Pook jaargang 2, editie 3 by Bert Cambier

BUADEE IS TERUG De ex-bezieler van The Skyblasters is “hard as a rock”

MEESTERKNECHT

PAUL VAN HYFTE

“Die solo door Ertvelde was niet mijn hoogtepunt”

“Er is alleen maar muziek. Voor de rest is er niets”

DE PEN VAN DE PASTER Weg met de jongeren

Het meest belangwekkende magazine sinds Time.

JAARGANG 2 EDITIE 3

SEBASTIAAN VEKEMAN

POOK

ART DECO IN EEKELO THE BIG GREY OUT

DE DIERENASIELCRISIS

WI N

Geen stroom voor u deze winter? Kreken en polders bij kaarslicht E

IE EN

ERS

CK RFU

E OTH OWN ERD) M ASS R VERY GEDATE ( U BAD

DE HOROSPOOK

Gaan we er dan toch allemaal aan in 2013?

DE EINDEJAARSVRAGEN

Pook voederde vijf rake vragen aan enkele clevere Meetjeslanders

INSPECTOR VEGGIE’S

KERSTKOOKZAKBOEK

YO NDER NCE E NSTA KAL O A C Y E MA IRQU N DE C K E ENBO ZO OEK

JAARGANG 2 EDITIE 3

POOK DANKT VZW OEMTATA CIRQUE CONSTANCE N9 BARD PAUL VERGAUWE DIE ZUKUNFT CAFE PASSE RONY ROMAIN POEMTATA GUIDO MATTHEEUWS JAMES LAUREYNS SOFIE VAN DAMME DAVID DHERT ELS BUELENS PIET NOTTEBOOM FERNAND VAN DE RUINE MARIE-LOUISE DE DECKER

DAVID TROCH INSPECTOR VEGGIE JOKE WILLEMS DEFCOM JOHAN BELCAEN SEBASTIAAN VEKEMAN BADASS MOTHERFUCKERS BUADEE PAUL VAN HYFTE BERT BRUGGEMAN JAN EN BERNADETTE DE BOEVER KENNY KETELS MARIUS DE RUDDER LUC DE VOS ELLEN DE SCHEEMAEKER THOMAS DE SCHEPPER MARIE VERHULST

POOK REDACTIE

SVEN DE SCHEEMAEKER LIESELOT MECHELINCK MICHIEL VERGAUWE EVELYN DE CRAENE BERT CAMBIER LISE FORE PAUL DE NEVE DE KRIJGERS WWW.OEMTATA.BE OEMTATA.VZW@GMAIL.COM VOLGENDE EDITIE APRIL 2013

EDITORIAAL

Over de revolutie van het oestrogeen

INDEX DE EINDEJAARSVRAGEN............................................... 02 DE HOROSPOOK............................................................ 07 DE PEN VAN DE PASTER................................................. 12 weg met de jongeren DE REBEL VAN DE FAMILIE............................................ 15 arie evegroen DE RAKETTEN VAN DE MAYA........................................ 29 zeven misverstanden opgehelderd GESCHIEDENIS VAN DEN OEMTATA............................ 31 rockabilly day DE COLLAGE.................................................................. 41

EEN GEVARIEERD AMBACHTJE..................................... 04 juweeltjes van juweeltjes ART DECO IN EEKELO.................................................... 08 BUADEE IS BACK........................................................... 16 HET VERHAAL................................................................. 18 brugge anno 1972 WERELDBEELD................................................................. 20 david bert joris dhert ALS DE ARTIEST DE PASSIE PREEKT................................ 22 sebastiaan vekeman DE FOTO........................................................................ 25 marie verhulst CULTUUREMMER............................................................. 34 POËZIE............................................................................ 36 david troch

DE DIERENASIELCRISIS................................................... 10 HOGE BOMEN............................................................... 13 meesterknecht paul van hyfte LETSEN IN GROOT-ASSENEDE....................................... 26 THE BIG GREY OUT........................................................ 32 geen stroom voor u deze winter?

ls 2012 dan toch het jaar van de grote voorspellingen moet worden kan Pook niet achterblijven. Op de valreep van dit mysterieuze jaar voorspellen wij met grote stelligheid: mannen zullen steeds vrouwelijker worden. Niet dat de mannelijke kunne massaal borsten, bloedingen en baby’s dreigt te krijgen, helemaal niet. Dergelijke anatomische en biologische anekdotiek is niet aan ons besteed. Wij voorspellen op een hoger niveau. Wij hebben het hier over de Maatschappelijke Positie van de Man in de Maatschappij.

Mannen gaan het onderspit moeten delven in de komende decennia. Woman the nigger of the world? Vergeet het maar. Niet vrouwen, maar mannen zullen in een min of meer ondergeschikte positie terechtkomen, en langzaam maar zeker hun algehele politieke, sociale en economische dominantie verliezen. De nieuwe man wordt een vrouw, althans de vrouw van vroeger, een afhankelijk en onderling inwisselbaar schepsel. Je ziet het nu al: niets zo intimiderend voor een man als sterke, zelfredzame vrouwen die blaken van welstand en vertrouwen. De man, die ooit zo stoere, militaristische macho, gereduceerd tot een hoopje knikkende knieën, laffe oogopslag en voortijdige zaadlozingen. Laat er geen twijfel over bestaan: op het moment dat de vrouw het zenit van haar zelfontplooiing bereikt en de regie van de liefdesdaad eindelijk volledig in handen heeft, is het haantjesgedrag van het alfamannetje voltooid verleden tijd. Moslima’s met een boerka in een seksstaking, we moeten er geen tekeningetje bij maken? Een verdomd goeie zaak. Het staat immers buiten kijf dat samenlevingen die subtiel en antiautoritair gedirigeerd worden door vrouwen vreedzamer, duurzamer en meer onbaatzuchtig in elkaar steken. Het matriarchaat is per definitie een erg harmonieuze samenlevingsvorm waarbij geweld verafschuwd wordt, zaken als status en hiërarchie veel van hun relevantie verliezen en de sociale ongelijkheid tot nul gereduceerd is. De Scandinavische democratieën wijzen ons voorzichtig de weg. Hiermee keren we overigens millennia terug in het verleden, want in prehistorische tijden zwaaiden sociaal dominante matrones de plak binnen de jager-verzamelaargemeenschap. Om het met een technische term te zeggen: nomadisch matriarchaal socialisme. Alsjeblief. De holbewoner was geen sadomasochistische bruut maar een altruïstische en zorgzame partner met een erg sterk ontwikkeld samenhorigheidsgevoel. Het kan dus ook anders. Zoek het maar op als je ons niet gelooft. Het Rijk der Vrouw is bijna aangebroken. De mensheid staat op de drempel van een nieuwe wereldorde. Onze samenlevingen kraken en barsten in hun voegen, oude waarheden bleken bittere leugens, zekerheden lossen voor onze neus op. De chaos regeert, maar zoals ons Florence (een vrouw!) het placht te zingen: it’s always darkest before the dawn. Niks om bang van te worden, want de vrouw - die machtige, meedogende heerseres - is ontegensprekelijk een superieur wezen. Zeker als ze naakt op haar buikje in de sponde ligt, het glanzende kontje een weinig boven de lakens verheven, wijl ze met een elegante zwaai van het zwanenhalsje achteromkijkt, een duivels lachje op de kersenrode lippen. In het licht dezer boude voorspelling hoopt Pook van ganser harte dat u in 2013 allemaal gigantisch van jetje gaat kunnen geven. Het jaar is dood, leve het nieuwe jaar! 2 (sds)

ook voederde in het kader van het overleven (hout vasthouden) van de voorspelde apocalyps alsook het nakende of dus misschien wel niet nakende (hout vasthouden) nieuwe jaar vijf rake vragen aan enkele clevere Meetjeslanders.

de vragen

de eindejaarsvragen

1. Voelt u de kracht van de verandering al? 2. Wat neemt u mee in de schuilkelder n.a.v. het nakende einde van de wereld? 3. Wie nomineert u voor Meetjeslander van het jaar en waarom? 4. Welke plaat moet dringend afgezet worden? 5. Welk Meetjeslands woord mag in de Van Dale 2013?

* Jan de Boever programmator N9 1. Hoewel er veel zou moeten veranderen, hou ik mijn hart vast, want verandering is lang niet altijd verbetering. 2. Niet wat, maar wie: mijn geliefden. 3. Joke Schauvliege omdat ze het enige Meetjeslandse kunstencentrum redde. (zei hij kruiperig) 4. Dat Eeklo een marginalenstad is (geworden): mensen zijn mensen. 5. Geen woord, maar een uitdrukking: ‘Buit’n Ola’, typisch Eekloos voor ‘anders dan de anderen’ of ‘een geval apart’.

Piet Notteboom frontman SBDF 1. Niet naar op zoek. 2. Een grote ketel verse tomatensoep kan wonderen doen. 3. Johan De Roo. En als hij niet meedoet mezelf. 4. Laten we beginnen met alles van Dire Straits en zien wat dat geeft. 5. ’Redundantie’

Fernand uitbater van De Ruine (Lembeke) 1. Een belangrijk item voor de Ruine is ‘Voor elkaar, door elkaar en met elkaar’! 2. Water en lucifers. 3. De politicus die softdrugs wil legaliseren. 4. Drum and base 5. ’Deij’

* foto Dominiek Claeys ** foto Bart Denolf

marius uitbater café Passé (Assenede) 1. De N-VA heeft het Vlaams Belang salonfähig gemaakt. 2. Niets. Ik hoop dat ik het niet overleef. Ik bedoel, ik hoop dat ik niet alleen achterblijf. 3. Eigenlijk hoeft er niemand man of vrouw van het jaar te zijn. We zijn dat allemaal een beetje. 4. Die plaat van ‘zet die plaat af ’. Misschien best dat we het eens over iets anders hebben. 5. ’Ne speculoaskoeke’ LUC DE VOS frontman GORKI 1. Nee, want ik vind dat alles moet blijven zoals het is. 2. Een foto van Laetitia Casta van in die H&M-reclame. 3. De onbekende consument. Waarom? Daarom! 4. Iets van Adele of zo? 5. ’Djakkeleuren’: als kind met uw maten enorm onnozel lopen doen en tegelijk aan mekaars haar zitten sleuren en zo. Het woord heeft iets onomatopoëtisch, vind ik. KENNY KETELS vertegenwoordiger bij brouwerij Van Steenberge 1. Ik voel toch wel aan den lijve dat we de komende jaren in het bestuur van Evergem zullen zitten, en ik vind het belangrijk om het mandaat dat me door de Evergemse bevolking is geschonken ernstig op te nemen. 2. Mijn vrouw en drie kinderen, en uiteraard genoeg water en voedsel. 3. André Van de Velde van brouwerij Van Steenberge omwille van zijn niet aflatende inzet voor de Meetjeslandse wandelverenigingen en de lokale middenstand en ondernemers. 4. De platen van Natalia. 5. ‘Gust’, een Ertvelds biertje, afgeleid van het woord Augustijn. ELS BUELENS cultuurfunctionaris en directeur Cultuurcentrum Evergem 1. Voorlopig nog niets, besparingen blijven de toon zetten, ook voor cultuur, juist daar waar we zeker ook in moeilijke tijden het verschil moeten blijven maken. 2. Niet wat maar wie is belangrijk. Maar als dat niet kan pen en papier, dan schrijf ik over alles wat ik al beleefd en gezien heb op en rond de podia. 3. Ik weet dat wij Meetjeslanders bedreven zijn in netwerken. Maar wie daar nu de beste in was in het voorbije jaar is moeilijk te zeggen, al ben ik hem of haar waarschijnlijk toch ergens tegengekomen. 4. Geen. Ik heb nog geen overdaad gehad van muziek en heb voorlopig ook nog geen bevlogen overwinningsspeech in mijn hoofd. 5. Een moeilijke vraag voor een Vlaams-Brabantse, ik moet nog altijd oefenen op stutten, toaten, zeem..

EEN GEVARIEERD AMBACHTJE N

et als cupcakes bakken, sjakossen naaien en in potten roeren, is zelf juwelen maken een trend die nog even zal blijven hangen. Toch lijkt de inspiratie van de meeste zelfverklaarde ‘creatieve’ dames niet verder te gaan dan kralen uit de Veritas aan elkaar rijgen of strikjes maken uit fimo. Je betaalt er bovendien meer voor dan wanneer je ze in de winkel zou kopen. Sofie Van Damme, of Fie voor de liefhebbers, begint echter helemaal van nul. Het geeft haar de vrijheid om haar creativiteit helemaal los te laten. Met juweeltjes van juweeltjes als resultaat.

JUWEELTJES VAN JUWEELTJES Het Waarom… “Ik ben al van jong af aan creatief bezig. Ik tekende, schilderde en knutselde zowat alles uit alle knutselboeken die ik kon vinden. Toen ik zes was ben ik naar de academie gegaan. Daar volgde ik lessen tekenen, notenleer en gitaar. Op mijn zestiende begon ik enorm saaie opdrachten te krijgen en besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik vroeg mijn leerkracht of ik mijn werken in glas mocht maken. Ze was heel verbaasd over mijn keuze, maar gaf toch toestemming.”

Ben je op dat moment juwelen uit glas beginnen maken? “In principe ben ik begonnen met glasramen, niet met juwelen. Ik ging overal op zoek naar gekleurd glas, vroeg overschotjes bij glaskunstenaars en ramenfabrikanten, en zocht rommelmarktjes af naar glasraampjes in slechte staat. Met een hamer sloeg ik alles in kleine stukjes en vervolgens puzzelde ik nieuwe glasramen in elkaar. Ik probeer voornamelijk retromotieven te maken en lijm die dan op een nieuw stuk glas.”

“Na een cursus van amper vier uur zat ik al boordevol ideeën en inspiratie.” “Met het maken van glasramen kon ik me helemaal uitleven. Toch ben ik na dat jaar gestopt met de academie omdat ik niets meer bijleerde. Ik was een andere weg ingeslagen en vond geen meerwaarde meer in de lessen. Ik begon gewoon thuis verder te experimenteren. Wat glasramen betreft ben ik dus een autodidact.”

Maak je nu nog enkel glasjuweeltjes? Of is jouw collectie intussen uitgebreider? Ik ben begonnen met glasjuwelen, maar maak ook juwelen uit zilverklei. De combinatie tussen de twee geeft ook steeds een mooi resultaat. Ik gebruik ook zilveren plaatjes waar ik gaatjes in boor en die ik vervolgens borduur.

Hoe ben je dan bij juwelen terechtgekomen? “Ik ben op een bepaald moment ook spiegels beginnen maken. Oude stukgeslagen spiegels combineerde ik dan met gekleurde stukken glas en oude foto’s. Toen ik daarmee bezig was kreeg ik plots het idee om dit alles in het klein te maken. Kleine glasjuweeltjes met foto’s of stukjes stof eronder gekleefd. Ik gebruik ook graag oude postkaarten en leuke tekeningetjes.”

Met welke materialen werk je het liefst? “Met zilverklei. Dat is kneedbaar zilver en bestaat uit zilverpoeder, organisch bindmiddel en water. Nadat de klei gedroogd en gebakken is blijft er een sierraad van 99,99 procent puur zilver over. Ik heb een cursus van slechts vier uur gevolgd om de basiskneepjes te leren. Na die voormiddag zat ik al boordevol ideeën en inspiratie en wou ik 7

zo snel mogelijk alles beginnen uitwerken. Het probleem was dat ik daar een oven voor nodig had waar je op heel hoge temperaturen mee kunt bakken. Om zilverklei hard te krijgen heb je temperaturen nodig tot 1.200 graden. De kostprijs voor zo’n oventje loopt snel tot 800 euro. Gelukkig heb ik na wat zoeken een tweedehandsoventje gevonden in Amsterdam en kon ik er invliegen.” “Eerst werk ik mijn ideeën uit met gewone klei. Pas wanneer ik tevreden ben ga ik met zilver aan de slag. Zilverklei droogt heel snel. Dus je moet op voorhand perfect weten wat je ermee wilt doen. Eigenlijk zou ik er graag veel vaker mee werken, maar op dit moment staat de prijs van het zilver heel hoog. Het is dus wachten tot het weer wat goedkoper wordt.”

“De lessen op de academie waren te saai. Ik heb het dan maar over een totaal andere boeg gegooid.” Marie Madelène Op welke collectie ben je het meeste trots? “Op mijn collectie van kantafdrukken in zilver. Ik wou graag iets doen met de kantkloswerkjes van mijn grootmoeder, Marie Madelène. Ik maakte afdrukken van al haar kantwerkjes en noemde de collectie naar haar. We zijn twee handen op een buik, zij en ik. Ze was dan ook heel fier dat ze heeft kunnen bijgedragen aan mijn juwelencollectie.” Waar blijf je jouw inspiratie vandaan halen? “Ik heb altijd een boekje bij waar ik nieuwe ideeën in neerschrijf of teken. Ik kan op elk moment van de dag een ingeving krijgen.” Kan je er je boterham mee verdienen?

