atasament_la_moldova_in_progres_nr_4

Moldova Today Supliment al Buletinului Asociaţiei Obşteşti «Moldova în Progres»

Fashion Moldova 2013

La moda moldav

Moldova

va ha un futuro Per noi che lavoriamo al fine di promuovere la Moldova, ovviamente accogliamo notizie e pareri di specialisti in vari settori. La giornalista Ecaterina Caracicovscaea – Răilean ha intrattenuto a colloquio alcuni suoi ospiti per offrire in esclusiva un reportage alla nostra rivista “Moldova in Progres”.

La Moldova non è considerata un centro performance di moda, tuttavia vi sono attivi stilisti dotati di autentico talento. L’associazione di designer di Ludmila Levitskaya, i designer di accessori di Olgă Ivanciuc i produttori di Carolina Voitenco, hanno conquistato la simpatia del pubblico moldavo. La loro ultima collezione “gusto della vita” è stata presentata con successo nel contesto di “Moldova Fashion Week 2012!”. Pertanto, sui programmi futuri della moda moldava in generale, parleremo con i nostri invitati speciali.

a Today

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Ludmila, come ha avuto inizio la tua carriera nella moda ?

Ludmila Levitskaya: Di moda mi sono occupata fin da bambina. Mi ci hanno indotto i miei genitori, specialmente mio padre. Vedeva in me una specie di enigma.

Infatti mi divertivo a riciclare vecchi abiti di mia madre, per farmene dei nuovi rivelando così una mia innata creatività. A scuola ero in prima linea nell’organizzare feste alla moda. Più tardi questa mia naturale passione è divenuta la mia attuale professione.

Carolina Voitenco: Anche io come Ludmila da ragazza confezionavo da me vestitini per le mie bambole. Mi piaceva indossare gli abiti di seta di mia madre, fatto per cui mi prendevo dei rimproveri. Ma si sa, la fantasia di un bambino non tiene conto della realtà quotidiana, perciò quella mia prima ingenua esperienza ha avuto un esito. Fin dagli anni di scuola, ho cominciato a inventarmi i miei abiti. La presente generazione non ricorda quanto fossero eleganti gli abiti del periodo sovietico. Naturalmente chi aveva la disponibilità di fornirsi di un guardaroba poteva esibirsi elegantemente.

Avevamo noi ragazze il nostro bel da fare per attrarre i ragazzi, badando che il nostro look fosse originale e seducente. Oggi, non sono io personalmente che confeziono gli abiti, essendomi affermata come stilista, proponendo nuovi modelli nel campo della moda. Ho in progetto programmi interessanti circa il fashion, tali da superare il semplice limite della moda, per accostarsi piuttosto all’opera d’arte. L’ultima creazione nata dalla collaborazione con Ludmila e Olga lo dimostra. Il nostro sodalizio si è rivelato davvero proficuo e per il futuro stiamo preparando molte sorprese e abbiamo in serbo nuove idee. Noi creiamo modelli non solo per il presente, ma anche per suggerire una linea di stile per il futuro.

Ludmila Levitskaya: Di moda mi sono occupata fin da bambina. Mi ci hanno indotto i miei genitori, specialmente mio padre. Vedeva in me una specie di enigma.

Infatti mi divertivo a riciclare vecchi abiti di mia madre, per farmene dei nuovi rivelando così una mia innata creatività. A scuola ero in prima linea nell’organizzare feste alla moda. Più tardi questa mia naturale passione è divenuta la mia attuale professione.

Carolina Voitenco: Anche io come Ludmila da ragazza confezionavo da me vestitini per le mie bambole. Mi piaceva indossare gli abiti di seta di mia madre, fatto per cui E.C.R. - Ludmila, si ricorda la sua prima mi prendevo dei rimproveri. Ma si sa, la collezione? Come era concepita e quali fantasia di un bambino non tiene conto della realtà quotidiana, perciò quella mia modelli comprendeva? prima ingenua esperienza ha avuto un esito.

Fin dagli anni di scuola, ho cominciato a inventarmi i miei abiti. La presente generazione non ricorda quanto fossero eleganti gli abiti del periodo sovietico.

Naturalmente chi aveva la disponibilità di fornirsi di un guardaroba poteva esibirsi elegantemente. Avevamo noi ragazze il nostro bel da fare per attrarre i ragazzi, badando che il nostro look fosse originale e seducente. Oggi, non sono io personalmente che confeziono gli abiti, essendomi affermata come stilista, proponendo nuovi modelli nel campo della moda. Ho in progetto programmi interessanti circa il fashion, tali da superare il semplice limite della moda, per accostarsi piuttosto all’opera d’arte.

L’ultima creazione nata dalla collaborazione con Ludmila e Olga lo dimostra. Il nostro

sodalizio si è rivelato davvero proficuo e per il futuro stiamo preparando molte sorprese e abbiamo in serbo nuove idee. Noi creiamo modelli non solo per il presente, ma anche per suggerire una linea di stile per il futuro.

E.C.R. – Ludmila, si ricorda la sua prima collezione? Come era concepita e quali modelli comprendeva?

Ludmila Levitskaya: Ho iniziato i miei studi a Lvov (Leopoli - Ucraina), ma per i casi della vita mi sono trasferita a Chisinau dove ho frequentato l’Accademia d’Arte. Per tutta la durata dei corsi, ho creato collezioni sperimentali. Il mio primo lavoro per il diploma fu una collezione sul tema “Biodesign”. Ho trasformato forme biologiche, fiori, erbe e persino farfalle in abiti originali

Jurnalist: Ekaterina Caracicovscaea - Railean Fotograf: Arkadiy Gyrsky, Natalia Ciobanu Modele: Ana Guţan Ana Cuzmici - Simanovscaia Irina Boiarciuc Elena Gheorghiţă Locul sedinţei foto: Restaurantul «MiaDora» Salon de mobilă «CAVIO»

Ma il mio obbiettivo principale di quel periodo era ben altro. Già dal secondo anno la mia creatività si era espressa e decisi con alcune amiche di partecipare al concorso “la Moda nel XXI Secolo”. Allora ho avuto la mia prima esperienza giornalistica. Ma fino al momento di creare la mia collezione, girai mezza città, per realizzare una specie di sondaggio d’opinione. La prima persona incontrata fu l’attrice Natalia Varlei! Le posi una serie di domande naturalmente sulla moda e le chiesi alcuni giudizi. Mettendo a frutto le sue indicazioni, vide la luce la mia collezione in … polietilene. E stranamente i modelli creati avevano un impronta di classicità. Vi avevo creduto in pieno ed ebbi successo. Ricordo un altro momento importante della mia carriera di stilista.

