Александра Живкович Бучко-ЛЮСПП

Александра Живкович Бучко народзена 23. януара 1992. року. На Одсеку за медийски студиї у Новим Садзе дипломовала новинарство, а сотрудзує, як фриленсерка у рижних, углавним руских медийох. Новинарка, авторка литератури и гражданска активистка. През прозу жада розбиц предрозсудки о женох, добрим живоце Руснацох и интересантних нєправдох зоз хторима ше стретаме кажди дзень. „Млади ши – та ши нєдобри, иншаки ши – та ши нєдобри, а, у ствари, лєм треба жиц у своїм швеце.”

АЛЕКСАНДРА ЖИВКОВИЧ БУЧКО ЛЮСПП

(2)

ЛЮСПП

(3)

MAKoff 19 Александра Живкович Бучко ЛЮСПП Любов, Секс, Политични партиї Роман у приповедкох Директорка: Мартица Тамаш Одвичательна редакторка: Мая Зазуляк Гарди Рецензенти: Татяна Беук-Латяк Мирон Джуня Лекторка: Блажена Хома Цветкович Дизайн и компютерски обробок: Златко Емейди Авторка фотоґрафийох: Андреа Новак Видава: НВУ „Руске слово” Булевар ошлєбодзеня 81/VII Нови Сад Тираж: 400 прикладнїки Друкує: „Maxima graf” Петроварадин Кнїжка состойна часц часопису МАК 12/2017 и дзеветнаста кнїжка едициї МАКoff

MAKoff 19

РОМАН У ПРИПОВЕДКОХ З ЕЛЕМЕНТАМИ СУЧАСНОГО РУСКОАНҐЛОСЕРБСКОГО БЕШЕДНОГО ЯЗИКА МЛАДИХ

18+ Змист тей кнїжки може загрожиц интеґритет малолїтних особох, як и їх здравствени, морални, интелектуални и социялни розвой

Змист

КОИТУС З ГОРОДОМ_________________________________ 11 Коитус з городом_______________________________________ 12 Число єден_____________________________________________ 14 Число два______________________________________________ 16 Число три_____________________________________________ 19 Пан нєпринцовски______________________________________ 24 Сербиста филозоф______________________________________ 28 Надути кретен и жимнокревна сука_ ____________________ 33 Шицки ми ТО сцеме____________________________________ 37 Ґа, ґа, ґа и иа_ __________________________________________ 42 Зашикованє териториї__________________________________ 44 Три раз за раз___________________________________________ 47 Шепокс и Сакс постали допити__________________________ 51 И ВЕЦКА ВОНА ИРОНИЧНО ОДРОСЛА (И ПОЧАЛА РОБИЦ)_ ________________________________ 57 Ф. Килинґ ис колинґ_ ___________________________________ 58 Души мойо пекельни____________________________________ 62 Лєм за дзеци_ __________________________________________ 65 Помфрит за плацу______________________________________ 68 Порнсекстинґ = лєгки пенєж?____________________________ 71 Вон_ __________________________________________________ 74 Били медведзи и їх Сиверне кральовство___________________ 78 Сон мойого сна_________________________________________ 83 Єпилоґ: Нє сер__________________________________________ 88 ЛЮСПП Понятнїк (а ла Сакс)_ __________________________ 90

Читаце роман. То значи же шицки подїї и людзе найвироятнєйше повидумовани у гужви зоз мою мрию. А можебуц анї нє. Алє найвироятнєйше же гей.

(10)

КОИТУС З ГОРОДОМ

ЛЮСПП

(11)

Коитус з городом

Познате же у нашей жеми, насущней, нам, матичней Держави (бо ми, номадски народ, за другу нє знаме) исную даскельо социялни класи, а найвецей єст тих хтори жию на гранїци зоз нормалним преживйованьом, бо то лєм так мож наволац. А и спод нєй. Ту спадаю безхижни людзе, жобраци, роботна класа спод минималца, як и студенти и роботна класа спод минималца хтора чека свою плацу, хтору достанє, поведзме, (а преверце у календаре) – нїґда. До даскелїх можем змесциц векшину людзох хтору познам, а аж до двох, остатнїх начишлєних, и саму себе. У тей Держави лєгчейше дойсц до хлопского полного орґану, просекового, бо на квалитет чежко, скоро нєможлїве наисц, як до пенєжох. Поготов кед сце студент по квази Болонї хтору ту чежко применїц, план и програма на факултету премахує усовершованє за вашу професию, а плацу можеце найсц або на улїчкох, або у кафичу дзе ю нє доставаце, або баш кед вас щесце опалї, можебуц и уґрабнєце пристойну и флексибилну роботу. Цо будзе док закончице Болоню? Вироятно нїч, бо ше нїч анї нє пременї у системи на хтору воли звикли, а защицени су як тлусти, слабо рухоми били медведзи.

(12)

Е, у тим шицким, кед ше знайдзеце на тот, або гевтот способ и кед розчисцице жимске кафове лїсце у мозґу, можеце похопиц же, задумайце – ви хтори ше чувствуєце преволано, лєнюхи – город ма потенциял! Потенциял за културни воздзвигованя, друженя, виходи, секс, та аж, можебуц, и принца. Кед ше розголїце, або поназдзиваце на себе одбрану, емоциї и шмати, вежнєце фляшку жимней води, або шольку чаї, у зависносци же хтора од двох рочних часцох у питаню, и видзеце вонка зоз квартелю! Вонка! Потим, шлїдзи бешедованє зоз розличнима профилами людзох. Бешеда! Нє одфуркованє кед ше ґу вам дахто приблїжи, та гоч хторого є роду, раси, статусу, сексуалней ориєнтациї. Або, а то мож и пожадац, можеце и ви присц ґу дакому и започац розгварку. Правда, у векшини случайох наидзеце на чудакох, а то завиши лєм од вашей толеранциї. Алє наидзеце и на людзох хтори кул и хтори вам одвитую у шицких, або лєм у даєдней ровнї.

ЛЮСПП

(13)

Искуства *Понеже авторка твердзи же векшина искуствох нє таки важни же би мали интересантни наслови, прето их даєдни анї нє маю.

Число єден

Зоз уходом до новей етапи живота, забуц на прешли фази кельо нє сцеце, тельо вам особи зоз нїх нє допущую. Прето сом ше єден дзень одшейтала до познатого студентского интернату хтори у рамикох фенси студентского городу. Ишла сом нащивиц товаришку – а анї нє таку добру, зоз интернату зоз штреднєй школи. Там сом ше упознала: з єй цимерку, хтора ше аж и насилно сце уклопиц до новонастатого дружтва, як и трох хлапцох зоз хторима вона дзелї купатило. И риба го за нїма. Поправдзе, двоме жию там, а єден додьош. Єден з нїх єй леґиньчок, зоз хторим є у велькей любови, лєм єй дакус завадза же є осем роки старши од нєй и уж го и спреведла алє, верце ми, велька то любов. Но, тот други долу из Србия, а вєдно студираю, та гайд, укаж им же ши интересантне єство, гоч поправдзе, нє так же ци гоч хторе з нїх значи у живоце. Упознали ше ми, попили кафу, поопатрали же цо нам то жґрид може повесц о наших животох и пошли на вечеру до ресторану. Студентску вечеру – до мензи. После того, гайд ше ище дружиц, та зме ше премесцели ґу хлапцом до хижи. Голубки ше преселєли до пайташковей хижи, бо єй цимерка пошла насилно найсц даяке нове дружтво, а двоме товарише и я (14)

остали. Почала сом нєобовязни флерт зоз тим из Србия и кус по кус вон ше ґу мнє почал приблїжовац. Гевтот треци нам тримал швичку. Або ю палєл. Або лєм себе на мнє. Понеже пришла и кус познєйша годзина, позберала сом ше и пошла дому. А студентови з интернату зохабела на кавчу паперову хусточку зоз своїм числом. Шлїдуюцого предвечара, достала сом СМС: „у хижи сом гибай”. Предлужуєме зоз нєписменосцу, алє цо робиц хлапцови хторому єдини циль дакус ше помувац по Городу, та гайд назад там долу, овци и крави чувац. Нє так же сом процив того, то мала робота, чуваш овци, а плаца... векша як кед бим видала пейц кнїжки за даєдну з комерциялнєйших и познатших видавательних хижох у Держави. Евентуално, кед бим постала нова жена зоз Главного ґраду, або направела емисию зоз трома женами, же бизме цали заробок дзелєли на три часци, а бешедовали о наймудрейших стварох на швеце, як цо то мода, фризура, сексуалносц политичарох, а найменєй їх робота. Понеже сом мала шлєбодного часу, а знала сом цо ґу тому водзи и гура ми уж поправдзе була, та сом и пошла. А знаце цо ґу тому идзе, єдине цо можем наглашиц то же и ниє баш нешто. После окончених мудрих бешедох и активносцох, пайташ швичкар ознова пришол. Но, то анї нє таке важне, бо нє було вельо одушевия. Важне, а вязане зоз характеристиками маґарцох шлїдуюце: после дас двох тижньох друженя зоз тим „од долу”, сцигло ми порученє. Гвари (преписуєм и прекладам): „Сакс, ти ше мнє пачиш, и ти супер дзивче и нє заслужуєш такого як мой товариш. Думам же сом ци годзен дац вецей уваги и емоциї. Швичкар”. Обидвоме достали исте и остатнє порученє одо мнє: „Побешедуй з пайташом.”

