Peter Pontiac (1951 - 2015)
“Blowen wakkert mijn creativiteit aan” door: Feije Wieringa
Nederlands beste underground striptekenaar, Peter Pontic, overleed op 15 januari 2015. Highlife sprak in 2011 met Pontiac, toen hij de prestigieuze Marten Toonderprijs voor zijn hele oeuvre van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst kreeg. Tegelijkertijd verscheen ook zijn verzameld stripwerk: Rhythm. Die collectie is een uitgelezen kans om kennis te maken met Pontiac, en anders wel om je verzameling compleet te maken. Zijn strips verschenen overal en nergens, in een grijs verleden zelfs ook in Highlife. Hieronder het interview met Peter, dat wij toen plaatsten.
tot zijn latere werk. Ook langere verhalen als Lost in the Lowlands en Requim Fortissimo ontbreken niet.
Expositie in Breda Peter Pontiac is beroemd in binnen- en buitenland. Hij publiceert en exposeert sinds de jaren zeventig strips in verschillende landen. Ook illustreert Peter voor onder andere de VPRO-Gids, NRC Handelsblad en Oor, en hij tekent boek-, plaat- en CD-omslagen. Zijn bekendste werk is Kraut, over het leven van zijn vader en diens mysterieuze verdwijning. Eind jaren negentig won Pontiac de Stripschapspenning en de Professor Pi-illustratorenprijs. En nu dus de Marten Toonderprijs.
Kippenhok Nooit eerder is zo'n compleet overzicht als Rhytm van zijn werk gepu-
Ik ontmoet Peter in wat hij zijn 'kippenhok' noemt, een stulpje op een boerenerf in een klein dorpje, in het Noorden van Friesland. Op het erf
benemend. Weidse vergezichten, een steeds veranderende lucht en geen horizonvervuiling te bekennen. Een opmerkelijk rustieke omgeving voor een kunstenaar wiens werk is doordrenkt van het turbulente stadsleven, vol seks, drugs en rock. De Marten Toonderprijs, gefeliciteerd. Geen geringe prijs. Al ben ik van mening dat je 'm best eerder had mogen hebben. “Ik ben geen figuur die prijzen en onderscheidingen belangrijk vindt, maar ik kan niet ontkennen dat ik aangenaam verrast was toen ik deze prijs in ontvangst mocht nemen. Ten eerste ben ik een groot bewonderaar van Toonder en ten tweede zie ik het als een erkenning voor mijn werk.” Maar jij hebt over waardering toch niet te klagen? “Waardering is iets wat je van anderen krijgt. Ik twijfel vaak aan mezelf en aan wat ik maak. Maar deze prijs heeft mijn zelfvertrouwen toch een duwtje in de goede richting gegeven. Eigenlijk ben ik zelden of nooit tevreden met mijn werk. Dat heeft misschien te maken met een gebrek aan afstand, want objectief naar je eigen tekeningen kijken is eigenlijk
Waardering is iets wat je van anderen krijgt. Ik twijfel vaak aan mezelf en aan wat ik maak. bliceerd. In Rhythm is het materiaal chronologisch geordend. Het geeft de ontwikkeling weer van de underground-strips uit de jaren zeventig
32
scharrelen kippen en geiten, het toilet is op loopafstand van zijn huis annex atelier (“Zo loop ik nog eens een stukje”) en het uitzicht is adem-
onmogelijk. Maar deze prijs zie ik toch als een soort bevestiging dat ik soms in staat ben om niet onverdienstelijk werk te maken.”
