AdriannaKubica-Cypek
ReflectionNebulae naorkiestręsymfoniczną (polskieprawykonanie)
Gombrowicz mówił, że z walki między wewnętrzną logiką dzieła a samym artystą wyłania się coś trzeciego, coś pośredniego,cośjakbynienapisanegoprzezautora,ajednak przezeń wchłoniętego – niebędącego ani czystą formą, ani autorską wypowiedzią wprost, lecz deformacją zrodzoną w sferze „pomiędzy”: między mną a formą, między mną a odbiorcą,międzymnąaświatem.
Kompozycję można zrozumieć jako coś, co istnieje niczym echowmojejpamięci.Podwzględemtechnicznymtytułodnosi się do zjawiska mgławicy refleksyjnej, która powstaje, gdy światło gwiazdy zostaje rozproszone lub odbite przez sąsiadujący obłok pyłu materii. Rozproszone światło jest niecospolaryzowaneimawidmopodobnedowidmagwiazdy, która je oświetla – tyle że w odcieniu nieco bardziej niebieskim.
Kompozycja została prawykonana w 2022 przez Duńską Narodową Orkiestrę Symfoniczną w Kopenhadze podczas festiwalu PULSAR, pod batutą brytyjskiego dyrygenta GeoffreyaPatersona.
Melancholia.Koncertfortepianowy
IAllegrovivace
II Lentocantabile
IIIPrestoconfuoco
Melancholia (ze starogreckiego μελαγχολία – czarna żółć) oznacza stan zasmucenia związany z sięganiem do wspomnieńipoczuciemutratyprzeszłegodobrostanu.
Melancholia. Koncert fortepianowy to wynik sięgania w głąb s w M
U
Sfumato
–Koncertnatheremin
iwielkąorkiestręsymfoniczną
Tytułutworunawiązujedosfumato–renesansowejtechniki malarskiej polegającej na subtelnym rozmywaniu granic między różnymi tonami i kolorami. Te łagodne przejścia światłocieniowe tworzą efekt rozmycia i głębi, jakby zadymienia czy zamglenia. Metodę sfumato stosowali artyścitacyjakLeonardodaVinciczyRafaelSanti.Technika sfumato przełożona na materię muzyczną również charakteryzuje się rozmyciem konturowości faktury orkiestrowejiciągłą,delikatnąmodulacjąbarw.
Aby wzmocnić konotacje z epoką odrodzenia, jako punkt wyjścia do mojego utworu obrałem renesansowy mikrotonowy madrygał Madonna il poco dolce, który skomponował Nicola Vincentino. Użyłem fragmentu tej kompozycji i przetworzyłem go tak dalece, że w efekcie pozostały jedynie nietypowe połączenia harmoniczne i „aurabrzmieniowa”pierwowzoru.
PawełHendrich
Wmojejkompozycjibogatyplanorkiestrowyuzupełniany jest przez przetworzony elektronicznie i mechanicznie theremin. Jako niezwykły instrument, na którym gra się bezdotykowo, daje on ogromne możliwości eksperymentowania.TęnietypowąpartięwykonujePaweł Romańczuk, będący równocześnie współautorem koncepcji przebudowy instrumentu na potrzeby tego utworu.
Wszystkototworzyspójnącałość,wktórejdźwiękisąjak barwynarenesansowympłótnie:płynne,subtelneipełne głębi.