“Het is begonnen als een hobby, maar nu ben ik zelfstandige in bijberoep. Ik sta af en toe op kunstmarktjes en heb daarvoor een ondernemingsnummer nodig. Ik organiseer ook juwelenavonden en workshops met zilverklei waar mensen hun eigen zilveren juweeltje leren maken.” Wat voel je wanneer je mensen jouw stukken ziet dragen? “Ik ben enorm trots natuurlijk. Als ik in Gent mensen zie lopen met een van mijn juwelen kan ik het niet laten om naar hen toe te stappen en zo fier als een gieter te vertellen dat ik dat juweel heb ontworpen en gemaakt. Als mensen die je helemaal niet kent toch jouw juwelen dragen is dat volgens mij een teken dat je mooie stukken maakt.” 2 (lm) poppefie.wordpress.com of via facebook

de horospook

angezien u dit nu leest, kunnen we besluiten dat de Maya het vak van de waarzeggerij niet echt onder de knie hadden. Ik daarentegen kan u nu al voorspellen dat u in het gezegende jaar 2013 zult bulken van het geld en andere wereldse rijkdommen. Bovendien zult u zich wentelen in wellustige extatische uitspattingen. Maar het is belangrijk om ook even stil te staan bij uw gezondheid en op die manier dichter tot uw innerlijke kern te komen. Daarom, speciaal voor u, lieve pooker, de enige echte gezondheidshorospook van 2013. Volgend jaar gaat u er ongetwijfeld wel aan.. sterrenbeelden, wees op uw hoede!

Waterman (21 jan – 20 feb) Watermannen kunnen last hebben van zenuwproblemen en oedeem, kropgezwellen en dronkenmanswaanzin. Watermannen die van sterke drank houden, kunnen dit dan ook best vermijden. Een goede verstaander heeft dus maar een half woord nodig: grijp eerder naar een spar pi of cel whi dan naar een augus.

Tweelingen (21 mei – 20 juni) Het sterrenbeeld Tweelingen heerst over de voeten, de lever en het voortplantingsstelsel. Mensen die onder dit teken geboren worden, kunnen snel last krijgen van bloedarmoede, steenpuisten, fistels, zweren, aambeien en zware menstruatie. Leen dus uw neurofen femina niet uit, u zult ze zelf goed kunnen gebruiken.

Weegschaal (21 sept – 20 okt) Door uw aanhoudend siliciumtekort, zult u te kampen krijgen met een slechte huid, ranzige nagels en dof haar. Doordat u dan echter te veel water ophoudt, zwellen uw enkels en benen op. Probeer dus niet uw vege lijf te wurmen in een minirok en fuck- me- botjes maar ga voor een elegant zittende juten zak. Carnaval en Halloween worden uw feesten!

Vissen (21 feb – 20 maart) Vissen worden ergens tussen 19 en 21 februari door de Hulk in het ootje genomen. Dit is onvermijdelijk, dus gewoon ontspannen en alvast die bekkenbodem- en rectumspieren trainen. Indien u niet weet wie de Hulk is, verwijs ik u door naar wikipedia.org en de films The Incredible Hulk en The Avengers. Veel succes!

Ram (21 maart – 20 april) De Ram met zijn sterk ontwikkelde gave voor concentratie, heeft zelden last van onregelmatige stoelgang. Deze koppige figuur blijft zitten tot hij klaar is. Maar rammen hebben in 2013 extra last van winderigheid en diarree. Een reserverolletje bij de hand is geen overbodige luxe! Gelukkig kan men in bepaalde Ertveldse cafés steeds rekenen op uitstekende sanitaire voorzieningen.

Kreeft (21 juni – 20 juli) Luister niet naar de stemmen in uw hoofd. Ik herhaal, LUISTER NIET NAAR DE STEMMEN IN UW HOOFD!

Leeuw (21 juli – 20 aug) Leeuwen houden van extremen, zo-wel fysiek, emotioneel als mentaal. Het zal u ook goed doen om extreem te leven. Maar als u te ver gaat – voorbij de sociale norm – dan kan u verwachten dat u eenzaam zult worden en alleen zult achterblijven, lallend met een biertje aan de toog. Gelukkig zult u af en toe harten verwarmen met een aanstekelijke lach.

Schorpioen (21 okt – 20 nov) In 2013 weet u niet goed of u zich ziek voelt dan wel triest. Raadpleeg uw bioritme, dan weet u in welke fase van de cyclus u bent. Uw negatieve gedachtegang kan de oorzaak zijn van uw ziek gevoel. Doorprik uw veilige cocon want verveling is de bron van vele ongemakken. Als dit echter voor u onzin lijkt, kies gewoon een ander sterrenteken. Alle planeten zijn u namelijk gunstig gezind.

Boogschutter (21 nov – 20 dec) De sterren creëren een zwart gat en u geraakt elke zin van het leven kwijt. U bent zeer verward. De kaarten van de liefde worden grondig door elkaar geschud. Uw partner heeft zich nl. aangesloten bij de Negro Cult For Multiple Orgasms and Interracial Gangbangs om eindelijk eens seksuele voldoening te vinden. 9

Stier (21 april – 20 mei) Omdat het lichaamstype van Stier geneigd is tot lichamelijke luiheid, kunnen stieren lijden aan overgewicht. Het is daarom aan te raden om regelmatig rondjes te lopen op de Hoge Wal om de extra spartacalorieën uit te zweten. Bij sommige stieren is de decolleté te diep uitgesneden. Indien u een man bent, doe er iets aan! Biertetjes zijn géén hit in 2013!

Maagd (21 aug – 20 sept) Aangezien Saturnus in het teken van Maagd staat, moet u uitkijken voor ongeveer alles wat uw pad kruist. Bovendien heeft het paargedrag van de Zuidoost-Aziatische zijderups een invloed op het stakingsgedrag van het NMBS-personeel. Dit baart u ernstige kopzorgen. Indien het u te veel wordt, vraag een pijnstiller aan Tweelingen.

Steenbok (21 dec – 20 jan) Steenbokken moeten zich toch wat onthouden van zware gelagen. Maag- en darmproblemen worden namelijk uw deel. Onthoud de volkse wijsheid: Wat een boer niet kent, eet hij niet. Indien u een dwerg tegenkomt in het weekend, let op voor wenteltrappen! Zij boezemen u angst in! 2 (eds en tds)

art deco in eekelo P

ook ging met hoge verwachtigen op zoek naar interessante en stijlvolle Meetjeslandse interieurs. Nog voor het angstzweet voor het niet halen van de redactionele deadline ons uitbrak, werd de N9 fabriek te Eeklo getipt door één van onze medewerkers. Het aanpalende woonhuis is volledig in de art deco stijl ontworpen en staat sinds 2004 op de lijst van cultureel erfgoed. Art Deco in Eeklo!

POLA RIJWIELENFABRIEK De woning en fabriek gaan nu onder de naam N9 fabriek, maar deze stek in de Molenstraat was vroeger de thuisbasis van de Pola Rijwielenfabriek van de familie Verbiest. De fietsonderdelenfabrikant, die de firma noemda naar zijn vrouwtje, gaf in 1937 aan de Gentse architect Alex Meuleman de opdracht om de fabriek en een aansluitende woning te ontwerpen. Meuleman ontwierp het woonhuis in art-decostijl en verbond deze via een overdekt middenpleintje met de fabriek.

erfgoed renoveren Het pand bleef in handen van de familie Verstraete tot het jaar 2000. Het wordt te koop gesteld en Jan en Bernadette, bezielers van de N9, zien er onmiddellijk de charme van in. Niet veel later vindt de verhuis plaats. In een later stadium worden de woning (privé) en de fabriek (N9 burelen, cursusruimtes, enz) van elkaar gescheiden. De koepel over het middenplein wordt afgebroken waardoor er zich een duidelijkere grens tussen publiek en privaat aftekent. De fabriek wordt verbouwd, en ook de woning smachtte naar een renovatie. De gevel aanpakken stond bovenaan het verlanglijstje, al werd dat een stuk minder evident op het moment dat Monumentzorg de woning als

beschermd erfgoed bestempelde. Bernadette en Jan kunnen daardoor gebruik maken van een aantal subsidies, maar moeten voor elke ingreep overleggen en vaak inbinden. Voor een art-decowoning is restauratie zeker niet evident, omdat het een nog vrij recente en nogal extreme bouwstijl is. Er is nog geen uitgebreid archief van materialen beschikbaar voor renovatie, zoals dat voor oudere bouwstijlen wel het geval is. Zo wordt Ardense marmer niet meer geproduceerd. Bovendien komt er een hele hoop administratie, overleg en geduld bij kijken, al wisten Jan en Bernadette ons te vertellen dat na verloop van tijd de samenwerking met de verantwoordelijke van de afdeling Erfgoed best vlot liep.

Toerisme Meetjesland organiseert nog tot mei 2013 het Arts N.D.P. arrangement, waarbij de N9 woning kan bezocht worden, inclusief het Museum of Pop, en in combinatie met een N9 concert en een verblijf in het Shamon Hotel. Alle info op www.n9.be Art Deco Art deco heeft nooit een duidelijke peetvader, achterliggend concept of artistieke visie gehad. De stroming ontstond tussen de twee wereldoorlogen in als reactie op organische ornamenten (Duitse Jugendstil) en de Frans-Belgische art nouveau. De art deco manifesteerde zich wel over landsgrenzen heen. Zo gebruikte de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright de stijl voor het interieur van de beroemde woning Falling Water. Een art-decowoning kent een eenvoudige vormgeving met geometrische patronen, abstracte vormen en een helder kleurgebruik. Deze kenmerken komen terug in constructie en ruwbouw, maar ook in kleine details, zoals de glas-in-loodramen, of het slingermotief in de vloertegels. In de N9 woning zijn deze karaktertrekken best uitgesproken. Het zonlicht baant zich zowat overal een weg naar binnen doorheen gekleurde glasramen, die ook in een schattige ronde vorm in de binnendeuren zijn geïntegreerd. Opvallend is het mooie marmeren fonteintje in de hal, dat waarschijnlijk enkel op hoogdagen werd aangestoken. Een project uit deze architectuurstijl is altijd een totaalproject. Zelfs over het kleinste detail van de woning werd nagedacht. Het patroon in de vloer-

tegels komt zo ook terug in de uitsparing in het verlaagde plafond. Twee spiegels in de inkomhal werden tegenover elkaar geïnstalleerd onder een kleine hoek, waardoor een oneindige weerspiegeling ontstaat, die de illusie creëert van een soort licht afbuigende zuilengang. Geen enkel detail werd aan het toeval overgelaten. De art deco greep deels terug op de kunst van het ambacht, terwijl tegelijkertijd werd voortgebouwd op de ontwikkelingen die door de machine mogelijk werden gemaakt. Een goed voorbeeld is de intrede van de tl-lamp. Deze nieuwe vorm van verlichting paste goed bij de rechte lijnen, een van de stijlkenmerken van de art deco. De tl-buis werd gebruikt in hangende en staande armaturen maar ook vaak ingewerkt in het plafond of achter een glasraam. Deze verlichting zorgt in combinatie met de gekleurde ramen voor een warme gloed doorheen het interieur. Bernadette en Jan beschouwden het als een uitdaging om de woning in te richten met meubilair die de woning nog meer zou karakteriseren. Op veilingen en tweedehandswinkels kochten ze kasten in geometrische vormen, karaktervolle lampen, kleurrijke vazen en glaswerk die uitgestald staan doorheen de hele woning. 2 (lf ) 11

de Dierenasielcrisis D

e kattenafdeling van het dierenasiel in Evergem, een privé-initiatief van Dierenbescherming Meetjesland, is sinds juli 2012 gesloten. De FOD Volksgezondheid sloot de deuren van de kattenafdeling na een grondige inspectie. Volgens Volksgezondheid kampt het dierenasiel met gezondheidsproblemen en besmettingshaarden. De infrastructuur van het asiel is verouderd, waardoor het niet mogelijk is om zieke katten voldoende te scheiden van de gezonde exemplaren...

Dierenbescherming Meetjesland: Niet van de poes niets aan het handje Het regende al enkele jaren klachten in de sociale media over verwaarlozing en ongeoorloofde euthanasie van gezonde katten in het dierenasiel in Evergem. Bij een eerste huiszoeking in het dierenasiel en in de privéwoning van uitbaatster Marie-Louise De Decker door Volksgezondheid in maart 2012 werden er echter geen problemen vastgesteld. De foto’s van katten in slechte gezondheid die online verspreid werden bleken volgens Volksgezondheid niet representatief. Er werden geen bewijzen gevonden van - illegale - euthanasie met chloroform of door verdrinking zoals online beweerd werd. De huisvesting van de katten voldeed aan alle wettelijke normen. iets aan het handje In een lijvig dossier dat opgesteld werd door het Comité ter verdediging van de Evergemse asielpoezen, een groep particulieren die zich inzetten voor de verbetering van de levenskwaliteit van achtergelaten (zwerf-) katten in Evergem, worden een aantal foute praktijken opgelijst. De auteurs kwamen de voorbije jaren haast wekelijks in het asielcentrum en konden daar vast-

stellen dat katten lagen te sterven in hun eigen uitwerpselen en braaksel. Zieke en gezonde katten zaten er door elkaar en er was geen aangepast voedsel voor moederloze kittens. Het zou er ook dag en nacht pikdonker geweest zijn. Er werd ook chloroform aangetroffen, die gebruikt zou worden om katten te euthanaseren. Deze praktijk is al jaren bij wet verboden omdat ze bijzonder pijnlijk is. Euthanasie

niets aan het handje Omwille van de vele (online-) geruchten en na een officiële klacht deed Volksgezondheid in maart 2012, met steun van de politie, een huiszoeking in het asiel in Evergem en in de woning van uitbaatster MarieLouise De Decker. De inspectie kon er echter geen overtredingen vaststellen. De huisvesting van de dieren in het asiel voldeed aan alle wettelijke nor-

“Sinds september is het dierenasiel volledig kattenvrij. Er worden wel nog honden opgevangen. In welke omstandigheden dat gebeurt is niet duidelijk.” mag trouwens enkel uitgevoerd worden door een dierenarts. Verder beweren de auteurs in het dossier dat de medewerkers eigenhandig vaccinaties uitvoerden. Ook dit mag enkel door een dierenarts gedaan worden. Ten slotte beweren ze dat er opvallend veel katten verdwijnen, zonder dat er sporen van terug te vinden zijn in de administratie.

men. Wel stelden ze vast dat de infrastructuur verouderd was en een minder goede eerste indruk naliet. Bovenstaande verhalen bleken dus niet correct te zijn. De persoon die de klacht heeft ingediend werd intussen zelf aangeklaagd voor het zich uitgeven als een inspecteur om toegang te krijgen tot de quarantaineruimte, voor diefstal van katten en tot slot laster en

eerroof. Volgens volksgezondheid was de lastercampagne op het internet opgezet door een concurrerend opvangcentrum. Intimi beweren dat de officiële klacht kwam uit de entourage van Mieke Schuddinck van de poezenboot Caprice in Gent. Er heerst al jarenlang een vete tussen Schuddinck en MarieLouise De Decker. Die laatste noemt de actie dan ook van een persoonlijke afrekening. De dierenwelzijnsinspectie op zijn beurt waarschuwt voor valse beschuldigingen en lastercampagnes tegen dierenopvangcentra via internet. toch iets aan het handje Enkele buren van het asielcentrum verklaarden wel dat er op de avond voor de inspectie in maart opvallend lang en veel activiteit was in het asielcentrum. Er wordt dan ook vermoed dat Dierenbescherming Meetjesland op voorhand op de hoogte gebracht was van de nakende inspectie, al zijn daar geen bewijzen voor. Bij een nieuwe inspectie in juli bleek er dan toch meer aan de hand te zijn. De kattenafdeling werd prompt gesloten. Officiële reden van de sluiting is de verouderde infrastructuur,

