High Life NL 13-06 by SoftSecrets

#06-2013 GRATIS

opinie en lifestyle magazine voor growers en blowers

Stadsstranden Urban beach is hip

Interview Marc Josemans De slag om Maastricht

MC Melodee

"HET MOET IN BALANS ZIJN"

Silver Haze® De legendarische sativa. Bekerwinnaar 1989.

Meer weten over deze strain? Ga direkt naar onze productpagina ! ‘De Sensi Seed Bank is de meest uitgebreide cannabiszaadbank ter wereld en het is, vanuit medisch oogpunt gezien, essentieel dat zij blijft functioneren en behouden blijft. Het is zoals met het behoud van het regenwoud want we weten dat er potentiële geneesmiddelen zijn die niet vernietigd mogen worden.’

Dr. Lester Grinspoon (december 1996)

Optimist Het heeft even geduurd, maar na een ijskoude lente is het inmiddels zomer. De kleine buitenkwekers zijn volop bezig met de verzorging van hun geliefde cannabisplant, en de terrassen van de Nederlandse coffeeshops zitten vol met binnen- en buitenlandse tevreden rokers.

Of dat ook in het zuiden het geval zal zijn, is als ik deze tekst schrijf nog niet helemaal duidelijk. Maar ik ben een optimist en ga er van uit dat ook in Limburg uiteindelijk het gezond verstand gaat zegevieren en we samen met onze Belgische en Duitse buren met een jointje van de zomerzon mogen genieten. Over de zomerzon gesproken, in dit nummer geven we een aantal tips voor hippe stadsstranden

bij jou in de buurt. Omdat het fenomeen stadsstrand inmiddels erg populair is geworden, konden we niet alle Urban Beaches voor jullie op een rij zetten, maar we geven wel aan via welke site je een coole beachparty op het spoor kunt komen. Enne, jullie weten zelf toch ook wel de goeie plekken? Natuurlijk houden we je verder op de hoogte over het laatste cannabisnieuws. We gaan opnieuw in op de plannen om bij wijze van proef legaal wiet te kweken. Er zijn al diverse modellen bedacht om zoiets te doen. In dit nummer zetten we een aantal van die plannen op een

rijtje. Verder spraken we met Marc Josemans, de eigenaar van coffeeshop Easy Going in Maastricht, die ook namens 13 van de 14 coffeeshops daar in overleg is met de lokale overheid. Maastricht is een van de laatste gemeentes waar ze nog moeilijk doen over de wietpas. De strijd daar is hard, mede door het optreden van VVD-burgemeester Onno Hoes, die meer bezig is met coffeeshop-pesten dan de aanpak van de criminele en brutale straatdealers, die zijn op-

gedoken na de introductie van de wietpas. Veel inwoners van Maastricht zijn zijn warrige beleid daarom meer dan zat. Natuurlijk besteden we in dit nummer ook aandacht aan veel andere zaken. We spraken met MC Melodee en DJ Stickybuds, grafﬁtikunstenaar Roy Schreuder, en niemand minder dan de wereldberoemde misdaadauteur David Baldacci, die al meer dan 100 miljoen boeken verkocht. En die Baldacci is op en top zomerliteratuur. Net als deze Highlife natuurlijk! Rob Tuinstra

Voorwoord van de uitgever De Nederlandse overheid voert een liberaal beleid t.a.v. cannabis. Het gebruik van cannabis wordt in de Nederlandse Opiumwet niet strafbaar gesteld. Vele gemeenten gedogen coffeeshops van waaruit hasj en wiet worden verhandeld. Met het gedogen van deze coffeeshops heeft de overheid een goede scheiding van de drugsmarkten weten te bereiken. Zo’n één miljoen blowers weten de weg naar de coffeeshop te vinden of voorzien d.m.v. kleinschalige hennepteelt in hun eigen gebruik. De cannabisconsument is de samenleving op geen enkele wijze tot last. Hij wordt in ons land dan ook terecht niet als een crimineel behandeld. Sommige politici en vertegenwoordigers van het openbaar bestuur zijn groot voorstander van het legaliseren van cannabis. Aan legalisatie gaat gewoonlijk een lange periode van normalisatie vooraf. De uitgever hoopt middels het blad ‘Highlife’ het publiek te informeren en hiermee een positieve bijdrage te leveren aan de normalisatie van cannabis. In zijn blad geeft hij zowel voor- als tegenstanders van cannabis de ruimte hun mening te ventileren. Dit betekent niet dat de uitgever het met de inhoud van alle artikelen of advertenties eens is. De uitgever distantieert zich uitdrukkelijk van gepubliceerde uitlatingen of afbeeldingen die de indruk wekken dat er reclame wordt gemaakt voor het gebruik of productie van cannabis. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook vermenigvuldigd of overgenomen worden zonder voorafgaande toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever kan niet aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud en/of de doelstelling van de advertenties. De redactie neemt geen enkele verantwoording voor ongevraagde inzendingen. De uitgever heeft getracht alle rechthebbenden op copyright van foto-en/of beeldmateriaal te bereiken. Zij die desondanks menen aanspraak te kunnen maken op deze rechten, kunnen zich tot de uitgever wenden.

plagron.com open 24/7.

pass it on!

Tips & tricks vind je op onze website www.plagron.com

INDEX

06 13

FEATURES: De slag om Maastricht MC Melodee: Engelstalige hiphop Stickybuds: Iedereen kan een DJ zijn Graﬁttikunstenaar Roy Schreuder Gemeenten willen proef wietkweek Hippe stadsstranden Legalize!: de zin en onzin van drugs Overvallen tijdens je vakantie Guiter Hero Annie Leung David Baldacci: 100 miljoen boeken VOC Logboek Sterren met een hart voor dieren

18 20 26 30 36 42 46 56 62 68 70 78

GROENE ZAKEN Night Queen (Dutch Passion) Review Huis & Tuin Centrum Review Paradisorum

64 74 75

RUBRIEKEN:

Nicole Maalsté Flash André Beckers Brievenrubriek High Weirdness Suicide Girl Muziek terwijl u blowt High Gadgets Spannende boeken Games Grabbelton C Man

6 7 10 11 17 40 50 52 66 72 80 81

EN VERDER: Buitenlanders in de coffeeshop? Cannabis Filmfestival Seminar Growshopwet www.cannabis.info Stoner Kebab Puerto Rico wil legaliseren

24 48 49 65 76 77

78 En nog veel meer...

Column

Nicole Maalsté

Blowen voor de ﬂow Het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA) heeft de drempelwaarde van cannabis verhoogd bij dopingtests. Tot voor kort werden sporters positief getest bij 15 nanogram THC per milliliter in hun urine. Dat is nu verhoogd naar 150 nanogram per milliliter. De WADA denkt dat daardoor het aantal overtredingen op basis van cannabisgebruik sterk zal afnemen. Met de nieuwe drempelwaarde richt WADA zich vooral op het opsporen van cannabisgebruik tijdens de wedstrijd.

Het was maar een klein berichtje, maar het kan verstrekkende gevolgen hebben voor sporters die af en toe een jointje roken. Het zou ook eens tijd worden. Hoeveel sporters zouden hiermee al de mist zijn ingegaan? Op de website van de Nederlandse dopingautoriteit staat dat een op de vier

bureau niet tot een overschrijding van de limiet leiden. Dat wordt niet als een geldig excuus geaccepteerd.

sante gedachte. Maar als ik de nadelen daar tegenover zet, vraag ik mij of er geen betere alternatieven zijn om als sporter in zo’n ﬂow te komen…. Ik kan me voorstellen dat je je onder invloed van cannabis misschien ook wel gaat afvragen waarom je überhaupt zo’n prestatie zou moeten leveren. Wat de zin ervan is en zo….

