van gedachten rond die thematiek, de overprikkeling in het dagelijkse leven. Voor ons was het ook zeer interessant om het verschil tussen vrije tijd en arbeid op te zoeken. Tijdens onze performances zijn wij aan het werk, maar we hebben ook veel plezier op het podium. Het publiek is aanwezig in hun vrije tijd, maar is op een bepaalde manier ook aan het werk, ze denken na over wat we doen. Dit thema is vandaag zeer belangrijk. De schepen van cultuur in Antwerpen, Nabilla

Ait Daoud, zegt dat kunst geen werk is. Toch is een droomjob nog steeds een job. Wij steken ook niet enkel tijd in ons werk, maar we moeten ook netwerken, subsidiedossiers schrijven, middelen vergaren. Haar uitspraak is ongeïnformeerd.”

Deze performance stelt onze ideeën over werk en vrije tijd op de proef, dit door middel van verschillende personages. Door die aan het woord te laten, kan iedereen wel iets herkenbaar ontdekken in de performance. Is het belangrijk voor jullie om een soort spiegel op te houden voor de maatschappij?

buren: “Wij maken deel uit van de maatschappij, dus er zijn sowieso dingen herkenbaar. Wij zijn een deel van het systeem en draaien daar ook in mee. We spelen een spel met herkenbaarheid en bevreemding door middel van veranderende kostuums, duidelijke en minder duidelijke voorwerpen, taal, songteksten en licht. Met al die elementen scheppen we een gelaagde burenwereld. Adult Hood, Young, Grown Woman, Office Worker en Cleaner. De figuren uit de voorstelling worden niet altijd benoemd maar representeren bepaalde ideeën en perspectieven. We nemen allemaal voortdurend verschillende rollen op. Het mooie aan kunst is dat het je kan laten nadenken over dingen die we vanzelfsprekend vinden.”

KAAP: “Iedereen performt in hun leven, daarom zullen verschillende personages herkenbaar zijn op andere niveaus. De artiesten reiken dingen aan waardoor je kan nadenken over jouw eigen referentiekader en misschien zelfs daar wat buiten kan treden.”

buren heeft al eerder SPARE TIME WORK opgevoerd in België, Nederland, Portugal en Italië. Welke rol speelt Benne Dousselaere in jullie performance?

buren: “We hebben samen met Benne de muziek vormgegeven. We werken al sinds 2018 samen en tijdens Covid-19 konden we niet verderwerken aan de voorstelling. Toen hebben we een paar andere projecten gedaan met ons drie, waar we wat dingen live konden uitproberen. Hij is zowat ons derde lid geworden. Ook hebben we een videoclip gemaakt van ons lied, ‘COMPUTER_SONG’. In de luisterkamer zullen we enkele nummers van de voorstelling laten horen en gaan we in gesprek over de inhouden die daarin aan bod komen.”

Het is een werk dat zeer herkenbaar is voor velen. Welke indruk wensen jullie achter te laten op de bezoekers?

KAAP: “We hopen vooral mensen een andere soort ervaring met muziek te geven, het samen beleven maar in een huiselijke sfeer. Daarnaast hopen we ook mensen aan te zetten tot denken. ‘Is jouw hobby nog jouw hobby als het ook je werk is’ of ‘Moeten we als moeder enkel moeder zijn van onze kinderen of kan onze job ook ons kind zijn?’.”

buren: “We willen natuurlijk een impact hebben, we willen dat het werk binnen komt. Het einde van de voorstelling heeft best waarde. We hebben een speelse voorstelling, die veel lagen bevat en veel aspecten van werk en vrije tijd, volwassen worden en dergelijke bevat. Hierin zit veel humor maar ook tragiek. Die tragiek zit misschien in het verlangen om dingen anders te doen en keuzes te maken in je eigen leven om meer tijd te hebben, maar ook dat dit niet altijd mogelijk is.”

Deze geweldige ervaring laat je niet enkel muziek beleven maar laat je ook nadenken over onze levens binnen deze snelbewegende maatschappij. Ontdek hoe buren het concept van de luisterkamer juist zal invullen op donderdag 15 december om 20 uur bij KAAP in de Groenplaats. Na je te laten betoveren door hun prachtige muziek kan je nog een gezellige babbel slaan met de artiesten en jouw medeluisteraars. Een geweldige kans om eens muziek te ervaren op een andere manier!

kaaP.be/toont/hear-herede-luisterkamer-met-bennedousselaere-en-buren

buren © tom leentjes

DON | JAN

19

Hear, here! The Inmate Sessions

KAAP | De Groenplaats 20:00

In 2021 startte kleinVerhaal in de gevangenis van Brugge een muziek- en animatiefilmatelier. Er wordt sindsdien op frequente basis gewerkt met gedetineerden van de mannenafdeling. Op deze avond culmineert het project in de digitale release van het volwaardige album The Inmate Sessions. We luisteren samen naar dit album, gevolgd door een gesprek met de initiatiefnemers.

