SPORT HELDEN Voordat het coronavirus zijn intrede deed gingen we met z’n allen uit van een zomer vol sportieve evenementen om van te genieten. Van het EK Voetbal, tot aan de Formule 1 Dutch Grand Prix in Zandvoort en de Olympische Spelen in Tokio. Deze feestjes zijn allemaal niet doorgegaan, maar gelukkig blijkt er voldoende sportief talent in de regio te zitten. Deze Lopikerwaardse helden bedrijven iedere dag topsport met hun onderneming én hebben daadwerkelijk op hoog niveau gesport. Hoog tijd om hun indrukwekkende verhalen te vertellen. felbevochten eindstand van het EK en in 1993 werd ik Nederlands kampioen in de 125cc klasse.’
Wat was voor jou een sportief dieptepunt? ‘Dieptepunten heb ik eigenlijk nauwelijks gekend. Wel ben ik twee keer geblesseerd geraakt: tijdens een valpartij in een race in Australië raakte mijn heup uit de kom en ik heb een keer een aantal pezen in mijn hand doorgescheurd tijdens een valpartij in Spanje. Maar beide keren zat ik snel weer op de motor en heb ik uiteindelijk geen race hoeven missen.’
seizoen 1995 Teamfoto race
Arie Molenaar Arie Molenaar Motors Welke sport beoefende je, waar en op welk niveau? ‘Op twintigjarige leeftijd ben ik, uit passie voor motoren, begonnen met de motorsport. Eerder had ik die mogelijkheid niet, want pas toen kon ik mijn eerste racemotor kopen. Uiteindelijk heb ik van 1985 tot 1993 aan wegracen gedaan. Ik ben begonnen op nationaal niveau, daarna internationaal en uiteindelijk heb ik meegedaan met Europese en wereldkampioenschappen.’
Wat was je grootste succes op sportief vlak? ‘Mijn grootste succes is wel het winnen van wedstrijden voor het Europees Kampioenschap in 1989. Ik werd tweede in de
20 | ONDERNAMEN LOPIKERWAARD ZOMER 2020
Welke anekdote komt er bij je naar boven als je terugdenkt aan die tijd? ‘Dat was in 1993 tijdens mijn race op de TT van Assen. In de eerste bocht werd ik onderuit gereden door de toen nog onbekende Japanner Haruchika Aoki. Het was zijn eerste race in Europa en hij was nogal roekeloos. Eind 1994 kwamen we elkaar weer tegen, maar ditmaal contracteerde ik hem als achttienjarige coureur voor mijn nieuw op te zetten Molenaar Racing Team. Dat jaar beëindigde ik mijn actieve carrière. Haruchika werd daarna met ons team zowel in 1995 als in 1996 wereldkampioen in de 125cc klasse.’
Wie was toentertijd jouw held op sportief gebied? ‘Mijn grootste held was destijds Kevin Schwantz, zijn slogan was “never give up” en dat was ook mijn drijfveer. Daarnaast was hij een enorm leuke kerel en zeer benaderbaar voor zijn fans en collega coureurs.’
Op welke wijze ben je nu zelf nog bij deze sport betrokken? ‘Sinds 2009 ben ik actief in de talentontwikkeling voor de