Ero in settima classe quando mi venne in mente di creare alcuni modelli ispirandomi a un quadro del pittore Picasso. Curioso, vero? Da quel momento fino ad oggi l’immaginazione non ha smesso mai di far parte della mia vita.

Carolina Voitenco: Mia madre era artdesigner ed evidentemente ho ereditato il suo gusto per il bello, non solo circa la moda, ma verso la vita in generale.

E.C.R. – Olga, ci parli Lei del suo lavoro e delle sue collezioni.

Olga Ivanciuc: Le mie esperienze hanno avuto inizio presso l’Accademia d’Arte e la disciplina da me preferita era la “Storia della Moda”. Ero seguita con attenzione dai miei insegnanti che mi consentivano di sperimentare le mie fantasie. Le prime collezioni presentate in pubblico erano destinate in gran parte alla moda maschile: Casual, Rock, Etno Rock. La collezione destinata alla donna presentava abiti composti in pelle e seta. Con Carolina cercavamo un designer che potesse lavorare precisamente con questi materiali. E così ho conosciuto Ludmila e da allora lavoriamo insieme. Personalmente sono responsabile del designer degli abiti, degli accessori e degli elementi ad essi complementari.

Molto dipende dai temi affrontati, dai tessuti, ma anche dai miei umori. Il mio

lavoro più recente presentato in pubblico, si configura in una serie di foto nella collezione intitolata “Gusto della Vita”.

E.C.R. – Cosa crede Lei che manchi alla donna del nostro tempo?

Carolina Voitenco: Le nostre donne si vestono ogni giorno come se fosse l’ultimo giorno. Escono di casa col più bel vestito, con calzature ed accessori ad esso adeguati.

Nei paesi europei questo non accade. Là, le persone pensano piuttosto al futuro.

Tutto è pianificato per gli anni a venire.

Qualcuno può persino affermare che gli europei si vestano poveramente. Ho vissuto in Svizzera, Germania, Austria e posso dire che la gente di quei paesi preferisce vestire in forme comode. Incontrare una ragazza al mattino, vestita con un abito di lusso è praticamente impossibile.

Passeggiando per Vienna fui impressionata comunque dal numero di persone vestite con gusto, se pur assai semplice. Da noi invece ci si lascia suggestionare dalla smania della “firma”. Il mio consiglio è di liberarci finalmente dagli abiti che esibiscono alla vista una “etichetta”. Rischio di ripetermi, ma le nostre donne non hanno abbastanza audacia nello scegliere i propri abiti. Tuttavia oggi appare una categoria di persone che possono permettersi di rivolgersi agli stilisti, superanso il conformismo. Qualsiasi donna ha in sè un intero universo, pertanto la nostra collezione si prova di metterlo in luce. Noi ci preoccupiamo per le nostre donne di aprire nuovi orizzonti, presentando loro i modelli che noi creiamo.

Quando una donna si sente a suo agio nell’abito che indossa, questo fatto non solo abbellisce l’immagine, ma conferisce uno stato di sicurezza interiore.

E.C.R. - Ludmila, qual’è il più piacevole aspetto della Sua professione?

Ludmila Levitskaya: Naturalmente, tutto il processo di elaborazione di un modello. È vero guadagnamo del denaro ma, aiutiamo le donne a vestirsi con gusto. Creare una collezione è anche un lavoro molto interessante¬, perché implica una serie di

aspetti e di fasi: la creatività, la manualità, dopodiché possiamo ammirare i modelli nella loro forma più compiuta dalle foto che presentiamo. Come un pittore, che progetta il suo dipinto, creo da un semplice pezzo di stoffa una vera “storia” per ogni donna in particolare.

Olga Ivanciuc: Per me è importante il risultato finale. Mi piace dar vita all’idea.

Quel che è più piacevole, ma nello stesso tempo difficile è lavorare con la pelle.

Questo materiale ha una sua delicatezza e deve essere trattata con attenzione. Quando osservo la reazione della gente che vede e loda i miei lavori, e ne colgo un certo entusiasmo e ammirazione, mi rendo conto che il tempo impegnato non è stato invano.

Carolina Voitenco: Noi creiamo oggetti utili per la società. Personalmente, essendo appassionata dell’arte contemporanea, se pur posso creare modelli d’avanguardia, devo badare alla praticità, in quanto gli abiti devono essere comodi e confortevoli.

Ludmila Levitskaya: Per me è importante la personalità di ciascuno. Preferisco modellare l’abito per la cliente Gliene parlo , la osservo, le faccio indo-ssare l’abito; talora elimino quello che è superfluo. Vedo spesso donne “brillanti” che mi capita di incontrare per strada. Per me, le donne moldave sono uniche a loro modo. La moda e lo stile sono due cose del tutto diverse. Noi possiamo creare lo stile, fino ad un certo punto, mentre l’eleganza deve essere innata in una persona. Fare moda è come costruire pezzi di un mosaico che nell’insieme creano la figura.

E.C.R. - Ogni designer ha il proprio stile.

Come caratterizza il Suo? Olga Ivanciuc: Non v’è dubbio che possiedo uno stile personale. Ma la cosa più importante è la qualità del vestito. Può essere costruito in varie forme. Parlando dei miei abiti, posso dire che presentano qualità e carattere. Sono pensati per essere pratici, ma dove sia sempre presente l’elemento decorativo che ne delinea il carattere.

Ludmila Levitskaya: Il mio stile va modificandosi costantemente. Sono una

natura creativa. Da qualche tempo non sono più interessata all’abbigliamento Casual. Mi rendo conto che esso è comodo e pratico, ma non sempre adatto a tutte le occasioni.

I miei modelli pur essendo comodi da indossare sono alquanto anticonformisti.

Ogni abito ha una sua storia, che deve essere espressione della personalità della donna che lo indossa.

E.C.R. - Qual’è l’aspetto più difficile nel vostro mestiere?

Olga Ivanciuc: La più difficile cosa consiste nel concretizzare l’idea. Immagino spesso figure e disegni, però non ho sempre a disposizione il materiale necessario per

l’opera, oppure non trovo la soluzione più adatta per dare vita all’idea.

Fortunatamente, nella maggior parte dei casi mi impegno e riesco a portare a termine il lavoro, compatibilmente con il modello immaginato. Quando questo accade sono soddisfatta pensando di aver reso felice una donna.

Ludmila Levitskaya: Un altro aspetto da considerare è persuadere una donna a sentirsi bella. Perché il parere della vicina, il parere del marito spesso purtroppo hanno influenza sulla persona. La moda ha essa pure una valenza psicoterapeutica, essendo nient’altro che una proiezione dell’elemento quotidiano in una donna. Mi piace creare, in sintonia con le mie clienti. Anche se è abbastanza difficile lavorare secondo il principio che “il cliente ha sempre ragione”, mentre i clienti spesso insistono a voler imporre un proprio discutibile gusto.