‘Spirit of Sport’

Rolmodellen

Eigenlijk is het sowieso vreemd dat wiet als doping wordt gezien. Klimmers en snowboarders willen van oudsher regelmatig

Voor de dopingautoriteit lijkt het verlangen om topsporters rolmodellen te laten zijn de voornaamste reden om cannabis op de

Eigenlijk is het sowieso vreemd dat wiet als doping wordt gezien. dopingovertredingen het gevolg is van cannabisgebruik. Blowen is buiten de wedstrijd in principe toegestaan, maar

de sporen daarvan kunnen nog heel lang zichtbaar zijn in urine. Daarom raadt de dopingautoriteit het roken van cannabis af. En meeroken kan volgens het doping-

een jointje roken. Dat hoort een beetje bij het scenetje. Ik kan zo gauw geen sport bedenken waarbij de prestaties verbeteren door cannabisgebruik. Misschien schaken. Maar dat is geen Olympische sport. In de spelregels van WADA is te lezen dat een stof op de dopinglijst kan komen als deze prestatiebevorderend werkt en schadelijk is voor de gezondheid. Maar ook wanneer het gebruik ervan in strijd is met de ‘spirit of sport’. De essentie van de Olympische gedachte is dat sport op een eerlijke manier wordt bedreven. Dat verklaart nog steeds niet waarom cannabis op die lijst staat. De dopingautoriteit schrijft terecht dat een trage reactietijd, verminderde concentratie en lichaamscoordinatie en het minder goed inschatten van risico’s, niet bepaald garant staan voor topprestaties. En roken bevordert de conditie ook niet echt. Wat wel een voordeel zou kunnen zijn is dat cannabis een sporter helpt om in een ‘ﬂow’ te komen. “De fel begeerde toestand waarin alle handelingen als vanzelf lijken te gebeuren. Alles klopt en lukt. De sporter voelt geen vermoeidheid meer en stijgt boven zichzelf en zijn/haar tegenstanders uit”. Interes-

‘verboden lijst’ te plaatsen. De sporthelden van de jeugd moeten geen blowende, snuivende of dronken losers zijn. Zwemlegende Michael Phelps (goed voor veertien gouden Olympische medailles) werd ooit drie maanden geschorst omdat een Britse krant een foto van hem publiceerde lurkend aan een wietpijp. Zijn reclamecontract met een cornflakesbakker werd onmiddellijk beëindigd. Er zijn nog wel enkele markante doping issues. Zo werd de Zweed Hans-Gunnar Liljenwall als eerste sporter ooit betrapt op het gebruik van alcohol. Voorafgaand aan het onderdeel pistoolschieten bij de vijfkamp had hij een pintje gevat voor de zenuwen. Het resultaat was dat het hele Zweedse team werd gediskwalificeerd. En de Amerikaanse wielrenner Alexi Grewal werd in 1992 betrapt op het gebruik van morfine. Hij at regelmatig muffins met maanzaad als ontbijt. Nader onderzoek bleek dat het eten van maanzaadmuffins inderdaad de dopingsensors rood doet gloeien en de wielrenner ging vrijuit. De moraal van dit verhaal: bezint eer ge aan de start verschijnt.

Toeristen blijven welkom In tweederde van de coffeeshops blijven toeristen welkom. In de praktijk blijkt dat veel gemeenten het ingezetenencriterium niet handhaven uit vrees voor overlast en illegale (straat)handel. Het ingezetenencriterium wordt ervaren als een papieren tijger en symboolmaatregel. Dit blijkt uit een inventarisatie over de handhaving van het ingezetenencriterium onder coffeeshopondernemers van Stichting Epicurus Foundation. De overlast door straathandel is – zoals verwacht – overal in het land gestegen.

FLASH Duitse deelstaten willen dezelfde gedoogregels Verschillende Duitse deelstaten zijn van plan om de regels rond het bezit van cannabis meer op elkaar af te stemmen. Het bezit van wiet is in Duitsland ofﬁcieel verboden, maar het bezit van kleine hoeveelheden voor eigen gebruik wordt gedoogd. En dat verschilt per deelstaat. Zo mag je in veel deelstaten tot zes gram wiet op zak hebben, maar is dat in Rheinland-Pfalz en Nordrhein-Westfalen zeven gram, en in Berlijn zelfs 15 gram. Het is nog niet bekend hoe een gezamenlijk beleid er uit gaat zien.

CDA wil inzet leger tegen drugsoverlast Bij het CDA zijn ze de weg een beetje kwijt. CDATweede Kamerlid Peter Oskam stelde in mei namelijk voor om het leger tegen de overlast van straatdealers in Maastricht in te zetten. Een ander geluid vind je bij 29 CDA-leden. In een verklaring heeft deze zelfverklaarde Gideonsbende voorgesteld om in te stemmen met een regulering van de achterdeur van de coffeeshop. Ook eisen zij zo spoedig mogelijk een evaluatie van de wietpas, omdat deze ‘helaas belangrijke nadelen heeft’.

Michelin-wiet De Amerikaanse acteur Patrick Dempsey is tevens eigenaar van het bedrijf Global Baristas LCC, een keten die coffeeshops in handen heeft. En dan bedoelen we coffeeshops waar vooral kofﬁe verkocht wordt. Maar Dempsey stelde onlangs in een interview graag een stapje verder te willen gaan: “Kofﬁe is een gelegaliseerde drug. Maar voor mij zou een volgende stap kunnen zijn om ook marihuana in mijn coffeeshops te verkopen, zodra die drugs legaal is. Je kunt het op een prachtige manier gaan introduceren. Met bijvoorbeeld een soort Michelin-systeem.”

Arrestatie door gestolen iPad De smartphone lijkt steeds meer op een multifunctioneel elektronisch Zwitsers zakmes. Voor je het weet is je hele leven op een minuscuul geheugenkaartje vastgelegd, en dat is niet altijd handig als je elektronische steun en toeverlaat in verkeerde handen valt. Toen de gestolen iPhone van de Nieuw-Zeelander Michal John Nicholas door de politie werd teruggevonden, maakte de vreugde al snel plaats voor spijt. Nicholas had namelijk een paar foto's op zijn iPhone waarop hij trots poseert tussen enkele cannabisplanten. Hij verklaarde zichzelf samen met zijn twee miezerige plantjes te hebben gefotografeerd omdat hij niet kon geloven dat de plantjes het zo goed deden bij iemand zonder groene vingers. Dat moet de rechter hebben vertederd, want hij kwam er vanaf met een taakstraf van 80 uur.

FLASH Opstel na 1 kilo wiet De 32-jarige Brit Terry Benett was betrapt op het bezit van een kilo wiet, die zoals hij zelf schuldbewust toegaf bestemd was om te worden verkocht. Benett, die twee kinderen heeft en nog bij zijn moeder woont, werd aanvankelijk veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar, aangevuld met 240 uur dienstverlening. Maar nadat de voormalige loodgieter de rechter had weten te overtuigen dat hij de taakstraf vanwege een bij het snowboarden geblesseerde schouder onmogelijk kon uitvoeren, bedacht de rechter een creatieve oplossing: vier maanden huisarrest van acht uur 's avonds tot acht uur 's morgens en het schrijven van een opstel, waarin Benett in 5000 woorden de gevaren van cannabis moet beschrijven.

Zweedse douane kweekt Een paar Zweedse douanemedewerkers die worden beschuldigd van het kweken van cannabis, beweren dat hun activiteiten uitsluitend werden gemotiveerd door nieuwsgierigheid. Volgens een artikel in de Helsingborg Dagbladet verzorgden de twee grensbewakers enkele planten die ze op een verloren hoekje van het douaneterrein hadden geplant. Beide heren werden gerapporteerd wegens professioneel wangedrag. “Maar er bestaan ook verdenkingen dat het hier om een serieus narcoticamisdrijf gaat”, aldus openbaar aanklager Mats Eriksson. Volgens de mannen verzorgden ze hun plantjes uitsluitend om er achter te komen hoe snel die groeiden. Hoewel de twee op non-actief zijn gesteld en hun sleutels hebben moeten inleveren, is nog onduidelijk of ze hun baan deﬁnitief kwijt zijn.

Een jaar voor een joint Ontspannen met een jointje is voor de 18-jarige George NJoroge Chege net zo normaal als voor miljoenen anderen overal ter wereld. Helaas deed Chege dat in Kenia, waar hij net halverwege zijn jointje was toen hij een paar dienders zag langslopen. Chega raakte in paniek, en in plaats van het rokertje onopvallend op de grond te laten vallen zette hij het op een lopen. Niet slim, want dat is voor politieagenten overal ter wereld de trigger om de achtervolging in te zetten. Nadat hij voor de rechter was voorgeleid, legde die hem een boete van 20.000 Keniaanse shilling op. Dat is het op zich niet onoverkomelijk lijkende bedrag van zo'n 180 euro, maar in Kenya het equivalent van drie maanden minimumloon. Omdat de onfortuinlijke jongen zoveel geld niet had, moet hij nu een jaar de gevangenis in.

Column

André Beckers

Limburgse coffeeshophouders komen in opstand Op 25 april 2013 vernietigde de rechtbank Limburg het besluit van burgemeester Onno Hoes van 8 mei 2012. Bij dat besluit had hij coffeeshop Easy Going voor de duur van 1 maand gesloten wegens de verkoop van cannabis aan buitenlanders.

De rechtbank Limburg toetste het coffeeshopbeleid van burgemeester Hoes aan artikel 1 van het Twaalfde Protocol van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. De rechtbank kwam vervolgens tot de conclusie dat burgemeester Hoes de sluiting van de coffeeshop niet voldoende had

Discriminatie Met die wetenschap kunnen de burgemeesters in Zuid-Nederland het indirecte onderscheid op basis van nationaliteit niet langer rechtvaardigen. De discriminatie die met het ingezetenen criterium gepaard gaat, heeft overlast veroorzaakt. De straathandel ﬂoreert in het zuiden. De stroom misdaadgelden droogt door dit ondoordacht beleid niet op, maar zwelt aan. Het ingezetenencriterium heeft de criminaliteit per saldo vergroot. De buitenlanders die blijven kiezen voor het bezoek aan een gedoogde coffeeshop zijn boven de grote rivieren nog steeds welkom. De achterdeur van de Nederlandse coffeeshops is daardoor per saldo niet minder omvangrijk dan voor invoering van het gewijzigde gedoogcriterium.