â&#x20AC;&#x153;Er heerst momenteel een heuse zwerfkattenplaag in Evergem. Het dierenasiel kon de jaarlijkse waardoor ziektes niet meer onstane dieren sowieso al niet aan, toevloed van afgestane dieren der controle te houden zijn. De omdat de capaciteit van het geinfrastructuur die vier maanden bouw veel te laag was. Daarbosowieso al niet aan.â&#x20AC;? eerder nog aan alle wettelijke normen voldeed was nu plots toch te fel verouderd, zo erg verouderd zelfs dat de kattenafdeling een gevaar was voor het dierenwelzijn. Het asielcentrum mag nu geen nieuwe katten meer opvangen. De aanwezige katten mochten wel nog ter adoptie aangeboden worden. Sinds september is het dierenasiel volledig kattenvrij. Er worden wel nog honden opgevangen. In welke omstandigheden dat gebeurt is niet duidelijk. Ondertussen werd ook de kattenafdeling van het zusterasiel in Waarschoot gesloten. nood aan een nieuwe infrastructuur Dierenbescherming Meetjesland staat nu voor zware investeringen. De verouderde gebouwen in Evergem aanpassen blijkt niet haalbaar. Daarom kochten ze recent een pand in Doornzele. Dat willen ze nu volledig inrichten. Het is nog wachten op een bouwvergunning van de gemeente Evergem. Het nieuwe gebouw zou pas ten vroegste in september 2013 open kunnen gaan, maar vermoedelijk zal het nog (veel) langer duren. Dierenbescherming Meetjesland krijgt

tjesland mag geen noodopvang meer organiseren. Zwerfkatten worden wel nog naar de dierenarts gebracht, die de beestjes steriliseert en opnieuw in het wild loslaat. Wie een kat ter adoptie wil aanbieden wordt nu doorverwezen naar de Poezenboot in Gent. De capaciteit daar is door de problemen in Evergem verhoogd, maar voldoende plaats is er niet. Er belanden dus steeds meer katten op straat.

momenteel geen extra steun van de elf gemeenten die een contract hebben met het asiel voor de opvang van loslopende honden en katten voor nieuwe infrastructuurwerken, al zouden er vanuit de gemeente Evergem wel al beloftes gemaakt zijn. Het is echter wachten tot de nieuwe bestuursploeg aan het werk gaat voor men vooruitgang in het dossier kan verwachten. de dierenasielcrisis Er zal dus ruim een jaar geen plaats meer zijn voor loslopende en achtergelaten katten in het Meetjesland. Een noodoplossing is er momenteel nog niet. Dierenbescherming Mee-

een heuse kattenplaag En daar ligt de kern van het probleem. Er heerst momenteel een heuse zwerfkattenplaag in Evergem. Het dierenasiel kon de jaarlijkse toevloed van afge-

venop was wilde katten opvangen nog moeilijker. Deze wilde katten moeten gevangen, verzorgd en gesteriliseerd worden. Ze kunnen echter niet zomaar ter adoptie aangeboden worden en zijn het zeker niet gewend om in een kooi te zitten. Door het zwerfkattenprobleem op te lossen zou de toevloed naar het asiel beperkt kunnen worden. Het asiel kan dan meer tijd en middelen spenderen aan katten die ter adoptie worden aangeboden. Ook een echt dierenwelzijnsbeleid in Evergem zou wonderen kunnen doen. Een aantal maatregelen vanuit de lokale overheid in verband met zwerfkatten zou al een groot deel van het probleem op een betaalbare manier kunnen oplossen.

Dierenbescherming Meetjesland krijgt subsidies van elf Meetjeslandse gemeenten om zwerfkatten en -honden te vangen. Het dierenasiel kampt, zoals haast alle asielcentra in Vlaanderen, met onderfinanciering. Er komen ook zware investeringen in infrastructuur aan. Een snelle oplossing voor het kattenprobleem lijkt dus nog niet direct voorhanden. 2 (beca) 13

de pen

van de paster Weg met de jongeren “Ouderen willen bevestigd worden in hun eeuwig-jong-zijn. Daarom logeren ze in jeugdherbergen, gaan ze naar Rimpelrock en vergenoegen ze zich in Benidorm Bastards.”

n een straat staat een auto langs de kant van de weg. Ik zie dat hij niet zomaar geparkeerd is, er zitten drie jongeren in. Geen vrijend koppeltje dus, maar drie jongeren. Naderend bemerk ik van all*** - oei, bijna gebruikte ik een verboden woord. Gast*** - neen, dit woord is al jaren buiten gebruik omdat geen van beide delen van toepassing is. Dat het eigenlijk mig*** - neen, dat waren hun ouders misschien, maar zij niet. Dat het om vre*** -neen, terwijl ik nader zie ik dat de nummerplaat dezelfde kleuren lettercombinatie heeft als de mijne. Man, wat is het tegenwoordig moeilijk een politiek correcte omschrijving te geven die niet strafbaar is en toch duidelijk maakt dat je een verschil bemerkt tussen hen en jezelf, een verschil dat te maken heeft, niet met godsdienst - dat had je misschien gedacht - maar met een ontmoeting in één van de vorige generaties van genen die hun thuisbasis elders in de wereld hebben, maar toch een onuitwisbare stempel hebben nagelaten. Maar terug naar de zaak. Wat zitten ze daar te doen? Drugs te gebruiken of te verhandelen? Een overval te beramen? Het welbekende, zeer veralgemeende en alom gedeelde onveiligheidsgevoel maakt zich van mij meester. Zal ik overvallen worden? Moet ik mijn gsm paraat houden om

pensioen-trein net heeft gemist. Neen, het schijnt uit de mond te komen van de alom bekende en gewaardeerde filosoof Socrates die zo’n slordige 2.500 jaar geleden al de Griekse principes huldigde en graag aanlag aan een drinkgelag. Toen was het nog toegelaten op een studentendoop aan de Academie als vrouw verkleed te zijn, zelfs als men een meisje was. Maar, geef toe - ook al waren er toen geen vrouwelijke studenten - als het toen al zo erg was, wat moet het nu dan niet zijn?

tijdig de hulpdiensten te verwittigen? Wanneer ik voorbij stap, gebeurt er - om het met de woorden van Brusselmans te zeggen - plotseling niets. Ze praten verder en doen alsof er niets aan de hand is terwijl uit de radio muzak weerklinkt. Ik vraag me af waarom men zoiets tolereert. Kan men hen niet wegjagen met klassieke muziek of een GAS-boete geven? “De jeugd van tegenwoordig houdt enkel van luxe, heeft slechte manieren, minachting

voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van zich te trainen. Jonge mensen spreken hun ouders tegen, houden in gezelschap hun mond niet en tiranniseren hun medemensen”. Dit fragment stelt duidelijk hoe het is gesteld met de jongeren. Daarenboven wordt het toegeschreven aan een onverdachte bron. Geen overjaarse leerkracht die de laatste terbeschikkingstellingvoorafgaandaanhet-

Onze maatschappij kent een nieuw generatieconflict. Terecht. Niet zoals vroeger toen jongeren hun eigen identiteit moesten profileren tegenover hun ouders. Neen, ouderen willen bevestigd worden in hun eeuwig-jong-zijn. Daarom logeren ze in jeugdherbergen, gaan ze naar rimpelrock en vergenoegen ze zich in Benidorm Bastards. Je was ooit jong en je wilt nog altijd wat. Vroeger zei men: de toekomst is aan de jeugd. Wat een vergissing. Niemand wordt jonger, iedereen wordt ouder. Daarom zeggen we vanaf nu: de toekomst is aan de ouderen. Weg met de jongeren.. 2 (Pastoor Johan B)

hoge bomen Superknecht Paul Van Hyfte

oe lang is het geleden dat Ertvelde nog eens massaal op straat kwam en als dorp fier achter één man of vrouw kon gaan staan? Van 9 juli 2001. Ofwel supporterde je die dag ergens langs het parcours van de doortocht van de Tour de France ofwel zat je ergens te luieren onder de Zuiderse zon. Paul Van Hyfte verdient zeker een plekje tussen onze Hoge Bomen.

“Die solotocht door Ertvelde tijdens de Tour was genieten, maar het was niet mijn hoogtepunt.”

aul Van Hyfte (intussen veertig jaar jong) herinneren we ons vooral als superknecht. Hij zet zijn eigen persoon niet graag in de kijker. Het deed hem meer deugd om in dienst van de ploeg prestaties neer te zetten. In zijn living springt een recente medaille van zijn vrouw - behaald op een halve marathon - meer in het oog, dan zijn eigen prijzen, gereden tijdens zijn 12 jaar als prof in het wielerpeloton. Na zijn beroepscarrière haalde Van Hyfte al snel zijn trainersdiploma. Zelf zal hij zich echter nooit als expert profileren. “Toch kan ik wielerclubs wel wat bijbrengen. Als ik vanuit de neutrale wagen tijdens koersen sommige ploegen bezig zie… Maar ik ben te fier om mezelf te gaan presenteren.” Al snel koos Paul ervoor om chauffeur te worden. Tijdens die lange ritten in zijn camion, veelal door

Legendarisch is ook zijn prestatie tijdens de ronde van 2001 toen Erik Dekker tweede werd na Bortolami. “Ik was mee in alle ontsnappingen, reed de ganse dag vooraan tussen kleppers als Van Hooydonck, Sorenson… Toen zat er meer in.”

Frankrijk, kon hij pas echt genieten van de zo vertrouwde landschappen. Alsof hij opnieuw in de koers zat. Tot zijn Sylvie die dagenlange uithuizigheid niet meer zo zag zitten. Nu werkt Paul Van Hyfte bij Oleon. Zijn CV bij de beroepsrenners oogt misschien niet meteen impressionant. Twee overwinningen in 2001 en eentje in 1998. Hij reed wel zes maal de Tour (de 1ste keer in ’96) en een pak kleinere ronden. Ook in het klassieke werk was hij van onschatbare waarde voor de ploeg. “Tchmil heeft in ‘99 de Wereldbeker op zijn naam kunnen schrijven dankzij het werk van meesterknecht Fabien De Waele en ik. Die periode bij Lotto vond ik mooi omwille van het kameraadschap, met Farazijn, Planckaert, Feys, Peers. Fantastische jaren. Mannen die ik nog kende van bij de junioren”, zo vertelt Van Hyfte.

Doping Drie koersen… Zouden het er meer zijn, mocht hij een streep mogen trekken door de namen van alle renners die niet clean reden. Hij vindt het een ander tijdperk. En Armstrong? “Als ik die toppers van toen tegenkom, zien ze er toch niet slecht uit. Die mannen werden goed begeleid. Trouwens, van een ezel kan je geen koerspaard maken. Dat waren geen sukkelaars hé. Maar je moet als sportman ontwikkelen. Ik herinner me mijn eerste ronde van Frankrijk. Je moet eerst weerstand kweken om drie weken 15

aan te kunnen. Er wordt daar aan ongelofelijke gemiddeldes gereden. De snelheid is vandaag eigenlijk dezelfde gebleven. Maar toen was de finale veel zwaarder. Ze bleven gaan, steeds opnieuw demarreren. Nu is de top veel breder.” Of de wielersport van zijn pluimen verliest? “Ik denk niet dat die sport zich moet heruitvinden. De koers blijft populair. Ik zie nog steeds mooie prestaties. Ik denk heus niet gans de tijd: heeft die gepakt of niet? Als je zo begint, dan is het in alle sporten wat. Maar de begeleiding wordt wel steeds beter.” Moment de gloire Die doortocht met de Tour door Ertvelde is niet zijn moment de gloire. “Ik had gewoon veel geluk. Het was een zware rit en in de buurt van Lembeke valt de koers plots stil. Ik kreeg een vrijgeleide.” Het peleton

“Die mannen werden goed begeleid hé. Trouwens, van een ezel kan je geen koerspaard maken.” Van Hyfte in 2002 bij het afscheid als prof van Laurent Jalabert gunde hem dat. Enkele minuten later rijdt Van Hyfte triomfantelijk Ertvelde binnen. Met de armen in de lucht geniet hij van de zonet bijeengereden minuut. Hij neemt rustig de tijd om de dorpsgenoten te groeten (bekijk op YouTube het filmpje van de zegetocht, voorzien van Aziatische commentaar). Er ontstaat die dag meteen veel animo omdat hij durft aanpikken bij het trio dat hem op de R4 voorbijrijdt (o.m. met Knaven en De Jong). Uiteindelijk wint Marc Wauters die rit in Antwerpen. Van Hyfte blijft mee vooruit en eindigt vijftiende in die rit. “Op het moment zelf geniet je van die doortocht. Maar daarna word je geleefd. De media blaast alles tijdens die drie weken op. Er wordt aan je mouw getrokken voor tv-interviews. Ik reed dan ook in een Belgische ploeg, die alle publiciteit wou meepakken. Mensen van hier spreken me daar wel eens over aan. Maar elders... Terwijl als je bij een buitenlandse ploeg rijdt... Mijn twee jaar met CSC was andere koek. Dat was dé ploeg waar ik het liefst voor gereden heb. Riis werkte toen heel vernieuwend. Alles goed gestruc-

tureerd, met trainingskampen, teambuilding, echt naar een doel werken. Bij de start van mijn laatste Tour in 2002 was er veel druk. Maar tegelijk werd je meer met rust gelaten. Toen reed ik met kleppers als Jalabert, Sastre en Hamilton. Het begon al bij de start met de proloogtijdrit. We reden een goed resultaat met Jalabert en stonden aan kop van het ploegenklassement. We moesten de koers controleren, strijden voor het geel. Dat lukte niet. Maar een paar dagen later verraste ik wel iedereen tijdens onze ploegentijdrit. Ik kwam volop in beeld als één van de grote motoren van een rit die we eigenlijk alleen verliezen als gevolg van een foute beslissing van de koersdirecteur. Tot drie maal toe moesten we met de ganse ploeg wachten op renners met een lekke band. Op het einde kwamen we met twee man te veel aan, met amper 30 seconden achterstand.” Het hoeft niet te verwonderen. Reeds als liefhebber werd Van Hyfte Europees kampioen ploegentijdrit (met de militaire ploeg). “Eigenlijk moesten we die rit winnen en het geel pakken. Jalabert won toen wel de bolletjestrui, maar er zat meer in die Tour.”

“Ge zijt wel ne rappen” De wielercarrière van de twaalfjarige Paul begint als hij samen met zijn vader begint mee te rijden met de wielertoeristen. “Ik voelde dat ik goed meekon. We reden ook lange afstanden. Ik kreeg ook wel complimenten. Op mijn vijftiende ben ik gestart bij de nieuwelingen. Mijn tweede seizoen won ik al twaalf koersen. Vaak kwam ik alleen aan. Ik kon ook als sprinter ‘goed mijn plan trekken’. Bij de junioren mocht ik mee naar het WK op de piste. Als tweedejaars werd ik zelfs kampioen van België op de weg en op de piste kampioen in de achtervolging. Bij de profs trainde ik in de beginjaren heel veel alleen. Toen reed ik al meteen de Ronde van Zwitserland, van Luxemburg, alle grote klassiekers bij ons. De begeleiding was wel nog niet zoals nu. We moesten alles een beetje zelf uitzoeken. Daarna stapte ik over naar Lotto en in ’96 vond ik daar Jo Planckaert en Peers met wie ik tijdens de week vaak op training trok. Ik haalde Jo uit zijn bed en dan reden we richting Peers.” Op training laat Paul zich niet zot maken. Hij wil niet per se de eerste zijn. “Maar als ze me uitdagen, dan kom ik uit mijn kot.”

niets voor niets Haalde hij alles uit zijn carrière? Hij besliste te stoppen met koersen na een zware valpartij in september 2004 en een moeilijke revalidatie van een heupbreuk. “Ik was 32 jaar en had geen courage meer om terug te vechten. Ik zag ook op tegen dat mentaliteitsverschil met die jonge garde. Ik heb er alles uitgehaald denk ik. Maar moest de situatie zijn zoals nu, dan zat er toch meer in.” Paul wil het niet gezegd hebben, maar eigenlijk bedoelt hij dat hij vandaag vlotter zou meerijden.. “Ik zag wel nooit zaken waarvan ik dacht ‘hmm’... Maar je ziet natuurlijk niet alles. Als jonge renner reed ik mijn prijs. Jaar na jaar maakte ik wat vordering. Maar toch voelde ik niet die verbetering ten opzichte van de anderen, ondanks alle inspanningen…“ Toch blijft hij positief: “Je krijgt niets voor niets. Kwaliteit komt steeds naar boven, als je ervoor vecht tenminste. Dat heb ik zelf ondervonden. Als je werkt, dan komt het er vroeg of laat ook uit.” 2 (pe)

De rebel van de familie

iet elke rebel is een held, en niet elke held is een rebel. De Nederlander Arie Evegroen was wellicht geen van beiden, maar met zijn schip, of beter zijn bootje de Twee Gebroeders, redde hij met één weergaloos manoeuvre wel ontelbare, misschien zelfs miljoenen levens.