E.C.R. - La maggior parte delle persone di talento hanno un motto. Qual’è il vostro motto?

Ludmila Levitskaya: Il mio motto è “Nessun giorno senza creare”. Non potrei vivere senza il mio lavoro; questo è per me motivo di gioia. Ed oggi posso affermare con certezza: la mia vita è un successo!

Olga Ivanciuc: Come ho detto prima, la mia regola è: “un abito di qualità deve avere anche carattere!” Ogni giorno mi ingegno a non deludere me stessa.

E.C.R. - Che cosa pensate dell’attività degli altri designer di Moldova? E che cosa pensate della moda moldava in generale?

Ludmila Levitskaya: Ritengo necessario osservare che faccio un lavoro di routine.

Non mi sono mai posta la questione di criticare gli altri. A volte osservo qualche limite nelle mie colleghe. Se un designer non ha il suo stile, i suoi lavori restano superficiali. I giovani designer di Moldova mostrano ingegnosità. Purtroppo però i nostri giovani talenti non godono di mezzi adeguati. Per questo motivo non posso esprimere una previsione positiva sullo sviluppo della moda in Moldova. Per la

maggior parte della gente è più comodo acquistare l’abito dal mercato o dal negozio, piuttosto che dal designer. Il prezzo ha un ruolo determinante, anche se, molto spesso, i nostri vestiti non sono più costosi di quelli importati, ad esempio dalla Turchia.

Cerchiamo comunque di mantenere prezzi accessibili per i nostri lavori, almeno tanto da compensare i costi di produzione.

Olga Ivanciuc: Secondo me invece senza dubbio la moda in Moldova ha un futuro.

Da noi si realizzano un grande numero di collezioni, si scoprono sempre nuovi talenti.

Annualmente si organizza la Settimana della Moda. Preparare una collezione è costoso, sia dal punto di vista creativo, che

finanziario. Per questa ragione non tutti i problemi possono trovare una possibile soluzione. Ogni anno si presentano decine di designer, alcuni con più esperienza, altri più giovani, che possono talora stupire o divertire il pubblico. Spirito di iniziativa ne esiste. Quello che manca sono i mezzi finanziari.

E.C.R. - Qual’è l’elemento preferito del vostro guardaroba personale?

Ludmila Levitskaya: Ricordo che da giovane ero piuttosto radicale e mi riconoscevo negli estremismi (minimalismo, avanguardismo e altri “ismi…” Pantaloni tipo militare, acce-ssori comuni, vale a dire controcorren-te. Oggi nell’ordine delle cose premetto la femminilità al primo posto. La cosa più preziosa è quando la donna si rende conto di esser donna. Quando ha un atteggiamento positivo verso di sè, quando ama se stessa, nonostante il quotidiano, non in forma egocentrica, ma consapevole, questo è importante.

Olga Ivanciuc: Per quanto riguarda me, non bado ai dettagli. Ogni giorno potete vedermi indossare un semplice jeans e un maglione. Invece mi è sempre piaciuto veder soddisfatti i miei clienti. La qualcosa mi restituisce, ripeto, una certa gioia. Sottolineo poi di non trascurare gli accessori, (calzature, borse), perché questi riescono a conferire un’immagine completa all’abbigliamento.

E.C.R. - I nostri lettori vorrebbero sapere quali sono i vostri progetti per il futuro.

Ludmila Levitskaya: Posso parlare solo del futuro prossimo. Desidero creare una collezione casual, ma abbastanza femminile ed elegante, creando varie combinazioni di maglieria. Sarà da scegliere però la tematica. Spero comunque di riuscire a vendere i prodotti finali. Per il momento abbiamo degli spazi che potrebbero divenire utilizzabili con il tempo. Un’altra idea sarebbe di aprire uno show-room dove esporre le collezioni dei nostri designer.

Olga Ivanciuc: Mentre io ho progetti per altri generi. Stiamo pensando ad un nuova linea femminile. Abbiamo già un’idea chiara di una serie di corsetti da donna. Oltre a questo, continueremo a promuovere la nostra linea di abbigliamento Casual, Etno ed anche abiti da sera in seta.

E.C.R. - Per concludere, quali consigli per i lettori di “Moldova in Progres”?

Carolina Voitenco: Non rinunciare mai e tenere le ali “spiegate”, pronti a spiccare il volo. La donna ha sempre bisogno proprio di novità: in qualsiasi modo si può rispondere alla dimensione della femminilità.

Ludmila Levitskaya: Io consiglio alle donne di coltivare la propria individualità, di seguire i propri sentimenti e di rivolgersi solo ai professionisti.

Olga Ivanciuc: Care donne, state sempre in armonia con voi stesse e con quelli che vi stanno intorno!

Sulla Collezione «Gustul Vieţii (Il gusto della vita) Carolina Voitenco: Questa è una collezione Pret-a-Porte De Luxe. È originale ed irripetibile. Tutti i modelli sono unici e l’imitazione di essi è quasi impossibile.

Tutti gli elementi sono cuciti a mano ed il materiale, di qualità superiore viene acquistato nelle quantità appena necessarie.

Tutti le applicazioni sugli abiti e gli accessori sono realizzati a mano. I disegni sono predisposti da un socio dell’Unione Artisti di Ucraina e Moldova, Alexandru Drobaha. Noi non produciamo per il largo consumo, ma con modelli esclusivi.

Possiamo costruire una figura perfetta per

ogni donna. Ho delle amiche che indossano ancora vestiti delle nostre collezioni, da 3-4 anni e non vi rinunciano.

Ludmila Levitskaya: Il progetto “Gustul Vieții” (“Il Gusto della Vita”) comprende in sè non solo gli aspetti pratici, ma anche riflettono l’idea di armonia, di gioia e di fiducia nel presente. Il gusto si vive nell’immediato, non nel futuro. La nostra equipe può offrire eccellenti lavori originali per il futuro. Ci auguriamo che la gente guardi ai nostri vestiti come si guardano i dipinti. In tal senso siamo impegnati in pieno.

Moda moldoven

Moldova

nească are viitor Despre oamenii care lucreză pentru prosperarea Moldovei, părerile specialiştilor în diferite domenii, precum şi despre multe altele, jurnalistul Ecaterina Caracicovscaea - Răilean vorbeşte cu oaspeţii dumneaei într-un format exclusiv doar pentru revista “Moldova in Progress”!