Geen wet

gemotiveerd. Met het simpelweg napraten van partijgenoot Opstelten had burgemeester Hoes niet in voldoende mate gemotiveerd waarom een minder vergaande maatregel dan toepassing van het ingezetenen-criterium niet mogelijk zou zijn. De boodschap lijkt helder. Je mag onder zeer bijzondere omstandigheden als uiterste middel best onderscheid maken tussen burgers, maar dat moet je dan wel verdomde goed motiveren.

De simpele stelling dat de burgemeester nu eenmaal verplicht is de wet te handhaven gaat niet op. De Aanwijzing Opiumwet is immers geen zorgvuldig tot stand gekomen wet, maar een eenvoudige door politieke keuzes ingegeven beleidsregel. Burgemeester Bruls van Nijmegen liet zich als burgemeester van Venlo de wet voorschrijven door het Openbaar ministerie. Als burgemeester van Nijmegen koos hij na korte tijd van handhaven in het belang van de openbare orde voor een andere koers. Duitsers zijn in Nijmegen opnieuw welkom in de coffeeshops. De burgemeester van Doetinchem deed hetzelfde. Burgemeesters die het ingezetenen criterium niet langer willen handhaven, kunnen verwijzen naar de uitspraak van de rechtbank te Breda van 17 januari 2013. Uit die uitspraak blijkt namelijk dat bur-

gemeesters niet verplicht zijn het beleid van justitie over te nemen. Dat was een domper voor minister Opstelten, zodat hij tegen die uitspraak als belanghebbende zelf hoger beroep instelde. Hij heeft de landsadvocaat de opdracht gegeven om op kosten van de belastingbetaler recht te praten wat uiterst krom is.

Politiemacht De grote steden lieten van meet af aan al duidelijk weten geen buitenlanders te zullen weren uit de coffeeshops. In grenssteden zoals Nijmegen, Winterswijk, Ulft, Doetinchem en Enschede zijn buitenlanders ook nog steeds welkom in de coffeeshops. Het Openbaar Ministerie onderneemt daar niets tegen. Nergens worden coffeeshophouders voor de strafrechter gedaagd vanwege de verkoop van cannabis aan buitenlanders. Burgemeesters kunnen met deze wetenschap niet meer met droge ogen beweren dat zij een plicht tot handhaven hebben. In Maastricht stuurde burgemeester Hoes een politiemacht af op de coffeeshops die vanaf 5 mei 2013 weer aan buitenlanders verkopen. Over dit massale politieoptreden zijn Kamervragen gesteld. Terwijl tientallen agenten de coffeeshops sloten, vierden straatdealers voor het oog van de camera feest. Van die genante beelden moet burgemeester Hoes wakker hebben gelegen. In de meeste andere Limburgse coffeeshopgemeenten tonen de coffeeshophouders zich solidair. Ook in Kerkrade, Sittard, Geleen, Heerlen en Roermond gingen de deuren weer open voor buitenlanders. Door deze acties worden burgemeesters en Ofﬁcieren van Justitie gedwongen hun kaarten op tafel te leggen. Waar zal dit toe leiden? André Beckers Advocaat te Sittard

BRIEVEN HIGHLIFE Postbus 6024, 1005 EA Amsterdam redactie@highlife.nl

Drones es Het is meer dan terecht dat jullie over drones hebben geschreven. We worden steeds vaker bespioneerd, zonder dat we daar zelf weet van hebben. Wisten jullie dat Nederland percentueel gezien het land is waar de meeste telefoons wordenn afgeluisterd? Bijna niemand hoor je daarover, want iedereen en denkt dat het niet erg is om een beetje privacy in te leveren, en, als daarmee je veiligheid wordt gewaarborgd. Maar dat laatste ste is steeds meer de vraag... Kijk maar naar Maastricht, waarr ze de politie liever inzetten om coffeeshops het leven zuur te maken, aken, dan om die criminele straatdealers aan te pakken.

Bart

Gelukkig komt de discussie rond het gebruik van drones langzaam ngzaam op gang. En wat de situatie in Maastricht betreft; lees in dit nummer het interview met Marc Josemans van coffeeshop Easy asy Going over de situatie in Maastricht.;

Gemeentewiet? Ik begrijp er niks meer van. Terwijl ze hier in mijn woonplaats Rotterdam nog steeds doorgaan met het oprollen van wietkwekerijen, vertelt de burgemeester dat hij graag een proef met het legaal kweken van cannabis wil beginnen. Wie is hier nu gek? Dit is toch niet uit te leggen aan al die arme hobbykwekers die een bezoek van de blauwe arm krijgen? Kan dat gedonder niet eens afgelopen zijn? Laat iedereen gewoon vijf planten kweken. Binnen of buiten, gedoogd of gelegaliseerd. Ik word zo moe van deze discussie. Ik kweek al 10 jaar (gelukkig in mijn eigen koophuis), maar het schiet allemaal niet echt op.

Jean

In dit nummer zetten we een aantal plannen voor experimenten met de kweek van cannabis op een rijtje. Er zijn verschillende modellen voor verschillende gemeenten. Zelf blijven wij hoopvol. Uiteindelijk zal wiet legaal (of gedoogd) gekweekt gaan worden in Nederland. Het is een kwestie van tijd. En lange adem. Heel lange adem, geven we toe...

Vage vagina Ik kwam niet meer bij nadat ik in het vorige nummer las over die vage vagina. Waar kan ik dit maffe Japanse ding bestellen, want ik zou dit graag aan mijn zwager op zijn verjaardag willen geven.

Zelda

Check de website www.kanojotoys.com. Er gaat een wereld voor je open...

Patatje Coffeeshop In mei stond een artikel over patat met wietsaus in Highlife. Jullie redacteur was niet zo te spreken over deze saus. Desondanks namen we zelf afgelopen week de proef op de som, en we moeten zeggen, we zijn het totaal niet met hem eens. Wij vonden die wietsaus namelijk heel erg lekker. Maar ja, smaken verschillen, zo is het nu eenmaal. We raden in ieder geval alle lezers aan om zelf die saus te proberen. Wij likten onze vingers er bij af.

Johan en Ilse

We geven deze tip graag door.

Rihanna viert 420 Rihanna steekt niet onder stoelen en banken dat ze graag een jointje rookt. Ook op 20 april, inmiddels uitgegroeid tot een internationale cannabisdag, deelde ze haar liefde voor cannabis met haar fans en de rest van de wereld. Op Twitter plaatste ze een foto waarop ze een jointje opsteekt. Let ook op de enorme wiettaart, die ze van fans kreeg.

FLASH Cannabislolly’s op de markt Elke zaterdag vindt in Amsterdam op de Noordermarkt een populaire markt plaats, waar vele duizenden Amsterdammers en bezoekers aan de hoofdstad graag komen. Je vindt er tal van biologische etenswaren, maar natuurlijk staan er ook veel marktlui met tweedehands artikelen waar je lekker tussen kan snuffelen. Tijdens een van ons laatste bezoekjes zagen we deze cannabislolly’s, die vooral veel bekijks van toeristen kregen.

Uit je dak Christian Delarosa uit Brooklyn (New York) dacht een wit voetje bij de politie te halen, door te melden dat op het dak van het pand waar hij conciërge is cannabis werd geteeld. Maar nadat de NYPD met groot vertoon van macht het pand was binnengevallen, bleek het niet om een clandestiene wietkwekerij te gaan, maar om een verzameling tomatenplantjes van een van de bewoners. Delarosa was zich van geen kwaad bewust: “Ik heb niet echt verstand van planten, maar zelfs de politie moest twee keer kijken voordat ze zagen dat het geen wiet was.” De wakkere conciërge heeft inmiddels de toegang tot het dak afgesloten: “Niemand heeft iets op dat dak te zoeken.”

Wietvarkens William von Schneidau is een slager uit Seattle die wel in is voor iets nieuws. Onlangs organiseerde hij samen met een veehouder een diner waarbij varkens werden opgepeuzeld, die deels waren vetgemest met wietbladeren. De innovatieve slager meldde eerder al eens varkensvlees te hebben geserveerd, waarbij de dieren wodka hadden gekregen. Dierenrechtenactivisten waren niet te spreken over deze publiciteitsstunt van de slager.