Arie Evegroen en de Apocalyps van de jaren stillekes

e schrijven 1 februari 1953. Het weerbericht van die dag geeft amper aanleiding tot bijzondere ongerustheid. “Zwaarbewolkt met regen, krachtige, af en toe harde wind tussen zuidwest en zuid”, melden de kranten. Niet echt vrolijk weer, maar wat wil je, op de eerste dag van februari. Een depressie afkomstig van Engeland stoomt door richting de Lage Landen. Echt bezorgd is vrijwel niemand. In de loop van de dag verandert de situatie. De wind draait in een richting tussen west en noordwest. De kracht neemt onverbiddelijk toe, men maakt plots melding van elf tot twaalf Beaufort. Orkaankracht dus. Zaterdagavond blijkt er toch iets grondig loos te zijn. Het water blijft ook bij eb hoog staan. De stormvloed is in aantocht, waardoor het water niet weg kan. Het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut waarschuwt voor flink hoogwater, zeker in combinatie met het naderende springtij, de

tweewekelijkse hoge waterstand onder invloed van de gecombineerde aantrekkingskracht van zon en maan op de aarde.

cruciale Schielandse Hoge Zeedijk wordt steeds vaker overspoeld door het water van de IJssel. Deze zeedijk is voor drie miljoen rustig slapende mensen de laatste bescherming tegen de natuurelementen. Rond half zes ’s ochtends wordt de toestand onhoudbaar. Er ontstaat een bres van ruim vijftien meter in de dijk. De op de dijk actieve zandhandelaar Leen Boer komt op het idee om het gat te dichten met een schip. De burgemeester vordert de Twee Gebroeders op, het ligt immers vlakbij en is net groot genoeg. Net, want het schip meet maar achttien meter, net iets langer dan de bres dus.

De depressie wordt een storm, wakkert aan tot een orkaan. Een vol uur lang wordt windkracht twaalf genoteerd, onafgebroken, niet zoals gewoonlijk in windstoten, en juist rond het tijdstip van hoogwater. De harde wind waait pal op de Nederlandse kust. Extreem is ook de totale duur van de storm: één etmaal lang staat er minstens een zware storm. Deze uitzonderlijke combinatie ontketent een ware nachtmerrie. Het opgezweepte water bereikt bij Vlissingen ongekende hoogten, ruim 2,5 meter meer dan bij normaal hoogwater. Ook elders worden recordwaterstanden opgetekend. De dijken in het Nederland vóór de Deltawerken zijn bijna overal te laag, veel te laag voor deze muur van water. Ook de voor Nederland

Terwijl de orkaan als een brullende, ontketende demon tekeergaat, vaart schipper Evegroen richting het gat en stuurt de kop van het vaartuig tegen de dijk, vlak voor de plaats van het gat. Door het schip daar met een touw vast te zetten, klapt het, zoals gehoopt, als 17

een sluisdeur tegen de kant en zuigt zich vast in het ontstane gat. Een getuige: “Het leek alsof het scheepje er precies voor was gemaakt. Het bleef aan weerskanten prachtig hangen. We hadden geen meter over…” Enkel en alleen omdat Arie Evegroen zijn Twee Gebroeders met de zwaai van zijn leven in het gat plantte, zijn ZuidHolland en zijn miljoenen nietsvermoedende inwoners bij die ramp droog gebleven. Het noodweer eiste niettemin een bijzondere zware tol voor ons buurland: 1.835 mensenlevens, 200.000 stuks verdronken vee, 500 km vernielde dijk, 200.000 ha overspoelde polder, 47.000 vernielde woningen. Eind 1955 werd de Deltawet door de regering ingediend in de Tweede Kamer. Het was het begin van de Deltawerken, de stormvloedkering die een soortgelijke watersnoodramp definitief onmogelijk moest maken. 2 (sds)

“Hold your head up. Look up to the sky.”

buadee from Ghana to Ghent Edward luisterde als tiener vooral naar soul. Otis Redding en James Brown waren zijn muzikale helden, inspiratie haalde hij uit de reggae. Op zijn zestiende zong Edward reeds in lokale groepjes. Hij werd snel opgemerkt. “You got talent.” Hij zong Jimmy Cliff en Bob Marley. “The message of reggae took me.” Reggae is populair in Ghana. In de jaren ’70 ging het land gebukt

onder foute regimes. Hij kwam op voor zijn ideeën. “Stand up for your rights. Spread the message. The Government didn’t like that.” Vrienden werden opgepakt. Niemand wist waar ze naartoe waren... “I saw my life in danger.” Edward vlucht samen met enkele andere muzikanten naar Europa. “Ik was 26 en belandde in Duitsland. Toen het weer rustiger werd keerde ik terug naar Ghana...”

Tot er een nieuwe coup volgde en de situatie opnieuw explodeerde. Zo strandde hij in 1984 in Gent. Het muzikale verhaal van Buadee in België start in het Dambert te Gent, tijdens een optreden van de groep K 13 (onder meer met Dirk Vangansbeke, Fons Symons en Patrick Riguelle). “Eerst speelden ze stevige rock. Na de pauze klonk er plots levendige reg-

gae, gespeeld door whities.” Edward is onder de indruk en wil een democassetje afgeven. Snel daarna wordt Buadee ingelijfd. “Ons eerste optreden met K 13 was in de Overpoortstraat, in een café met Noelle achter de tapkraan.” Het was diezelfde Noelle die in 2012 zijn derde soloplaat op Lipsticknotes zou uitbrengen. “Ik voelde me in Gent meteen thuis.”

spiced up with an African flavour of reggae, rap and ragga

dward Buadee heeft een nieuw project. Wie zegt u? Buadee was eind jaren ’80 de zanger van de populaire reggaegroep The Skyblasters. Deze twaalfkoppige band o.m. met Patrick De Witte (pdw), speelde alle grote festivals plat. Vandaag probeert hij het solo. Met Life Journey heeft hij een nieuwe cd uit. Het wordt echter geen flauwe promobabbel. Spontaan kiest Edward voor het Engels, ook al is zijn Nederlands best ok. De helft van zijn leven woonde hij dan ook in Ghana, de andere helft hier in onze contreien...

Buadee met begeleidingsband The Walkers tijdens opnames in de Oemtata, september 2012

the Skyblasters Als een deel van de muzikanten van K 13 de kans krijgt om mee te werken aan een Europese tour met Golden Earring, krijgt de groep versterking van drummer Patrick De Witte. The Skyblasters zijn geboren. De groep wordt op handen gedragen door de media. “The best fucking reggaeband I’ve ever seen”, zegt Simon Booth (Working Week) in die periode in Humo. De Gents-Ghanese reggaeband was de natte droom van menig organisator. Ze prijken op de affiche van alle grote festivals naast groepen als The Wailers en Black Uhruru. “Mijn hoogtepunt was de live opname in de Gentse Vooruit. We namen The Dirty Dozen is alive and well op in one take. Not a single clean up.” Wie die energie wil voelen, beluistert best eens Johnny B. Goode. Vier jaar later, na succesvolle toernees in o.m. Nederland, Frankrijk en Duitsland, geeft de groep er de brui aan. Enkel Edward’s kalende schedel - voor een keer verstopt onder een hippe pet - verraad dat hij 59 jaar oud is. Spijt heeft hij niet. “We had good times. The Skyblasters were as big as The Radio’s, The Scabs, Soulsister, … We were one happy family.” Het was zijn muzikale hoogtepunt. Waarom ze gestopt zijn? “We keep that to ourselves. It was a good decision to stop.” Niemand zal de ware reden lossen. “Misschien had ik sommige beslissingen zelf in handen moeten nemen. Zelf wilde ik wel doorgaan, maar het het verhaal moest stoppen. Het blijft een mooie herinnering. We shared it all. Ik heb er uit geleerd. Ik ben heel open met mijn band vandaag.”

a hard rock Als Buadee over zijn huidige begeleidingsgroep The Walkers begint, blinken zijn ogen. Met die blazersectie speelt hij al twintig jaar samen. Onthoud zeker ook de naam van Charlotte Adigéry (één van backing vocalistes). “She’s a rising star.” De muziekscène is intussen fel veranderd. Destijds kon Edward echt leven van de muziek. Nu werkt hij al tien jaar in de fabriek. Muzikanten moeten het tegenwoordig hebben van optredens, de cd-verkoop brengt weinig brood op de plank. “I’m not giving up. I’m a hard rock. If one door closes, there is another that opens.” Voor zijn nieuwe cd werkte hij o.m. samen met Steven De Waele en Peter Heylbroeck van de Skyblasters destijds. De song Life Journey vat goed samen waar de cd over gaat: “Life has its ups and downs, but never give up. Hold your head up. Look up to the sky. And embrace how life comes.”

“I’m a hard rock. If one door closes, there is another one that opens.”

“We hadden intussen allemaal onze verantwoordelijkheden en een job.” Tegenwoordig is er veel jong talent en zijn er heel veel muziekgroepjes. Buadee zoekt zijn weg via enkele clips op YouTube: Man with a gun, Mama Africa. De opnames gebeurden in september in de Oemtata, met dank aan Johan Engels. “Hij steunt me heel erg, en dat bezorgt me nieuwe energie. In maart is er een optreden gepland bij de Vieze gasten. We mikken op een warme zomer. Ik voel met hier goed in Ertvelde, het is een rustig dorp. People are nice. And I have a family friend; Johnny English, a very good guy, as my bro. I’m happy in Belgium.”

Tears of joy Die donkere kijkers glinsteren nog eens als Edward over zijn vijftigste verjaardag vertelt: het moment waarop zijn (ex-) vrouw en kinderen (Aisha en Eva zijn intussen al twintigers) een verrrassingsparty voor hem organiseerden. “Touching moments, and all those credits go to my wife Ann.” Alle originele groepsleden van the Skyblasters tekenden present. Het werd een spectaculair weerzien in The Mix. Na een half uur besloten ze al om nog één zomer lang the Skyblasters te laten herrijzen in originele bezetting. Het werden er twee. Maar uiteindelijk werd het definitieve punt gezet.

Back to the roots Als het even lukt, gaat hij toch jaarlijks een paar weken terug 19

naar Ghana. Als Buadee over zijn vaderland begint, wordt hij zowaar kwaad. De politieke toestand is er al enkele jaren stabiel. “Ghana heeft alles om een welvarend land te zijn: olie, goud, diamant, democratie. Maar economisch dansen ze er naar de pijpen van buitenlandse investeerders. The problem is corruption.” Hij werd heel boos tijdens zijn laatste verblijf. “Politicians act stupid… Ze gaan voor het eigen profijt, het land zelf heeft daar geen baat bij. Africans still have a long way to go.” Onrusten na recente verkiezingen in Ghana, slechts enkele dagen na ons gesprek, blijken Edward al onmiddellijk gelijk te geven.. 2 (pe) www.buadee.be (Busker Bookings)

het verhaal Brugge anno 1972

ijfentwintig kilo en veertig jaar geleden was ik een St. Lucasstudent: het is te zeggen, ik ging naar St. Lucas. Een ribfluwelen zwarte levisbroek en dito jacket, kousloze slippers en een parka waren destijds het uniform. Uiteraard hingen mijn haren sluik tot op mijn gat. Ik speelde ook voetbal en in die tijd schold men me uit voor Christus: is uwen kwaffeur dood? Ehhoe èhhoe, rode kaart voor Jezus, van het plein ermee, èhhoe… Hoewel ik ’s anderendaags moest voetballen besloot ik, samen met enkele studievrienden, een avondje te gaan stappen in Brugge. Uit voorzorg had ik mijn sportzak meegegeven aan Maurice, de afgevaardigde van onze ploeg. De match begon om 15 u en ik zou dan zondagmiddag wel met de bus naar Eeklo komen. Leo, de Bruggeling onder ons, zou gidsen. Hij had al een paar jaar psychologie achter de rug en was dus de oudste en de wijste van de bende. Het was een rustige jongeman met een pluimbaardje en halflang hoogblond haar. Leo was een verstokte pijproker en stonk naar clan-toebak, een geurtje dat best te vergelijken valt met aangebrande lekkerkoek. Zaterdagnamiddag rond 16u30 uur troffen we elkaar op de Grote Markt. Leo had Mieke

“Der is verdomme ok een wuf bi, schreeuwde een zwaantje.” meegebracht, zij kon van zijn lijf niet blijven en hij was daar duidelijk mee in zijn nopjes. Ook Vuist had gezelschap mee onder de vorm van Ann, een niet onaardig, jongensachtig meisje met kort blond haar en een bloeiende boezem. Gezien hun veelvuldige woordenstrubbelingen bleken zij al enkele jaren een koppeltje te zijn. Onder het motto: wie zijn vrouw graag ziet, laat ze thuis, was Smetjen alléén naar Brugge afgezakt. Ikzelf was toentertijd gezellig vrij. Onze gids kende de bruinste Brugse kroegen en wij waren uiterst tevreden met die gang van zaken. Na een kennismakingsronde van enkele zware biertjes belandden we in café Vlissinghen, de oudste kroeg van Brugge, die blijkbaar dateert van 1515. Het schijnt dat PeePee Rubens hier zijn drank met schilderijen betaalde en dat onze Gentse keizer Karel en de toenmalige bazin hier een nakomelingske

fabriceerden. Aan de muren waren echter geen schilderijen van Rubens te bewonderen, wel zat het café vol West-Vlamingen met een grote kin en een licht Gents accentje. Hier dronken we enkele Westmalles, de dames eveneens. De vrouwentongen werden losser, bedverhalen waren niet uit de lucht. Mieke vertelde in geuren en kleuren hoe een wollen draadje rond Leo’s grote teen, de oplossing was tegen zijn gesnurk. Ann dronk ondertussen trappist als water, tot groot ongenoegen van haar lief. Alle magen begonnen te knagen en enkele cafés verder legden we een ‘bomken’ met een Brugse variant van spaghetti boulognoise. Hierna besloten we enkel nog pils te drinken. Ann en Vuist waren het constant oneens over iets wat ons absoluut niet aanging. Mieke bleef fanatiek aan Leo kleven en Smetjen en ik zaten daar bij als

honden in een kegelspel. Even later liep Vuist er bij met een lip van hier tot in Tokio. Meer dan waarschijnlijk omdat Ann in mij een leukere gesprekspartner gevonden had: hoe dat Vuist haar zo minderwaardig vond, hoe hij altijd de tomaten uit haar bord naar binnen speelde, hoe hij altijd zo stoefferig deed over zijn tekenkunst, terwijl zij, behalve haar uiterlijk, geen enkele vorm van artistieke trekjes had… Ze vertelde, ik luisterde. En ze bleef maar vertellen. Ze woonde in Balegem, het dorp met die fantastische jenever. Haar vader was bankdirecteur van een AnnHypfiliaal. Ann-hip, lachte ze, zo noemen ze me daar, snap je? Ann-hip, hippe Ann! Ze vond dat blijkbaar een echte eretitel. En ik maar luisteren… In haar piepkleine kroeg, vijf tafels en een toog, bereidde Meetjen Martha ons een studde mee een schelle hespe en mostaart. Vuist en Smetjen hadden ondertussen een verschrikkelijke boom over kunst opgezet en die discussie bleef maar duren. Mieke speelde met Leo’s baardhaar en hij snorde als een 15 kg wegende gecastreerde rosse kater. Om niemand te storen schoven Ann en ik richting toog en keuvelden rustig verder. De tijd was op reis en de grote wijzer beefde ineens rond 12 en de kleine rond 4. Hoog tijd om te gaan pitten, maar waar?

Aan diezelfde toog zat een jongeman die zichzelf Rik noemde. Hij bood ons aan bij hem thuis te gaan slapen. Hij was de middelste van een gezin van zeven en ze hadden ruimte zat. Mieke was ondertussen naar huis. We rolden onze slaapzak open in een ruime zolderkamer en het draadje rond Leo’s teen werkte helemaal niet. Toen ik wakker werd bleek dat Ann en ik hand in hand hadden geslapen. Veel tijd om hierover na te kaarten was er niet want met een verschrikkelijke klap vloog de deur open. Riks vader imiteerde furieus een bliksemende Thor. Hij beval ons onmiddellijk de zolder te verlaten, zoniet zou hij de flikken bellen! “Blijven liggen gasten, die doet dat toch niet”, geeuwde Rik. Geen vijf minuten later gierden sirenes door het smalle straatje: een combi en twee zwaantjes! De agenten stormden naar bo-

ven en hijgden naar onze paspoorten. “Der is verdomme ok een wuf bi”, schreeuwde een zwaantje! We kregen een onvriendelijke lift en kwamen zo in het Brugse gevang terecht op beschuldiging van huisvredebreuk. In onze spullen werd grondig, maar tevergeefs, naar drugs gezocht. Een WestVlaamse Cherlock Holmes speurde met zijn zaklamp zelfs in de scheuren van mijn oude slaapzak. Watson haalde glunderend een heel klein rond, rood doosje uit mijn rugzak en riep er de ganse staf bij: tijgerbalsem was toen duidelijk nog ongekend in Brugge.

laten. Ik haastte me naar het busstation, maar geen enkele aansluiting zou me op tijd naar het voetbalterrein brengen. Dan maar al liftend en door de pletsende regen naar Eeklo! Ik wipte nog een slagerij binnen en verorberde een kwart kilo américain natuur. Om 14u30 kwam ik aan, net op tijd dacht ik, maar de match was al om 14 uur begonnen! Om me te kloten mocht ik nog invallen in de 88ste minuut. Wel pakte ik nog uit met een prachtig uitgevoerde foutieve sliding, dwars door een ongelooflijke modderpoel, met een gele kaart als beloning.