Moldova nu este considerată un centru de modă, însă, cu toate acestea, la noi în ţară activează design-eri cu adevărat talentaţi. Uniunea de creaţie a designerilor a Ludmilei Levitskaya, design-erii de accesorii ai Olgăi Ivanciuc şi producătorii Carolinei Voitenco au câştigat simpatia publicului moldovenesc. Ultima lor colecţie «Gustul Vieţii» a fost prezentată sclipitor în cadrul Moldova Fashion Week 2012! Despre aceasta, planuri de viitor şi moda moldovenească la general vom şi vorbi astăzi cu invitaţii noştri speciali.

a Today

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Ludmila, povestiţi-ne cum aţi dat start unei cariere în modă.

Ludmila Levitskaya: De modă sunt preocupată de mică. Aici au contribuit şi părinţii mei, în deosebi tata. El vedea în mine o enigmă. De mică tăiam nasturii de la hainele mamei, îmi croiam costume, altfel spus, mă afirmam în plan creativ. La şcoală eram prima în organizarea serbărilor de modă. Mai târziu acest fapt a derivat nu doar într-o profesie ci în pasiunea întregii mele vieţi!

Carolina Voitenco: Eu, la fel ca Ludmila, în copilărie coseam şi împleteam rochii pentru toate păpuşile mele. Îmi plăcea să mă îmbrac în rochiile de mătase ale mamei, fapt pentru care mai şi eram probozită uneori.

Dar, ştiţi cum, fantezia copilului nu poate fi limitată de realitatea cotidiană, din această cauză, după părerea mea experimentele au meritat efortul. În anii de şcoală am început să-mi croiesc singură propriile piese vestimentare. Generaţia actuală nu prea îşi aminteşte cât de rare erau rochiile frumoase în perioada sovietică. Astfel, cei care puteau coase şi împleti erau de obicei şi cei mai arătoşi şi interesanţi. Aveam chiar şi o întrecere între noi fetele, care nu ţinea nici pe departe de băieţi, ci de faptulul cine îşi va croi mai repede ceva nou şi ingenios.

Astăzi, deja, nici eu nu mai cos, afirmândumă ca producător, susţinând şi lansând diferite proiecte apropo de modă.

Am la activ în portofoliu câteva proiecte la tema fashion, care părăsesc limitele simplei mode şi devin adevărate opere de artă. Ultima conlucrare de creaţie cu Ludmila şi Olga demonstrază pe deplin asta. Uniunea nostră s-a dovedit a fi una fructuoasă, iar pe viitor pregătim şi mai multe surprize şi idei ingenioase. Noi creăm lucruri nu doar pentru «acum» dar şi «garderoba viitorului». Altfel spus, cumpărând lucrările noastre faceţi o investiţie în propriul dvs. viitor.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Ludmila, vă mai amintiţi prima dumneavostră colecţie? Cui îi era dedicată şi ce articole cuprindea?

Ludmila Levitskaya: Studiile le-am început în Lvov. Dar, în vâltoarea sorţii, m-am transferat în Chişinău, unde am absolvit şi Academia de Arte.În timpul cursurilor am creat tot timpul colecţii experimentale. Lucrarea mea finală a fost colecţia la tema «Bio - design în costum». Am transformat forme biologice: flori, iarbă şi chiar libelule în costume de neuitat.

Dar proiectul meu preferat în acea perioadă a devenit o cu totul altă lucrare. În anul doi, aşa cum eram foarte creativă, am decis cu prietenele să participăm la concursul «Cum vedeţi moda secolului XXI». Atunci am avut şi prima experienţă jurnalistică. Până a da curs momentului de creaţie, am cutreierat oraşul petrecând un sondaj de opinie. Prima persoană întâlnită a fost actriţa Natalia Varlei! Am conectat dictofonul şi am început să-i adresăm întrebări despre modă. Sintetizând toate răspunsurile alături de imaginaţia nostră am adus la lumina zilei o colecţie din... polietilenă. Printre altele, costumele însele arătau cât se poate de clasic. Am crezut în primul loc şi l-am şi câştigat. Îmi amintesc şi un alt moment din începuturile creaţiei mele. În clasa a VIII-a am împletit o compoziţie cubică dintr-un tablou de Picasso, vă imaginaţi? Din acel moment şi până azi, creaţia nu a încetat nici un moment să facă parte din viaţa mea.

Carolina Voitenco: Mama mea este pictorproiectant, anume ea mi-a altoit gustul pentru frumos în toate, începând de la costume şi terminând cu setea de viaţă.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Olga, povestiţi-ne despre partea dvs. de lucru la colecţie.

Olga Ivanciuc: Cunoştinţele mele au fost sedimentate în cadrul Academiei de Arte, unde disciplina mea preferată era «Istoria Modei». Îmi urmăream profesorii, după care îmi permiteam să experimentez de una singură. Primele colecţii prezentate publicului larg au fost destinate bărbaţilor: Casual, Rock, Etno Rock. Prima colecţie feminină am creat-o dintr-un mix de piele şi mătase. Împreună cu Carolina căutam un designer, care să lucreze anume cu aceste materiale. Anume aşa am făcut cunoştinţă cu Ludmila şi de atunci lucrăm împreună. Eu sunt responsabilă de design-ul costumelor, crearea accesoriilor şi elementelor unice. Totul depinde de tematică, de ţesături, chiar şi de dispoziţia mea. Cea mai recentă lucrare, careşi are deja locul printre preferatele mele este cea pe care o vedeţi în fotografii - colecţia «Gustul Vieţii».

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Care sunt aspectele lipsă în viaţa unei doamne contemporane?

Carolina Voitenco: Doamnele noastre se îmbracă în fiecare zi de parcă ar fi ultima. În fiecare zi, pregătindu-se să iasă din casă pun pe ele cea mai bună rochie, încălţăminte de defilare şi accesorii. În ţările din Europa aşa ceva nu există. Acolo oamenii au o mai mare încredere în viitor. La ei totul este plănuit pentru ani şi ani în viitor.

Cineva poate afirma chiar că europenii se îmbracă «cenuşiu». Eu am locuit în

de încordare. Cu toate acestea, acum se reliefează o categorie de oameni, să zicem asiguraţi, care îşi pot permite să se adreseze stiliştilor întru evitarea situaţiilor susmenţionate. Fiecare femei poartă în ea un întreg univers, iar colecţia noastră încearcă să-l scoată în evidenţă. Noi încercăm să deschidem domnişoarelor noi orizonturi prin intermediul articolelor vestimentare pe care le creem. Deoarece atâta timp cât ea se simte confortabil în haina pe care o poartă, acest fapt va influenţa nu doar aspectul ei, ci şi starea ei interioară.