HIGH WEIRDNESS

Patent op ‘breastaurant’

Condoomportret

Het is ‘m gelukt. Doug Guller, eigenaar van diverse Bikinis Sports Bar & Grill restaurants in Texas, heeft een heus patent gekregen op de naam die hij zelf voor zijn restaurantketen verzon; breastaurant. Want de vaste klanten van Guller komen niet alleen voor de lekkere hamburgers in zijn zaken. Of de hele grote TVschermen, waar je alle denkbare sporten op kunt volgen. Nee, de fans komen vooral voor de lieftallige bediening, die de bestelde hapjes en drankjes in bikini’s serveert. En, we zijn tenslotte in Texas, de dames zijn verder gekleed in stoere cowboylaarzen en een heel kort afgeknipt spijkerbroekje. Voor als je in de buurt bent…

We hebben eerder al eens portretten van bijvoorbeeld Snoop Dogg laten zien, die gemaakt waren van joints. Maar een portret dat gemaakt is van condooms hadden jullie nog van ons tegoed. De Amerikaanse kunstenares Nikki Johnson is verantwoordelijk voor het hier afgebeelde condoomportret van paus Benedictus XVI. Hey, zullen jullie denken, die is toch geen paus meer… Dat klopt, maar Niki deed maar liefst 270 uur over het volbrengen van dit portret, waarvoor ze 17.000 condooms gebruikte. Dus logisch dat het even duurde. Ze maakte het portret trouwens uit protest tegen uitspraken van Benedictus, die in 2009 meldde dat het gebruik van condooms aids zou verspreiden. De beste man sloeg daarmee, zoals wel vaker, de plank helemaal mis.

Opvallend Guinness Rishi houdt wel van een geintje. Zo is hij wereldkampioen suikerklontjes op elkaar stapelen en dronk hij een ﬂes ketchup in 40 seconden leeg. Daarmee haalde hij het Guinness Book of Records. Meer in het oog springend is zijn verzameling landentattoo’s. Over zijn hele lichaam heeft hij de vlaggen van ruim 200 landen getatoeëerd. Alleen al op zijn gezicht heeft-ie er 49. Sommige mensen doen ook alles om een beetje op te vallen.

Vlinderkunst Al sinds de oudheid tekenen mensen op alles wat ze maar voor handen hebben. Neem nu de Turkse kunstenaar Hassan Kale. Hij doe het liefst aan micro-tekenen. Al is een oppervlak nog zo klein, voor de begaafde Hassan is dat alleen maar een uitdaging. Kijk eens naar zijn laatste project, waarbij hij prachtige landschappen op de vleugels van een (uiteraard) dode vlinder schildert. Mooi, maar wel heel breekbaar.

Marc Josemans, voorman van de Maastrichtse coffeeshops

”Burgemeester Hoes heeft ons in feite een plezier gedaan” Tekst & fotograﬁe: Derrick Bergman / G0NZ0 Media

Hij is de beroemdste coffeeshopondernemer van Nederland. Tegen wil en dank. Al ruim vijftien jaar is Marc Josemans voorzitter van de Vereniging Ofﬁciële Coffeeshops Maastricht (VOCM). Sinds op 1 mei vorig jaar de wietpas werd ingevoerd in het Zuiden, voert hij de zwaarste en belangrijkste strijd uit zijn carrière. “Ik ben er zeker van dat we in juni 2014 het spreidingsbeleid hebben doorgezet, en dat op die locaties alle buitenlanders ook weer welkom zullen zijn.”

Hoe was het om op Bevrijdingsdag, voor het eerst sinds meer dan een jaar, je coffeeshop Easy Going weer te openen en bezoekers te ontvangen? “Erg mooi om na een jaar en vier dagen weer de deuren van je zaak voor iedereen te kunnen openen. En dan ook nog in het dertigste bestaansjaar van de Easy Going, dat maakt het helemaal af. Het zou natuurlijk nog ﬁjner zijn geweest als we gewoon in alle rust heropend waren, en niet met alle stress die er nu omheen hangt over mogelijke handhaving.” Had je verwacht dat burgemeester Hoes de rechterlijke uitspraak van 25 april aan zijn laars zou lappen? De rechter oordeelde immers dat Easy Going vorig jaar onterecht is gesloten, omdat Hoes dat besluit onvoldoende heeft gemotiveerd. Hij had aan moeten tonen waarom een minder vergaande maatregel onmogelijk zou zijn. “Twee uur na de uitspraak liet de heer Hoes al een persbericht uitgaan waarin hij stelde dat hij zou handhaven als wij weer voor niet ingezetenen - lees buitenlanders - de deu-

VOCM-leden zelf verzocht om strafrechtelijke handhaving. Omdat die tot nu toe achter-

Je hebt zowel met Gerd Leers (CDA) als met Onno Hoes (VVD) onderhandeld en samengewerkt; waarin verschillen deze burgemeesters van elkaar? “Ik denk dat het grootste verschil zit in het feit dat de heer Leers open staat voor aanpassingen in zijn visie als daar de juiste argumenten voor worden aangedragen. De heer Hoes lijkt tot op heden geen last te hebben van voortschrijdend inzicht, maar ik blijf positief en weet dat hij zijn koers op enig moment zal aanpassen. Repressie is nooit en te nimmer het antwoord, discriminatie zo mogelijk nóg minder.” Op de dag dat de VOCM weigerde te overleggen met Hoes viel de politie jouw shop binnen en werd je gearresteerd. Denk je dat er een verband is? “Natuurlijk, maar dat is eigenlijk niet zo spannend. Ik heb de bal gekaatst en dan moet je hem ook terug verwachten. Nogmaals, wij zijn allen gebaat bij een diepgaande strafrechtelijke procedure, die komt er nu en daar heeft de heer Hoes ons in feite een plezier mee gedaan.

wege bleef, maar ook omdat zo'n strafrechtprocedure de vereiste duidelijkheid omtrent het I-criterium voor eens en voor altijd zal

Kun je iets vertellen over het spreidingsplan voor coffeeshops in Maastricht? Dat plan ligt er toch al heel lang? Waarom is het nooit uitgevoerd? “Het spreidingsplan behelst een idee dat ik samen met een collega heb opgesteld en in 2001 aan de heer Leers heb gepresen-

Ik ben er zeker van dat we in juni 2014 het spreidingsbeleid hebben doorgezet, en dat op die locaties alle buitenlanders weer welkom zullen zijn. ren zouden openen. De handhaving kwam dus niet onverwacht. Daarnaast hadden de

regelen. De heer Hoes heeft ons hierbij dus een handje geholpen.”

teerd. Van de veertien coffeeshops die nagenoeg allen in het centrum van Maastricht

liggen, zullen er zeven vrijwillig en op eigen kosten drie locaties, zogenaamde Coffeecorners, aan de rand van de stad betrekken, langs de invalswegen. Onderzoek onder onze buitenlandse bezoekers had namelijk aangetoond dat 48% niet voor de stad en haar faciliteiten komt, maar alleen voor de cannabis. De resterende 52% geeft echter buiten de coffeeshops jaarlijks €119 miljoen uit aan parkeren, eten, drinken, aankopen, overnachtingen, enzovoort. Voor deze groep, maar ook voor het uitgaanscircuit, moeten de zeven shops in de binnenstad uiteraard beschikbaar blijven.” “Helaas vonden onze buurgemeenten, voornamelijk Belgische vanwege onze unieke geograﬁsche ligging, dit voorstel niet prettig. Zonder hier goede argumenten voor aan te dragen overigens. Bij diverse procedures

Dat moet ook wel als je ziet dat de nieuwe tactiek van onze tegenstanders het bewust “zwart maken” van iemand is.” Volgens sommigen ontstond de (parkeer-)overlast in grenssteden als Maastricht pas toen de maximale verkoophoeveelheid werd verlaagd van 30 naar 5 gram. Hoe is jouw ervaring? “Dat klopt. Wij hebben destijds minister van justitie Sorgdrager nog geprobeerd duidelijk te maken dat als je Frankrijk tegemoet komt in het streven om coffeeshoptoerisme te bestrijden door de maximale aankoophoeveelheid te verlagen naar vijf gram, er een veel grotere verkeersstroom op gang zou komen. Ook hier gebiedt logica weer dat je meer verkeersbewegingen krijgt als klanten minder per keer kunnen kopen. Deze verlaging was dan ook het startsein

geprobeerd: een transparante lijn van productie, verkoop en consumptie van cannabisproducten. Daarbij mag het belang van de hobbyteler voor eigen gebruik zeker niet uit het oog worden verloren. Alleen dan komen we nog uit dit moeras van halve waarheden en soms zelfs hele leugens. Samen zoeken naar oplossingen in plaats van elkaar te bestrijden.” Denk je wel eens: was ik maar een kroeg begonnen? “Nou, ik heb vroeger twee cafés gehad en in alle eerlijkheid: nooit meer! Hoewel het hier om legale harddrugs gaat, heb ik honderd keer liever met een blower te maken dan met een stevige drinker. De sfeer en gasten in een coffeeshop zijn zo wezenlijk anders en veel beter dan in een kroeg. Ieder zijn meug...” Niemand kan de toekomst voorspellen, maar hoe denk je dat de situatie in Maastricht er in juni 2014 uit zal zien? “Ik ben er zeker van dat we in juni 2014 het spreidingsbeleid hebben doorgezet, en dat op die locaties alle buitenlanders ook weer welkom zullen worden geheten. In de stad houden we het dan op het buurlandcriterium om de aanloop te verminderen. Ik hoop dat we op korte termijn met de heer Hoes tot overeenstemming zullen komen, anders zijn de rechtszaken de enige hoop op duidelijkheid. Toch merk ik dat iedereen tegen een kantelpunt aanzit. Van de heer Opstelten tot de coffeeshopondernemers zijn we het er over eens dat het huidige gedoogbeleid zijn langste tijd heeft gehad. Dit betekent ook een groeiend besef bij de coffeeshops dat wij zelfregulerende maatregelen zullen moeten treffen. En daar is, mits normaal uitgevoerd, ook helemaal niks mis mee.”