VRI | JAN 20

JEANNE. Or the Western Touch

Salon Arents | Brugge 19:30

Wanneer wordt erotische literatuur een platform voor postkoloniaal en feministisch onderzoek? Hoe kan men de tools van het erotisch schrijven gebruiken om machtsprocessen als discriminatie, nanoracisme, marginalisering, misbruik en verleiding vanuit verschillende perspectieven te onderzoeken? Schrijfworkshops én performance. Check onze site voor meer info!

WOE | JAN

25

Court of Choice IIENTRE-COTES - Liesa Van der Aa

MAZ | Brugge 20:00

Muziek, performance, Mingus, Prince, Justin Timberlake én Bach, een theatraal Tetrisspel waarbinnen de positie tussen slager en klant vanuit zijn complexe verhoudingen en tegenstellingen wordt gespeeld op het scherpst van de snee. Vanachter een riant gevulde vleesvitrine fileert deze muzikale happening de kapitalistische maatschappij in de vorm van een duister, erotiserend en ver(s)makelijk compact tableau vivant.

VRI | FEB

17

Togo All Stars

Cactus Club | Brugge 20:00

De Togo All Stars hebben hun naam duidelijk niet gestolen en blijven zichzelf heruitvinden sinds hun debuut in 2018. Rode draad is altijd de Voodoo cultuur die zijn bakermat heeft in Togo en buurland Benin. Als je de originele ritmes van de meest funky goden op aarde wil vinden, dan ga je naar Togo. Of laat je de Togo All Stars tot jou komen, die de muzikale erfenis van Voodoo in ere houden.

DOC SENZ GEEFT DE REPUBLIEK

weekendkabaal oP vrijdagavond, muziekevenementen zoals de oPening van amok Festival begin deze zomer, alsook klinkende kroegen: muziek van alle soorten wordt al een tijdje weer geassocieerd met de rePubliek, het PoPulaire grand caFé in brugge. in samenwerking met verschillende organisaties creëert de rePubliek stadmakers kansen voor artiesten groot en klein. eén van die samenwerkingen is sinds kort met willem blontrock, de nieuwe huiscomPonist van de rePubliek. willem, oFtewel doc senz, is als Producer geen onbekende in het vak en wil met zijn wijde kennis aan muziekinvloeden de stadmakers een bijPassend coole sound geven.

tekst: eva vandendriessche beeld: cato crevits

GEEFT SOUND

Gevoel voor muziek zat Blontrock al sinds jong in de vingers. Hij beluisterde haast religieus Franse hiphop. De tienjarige Willem zwierf met zijn walkman rond tot hij op z’n vijftiende begon met zelf teksten te schrijven. “Dat ging toen nog over van alles en niets. Daarna begon ik rustige beats te maken, maar no way dat ik deze ooit ging releasen. De beperkte platforms lieten dat niet toe in die tijd, dus de drempel was hoger.”

In 2007 bracht hij dan toch een eerste album uit met Brugse hiphop crew Nuff Said. Toen ze daaraan begonnen, was Willem 17 jaar en even later ging hij verder studeren in Molenbeek, Brussel. “Daar heb ik dan een programma gekregen van een maat om zelf beats te maken. Ik ben nu bijna 34 en ben er nooit mee gestopt. In het begin maakte ik meer hiphopbeats, met als doel om er over te kunnen rappen. Gaandeweg liet ik dat doel wat los, en besefte ik dat het beat-maken zelf me interesseerde.”

Na het tweede album van Nuff Said in 2010, besloot de groep ermee te stoppen. Maar in Blontrock huisde nog onuitputtelijke creativiteit en hij ging door. “Ik was nog lang niet klaar en had tal van onafgewerkte beats liggen. Ik volg alles extreem strak op en zit na bijna 20 jaar, en een paar gecrashte laptops later, aan nummer 1087. Het ene is meer af dan het andere natuurlijk, maar het zijn allemaal ideetjes sinds ik 18 was. In het begin was het grotendeels die hiphopbeats maken, later kwam mijn liefde voor jazz erbij en

maakte ik vaak gebruik van samples. Nu maak ik meer op gevoel. De trip van zo’n geluid, de reis van een beat is interessant, omdat je op voorhand niet weet waar het op uit zal draaien.”