ЛЮСПП

(15)

Число два

Можебуц бим тоту приповедочку и могла наволац „Зли науковец”, лєм прето же ми ше назвиско пачи, алє дотични ше оштригал, та вецей нє здабе на злого науковца, а и нє таке є значне искуство – оставам при порядку числа. Знова факултет. Понеже сом до тей установи крочела наздаваюци ше же дацо и научим, вжала сом себе виучовац єден цалком нєпознати язик за мнє. Лоґично, жимни и допити пре наставнїцу хтора ме мучела два раз до тижня, додня рано, же бим шпивала шерцодраци Р’н’Б писнї на нїм – допитооо... сакайтов и пол1. Мушела сом себе найсц даяку забаву. А то бул вон. Одпаднїк. Нєзаинтересовани. У остатнїм шоре, хтори бешедовал лєм зоз ище трома особами зоз цалого курса. Доконца випадло же є емоцийно и психично деформовани. Но, алє хто би то знал напредок, та першобутни проблем бул – як ше приблїжиц ґу такому типови? Мушело ше то добре обдумац. Влапиц му погляд, заинтересовац го. И вец ше коцочки поскладали. Сушед ми є. И два раз до тижня путуєме на истим городским автобусу. А дакеди ше и так, нєобовязно отлукаме у нїм, док мертви пре образовну систему одходзиме до (16)

1

Опать Понятнїк.

квартельох. Та сом го раз так и налапала, на стандард технїку пецаня – чао, и ходзиме вєдно на язик, и ти студираш зоз моїма познатима, а я пила з вами... рафално тралалалала. Подогваряне синхронизованє рушаня же бизме убудуце вєдно ишли на преподаваня, и такой ме вола же бим ишла пиц зоз нїма, нїґдзе индзей, од шицких городских локалох, алє до нашей Милей. Но, гайд, вец шицки до мацериней. Як праве „женско”, пожнєла два годзини, бо сом мушела пойсц на салсу, дотерац ше, а зоз, так поведзено, провинциї Городу, до центру треба вееельо минути. Зявела сом ше там, а вон як прави кавалєр на перши попатрунок вишол по мнє зоз анї „добри дзень, добри вечар, або чао”, алє зоз „вааау!”. На то сом ше могла лєм нашмеяц. Пили зме, єдно, друге, треце (нє знаю сеґинятка же я мам рускобосанско-чарногорскей + горватско-сербскей креви!) та нє пришол так вчас тот час кед зме могли (т. є. мушели, пре Власнїково розганянє афтерпартия) конєчно рушиц дому. Алє активовала сом пасивноаґресивну стратеґию: „Идземе пешо, бо ше мнє барз шейта”. Кус сом спущела топ хтори сом мала, облїзала ґамбу и да видзиш як пристал – тераз му нєт помоци. През драгу зме мушели шеднуц до парку на лавочку, бо, гат, так гвари тактика. У послеполноцнобосорковим чаше нє же интелектуалного дранданя, у єдней хвильки накадзи сом дзвигла главу, дочекали ме його ґамби. Мушим повесц тот клише, алє наисце – „як у филму”. Окрем шицкого цо после того ушлїдзело: „Будало. Яка ти будала. Я ретардирани цо ше того дотика, а ти будала же сцеш буц зо мну” – виштрелєл нєромантичну мудросц. Но, добре, хлапец, дзекуєм на комплименту – и добре рано, и добру ноц, и тебе. Так почал перши мешац супер вязи... вироятно прето же пол мешаца вон препровадзел у держави Баклава, а трецину мешаца я дома, на єдней комунистичней преслави, гоч сом по тим питаню анї нє такой така тварда червеновласа. После того рушели його випальованя, як и мойо воланя натемпирани так же бизме ше (нє)видзели лєм кед ми ше дзвигнє... прицисок. Активована стратеґия ратованя – мойо воланє других, точнєйше лєм єдного другого. Углавним кед сом була припита и кед ми було допито. Цо, у ствари, було досц часто. Мож повесц же сом баржей була у вязи зоз тим другим, як зоз гевтим першим. Алє, чловек гриши, як у ЛЮСПП

(17)

своїх поробених крочайох, так и у виборе партнерох сопутнїкох за одредзену круцину у живоце. У наглим заобраценю корманя, вони на тей круцини, нажаль, (а дакеди и на щесце) часто злєца до прирви2 – кед ше нє завяжу. После длугих шейсц мешацох сом то похопела и дочекала дзень кед сом го видзела. Точно на дзень такей нашей полрочнїци, дзиравей зоз нєвидзенями, вон спаднул на испиту, а я му гварела же шицко тото за мнє нє ма смисла. Мал му буц файни дзень, нонагейце? А я ше чувствовала нїґда шлєбоднєйше, допущуєм себе повесц, аж и мудрейше. Уж по хто зна хтори раз, знова сом утвердзела тот повторююци наук, же як то лєгко погришиц. И нє бануєм прето же сом на исте заключенє дописала лєм ище єдну фусноту, бо кажде искуство супер-кул-хто-зна-чом-то-добре лєм прето же є нове. У ствари, кед же ше нїч нє запише (чи на папер, чи до глави), вец велька вироятносц же зме исти глуптаци остали. През тото сом прешла як шаркань, та сом и гевтот лоґично жимни язик зограла, а до конца студираня озда и по нїм розпалїм.

(18)

2

Кед ци дацо бааарз по руски, идз на Понятнїк.

Число три

Паприґа ище вше рулс Знаце, так то часто идзе. Голєм кед я у питаню. Док даєдни дзеци можу пойсц на морйо, геверовац и трациц мозґово клїтинки на нє робенє нїчого и напиванє, я мозґово клїтинки трацим на робенє дачого. И напиванє. Тото мойо робенє дачого вам, у ствари, оберанє паприґи. Цо друге можем робиц? Завишиц и през лєто од родичох? Нє, нє. Та так з рока на рок. Односно, два лєта. И так сом нашла роботу у єдного шалєного, младого ґазду. Дружтво екстра позберане, франтуєме, обераме, пауза, франтуєме, обераме ище дакус – а уж нє можеме, та пауза, вец ище дакус обераня, єдна длууууугока пауза, и на концу преберанє. И пивко. Алє тото, зоз мало алкоголу. Тота идзе тадзи, а опать тота мегка, руцай ю на вирезованє. Тота уж пребарз желєна, та вируц, а тота шатирана, та може. Думам на паприґу. И вецка приходза тоти бачикове цо нам крев випиваю, поготов кед ци стої над главу и патри на це як пребераш (а после цалодньовей роботи и даскельо пивкох кажда паприґа ци червена) – у тим случаю я виберам лєм тоту нєдобру и вируцуєм ю. ЛЮСПП

(19)

Е, исти тоти бачикове ю и купую и завитлаваю шицких нас. Прецо шицких нас? Знаце, ви кед обераце паприґу, ви ше и вяжеце за ню. Нє думам з манилку физично, алє психично. И вецка ю, нормално, сцеце и предац по цо векшей цени, а бачикове (тоти горе спомнути, цо випиваю крев) вам нє даю вeкшу цену – бо є барз шатирана, желєна, дробна, червена, мегка итд. И зоз тим иду на живци. Но, а кед ше преда по добрей цени, тебе такой и лєгчейше робиц. Вецка нє роздумуєм тельо вельо о тим чи ю болї, чи ю нервираме кед ю шпурґаме до меха, чи вона умера там у приколици так наруцана на тим слунку, и доконца, кед ю пребераме – чи вона ище полужива, чи є у фази умераня и у хторим ступню, або уж умарта? Е, таки мнє трапези трапя кед оберам паприґу, а зоз того заключуєме же сом нєеее за таку роботу! И жулї на дланьох сом набила. А знала сом ище кед сом ше народзела же яяяяя „польове дзецко” нє будзем! Но, та у тей моєй роботи на полю я була єдна зоз младших, то єст наймладша, а нє завжата, та сом, нє знам анї сама прецо, була барз интересантна хлапцом хтори зо мну робели. А єден и мнє прицагнул увагу кед руцел згнїту паприґу до мойого задку. Права романтика, знам, алє озда бул лєм любоморни же сом швидша. Пред тим як ме пренашол на Фейсбуку и поволал за пайташох! Виприповедам вам даскельо дожица (читай аж цале єдно, бо ци живот нє бог зна яки интересантни кед робиш) хтори ше ми случели у тим нє таким барз кратким чаше (мешац) док сом гнїла на полю. Но, бул то пияток, а тринасти. Агагагага! (шмеєм ше як босорка, лєм най знаце!) Вечар, а понеже зме таки доробени, пошли зме, Шепокс и я, лєєєєм пошедац до парку зоз конзерву пива. Же бизме преславели тот пияток тринасти як ше тому спада. И шедзиме, а допиииито нам. И вистати зме. Збачела вам я же ше коло дражки назберало вельо травки. И пришла ми инспирация за – буц зла (яґод кед би ми за таке дацо и (20)

требало инспирацию). Пошла сом до бутки и купела при бачикови ширки: – Добри вечар.

– Добри вечар.

– Пребачце же так позно... а могли бисце ми лєм єдни ширки предац?

– Лєм єдни?