zijn er door de gemeente Maastricht fouten gemaakt, waardoor we nog steeds op het groene licht van de Raad van State wachten. Zo snel dat er is zullen de bouwplannen worden uitgevoerd, naar verwachting over enkele maanden. Begin 2014 moeten dan de eerste coffeeshops kunnen verhuizen.” NRC/Handelsblad repte onlangs over een mediaoorlog tussen Maastricht en de VOCM. Wat vind je van die kwaliﬁcatie? “Tja, registratie en discriminatie maken uiteraard - en gelukkig maar - de tongen los. En de media volgen dat met grote interesse. Daarnaast ben ik nooit te belabberd om het VOCM standpunt met verve uit te dragen.

voor het grootschalige coffeeshoptoerisme zoals we dat tot op heden in sommige gemeenten kennen.” Als je terug kijkt op de periode sinds 1 mei 2012, wat is dan je meest verbazingwekkende of opvallendste ervaring? “Eigenlijk niks... Alles wat de VOCM aan de heer Hoes en de gemeenteraad heeft voorspeld is ook daadwerkelijk zo uitgekomen. Maakt ons dat nu zo slim? Natuurlijk niet, iedereen die met gebruik van - daar zijn we weer - logica hier vooraf eens goed over nadacht zou tot dezelfde conclusie zijn gekomen. De enige oplossing voor al deze problemen is ook de enige mogelijkheid die we tot op heden niét hebben

“Laten we nu, in navolging van de Dranken Horecawetgeving, eenzelfde Wietwetgeving in het leven roepen die eindelijk gaat regelen wat al 37 jaar op zich laat wachten. Het is de enige juiste weg, die ook meteen door het buitenland zal worden overgenomen. Een eerste aanzet zou een “Benelux cannabisverdrag” kunnen zijn. Minister Opstelten zou zo'n vorm bij zijn Belgische en Luxemburgse collega aan kunnen kaarten. Daarmee zal coffeeshoptoerisme een zelf oplossend probleem blijken te zijn geweest. En krijgen alle Europese cannabisconsumenten waar ze recht op hebben: een veilige plek waar zij van dit mooie plantje kunnen genieten, zonder in contact te komen met harddrugs of criminele elementen.”

HET MOET IN BALANS ZIJN

MC Melodee

Je zou in alle aandacht voor de Nederlandstalige hiphop haast vergeten dat er ook nog succesvolle Engelstalige rappers uit Nederland zijn. Zoals MC Melodee, die net een heuse plaat uit heeft met het wereldwijd bekende Spaanse producersduo Cookin’ Soul.

Highlife interviewde Melodee al eerder, in 2007, toen ze nog met producer I.N.T. samenwerkte onder de naam La Melodia. Sinds die tijd is er veel veranderd, maar Melodee zelf oogt nog even fris als toen. Haar

geheim? Dat komt zo... Veertien jaar lang werkte ze samen met I.N.T., waarmee ze in 2000 samen van Eindhoven verhuisde naar Amsterdam. “I.N.T. is op het moment met andere dingen bezig, daar focust hij zich op.

tekst: Arjan van Sorge foto’s: Joel Frijhoff, Mathaus Jagielski

En ik ben bezig met mijn soloproject, samen met Big Size en Zock van Cookin’ Soul. Maar het is niet zo dat ik vanaf nu alleen maar met hen samenwerk hoor.”

Niet alleen 90-ies “Ik werk met verschillende producers,

Records uit Duitsland wilde het graag uitbrengen op vinyl, en dat leek ons tof omdat het een op de 90-ies geïnspireerd album is. Ik hou van soulvolle dingen, niet van hard, maar ik wil niet alleen maar 90-ies hiphop doen, helemaal niet. Het is echt het concept voor dit album.”

Knipogen “Bij de mixtape wordt ook geknipoogd naar oldskool hiphop, maar wel op een newskool manier geﬂipt waardoor je het ook hier en nu in de clubs kan draaien. Het is niet zo dat ik vastzit in dat negentiger jaren ding en dat dat het enige is wat ik wil maken. Eigenlijk was het idee van Cookin’ Soul, ik

mensen helemaal los tijdens de show, ik krijg boxershorts naar m’n hoofd, en na de show ben ik zeker nog een uur bezig met foto’s maken met fans en zo. Het heeft er uiteraard mee te maken dat Cookin’ Soul daar de grootste hiphop producers zijn, iedereen die daar naar hiphop luistert kent hen. Ze vinden de muziek die ik maak, de manier waarop ik rap en hoe ik mijn shows doe heel tof.”

Buitenland “Ik heb altijd al veel shows in het buitenland gedaan. Toen we in 2004 met La Melodia begonnen hebben we ook vaak in Nederland gespeeld, maar ik rap in het

In Spanje gaan mensen helemaal los tijdens de show, ik krijg boxer-shorts naar m'n hoofd. had eerder zoiets van, zullen we dat nu wel doen... Maar gasten als Joey Bada$$ hebben nu ook een 90-ies inspired project en dat loopt hartstikke goed. En Cookin’ Soul maakt eigenlijk het liefst dat type beats. Binnen een paar dagen kreeg ik hun beats en toen ik met schrijven begon, ontstonden die songs vrij snel.”

Europees project Melodee kwam met de producers in contact via het Diversidad project van de Europese Unie. Dat stond in het teken van de interculturele dialoog, waarmee de EU de communicatie tussen verschillende Europese landen wilde versterken. “Muziek is daar een goede manier voor, en urban music leeft overal onder jonge mensen, dus zo hebben ze dat project opgezet. Het was erop gericht om diverse rappers en producers in de ICP studio’s in Brussel te laten samenkomen, en in tien dagen een heel album te laten opnemen. Onder andere Alicia Keys en Pharrell hebben daar nog opgenomen! Voor mij was Cookin’ Soul uit Valencia, Spanje de grootste ontdekking tussen al die artiesten.” maar ik houd er wel van om voor een speciﬁek album of project met een en dezelfde producer te werken. Misschien volgende keer wel met Chuck English van de Cool Kids... Vorig jaar rond deze tijd heb ik de mixtape Check Out Melodee uitgebracht, die is iets van 15.000 keer gedownload. Die mixtape was grotendeels geproduceerd door Cookin’ Soul, en ik dacht dat het een goed idee zou zijn om ook een album met elkaar uit te brengen. Jakarta

Engels en de hiphop in Nederland is vooral gericht op Nederlandstalige rap. De beats zijn harder en killer dan wat ik maak. Hiphop in Nederland is al een kleine groep, en binnen hiphop ook nog eens Engelstalig gaan rappen en ook nog eens met soulfulle beats komen – daar is Nederland niet groot genoeg voor. Vandaar dat ik optreed van Indonesië tot New York, van Kaapstad tot Japan, in Duitsland, Polen en Litouwen. Het is geweldig om shows te doen in andere landen. Ik kan er van leven, maar ik doe ook veel als MC in het clubcircuit. De crowd hypen met de DJ, een feestje bouwen, dat vind ik leuk om te doen. Maar je eigen repertoire uitvoeren blijft het leukst van allemaal.”

Niet meer all-out Een heftige droom jaren geleden was voor Melodee een punt om met blowen op te houden. “Maar ja, af en toe neem je toch een hijsje. Ik ging tien jaar met een steevaste blower, die smookte elke dag minstens vier joints of zo, dan ben je samen muziek aan

Helemaal los Cookin’ Soul werkte al samen met artiesten als Mac Miller en Nicki Minaj, waardoor er voor Melodee weer wat deuren opengingen. Ze introduceerden haar ook in Spanje, waar ze dan weer optreedt op festivals als Viña Rock, een van de grootste daar. “Als headliner op het hoofdpodium, zaterdagnacht om half twee, met een set van een uur, het podium afsluiten. In Spanje gaan

het maken en dan smoke je ook een jointje mee. Maar ik ben veel minder gaan blowen, ik sport en ik zit in een running team. Ik merk dat als ik blow ik minder luchtcapaciteit heb, en de volgende dag langer moe ben. Ik smoke dus wel af en toe, maar ik blow niet om high te worden. Ik vind het lekker, maar ik ga niet meer all-out. Maar I.N.T. nog wel hoor, die zal nooit stoppen met blowen.”

