Xoán sen medo

SAMAÍN 2020

CONTO DE MEDO ITALIA ALUMNADO DE 3º CURSO CEIP XOAQUÍN LORIGA

ilustrado por: Alejandra asier rafael fabián álex íker maría sofía anxo cibrán nerea luis lara alejandro héctor antonio emma

Xoán sen medo De Italo Calvino

( Giovannin senza paura) Este é un conto que forma parte da tradición popular de varias rexións de Italia. Foi recollido por Italo Calvino, famoso escritor italiano, moi preocupado polo folclore e as tradicións que forman parte da cultura dese país. É un conto moi simple, pero posiblemente un dos máis belos. Escribiu outros, tamén moi fermosos, con historias que transcorren por todos os lugares da xeografía italiana, un deles en Brindisi, cidade pola que pasou Phileas Fogg na súa “Volta ao mundo en oitenta días”

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

Xoán sen medo Había unha vez un rapaciño chamado Xoán sen medo, porque non tiña medo a nada. Viaxaba dun lado a outro, sen parar...

Un día chegou a unha pousada e pediu aloxamento.

—Aquí non hai sitio.- díxolle o pousadeiro — Pero se non tes medo, mándoche a un palacio.

—Por que habería de ter medo?

—Porque ese lugar dá medo, e ata o de agora ninguén saíu vivo de alí.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

E pola mañá a compañía funeraria vai co cadaleito para traer ao que tivo a coraxe de pasar a noite nel.

Claro que, Xoán sen medo non se asustou.

Levou unha vela, unha botella e unha salchicha e foise ao palacio. Á medianoite estaba a comer diante da mesa, cando escoitou unha voz na campá da cheminea: —Tiro?

E Xoán sen medo respondeu: —Pois tira!

Da cheminea caeu unha perna de home.

Xoán bebeu, e sen preocuparse por nada seguiu comendo.

Logo dixo a voz: —Tiro?

—Pois tira! —dixo Xoán, e caeu outra perna.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

Xoán comeuse a salchicha.

Escoitouse outra voz moi grave.

—Tiro?

—Pois tira!

E caeu un brazo. Xoán púxose a asubiar.

—Tiro?

—Pois tira! E caeu outro brazo.

—Tiro?

—Pois tira! E caeu un torso que se uniu ás pernas e aos brazos, e quedou en pé un home sen cabeza.

—Tiro?

—Tira! E caeu a cabeza e colocouse sobre o torso.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

Era un homazo xigantesco!

Xoán alzou o vaso e brindou: —Saúde!

Díxolle o xigante: —Toma a vela e sígueme.

Xoán tomou a vela, pero non se moveu.

—Vai diante! —dixo o home.

—Vai ti —dixo Xoán.

—Ti! —dixo o home.

—Ti! —dixo Xoán.

Ao fin o home foi diante e atravesou os apousentos do palacio, seguido por Xoán que o iluminaba. No oco dunha escaleira había unha portiña.

—Abre! —díxolle o home a Xoán.

E Xoán respondeu: —Ábrea ti!

O home abriu a porta dun empuxón.

Había unha escaleira de caracol.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

—Baixa —dixo o home.

—Baixa ti primeiro —dixo Xoán.

Baixaron a un soto, e o home sinalou unha laxa no chan.

—Levanta a laxa!

—Levántaa ti! —dixo Xoán, e o home alzouna coma se fose un seixo. Debaixo había tres marmitas de ouro.

—Lévaas arriba! —dixo o home.

—Lévaas ti! —dixo Xoán.

E o home levounas dunha nunha. Cando estiveron de novo na sala, o home díxolle a Xoán: —Xoán, rompeu o encantamento!

E separóuselle unha perna, que se foi voando pola cheminea.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

—Destas marmitas, unha é para ti. E separóuselle un brazo, que rubiu pola cheminea.

—Outra é para a compañía funeraria, que virá buscarte pensando que estás morto. E separóuselle o outro brazo, que se foi detrás do primeiro.

—A terceira é para o primeiro pobre que pase. Separóuselle a outra perna e quedou sentado no chan..

—O palacio, quédao ti. (E separóuselle o torso, e só quedou a cabeza pousada no chan.) —Porque a estirpe dos señores deste palacio perdeuse para sempre.

E a cabeza elevouse e saíu pola campá da cheminea.

CEIP XOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

Apenas se aclarou o ceo, escoitouse un cántico: —Miserere mei, miserere mei.!

—Miserere mei, miserere mei.!

Era a compañía funeraria co cadaleito, que viña buscar o cadáver de Xoán sen medo. E vírono na xanela, coa súa pipa.

E así Xoán sen medo fíxose rico, con esas moedas de ouro e viviu feliz no palacio. Ata que un día sucedeu que, ao darse a volta, viu a súa propia sombra e asustouse tanto, tanto, tanto, que caeu morto no chan.

E así acabou o conto.

CEI PXOAQUÍN LORIGA 3º CURSO

FIN