– Е, златни сце бачи! Шедла на лавочку, припалєла ширку и рушела на тоти коровча же бим, ниа, и им указала же нєшка пияток тринасти. А и же нам двом барз допито. И дооосц ше ми забавяли зоз тим „вичисцованьом” парку од коровчох. Та уж кед прешло пол ноци и почал други дзень, то єст ище вше ноц, и ми два надумали дому. Рушели зме од центру Валала по драги за Кукурикусити, а вецка на першим круценю скруциш на право. На пол драги од центру по круценє спомалшує якиш авто. Видзиме, ґепек поооолни з ґереґами. Двоме бачикове нука. Єден вожи, други на совожачовим шедзиску шедзи. И отвера облак тот пан цо нє вожи: – Дзивчата, нам би драга за Варощик, тадзи то? Нам тераз нє ясне же як им нє ясне кадзи до Варощику, ша лєм просто, а маш и знаки маґарцу, алє, доообре, маю ґереґи, хтори ше нам осладзели, та зме им и пробовали потолковац.

– Нє, нє, нє мойо паньство. Врацце ше там, ниа, видзице, е то вам центер и лєм просто кадзи вас драга водзи и вец видзеце вонка з Валалу, прейдзеце Змаржальню – вона нє барз роби, а потим войдзеце до Варощику. То вам придзе таке як пасуля. Розумице ме?

– Гей, дзекуєме, розумели зме. Дзекуєме дзивчатка же сце були таки добри ґу нам и указали нам. Знаце, ми нє отадз...

– Добре, добре, нолє паньство, уж кед зме вам помогли, та бисце нам могли дац и єдну ґереґу, га? – гвари Шепокс. ЛЮСПП

(21)

– Знаже же гей! (виходзи вонка бачи совожач и отвера ґепек), Виберайце!

– Та, гоч хтору! Винял нам ґереґу, таку веееекшу и Шепокс моя ю позберала. Я нє могла, бо сом мала бициґлу, а доконца, Шепокс ше догваряла за ґереґу, та най ю влєче тераз!

– Дзекуєме! – гвари Шепокс.

– Нєт на чим. Дзекуєме и ми вам. А могол би я достац твойо число? – пита ше совожач Шепокси.

– Знааааже же нє. Дзекуєме и меркуйце, нє страцце ше тераз. Лєм просто! Ми ше обрацели и пошли до мнє. Йооой, лєдво зме сцигли по мнє з тоту ґереґиску (ценїм даяки єденац, дванац кили). Була ношена на циви моєй бициґли. На плєцох. У рукох єдней, а и другей, котуляна, ґурана з ногу, ношена на глави, на корманю... Алє, дошли зме до мойого двора! Винєсли стол и два карсцелї на штредок, нож, и почали ю єсц. Нє же нам смаковалаааа... Досц ми ю длуго и єдли, дас до трох? А рано стануц, ознова на польо. Якош ше ми удало. Пошла сом на польо, така зунована, кед воно там тот цо зме себе увагу поприцаговали. Обераме, а вон станул такой ґу мнє. И як обераме, так ше вон обраци (таки зогнути зме) и побочка ме. Я ше нашмеяла, а вон ище раз. И предлужели зме оберац. Ютре исто так, алє му нє було ясне же прецо ме нє може пренайц на Фейсбуку. Егегегееее, мили мооой... Алє... Пойдзем я тот дзень дому, уключим компютер, попреверйовац шицко онлайн, кед воно захтев од нього... Прилапела сом, кед, мам цо видзиц... Фенсерчок, хлапчик фодбалчок бави, окулярки, ПУДЕР на твари!!!!

(22)

Видзим я, алє, можебуц нє видзим добре, заш лєм то слика... Шлїдуюци дзень ше я йому питам: – Гей, видзела сом тоту твою слику на Фб, ти маш на нєй пудеру, чи ше ми лєм привидзело??? Гей, привидзело ше ми, таааак?

– Нє, нє, я то кладзем кед идзем на варош, знаш, же би ми нє було видно пирщки и нєправилносци на скори...

– Хйоооой... Доообре, добре (кез). Исти дзень ми ґазда гварел же най ше нє нагнївам на ньго, алє йому вецей тот пан нє треба, бо нєт тельо роботи, и най ше нє гнївам же ме роздвоює од леґиня (леґиня??? Агагагагагага, сеґинятко), алє же так муши буц. Гм, нацо ми пудер з леґиньом? Ша сама го цалком досц хаснуєм!!!!

ЛЮСПП

(23)

Пан нєпринцовски

Ах, було то спреведаце лєто, у Валалє дзе шицки прешвечени же ше нїч интересантне нє може случиц. Аж и тото цо интересантне, „староушедзени” то нє доживюю як окремне, бо им вироятно допило там – и жиц, а и будзиц ше рано. Шицко то повязане и обраца ше до круга. Но, так ше тим „староушедзеним” случела „Воздухова фест”, уж по хто зна хтори раз. Лєм, того року и я була єдна з главнєйших. И док сом ходзела, шейтала ше, бежала шицко покончиц, видзела сом єдного нового фраєра. Якого сом потераз у тим Валалє нє видзела. Преходзела сом зоз ище єдну „запошлєну волонтерку” и чула сом од того фраєра „здраво”. Гварел єй, бо ю позна, алє мнє вон нє дал мира. Кед сом одробела цо сом мала, пришла сом ґу ньому и гварела: – Здраво, я Сакс.

– Здраво, я Пан нєпринцовски зоз Кральовини велькей.

– Огого, мило ми, цалком случайно странци мой наймилши народ.

– Вецка ше ми видзи же ше фино набешедуєме – гварел ми.

(24)

У медзичаше забренкал ми телефон, бо озда мира нїґда нє можем мац кед ми го треба, та и Пан нєпринцовски достал єден императив: – Шедз ту и чекай ме!

– Кед ти так гвариш, Сакс. После дас петнац минутох, моєй анї нє такой-такей важней роботи, врацела сом ше ґу ньому и бешедовали зме о нас до седем рано. Потим сом му розказала же ме водзи дому. Гварел же може, лєм же є нє сиґурни же чи ше нє страци, понеже нє позна Валал так барз. А доконца зме сконтали же є у бачика нєдалєко одо мнє. Док зме ше шейтали през валал, вон пияни филозофирал, а я першираз слухала. Вироятно прето же сом анї нє могла нїч повесц, бо сом ше шмеяла, а анї ми нє дал дойсц до слова. А и, барз було добре слухац тот його рутенски зоз мишанїнами сербского и инґлиша. Пробовал ме облапиц же би ме зограл, а я му гварела же мам леґиня. То сом першираз поведла даєдному фраєрови од кеди сом була зоз Злим науковцом у вязи, а после даскелїх годзинох було ми споли жаль. З другей поли ми анї нє було нательо жаль, бо сом знала же остал заинтриґовани. Фраєр, принц Пан нєпринцовски, айкула у Валалє, а якаш ма леґиня. На углє дзе зме ше розходзели, догварели зме ше же ме и ютре допровадзи дому. И ютре зме ше даскельо раз стретли у маси, алє понеже сом була у роботи, нє дала сом му превельо хвильки, а доконца, и вон бул на журки, та бул заробени. Вироятно зоз танцованьом, муваньом и пиянствованьом. На концу вечара зме и танцовали, на милим, нам, Д’н’Б, а потим сом го почала нагваряц же бизме цо скорей рушели дому. Медзитим, принц ше надумал ище журковац. Гоч панове полицає уж навелько загашели музику, а думам же барз чекали полапац людзох же би ше дакус дружели и у Марици. Гварел: – Я сцем єсц бурек.

– Дзе ши тераз надумал бурек, нє знам анї цо роби внєдзелю рано.

– Нє, я сцем бурек. ЛЮСПП

(25)

Одведла сом го на бурек, а на нашо щесце робела найлєпша бурекарня у Валалє. Його, бо єдол найлєпши бурек, а мойо, бо нам тота бурекарня на драги ґу домом. Вон єдол бурек, а я шедзела при ньому и шмеяла ше. Медзи жуваньом и кладзеньом другого фалатку бурека до устох, опитал ше ми: – Цо сцеш ти одо мнє?

– Окрем твойого державянства? Нїч.

– Озбильни сом.

– И я. Цо же я знам цо сцем од тебе, я глєдам принца. Нашмеял ше и предлужел єсц бурек. Потим, пошол назад до места чийо державянство сцем, алє гварел же останєме у контакту. Так ше и случело. Догваряли зме дейти на Фейсбуку, а за Скайп сом нє сцела анї чуц, бо сом: под єден – мала слаби интернет, и под два – ганьбела сом ше, нє знам анї сама прецо. После двох рокох як зме ше упознали, после розгляднїци зоз Антарктику хтору сом достала од нього, єдного вечара ми лєм сцигла порука же шлїдуюцого тижня сцигує до Городу. Иншак бим була барз возбудзена и нєнормално гиперактивна, бо озда мой Пан нєпринцовски сцигує. У медзичаше, док вон навелько бул у Кральовини, Карма або судьба ше побавела зо мну, так же сом упознала Инженєра. Зоз хторим ми, гоч зме були лєм на першим полрочю вязи, було интересантно и после длугого часу сом надумала, а и була заинтриґована, буц озбильна (о тей теми познєйше). Вон за тоту ситуацию знал, алє ю, нїби, иґноровал. Пришол, нашли зме ше и експресно за годзину ше спили. Випатра наисце позберал кральовски менталитет „алкоголисаня”, т. є. подношеня алкоголу, а анї наш, рутенски, му анї кус нє помагал. Односно, помагало у толеранциї попитого количества алкоголу. Ютре рано сом на кафи слухала о його задуманей жеми студентох, цо у имаґинарним швеце звучи виводлїво, алє у правим – нїяк. О два днї зме ше ознова стретли, у ньго у квартелю и я видзела три тисячи слики зоз Антарктику, од хторих голєм половка мутни, штварцина (26)

єдзенє, а друга штварцина природа. И гварел же му нєправо же мам леґиня. На цо сом му признала, же пред двома роками вон бул єдини хтори ше ми понукал, а зоз хторим я нє спреведла Злого науковца. Поцешел ше аж настрах. А и я. Крашнє то перцац3 ше до здравого мозґу з часу на час.