Elveţia, Germania, Austria şi vreau să spun că locuitorii acestor state au apreciabila calitate de a se îmbrăca adecvat. Iar asta duce la perceperea stilului. Să întâlneşti acolo dimineaţă o domnişoară în fir de Lurex este practic imposibil. Plimbândute prin Viena, rămâi uimit de numărul oamenilor îmbrăcaţi «cu gust». La noi, însă, e dezvoltată ţipător mania pentru nume de brand. Sfatul meu este să ne debarasăm de hainele cu etichete la vedere. Risc să mă repet, dar femeilor noastr nu le ajunge un pic de încredere, în alegerea hainelor fiind mereu prezent un straniu sentiment

Ecaterina Karacikovscaia - Răilean: Ludmila, care este cel mai plăcut aspect al profesiei dvs?

Ludmila Levitskaya: Bineînţeles, acesta este însuşi procesul de muncă. Eu lucrez în sfera serviciilor. Câştig bani, îmbrăcând frumos doamnele. Colecţia creată este de asemenea o lucrare foarte interesantă.

Ea întruneşte câteva cicluri: creativitatea, artizanatul, iar astăzi noi o admirăm în forma sa finală în fotografiile prezentate. În calitate de artist, eu creez dintr-o simplă bucată de material o adevărată istorie pentru o anumită femeie.

Olga Ivanciuc: Pentru mine este important rezultatul final. Îmi place să dau viaţă gândului. Deosebit de plăcut, şi greu în acelaşi timp este să lucrezi cu pielea. Pielea are elasticitatea sa, care trebuie percepută cu atenţie. Desigur, foarte importantă este reacţia celor din jurul meu atunci când văd lucrările mele. Atunci când văd entuziasm şi sclipiri în ochi, în acea clipă, realizez că forţele şi timpul investit nu au fost în zadar.

Carolina Voitenco: Noi creăm lucruri necesare societăţii. Eu sunt pasionată de arta contemporană. Putem crea lucrări de avangardă, e foarte interesant, dar în contextul utilităţii, hainele trebuie să fie comode şi confortabile.

Ludmila Levitskaya: Pentru mine la persoană contează personalitatea.

Eu îmi modelez clientul, vorbesc cu el, îl scanez, încep să-l îmbrac, uneori să-l dezbrac, scot ceea ce e în plus. Cu cât mai multe femei «strălucitoare» întâlnesc în simplă stradă cu atât îmi e mai interesant. Pentru mine femeile din Moldova sunt unice în felul lor. Moda şi stilul sunt două lucruri total diferite.

Noi putem crea stilul - într-o anumită măsură, în timp ce moda trebuie născută. Moda e ca o puzderie de cioburi ale unui mozaic şi care reunite vor crea un tablou minunat.

Ekaterina Caracicovscaea - Railean: Fiecare designer are stilul său individual. Cum l-aţi caracteriza pe al dumneavoastră?

Olga Ivanciuc: Eu, fără îndoilă posed un stil personal. Cel mai important pentru mine este ca haina să fie confecţionată calitativ. Ea poate fi făcută în orice manieră sau stil. Vorbind despre hainele mele, aş spune că sunt de calitate şi cu caracter. Sunt create în manieră utilitară, combinate perfect la nivel de decor şi culoare.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Cum apreciaţi munca altor design-eri din Moldova? Şi ce credeţi despre moda moldovenească la general?

Ludmila Levitskaya: Găsesc necesar de remarcat că eu am un serviciu de rutină.

Nu m-am considerat niciodată un critic.

Uneori observ unele erori ale colegelor mele. Dacă un autor nu are stilul său, găsesc de cuviinţă că lucrările lui sunt superficiale.

Design-erii tineri din Moldova dau dovadă de ingeniozitate. Din păcate, însă, la noi tinerele talente nu beneficiază de investiţii pe potrivă. Din acest motiv nu pot oferi o prognoză pozitivistă dezvoltării modei în Moldova. Marii majorităţi a populaţiei îi este mult mai comod să procure haine din piaţă, sau de la magazine, decât de la design-eri.

Un rol primordial îl joacă preţul, chiar dacă,

de multe ori, hainele noastre nu costă deloc mai scump decât cele aduse din Turcia. Ne străduim mereu să stabilim preţuri minime pentru lucrările noastre, acoperind în mare parte doar cheltuielile de producţie.

Olga Ivanciuc: După părerea mea, moda din R. Moldova are, indiscutabil un viitor.

La noi se realizează o cantitate mare de coleţii, sunt descoperite noi şi noi talente, anual este organizată săptămâna modei. Să faci o colecţie este un lucru costisitor, atât în plan temporal şi moral cât şi financiar.

Din această cauză nu toate problemele pot fi rezolvare la lansare, însă în fiecare an se adună zeci de design-eri, unii mai experimentaţi, alţii mai tineri, care uimesc şi bucură în acelaşi timp publicul. Iniţiativă este, tot de ce avem nevoie este un pic de suport.

Ludmila Levitskaya: Stilul meu este în permanentă schimbare. Eu sunt o fire creativă. De ceva timp nu mai sunt cointeresată de hainele Casual. Îmi dau seama că acestea sunt comode şi practice, în schimb nu e întotdeauna frumos şi potrivit pentru orice situaţie. Modelele mele nu doar că sunt comode dar sunt şi cu un pas înaintea timpului. Fiecare rochie e o poveste, un har de frumuseţe pentru femeia care o îmbracă.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Ce este cel mai greu în lucrul dvs?

Olga Ivanciuc: Cel mai greu este să materializezi idea. Eu îmi imaginez permanent figuri şi desene, dar nu întotdeauna am la îndemână materialul necesar sau soluţia perfectă pentru a da viaţă ideii. Din fericire, în cele mai dese cazuri îmi asum responsabilitatea de a parcurge drumul de la idee până la materializarea acesteia, care, într-un final va bucura pentru mulţi ani înainte proprietarul.

Ludmila Levitskaya: Cel mai greu este să-i insufli femeii că ea este frumoasă.

Pentru că clişeul «părerea vecinei, părerea soţului» din păcate încă mai influenţează personalitatea femeilor. Moda este, şi ea, un element de psihoterapie, fiind nimic altceva decât proeicţia momentelor din viaţa cotidiană a femeii. Îmi place să coproduc alături de clienţii mei. Este destul de dificil să lucrezi pe principiul «Clientul are întotdeauna dreptate», atâta timp cât clienţii insistă adesea asupra unor idei diletante.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Majoritatea oamenilor talentaţi au un motto. Al dumneavostră care este?

Ludmila Levitskaya: Motto-ul meu este fraza «Nici o zi fără fir». Nu sunt în stare să trăiesc fără munca mea - aceasta este extazul meu. Şi astăzi pot afirma cu certitudine: Viaţa mea a reuşit!

Olga Ivanciuc: Regula mea este: «O haină calitativă cu caracter!» Mă strădui zi de zi să nu mă abat de la ea.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Care este partea dvs. favorită a garderobei personale?