Willem kwam, na acht jaar in en rond Antwerpen les te geven, in Brugge wonen. De Republiek is er voor hem en zijn vrouw, Dalilla Hermans, een vaste plek waar veel herinneringen aan vasthangen. “Ik kon bij De Republiek als huiscomponist aan de slag via mijn vrouw. Ze is er actief betrokken in evenementen en heeft er een paar interessante samenwerkingen lopen. Vroeger kwam ik zelf al vaak naar het café. Als we met Nuff Said interviews deden, was het altijd daar.”

Zijn nieuwe positie als huiscomponist dwingt Willem om in andere richtingen te gaan en een andere klemtoon te leggen in zijn muziek. “Het is iets zachter, maar meer op gevoel. Ik zoek de juiste samples, filter uit werk dat ik al maakte en pas dat aan op maat. Als eerste denk ik: ‘Wat zou cool klinken voor die plek?’. De ideeën volgen dan redelijk snel.”

“Mocht ik nu een liveshow geven, zou ik veel voorbereiden en beginnen met bundelen. Ik maak haast dagelijks nummers. Soms gaat het traag, omdat ik het ook moet combineren met zorgen voor onze drie kinderen. Maar die variatie in bezigheden geeft me inspiratie. Tussen het huishouden door zonder ik me wel eens af en keer er dan later op terug. Op die manier creëer ik heldere momenten en blijft het draaien. Tot het opeens vast komt te zitten, tot het plots klikt, en het idee blijft.”

Onafgewerkte ideeën loslaten valt Willem soms zwaar. Met 1087 nummers kan je al een eindje verder, maar wanneer is het effectief af? “Dat loslaten is gigantisch moeilijk. Moest Dalilla me horen, zou ze met haar ogen draaien. Ze zegt heel vaak: ‘Werk af en maak iets concreets’. Ik ben soms een 100% of 0% type of dude. In m’n hoofd hoor ik mijn beats al met muzikanten en zangstemmen enzovoort, terwijl dat eigenlijk niet direct hoeft. Ik wil er met ouder worden graag gewoon iets moois van maken. Het is mixen, masteren, laten bundelen en afgeven. Dat is voor mij al kunst; always on to the next (lacht).”

beluister doc senz zijn muziek via docsenz.bandcamP.com

DECEMBER DANCE

2022

het tiendaagse dansFestival december dance richt de sPotlights oP internationale dansgezelschaPPen waarbij zowel grootschalige Producties als intieme voorstellingen hun Plekje in het Programma verdienen.

guilhem bollé en camille moreels (soundcast) beleven het gebeuren vanoP de eerste rij. een ervaring die niet alleen intens, verrijkend en insPirerend is, maar vooral honderd Procent Pure Feestvreugde.

tekst & beeld: aïsha baert

December Dance, dat is voor jullie …

Camille: “Voor mij is het eerste woord dat me te binnen springt ‘intens’.”

Guilhem: “Voor mij eigenlijk ‘sfeer’. We zitten die periode veel samen met de andere Soundcasters en leren nieuwe mensen kennen. ‘Inspiratie’ vind ik ook wel een passend woord. Als je zelf danser bent en je gaat naar de voorstellingen, krijg je nieuwe indrukken.”

Camille: “Ja, je hebt op zulke momenten zin om mee te dansen, dat heb ik zelf vaak.”

Wat is jullie rol als Soundcaster binnen December Dance?

C: “Het is precies alsof je als vlieg het volledige festival meemaakt. We volgen zowel behind the scenes als de voorstellingen. Hiervan brengen we verslag uit, voornamelijk op social media. Dat we het festival vanuit verschillende standpunten meemaken, maakt het boeiend.”

G: “Voor mij is het vooral een ervaring. De jongeren die hier komen noemen het een eye-opener. Het is een toegankelijk festival, wat ze niet altijd associëren met het Concertgebouw doordat in hun beleving voornamelijk klassieke muziek hier een prominente rol speelt. Onze rol is om die drempel voor jongeren te verlagen.”

Met de 7x7-voorstellingen wil het Concertgebouw voorstellingen ook toegankelijk maken voor jongeren. Hoe verschilt een 7x7 met een grote productie als December Dance?