3

Консултациї о лацох у Понятнїку.

ЛЮСПП

(27)

Сербиста филозоф

„Ю, тот леґинь ци найкрасши од шицких хторих ши мала потераз.” Так ми гуторела озда кажда божа пайташка хтора видзела або його слику, або нас наживо. Наисце, до тедишнього часу вон и бул найкрасши леґинь. Шедзиме у кафичу, качмарка му джмурка, шейтаме ше по варошу, дзивки ше обрацаю за нїм, гоч вон ма жимску якну на себе. А вон мнє пробує лапиц за руку. Тераз кед роздумуєм о тим, приходза ми на розум стихи тей нашей народней писньочки „Ей кед би я биду знала, нїґда бим ше нє одала.” Фебруарски испитни рок. Пайташ ме вола на приватну журку. Одбивам, бо ше мам учиц за испит хтори будзе о три днї. Кед раз, бренка ми телефон.

– Чао, ту Пайташ...

– Чао, хто?

– Нє здогадуєш ме ше? Тот зоз долнєй Сербиї, упознали зме ше, нє паметаш? А, анї нє важне. Видал сом кнїжку, мал промоцию у Городзе, а тераз правим журку „блуд и разврат”. Придзеш?

(28)

Но, кед ме уж двоме волали, та гайд. Пооблєкала сом ше и рушела. Сцигла, вошла, а там дакус познатих, а вецей нєпознатих. Станула за шанк, та по пиву. Упознала якогош, там найкрасшого, представел ше, алє до єдного уха вошло, а з другого такой и вишло. Побешедовали зме о тим як вони пред пейцома роками були у Валалє на „Воздухова фесту” и як то кул, алє сом баржей обрацала увагу на мойо пиво, яґод на ньго. А потим ме тото пиво лапело. Дакус мозоґ розтресло. Пришла сом ґу ньому, дакус зме потанцовали, а потим сом го побочкала, през вигварку „най це спашим од єдного ґея”, же би ми вон потим гварел же то з його боку нє лєм вигварка, алє же є озбильни, цо доказало и його медзиножє. Мой одвит бул же „думам же ме провадзиш дому. Такой.” Та ме и одпровадзел, и то добре одпровадзел. Питал одо мнє число, алє му я нє сцела дац, бо озда, кед судзене, та ше найдземе даяк. Изем ци я судзени трипи. Вон ризиковац нє сцел, та ми дал свойо число и гварел най ше явим, алє и же го под його назвиском найдзем барз лєгко и на Фейсу (бо то при нас, диґиталних ґенерацийох популарне) и на Ґуґлу, бо ше старал же би до його блоґох лєгко могло дойсц. Барз сом роздумовала же цо робиц, а понеже сом мено, а и назвиско забула, послала сом му порученє. На хторе вон експресно одвитовал. И так почала наша „вяза”. У ствари, я аж после похопела же то вяза, кед ми гварел же кед же ше предлужим так справовац ґу ньому, та зо мну розтаргнє. Га? Цо? Ми у вязи? Од кеди? Нїґда сом нє задумовала вязу кед єй главни характеристики же волам це/волаш ме кед надумаш. Дацо. Но, ми ше так видзели з часу на час, коментаровали литературу и Екс Ю-рок, односно вон ме прешвечовал же Азра и Штулич цошка найлєпше на тим швеце, а я преврацала з очми. Гварел ми же най пречитам його блоґ, хтори сом почала читац и похопела же вон пише як цо и бешедує – на барз чежки, метафорични, филозофски способ. Аж ше за главу лапаш. Медзитим, вон написал барз интересантни текстчок о идеї єдного зоз моїх найоблюбенших авторох, а то Сир Артур Иґнатиус Конан Дойл, познатши як Ср Артур Конан Дойл, автор и идейотворец Шерлока Холмса и дохтора Джона Вотсона. Прецагнул тезу же автор и оцец спомнутих указує на тото же ЛЮСПП

(29)

наймудрейши и найвисши людзе то дохторе, алє анї вони нє досц мудри же би парирали детективови Холмсови. Цо може буц так, алє заш лєм, може ше случиц же док писал и здумовал помоцнїка, панови Конанови єдноставно пришло на розум його власне занїманє, а то праве дохтор. А можебуц сом му лєм сцела контрирац. На цо пан Сербиста филозоф, мой „леґинь” барз протестно одреаґовал и гварел ми же нє мам пойма. „Нє нє мам, лєм иншак роздумуєм як ти.” Теди похопел же роздумуєм зоз свою главу и цо за ньго найстрашнєйше – я розумим його тексти. Мудре, а жена. Наша романса ше барз пошвидко почала кус по кус гашиц, бо я вше менєй мала моци (живци) розправяц ше зоз Сербистом филозофом. Гоч як нам фино було медзи розгварками. У тей приповедки ше ознова преплєтаме зоз паном Инженєром, прето же уж теди вон починал буц єден з главнєйших факторох. Но, та, Сербиста филозоф и я ше престали чуц, а нє мала сом потребу явиц му же Инженєр главна гвизда. Потим сом пошла знїмац представу. До студия. Тераз сом и ґлумецка гвизда. Вечар пред тим закончела сом у єдним клубу у центру Городу, у пиньвици. Дзе ше сходза фани народнякох, дзивки кратких сукньох и глїбоких деколтеох, кварцу, силиконох и пуш ап брушлїкох. И напумповани фраєрчини, витетовираних рукох, билих кошульох, лаґованих ципелох и челавих блїщацих главох. И вецеу хтори метер зоз метер, алє до хторого пейцме кршни хлапци можу стануц, буц нука даскельо минути и вец виходзиц вонка чухаюци свой нос. Дакус по носу, дакус тот палєц до устох. Предпоставям на ясна. Я у широких апа драпа шматох, моя цимерка тиж, єден пияни пайташ и єден ґей пайташ. Екипа зоз снох. Лєм чекаме кеди нас налапаю и вируца зоз клубу, алє на щесце, вельки хлапци були заинтересовани лєм за ґрупни веце, силикони и дзвиганє рукох на писнї нашей Мацери Сербскей. Спили зме ше, сцекли отамадз. На седем сом пришла дому, а на осем сом мала рушиц на знїманє. На хторе сом, цалком нормално, заспала. Бренка ми телефон.

(30)

– Сакс, дзе ши?

– Як дзе, у кавчу.

– А знїманє?

– Перц. Перц, перц, перц, перц, перц. Рушам, о петнац минути сом там. Подочняки, розмасцена шминка, масни, звязани власи и перши шмати хтори сом нашла. Ище сом и добила. Сцигли до студия, а кед ме шминкерка видзела гварела ми: „О мой Боже, я тебе мушим пошориц!” Так сом достала подполне професийне преображенє и вишла як даяки модел зоз шминкернї. На цо Инженєр нє могол заврец свою видлїцу. После знїманя сцигли зме до нашого руского дому у Городзе, до Милей, дзе зме предлужели пиц, та ше и я надумала поволац до нащиви до Инженєра. Лєм перше мушим зайсц до мойого квартелю. Супер, вон и так муши пойсц до предавальнї. Бренка ми интерфон, контам Инженєр пришол по мнє, интерфон нєрозумлїви, та го пущам нука. Бренчок бренка – воно Сербиста филозоф на дзверох. А Инженєр лєм цо нє пришол по мнє. Най сумираме: Сербиста филозоф, за хторого шицки мойо пайташки гваря же є мой найкрасши леґинь, стої ми на дзверох и гвари же сце о нас озбильно бешедовац. Инженєр, єден з найинтересантнєйших, наймудрейших и найрозумнєйших типох (ґу тому є и красни!) лєм цо нє пришол по мнє, а я лєм цо здумала же нє плануєм вецей буц сайбер залюбена и чекац же цо ше то случи кед Пан нєпринцовски придзе до насущней, нам, Держави.

– Здраво, цо ти ту сцеш? – питам му ше.

– Сцем же бизме ишли вожиц ше на бициґлох, пойсц на пиво и побешедовац о нас наозбильно. ЛЮСПП

(31)

– Нє можем. Мам обовязки.

– Яки?

– Стварно це интересує? Мам, та.

– Добре, можеш ме голєм по лифт випровадзиц?

– Можем.

– Знаш, сцел сом же бизме уживали вєдно, побешедовали о нас, же бизме були на истих уровньох, же би було дацо з нами.

– Запожнєл ши. Побочкала сом го за лїцо, врацела ше до квартелю. И ноги ми ше одрезали. И Инженєр ми послал порученє же ме чека на паркинґу опрез квартелю. А я нє знам чи тот пошол. Перц. Перц, перц, перц, перц, перц. Ниа, дораз зиходзим лєм най ше прешвечим же ситуация безпечна. Шепокс ми була у квартелю, та зме якош лєм сконтали же ер ис клир. Так сом вишла вонка, ноги ми ше тресли, а Инженєр ми гварел же му у ствари барз мило же идзем до ньго, бо першираз будземе сами, а нє на явним месце. Перц?!