Ludmila Levitskaya: Mă regăsesc în tinereţe. Cu extremismul, minimalismul, avangardismul şi toate celelalte «-isme» eram totuşi o domnişoară foarte radicală.

Pantaloni militătăreşti, accesorii grosolane, altfel spus eram mereu şocantă. Astăzi în erarhia priorităţilor am feminitatea pe primul loc. Cel mai de preţ lucru este atunci când femeia realizează că este femeie. Atunci când are o atitudine de sine pozitivă, indiferent de factorii din exterior.

Atunci când se iubeşte pe sine, nu în sens egocentrist, măsurat, dar suficient şi permanent.

Olga Ivanciuc: Dacă e să vorbim despre mine, eu nu dau atenţie detaliilor. Zilnic mă puteţi întâlni în blugi sau pulovere. În ceea ce ţine de clienţii mei şi oamenii care mă înconjoară, mereu îmi e plăcut să văd o înfăţişare concretă şi bine definită. Întotdeauna mă bucură lucrurile interesante. Vă sfătuiesc să nu uitaţi de accesorii, încălţăminte şi genţi, fără ele nu veţi reuşi să conferiţi o imagine întregită înfăţişării dumneavostră.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Care sunt planurile dvs de viitor?

Ludmila Levitskaya: Eu pot să vorbesc doar despre viitorul apropiat. Îmi doresc să lansez o colecţie casual suficient de

feminină şi de elegantă, să creez diferite mixuri de tricotaje, însă care va fi tematica urmează abia să vedem. De asemenea sper să ajungem să vindem produsele noastre finale. Deocamdată avem mici depozite, care ar trebui să devină rentabile în timp.

De asemenea ar fi o idee de a deschide câteva show-room-uri unde am putea vinde colecţiile designer-ilor noştri.

Olga Ivanciuc: Eu am proiecte şi idei noi. Astăzi noi dezvoltăm o linie feminină, deja avem sedimentată idea unei noi linii de corsete pentru doamne. De asemenea vom continua să dezvoltăm liniile noastre de îmbrăcăminte Casual, Etno, precum şi rochii de seară din mătase.

Ekaterina Caracicovscaea – Railean: Spre final, care ar fi sfaturile dvs pentru cititorii “Moldova in Progres”!

Carolina Voitenco: Nu vă daţi niciodată bătuţi şi păstraţi mereu aripile întinse gata să vă luaţi zborul. Femeia are nevoie întotdeauna anume de această uşurinţă. Ea trebuie să se simtă asemeni unei păsări care nu doar că-şi va lua zborul, dar îi va cuceri pe toţi prin frumuseţea sa.

Ludmila Levitskaya: Eu le sfătuiesc pe femei să-şi cultive propria individualitate, să-i asculte vocea inimii şi să se folosească doar de serviciile profesioniştilor.

Olga Ivanciuc: Scumpe doamne, rămâneţi mereu în armonie cu voi însevă şi cu lumea înconjurătoare!

DESPRE COLECŢIA «GUSTUL VIEŢII» Carolina Voitenco: Aceasta este o colecţie Pret – a – Porte De Luxe. Este unică şi irepetabilă. Toate modelele sunt unitare şi clonarea acestora este, practic, imposibilă.

Toate elementele sunt create manual, iar materialul de cea mai înaltă calitate este comandat în cantităţi minim necesare. Toate desenele pe rochii şi accesorii sunt desenate manual. Desenele sunt realizat de către membrul Uniunii Artiştilor din Ucraina şi Republica Moldova Alexandru Drobaha.

Nu suntem producători de stocuri ci de modele excluzive. Putem crea figura perfectă pentru orice femeie. Am prietene

care poartă haine din colecţiile nostre câte 3-4 ani şi nu vor să renunţe la ele.

Ludmila Levitskaya: Proiectul «Gustul Vieţii» poartă în sine nu aspecte materiale ci percepţia armoniei, fericirii, sentimentul siguranţei în prezent. Gustul poate fi doar acum, nu de viitor sau de trecut. Însă lucrări nemaipomenite din partea colectivului nostru vă garantăm şi pe viitor.

Scopul nostru este ca oamenii să privească spre hainele noastre aşa cum privesc spre tablouri. Depunem tot efortul ca hainele noastre să devină artă.

У молдавской мод

Moldova

ды есть будущее О людях, которые работают на благо Молдовы и мнения экспертов в различных областях – обо всем этом и многом другом, журналист Екатерина Карачковская – Райлян беседует с приглашенными гостями, в эксклюзивном формате на страницах “Moldova in Progress”! Молдова – не считается центром моды, но не смотря на это, у нас работают по – настоящему талантливые дизайнеры. Творческий союз дизайнера по одежде Людмилы Левитской, дизайнера по аксессуарам Ольги Иванчук и продюсера Каролины Войтенко завоевал большую любовь молдавской публики. Последняя коллекция «Вкус Жизни», была ярко представлена на Moldova Fashion Week 2012! О ней, творческих планах, и молдавской моде в целом мы и поговорим сегодня!

a Today

Екатерина Карачковская - Райлян: Людмила, расскажите, как Вы начали заниматься модой? Людмила Левитская: Модой я занимаюсь с детства. Этому способствовали мои родители, особенно папа. Он видел во мне некие задатки. Будучи маленькой, я резала рукава от маминых нарядов, шила разнообразные костюмы для себя, то есть творчески само утверждалась как могла! Я была первая в школе, кто делал скандальные арт – акции. Позже все это превратилось в мою даже не профессию, а любовь на всю жизнь! Каролина Войтенко: Я также, как и Людмила, в детстве шила и вязала различные платья, всем своим куклам! Себя любила наряжать в мамины шелковые платья, от чего частенько получала по попе! Но знаете как, детская фантазия не ограниченна условностями жизни, поэтому на мой взгляд я делала неплохие эксперименты! Будучи школьницей, я начала шить и перешивать вещи на себя. Ведь сегодняшняя молодежь, уже не помнит какой в советское время был дефицит красивых вещей. Поэтому тот, кто сам умел шить и вязать, ходил самым ярким и интересным! У нас даже с подружками шла борьба не за мальчиков, а за то кто быстрее и красивее смастерит что – нибудь своими руками! Сегодня я уже сама не шью, а выступаю в качестве продюсера, поддерживая и создавая различные проекты, связанные с модой. На моем счету уже несколько проектов, сделанных в теме fashion, которые выходят за рамки просто моды, а становятся настоящим искусством. Последний творческий альянс с Людмилой и Ольгой – наглядно это демонстрирует! Наш союз получился успешным и плодотворным, дальше будет еще больше сюрпризов и творческих идей. Мы создаем вещи не только на «сейчас», но и вещи «будущего». То есть приобретая наше дизайнерское творение, можно сказать, что выделаете вклад в свою будущее.

