ZygmuntKrauze
Trzykompozycjeunistyczne
na30instrumentówdętych
Utwór powstał w 1964 roku pod wpływem malarstwa Władysława Strzemińskiego i stworzonej przez niego teorii unizmu. Była to moja praca dyplomowa w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Kompozycję studiowałem pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego. Jest zdumiewające, jak bardzoprofesorbyłtolerancyjnywstosunkudostudenta,za cogopodziwiamijestemmuwdzięczny.
Trzy kompozycje unistyczne są próbą przeniesienia idei Strzemińskiego ze sfery wizualnej do dźwiękowej. W tym czasie rozpocząłem 10-letni okres twórczości, w którym skupiłemsięnaformiebezkontrastowej,dającejsłuchaczowi możność zagłębienia się w trwającej bez znaczących zmian strukturzedźwiękowej.Wtymsamymokresiepowstałytakże Polichromie,PieceforOrchestraNo.1,Kwartetsmyczkowy nr2.
Chciałbym wyrazić podziękowanie dyrektorowi PWM DanielowiCichemu,któryzdecydował,abymwydobył zarchiwówpożółkłepapieryTrzechkompozycjiunistycznych idałimżycie.
SławomirKupczak
Moment1 MomentII MomentIII
Moment I, Moment II i Moment III na komputer to krótkie, około pięciominutowe utwory, które będę wykonywał na żywo pomiędzy kompozycjami orkiestrowymi: Barbary Buczek,KrystynyMoszumańskiej-Nazar,ZygmuntaKrauzego iTomaszaSikorskiego.Momentytosamodzielne,niezależne utwory,którenawiązujądocharakterystycznych,wybranych przeze mnie motywów użytych w kompozycjach orkiestrowychistająsięłącznikamipomiędzyutworamim.in. nazasadzieantycypacjiiretrospekcji.
Anekumena Barbary Buczek jest punktem centralnym dla brzmienia moich utworów, a także stała się pretekstem do próby „opisu” rzeczywistości, trudnej rzeczywistości, w której przyszło nam żyć. Komponując Momenty nie potrafiłem nie myśleć o wojnie, która toczy się za naszą granicą i o konsekwencjach z nią związanych – dla całego świata. Momenty wyrażają mój lęk, strach i obawy przed przyszłością.