Program koncertowy 23/10/2021

23.10.2021 | godz. 19.30 sala koncertowa Gramy bezpiecznie

nospr.org.pl Lawrence Foster dyrygent Daniel Barenboim fortepian NOSPR Krzysztof Penderecki (1933–2020)

III Koncert fortepianowy c-moll op. 37 (1800) Patronat Honorowy: Ambasada Rumunii w Rzeczypospolitej Polskiej

Allegro con brio | Largo | Rondo. Allegro

* * * George Enescu (1881–1955) II Rapsodia rumuńska D-dur op. 11 (1901)

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu

I Rapsodia rumuńska A-dur op. 11 (1901)

NOSPR współfinansują

Patroni medialni

Czas trwania koncertu: ok. 90 min Partner motoryzacyjny

Prosimy o niefotografowanie i wyłączenie telefonów komórkowych

Koncert z okazji 80. rocznicy urodzin

Ludwig van Beethoven (1770–1827)

Lawrence’a FOSTERA

Przebudzenie Jakuba (1974)

Lawrence Foster

S

łynie z porywających, pełnych ekspresji interpretacji utworów o zróżnicowanym charakterze, prezentowanych z powodzeniem w Stanach Zjednoczonych, Europie i Azji. Jest pasjonatem twórczości George’a Enescu.

W sezonie 2021/2022 mija dziewięć lat, odkąd objął funkcję dyrektora muzycznego Opéra de Marseille. Jest to także trzeci sezon, w którym występuje jako dyrektor artystyczny i I dyrygent Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.

Prócz koncertów z udziałem NOSPR, jego plany artystyczne obfitują w szereg projektów z wiodącymi orkiestrami na całym świecie. Współpracował m.in. z Konzerthausorchester Berlin, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre symphonique de Montréal, Hong Kong Philharmonic Orchestra, Filarmonica Arturo Toscanini oraz z orkiestrami Filharmonii Czeskiej i Helsińskiej.

Poprowadził szereg spektakli na deskach teatrów operowych o międzynarodowej renomie, wśród których można wymienić m.in. Troilusa i Kresydę W. Waltona w Royal Opera House (rejestracja dla wytwórni EMI), premierową inscenizację Lulu A. Berga w Houston Grand Opera, a także wykonania Edypa G. Enescu w Deutsche Oper Berlin (rejestracja dla wytwórni EMI) i Otella G. Verdiego (inauguracja nowo otwartej Opery w Los Angeles).

Po dziesięciu latach owocnej współpracy z Gulbenkian Orchestra na stanowisku dyrektora artystycznego i I dyrygenta, otrzymał tytuł honorowy Conductor Laureate. Z orkiestrą tą odbył szereg tournées, a ich wspólny dorobek fonograficzny obejmuje nagrania dla wytwórni Pentatone, m.in. bardzo wysoko ocenione przez krytykę rejestracje Otella G. Verdiego oraz utworów skrzypcowych M. Brucha, E. Chaussona i E.W. Korngolda z Arabellą Steinbacher.

Prócz nagrań zrealizowanych z Gulbenkian Orchestra, wiele innych jego albumów zarejestrowanych dla wytwórni Pentatone zostało entuzjastycznie przyjętych przez krytykę, wśród nich wczesne symfonie F. Schuberta z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Kopenhaskiej, Baron cygański i Zemsta nietoperza J. Straussa z NDR Radiophilharmonie oraz Koncert podwójny B. Martinů.

Pełnił funkcję dyrektora muzycznego Orquestra Simfònica de Barcelona, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo, Houston Symphony, Orchestre de Chambre de Lausanne, Opéra Orchestre national Montpellier Occitanie i Aspen Music Festival and School.

Urodził się w 1941 roku w Los Angeles, w rodzinie pochodzenia rumuńskiego. W latach 1998–2001 był dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzycznego im. George’a Enescu. W 2003 roku został uhonorowany nagrodą Prezydenta Rumunii za wybitne zasługi na rzecz rozwoju kultury muzycznej tego kraju.

Daniel Barenboim

U

rodził się w 1942 roku w Buenos Aires. Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem rodziców. Na estradzie zadebiutował w wieku siedmiu lat, a w 1951 roku wystąpił w Mozarteum w Salzburgu, gdzie trzy lata później podjął studia w zakresie dyrygentury pod kierunkiem Igora Markevitcha, pianistyki w klasie Edwina Fischera i kameralistyki u Enrico Mainardiego.

Swoje umiejętności dyrygenckie rozwijał też pod kierunkiem Carla Zecchiego w Accademia Musicale Chigiana. Ponadto brał udział w wykładach z teorii muzyki i kompozycji prowadzonych przez Nadię Boulanger w Fontainebleau.

W 1957 roku zadebiutował w Carnegie Hall, wykonując I Koncert fortepianowy S. Prokofiewa z towarzyszeniem Symphony of the Air pod batutą Leopolda Stokowskiego. Wśród jego innych debiutów z wieloma wiodącymi zespołami można wyróżnić m.in. koncerty z London Symphony Orchestra, Berliner Philharmoniker i New York Philharmonic. Jako dyrygent gościnny występował z niemal wszystkimi czołowymi orkiestrami na całym świecie.

W 1989 roku Daniel Barenboim został następcą Georga Soltiego na stanowisku dyrektora muzycznego Chicago Symphony Orchestra, a w roku 1992 otrzymał posadę dyrektora muzycznego Staatsoper Unter den Linden. W 1999 roku, wraz z palestyńsko-amerykańskim naukowcem Edwardem Saidem, założył młodzieżową orkiestrę West-Eastern Divan Orchestra, z którą dokonał m.in. nagrania IX Symfonii L. van Beethovena (2013). W roku 2016 ten sam duet zainicjował działalność Barenboim-Said Akademie w Berlinie, propagującej kształcenie muzyków pochodzenia arabskiego i izraelskiego.

Artysta ma w swoim bogatym dorobku szereg rejestracji płytowych, w których wziął udział jako dyrygent, pianista i kameralista. W zakresie wykonawstwa fortepianowego szczególną uwagę poświęca twórczości W.A. Mozarta, L. van Beethovena i kompozytorów wczesnego romantyzmu; z kolei występując w charakterze dyrygenta, skłania się bardziej ku muzyce późnego romantyzmu, zwłaszcza z uwzględnieniem dzieł J. Brahmsa i A. Brucknera. Ponadto na swoim koncie ma takie albumy, jak On My New Piano (2016) czy entuzjastycznie przyjęte przez międzynarodową krytykę nagranie zawierające oratorium Sen Gerontiusa E. Elgara (2017).

Został uhonorowany licznymi nagrodami, wyróżnieniami, medalami, odznaczeniami i tytułami, m.in. Grammy, ECHO, Buber-Rosenzweig-Medal, Wolf Prize in Arts, Ernst von Siemens Music Prize i Nagrodą Fundacji Muzycznej Léonie Sonning.