Екатерина Карачковская - Райлян: Людмила, Вы помните свою первую коллекцию? Чему она была посвящена и из чего состояла? Людмила Левитская: Я начинала учиться во Львове. Но так распорядилась судьба, что я переехала в Кишинев, где и закончила Художественную Академию. Во время обучения мы регулярно создавали различные учебные коллекции. Моей выпускной работой стала коллекция на тему «Био – дизайн в костюме». То есть, мы трансформировали биологические формы: цветы, траву, стрекоз – в яркую и незабываемую одежду. Но моим любимым проектом, в те годы стала совсем другая работа.

На втором курсе, поскольку я была девочкой очень креативной, мы с подружкой решили участвовать в конкурсе на тему «Какой Вы видите моду 21 Века». И вот случился тогда мой первый журналистский опыт. Перед тем, как приступить к созданию образов, мы ходили по улицам и проводили социальный опрос. И первая кого мы встретили, была известная актриса Наталья Варлей! Мы включили диктафон и начали задавать ей разные вопросы про моду. Суммируя все ответы и наше воображение, свет увидела коллекция из…полиэтилена! Причем сами костюмы были очень даже классическими! Мы верили в первое место, и мы его получили! Вспомнила, еще один яркий эпизод из начала своего творчества. В 8-ом классе я вязала кубическую композицию с картины Пикассо, представляете! С тех пор и по сей день творчество не уходит из моей жизни! Каролина Войтенко: Моя мама художник – оформитель, поэтому именно она с детства прививала мне вкус. Причем абсолютно ко всему. Начиная от нарядов и заканчивая вкусом к жизни. Екатерина Карачковская - Райлян: Ольга, расскажите о Вашей части работы над коллекциями? Ольга Иванчук: Мои знания были заложены в Художественной Академии, где моим любимым предметом была «История Моды». Я наблюдала за своими преподавателями, после чего начала делать маленькие модные эксперименты. Первые коллекции, показанные широкой публике были больше мужскими: Casual, Rock, Etno Rock. Первая коллекция для женщин была сделана из микса кожи и шелка. Мы с Каролиной искали дизайнера, который отлично умеет работать с этими материалами. Так мы и познакомились с Людмилой и с тех пор, работаем вместе. Я отвечаю за дизайн костюмов, создание аксессуаров и элементов одежды, которые делаю в

единичном экземпляре из абсолютно, порой несочетаемых материалов. Все зависит от тематики, тканей и даже моего настроения. Моя последняя любимая работа – это то, что читатели видят на фотографиях, коллекция «Вкус жизни».

Екатерина Карачковская - Райлян: Чего сегодня на Ваш взгляд не хватает современным женщинам? Каролина Войтенко: Наши женщины одеваются каждый день, как в последний раз. Ежедневно, готовясь к выходу из дома, достается лучшее платье, парадная обувь и украшения. Например, в странах Европы, такого нет. Там люди больше уверенны в своем будущем. У них все распланировано на годы вперед. Кто – то даже скажет, что европейцы одеваются «серенько». Я жила в Швейцарии, Германии, Австрии, и хочу сказать, что жители этих стран обладают хорошей способностью – одеваться к месту. А это приводит к чувству стиля. Встретить там утром девушку в люрексе и блестках, как бывает у нас, практически невозможно. Когда гуляешь по Вене, от количества умело одетых людей, аж дух захватывает! У нас же развита кричащая брендомания. Я советую избавляться от вещей, вывернутых лейблами наружу и надетых, как капуста. Повторюсь, нашим женщинам не хватает уверенности, присутствует некая нервозность в выборе нарядов. Но, появляется категория людей, так скажем, более обеспеченных, кто может себе позволить обратиться к помощи стилистов во избежание вышесказанных ошибок. Каждая женщина несет в себе целый Мир, и наша коллекция его отображает. Мы, с помощью одежды, открываем в девушках новые горизонты, ведь если она чувствует себя комфортно, в том, что на

ней надето, то это повлияет не только на внешнее, но и на ее внутреннее состояние. Екатерина Карачковская - Райлян: Людмила, что Вам больше всего нравится в Вашей профессии? Людмила Левитская: Однозначно, это – сам процесс работы. Я работаю в сфере услуг. Поэтому я зарабатываю деньги, красиво одевая женщин. Создания коллекций – это тоже очень интересная работа. Она в себя заключает несколько циклов: креативный, ремесленный, даже сегодня мы его наблюдаем в логическом завершение – фотосессии наших нарядов. Я как художник, который рисует картину, создаю из простого куска ткани, целую историю для одной женщины, которая получается очень вкусной! Ольга Иванчук: Для меня важен результат. Я люблю задуманное, превращать в жизнь. Особенно приятно и сложно работать с кожей. У кожи своя пластика, которую надо хорошо прочувствовать. Естественно немаловажно, это реакция окружающих на мою работу. Когда я вижу удивленные и восхищенные глаза, в ту секунду, я понимаю, что потраченные силы и время не прошли даром. Каролина Войтенко: Мы делаем вещи, которые нужны людям. Я увлекаюсь современным искусством. Мы можем создавать авангардные вещи, это интересно, очень интересно. Но в контексте утилитарных вещей, одежда должна быть комфортной и удобной.

Людмила Левитская: Для меня всегда в человеке важен образ. Я своего клиента рисую. Я с ним общаюсь, сканирую его, начинаю его одевать, иногда раздевать, когда нужно снять что – либо лишнее. И чем более ярких женщин я встречаю, просто на улицах, тем мне веселее! Для меня молдавские женщины индивидуальны по – своему. Мода и стиль – это две большие разницы. Стиль мы можем создать в какой – либо степени, а вот моду надо родить. Мода это как частицы мозаики, которые должны сложится в прекрасную картинку. Екатерина Карачковская - Райлян: У любого дизайнера есть свой индивидуальный стиль. Как бы Вы охарактеризовали Ваш? Ольга Иванчук: У меня безусловно есть авторский почерк. Но самое главное для меня когда вещь сделана грамотно. Она может быть сделана в любом направление и стиле. Свои вещи я бы назвала качественными и с характером. Они продуманны и утилитарны, прекрасно сочетаясь по декору и цвету. Людмила Левитская: Мой стиль постоянно меняется. Себя я могу назвать – креатором. С некоторых пор для меня не интересна одежда Casual. Я понимаю, что она удобна и практична, но не всегда красива и уместна в любом месте. Мои модели не только комфортны, но и идут на шаг вперед. Каждое платье – это рассказ, своеобразный посыл красоты для каждой женщины. Екатерина Карачковская - Райлян: Что самое сложное в Вашей работе? Ольга Иванчук: Самое сложное – это воплотить идею. У меня постоянно возникают некие образы и картинки, но не всегда под рукой находится нужный материал или решение как это воплотить в жизнь. К счастью, чаще всего я все же прохожу путь от задуманного до конечного результата, который не один год будет радовать обладателей этих вещей. Людмила Левитская: Самая главная сложность – это внушить женщине, что она прекрасна! Потому что работает клише, мнение соседки, мнение мужа, стереотипы. А мода сама по себе сродни психотерапии, это определенная трансляция социальных моментов жизни женщины. Со своими клиентками я люблю соавторство. Очень тяжело работать по формуле «Клиент всегда прав», так как здесь начинается дилетантизм. Екатерина Карачковская - Райлян: У многих талантливых людей есть свой девиз. Какой девиз у Вас?