(32)

Надути кретен и жимнокревна сука

Як сом пришла до Ґраду, так ше ми отворели дзвери. Дзвери до уметнїцкого дружтва у хторим ше шицки справую як єдна права, правучка, велька греческо-италиянска фамелия зоз филмох. Шицки пию, огваряю кеди-нєкеди, гласни су, видру ше на себе, алє ше на концу, заш лєм – любя. И чувствую ше там як дома – забуду плациц пице, а раз сом аж сцела рушиц там у баде-мантилу и блишових япанкох хтори ношим лєм по нука. Но, та, можеш думац. И так сом постала ґлумица. А тааам екипаааа, дзеци шицких ґенерацийох. Медзи нїма и єден тип, хторого сом уж даскельо раз стретла, бо ше шпотал по тим уметнїцким дружтве ище кед сом ше там ходзела напивац (аж после сом дознала же сом го у єдним моїм пиянстве нагнала же би записал мойо число – „Га, нач ми, цо ци будзем писац?” „Га, дацо”). Кошуля, фарки, годзинка, ципели, и нос гоооре, паре хмари. Спарем ци я.... надути кретен. ЛЮСПП

(33)

Знаце, нє шири ше як маґарец, а ма и кошулю, та, оно, нє баш же є маґарец, алє так заруцовал зоз руку кед опатрал кельо годзин на його годзинки... А и кошуля му коло рукох и плєцох узка, а вец ше дакус шири, та є баш анї нє фенсерчок. Ноши и ципели. Лєм так, випатра, цошка нє у шоре зоз нїм. Так твардо бешедовал, нє як у Валалє. И хасновал мудри слова, а зоз паузами. Нє знам цо, алє цошка му хиби. Прето сом го и положела до катеґориї – надутих кретенох. Уж кед зме коло того, а вон таки зоз носом до горе, га(!) будзе тебе єдна клинка дакус зезац. И так чекам сайбер „дечка” же би пришол. Можем ше и я з дасчим занїмац, нє? Драгом сом сцекала од єдного, та ше ми здал тот надути кретен. Почали зме ше дружиц, пиц и почала сом го провадзиц дому. Же бим сцекла од другого. Шейтаме ше ми тройо, надути кретен, я и Треци, як права любовна пара. Лєм же нам єден, Треци, завадза.

– Га, знаш, ти Сакс треба же биш скруцела на лїво, бо ту биваш, на лїво, чом идзеш на право? – гвари Треци.

– Га, знаш, мушим того запровадзиц, мам му ше цошка озбильне питац.

– А у вязи чого? Можебуц ци я можем одвитовац.

– Ууууууу вязииии з пивом и каменьчами. Цошка зме скорей бешедовали.

– Ага, ага, ОК. Рушела сом три крочаї зоз надутим кретеном напредок кед ми сообщел же идзе на „Пивовифест”. Добре, нєт „Пивовифест” у фебруару, алє идзе до держави Пивскей. Та сом му гварела же най ми принєше каменьче. И од Злого науковца мам єдно зоз держави Баклави, та ми треба и зоз Пивскей. Принєсол ми... Два пива. Хтори сом истей ноци попила зоз Шепокс. После того, вечар за вечаром, ошмих за ошмихом, дакус ми пише, дакус ме кулира. Сцигує ми СМС од нього: (34)

– Цо робиш?

– Ево, нїч, шедзим дома, одвитуєм.

– И я. Патрим „Саутпарк” и пиєм чарне пиво.

– Уууу и мнє ше пиє чарне пивко. А могла бим и нарайзовани патриц (читай – поволай ме до себе уж раз, нормални ши?!).

– А, прешла уж епизода.

– ОК. Ша, погамайдзела сом. После уметнїцкого дружтва шедзиме на лавочки и по пейц годзини. Дакус главу нагнєм, дакус поджмуркам... нїч. Шедзи, розвалєни на лавочки и джванґа. Пошла сом дому: – Шепокс, вон ґей. Нє можлїве нїяке друге толкованє – заключела сом. У медзичаше сом призабула на Пана нєпринцовского зоз Кральовини велькей. А упознала и Сербисту филозофа на якейшик журки. Алє ми и далєй так шедзиме на лавочки. И цо будзем, нє будзе ме перцац до мозґу надути кретен, гайде, поволам го до квартелю. Гвари же придзе. Уходзиме до квартелю, а Шепокс надумала пораїц тоту нашу малу шкатулу. Терасу и паньващик зме нє мали, та було попресцеране по дзверох, у медзичаше пражела фашири мишани зоз бундавку, дакус ше скурело, вона у шорцу скоро як у ґачох, а ми на дзверох. Очи вищирел, нїч му нє ясне, толкуєме му, а Шепокс ше змирела зоз шореньом, шедла, вжала ширки и випалює скорку з яблука. Так дожила. Достал води, бо зме кинти нє мали за сок, попил цо му шлїдзело, та му Шепокс гварела же най вон лєм пренєше телевизор до другого кута, бо ю ту нервира. А я му поуказовала шицки мойо блишово бависка. Хтори сом, же бим ше одбранєла, положела до шкатули до кута, лєм ми було цлїво одрекнуц ше од нїх. Пренєсол телевизор, та пошол дому. На виходзе констатовал же Шепокс и я дакус чудни (ма нееемой). ЛЮСПП

(35)

Уходзим нука, а Шепокс ми дава свойо заключенє: – Сакс, нє знам ци цо повесц. Нє можем го пречитац.

– Ага, знам. Нїч, спиц го, та увидзим.

– Гей, и то тактика – зложели зме ше обидва зоз стратеґию. Тераз го уж змувац мушим, та сом го и спила. Кед дацо планує, то є то. Гамовачки нє буду гамовац. Швижа фарба за власи, желєни нохци и нова тетоважа. И палєнки. И палєнки. И палєнки.

– Аааа, провааадз ме дооомуууу...

– Га, гайде – гвари надути кретен. И ознова зме на лавочки.

– Знаш, баш ши ме нєсподзивала Сакс. Я потераз думал же ти жимнокревова сука. А нє баш ши така барз.

– Гагагагага, я думала же ши надути кретен. Дакус ши менши як цо сом думала. И конєчно сом почувствовала. Тераз кед обрацим главу на ньго, то би було то. Та сом и обрацела. И побочкал ме. Єєєєєс! Шейсц мешаци ми требало, алє ми ше удало!

– Алє, гайде ми тераз ище нє у вязи. Перше ше ми упознайме, опатьме чи то будзе исц и таке тото...

– Нє досц ци було пол рока? (а нїґда сом так нє запла за нїкого, чудуєм ше). Ма доообре, нє у вязи зме, ище лєпше. Зоз катеґориї надутого кретена, нашол ше на драги за принца, теди кед сом пошла до ньго першираз, кед ми пущел музику, насипал вина, дал пици и пущел ме да шедзим сама и уживам, док себе вон рихтал полудзенок. Престал бешедовац зоз велькима паузами, а одпровадзел ме дому кед рушел на концерт „Депешмода”. И так сом упознала Инженєра (гей, то тот, надути кретен). Будзеце ище слухац о нїм...

(36)

Шицки ми ТО сцеме

Шицки ми жадаме буц красни. Так жени хасную громаду динари на силикони, або шминку, а хлопи знаю пойсц аж и на липосукцию (пре поремеценє гормонох хторе би могли ришиц и зоз правилним костираньом и вежбаньом). Ниа, аж и я пременєла способ живота, та тераз док нє випиєм шицки здравствени напої кажде рано, плус здравствени напой за мнє, познатши як кафа, треба ми два годзини. Фризура на швидко, исто так и шминка, алє за два литри чечносци кажде рано треба вельо часу. А меркуєме, вера, и на здравє. Так почала и я мерковац, та сом пошла на операцию. Гварел ми орални гирурґ (а нєее тото цо думаце – о зубох слово) же мам импактировани тройки хтори ми ресорбовали коренї двойкох. Вец на мой желєни попатрунок гварел же мушим пойсц на операцию на хторей ми виню обидва горнї двойки, млєчни тройки цо ми стоя у природним зубадлу и тоти прави тройки хтори єдноставно нє виросли на своїм месце. Та сом, после нагваряньох моєй Шепокс и Инженєра, и пошла. Пайташ, орални гирурґ, супер розположени, та ме наклюкал зоз тельо анестезиї же сом анї очи нє чувствовала. Два годзини ми правел журку у устох, а його стажисти пробовали бешедовац зо мну док ми ЛЮСПП

(37)

єдна його рука була у устох вєдно зоз якушик машинку хтора пищала – заключела сом же то вартачка якейшик файти. Клабинґ музика нам трещи, а єдна стажистка ше ми пита: – Будзеш мост правиц?

– Ага.

– А хто ци то направи?

– Моа тоаишка.

– А товаришка... а, як єй мено и дзе вона роби?

– Ео е Гепо, а гоби гу поегитата.

