Boek over mogelijke regulering van cannabis in België
Helder en waterdicht model /i ÃÌ\Ê >Ài Ê V i Ã
Drie Vlaamse professoren hebben een boekje geschreven over de mogelijke regulering van cannabis. Hun model is helder en waterdicht, maar voorlopig lijkt geen enkele politieke partij geneigd om mee te stappen in hun verhaal.
Vreemde titel wel, met een hoog Cheech & Chong-gehalte. 'Cannabis Onder Controle Hoe?' De auteurs, criminoloog Tom Decorte (Universiteit Gent), econoom Paul De Grauwe (London School of Eco-
twijfel over bestaan. Meer dan de titel hoef je eigenlijk niet te lezen: 'Bouwstenen voor een daadkrachtig drugsbeleid.' Het is de 20ste eeuw revisited. 'Het repressief ingrijpen blijft een belangrijk aspect
lijke regeling kunnen komen voor de handel in en het gebruik van cannabis. Bij ons zit er voorlopig geen D66 in het parlement die dat proces zou kunnen en willen versnellen.
Simpel Terwijl het allemaal toch heel simpel zou kunnen zijn. Wiet zou tot bij de verbruiker kunnen komen via
In dit land worden deskundigen en mensen op het terrein zelden of nooit ernstig genomen, niet alleen als het over illegale drugs gaat. nomics and Political Science) en toxicoloog Jan Tytgat (KU Leuven), presenteerden in 2013 al een 'academische visietekst' over het (mislukte) Belgische cannabisbeleid en een eventuele legalisering. De politici reageerden zoals gebruikelijk niet of afwijzend (op de groene, rode en liberale jongerenbesturen na), maar in de hulpverlening bleken nogal wat mensen op dezelfde lijn te zitten, zowel in Vlaanderen als in Brussel en Wallonië. Altijd belangrijk om dat erbij te vermelden in de Belgische context.
War on Drugs Maar in dit land worden deskundigen en mensen op het terrein zelden of nooit ernstig genomen, niet alleen als het over illegale drugs gaat. Grote adviesbureaus laten zich vorstelijk betalen voor vuistdikke studies die vervolgens straal genegeerd worden omdat de conclusies niet stroken met het eigen gelijk. Komt daar nog bij dat de grootste partij van België de War on Drugs net wil versterken. Daar laat de vorig jaar verschenen brochure van de NV-A geen enkele
66
in de strijd tegen verdovende middelen.' Dat zijn drie voorbijgestreefde ideeën in één zin: repressief ingrijpen (na honderd jaar weten ze blijkbaar nog altijd niets beters te verzinnen), strijd (leer ermee leven) en verdovende middelen (dat zeggen alleen mensen die nooit het genoegen van een verruimde geest gekend hebben.)
Duidelijkheid Het standpunt van de NV-A schept wel duidelijkheid: voor de volgende verkiezingen in 2019 hoeven we ons in België geen illusies te maken over het wietbeleid. De andere partijen zijn te laf om de NV-A in dit dossier het vuur aan de schenen te leggen, bang om stemmen te verliezen. De Waalse PS (Parti Socialiste) zou de legalisering van cannabis wel eens in het partijprogramma kunnen zetten, op basis van een plan dat ex-premier Elio Di Rupo twintig jaar geleden al klaar had. Maar om dat te kunnen uitvoeren, moeten ze die volgende verkiezingen eerst winnen èn een of twee Vlaamse partijen over de streep halen. In het allerbeste geval zou er dus pas begin jaren '20 een wette-
drie kanalen: thuisteelt voor persoonlijk gebruikt ('een bijzonder efficiënte manier om de gevaren die met de illegale markt samenhangen te verminderen'), de Social Clubs ('een veilige en gecontroleerde omgeving waarin mensen cannabis kunnen kopen en consumeren') en medicinaal. Decorte, De Grauwe en Tytgat beschrijven tot in de kleinste details hoe de pro-