Blowen op de dansvloer En hoe is dat bij Cookin’ Soul? “Zock rookt en blowt, maar hij is niet degene die alle beats maakt. 95 % van de beats wordt gemaakt door Big Size, Zock is net pas weer bezig met beats, dat had-ie een aantal jaren niet meer gedaan. De DJ-sets doen ze dan weer wel samen. Zock doet meer

de businesskant, ze runnen zich zelf. Een tijdje geleden was ik nog in Spanje om een showcase te doen in Valencia, daar mogen ze roken in clubs en er waren gasten aan

manier beneveld, ik word energieker, wakkerder. Van wiet word ik best wel lui. Dat ik liever wil chillen en niks meer wil doen; op de bank liggen, een ﬁlm kijken of in slaap

ik doe ook veel als MC in het clubcircuit. De crowd hypen met de DJ, een feestje bouwen, dat vind ik leuk om te doen. het blowen op de dansvloer, dus ik zei geef mij ook maar een hijsje dan. Maar we hadden ook best al wel wat gedronken, dus bij Zock kwam het niet lekker aan. Het ging goed, maar hij wou voorlopig even geen joint meer aanraken.”

Energiek van hasj “Ik rook hasj, of een combinatie van hasj en wiet. Van hasj word je weer op een andere

vallen. Met hasj kan ik nog wel een tekst schrijven of gewoon actief zijn. Zo ervaar ik dat. Ik sportte altijd al wel, softballen, handballen en zwemmen. Later ging ik rennen, in de zomer, en in de winter trainde ik dan binnen, in de sportschool. Maar een van mijn sponsors heeft een running team opgericht, dat leek mij ook wel wat. Met dat rennen hebben we leuke projecten gedaan, afgelopen zomer was er bijvoorbeeld The Romance Of Running, het verhaal achter

rennen. Ik ben toen gaan trainen voor de 10 kilometer en de halve marathon.”

Running Team “Dat sporten gaat trouwens best moeilijk samen met blowen... Maar rennen wordt steeds populairder in Nederland. Ons team bestaat alleen maar uit DJ’s, MC’s en producers: Team Patta Runningteam. Allemaal mensen uit het nachtleven. Ze hebben toch het gevoel dat ze een balans moeten houden, dat je goed voor je lichaam moet zorgen. Omdat ik artiest ben zit ik twee, drie keer per week in een club, en ik drink alcohol en neem af en toe een hijsje van een joint, maar anderzijds probeer ik ook gezond te eten en te sporten. Ik wil nog een hele tijd mee met dit lichaam!” www.mcmelodee.com

Buitenlanders in de coffeeshop Door: Michiel Panhuysen

Begin mei bepaalde de rechter dat burgemeester Onno Hoes coffeeshop Easy Going in Maastricht niet had mogen sluiten omdat er wiet aan buitenlanders werd verkocht. De burgemeester heeft in de ogen van de rechter niet duidelijk gemaakt waarom een minder vergaande maatregel (dan het stoppen van de wietverkoop aan buitenlanders) niet voldoende was.

De coffeeshops zagen in de uitspraak van de rechter het signaal om buitenlanders weer toe te laten. Op 5 mei lieten de Maastrichtse shops weer buitenlanders toe. In de week daarop greep de politie met veel machtsvertoon in bij enkele shops in Maastricht. Tijd voor de stelling:

Buitenlanders moeten in Nederlandse coffeeshops wiet kunnen kopen, onder dezelfde voorwaarden als Nederlanders. Martijn, econoom Mee eens, want ieder onderscheid dat je zou maken tussen Nederlanders en nietNederlanders zou neer komen op een vorm van discriminatie. Het is wel een interessante discussie. Tot op zekere hoogte is het zo dat het Nederlands coffeeshopbeleid in de behoefte van de inwoners van onze buurlanden voorziet. De overlast voor de grensgemeentes zou omlaag kunnen als er coffeeshops aan de grens worden gezet. Dat leidt tot protesten van de buurlanden, maar het zijn toch echt hun eigen inwoners die graag een jointje roken. Gust de Wit, verslavingstherapeut (www.verslaafd.nl) Mee eens. Al was het alleen maar vanuit toeristische en economische motieven. Natuurlijk zijn toeristen welkom, ook in de

grenssteden, als ze zich maar gedragen en niet voor overlast zorgen. Ook Amsterdam zou jonge toeristen meer moeten koesteren. Een beetje vooruitkijken kan geen kwaad. Op het moment dat die jongeren volwassen zijn en veel meer hebben te besteden, komen ze graag nog eens terug naar die stad waar ze in hun jonge jaren zo’n leuke vakantietijd hebben gehad! Hans v Duijn, voormalig politieambtenaar (www.lesscrime.nl) Laat ik het nou eens helemaal eens zijn met de stelling. Waarom zou je voor discriminatie moeten zijn? Omdat het overlast ver-

oorzaakt? Welke overlast? Die is nog nooit aangetoond! Ook niet bij Madurodam, de Euromast of de Keukenhof! Sterker nog, we moedigen buitenlanders aan vooral massaal te komen. Dat is goed voor de middenstand. In Maastricht weet de middenstand inmiddels wat het betekent om buitenlandse wietgebruikers buiten de coffeeshops te houden. Het zijn beperkten van geest die overlast als argument aanvoeren om buitenlanders te

weren. Als er al overlast is, kan die op andere wijze doeltreffend worden tegengegaan. Suver Nuver Buitenlanders mogen alleen in Friese coffeeshops wiet kopen, onder dezelfde voorwaarden als Nederlanders! Jaro, coffeeshopmedewerker Ik vind het hele begrip 'buitenlander' al lastig. Als je hier werkt, maar niet woont? Of als je maar een gedeelte van het jaar in Nederland woont? En what about Schengen? Wanneer ben je buitenlander? In dit huidige Europa is niemand echt buitenlander, tenzij je wiet rookt. Dan ben je al snel de Belg van de Maand. Job Joris Arnold, woordgozer Jazeker! En het omgekeerde is ook waar, Nederlanders moeten in buitenlandse coffeeshops wiet kunnen kopen. Want het is de hoogste tijd voor de export van - volgens socioloog Egbert Tellegen - ‘de belangrijkste sociale innovatie van de afgelopen halve eeuw’. In Barcelona kan het al, nu de rest van Europa nog. Raimond Dufour, voorzitter Stichting Drugsbeleid Eens. De rechter deed precies wat het Europese Hof had bepaald: Het ‘discrimineren’ van buitenlanders mag alleen als uiterste redmiddel. Burgemeester Hoes zal er nog een hele dobber aan hebben aan te tonen dat hij op geen enkele andere manier de overlast kan bestrijden. Verkeershinder - de hoofdzaak - bestrijd je toch met verkeersmaatregelen? Ondertussen gaat het in de kern om de redeloze angst van Opstelten voor die monsterachtige drugs. Juist de coffeeshops tonen aan dat onze bevolking er volwassen mee kan omgaan. Marc Josemans verdient een standbeeld op het Vrijthof!

Stickybuds

“Iedereen kan een DJ zijn…”

door: Arjan van Sorge

Stap voor stap verovert de Canadese DJ en producer Stickybuds Europa met zijn feestelijke en gefreakte versie van funk. Met stevige beats, vette bassen en maffe samples gaat het dak er geheid af, maar daar doet het feestbeest dan ook erg z’n best voor.

Stickybuds, oftewel Tyler Martens, is 29 jaar en woont in Kelowna in British Columbia, dat bekend staat om het bruisende culturele leven en de wijnbouw. Een ﬂink eind weg dus, maar Europa trekt. “Ik kwam om 8 uur aan op Schiphol, sliep de hele dag en toen was het feest. Voor zo’n dikke twintig shows ben ik twee maanden in Europa, en

labels, en een van mijn tracks is nummer 1 op Beatport. Maar dat is dan weer een glitchhop nummer.”

Naar buiten Tyler volgde een opleiding aan een school voor geluidstechniek, aan het Centre of Arts

platenkast vond de jonge Tyler muziek van o.a. Stevie Wonder en Cheech & Chong, goede inspiratiebronnen. Maar samples van vinylplaten halen hoeft wat hem betreft niet meer: “Ik breng geen tijd meer door in platenzaken, daar heb ik het te druk voor. Je kan een te gek nummer altijd wel ergens digitaal vinden, en dan gaat het in een pro-

Mijn stijl muziek is in heel Europa nog underground, maar in Canada en de States is het gigantisch. het optreden in Amsterdam in Canvas op de 7e verdieping van het Volkskrantgebouw in Amsterdam was de aftrap. Het is mijn vierde jaar dat ik hier kom, en iedere keer wordt het groter en groter.”

