Steye: What Do We Care 4

Een drugservaring zonderdrugs

Volgens componist, muzikant, filmmaker en kunstenaar Steye is hij de eerste virtual reality muziekvideomaker ter wereld. Met zijn band The Bizonkid bracht hij onlangs de 360 graden videoclip What Do We Care 4 uit. En die is – weten we uit eigen ervaring – spectaculair te noemen.

vorige eeuw, het is eigenlijk een en al museum waar we mee bezig zijn.”

Stije Hallema oftewel Steye is als altijd met veel dingen tegelijk bezig, maar over zijn videoclip voor de virtual reality headset Oculus Rift is hij heel enthousiast. Eerder met PIPS:lab was hij ook al bezig met nieuwe technieken en bijzondere invalshoeken, maar dit slaat voorlopig alles. En in het land van 360 graden is Steye & The Bizonkid een soort van de eerste echte. Maar: “Je weet natuurlijk niet helemaal pre-

Risico

Om de clip te realiseren kreeg Steye medewerking van het TAX-videoclipfonds en yellowBird, een platform waar mensen 360 graden video’s

kunnen sharen. “Als meer mensen een 360 graden lens op hun iPhone hebben, moet wat ze maken ergens kunnen staan en gehost worden, er moet een partij zijn die met iets als Facebook gaat praten hoe je dat embed. Dat proberen zij te zijn.” yelloBird maakt graag gebruik van de clip van Steye, en zo gaat de clip de wereld over. Dat is fijn, want zo’n speciaal 360 graden formaat kan nog niet op YouTube. “Ik neem wat dat betreft als artiest een groot risico. Je kan natuurlijk ook een gewone clip maken, maar ik had even geen idee voor een gewone clip dat beter was dan dit.”

Stije Hallema oftewel Steye is als altijd met veel dingen tegelijk bezig, maar over zijn videoclip voor de virtual reality headset Oculus Rift is hij heel enthousiast.

Poepen

“Maar toch is er is bijna niks leukers dan spelen met een band. Achter een apparaat staan op het podium vind ik saai. Toch DJ ik ook. Ik ben gewoon niet zo consequent... En daarnaast, iedere plaat mislukt. Hoewel, dat is te stellig, maar ik merk dat iets me niet lukt in de popmuziek waar ik wel mee slaag met zo’n 360 graden clip: over een grens gaan. Ik probeer het wel, maar dat lukt niet.” Misschien gaat zo de techniek wel overheersen... “Daarom ben ik mezelf aan het opheffen. Maar ook weer niet echt. Muziek is als poepen, ik moet muziek maken, het kan niet anders. Mijn band is nu zo goed, dat het eigenlijk niet meer om mij gaat.”

cies wat er gaande is in de wereld, en het is moeilijk om op te vallen als je niet een grote naam bent.”

De toekomst

“Ik heb sowieso een van de eerste 360 graden video’s gemaakt in 2009, maar in die tijd was die techniek er eigenlijk nog niet. Ik heb toen diverse shots gemaakt en die aan elkaar geplakt tot een groot panorama, waarna een vriend het interactief heeft gemaakt. Wat je nu ziet zijn veel start-ups die zeggen dat 360 graden video de toekomst is, maar wat doen ze ermee? Het is een gimmick. Je zit in een straaljager of achtbaan, kijkt tien seconden rond en dan heb je het wel gehad.”

Nieuwe filmtaal

“Niemand had nog bedacht hoe je een kijker kunt betrekken bij een 360 graden verhaal. En daar ligt een wereld te winnen. Je moet een nieuwe filmtaal verzinnen, maar dan voor 360 graden video. Ik denk dat we daarin geslaagd zijn, we hebben een aantal manieren gevonden om met de kijker te communiceren. Ik heb vooral gezocht naar overgangen, want 360 graden video is helemaal om je heen dus alles verandert in één keer. Ik heb geprobeerd om iedere overgang die in de clip zit voort te laten komen uit de clip, zodat het bijna één shot lijkt te zijn.”