G: “Het grote verschil is dat in die twee weken er een groot en divers aanbod is. Voor iedereen is er wat: klassieke dans, hedendaagse dans, focus op performance… Vooral dat laatste wordt steeds meer in de kijker gezet. We stellen vast dat net die performances voor jongeren interessant en toegankelijk zijn.”

C: “Het is grappig om te zien hoe mensen die hier al lang komen dit niet altijd verwachten. December Dance is geen tien dagen alleen maar klassiek ballet en moderne hedendaagse dans. De performance van Meg Stuart vorig jaar is daar een mooi voorbeeld van.”

G: “Wat sinds enkele jaren meer opkomt, zijn voorstellingen waaraan je als toeschouwer kunt participeren. Zo bouwt de voorstelling ‘Motus Mori: Reliquiem’ van Katje Heitmann verder op wat we vorig jaar konden zien. In 2021 werden zogenaamde dansinterviews gehouden met Bruggelingen. Dit jaar worden die gearchiveerde bewegingen uitgevoerd door performers als artistiek onderzoek.”

Wat houdt de voorbereiding van December Dance voor jullie in?

G: “Ik heb heel wat voorbereidingen gedaan zodat we alle nodige informatie voor soundcasters en soundcast+’ers konden verzamelen. Denk hierbij aan mogelijke input en verdelingen van de contentplanning, catering, afspraken met productiehuizen enzovoort.”

C: “Het feit dat er vanuit het Concertgebouw zelf zo open met ons wordt gecommuniceerd, is super fijn. Het is fantastisch dat wij als jongeren de kans krijgen om zoiets te doen; mee zo’n groot festival ondersteunen als reportersploeg. We werken daarvoor nauw samen met communicatie, productie en andere takken van het Concertgebouw. We leren iedereen beter kennen, dat maakt onze aanspreekpunten toegankelijker.”

G: “We nemen contact op met choreografen, dansers en productieleiders. We regelen afspraken tussen hen en Soundcast om behind the scènes te filmen, maar evengoed om interviews af te nemen of ‘toogbabbels’ te organiseren.”

Hoe doen jullie dit?

G: “Op December Dance zelf zetten we voornamelijk in op social media. We willen informatie doorspelen naar jongeren en hen warm maken om erbij te zijn.”

C: “Inderdaad, alles veel toegankelijker maken, dat is het doel.

Dit jaar willen we opnieuw inzetten op het delen van content via Instagram. Wat nieuw is dit jaar, is ons gedeelde TikTok-account met Concertgebouw. Misschien komt er zelfs een podcast …”

Heb je een gek idee dat je met Soundcast op December Dance zou willen verwezenlijken?

G: “Niet meteen gek, maar ik zou héél graag Jan Martens interviewen. De voorstelling zou oorspronkelijk doorgaan in 2020. Deze is twee keer uitgesteld en zal nu pas te zien zijn. De jongste dansers waren op dat moment 16 jaar, ondertussen zijn zij 3 jaar ouder. Ik vraag me af hoe zij dat ervaren hebben, zo’n lang uitstel. Katja Heitmann van Motus Mori zou ik ook graag spreken.”

C: “Voor mij is dat eigenlijk helemaal hetzelfde!”

any attemPt

© Phile dePrez

Naar welke voorstellingen kijken jullie uit?

C: (zonder twijfel) "'Any Attempt (Will End in Crushed Bodies)' van Jan Martens, na al die jaren wachten..."

G: “Ik ben heel benieuwd naar de eindvoorstelling, ‘t u m u l u s’.”

Wat zou je tippen aan anderen?

G: “De voorstelling ‘C A R C A S S’ is heel toegankelijk voor jongeren. Ik denk dat dit een goede instap is voor het grote publiek en voor iedereen die niet zo vertrouwd is met dans.”

C: “Ja, dat is de ideale opener!”

december dance 8 tem 18 december

de avonturen van soundcast en al hun verslaggevingen kun je volgen via instagram, Facebook en tiktok.

soundcastbrugge

7× 7, 7 voorstellingen voor jongeren voor amper € 7

Soundcast, de jongerengroep van het Concertgebouw, selecteerde zeven zinderende voorstellingen.

ZO 26 MRT 2023 Nadar Ensemble Stefan Prins. Der Wanderer 2.0 Breng je smartphone en koptelefoon mee voor een belevenis tussen concert, theater, installatie en wandeling.