– Добре, повеш ми после операциї. Слава Карми же надумала престац, а пред тим як почала джванґац, мало ми хибело же бим задримла там, на операцийним карсцелю. Чловек роби, гребе, цага, шицки ше буня же яка то велька чкода, бо ми таки добри зуби (окрем же нє знаю свойо место у устох – нїч вецей) и цуп, цуп, цуп, шейсц зуби вонка. Зоз забриґованим попатрунком пайташа оралного – же пол рока нїч од моста, пре зарастанє рани. Та цо будзе зо мну, мила моя Шепокс, направела ми протезочку жабочку. Фино вона то справела, супер ми стої, дакус шушкам док бешедуєм, алє ошмих голивудски! Перши два тижнї. А вец протезочка жабочка пукла. Я до Шепокс, цала скеняна, бо пукнуте, а вона ми гвари же нє проблем, швидко вона то полїпи. И наисце. За три годзини мой голивудски ошмих ше врацел. То нам постала традиция – думам на лїпенє протези, док нє пришол єй рочни. А блїзко ту бул и наш фестивал „Уход”. Мерковала сом, нє ношела протезочку часто, же гат, чувам ю за „Уход”, най бим була красна. Першу ноц на „Уходзе”, дакус пиєме дюсу, дакус водки, дакус брендия, а дакус вецей пива. Добре же сом вельо танцовала, бо би бачикове зоз швидкей помоци мали вельо роботи. Алє мам и там (38)

товариша, та би ше, озда, потрудзел коло мнє. Но, пошла сом до польского вецеу, окончела свойо вируцованє чкодлївих намирнїцох (чечносцох) и рушела зоз Паном нєпринцовским (ага! пришол нас ознова нащивиц), назад ґу главней бини. Як и кед зме ше упознали, почал филозофирац, та сом му лєм одбрушела. Паметам то як нєшка. Зишли зме зоз брега, преходзели по имаґинарним „Уходовским” преходу коло бандери и я гварела: „Пфффффф.” И почувствовала сом вельке олєгчанє, односно, зменшанє прициску на мойо ясна з лївого боку. Два зуби ми ґрациозно вилєцели зоз устох и спадли долу на шицки каменьча, шмеце и прах хтори „Уход” зоз собу приноши. Одведла сом го ґу його пайташом, гварела сом им най ше нє рушаю, же ше дораз врацим. Дзе идзем? Ту, блїзко. Врацела сом ше ґу бандери и гоч сом и сама знала же сом шалєна, пробовала сом пренайсц тоти два зубочки цо ми випадли зоз фурканьом. Там бул єден леґинь, о хторим сом нїґда нє дознала же чи бул таки барз „наробени”, чи пияни, чи и вон дацо глєдал, алє почал вон зо мну, таку бесну, комуниковац.

– Чаааооооо, глєдаш дацо?

– Та, глєдам.

– А цооо?

– Нїч.

– Мендюши?

– Гагагаага, нє, нє мендюши.

– А, вецка персцень можебуц?

– Гей мили мой, персцень, персцень сом страцела, та го глєдам.

– Можем ци помогнуц?

– Нє. Глєдала сом, позберала грамаду отверача зоз пивох, зоз пикслох, ЛЮСПП

(39)

каменьча и праху, алє зубох, лоґично, нєт нїґдзе. Думам себе, гайде ище дакус, ище лєм кус поглєдай, та кед нє найдзеш, вец идз дому, та йойч. И, на нєсподзиванє шицких (а у ствари лєм мнє, бо лєм я глєдала) нашла сом тоти два зубочки. На „Уходзе”. У праху! И поганьбено их врацела назад до устох. Знам, знам. Бактериї, брудноти, полно обераци хороти, алє оно, перцай го. Шицко за красоту. И чуванє тих двох пукнутих зубох. Ша найсиґурнєйши су у устох, нє? Покля будзем цихо. Пошла сом дому, а такой рано наволала Шепокс же чи я то можем полїпиц зоз супер лїпкачом. Крашнє вона мнє потолковала: „Положиш два капки лїпкача, алє лєм два. Приложиш єдну часц ґу другей и то ци то”. Лєм же... Од двох капкох були дас двацец. И нє баш я то „лєм приложела”, алє сом пробовала буц мудра и протетичарка, та сом их намесцала же би вони „као” були ровни, чи цо. Та сом докрива залїпела зуби. Так докрива же ми рану на яснох тота моя мала протезочка правела. Шепокс ше позберала, пришла до Городу, цо будзе, муши ми протезу виправиц. Виправела майсторица, наисце є способна за ручни роботи (нє же ю хвалїм прето же є моя, алє стварно „Пороб сам майсторица”) и я ознова, дас по дзешати раз мала голивудски ошмих. Цешела сом ше аж настрах. Нєпреривно сом ше шмеяла, же би шицки видзели. И пошла сом на свадзбу. Мой школски, а ище якиш родзински вязи, та зме фамелиярно поволани. Оцец, брат и я дзивини, уж здумуєме вигварки лєм же бизме нє пошли, мац нас женє, алє цо будзеш, попущели зме. Поприберани аж настрах (оца сом одгварела же би пошол лєм у старих бермудох без маїци), рушели зме. З дзверох сом скричала: „Дай ми палєнки!”, та сом ю и достала. После трох сом ше уж и шмишкац почала, нє любим я таки формални зазберованя, а после пиятей шицки видзели мой голивудски ошмих. Док нє пришла вечера. Зняла сом протезочку жабочку, положела до салветки и (40)

захпала под танєр. Так суптилно, же би нїхто нє видзел. Бешедовала сом зоз Инженєром, франтовала зоз братом, звисковала на писнї и кед почали одношиц сарму, похопела сом же моєй салветки нєт! Нєт! Поопатрали зме под столом, доокола стола, протези нєт. Та сом пошла там дзе пише „Само за особлє”.

– Пребачце, алє качмаре ми чмиґли протезочку жабочку, тааа... Могли бисце ми дац шмеце же бим ю поглєдала?

– Яй, мила єдна, такой ци принєшем шмеце. Дас штири мехи досц будзе? – пита ше ми єдна тета.

– Та досц будзе, лєм дайце. У штиклочкох, шосику и дзиркованей маїци, зоз наруквицу, персценьом, мендюшами (першираз сом у мендюшох на свадзби витримала) и цмим лиловим кармином – сом штири мехи шмеца препатрела. Штири. Думала сом же ми тоти бактериї анї алкогол нє познїма зоз рукох. Алє протезочки нєєєт.

– Яй, мила єдна, випатра тебе тота свадзба будзе вельо коштац. Цо будзеш кед ю нє найдземе? – пита ше ми тета.

– Нїч. Пойдзем попиц палєнку. Дзешец дас. Та так и було. Вецей ше ми нє єдло анї кус, а качмар лєм приношел палєночки. Шепокс ше зо мнє шмеяла же яки сом баксуз зоз голивудским ошмихом, и питала ше ми чи сом була найпиянша на свадзби. „Бокте! Думам же ми лєм єден сушед бул ровни.”

ЛЮСПП

(41)

Ґа, ґа, ґа и иа

Гей, правила як препознац маґарца зме пречитали и повиучовали. Лєм, проблем и принца пренайсц кед маме громаду маґарици (пребачце – дзивчатка хтори слабши у хаснованю здравого розума). И исти тоти маґарици зоз своїм справованьом дошлєбодзую же би маґарци пренаходзели себе пару и так ше предлужовали маґарчиц. Зачаровани круг, та ше шицки лапаю до кола. Алє, мушим и за тот „жанр” особох понаписовац приклади и порозпоредзовац их до ранґох по маґарчносци, же бизме их у будучносци лєгчейше препознали... Кед ше уклопиш до критериюмох маґарици – зоз швидким крочайом, та яким крочайом, зоз шпринтом, сестро, меняй ше! Маце так: дзивчатка хтори приставаю на шицко ака маґарици у розуме (наисце ми глупе так писац о нїх, алє я им нє виновата же су маґарици – меняйце ше панїци!). Други вам дзивчата хтори „као” виберни, алє критериюми им нє таки строги. Нє виберу баш маґарца, алє ту кремпита, вол, або конь можу присц до узшого вибору. И маце таку файту хтора ше вола – нємаґарици, но, у валалє су, (42)

прето же жена хтора ше стара о себе и нє бриґа єй за других може буц лєм тото: нємаґарица – валаска маґарица. Их любиме, вони кул. Задумайце так: Пасха. Церква. Порта. Шицки облєчени прикладно. Як култура и християнске (а и валалске) воспитанє наклада – културно и начудо святочно же би ше указало цо нове купене, або кельо кили страцени (та аж и же зме научели ходзиц у 12 центових штиклох). А дзивчатка цали пишни ходза! Шейтаю ше по порти, бо, гей, пришли на Пасху. Нє важне им пошвециц кошарку, достац благослов, можебуц аж и пойсц на службу – нє! Им важне – прешейтац задки, хтори лєм тельо же прекрити зоз ценким плаценком! Обрациц ше кед им дахто загвизда. Або кед им скричи: ,,Ей, рибо!?”. Поробиц на своєй писменосци – „ма айд сакс цоти лупаш и цо видумуєш?” Га наисце сом... Приду до дискачу, цали „дакус” пияни, наридко облєчени, и вецка ше так шейтаю и прицагую увагу на себе. Им важне повесц: „Яяяяяя динари мам. Будзем робиц у мамки, татку, бачика, або дїда, нє робиц – ринтац, чи на полю, чи на даякей физикализми од рана до вечара, алє Яяяяя динари мам. Озда ми єден член фамелиї приватнїк!” Ех, мила моя... После роботи гиґиєну або маю, або нє, алє углавним шмердза на зной од чилию и пущаю баюски. Ґрабу ше до политики дзе сцу уґурац даяку безсмислову систему, у хторей ше вони одаю за главного, а тот главни будзе фурац даяку автократию, або таке дацо, як то лєм у тей нашей прекрасней Держави мож – йому най будзе добре, а остаток нормалного швета най ше жулює и лєм най пробує повесц дацо процив того главного. Но, зато, кед кус подрошнєш, та похопиш же тото цо наисце важне то же биш цо скорей мала вязу, або „мрак” (гей, гей, ище вше муши мац бесни трактор „Мили Джон” и вельо гольти жеми) же биш цо скорей могла повесц же ци ше удало у живоце, пущиц баюску и висликовац ше як твой фраєр лєжи, даяк, медзи твоїма ногами. Най нє будзе же сом нє надпомла... ЛЮСПП