Muziek is museum

Ja, waarom maak je het jezelf zo moeilijk... “Muziek is heel leuk, mijn band is knettergoed, maar de concurrentie is moordend. Iedere keer zijn er nieuwe sterren in spe die daar alles voor doen. Zo wou ik nooit een rockster worden, dat is niet echt mijn ambitie. Ik wou meer de werelden uit mijn fantasie maken, en dan maakt het niet uit of ik dat doe in een 360 graden video of in een liedje. Ik durf trouwens te stellen dat popmuziek op dit moment de meest conservatieve kunstvorm is die er bestaat. Alles wordt gerefereerd aan muziek uit de

Regisseur

“Ik maakte eerst zelf liedjes, dat is opgepikt door de jongens van Zuco 103 en die zijn dat gaan produceren. Dat was echt mazzel, net zoals dat ik bij een tof label ben gekomen, daardoor is het ontstaan en is het wat. Ik ging spelen met sessiemuzikanten, maar op een gegeven moment blijven degenen die echt bij jou kloppen. Het is nu niet mijn band meer, maar we zijn gewoon een band. Het heet geen Steye meer maar Steye & Bizonkid, en de volgende plaat moet een Bizonkidplaat worden. Misschien ben ik dan meer een regisseur, om vooral de krachten uit de groep te halen.”

Pro-drugs

Steye komt uit de omgeving van Alkmaar, en zat op school in kunstenaarsdorp Bergen. “Mijn vader is goochelaar, mijn moeder tekenlerares en ik had allemaal kunstenaarsvriendjes. Als zeventienjarig ventje heb ik mezelf natuurlijk een overdosis geblowd, maar op een gegeven moment had ik het helemaal gehad. De laatste tijd vind ik het weer leuk om soms te doen, en dat gaat op voor alle drugs. Ik ben best pro-drugs, maar dat wil niet zeggen dat ik het vaak doe. Want het is meestal wel

heftig wat er met je gebeurt, en ik werk heel hard dus ik kan me dat niet veroorloven.”

Tof en inspirerend

“Je ging natuurlijk ook blowen vanuit peerpressure, je vrienden die blowen. Maar ik voelde me op een gegeven moment opgesloten in dat blowbubbeltje, in een kleine wereld die heel tof en inspirerend is, maar soms zit je er alleen maar in. Op de kunstacademie heb ik een aantal getalenteerde mensen uiteindelijk niet hun potentieel zien benutten omdat ze teveel in dat bubbeltje bleven. Dat is het gevaar als je het te lekker vindt. Maar als je in die bubbel wilt blijven en je redt het, dat kan. Ik ben zelf ambitieus, dus dan vind ik het zonde dat je niet meer maakt van je kunnen.”

Vakantie van jezelf

“Van een joint ga ik trouwens niet echt relaxen, ik word me dan juist heel bewust van allemaal dingen. Ik ga alles anders zien, ik word er meer wakker van dan ontspannen. Wat ik rook is hasj, geen wiet meer. Ik was in Marokko op vakantie in een surfdorp, en van die hasj daar werd je zo chill, dat vond

ik te gek. Je komt lekker in een zonetje waar je heel lang om een ideetje heen kan blijven draaien. Toen heb ik zelfs zoveel geblowd dat we ons vliegtuig hebben gemist! Sindsdien blow ik eens per maand of om de twee weken, samen met mijn vriendin. En zo gebruik ik misschien eens in de zoveel jaar paddestoelen, of XTC - als een vakantie van jezelf.”

Steye denkt dat het gebruik van virtual reality misschien wel akoestische drugs genoemd kan worden.

De poppenkast

Het ligt voor de hand om de virtual reality headset eens stoned uit te proberen, maar nee. “Als je blowt word je je sensorisch meer bewust. Ik vermoed dat als ik het apparaat opzet als ik stoned ben, dat ik er dan bewuster van word dat er zo’n ding op mijn hoofd zit, dat er een scherm voor mijn neus is. Als ik blow en ik ga een film kijken, dan ben ik me er de hele tijd bewust van dat er 25 beeldjes per seconde op me af worden gevuurd, terwijl als ik nuchter ben ik in die film verdwijn. Ik word me bewuster van hoe mijn zintuigen werken, dat vind ik tof, maar dan kan ik me minder makkelijk laten meevoeren. Ik zie meer de poppenkast.”

Akoestische drugs

Steye denkt dat het gebruik van virtual reality misschien wel akoestische drugs genoemd kan worden. “Het is zo meeslepend, en dat zijn drugs ook. Het verandert de hele wereld om je heen. Ik denk dat het ervaringen zijn die we in het rijtje drugs kunnen stoppen. Misschien wordt het wel illegaal en komt er een verbod op... Een drugservaring zonder drugs.”

www.steyemusic.com www.surroundvideostream.com www.yellowbirdsdonthavewingsbuttheyflytomakeyouexperiencea3dreality.com