Interpretacje i inspiracje – kompozytorzy o swoich utworach (Płonka, Burzyńska)

lifeofaghost

nawiolonczelęizespółkameralny

Rozpoczynając pracę nad utworem niespełna rok temu, miałem niemalże krystaliczną wizję utworu, w którym przełamuję dotychczasowe własne nawyki kompozytorskie, odkrywamnoweharmonieidokonujęprzełomowychodkryćw dziedziniepercepcji…aleskończyłosięjakzwyklesięgnięciem po ulubione techniki kompozytorskie i przeciąganiem pracy nad utworem na kolejne tygodnie. I tak w ciągu tych letniojesiennych miesięcy rozrastał się on i powoli dojrzewał w plikachmojegokomputera.Długoniezdawałemsobiesprawy z tego, że kolejne strony partytury stały się właściwie muzycznymikartkamidziennikazmojegożycia.

Komponowanie life of a ghost było procesem spontanicznym, przypominającym technikę malarską action painting albo literacki strumień świadomości. Wyobrażam sobie samego siebie stojącego przed białą kanwą, chlapiącego na oślep pędzlem,nieskrępowanegożadnymiregułamilubzapisującego na papierze wszystko, co mi ślina na język przyniesie.

Wiolonczela – instrument wiodący – pełni tu bardziej rolę prowokatorazdarzeńmuzycznychniżklasycznierozumianego solisty.

A jeśli ktoś zastanawiałby się, czym jest tytułowy duch, to posłużę się cytatem z serialu telewizyjnego, który trafnie opisujemojąinspirację: Aghostcanbealotofthings, amemory,adaydream,asecret, grief,anger,guilt. Mosttimetheyarejustwhatwewanttosee

Kompozycjalifeofaghostskładasiędwóchgłównychczęści: I.LimboiII.Lifeafter

NikoletBurzyńska

NaturalIntelligence nazespółkameralny

Natural Intelligence powstało jako odpowiedź na zadane sobiepytanie,czymjestnaturalnainteligencjawopozycjido sztucznej inteligencji. Tak zaczął powstawać utwór, który w swojej koncepcji jest pytaniem o rolę człowieka i innych żywych istot w większym porządku kosmicznym oraz o to, jakajestichwartośćwrelacjidoAI,którawedługprognozza kilka lat ma przewyższyć człowieka w zakresie analizowania danychirozwiązywaniaproblemów.Wmoimujęciunaturalna inteligencja to instynkty, pierwotna mądrość wyrażana w zdolnościach przystosowawczych organizmów i zachowywaniarównowagiwekosystemie,aleiwyższaświadomość przenikająca wszystkie formy życia, sposób organizacji wszechświata lub wszechświatów. Kompozycja zaczęła powstawać w reakcji na moje przemyślenia o tym, czego potrzebuje człowiek, żeby nie zagubić się w technologicznej rewolucji, która dopiero się zaczyna. Utwór można widzieć jako podróż za kosmiczną iskrą w skali makro i mikro. Czasami wędrówka przez wnętrze atomu, sieci mikoryzowe, czasemprzezgalaktyki.Podążaniezasiłą,którapowoduje,że ziarno wie, jak kiełkować, a żółw – jak wrócić do miejsca swoich narodzin, żeby przedłużyć gatunek. Faktury utworu charakteryzuje organiczność. Jest bezczas, stopniowa ewolucja i nieprzewidywalność. Jest w nim też miejsce na dzikośćichaos,któryporządkujesiędziękisamowiedzy,jaką obraćdrogę.