Tijdloze funk “Mijn stijl muziek is in heel Europa nog underground, maar in Canada en de States is het gigantisch. Ghetto Funk, het grote label dat platen van me uitbrengt, is dan wel weer Engels. Daar is het zo’n beetje begonnen. Bij partyfunk worden een hoop samples van funk uit de 70’s en 80’s gebruikt, en dan komen er vettere beats onder en dikke baslijnen. Oude funk zetten we zo in deze tijd neer. Maar we maken ook zelf nieuw spul, het is niet alleen maar re-samplen van het werk van ouwe muzikanten. Funk is er altijd al geweest en het is nooit weggegaan, het is een tijdloze vorm van muziek.” Tyler is nu negen jaar aan het DJ-en. Hij produceert sinds 2008: “Toen kwam mijn eerste plaat uit. Ik heb nu 23 releases op verschillende

and Technology. “In twee jaar leerde ik hoe je muziek moet maken, geluid opnemen, editen, en daar was ik best wel goed in. Toen ik geslaagd was nam de school me aan als leraar. Dat deed ik drie jaar, maar ondertussen was ik ook gaan DJ-en. Maar toen ik ging optreden werd dat steeds moeilijker te combineren. Drie jaar geleden ben ik fulltime muzikant geworden, en dat gaat lekker. Canada is een prima land voor muzikanten zoals ik, er zijn veel plekken om te spelen en je kan er aardig geld maken als je goed bent. We hebben geweldige festivals; het grootste heet Shambala met 10.000 mensen, en daar heb ik elk jaar gestaan. Maar ik kan niet alleen maar in Canada toeren, ik moet ook naar buiten. En dat is goed, want zo raakt je muziek ook over de grens bekend.”

Er is over nagedacht De vader van Tyler was jarenlang gitarist in verschillende bands, dus de muzikale genen zijn in ieder geval doorgegeven. In de

gramma als Ableton of Logic. Live gebruik ik Serato, dan draai ik toch op vinyl maar dan digitaal, zo kan ik nog steeds scratchen. Ik ben niet zo’n gast met een verbluffende turntablist techniek, ik ben meer goed in een aantal zaken zoals produceren, DJ-en en turntablism. Meer een allrounder, in alle bescheidenheid. Ik doe een hoop met liveremixing, dat onderscheidt mij van een hoop andere DJ’s. Mijn mixen zitten goed in elkaar en er is over nagedacht. Ik steek er dan ook een hoop tijd in.”

Competitief “Muziek maken is echt competitief vandaag de dag, want iedereen kan een DJ zijn, of producer. Het gereedschap is overal beschikbaar, voor een paar honderd euro heb je een controller, op internet kan je alle muziek die je maar wilt hebben downloaden, en zelfs de software kun je makkelijk illegaal krijgen. Als er dan zoveel mensen zijn die dat doen, dan moet je hard werken en jezelf aantrekkelijker maken dan een ander, als je

geboekt wil worden. Ik maak me daar geen zorgen over en ik doe gewoon mijn ding, maar dit is zoals het is. Het heeft me tien jaar gekost om te komen waar ik nu ben. Tegenwoordig moet je producer zijn als je draait, mensen die alleen maar plaatjes draaien hebben het erg moeilijk. Pas door het maken en uitbrengen van tracks trek je aandacht, en word je geboekt.”

Mistig brein “De naam Stickybuds kwam zo rond mijn 18e, toen we met een paar vrienden veel blowden. Blowen vind ik heerlijk, ik ben voor legalisatie en ik ben ervan overtuigd dat we de plant moeten gebruiken voor medische doeleinden, om dingen van te maken en als brandstof te gebruiken. Het is een

ker diep gaan. Maar ik zie wat ik doe echt als een baan. Ik sta op tijd op, en dan ga ik aan de slag en houdt alles draaiend.”

Opgelicht Lekkere biologische wiet rookt Tyler het liefst, met zo min mogelijk chemicaliën erin. “In Europa vind ik het heerlijk om wiet gemengd met tabak te roken - in Canada rook je puur. Van roken met tabak word je tenminste niet zo stoned... De eerste keer dat ik een joint opstak was op mijn veertiende, mijn nicht verkocht me echt slechte wiet voor veel te veel geld. Zij was toen rond de twintig, ik kreeg van haar vier van die hele kleine superlullige jointjes waar haast niks in zat. Ik rookte ze op en belde haar en vertelde dat ik dacht dat ik high was. Maar mijn vrien-

zelf kweken, dus is wiet moeilijker te krijgen. Ze importeren hasj overal vandaan. In het westen wordt echt veel verbouwd, ook al is het illegaal, het is een groot iets, iedereen doet het: de georganiseerde misdaad, papa en mama die wat bijverdienen, je vrienden.”

Kweekvergunning “Canada is begonnen met veel medicinale marihuana vergunningen uit te geven. Je moet een aanvraag doen om dat te krijgen, en als je goede redenen kan aantonen waarom je die wiet moet roken en je krijgt een vergunning, dan mag je het zelf verbouwen. Je krijgt toestemming voor een ﬂink aantal planten. Maar je kan die vergunning ook aan iemand anders geven die dan voor jou kweekt, en die moeten jou dan weer een

De kwaliteit van de wiet is heel hoog aan de westkust van Canada, aan de oostkant met Toronto en Montreal roken ze meer hasj. plant die de wereld echt kan veranderen als het niet illegaal zou zijn. En dat is waarom het in de illegaliteit geduwd wordt... Het is verbazingwekkend om dan naar een land te gaan zoals Nederland, waar het legaal is. Morgen gaan we coffeeshopping, denk ik, maar meestal rook ik met vrienden thuis. Als ik produceer blow ik niet, ik rook liever aan het eind van de dag als een beloning voor mezelf. Relaxen, mijn hersens even uitschakelen. Roken en dan een ﬁlm of tv kijken, naar toffe muziek luisteren. Als ik smook dan helpt dat niet voor mijn creativiteit, het maakt juist dat het mistig wordt in mijn brein. Als ik aan een productie werk, dan ben ik helemaal met m’n kop erbij. Mijn vrienden blowen trouwens wel tijdens het produceren, die kunnen op die manier lek-

den lachten me uit en vroegen voor hoeveel ik die joints gekocht had, en zeiden dat ik zwaar opgelicht was. Zij reageerde daarop met dat het OK zat zo, omdat iedereen bij de eerste keer afgezet wordt. De volgende keer krijg je goed spul! Ze is nog steeds een van mijn favoriete nichten hoor.”

Veel wiet verbouwen “Van mijn 16de tot 21e blowde ik echt veel, je weet hoe dat gaat als je die leeftijd hebt. Ik rook nog steeds elke dag, maar veel en veel minder. De kwaliteit van de wiet is heel hoog aan de westkust van Canada, aan de oostkant met Toronto en Montreal roken ze meer hasj. Daar zijn niet zoveel mensen die

bepaalde hoeveelheid wiet geven bij iedere oogst, zoiets. Dus zo kunnen een hoop mensen legaal kweken. Volgens mij willen ze het nu gaan bijstellen en de vergunningen intrekken, en een paar mensen aanstellen om op daarvoor aangewezen plekken te verbouwen. Zo willen ze het meer centraliseren.” “Als ik optreed rook ik niet. Mensen proberen de hele tijd samen met mij te blowen, als je naam Stickybuds is dan nodigt dat echt wel uit. Die moet wel elke seconde elke dag een joint roken! Maar nee, het is m’n baan, dus ik doe zoiets niet voor een set. Daarna wel, prima!” www.stickybuds.com www.bangnmash.nl

fotograaf Wolfgang Josten

Roy Schreuder

Stripfiguren en coole fotoportretten Graffitikunstenaar Roy Schreuder uit Leeuwarden fleurt de muren op met stripfiguren en bewerkte fotoportretten. De strakke spuitbusschilderingen met veel verschillende tinten zijn coole eyecatchers in het drukke straatbeeld. Ze zijn vaak te zien in zijn thuisstad en duiken ondertussen in steeds meer steden op.

Hij is actief in het Grafﬁtiplatform Leeuwarden, dat elk jaar het internationale muurkunstfestival Skrift organiseert. De

pen jaren zijn aan de randen van de stad negen legale plekken gemaakt, Halls Of Fame, waar iedereen zijn muurkunsten

Tekst: Peter van Sparrentak Foto’s: Wolfgang Josten, e.a.

voert, waardoor beginnende spuitbusschilders het moeilijk hebben.