WO 26 APR 2023

Triptych Peeping Tom Verzeker je van een van de laatste tickets voor een meesterlijk dansdrieluik met filmische allures

WO 10 MEI 2023

FUTUR PROCHE

Opera Ballet Vlaanderen / Jan Martens Belgische topchoreograaf Jan Martens leidt een groot dansensemble naar een nabije toekomst

Info & tickets concertgebouw.be/7x7

Met de steun van

© Pippa Samaya

IK BEN #JONGVOLK IN BRUGGE

met jong volk willen we tonen dat brugge leeFt, dat de stad meer is dan een historisch centrum en dat heel veel jongeren met interessante Projecten bezig zijn en boeiende verhalen te vertellen hebben. oP allerlei manieren - via Podcasts, video’s, Fotoreeksen, interviews, illustraties, ... - brengen we die verhalen in beeld, samen met jonge creatievelingen. aFgeloPen maanden werkten we met jong volk aan een reeks van 30 korte video-interviews. de reeks toont jongeren die zich inzetten voor de brugse queer community, jonge ondernemers, jongeren die leiding zijn bij de jeugdbeweging, jong volk met een lieFde voor kunst, voor dieren, voor lesgeven, ...

tekst: luka Franck beeld: jasPer van het groenewoud

ANNA

animator bij sPeelPleinwerking kwibus

“Van animator zijn op speelpleinwerking krijg je zoveel terug. Het is meer dan een 9-to-5-job, het is vermoeiend en er komt veel voorbereiding bij kijken, maar je krijgt er zoveel voor terug. Het allerleukste vind ik dat je zelf zotte plannen kunt bedenken. De jeugddienst helpt ons altijd heel goed om materiaal te verzamelen zodat we die plannen dan ook kunnen uitvoeren. Zo kunnen we de kindjes op het speelplein soms echt met de zotste ideeën verrassen!”

studente aan de academie & vrijwilliger bij the student village

“Ik maak de grafische ontwerpen voor Brugge Studentenstad en ben permanentieverantwoordelijke in The Student Village. Het is een toplocatie om te gaan studeren. Je kan er gratis koffie, soep en chocolademelk drinken. Je kan er samen met vrienden studeren en natuurlijk ook samen pauze nemen: zoals pingpong of spikeball spelen.”

klastitularis in mPi de kaProenen

“Als klastitularis in het buitengewoon onderwijs vond ik de perfecte match met mijn twee diploma’s: sociaal werk en leerkracht lager onderwijs. Zo kan ik de kindjes in mijn klas de extra ondersteuning geven die zij nog nodig hebben.”

MELIS

studente ‘mode & creatie’ aan de maricolen

“Ik zou liefst in een groot modehuis terechtkomen, nadat ik heb gestudeerd voor mode. En ja, daarna heb ik de ambitie om een eigen label te willen beginnen, een eigen verhaal te vertellen.”

bezig met van alles... maar vooral vaak in villa bota

“Ik ben bezig met muziek maken via projecten als Kakapunk en Hark. Ik maak ook T-shirts in Het Lab van Het Entrepot en ben heel vaak te vinden in Villa Bota. Ik draai zelf, maak shows, maar help ook met producties hier: Red Rock Rally, Signaal, kerst met Villa Bota, herfst met Villa Bota én de barnights. Ik vind de community het allerbelangrijkste in Villa Bota. Het zit hem al in de slogan: everyone, everywhere, always.”

leidster bij het jeugd rode kruis

“Het verschil tussen het Jeugd Rode Kruis en een andere jeugdbeweging, bijvoorbeeld de KSA of de Chiro, is dat wij een veel kleinere groep zijn. Iedereen is welkom bij ons, ook kinderen die zich misschien wat anders voelen of zich niet altijd goed voelen in een groep.”

LINDE

Climate Conscious

wanneer ik met bert kindermans (die/hen) samenzit, is de 27ste vn-klimaatconFerentie nog voloP aan de gang. de wereldtoP buigt zich in egyPte over enkele moeilijke milieuvraagstukken zoals een klimaatramPenFonds en - uiteraard - het bePerken van de oPwarming van de aarde. dat dat moeilijke onderhandelingen met zich meebrengt, is geweten, maar oP een echte doorbraak lijkt het toch nog steeds wachten. dat Frustreert ook bert: ‘zo’n klimaattoP voelt soms een beetje als een Praatbarak. het wordt tijd dat de grootste bedrijven actie ondernemen, maar door de bewustwording rond het klimaat te vergroten, kunnen we ondertussen ook zelF ons steentje bijdragen. dat doen we in vlaanderen via climate conscious.’