“Ik wipte nog een slagerij binnen en verorberde een kwart kilo américain natuur.” Na enkele uren ondervraging werden we rond 13u vrijge-

Ik was zeikend nat en mijn voetbaltenue was nog nooit zo 21

smerig geweest. Ik heb tijdens die minuten geen enkele bal aangeraakt. Tot overmaat van ramp was ik ook één van mijn voetbalschoennoppen kwijtgespeeld. Voetballen doe ik al lang niet meer en de Christusimitaties heb ik ook afgezworen. Uitgaan in Brugge bleef het allerlaatste van mijn gedachten. Nog drie jaar studeerde ik vrije grafiek om er uiteindelijk dan toch de brui aan te geven. Smetjen en Leo haakten al af na het eerste jaar. Vuist veranderde van richting en begon te schilderen. Hij heeft zich gespecialiseerd in stillevens vol volrijpe tomaten. Ann-hip heb ik nooit meer teruggezien. Ik stel me voor dat ze gelukkig getrouwd is met een biologische groenteboer die nu tomaten levert aan Vuist. De eerstvolgende keer dat ik Brugge bezocht, hebben de flikken mijn wagen weggesleept en volgens mij zwemmen die zwaantjes nu nog altijd in de Rijen. 2 (p.o.w)

wereldbeeld David Bert Joris Dhert

“De tekeningen van de wijnreeks zijn uitbarstingen onstaan vanuit onrust, vanuit de golf van adrenaline, adrenaline die vrijkomt als kwetsbaarheid en kracht met elkaar botsen. Die vrijgekomen negatieve energie wordt omgezet in een schets die zonder veel bewustzijn getekend wordt, agressief en heel snel, soms in een halve minuut (‘aah’), soms in vijf minuten (‘nous avons la vie en face’), maar niet veel langer. De tekening is vaak sterk relativerend ten opzichte van de oorzaak van de onrust. Ze geven het gevoel op een lentemiddag als vierjarige de vlinders in het gras te zitten tellen terwijl grootmoeder de was ophangt. De rode wijn symboliseert het dyonisische van het proces - Dyonisos, god van de druif en de extase, die de mens tot een delirium verleidt. Ik gebruik altijd een goede wijn en nooit twee keer dezelfde.”

ia een gemeenschappelijke vriendin leerde ik Sebastiaan kennen op de middelbare school in het toen nog exotisch verre Zelzate. Zijn haar was te lang, het mijne véél te kort. Meer dan een decennia later blijken zowel zijn hoogblonde lokken als zijn messcherpe en eigenzinnige geest de tand des tijds doorstaan te hebben. Sebastiaan was en is nog altijd een zonderling (al zal hij dat zelf altijd ontkennen), immer zoekend naar vragen, eerder dan naar antwoorden. Of dit: ‘Dit interview is eigenlijk zeer irrelevant en ontzettend ijdel, nietwaar?’ Dat laatste kan misschien kloppen, maar het eerste komt mij voor als een pertinente onjuistheid! Op een gezapige zaterdagavond trekken we ons terug in de zoldervertrekken van ons geliefde buurthuis en vraag ik hem, reüniegewijs, hoe het hem nog vergaan is de laatste jaren.

Sebastiaan Vekeman componist en drummer bij Skordatura Punkjazz Ensemble en Bestiaal

ALS DE ARTIEST DE PASSIE PREEKT Je bent opgegroeid in een bijzonder artistieke familie. Zowel je vader als je zus zijn zeer getalenteerde muzikanten en je neef, Christophe Vekeman, is ondertussen een geroemd schrijver. Denk je dat er zoiets bestaat als artistieke genen? Ik denk niet dat er zoiets bestaat als artistieke of muzikale genen. Je kan wel een zekere gevoeligheid hebben en ik zal niet ontkennen dat de omgeving waarin je opgroeit een rol speelt in je ontwikkeling of je voorkeuren. Mijn vader heeft me bijvoorbeeld piano leren spelen toen ik zeven jaar was. Dat zal wel een invloed gehad hebben. Maar drummen mocht ik niet. Eigenlijk is mijn broer, die veertien jaar ouder is dan mij, veel belangrijker geweest in mijn muzikale ontwikkeling. Wanneer we samen optrokken, luisterden we naar Frank Zappa en Jimi Hendrix. Dat was

ook de periode van de MTVconcerten. Hij nam die op en dan keken we daar samen naar. Algauw speelde ik mee op mijn speelgoedtrommel die ik uiteindelijk dan toch had gekregen. Op mijn twaalfde mocht ik dan naar de academie om drumles te volgen, maar daar leer je niet wat muziek betekent voor jezelf. Mensen hebben geen talent om burgerlijk ingenieur te worden, of visser… Je wordt niet geboren als schrijver, wel als iemand die iets wil vertellen. De ambacht waarin zich dat uit heeft weinig met talent te maken. Maar om op die muzikale genen terug te komen… Ik heb me de laatste maanden gebogen over de vraag welke rol wetenschap speelt in verhouding tot het leven en de muziek. Ik heb daar een essay over geschreven met de titel ‘Continent Evrera’. Ik denk niet dat we volledig op wetenschap kunnen rusten. Het

individu kan zichzelf wel tekenen, maar er blijft een begrensde buitenkant. Je muziek heeft een grote experimentele insteek. Kan je vader, die toch vooral een liefhebber is van klassieke muziek, je volgen? Mijn vader is een heel bescheiden en gematigd man. En hoewel hij zijn wenkbrauwen soms fronst bij het luisteren naar Skordatura, steunt hij me wel. Voor echte erkenning moet ik eerder bij mijn broer zijn. Vanwaar die drang om te experimenteren? Eerlijk is eerlijk: zowel Skordatura als Bestiaal brengen beiden geen bijzonder toegankelijke muziek voort. (lacht) Ik vind het bijzonder vreemd dat je dat zo zegt. Met Bestiaal wilden we net toegankelijker zijn. Skordatura heeft

inderdaad een groot experimenteergehalte en is gebaseerd op de vooruitgangsgedachte. Dat is echt muziek maken op de toppen van de tenen. Maar beide groepen zijn vooral uit op eerlijke muziek. En muziek maken is in feite niet meer dan het interpreteren van wat er gebeurt op menselijk vlak en dat dan vertalen naar een ambacht. De muziek fungeert eigenlijk als een doorgeefluik. Beide projecten situeren zich in de hedendaagse jazz, wat in de muziekindustrie een kleine niche vertegenwoordigt. Brengt dat frustratie met zich mee? De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik inderdaad periodes heb gehad waarin ik op zoek was naar erkenning op een kleinmenselijke manier. Maar het heeft me op lange termijn niet geïnfecteerd. Het heeft

“Er is alleen maar muziek. Voor de rest is er niets.” er bijvoorbeeld niet toe geleid andere muziek te gaan maken. Maar het is wel zo dat frustratie bij veel muzikanten leeft, ook bij mijn muzikale helden zoals Steve Lehman en Tyshawn Sorey, twee New Yorkers die tot de vaandeldragers van de hedendaagse jazz worden gerekend. Steve Lehman bijvoorbeeld sprak ik onlangs op een concert in Maasmechelen. Daar zat dertig man in het publiek! Onvoorstelbaar. Terwijl: wat een talent! Zij hebben iets te vertellen en lopen niet verloren in het experimentele.

in hokjes en merk je ook dat enkel de goede pogingen overeind blijven.

Fulco Ottervanger, een muzikale vriend van jou, weet daarentegen wel hoe zijn projecten te verkopen. Niet alleen zijn popprojecten, maar ook bijv. ‘De Beren Gieren’. Niets dan respect voor Fulco. Hij maakt hoogstaande, kwalitatieve muziek en beschikt tegelijkertijd over een specifieke energie waarmee hij zichzelf kan verkopen. Het respect is overigens wederzijds; ik krijg enorm veel steun van hem.

Dat doet me wat denken aan de conceptuele kunst van Marcel Duchamp… Inderdaad. Als je naar Bach, naar Mozart of naar Hendrix luistert, dan hoor je de tijd waarin zij muziek maakten. Mijn taak als componist is om de tijd zo goed mogelijk te vatten in een stuk. Ik heb onlangs een stuk opgenomen in de kerk van Zelzate. Een orgel is overigens een waanzinnig dynamisch instrument. Het stuk duurt tachtig minuten en heeft 43 aanslagen met clusters van 3 à 4 minuten en de climax ligt op de ‘Gulden Snede’. Ik geef eerlijk toe dat het doorzettingsvermogen vraagt om er naar te luisteren, ook voor mij, maar goed, dan is dat maar zo (lacht).

Je hebt conservatorium gevolgd en bent daar ook succesvol afgestudeerd. Een aanrader? Dat was eigenlijk een soort verlengde van het middelbaar. Ik vond daar weinig animo, weinig visie. De opleiding blinkt toch vooral uit in het onderhouden van een basisniveau. Er wordt heel traditioneel les gegeven, terwijl sommige lesgevers waanzinnig goede muzikanten zijn. Zonde. En je wordt ook onmiddellijk afgerekend op je eigen stijlontwikkeling. Ik heb

Is muziek dan niet tijdsgebonden? (op dreef ) Juist wel! Muziek geldt per definitie als een optekening van de tijd. Ken je John Cage’s 4 minutes 33 seconds? Die partituur bestaat letterlijk uit niets. Er gebeurt ook niets op het podium. De muzikanten gaan zitten en doen dan 4 minuten en 33 seconden lang simpelweg niets. Er is enkel een begin en een einde.

zo het gevoel dat je, om een academische graad te behalen, weinig persoonlijkheid mag laten zien. Maar ik ben er wel van overtuigd dat je het moet meegemaakt hebben als muzikant, al was het maar om er tegen te kunnen zijn (lacht). Dat heb ik altijd wel nodig gehad, dat was al zo in het middelbaar. Ik heb er in ieder geval een paar zeer fijne mensen leren kennen. En, ik steek het niet onder stoelen of banken, de dag dat ik ben toegelaten op het conservatorium was de mooiste dag van mijn leven.

Je speelt in twee jazzbands, je bent vervangend orgelist in de kerk van Zelzate, je koestert een grote liefde voor hiphop en daarenboven meen ik me uit onze schooltijd te herinneren dat je deel uitmaakte van een dj-duo. Vanwaar die brede interesse? Kijk, er is alleen maar muziek. Voor de rest is er niets. Er is alleen maar een goede en een slechte poging. Als je begint te grasduinen in het archief van de muziek, wat ik voortdurend doe, dan merk je al snel dat die onuitputtelijk is. Door dat te doen denk je al snel niet meer 25

In tegenstelling tot veel andere muzikanten zweer je alcohol al jaren af. Naar ik meen te weten ging er geen verslaving vooraf aan deze geheelonthouding… Wat zit daarachter? Oei, die vraag begint gevaarlijk dicht bij het leven te komen.

“Op het moment dat je een mening hebt gevormd, is het eigenlijk al te laat. Alles is creatie of zou dat toch moeten zijn.”

Ach, ik wil gewoon volledige controle hebben over elk denkproces, zonder een controlefreak te worden. Ik hou ervan onbezoedeld te zijn, een open en frisse geest te hebben om alles ten gronde te kunnen interpreteren. Ik heb ook wel het een en ander gelezen over taoïsme… Dat zal er misschien ook iets mee te maken hebben. Kijk je dan ook neer op je medemens die wel alcohol nuttigt? Vroeger wel. Maar ik ben veranderd. Ik jaag me niet meer op in andere mensen. Ik leef ook op een eiland - weliswaar met één been in de wereld, er blijft de aanschouwing van de mens - wat voor mij de enige manier is om met kunst bezig te zijn. Wat het anderzijds soms moeilijk maakt om niet egoïstisch te zijn. Een andere reden is dat ik een jaar amper heb kunnen drummen door gezondheidsproblemen. Vanaf dan ben ik zorg gaan dragen voor mijn lichaam. Ik heb zeer veel geesteskinderen en één zorgenkind, mijn lichaam. (denkt na) Ach, misschien drink ik vanaf morgen ook wel drie liter alcohol per dag. Als je het ene kunt, kan je ook perfect omschakelen naar het andere uiterste. Terug naar de muziek. Wat is voor jou de essentie daarvan? (denkt lang na) Je mag me eigenlijk geen vragen stellen over muziek, Evelyn. Waarom maakt bijvoorbeeld Regi muziek? Doet

de opnames hier gedaan omdat we een live-klank wilden en omdat we uit een vorig optreden in het zaaltje geleerd hadden dat ons geluid goed tot haar recht kwam. Ik kan er zelf naar luisteren en er zelfs van genieten, wat geen evidentie is (lacht). De opnames zijn gemixt door Liberty Ellman uit Brooklyn en de mastering gebeurt door Michael Fossenkemper, die onder andere ook gewerkt heeft voor LL Cool J, Vijay Iyer Trio, Madonna,… De lijst is eindeloos. Het is enorm fijn om met hem te kunnen werken, dat spreekt voor zich. De titel wordt trouwens ‘How to chase a minute in one second’. En uiteraard wordt vzw Oemtata vermeld op de plaat. hij dat uit commerciële overwegingen of hoort hij werkelijk graag wat hij maakt? In dat laatste geval is het fantastisch voor hem dat hij zo een groot publiek aanspreekt… Maar niet alleen de muzikant is verantwoordelijk; ook de luisteraar is dat. Eigenlijk is er een grondige emotionele/ menselijke (bewustzijn) voorkennis nodig om naar muziek te luisteren; een breed kader is vereist. Het probleem is dat steeds minder mensen daarover beschikken. Volgens mij ligt een oorzaak daarvan in het feit dat mensen niet op zoek gaan. Gematigde muziek is overal, tot in de supermarkt toe. Maar goed, ik blijf er bij dat muziek niet

gemaakt is om gerangschikt te worden. (denkt na) Alles is tegenstrijdig: op het moment dat je een mening hebt gevormd, is het eigenlijk al te laat. Alles is creatie of zou dat toch moeten zijn. Ken je de dichter Pessoa? Hij heeft alles geschreven, maar bijna nooit iets uitgebracht omdat hij al teleurgesteld was op het moment dat hij iets begon te schrijven. In augustus diende het zaaltje van Oemtata vzw een week lang als opnamestudio voor Skordatura. Vertel eens, is dat een beetje gelukt? Jawel hoor, het is een waanzinnige plaat geworden! We hebben

Cool! Hoe was de sfeer onderling? Muziek opnemen is zeer confronterend, maar met deze groep lukt dat wonderwel. Jakob (Haghebaert, red.) is mijn katalysator in het omgaan in een groep en ongetwijfeld een fenomenaal muzikant. Je hoort ook dat we een gedeeld muzikaal verleden hebben; we spelen al vijf of zes jaar samen. Ook met Joshua (Dellaert, red.) en Thomas (Van Hauwaert, red.) klikt het goed. Bij Bestiaal speel ik samen met Jakob en Sebastiaan (Gommeren, red.). Allemaal zeer fijne mensen… Dat geloven we graag! Bedankt voor het gesprek! 2 (edc)

Foto door Marie Verhulst (Aalter). Op de foto haar zus Delphine Verhulst.

DE FOTO

VOOR EEN UUR CONFITUUR

at de financiële en schuldencrisis brokken maken is nog nauwelijks nieuws. Edoch, door al dat maatschappelijk gemasturbeer sjieken al reeds enkele enkelingen enkele etmalen op een ideologische braakbal die ons voorbereiden moet op wat komen zal. Terwijl de Griekse en Portugese sukkelaars zich met alternatieve economieën, munten en creatieve coöperatieven een weg naar morgen houwen, parkeer ik op een doordeweekse miezerige donderdagavond mijn trouwe Corolla langsheen de brievenbus van een Oosteekloose idealist. De Guido is een van de bezielers van ‘Lets Groot Assenede’, alsook een profeet van de transitiebeweging. “Er is meer dan de Euro!” In het welvarende Meetjesland? Leg dat maar eens uit makker!

