Een leeuwenkop boven de bank Door: Marian Henderson
Big Five Game, trophy hunting, trofeejacht, allemaal benamingen voor hetzelfde: de plezierjacht op wilde dieren door particulieren, met de bedoeling om met een fraaie trofee naar huis te kunnen gaan. Vele duizenden worden er voor neergeteld en er worden heel wat vachten, horens, slagtanden en zelfs hele koppen naar de andere kant van de aardbol verzonden als souvenir van een avontuurlijke vakantie. Wie zijn die trofeejagers, en is het verderfelijk of dienen ze een hoger doel?
Als je naar Paleis het Loo gaat zie je er zalen vol van. Geweien en dierenkoppen, die moeten getuigen van de schotvastheid van Prins Hendrik. Het behang is nauwelijks meer te zien. Ook Prins Bernard kon er wat van. Maar hij jaagde liever op groot wild in Afrika. Er zijn foto's waarop hij trots zijn trofeeën toont. Zoon Willem Alexander doodt vooral in Nederland en is een slechte schutter. Maar ook hij knalt graag een edelhert naar de eeuwige jachtvelden. En dat allemaal voor de trofee, als beloning voor de geslaagde jacht. Een onderdeel van het geschoten dier, als een mooie herinnering.
Dat verzamelen van trofeeën doen de Oranje's vol overgave.
Buitenland Maar niets koninklijks is ons vreemd. 90% van de 30.000 Nederlandse jagers reisde minstens eenmaal af naar een buitenlandse bestemming om op wilde dieren te jagen die men in Holland niet in het vizier krijgt. En als we naar de hele EU kijken, dan zijn dat 7 miljoen jagers. Amerikanen spannen de kroon. 60% van de Big Game Hunting (de jacht op leeuw, Afrikaanse olifant, buffel, rhino en luipaard) vindt plaats door Amerikanen. Meestal
vindt die jacht plaats in Zuid-Afrika, Botswana, Tanzania en Zimbabwe. Maar het is niet volstrekt nodig om Amerika of Canada te verlaten. Ook daar is jacht mogelijk, maar dan weer op andere dieren, zoals elanden, ijsberen, grizzlyberen en grote katten. Ook in Azië kun je terecht (tijgers), in OostEuropa, voor edelherten en gemzen en in Kazachstan voor bijvoorbeeld woestijnkat en gans, maar ook de bedreigde roodkolgans, die men voor 3,50 mag neerschieten.
Grote bedragen Meestal worden er echter grote bedragen voor de jachtpartij neergeteld. Een ticket, een gids, de uitrusting en wapens, de kosten voor de vergunningen en de kosten van het vervoer van de trofee naar het thuisland. Trofeejacht is daarom vooral haalbaar voor welgestelde mensen, die rond de 50.000 dollar neertellen voor het schieten op een leeuw of olifant. Nemen ze genoegen met een wrattenzwijn, dan is 4000 dollar toereikend, en een baviaan kost amper 150 dollar. Het is niet alleen mogelijk op wilde dieren te jagen. Er worden ook dieren gefokt, speciaal voor de gewapende toerist. Leeuwen die door mensen zijn opgevoed en dus helemaal niet schuw zijn, die altijd in een kooi hebben gezeten en worden bijgevoerd. Ze worden in een omheind gebied losgelaten, desnoods met voedsel gelokt of met medicatie verdoofd. Alles om het schieten tot een eitje te maken. Het is overigens niet zo dat het kweken van leeuwen voorkomt dat er wilde leeuwen uit de kringloop verdwijnen. Ze worden meer en meer uit het wild weggevangen, om ermee te kunnen fokken.
Cecil de leeuw De trofeeënjacht is legaal, in tegenstelling tot het stropen. Maar het is
76
