Tekst: Jolanda van der Ploeg Illustratie: Olivia Ettema
Meejubelen met Halleluja
Vijftig jaar geleden werd het oratorium van Händel voor het laatst uitgevoerd door ons orkest. Komende maand dirigeert barokspecialist Jonathan Cohen het meesterwerk over de geboorte, dood en opstanding van Jezus. Drie musici vertellen wat de Messiah voor hen betekent. ‘Mooi dat we dit werk juist nu gaan spelen.’ en lovende recensie uit het Algemeen Dagblad van 22 december 1971 sprak van een ‘Messiah zonder versiersels’, dat bovendien ‘voortreffelijk’ was uitgevoerd door Engelse solisten – die volgens de krant meer verwantschap hebben met dit oratorium dan Nederlandse vocalisten. Het orkest en het Philharmonisch Koor Toonkunst stonden onder leiding van chefdirigent Jean Fournet. De Telegraaf vond het ‘indrukwekkend’, terwijl de NRC het ‘iets te romantisch uitgevoerd’ vond. Nadien stond de Messiah niet meer op het programma van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Het oratorium dat Händel binnen een paar weken componeerde in het Londen van 1741 keert nu eindelijk terug in de Rotterdamse concertzaal. In een prachtbezetting met sopraan Emöke Baráth, countertenor Andreas Scholl, tenor Andrew Staples, bariton Matthew Rose en het Groot Omroepkoor. Dat gebeurt rond de kersttijd, hoewel het oorspronkelijk gecomponeerd was voor Pasen. Maar ja, dan moet je concurreren met dat andere wereldberoemde oratorium, de Matthäus Passion. Overal in het land zingen koren Händels werk en meezinguitvoeringen zijn er ook genoeg. Maar nu wordt het wereldberoemde oratorium uitgevoerd door het Rotterdams Philharmonisch orkest. Wordt dat het begin van een nieuwe traditie? Genieten wordt het sowieso.
12