LETSEN IN GROOT ASSENEDE RUILHANDEL VOOR EEN VEERKRACHTIGE GEMEENSCHAP Lieve Guido, leg het ons uit. Wat is ‘de lets’? Wel, basically gaat het over het uitwisselen van voornamelijk diensten. Je kan ook goederen letsen hoor. Maar letsen gebeurt zonder gebruik te maken van echt geld. Het gaat over het aanbieden van een vriendendienst, maar in grote groep. Ik gooi mijn remorque in de groep, en krijg daar een een bepaalde hoeveelheid ‘Meetjes’ voor in de plaats. In de afdeling in Gent zijn dat ‘Stropkes’, misschien is dié term door de media wél al eerder opgepikt.. Letsen gebeurt dus lokaal. Onze doelgroep is Groot-Assenede. Edoch, wij aanvaarden evengoed mensen uit omringende gemeenten. Zo hebben we bijv. ook leden uit Zelzate..

Ruilen en uitlenen, maak dat eens concreet. Wel, Lets Vlaanderen heeft een online informaticaplatform waarop je kan inloggen. Daarop check je vraag en aanbod. Zoals ik eerder vermeldde, is letsen iets lokaals. Alle leden van de letsgroep krijgen toegang tot de portaalsite. Daarop zie je waar iemand om vraagt, en wat iemand aanbiedt. Lets Vlaanderen voorziet een handige portaalsite, waar ook onze groep gebruik van maakt. Lets Gent, te beschouwen als voortrekker van het letsgebeuren, heeft ondertussen een eigen site. Het voordeel van de portaalsite van Lets Vlaanderen is dat je letsgroepen kan koppelen. Wij zijn bijvoorbeeld gekoppeld aan de letsgroep van Eeklo, en zien dus

ook alle aanbieders en vragers van die letsregio, en omgekeerd. Een concreet voorbeeld? Sandra mailde me onlangs met de vraag of ze mijn remorque zou kunnen lenen om om pellets te rijden. Ik doe nu toevallig nog met iemand anders een samenaankoop van pellets, om de prijs te drukken. Met drie kunnen we de prijs nog meer drukken. Ik stelde voor de pellets zelf bij Sandra te komen droppen in ruil voor ‘meetjes’. Natuurlijk was Sandra best tevreden; goedkopere pellets voor de hele winter, en thuis geleverd! Voor wat hoort wat. Wie bepaalt wat wat waard is? 20 ‘meetjes’ per uur is de richtprijs, maar in principe komen de mensen de prijs onderling

overeen. Zo kan je voor zwaar werk zoals spitten 35 of 40 meetjes per uur onderhandelen. Alles hangt af van de dienst en de afspraak, maar de standaard afspraak is 20 ‘meetjes’ per uur. Dat klinkt mooi, maar hoe wordt dat alles geregistreerd? Alles gebeurt online. Vraag en aanbod zijn zichtbaar op de portaalsite. Je stuurt een e-mail, en dan is het slechts een kwestie van goed af te spreken. De betalende schrijft dan digitaal het overeen gekomen aantal ‘meetjes’ over. Het is vrij simpel; aanbod is A, vraag is V (toont eenellenlange lijst op de portaalsite). Er vraagt iemand om een rolluiklint te komen herstellen, dat is eigenlijk nog wel iets voor mij.. Een ander biedt

muziekinitiaties aan. De ervaring leert wel dat de mensen in den beginne niet goed weten wat ze kunnen aanbieden of vragen. Zoiets moet een beetje groeien.. Waarom zou ik letsen? Veel mensen hebben het gevoel dat er maar een enkel systeem bestaat; de Euro. Maar er zijn dus heel wat meer mogelijkheden. Eén enkel systeem maakt ons heel kwetsbaar. Bernard Lietaer (Belgisch econoom, auteur en professor die zich bezighoudt met alternatieve economiemodellen en munten, nvdr.) gaf al eerder aan dat het bestaan van verschillende systemen naast elkaar een maatschappij veerkrachtiger kunnen maken. De lets wil de euro niet wegconcurreren, maar kan er perfect naast bestaan als extra sociaal vangnet. Laat vooral niet na het werk van Lytaer er op na te lezen! Wat is dan het doel? Het doel is om een economisch alternatief te bieden, maar ook de herwaardering van burenrelaties staat centraal. Onze groep is echter nog klein, we zitten eigenlijk nog in een leerproces. We werken sinds kort samen met Aan Z (dat ouderen warme maaltijden levert, nvdr.). Zo proberen we ook ouderen bij dit verhaal te betrekken. Aan Z gaat een eigen letsaccount openen. Ook scholen kunnen dat. Je kan daar heel creatief mee omgaan. Zo kunnen lokalen ter

“Het doel is om een economisch alternatief te bieden, maar ook de herwaardering van dorpsrelaties staat centraal.” beschikking gesteld worden aan een tarief van x aantal ‘meetjes’, en zo kunnen zij ook gebruik maken van diensten uit de letsgroep.

hebben we zeventien leden, maar hebben weet van heel wat nieuwe geïnteresserden, zeker sinds de infosessie die onlangs plaatsvond in Oosteeklo.

Hoe negatief is jouw saldo Guido? (lacht) In het begin starten de mensen in principe op nul. De lets heeft mensen nodig die onder nul gaan, en evengoed mensen die boven nul gaan. De som moet steeds gelijk zijn aan nul. Er is een bovengrens en een ondergrens. We merkten echter dat mensen in den beginne psychologisch niet onder nul durfden te gaan. We hebben dan een slimme aanpassing gedaan. Bij aansluiting krijg je nu 30 meetjes en bij deelname aan de eerste groepsactiviteit krijg je ook nog eens 30 meetjes. Je begint dus met 60 meetjes. We hebben daarmee de ‘nul’ wat naar boven verschoven om het psychologische effect van de nul weg te werken.

Dus enerzijds zijn er ledensamenkomsten, en anderzijds zijn er infosessies? We organiseren inderdaad naast ontmoetingsavonden ook infosessies om geïnteresseerden te informeren over hoe alles in elkaar zit. We proberen het heel democratisch en laagdrempig te houden en vragen slechts vijf euro lidgeld per gezin per jaar. We vragen ook 25 euro borg. Die borg is om misbruik te voorkomen - kwestie dat als iemand uit de groep stapt, hij of zij niet te ver onder nul zou zitten. Maar uiteindelijk is en blijft het letssysteem gebaseerd op vertrouwen. Wat is je persoonlijk doel? Wij willen de mensen meer doen samenwerken, lokaler, en vooral de gemeenschapsvorming aanzwengelen. Er zijn verschillende letsgroepen in Vlaanderen. Gent is eigenlijk de grootste groep, zo‘n 400 man. Met het letssysteem kunnen

Is er een parlement? Wie flikt dat hier eigenlijk allemaal? We zijn met een kerngroep van drie mensen. We zijn pas gestart in februari 2012. Ondertussen 29

we ook mensen die laag op de sociale ladder staan een alternatief sociaal vangnet aanbieden. De letsgroep Groot-Assenede streeft echter naar een gezonde mix van jongeren, ouderen, en wil graag input van alle vier de gemeenten. Jullie basis is wel digitaal. Geen internet, geen lets? We zijn ons bewust van dat probleem, maar als jonge organisatie moet je ergens beginnen. We maken het systeem zo toegankelijk mogelijk. We weten best dat die toegankelijkheid nog wat denkwerk behoeft. Aan Z en het OCMW hebben zich toch al bereid getoond een computer ter beschikking te stellen voor het letsen, niet onbelangrijk voor de doelgroep die zij, en wij dus ook, hopen te bereiken. De focus ligt lokaal? Ons doelpubliek is Groot-Assenede, maar we verwelkomen ook anderen uit de onmiddellijke omgeving. De afstanden mogen echter niet te groot worden. Afstanden van 30 km zijn niet interessant. Drie kwartier rijden om een klus van een uur te doen valt moeilijk te verkopen.

Zijn er kapitalisten onder de letsers? Neen, niet echt (lacht). Natuurlijk zijn er altijd mensen die liever geven, of mensen die gemakkelijker vragen. Maar om een evenwicht te bekomen organiseren we ook die bijeenkomsten. Bovendien zijn er grenzen. De bovengrens is 400 ‘meetjes’, en de benedengrens is 200 ‘meetjes’. De site blokkeert automatisch mensen die de boven- of ondergrens hebben bereikt. Kan je letsen inbrengen als vrijwilligerwerk? Er bestaat daarover een overeenkomst met de RVA. Letsen heeft geen invloed op je uitkering, maar je mag zeker geen beroepsactiviteit uitvoeren met de lets. Fiscale controle is zeldzaam, maar je zit sowieso heel beperkt door die bovengrens. Veel valt er dus niet te verdienen. Wat wel al kan is dat je enkele keren met de lets bepaalde dingen kan uitproberen. Zo kan je bijv. een keer of twee reflexologie uitproberen, daarna moet je gewoon betalen. Controle van de fiscus is nu nog quasi onbestaande, maar dat is ook zo omdat de lets nog niet groot genoeg is. Eens we groot genoeg zijn zal de fiscus zich wel roeren. Natuurlijk is dat dubbel. De overheid zal ook moeten erkennen dat een dergelijk systeem de sociale cohesie in de hand werkt en fungeert als sociaal vangnet.. Wat kan de lets ons nu al bijbrengen? Onlangs werd nagegaan welke invloed letsen kan hebben op een bepaalde doelgroep van de VDAB om mensen terug in het arbeidscircuit te krijgen. Letsen

“Mensen worden opnieuw gewaardeerd. Zo krijgen ze ook meer zelfvertrouwen en discipline.” kan erg laagdrempelig zijn om daarna die extra stap te zetten naar de arbeidsmarkt. Zo kan het letsen de mensen wat zelfvertrouwen geven waar dat nodig is; zo van.. ‘tiens ik kan toch iets’. Mensen worden opnieuw gewaardeerd. Zo krijgen ze ook meer zelfvertrouwen en discipline. Krijgt de lets politieke erkenning? Wat erg jammer is, is dat er zich maar één enkele persoon bezig houdt met Lets Vlaanderen. Leen (De Clercq, nvdr.) moet echt knokken voor subsidies, eigenlijk voor eigen loon en werkingsmiddelen. Het is jammer dat dit initiatief zo weinig ondersteund wordt. Nochtans biedt het letsen een sociaal vangnet dat niet te onderschatten valt. Ik ken iemand uit Zottegem die bij gezinnen is terecht gekomen waar het er echt schrijnend aan toe gaat. Zo krijgen die mensen toch iets gedaan waar ze in andere omstandigheden geen geld voor hebben. Wat daarbij ook erg belangrijk is, is dat die mensen hun waardigheid kunnen behouden. Ze doen namelijk later ook iets terug voor de groep.

Wat gebeurt als er iemand niet tevreden is van de dienst? Dat is altijd een moeilijke zaak. We rekenen op de volwassenheid van de mensen. Daarnaast raden we iedereen aan een familiale verzekering te nemen. Heel het systeem is gebaseerd op vertrouwen, dus als je niet tevreden bent van iemand, zal je de volgende keer niet meer met hem of haar letsen, net zoals je niet meer naar de bakker zou gaan die je een steenharde koffiekoek verkoopt. Voor jou is de lets maar stap een. Eigenlijk ben je een aanhanger van de transitiebeweging. Klinkt hip, maar what the hell? Ik ben inderdaad ook lid van de transitiegroep Assenede. Het fenomeen ‘transition towns’ is ontstaan in Engeland. Deze beweging onderzoekt hoe een gemeenschap zich lokaal kan organiseren om veerkrachtiger te worden voor toekomstige uitdagingen. Het is de bedoeling om via een positieve invalshoek de mensen en de lokale gemeenschap veerkrachtiger te maken. De lets past ook perfect in dat verhaal. Maar ook initiatieven rond samen voedsel produceren

maken deel uit van de idee. De lets is laagdrempelig, maar daarom juist een begin. Ik ben eigelijk meer bezig met die transitie, het grotere plaatje. Met de transitiegroep willen we mensen doen nadenken over het zich beter organiseren tegen tegenslagen. Als we daar nu niet over nadenken, kunnen we opeens onvoorbereid voor een aantal problemen komen te staan. Ik denk aan de landbouw - hoe kwetsbaar is de landbouw wel niet? Samen met de boeren kunnen we nadenken over hoe ze zich beter kunnen organiseren en terug lokaal verankeren. Lokale verankering heeft een hoge prioriteit. Het verhaal van de piekolie (wanneer de olievoorraden zullen afnemen, nvdr.) is in het transitieverhaal een centraal thema. Wanneer er zich dergelijke problemen stellen, mogen we vooral niet verroesten in oude denkpatronen. Zo geraak je niet vooruit. We moeten voorbereid zijn en bovenal creatief zijn. Die problemen afwenden of oplossen lijkt me weinig realisitisch. Problemen zullen zich stellen. De monetaire crisis is reeds een feit. We moeten op een goede, positieve en ecologische manier de gemeenschap veerkrachtig maken. Nu hebben we nog de kans om daar een mooi verhaal van te maken. De transitie moet vooral in de hoofden van de mensen gebeuren. We moeten starre, oude denkpatronen loslaten en out of the box denken. 2 (mv)

De raketten van de Maya Zeven misverstanden opgehelderd

3. De Mayabeschaving is plots ineengestort Zoals hierboven gesteld zijn de Maya allerminst verdwenen. Wel valt het op dat heel wat belangrijke Maya-steden in ZuidMexico rond 800-900 erg plots werden verlaten. Gigantische en politiek toonaangevende steden werden bij wijze van spreken van de ene dag op de andere ontvolkt. De meest plausibele archeologische uitleg hiervoor is erg simpel: langdurige voedseltekorten in combinatie met overbevolking. De Maya slaag2. De Maya zijn spoor- den erin om erg geavanceerde gebouwen neer te poten door loos verdwenen Niets is minder waar. Neem het de ontdekking van een voor die vliegtuig naar Centraal-Amerika tijd superieure vorm van moren je kunt er zo’n twaalf miljoen tel. Helaas hadden ze voor elke tegen het lijf lopen. Ze leven kilogram mortel honderd kilo dus nog steeds in de regio waar brandhout nodig. Honderden ze al sinds 2.600 voor Christus jaren van naarstig bouwen aan thuishoren. Wel bengelen ze enorme tempels resulteerde in bijna altijd onderaan de maat- het kappen van alle omliggende schappelijke ladder, met heel woud, met erosie, verwoestijveel armoede tot gevolg. Abso- ning en klimaatsverandering luut dieptepunt was de Guate- (geen regen meer) tot gevolg. malteekse genocide in de jaren Door die oncontroleerbare zestig, zeventig en tachtig, toen hongersnoden verloor de maatmaar liefst 160.000 Maya ver- schappelijke elite in korte tijd elke machtsbasis en stortte de moord werden. Ook spreken ze vaak nog altijd samenleving compleet in. In hun eigen taal, er bestaan mo- Guatemala echter, zie verder, menteel nog steeds tientallen bleven nog bijna 900 jaar lang Mayakoninkrijken floreren. Maya-dialecten.

erdwenen beschavingen spreken al eeuwenlang tot de verbeelding. Hoewel erg fascinerend is het verwerven van betrouwbare inzichten in de manier van leven en denken van deze vroege volkeren geen sinecure. Veel informatie is (definitief ) verloren gegaan en de oude talen moeten bijna altijd opnieuw gedecodeerd worden. Onwetendheid is een uitstekende voedingsbodem voor misverstanden, pseudowetenschap en pure oplichterij. Ook over de Maya, dat antieke volkje in Mexico dat zo’n 300 jaar geleden van de radar verdween, doen aardig wat foute verhalen de ronde. We zetten ze voor u op een rijtje.

1. De Maya Zeg nooit Maya’s. Maya is op zich al een meervoudsvorm en de overkoepelende benaming voor een dertigtal inheemse volkeren in Zuid-Mexico, Guatemela, Honduras, El Salvador en Belize. Ook op het hoogtepunt van hun beschaving, tussen 250 en 900 na Christus, is van één groot rijk geen sprake. Het betrof een los-vast samenwerkingsverband van verschillende grote stadstaten.

4. De Spanjaarden hebben de Maya in enkele jaren van de kaart geveegd In tegenstelling tot de Azteken, de oorspronkelijke bevolking in de regio rond Mexico-City in het centrum van Mexico, hielden de Maya opvallend lang stand. Al in 1521 werden de Azteken door de ‘Spaanse veroveraar’ Cortés van de kaart geveegd. De laatste Mayakoning Kanek gaf zich pas op 13 maart 1697 over aan de Spanjaarden, bijna twee eeuwen na de Azteken. Het betrof het allerlaatste inheemse koninkrijk op het Amerikaanse continent, meer bepaald in het bijzonder ontoegankelijke noorden van Guatemala.