(43)

Зашикованє териториї

Знаце тот случай кед дахто виведзе пса вонка, и вецка вам тот пшичок, прето же помишал вашу ногу зоз древом, зашика ногу? Знаце? Ееее, нє случело ше то мнє, алє єдному, наволайме го Тапши. А нє зашикал го пес, алє його дзивка. Най би вона булааа, наприклад, Буйза. Я би ту була, предпоставям, даяке древко. Кончим я ту о маґарцох, алє уж сце чули и о маґарицох. То єдна зоз тих приповедкох. Нє дзечнє вам ю приповедам, алє зашикованє териториї наисце заслужує титулу маґарици. Случело ше то єдного прекрасного дня. Думам, мнє бул прекрасни, бо ше и я зашикала, лєм од шмиху. Тапши и Буйза були длуго у вязи, голєм ше так бешедовало по Валалє. Любов найвекша, судзаци по статусох на Фейсбуку (слики, шерца, бочканє, лєжанє, виявйованє любови – гоч як, сами по себе знаки же у питаню случай маґарченя).

(44)

Но, та, бешедуєм вам о моїм дню и як я постала древко за зашикованє. Зобудзела сом ше того рана, розположена. Цепло, лєто, а тото цо ище лєпше, то же ми клима цали час була уключена. Сокич зоз вицадзеного помаранчеца и тераса. На хтору патрим през облак, бо пребарз горуцо. Позберала сом ше и пошла на роботу, як и швечи. Достала сом роботни задаток, провадзиц єдно културне збуванє о тидзень, алє таке културне, за младих. Значи – пойдзем там, будзем професийна док нє поберем вияви, а вец шанк секция, даскельо пивка, або пелинковци, уж цо ми бачи качмар да, и хто зна кеди придзем дому. Цо ми анї нє наймудрейша одлука у живоце, прето же ютредзень будзем мушиц пойсц на роботу, чи ме будзе болïц глава, або нє. Достала сом и помоцнїка хтори идзе зо мну, бо записовац, знїмац, фоткац и шицко цо идзе зоз новонастатима новинарами хтори робя шицки роботи (добре же су ище нє и пораячки), досц чежко, но, та гайд, но. Горе спомнути Тапши. Помоцнїк, у ствари, и путнїк, фриленсер, як и я. И нє барз ше мнє ишло на тоту културну подїю за младих, бо сом ше уж напредок бала од того „дня после” и своєй спухнутей глави, алє кед робота у питаню, вец ше муши, нє? О даскельо днї, пошла сом на роботу и, як права роботнїца, перше цо робим то же поопатрам цо ше случує у швеце – значи, отверам Фейсбук. Кед воно – порученє. Гвари же ми Буйза ХХ послала порученє. Дописованє идзе же: – Значи, ти идзеш зоз моїм Тапшиславом на тоту културну подїю?

– Тапшиславом? Хто то?

– Мой дечко, Тапши, Тапшислав.

– Агагага, гей, идзем.

– Важи, лєм да знам же хто идзе з нїм. Знаш, вон мой дечко, ми уж три мешаци у вязи (пиш, пиш). ЛЮСПП

(45)

– Оооооукеееей (вищирям очи). Такой ми було ясне як тот културни вечар прейдзе. Вишмеяла сом ше, онюхала, та и видзела же територия зашикана и шицко ясне, алє, заш лєм, ЦЗП? Знаце, то тоти найкрасши любовни приповедки. Думам, мнє су найкрасши, бо ше вше можем зашикац од шмеяня. Нє похопце ме погришно, бааарз то крашнє виражовац любов, алє зашиковац територию баш єдно интересантне зявенє, хторе зме достали зоз социялнима мрежами. Но, так то идзе у Валалє. Шедзице дома и любице свойого дечка. Сушеда видзи кажде рано кед вон одходзи дому, и такой на раншей кафи поприповеда другим двом сушедом. И, нормално, так ше дозна за вашу вееельку любов. А зоз зявеньом социялних мрежох, дзе аж и тота ваша 78-рочна сушеда ма профил, мушице то шицко положиц и онлайн. Бо, кед є нє на Фейсу, вец ше анї нє случело. А и, кед сце дома, и дахто вам закукнє през облак – нє може то лєм так положиц на Фейс. Нїґда сце нє видзели статус хтори глаши: „Закукла сушеди през облак. Ролетни полуспущени, алє, добре, з тим истим є, лєжа у кавчу и патра до повали...” Нє? Прето, иста тота зоз кавча положи слику на Фейс, же патри до горе, зоз дечком, односно, патра до повали. Так то идзе зоз сликами и шерцами. И статусами и таґованями. Так и Тапши и Буйза. Слики кельо сцеш – облапени, вон ю бочка, вона його, и вец жвала. Прави фундамент єдней щирей любовней приповедки. Но, дзень пред културну подїю, Фейсбук ознова, порученє: Тапшислав, Тапши: – Ей, Сакс? Нє могол бим у це спац? Нє мам дзе... Знаш...

– Ей, Тапши, територия зашикана, знаш – знам, алє перцай ме, нє можеш.

(46)

Три раз за раз

Збуло ше то нє так давно, та би анї нє споминац – же би нє було правда, а и ганьба. Моя. Єдного горуцого лєтнього вечара, надумал ме Инженєр вивесц на варош. И упознац зоз своїм дружтвом. Знала сом же мушим добри упечаток зохабиц, та сом ше и поприберала. Били панталони, била маїца, а понеже панталони озда ище зоз основней школи, мушела сом вжац ище дацо поверху, же би ше то шицко зєдинєло (женски буду знац о чим бешедуєм). А мушела сом и на бициґли пойсц, бо требало охабиц добри упечаток и на Инженєра. Заш лєм зме после шейсцох мешацох „нє вязи”, конєчно вошли до „вязи”. Вжала сом бициґлу, алє зме ишли на пиво и обавала сом ше же як после пива будзе исц тота моя бициґла. Анї вона нє у найлєпшим стану, а после пивох – анї я. Но, муши ше, та нє чежко. Така поприберана, перше сом ше нашла зоз Инженєром, а вец, гайд до кафичу ґу дружтву. ЛЮСПП

(47)

Нє могла сом попиц лєм єдно, бо „озда Сакс моооже попиц, нє?” Та нє, нє попила сом єдно. Културно, дас штири. А горучава, та ше дупло рахує. Пошедзели зме, та после пивкох рушели дому. Шедла сом на бициґлу, цала у треми же як ше докажем, гоч сом ю гонєла уж рок, и добре мнє то ишло. Прешли зме осем семафори без инцидентох, исто так и центер Городу, и пришли ґу часци Городу дзе Инженєр бива (гееей, преспала сом у ньго), преходзиме коло єдного малого паркинґу ииии – буууум! Наишла сом на слупчок хтори ше нє склонєл и побочкала сом бетон подо мну. Вон ше таргнул, прибегнул ме ратовац, я ше шмеяла, станула, отрепала, и нїч, гонь далєй же би нє видзел як сом почервенєла. Прешли зме ище єден семафор, фураме сто на годзину (дас 25, алє добре) и видзим Инженєр гамує. Я за нїм, но гамовачки ми нє барз робя, Инженєр заобиходзи якиш три женски на дражки за бициґли, мнє ше кормань закивал и же бим нє збила єдну од трох гускох цо ше шейтали, я гоп – на жееем! Ознова. Но, тераз сом дакус длужей остала долу – нє могла сом ше престац шмеяц. Прибегнул вон, прибегли тоти три и ґаґаю ми цошка, а я лєм сцем же би ше жем отворела и прелїґла ме. На щесце, нє були зме далєко од квартелю, та зме потамадз дриляли бициґли. Полєгали, дакус ме шицко побольовало, алє цо обчековац кед сом ше два раз стрепала. Рано Инженєр рушел на роботу, а я назад до свойого квартелю и док зме ознова преходзели по тим паркинґу на хторим сом вечар спадла, якиш бициґлиста ишол у процивним напряме. Я, така поспана, зоз спухнутима очми, же бим ше нє збила з бициґлистом – налєцела сом на транспортни знак. Анї нє знам цо сце на паркинґу транспортни знак у висини глави. Перше з главу до знака, та на жем, та ознова до шмиху. Лєм цо сом ше нє розйойчала пре три паданя за пол дня, алє сом дому сцигла. Одспала ище дакус, пошла на преподаванє, та назад на спанє.

