SIÓDMY DZIEŃ Pan Bóg już przy stworzeniu świata wykazał się inicjatywą, przeznaczając ostatni dzień tygodnia na zasłużony odpoczynek. Przypomniał o tym także w trzecim przykazaniu. Nie bez powodu. Tymczasem niedziela zatraciła swój świąteczny charakter i chyba tylko obowiązek uczestniczenia we mszy świętej nadaje temu dniowi nieco inny charakter. Zachęcam do powrotu do prawdziwego świętowania niedzieli, ponieważ to pomaga właściwie umieścić w hierarchii nasze obowiązki i zwraca oczy ku temu, o co się przed wszystkim w chrześcijańskim życiu rozchodzi. Sama zrobiłam eksperyment i postanowiłam, że przez cały semestr będę dbać o to, by w niedzielę naprawdę nie pracować. Chodziło o pracę intelektualną (naukę), bo sprzątać czy prać w ten dzień mi się nie zdarza. Początki nie należały do łatwych, bo uczenie się wydaje się niewinne, nie męczy aż tak bardzo, a zawsze jest coś do powtórzenia. Ale uparłam się i szybko odkryłam, że to niesamowicie wiele zmienia oraz porządkuje, jeśli ma się taki prawdziwy dzień Pański do święcenia, spotkań i spacerów. Polecam!
[ 33 ]
ź r ó d ł o : w w w . p i x a b ay . c o m
naprawdę w domu, z całą energią i koncentracją, jaką w danym momencie dysponujesz. Środek nie oznacza bycia »pomiędzy«, a raczej bycie zawsze naprawdę tam, gdzie jesteś”. Czyli w pracy nie myślę o tym, jaki tort zrobię na urodziny dziecka, a po dyżurze nie zastanawiam się, czy pacjent X dobrze znosi nową terapię. Inaczej nigdzie nie będę wystarczająco dobrze spełniać swoich funkcji, bo myśli ciągle będą uciekać do tego drugiego. Uwalniająca jest także świadomość, że nie muszę być ani perfekcyjnym pracownikiem ani perfekcyjnym człowiekiem na płaszczyźnie prywatnej. Zawsze istnieje przecież jakieś „więcej”, a ludzie widząc, że ktoś gotów jest spełniać ich nieraz absurdalne oczekiwania, wykorzystują to. Dlatego wszelkie role i zadania warto traktować na serio, ale nigdy śmiertelnie poważnie.