Людмила Левитская: Моим девизом является фраза «Ни дня без строчки!» Я не умею жить без своей работы – это мой кайф. И на сегодняшний день я смело говорю: Жизнь удалась! Ольга Иванчук: Как я уже говорила мое правило это «Качественная вещь с характером!» Ежедневно я стараюсь не отступать от него. Екатерина Карачковская - Райлян: Как Вы оцениваете работу других молдавских дизайнеров? И что Вы думаете по поводу молдавской моды в целом? Людмила Левитская: Дело в том, что я занимаюсь рутинным трудом. И далеко не считаю себя критиком. Порой, я замечаю помарки и ошибки моих коллег. Если у автора нет своего почерка – его вещи я называю сомнительными. У наших молодых дизайнеров есть креативная составляющая. Но у нас, к сожалению, нет финансовых вложений в молодые таланты. Поэтому мой прогноз насчет развития молдавской моды, я не могу назвать очень позитивным. Большему количеству людей легче приобрести вещи в масс – маркете, чем у дизайнера. Большую роль играет ценовой момент. Хотя, наши вещи часто стоят не дороже, чем одежда привезенная из Турции. Мы стараемся ставить минимальные цены, покрывая лишь прожиточный минимум. Ольга Иванчук: На мой взгляд, будущее у молдавской моды несомненно есть. У нас шьется большое количество коллекций, открываются новые таланты, ежегодно мэтры показывают свои мастер классы на Неделе Моды. Сделать одну коллекцию дело весьма затратное, и во временном, и в моральном, и в материальном планах. Поэтому не все решаются на ее выпуск, но ежегодно набирается с десяток дизайнеров, как опытных, так и молодых, кто удивляет и радует нашу публику. Движение есть, главное еще найти поддержку. Екатерина Карачковская - Райлян: Назовите Вашу любимую часть гардероба. Людмила Левитская: Я вспоминаю себя молодой. На моем тогдашнем экстремизме, минимализме, на авангардизме и прочих «изме», я была девушкой достаточно радикальной. Брюки милитари, какие – то грубые атрибуты, то есть в то время мне был близок вечный эпатаж. Сегодня для меня на первом месте – женственность. Самое дорогое, это когда женщина осознает, что она – женщина. Когда она относится к себе трепетно, независимо от всего мира. Когда она любит себя, но не в эгоцентристском варианте, а умеренно, но достаточно и постоянно.

Журналист: Екатерина Карачковская - Райлян Фотограф: Аркадий Гурский, Наталья Чобану Модели: Анна Гуцан Анна Кузьмич - Шимановская Ирина Боярчук Елена Георгица Место съемок: Ресторан «MiaDora», Mебельный салон CAVIO

Ольга Иванчук: Если говорить о себе, то я не задумываюсь о деталях. Ежедневно меня можно встретить в джинсах, кофтах, на низком ходу. Что касается моих клиенток и окружающих людей, то мне всегда приятно, видеть четкий, продуманный образ. Меня всегда радуют вещи интересные. Советую не забывать про аксессуары, обувь и сумки. Без них не получится создать законченный образ. Екатерина Карачковская - Райлян: Поделитесь с читателями Вашими планами на будущее. Людмила Левитская: Я могу говорить лишь о ближайшем будущем. Сейчас я болею кожей. Мне хочется выпустить женственную и элегантную casual коллекцию, сделать различные миксты из трикотажа, а вот в какую тематику меня заведет, это мы посмотрим. В мои планы входит продаваться. Пока мы имеем свечные заводики, которые должны со временем стать рентабельными. Также есть идея открыть шоу – румы, где бы продавались коллекции большинства наших дизайнеров.

Ольга Иванчук: У меня есть новые проекты, новые идеи. Сегодня мы развиваем женскую линию, уже есть задумка новой линии, посвященной женским корсетам. Также мы продолжим развитие наших линий одежды: этно, casual, а-ля рус и вечерней коллекции из шелка. Екатерина Карачковская - Райлян: Напоследок, Ваш совет всем читателям журнала “Moldova in Progress”! Каролина Войтенко: Никогда не опускайте руки, и свои крылья, которые всегда должны быть готовы к полету. Женщине необходимо всегда – вот эта легкость, ощущения полета. Она должна ощущать, что она птица большая, которая не просто взлетит, а поразит всех своей красотой. Людмила Левитская: Я советую женщинам культивировать собственную индивидуальность, прислушиваться к себе и пользоваться услугами профессионалов. Ольга Иванчук: Дорогие женщины, оставайтесь всегда в гармонии с собой и миром и излучайте только позитив!

О КОЛЛЕКЦИИ «ВКУС ЖИЗНИ» Каролина Войтенко: Это коллекция Pret – a – Porte De Luxe. У нее есть оригинальность, непохожесть. Все наши изделия в единичном исполнение, и повторить это, в принципе невозможно. Все элементы, делаются вручную, даже материал мы заказываем в минимальном количестве, естественно самого высокого качества. Все рисунки на платьях и аксессуарах, наносятся вручную. Рисунки выполнены членом Союза Художников Украины и Молдовы Александром Дробаха. Мы не поточные производители, а эксклюзивные. Мы можем создать идеальный образ для любой женщины. У меня есть под-

руги, которые носят, подаренные мной вещи, из наших коллекция по три – четыре года, и не хотят с ними расставаться. Людмила Левитская: Проект «Вкус Жизни» несет в себе не материальные аспекты, а ощущения и чувства гармонии, счастья, чувства уверенности в настоящем. Вкус может быть только сейчас, а не будущем, и не в прошлом. Но сногсшибательное послевкусие от наших нарядов, мы Вам обещаем и в будущем! Наша цель такая , чтобы люди относились к наши вещам, как к картинам. Мы добиваемся такого сочетания, чтобы вещи стали искусством.