Een terugblik met hulde aan de vrouwen van het eerste uur
Herinneringen in Zwart-Wit: Start damesvoetbal NEO in 1975 In 2020 bestaat het meidenvoetbal na de herstart in 2010 alweer tien jaar. Maar in deze eerste ‘Herinneringen in Zwart-Wit’ beschouwen we het feit dat het dit jaar 45 jaar is geleden dat bij NEO het damesvoetbal werd ingevoerd. In het in 2019 verschenen jubileumboek ‘NEO 100 jaar jong’ is er uiteraard over het wel en wee van het damesvoetbal in een leuk artikel aandacht aan besteed.
In dit artikel zowel een terugblik op de pioniersjaren vanaf 1975 als een vergelijking met het huidige dames- ofwel meidenvoetbal. Een duidelijk verschil, waarbij als afsluiter (met een knipoog) een gedicht in het Twentse dialect, waarmee de doorsnee NEO-supporter langs de lijn ook nu nog zijn mening verkondigt. Maar eerst even een terugblik op de opkomst van het vrouwenvoetbal wereldwijd. Het vrouwenvoetbal is toch veel ouder dan gedacht. Na de ‘Google-boer’ -een woordspeling op de bijnaam De Kogelboer van de familie Leuveld- te hebben geraadpleegd, blijkt dat de eerste geregistreerde vrouwenvoetbalwedstrijd in 1892 in het Schotse Glasgow werd gespeeld. Voor 1902 mochten vrouwen in het openbaar voetballen; alleen onder de voorwaarden dat zij hun haren weg stopten in een muts en een kniebroek droegen met de kousen zo hoog mogelijk opgetrokken. Dit moest omdat het voor 1902 niet gepast was als je een stukje bloot been zag. Pas na 1902 mochten de dames minder camouflerende voetbaltenues dragen. De eerste officiële vrouwenvoetbalvereniging werd opgericht in1924. Dit was De Oostzaanse Vrouwen-voetbal Vereniging. Het vrouwenvoetbal in Nederland deed op clubniveau in 1955 haar intrede. De jaren daarvoor was voetbal voor vrouwen officieel door de KNVB verboden. Voetbalverenigingen mochten hun velden niet beschikbaar stellen voor het vrouwenvoetbal. Volgens de
‘Menig NEO-supporter schudde zijn hoofd. Dat kon toch niet wat worden!’ NEO Inside | December 2020 | RKSV NEO
Vrouwenvoetbal in Engeland in 1917 in het voorgeschreven tenue.
KNVB waren vrouwen niet gebouwd om te voetballen, zij moesten zich gedragen als moeder of geliefde van voetbalspelers. In 1956 werd in ons land de eerste officieuze interland gespeeld door het vrouwenvoetbalelftal. De organisatie was in handen van de Nederlandse Damesvoetbalbond (NDVB) die in 1971 opging in de KNVB. Sinds 1971 mogen vrouwen lid van de KNVB worden. Toen in 1975 enkele dappere jonge vrouwen, mede op initiatief van NEO-bestuurslid Herman Huls, de handschoen opnamen om binnen de club tot een damesvoetbalteam te komen, schudde menig NEO-supporter zijn hoofd. Dat kon toch niet wat worden! Al waren enkele vrouwen die het voortouw namen regelmatig langs de lijn te zien als toeschouwer van hun mannen, c.q. hun vaders. Theoretisch gezien wisten ze dus al wel hoe het spelletje in elkaar stak, maar in de praktijk viel er heel wat te doen. Voor Johan Leferink, als eerste trainer van de NEO-dames, een gigantische opgave! Maar enthousiasme kan veel teweegbrengen en daar lag het niet aan. De dames waren leergierig en tijdens de eerste wedstrijden gingen ze er stevig tegenaan, zoals enkele nieuwsgierige toeschouwers, vaak uitsluitend tijdens de rust van de mannen van NEO 1, dat ervaarden. Uiteraard ontbrak hun commentaar niet van scepticisme, hetgeen de vrouwen gelukkig niet ontmoedigde, ook niet door blessures die er kwamen door hun ongeremde geestdrift. In 1978, in hun derde seizoen, kon zelfs de kampioensvlag al worden gehesen. Ook de meest kritische toeschouwer moest beamen dat enkele dames getalenteerd waren. Maar toch deed jaren later rond 2009 het verval van het damesvoetbal bij NEO zijn intrede. Vreemd genoeg in dezelfde tijd dat het meidenvoetbal zijn opgang beleefde en vanaf die tijd nog steeds groeit. Lees verder op pagina 31
29