Stencils “Ik ben ook met taggen begonnen, samen met een vriend,” vertelt Roy. “Dat is uitge-

Het monster van Frankenstein is opgebouwd uit ronde pixels en uitgevoerd met beschilderde bierdoppen. groep, die deels subsidie krijgt van de gemeente, wil grafﬁti als kunstvorm promoten. De Friese hoofdstad vervult daarbij een positieve voortrekkersrol. De afgelo-

kan uitproberen. En de gemeente bemiddelt soms bij legale muurschilderingen. Minpunt is dan weer dat ze in de binnenstad een fanatiek schoonmaakbeleid

groeid tot dingen met stencils. De laatste tijd maak ik ook weer schilderingen met de hand, dus zonder sjablonen. Van alles en nog wat eigenlijk. Ik ben er nu serieus

fotograaf Wolfgang Josten

een jaar of vijf mee bezig. Daarvoor heb ik een paar jaar dingen uitgeprobeerd en

ten. “Ik heb eerst met potlood vierkantjes gemaakt en daarin rondjes geschilderd.

kenstein, opgebouwd uit ronde pixels, uitgevoerd met beschilderde bierdoppen. Her

De afgelopen jaren zijn aan de randen van Leeuwarden negen legale plekken gemaakt, Halls Of Fame, waar iedereen zijn muurkunsten kan uitproberen. geoefend. Veel ideeën ontstaan digitaal. Ik maak bewerkingen van afbeeldingen in Photoshop en dan ga ik kijken hoe ik dat buiten kan uitwerken,” vertelt hij. In zijn werkruimte hangt een groot portret van Herman Brood, dat uit zesendertighonderd rondjes bestaat in verschillende tin-

Daar ben ik twee maanden mee bezig geweest. Als ondergrond heb ik krantenpapier gebruikt en daarna heb ik het gelakt. ”

Bierdoppen Een ander werk is het monster van Fran-

en der staan nog enkele beschilderde houten boards. Roy: “Ik werk binnen iets uit om te kijken of het klopt en of de kleuren in orde zijn. Als ik het okay vind, ga ik het buiten maken.” Grappig is dat hij graﬁsche technieken kopieert naar de straat. Zo gebruikt hij optische effecten als rasters en kleurlagen in verschillende tinten. De fotoportretten maakt hij met behulp van stencils, een grafﬁtiterm voor grote sjablonen. “Het werkt een beetje als zeefdruk, maar dan met de spuitbus. Je maakt van de foto een voorbewerking en bepaalt waar je de kleurvlakken wil hebben. Die snij ik met de hand uit en neem ik mee om op straat over te spuiten.”

Michael Jackson Hij heeft een zichtbare voorkeur voor portretten van mensen, al is hij de laatste tijd ook doende met dierschilderingen. Roy: “Aan pieces lopen veel mensen voorbij. Met portretten trek je makkelijker de aandacht. En op een gegeven moment gaan mensen het herkennen aan de stijl.” Soms

kiest hij voor bekende iconen, zoals Michael Jackson, het monster van Frankenstein of kunstenaar Salvador Dali, maar even vaak zijn het persoonlijke bekenden of willekeurige mensen. Altijd zonder enige tekst. Zo beschilderde hij in opdracht enkele elektriciteitskasten met anonieme portretten in een Leeuwarder achterstandswijk. Deze schilderingen, bedoeld om de wijk op te knappen, staan er nog steeds. De technieken heeft hij zelf aangeleerd. “Ik heb de hbo-opleiding vrijetijdskunde gedaan, waar je leert om evenementen te organiseren, maar ik kon nog geen werk vinden. Daarom ben ik voor mezelf begonnen en besteed ik nu veel tijd aan grafﬁti. Ik werk in opdracht voor bedrijven en bij mensen thuis. Momenteel kan ik er van leven.”

‘Paste ups’ Naast spuitbus en sjablonen gebruikt hij zelfgemaakte posters en stickers. “Werken met stencils kost veel tijd. Vooral als ik heel snel iets wil doen of op reis ga, maak ik veel posters van tevoren, ‘paste ups’. Met stencils en spuitbus maak ik iets op oude kranten, en die kan ik vervolgens met behanglijm op vriend van me maakte die foto met zijn mobiele telefoon. Als de politie je ziet, komen ze altijd wel even langs om te vragen of je daar mag schilderen. Soms ben ik bezig met een opdracht en kan ik dat aantonen. En anders kan ik dat altijd zeggen.”

Grafﬁti-jams

de muur plakken. Zo kun je heel snel in de stad op tien of vijftien plekken iets doen. Ik gebruik daarvoor gewoon een krant, hoe dunner hoe beter. Dan gaat de poster echt ‘in de muur zitten’, zeg maar. Verder maak ik stickers. Dat kunnen stukken van stencils zijn, maar ik gebruik ook oude promotiestickers van bedrijven die ik overspuit.” “Ik probeer elke week iets op straat te

doen,” vertelt hij. “Ik ben altijd wel aan het kijken naar goede locaties, want dat is belangrijk. Hier in het centrum doen we regelmatig elektriciteitskasten. Als je daar midden op de dag bezig bent, wordt er eigenlijk nooit wat van gezegd, want veel mensen vind dat wel cool.” Op zijn Flickr-account staat een foto waarop hij in een steeg bezig is met een schildering,, terwijl twee agenten langslopen. Roy: “Dat was toeval. Een

Al reizend heeft hij zijn muurkunst in het buitenland verspreid. Roy: “Na mijn studie ben ik de afgelopen maanden in Denemarken geweest, waar ik dingen op straat heb gedaan. Afgelopen zomer ben ik op interrail door Europa gereisd. Dan probeerde ik in elke stad wat te doen. Verder ga ik naar grafﬁti-jams. In Groningen was er een tijdje terug één en elk jaar is in Eindhoven Step In The Arena. Vaak is zoiets een dag, maar er zijn grotere van twee dagen tot een week. Op die jams kom je veel mensen tegen en daar hou je weer leuke contacten aan over. Op interrail ga je bijvoorbeeld langs bij wat jongens in Italië en je zit bij mensen in Frankrijk. Als ze dan hier naar toe komen, kunnen ze hier overnachten. Dat is het toffe eraan. Je leert veel mensen kennen en je komt op veel plekken.” Info: www.ﬂickr.com/photos/royschreuder of check zijn Facebook-pagina

After Earth

SF-spektakel met vader en zoon Smith Door: Rob Tuinstra

In het duistere sf-spektakel After Earth heeft de mensheid het ﬂink voor de kiezen gehad. Na eeuwenlang ecologisch wanbeheer is Moeder Aarde het zat. De mensheid wordt zo’n beetje van de aarde uitgespuugd als een onwelkome bacterie, die niets anders doet dan het leven voor andere soorten te verpesten.

Onze verre nakomelingen worden dus gedwongen hun heil elders te zoeken. Een nieuw thuis vinden ze op de planeet Nova Prima. Daar maken we kennis met de twee hoofdrolspelers van de ﬁlm, de legendarische generaal Cypher Raige en zijn 13-jarige zoon Kitai. De acteurs die deze rollen spelen zijn ook in real life vader en zoon, want het gaat hier namelijk om Will Smith en zijn zoon Jaden Smith. Zij crashen met hun ruimteschip na een heftige asteroïdenstorm op een voor hen vreem-

zijn vader van de dood te redden. Kitais droom is altijd geweest om in de voetsporen van zijn vader een heldhaftige strijder te zijn. Nu is zijn kans… De ﬁlm wordt geregisseerd door M. Night Shyamalan. Dat heeft bij menig ﬁlmfan voor gefronste wenkbrauwen gezorgd, want Shyamalans ooit zo veelbelovend begonnen loopbaan lijkt de laatste jaren als een nachtkaars uit te gaan. Rond het millennium was de Indiër meer dan hot in

was niet om aan te zien. Er staat dus veel op het spel voor Shyamalan. Will Smith kent dergelijke zorgen niet. Na een aantal jaren waarin hij weinig rollen speelde, is hij weer druk in de weer. Hij staat momenteel op de set van Winter’s Tale, en mag later op de automatische piloot mee-

Ze crashen met hun ruimteschip op een voor hen vreemde planeet, namelijk de oude vertrouwde aarde, die levensgevaarlijk blijkt te zijn. de planeet, namelijk de oude vertrouwde aarde, die levensgevaarlijk blijkt te zijn. Kitai moet door het bedreigende landschap trekken om hun schip te herstellen en om

Hollywood, met blockbusters als The Sixth Sense, Signs en Unbreakable. Maar na dit trio prima ﬁlms kwam de klad er in. Zijn laatste grote project, The Last Airbender,

doen aan I, Robot 2, Hancock 2 en Bad Boys 3. Tussendoor staan opnames voor American Can op de agenda. En in al deze ﬁlms speelt Smith de onbetwiste hoofdrol…

Nu verkrijgbaar!

E NIEUW TEN SOOR

NIEUW