Climate Conscious ontstond als een initiatief van een groep jongeren die het heft in eigen handen willen nemen om de klimaatverandering en de gevolgen ervan voor het milieu aan te pakken. Het project toont dat Brugse jongeren niet stilzitten en zeker en vast begaan zijn met wat leeft in en rond de stad. Die stem van de jeugd over het milieu neemt Bert ook mee naar het Brugse beleid als voorzitter van Jong Groen: ‘Intussen ben ik al enkele jaren actief in de partij. We willen dat de stad duidelijke eisen stelt aan de grote vervuilers, dat bedrijven meer belast worden op wat ze uitstoten en op lange termijn beogen we ook een afbouwplan van fossiele brandstof.’

Fossiele energiebronnen blijven de wereld beroeren en de CO²-uitstoot de hoogte injagen. Wat kunnen ‘wij’ daar dan aan doen? ‘Met Climate Conscious willen we allesbehalve moraliserend of belerend overkomen. Het is niet de bedoeling dat we mensen met de vinger wijzen, we willen hen net tonen dat elke kleine actie resultaat kan opleveren. Dat neem ik ook mee in mijn gesprekken met Stad Brugge waarin we het hebben over beter openbaar vervoer en meer bewustzijn rond de impact van de haven van Zeebrugge, bijvoorbeeld. En dat is ook wat we met Climate Conscious doen: we tonen wat je zelf kunt ondernemen in je dagelijkse leven om bewuster om te gaan met het klimaat.’

Zichzelf vastkleven aan een tafel tijdens een panelgesprek of soep over een schilderij kieperen, zullen we hen dus niet snel zien doen. ‘Wij gaan voor educatief en laagdrempelig in wat we delen en doen.’ Dat vertaalt zich in heel uiteenlopende acties. Zo was de groep aanwezig op de recentste klimaatmars, maar delen ze ook geregeld makkelijke vegetarische recepten op social media. Op de website van Climate Conscious merk je bovendien meteen dat jongeren meer dan ooit begaan zijn met de wereld van morgen. ‘Wat we samen kunnen verwezenlijken, blijf ik ook aankaarten bij het beleid. Ik ben actief bezig met het klimaatplan en nam ook deel aan het event van BruggeNaarMorgen.’

Met BruggeNaarMorgen stelt Stad Brugge dat het tegen 2050 een klimaatneutrale stad is zonder CO²-uitstoot. De afgelopen jaren bewoog er veel in Brugge, maar Bert blijft duidelijk ook richting de toekomst kijken. Vorig jaar schreef hen in het jaarboek van Jong Volk nog dat hen hoopt dat iedereen in de toekomst vrij kan zijn zonder de vrijheid van anderen te beperken. Als lid van de queer community zette hen samen met Arty (die/ hen) The Safe(r) Queer Collective op poten. ‘We willen echt een aanspreekpunt creëren. Ook daar maken we het beleid bewust van. Een mooi voorbeeld was onze after party op het festival Prisma waar we ook een vrij podium organiseerden. Die stem van de

community horen is heel belangrijk, we hebben input nodig van hen door bijvoorbeeld praatavonden te organiseren.’

Het is deels door die speech in het jaarboek dat Bert in contact kwam met de mensen achter Climate Conscious. Mee zijn schouders zetten onder dat initiatief kwam als vanzelf voor Bert. Niet zo verbazend natuurlijk, want de rode draad in ons gesprek is overduidelijk de bewustwording bij Stad Brugge en de Brugse jongeren en de open houding ten opzichte van de mening van die laatste groep. Het brengt ons als vanzelf terug bij Climate Conscious zelf. ‘We zijn een groep van 14 jongeren die mensen duidelijk wil maken hoe je duurzaam leven makkelijk kan integreren door kleine dingen te veranderen. We dringen

niemand iets op, maar het kan tegelijkertijd wel helpen om problemen aan de kaak te stellen door het grotere plaatje uit te leggen. Uiteindelijk merk ik tegelijkertijd ook dat er zich in Brugge veel meer afspeelt dan velen denken. Door te tonen wat we doen en nóg meer kunnen doen, kan dat alleen maar beter gekend worden.’

climate_conscious_

tekst: shavawn somers beeld: jasPer van het groenewoud