ROZMOWA KULTURALNA np. muzycznością tego, co się chce przekazać. Dlaczego wybrałeś właśnie tą spokojną muzykę, refleksyjną? Chcesz przez to wpływać na swoich odbiorców czy może jest to bardziej określenie twojej osobowości? K.B.: Na pewno to drugie. Nie wiem jak postrzegają to inni wykonawcy, ale ja na pewno nie mam takiej chęci rządu dusz nad kimś i wpływania jakoś bardzo. Chciałby, żeby moja muzyka oddziaływała na widownię, na publiczność, na ludzi, którzy jej słuchają, ale też chcę żeby ona była jakoś do nich przystająca. Ale mogę to tylko osiągnąć w takiej kolejności, że najpierw jest ona przystająca do mnie, jest moją odpowiedzią. A, że ludziom ta odpowiedź się podoba, że się z nią w jakiś sposób utożsamiają i że tęsknią do tego spokoju na koncertach, jest dla nich chyba czymś czego szukają przychodząc w takie miejsca i słuchając mojej muzyki. Nigdy nie zależało mi, żeby na kogoś wpływać czy w jakiś określony sposób oddziaływać. Masz jakiś artystów na których się szczególnie wzorujesz? K.B.: Oczywiście, że tak. Całej sztuki piosenki literackiej jeszcze się nie nauczyłem, ale wśród tej sztuki piosenki jeśli chodzi o dobieranie słów, czy zdarzeń to jest na pewno twórczość Jacka Kaczmarskiego. To są autorzy słów tacy jak Andrzej Poniedzielski, Jacek Klej, Edward Stachura, który muzycznie był totalny fajtłapą, ale był genialnym poetą. Ale są też ludzie, poza polskim językiem, którzy wpływają na moją twórczość ogromnie, tak jak np. Jaromir Nohavica, którego pieśni w tłumaczeniu śpiewam, który się staje coraz bardziej popularny. No i muzyka POP tzw. amerykańska, folkowo rockowa, która ma też coś do powiedzenia. Jak na takiego młodego człowieka, masz dość niszowe zainteresowania. K.B.: Czyja wiem, czy niszowe. Powiedzmy, że tak. Nie często się słyszy, że ktoś się Kaczmarskim wzoruje czy może Poniedzielskim, ale trudno mi z tym polemizować. Tak po prostu mam. Ale jak się odnajdujesz w tej trochę
s. 53