5. De Maya zijn ontvoerd door aliens Het was de Zwitserse fraudeur en hotelmanager Erich von Däniken die voor het eerst de Maya in verband bracht met ruimteschepen en astronauten. Door onderstaande hiëroglief horizontaal in plaats van verticaal te houden - hij kon immers helemaal geen hiërogliefen lezen - en zijn fantasie de vrije loop te laten, interpreteerde hij de tekening als volgt: ‘In het centrum van de tekening zie je een man zitten op een ruimtetuig, een raket. Hij heeft een masker op zijn neus, en met zijn beide handen manipuleert hij enkele hendels. Ook de hiel van zijn linkervoet bedient een of andere pedaal met verschillende instellingen. De versnellingspook bevindt zich naast hem, en hij zit op een complexe zetel. Als je goed kijkt, zie je aan de buitenkant ook een kleine ontstekingsvlam.’ In werkelijkheid betreft het de stervende koning Pakal (603-683) van Palenque, die van de Boom des Levens afglijdt naar de onderwereld (het onderstel van de ‘raket’ is het masker van de God van het Water, bewaker van de onderwereld)… Deze onzin leverde von Däniken trouwens geen windeieren op: de godfather van de alien astronaut theory werd schatrijk door de verkoop van zijn boeken. De teller staat momenteel op 63 miljoen verkochte werken (!).

6. Het schrift van de Maya is onontcijferbaar Eén ding is zeker: de hiërogliefen van de Maya zijn voor archeologen een bijzonder harde noot om te kraken. Zelfs nu, na decennia van intens wetenschappelijk onderzoek, begrijpt men nog steeds maar 90% van dit geschrift (en in de jaren zeventig, toen Erich von Däniken aan zijn briljante interpretatie begon, amper 50%). Het is de enige oorspronkelijke taal op het Amerikaanse continent waarvan spreek- en schrijftaal met mekaar overeenstemmen. Tienduizend tekstfragmenten afkomstig van potten, gebouwen, sarcofagen en steles hebben circa duizend verschillende hiërogliefen opgeleverd. Hedendaagse archeologen maken zich sterk dat ze aan de rand van een doorbraak staan: de komende decennia zouden ze eindelijk in staat moeten zijn om de code definitief te ontcijferen.

7. De Maya voorspellen het einde der tijden op 21 december 2012 In tegenstelling tot de diarree aan apocalyptische voorspellingen, boeken en films die naar aanleiding van 21 december 2012 op de mensheid losgelaten wordt, lagen de Maya zelf geen seconde wakker van deze datum. Op meer dan tienduizend inscripties is slechts één directe verwijzing naar deze datum teruggevonden. Het is op dit moment volstrekt onduidelijk welke gebeurtenissen ze aan deze datum koppelden. Bovendien is het een misvatting dat dit de allerlaatste datum in hun kalenders (ze hadden er drie) zou geweest zijn, enkele inscripties in Palenque verwijzen naar het jaar… 4772! 2 (sds)

WIN! Win de Maya-kalender voor 2013! De eerste die ons kan vertellen hoeveel pk de raketten van de Maya hadden (geen cijfers na de komma) maakt kans een prachtig versierde, ambachtelijk vervaardigde kalender te winnen, door uw redacteur persoonlijk aangekocht op de majestueuze archeologische site van Palenque, Mexico. Gewoon mailen. Makkelijk zat. We zijn te bereiken op aPOOKalyps@gmail.com.

ROCKABILLY DAY

GESCHIEDENIS VAN DEN OEMTATA D en Oemtata vat in 2012 een 36e jaar van rebellie en volkscultuur aan. Elke editie van Pook kijken we nog eens achterom. De oneindige mogelijkheden die de vzw biedt aan vrijbuiters van alle aard, zijn gevolg van de inspanningen van vele peetvaders en -moeders. Pook pookt gerne in de aarde waaraan hij is ontsproten.. Net na de eeuwwissel mondde een brainstorm voor het 25-jarig bestaan uit in een gloeiend heet stoofpotje van vetkuiven, swing en oldtimers. Tien jaar later weten ze tot ver over de grote plas wat Rockabilly Day betekent. Terwijl we met wat moeite zijn onmetelijke collectie Coca-cola flesjes proberen te negeren, doet James, die nostalgische reus met een voorliefde voor hot rods, zijn verhaal.

n 2001 vond een brainstorm plaats voor het 25-jarig bestaan van de vzw. De bedoeling was om vier feestweekends in te lassen. Ik was al een tijd gefascineerd door oldtimers - ik reed zelf met een Volvo Amazona, en stelde voor om een rockabilly event te organiseren. Een zondagmiddag vulden we de parking van de GB met oldtimers, terwijl in de Oemtata The Wild Cats uit Oosteeklo en The Seatsniffers kwamen optreden. Het werd het meest succesvolle weekend van de vier. We hadden 500 (!) bezoekers, 25 auto’s en een hele verzameling Harley’s en cafe racers. Toen was dat al een specifiek publiek dat erop afkwam. We leerden er o.a. Mighty Sam kennen, die later onze affiches zou ontwerpen. Mede door het 25-jarig bestaan, wisten we zelf wat reclame op StuBru mee te pikken, een meevaller.

een vzw, is Rockabilly Day in 2009 afgescheurd van de vzw. Met steun van de Oemtata heb ik een nieuwe vzw kunnen oprichten, en daar zal ik eeuwig dankbaar voor zijn.

Ik wilde de idee van de Amerikaanse meetings naar België brengen, en dat heeft aangeslaan. Het bleef niet bij die ene keer. Nog tot en met 2008 ging elk jaar tijdens de augustuskermis Rockabilly Day door onder de vleugels van de Oemtata. Trekkers van het eerste uur waren Luc Van Hyfte, Els De Vos, Jan Van Heesvelde en ikzelf. Daarnaast kregen we natuurlijk heel wat hulp van vrijwilligers die werden opgevist uit de vijver van de Chiro en de Oemtata zelve. Op een bepaald moment werd voor ons zelfs een deel van de Pastorijstraat afgezet, van de Samovar tot de Kroonstraat. Daarna zijn we verhuisd naar een groter terrein te Stoepe. Dan is het event echt groot beginnen worden. Engelsen, Fransen en Duitsers zakten af naar Ertvelde. Rockabilly Day werd groot, en omdat mijn ambities niet rijmden met die van

e jaren daarna kwamen de echte custom cars af op onze meetings, de echte hot rods. We programmeerden ook gekende swing bands zoals The Seatsniffers en Johnny Law, en wisten ook de legendarische Slim Jim van The Stray Cats te strikken. Dat was echt buitengewoon. Sommigen geloofden dat we die naam enkel op de affiche plaatsten om volk te lokken en dat we op het einde zouden omroepen dat hij het net niet had gehaald. Maar hij stond er! Na twee jaar in Wippelgem mochten we uitzonderlijk gebruik maken van het domein in Puyenbroek. Een gemeen onweer zorgde er echter voor 33

dat de voertuigen het terrein ferm toetakelden, met als gevolg dat we daar niet meer welkom zijn. Nochtans hebben we alle schade hersteld en vergoed. De meeting was ons boven het hoofd gegroeid. Daarom zijn we in 2012 terug naar onze roots getrokken: Stoepe.

et leuke is dat ze op een meeting in Italië of zelfs de Verenigde Staten heel goed weten wat Rockabilly Day precies is. We stonden al overal in magazines zoals o.m. The Easy Rider (VS) en Big Twin (Ned.). Daarnaast wisten we ook anderen te inspireren. Kijk maar naar Radio Modern, Vintage Reunion in Antwerpen en The Drive in Barn in Oosteeklo. We denken nu ook na over nieuwe formules voor de toekomst. In ieder geval gaan we door. 2 (mv)

Apookalyps in onze contreien! I

s het u ook opgevallen? 21 december nadert en plots spreekt iedereen over stroompannes… Stroomonderbrekingen zijn de normaalste zaak van de wereld in Afrika, maar toch niet in het hoogtechnologische België? Er is vast meer aan de hand. De timing kan geen toeval zijn. Naast huizenhoge vloedgolven, tornado’s, een plotse zonsverduistering, onbeheersbare branden en ijzingwekkende sneeuwstormen vormt een volledige uitval van de stroomvoorziening toch tot de klassieke recepten van de Apookalyps? Stront aan de knikker dus. Die Melchior Wathelet is er dan wel als de kippen bij om ons met wat geruststellende dooddoeners te paaien, bij de Pook pakt dat niet. Meten is weten zeggen ze bij ons, en met elektriciteit is dat toevallig een fluitje van een cent! Ons gaan ze niet zot krijgen.

Helft van het Meetjesland zonder stroom als het harD VRIEST? Barsten in de energieproductie Het is u wellicht niet ontgaan, de sluiting van twee belangrijke kernreactoren Doel 3 en Tihange 2 wegens veiligheidsredenen. Begin juni werden tijdens een onderhoudscontrole scheurtjes in de reactorvaten ontdekt. Sindsdien moet ons land het met tien procent minder elektriciteitsproductie stellen, wat neerkomt op 2.014 MW (mega Watt). Ondertussen zijn we ettelijke maanden verder en eerlijk gezegd, wie ligt ervan wakker dat Electrabel niet op volle toeren draait? Wellicht niemand, maar dat betekent helaas niet dat er geen vuiltje aan de lucht is. Volgens de CREG (de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas, de waakhond van de regering die de hele energiemarkt in ons land nauwgezet opvolgt in het kader van het algemeen belang, nvdr) is business as usual geen optie. De bevoorradingszekerheid staat door een gebrek aan visie op de lange termijn al een hele poos onder druk en sinds de veiligheidsproblemen in twee kerncentrales wordt het pas echt linke soep. Vooral als Koning Winter de scepter zwaait.

Lang leve de crisis! De vraag naar energie hangt nauw samen met het weer. Hoe kouder, hoe meer elektriciteit nodig is voor huishoudelijke en industriële verwarming. Begin dit jaar kropen we trouwens al eens door het oog van de naald. Herinner je de extreme koudegolf van 1 tot 12 februari. De nacht van 7 op 8 februari was de vraag enorm, het verschil tussen vraag en aanbod bedroeg een luttele 370 à 540 MW (wat betekent dat onze productie voor zo’n 98% was opgesoupeerd). Behoorlijk krap dus. Voor alle duidelijkheid: in februari waren Doel 3 en Tihange 2 nog niet gesloten… De pragmatische zielen zouden zeggen: importeren die handel! Ook dat ligt effe moeilijk als het keien uit de grond vriest. Er zijn maar twee opties voor import: Frankrijk en Nederland. Buiten de winter tenminste. Aangezien zo goed als gans Frankrijk zijn stulp verwarmt met elektrische verwarming swingt het verbruik bij onze zuiderburen ongelooflijk de pan uit bij vrieskou. In zoverre zelfs dat Frankrijk genoodzaakt wordt om elektriciteit in te voeren. Vanuit Nederland bijvoorbeeld, zoals tijdens die eerste, steenkoude dagen

“De met kreken bezaaide poldergemeenten van het Meetjesland houden deze winter beter het kwik in de gaten...” van februari. Resultaat: België blijft verweesd achter. Kleine voetnoot: de energiegrens met Frankrijk sluiten en de broodnodige mega Watt van Nederland voor onszelf houden, zoals Minister Vande Lanotte in een minder momentje poneerde, is juridisch complete waanzin, want diefstal. Maar er is meer. Het klinkt wrang met zoiets als de sluiting van Ford Genk in het achterhoofd, maar we mogen bijna dankbaar zijn dat er een financieel-economische storm over het continent raast. Een economische crisis resulteert namelijk ook meteen in een daling van de elektriciteitsvraag, wat een positief effect heeft op de bevoorradingszekerheid. De vraag naar energie lag in de gouden jaren van het begin van deze eeuw een pak hoger dan de moeilijke jaren 2009-2012. Zonder de crisis zaten we begin dit jaar al met een dik probleem.

Winterklaar? Licht op groen! Het loont de moeite om even naar de webstek van netbeheerder Elia te surfen (Elia is in België de netbeheerder van het hoogspanningsnetwerk die het aanbod tussen vraag en aanbod moet garanderen, nvdr). Enkele verkeerslichten voorlopig staat alles netjes op groen - springen onmiddellijk in het oog. De geïnteresseerde bezoeker wordt doorverwezen naar een afzonderlijke website: www.winterklaar.be. Die website is een even recent als opmerkelijk initiatief, in hoofdzaak ontworpen om ons gerust te stellen. De bevoorradingszekerheid is niet in het gedrang, zo lijkt de boodschap, ook al liggen Doel 3 en Tihange 2 plat. De verkeerslichten geven de status van de bevoorradingszekerheid in ons land weer: variërend tussen groen, oranje, rood en zwart. Van zorgeloos naar apookalyptisch.

“Elk nadeel heb zijn voordeel. Poëtischer kan het toch amper, onze nachtelijke Meetjeslandse kreken bij kaarslicht?” Polders en kreken bij kaarslicht En nu komt het: een zwart verkeerslicht. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Als het licht niet op oranje of rood maar op zwart springt mag je er gif op innemen: een Siberische winter is neergestreken in de Lage Landen. De vraag naar elektriciteit is enorm, met een absolute piek ergens tussen 18u en 20u. Voor het eerst overstijgt de vraag het aanbod. Concreet: een sowieso al verminderd aanbod door het wegvallen van tien procent van de productie (Doel 3 en Tihange 2) en de onmogelijkheid om te importeren vanuit Frankrijk (zie hierboven), in combinatie met de extreme behoefte aan energie vanwege alle verlichting, elektrische apparaten en verwarming. Gevolg: het selectieve afschakelplan van de overheid treedt in werking. Om een volledige crash (black-out) van het systeem te vermijden worden bedrijven en landelijke regio’s afgeschakeld van de elektriciteitsbevoorrading, de zogenaamde grey-out. Met de betrokken bedrijven zijn

ziekenhuizen, strategische sites enz. blijven geheid buiten schot. Met dit in het achterhoofd kun je al vlug concluderen: het dichtbevolkte Evergem met zijn vele bedrijven komt niet direct in het stuk voor. Ook Eeklo, Zelzate en Maldegem hoeven zich geen zorgen te maken. Een ander paar mouwen wordt het voor de zeer landelijke, dunbevolkte gemeentes van het Meetjesland: Assenede, Kaprijke, Boekhoute, Bassevelde, Sint-Laureins, SintJan-in-Eremo, Sint-Margriete, Watervliet, Bentille. De met kreken bezaaide poldergemeenten van het Meetjesland houden deze winter beter het kwik in de gaten...

nu al contractuele afspraken gemaakt hoe die afschakeling precies zal verlopen. Zicht krijgen op de landelijke regio’s blijkt iets moeilijker. Een telefoontje naar de CREG levert weinig op. We worden doorverwezen naar netbeheerder Elia, die mogelijks wel over een lijst van potentieel af te sluiten gemeenten beschikt. Maar ook daar vangen we bot. Hoewel we direct geholpen worden luidt het devies heel duidelijk: enkel de overheid beschikt over die informatie. Telefoon naar de federale overheid: helaas, die informatie kan niet vrijgegeven worden. Geen enkele politicus heeft zin om hier grote ruchtbaarheid aan te geven. We lopen geen enkel risico, is de officiële boodschap. Nochtans zijn de criteria bekend; alle landelijke, dunbevolkte regio’s met een klein aantal verkeerslichten, liften en dergelijke komen in aanmerking, of dat nu in Limburg, Henegouwen of West-Vlaanderen is. Stadscentra, belangrijke bedrijven, dichtbevolkte gebieden, luchthavens,

Apookalyps? Natuurlijk spreken we hier over erg uitzonderlijke omstandigheden. De kans op een blackout is zo goed als onbestaande, net omwille van dit selectieve afschakelplan. Mocht het een geruststelling zijn: de getroffen gemeentes zouden ook nooit langer dan vier à vijf uur zonder stroom komen te zitten. 35

Bovenstaande leert wel dat een noodscenario nooit kan uitgesloten worden. Een erg strenge winterperiode kan voldoende zijn. Het blijft een pijnlijke vaststelling dat België als enige land met een tekort aan productiecapaciteit wordt geconfronteerd, het resultaat van het jarenlange non-beleid. Eerder dan voor paniekzaaierij lijkt het hoog tijd voor een grondig maatschappelijk debat over onze energievoorziening, waarbij het bijzonder zinvol kan zijn om over de grenzen heen te kijken. Rekening houdend met het structureel overschot aan productiecapaciteit binnen Centraal- en West-Europa snijdt een betoog voor een panEuropees energiebeleid beslist hout. Het klinkt alvast een pak rationeler dan het pleidooi voor een nieuwe thoriumkerncentrale, zoals een politieke partij voorstelt. Aan de andere kant, elk nadeel heb zijn voordeel. Poëtischer kan het toch amper, onze nachtelijke Meetjeslandse kreken bij kaarslicht? 2 (sds)

