ÁSGEIR “Wiet is best wel een ding in IJsland” Ásgeir is een muzikant uit IJsland die wereldberoemd is op die koude rots in de Atlantische Oceaan, en stormenderhand de rest erbij veroverd. Maar ook iemand die graag af en toe een jointje opsteekt, zelfs met Willie Nelson.
Ásgeir Trausti Einarsson (Laugarbakki, 1992) gaf als lekkermakertje voor zijn pas uitgekomen plaat ‘Afterglow’ een ‘geheim optreden’ in Paradiso. De ruim 200 aanwezigen waren muisstil en lieten de ijle, fragiele droompop welwillend in zich neerdalen. De bescheiden, ietwat in zichzelf gekeerde
er nog vier andere gasten bij; een drummer, twee mensen die bas en keyboards spelen en de computers controllen, en een pianist. Voor mij is de grootste verandering dat ik dan geen piano meer speel op het podium, ik heb een gitaar voor me en ik ben vrijer. De pianist heeft alle
/i ÃÌ\Ê À > ÊÛ> Ê- À}i Ì ½Ã\Ê À > ÊÛ> Ê- À}i]Ê À} ÌÊ*i`iÀÃi
we soms live spelen. Atmosferisch is belangrijk, het moet niet te heftig zijn, daar hebben we goed aan gewerkt.”
Tekstschrijvers De teksten van Ásgeir gaan over natuur en licht, niet over iemand in
Het is vrij normaal geworden dat mensen thuis wat wiet kweken. zanger maakte nog een verontschuldiging voor eventuele fouten, want hij had al lang geen shows meer gegeven. “De laatste keer dat ik optrad is ongeveer een jaar geleden. Al die tijd zat ik opgesloten in een opnamestudio. Ik had geen zin om tijdens het opnemen van mijn nieuwe album ook nog optredens te doen. Daarom.”
Ik ben vrijer “Gewoonlijk staan we met zes mensen op het podium, wat uitgebreider dus, als een band. Een show zoals deze middag doen we niet vaak, maar het is leuk. In mei komen
28
stukken overgenomen die ik normaal gesproken zou spelen, dus ik kan met mijn gitaar andere geluiden toevoegen, er een beetje mee spelen.”
Atmosferisch “In de eerste jaren van de band hielden we ervan om het volume soms flink omhoog te schroeven. De technicus die al vanaf het begin bij ons is, heeft in de loop van tijd geleerd wat de beste manier is om het geluid te maken. Het moet niet echt bas heavy stuff worden, we zitten meer op de lijn van ehm... kalmeren. Maar de liedjes op het album zijn nogal verschillend van hoe
het bijzonder, maar misschien het ook wel wat te maken met verloren liefdes. “Daar heb ik wel ervaring mee ja. Het is relatief makkelijk om daarover te schrijven en er aan te relateren met teksten. Maar voor de meeste songteksten werk ik samen met mijn oudere broer en mijn vader, er is bijna niets van mij. Het schrijven van liedjes, en de melodieën en de instrumentale gedeeltes zijn aardig gescheiden van elkaar. Het produceren doe ik, de tekstschrijvers hebben veel vrijheid om zichzelf uit te drukken. Als ze alles opgeschreven hebben komen we bij elkaar en we hebben het erover.”