CULTUUREMMER I

Bard’s MEETJESLANDSE MUZIEKCOLUMN

ch danke Ihnen für Ihr anhaltendes Engagement. Michiel van den Oemtata vraagt me of ik nog eens in Pook wil publiceren. Ben je gek? Natuurlijk. We spreken hier over Den Oemtata, legende bij leven en welzijn. Hier speelden The Paranoiacs en de motherfuckin’ Hawaiian Astro Boys, surf music for surf people. Ze bestaan nog, die fantastische plankiersurfers. En ook Rafke is nog altijd Rafke. En die mijnheer Michiel van Den Oemtata in Ertvelde zou ik iets moeten weigeren? Neen toch??? Hier waar relikwieën rusten, hier in de Ertveldse vrijdenkerstempel van underground en lichte zeden waar de Augustijn nog zo lekker smaakt en waar de prachtige chiroleidsters mooier zijn dan in de rest van Afrika. Ik ken Ertvelde een beetje. Zelf van Sleidinge zijnde, durfde ik op zondagnamiddag wel eens afzakken naar het Leeds aan het Kanaal Gent-Terneuzen (Manchester=Zelzate en Sleidinge=uiteraard Liverpool). Die smalle straatjes, die gekke

bekende zanger met zijn laatst overleden hilarische echtgenote, de dorpscinema met Poolse uitbater, de grootste brouwerij van de streek en de Seven Eleven waar we na een nozemnamiddagje in het zwembad gingen om onze eerste sigaretten te paffen en Augustijns te drinken. Om vervolgens in boel te slaan met enkele stoere Ertvelde autochtonen. Ik heb mijn verslavingen aan Ertvelde te danken, awel merci. Even verderop kwam het grote Ostrogoth repeteren en nog altijd heeft Ertvelde ‘dikke groepen’ lopen, The Hook om er maar één te noemen. Ertvelde, met zijn mooie kanten en zijn trieste verhalen. Weet je, ik ben dolverliefd op die dorpkes ten noorden van Gent. Op het Meetjesland. Ik weet, het klinkt melig en absoluut uncool. Dat is het ook wel als je op zaterdagavond in de buurt van Gent Sint-Jacobs rondloopt. Maar Godverdomme, binnenkort wordt de Napoleon in Zelzate 40 jaar. Dat is uitgaansgeschiede-

nis, jongens. Misschien hangt daar het behangpapier niet meer aan de muren, maar de rock ’n roll wel toch? En het Wippelgem van Luc De Vos en de Rozenen Chambrans. Daar wil je toch gewoon deel van uitmaken, daar wil je toch desnoods in de kleuterklas gezeten hebben? Wippelgemkermis, om je te bescheuren gewoon. En Rieme en Langerbrugge. Trashbeatz, ken je dat? Dat is toch gewoon het Einstürzende Neubauten en Laïbach van Evergem? Zijn wij niet keihard beïnvloed door dat rookspuwende monster met al die romantische kleine lichtjes en al die draaiende wieken tussen Gent en Terneuzen. Wie is er nog niet in paniek richting Assenede gereden op het moment dat Dow Chemicals als een vuurspuwende draak in de nacht zijn echte gelaat laat zien. En dan kom je Café Passé terecht of in The Maple. En dan denk je: ik zit hier in een klein stukje paradijs op aarde. Bounty. New York. Ertvelde. Vul het rijtje aan. 2 Bard

MOVIE TIME: l’apollonide Als wij niet schijnen, wie verlicht de nacht dan?

vormt een collage van fragmenten van de meisjes als individuen en als groep. Dit is meteen de grootste kritiek die de film te verwerken kreeg: het ontbreken van ‘drama’. Het is gemakkelijk te raden wat deze critici graag zouden zien; een uitbuiting van de onderhuidse spanningen die af en toe tussen de meisjes te voelen zijn, een goede portie hysterie en een plot dat nadrukkelijker aanwezig is dan de tentoongespreide vage teloorgang van een maison close.

ezien de Pook-redactie zich de vorige keer zo lovend uitliet over onze bijdrage met recente films die in de bioscoop speelden, dachten wij dat het tijd werd om nog eens ons rebelse, cinefiele hart te laten spreken en u een pareltje van een film voor te schotelen die u wellicht nooit van uw leven zal kunnen zien (tenzij u over internet beschikt): l’Apollonide (2011), van de Franse regisseur Bertrand Bonello. De film speelt zich af in een Parijse maison close aan het einde van de 19de eeuw, maar de link naar het heden wordt meermaals gemaakt. Dit gebeurt expliciet in de soundtrack en in de eindscène met hedendaagse beelden, en impliciet in alles. En toch, zoals een van de meisjes het verwoordt: Ça a changé, ça change doucement. - Comment? - Ça change doucement, c’est tout. l’Apollonide opent met een vrouw die vertelt over een droom waarin ze een man ontvangt en vervult raakt van zijn sperma dat vervolgens als dikke, witte tranen langs haar

ogen naar beneden stroomt, over haar rode lippen. Het zet de toon en zegt reeds alles, de film gaat over verlangen en verdriet, beide even onbestemd en in hun fataliteit intens met elkaar vervlochten. De traumatische ervaring die op de droombekentenis volgt, zal nog vaak terugkomen, waarmee een ander thema van de film wordt blootgelegd: de herhaling en het rituele. De film

Laat het ontbreken van deze elementen net de sterkte van de film zijn, in combinatie met het exquise camera- en kleurgebruik, de bijwijlen zeer rijke soundtrack en de naturel en zuiverheid waarmee bepaalde minder voor de hand liggende visuele strategieën worden toegepast. Een meisje sterft aan syfilis, de andere meisjes neuriën, en dansen rouwend - traag. Doorheen de film: ogen die alles zeggen. De maskerade, het vuurwerk dat we enkel te horen krijgen. Een meisje zegt: “als wij niet schijnen, wie verlicht de nacht dan”. Of hoe cinema steeds over cinema gaat. www.diezukunft.be

JOKE’S THEATERSELECTIE 1. Lejo – Achter U (4+) 29/12 - 14u - CC Sint-Niklaas U hoeft niet ver te rijden op de E34 om een sympathieke Nederlander tegen het lijf te lopen. Hij doet het maar, een zaal platspelen met enkel zijn handen. Heel simpel, maar daarom net zo plezant. Een leuk cultureel uitje tijdens de kerstvakantie. En vergeet uw kroost niet mee te nemen! www.ccsint-niklaas.be www.lejo.nl

2. Steven Mahieu - Mahieustueus 01/02 - 20u - CC Stroming Met lede ogen moeten de wroetende theatermakers zien hoe zalen vollopen voor die stand-upcomedians. Maar deze liet ik mij niet ontgaan: Steven Mahieu is immers al een vaste waarde in het Oemtacircuit sinds hij tijdens de eerste editie van Oemta dell’ arte de pannen van het dak speelde. Het is nog afwachten wat een avondvullende show brengt, alhoewel de kranten lovend waren over zijn eerste tournee. www.evergem.be/cultuurcentrum www.stevenmahieu.be

3. Ultima Thule - Het eindeloos geduld van drie dagen 01/03 - 20u - NTGent Arca Wie denkt aan Gents poppentheater, denkt aan Pierke Pierlala. Iedereen herinnert het zich nog alsof het gisteren was: als kind de ziel uit uw lijf schreeuwen naar de pop die de boef niet ziet (Daar is hij, daar is hij!). Gents figurentheater is gelukkig meer dan dat. Ultima Thule maakt prachtige voorstellingen, mét poppen, mét acteurs, voor kinderen én volwassenen. Gebaseerd op de film Il Postino brengen ze opnieuw een coming of age verhaal over een eenvoudige dorpeling, subtiel en suggestief. Het is enorm straf hoe de drie acteurs de poppen tot leven weten te wekken. Kortom, een charmant en warm stuk om de koude dagen door te spoelen. 2 (jw) www.ntgent.be www.ultima-thule.be

CD REVIEW: Badass Mötherfuckers - Requiem p onnavolgbare wijze slagen de heren Badass er alweer in manhaftigheid, branie en ongezond boerenverstand samen te brengen op slechts één schijfje. De wereldhits die menig muurbloempje en baardgroeiend dwergje deed zwijmelen tijdens hun laatste volledig uitverkochte provinciale tournee, werden voor een tweede maal vereeuwigd. Inderdaad, Brooklyn Crab, Naked’en Sister zijn ook deze keer van de partij, hetzij nog snediger en met nog meer fijngevoeligheid. Voor het eerst worden ook de instant-klassiekers Drink my piss en I fuck your dog verankerd in de tastbare muziekgeschiedenis. Geheel terecht, want naast een ontwapenend oergevoel dat onmiskenbaar de kracht is achter deze nummers, verrassen ze met vertederende en intimistische songteksten die de traanklieren van ondergetekende ook

na meerdere luisterbeurten niet onbetuigd lieten. Met de loepzuivere hidden track bewijst de band bovendien een muzikale progressie te hebben doorgemaakt waar de doorsnee menselijke beschaving een puntje aan kan zuigen!

et geheel is gedrenkt in een klerikale bouillon waarmee eer wordt gedaan aan de sacrale status die deze nu al legendarische band met zich mee tornt. Altijd bescheiden en nimmer koket beuken en stampen deze heilige boontjes alle onschuld uit het fragielste lijfje, maar nooit verzaken ze aan hun plicht om daar guilty pleasure voor in de plaats te geven. Gooi er eigentijds en wulps artwork bovenop en u snapt het al; de zoektocht naar het ideale kerstgeschenk voor uw schoonmoeder kan terstond gestaakt worden. 2 (edc)

WIN

DE BADASS GEEFT 4 EXEMPLAREN WEG AAN WIE HET JUISTE ANTWOORD WEET OP DEZE VRAAG:

Waar bevond zich het eerste repetitiekot van The Badass? -> oemtata.vzw@gmail.com Succes!

POËZIE OP EEN DAG ZAL IK DOOR DE BOSSEN LOPEN David Troch op een dag zal ik door bossen lopen en zien hoe jij in bomen klimt. later, als daar de tijd voor is, hou ik mijn hart vast en mijn adem in. dat heb je dan met dichters, die zien wat er niet en nog niet is, die merken al je misstappen, hoe je vergeefs naar takken grijpt, klappert met armen en lelijk valt. en is het niet uit de bomen, het is op je kleine knie. jaren later kan het litteken nog steeds onsexy zijn, kijk naar het mijne. jij zal in veel op mij gelijken en in alles anders willen zijn. alleen, zo goed als zeker, zal jij na tegenvallers zoeken naar troost, die kan koffie je bieden en je moeder ook. Tweede gedicht van de cyclus op een dag zal ik door bossen lopen uit de bundel “buiten westen” (2012).

David Troch (1977) woont in Sint-DenijsWestrem. Hij publiceert her en der poëzie en proza, staat stevig op het podium, is redacteur van Kluger Hans, won in 2009 de derde prijs in de eerste poëziewedstrijd van Poemtata, droeg een jaar lang de titel Ambassadeur van de poëzie van de stad Gent en won in 2012 de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd. David is nu genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2013 met zijn bundel buiten westen. Met deze nominatie mag ook Poemtata best trots zijn, want de cyclus op een dag zal ik door bossen lopen heeft David geschreven in opdracht van Poemtata rond het muziekstuk Lacrimae van John Dowland en verscheen eerder in de gelegenheidsbundel 3x7 tranen (2010) met gedichten van Sylvie Marie en foto’s van Paul Vergauwe. Samen met zijn vrouw, de dichteres Sylvie Marie, is hij een regelmatige bezoeker van de poëziemanifestaties van Poemtata waar hij met smaak menige Limerick degusteert…

SPONSORPAGINA

Cirque Constance boekvoorstelling

Cirque Constance, ’n eigenzinnige kijk op rock ’n roll niemandsland De voorstelling van het nieuwe boek Cirque Constance, ’n eigenzinnige kijk op rock ’n roll niemandsland wordt ingezet met een al even eigenzinnig voorwoord van Bart Koubaa, ooit frontman bij Ze Noiz. De presentator van de avond is Geert Faes. In een zevental hits van rock ’n roll kanjers uit de streek schetst de avond een beeld van het boek. We horen o.a. flarden Gorki, VibØ en Ostrogoth. De backing band van de avond bestaat uit drummer David Van Belleghem, bassiste Fien De Geyter, gitarist Peter De Zutter en gitarist Elia De Mey. We halen Sofie Buyck van Eden en JP De Brabander van Delavega op het podium. We dromen weg bij de prachtige stem van Lize* Accoe. We horen Piet Notteboom van Summerbummerdownerfolk. Willem Depraet (The Evil Pony’s) ontfermt zich over de erfenis van heavy metal in onze regio. The Sloofs coveren Anja van Gorky. Verder nog Jurgen De Blonde van The Portables en ander jong aanstormend talent uit de stal van Cirque Constance. En dat allemaal in N9, het muzikale hart van rock ’n roll niemandsland.

BON

N9 Vrijdag 22 februari 2013 Aanvangsuur: 21:00 Prijs: 5 euro inkom / 15 euro inkom + boek Alle info over de avond, over het boek en hoe bestellen op www.cirqueconstance.be

Cirque Constance

’n eigenzinnige kijk op rock ’n roll niemandsland ga als de bliksem op zoek naar een schaar, ontvreem deze bon uit uw favoriete magazine, en verzeker u van een exemplaar voor slechts 10 euro

SPONSORPAGINA

CAFÉ PASSÉ ALLE DAGEN HOPEN VANAF 19:00u ZONDAG 15:00u

WOENSDAG EN DONDERDAG WANHOPEN

NU OOK OP DINSDAG DE MEEST GROOVY KEET VAN DE WERELD

DOORNENDIJK 1 ASSENEDE 0474496607

SPONSORPAGINA

vrijdag 4 januari LUCINDA SLIM & THE LAW MEN (SN/BE) Zap-Mama zangeres op eigen benen 50’s-60’s soul/funk/r’n’b zaterdag 12 januari PHANTOM LIMB (UK) country-soul revelatie vrijdag 18 januari MICHAEL DE JONG (NL) grand old man van Nederlandse rootsscene vrijdag 25 januari SHAKARA UNITED (BE) afrobeat met internationale klasse vrijdag 1 februari DOUGLAS FIRS (BE) debuut-cd ‘Shimmer & Glow’ pop-rock

zaterdag 2 februari TAMIKREST (ML) touaregrock van de 2de generatie vrijdag 8 februari DRANOUTER ROOTSRALLY SLWaP YLWP R]L_T^ vrijdag 15 februari LOVE LIKE BIRDS + CAROLINE SMITH (BE/US) (mooie) dames nemen heft in handen `T^_P][Z[ [Z[ ]ZNV

N E R E G N JO G N I T R KO !

nieuw

SCHOLIER, STUDENT of CJP-KAART? vanaf nu

3 EURO KORTING per concert!

@muziekclubN9 facebook.com/N9Eeklo

tickets & info: WWW.N9.BE alle concerten in N9 villa, Molenstraat 165, 9900 Eeklo, als je durft. ik du rf!

DE COLLAGE

POOKABONNEE WORDEN? TZAL WEL! Steun nu uw favoriete publicatie door 10 euro over te schrijven op rekeningnr. BE53 7512 0253 7353 met vermelding van naam, adres en email. De 3 eerstvolgende edities begeven zich vervolgens volautomatisch richting uw postbus. Vragen - van welke aard ook - dropt u maar in onze meelbox; oemtata.vzw@gmail.com. Pook bedankt zijn getrouwen voor de steun die mee helpt zijn bestaan te verzekeren, en dit in de vorm van een gratis consumptie op de release party van elke nieuwe editie!

oemtata

EINDEJAARSFEESTEN WWW.OEMTATA.BE

KALENDER

PASTORIJSTRAAT 40 ERTVELDE

2012 2013

23/12.

MECHELINCK MATINEE kofﬁe en gebak

24/12. OMDAT ER VOOR HEN GEEN PLAATS MEER WAS IN DE HERBERG

25/12.

ROKT SKINKEGOST 28/12.

MEXICAN NIGHT 29/12.

MARC THE BEAST

an evening with R. Roland Kirk

31/12.

NEW YEAR’S EVE PARTY

04/01.

THREE TRAMPS MOVIE NIGHT 05/01.

THREE KINGS NIGHT

met gigs van Maudlin en Depths

02/02.

POEMTATA EN GEDICHTENDAG

met Koen Stassijns en Ivo Van Strijtem

08/03.

CC ROADSHOW OEMTA 24/03.

DE RANDLOOPSE LENTE