(48)

Анï ютредзень ме рука нє престала болїц. Инженєр як инженєр, вше шицко препатриц и три раз мерац, а раз штригац, надумал же треба же бим пошла до шпиталю. После пол дня нагваряня, пошла сом. Вошла до шпиталю, пошла ґу шестри на шалтеру, та єй гварим: – Знаце, три гуски ишли по дражки за бициґли и я, же бим их нє зґажела, спадла сом.

– Як то жe гуски у Ґраду?

– Та нє гуски, гуски, ша нє на Валалє зме, алє женски, гуски, бо ше шейтаю по дражки за бициґли.

– Ага, а волали сце полицию? – пита ше ми шестра.

– Модлїм?

– Полицию. Мали сце транспортне нєщесце, та сце требали волац полицию.

– Мооодлїм? Знаце, я дзецко зоз Валалу, ми звикли на гуски и паданя з бициґлох.

– Гайде, добре. Войдзце нука. Дораз вас преволаме. После дас штирох годзинох, слизох у очох, бо нє любим чекац, и даскельо гнївних СМС-ох Инженєрови же ме нагварел на таке дацо, вошла сом нука. Гвари дохтор: – Гмм, гмм, цо ше стало? Чом вас болї рука?

– Знаце, три гуски ишли по дражки за бициґли и я, же бим их нє зґажела, спадла сом.

– Гуски? Як то же гуски у Ґраду?

– Та нє гуски. То сом лєм так гварела. Три дзивчатка, на дражки за бициґлу (уж сом ше нє могла стримац, та сом ше почала и церекац). Алє, нє старайце ше, спадла сом вчера ище два раз. Раз ше ми слупчок нє сцел склонїц, а раз ме нападнул транспортни знак. ЛЮСПП

(49)

– Агааа, гагага, добра фора. Знаце, дакус сце ше поотлукали, но, нїч вам. Завиєме руку же бизме ю сцисли, та дому. Наздавам ше же сце нє на бициґли?

– Вера нє!

(50)

Шепокс и Сакс постали допити

Шепокс и я после одредзеного часу постали допити. Добре, нє баш цалком допити (бо як би ше то могло случиц), алє, єдна ше одала, друга як кед би ше одала, а обидва зме постали рабинї капитализму. Ту Инженєр, а и Шепоксов хлоп. Як и шицки други хтори „као” одрошню, або их до того одроснутого живота насилу уґураю. И кельо ґод ше ми два тому одуперали, виход на варош постал якош допити. Нє баш же допити, алє квалитетну музику чежко могло найсц у главним Городзе, а тиж так и кафичи у найпознатшей улїчки за партиянерох и студентох престали буц креативни – гоч зме анї нє студентки, давно зме вошли до рабовласнїцкого дружтва одрастаня и капитализму. Гей, гварела сом же найпознатша улїчка постала допита. Наприклад: улїчка ше вола по нашому (добре, нє нашому – сербскому) познатому ґлумцови и режисерови. За потреби тей приповедки, наволайме го Камелеон. Та так, у тей улїчки єст Камелеон, Камелеонова карчма, Камелеонова карчмочка, Камелеонов куцик, Камелеоново селїще, Камелеонов Бермудски троугельнїк... А найглавнєйша виводзачка вшадзи то Сербска Мац, и єй потомки – нумери найпознатшого шоуа у Держави „Петит шоу”. ЛЮСПП

(51)

Добра ствар у одрастаню то же тераз, як вельки особи хтори привредзую (як так) за свой живот, маме право скорей и после каждого єдзеня попиц дацо фине, як палєночка, же би нам жалудок робел. Но, после вецеймешачного спиваня лєм дома, и по квартельох (бо зме вше сцели на мире йойчац над нашу капиталистичну судьбу), надумали зме же пойдземе на варош. Два тижнї пред тим зме виплановали виход, бо, гат, лєм теди зме обидва мали шлєбодни термин, а же бизме ютредзень могли буц як ше тому спада, мамурни. Пошла сом до нєй, скоцкана, и почали зме зоз єдну, другу трецу... и, нормално, єдну, другу, трецу трач партию, бо, цо инше бешедовац кед нє йойчиме над судьбу? Надумали зме рушиц на варош, а анї єдна, анї друга нє реґистровала нови закон нашого Главного и Велького вожда, хтори водзи главни Город. Карчми робя лєм до єденац, односно дванац, односно, озда лєм до годзини по пол ноци. Медзитим, як прави Рускинї, хтори нє маю славу (або ю анї нє славя, окрем же дакеди пойду даґдзе на славу наєсц ше), нє реґистровали зме же найвекше швето при Сербох, хторе аж и „Била ґомбичка” ошпивала. Уходзиме до улїчки и дочекали нас даскельо шоки: 1. Улїчка празна. Га чом? Цо ше то стало? Ах, гей, людзе нє маю кинти. ОК, идземе далєй.

2. Опрез каждей карчми стої цица дотерана и заводзи людзох же би пришли праве до тей карчми опрез хторей вона стої. Нє понука нїч, лєм свойо очи и павучайки, силиконски ґамби и отворени деколте. И ту ушлїдзел други, дупли шок. Одкеди партиянером потребни таки проводаджийки же би вошли нука? И одкеди тота улїчка постала така нєкреативна, зоз шицкима тима назвами карчмох?

3. На концу зме тети викулирали и пошли до превереней карчми (и єдиней чия назва нє мала у себе вязу зоз Камелеоном). Пошли зме там, качмаре франтую, карчма празна, грає познати бенд – Винамп. Но, поручели, ми, пелинковец. Попили єден, попили други, алє допито нам там, а качмаре на нас нє обрацаю увагу. Та зме одлучели ходзиц од єдней до другей карчми и коштовац хтора ма найлєпши пелинковец.

(52)

После першей, пошли зме до другей карчми. Там нє бул таки добри пелинковец, та зме попили лєм єден, и пошли и до трецей карчми. У трецей карчми, хтора ше вола Каме Леон, гоч традицийно, бо постої уж громаду роки, була барз добра музика. Страни, осемдзешати. Гоч зме нє одросли у тим периодзе (анї зме плановани нє були, верим до того), почали зме танцовац. Анї пелинковец им нє бул найлєпши, алє зато музика то повиправяла. Танцовали зме, як кед бизме були сами у цалей карчми. А гоч було вельке сербске швето, були зато и даєдна жена, або хлоп у тей карчми. Анї єден пан нас нє пришол пробовац мувац на даєдну шмишну фору, можебуц и прето же шицки сконтали же то наша ноц и же нас заболї за других. Но, зато, пришли ше дас двоме висликовац з нами, бо зме таки опалєни. Миц, по миц, швидко зме пришли на тото же єденац годзин. А музика ище вше нє престала. Предлужуєме журковац. И у медзичаше зме ше догварели же после виходу, як поцешенє же так кратко будзе тирвац, идземе на найвекши ґирос хтори нам конєц тей улїчки може понукнуц. Дюскаме, пиєме, дюскаме, уж ше и зобуваме, бо нам ше и ноги нє звикли на запетки (у ствари ше ноги уж одвикли, а запетки анї нє були таки високи). Годзинка – пол дванастей. Дюскаме далєй, годзинка – три ферталї дванац.

– Добре, ище лєм петнац минути, та може ґирос – гвари Шепокс.

– Йой, лєдво чекам! Пейц минути до дванац, два минути до дванац, минута до дванац... дванац.... дванац и минута... дванац и два минути...

– Добре, лєм най прейдзе писня, та контам же конєц – гварим. Дванац и петнац... Прешли уж три писнї...

– Знаш цо, Шепокс? Цо гвариш, да ми два уж одустанєме? Дакус шеднуц, помали поєсц ґирос...? Гммм?

– Думам же сом за. И так ше тоти клинки коло нас почали оґуровац. Цо вони маю, 13 роки? Цо сцу на варошу? А, у ствари, уж ми ше длуго идзе на тот ґирос, лєм ми було глупо повесц, бо, гат, журка, нє?

– Йой, и мнє. Уж сом барз гладна. Гагагагааг. ЛЮСПП

(53)

Швидко зме повипивали заостате пице, и пошли на ґирос. Сликовали селфиї зоз ґиросом, та пошли дому. Ютредзень зме нє були мамурни, бо зме, випатра, научели и напивац ше, алє зато зме були барз розмазани и лєнїви, та зме наручели роштиль и помфрит, и у кавчу коло филма, шицко поєдли. Нормално, после ишол пелинковец – треба то шицко и претровиц.

(54)

ЛЮСПП

(55)

(56)

И ВЕЦКА ВОНА ИРОНИЧНО ОДРОСЛА (И ПОЧАЛА РОБИЦ)

ЛЮСПП

(57)

Ф. Килинґ ис колинґ

Гоч сом ище вше студент, пришол и мой час же бим нашла роботу. Жиц од кредиту котри студенти доставаю – га, скоро же нєможлїве, окрем кед сцеце калкуловац кажди свой крочай и вше кельо раз вежнєце до устох. А ознова, жиц од гонорарних роботох, хтори сом потераз робела, тиж так скоро нєможлїве, поготов же, под єден: то углавним нє гонорарни, алє волонтерски роботи и под два: и кед су гонорарни, шанси же вас виплаца у шлїдуюцих пол рока барз мали. Кратко – мисия „нєможлїва”. Прето, кед сом видзела оглашку у єдней алтернативней карчми у Городзе, явела сом ше на роботу качмарки. Нїби, годна сом комбиновац и ускладзовац змени зоз факултетом, а плаца, гоч нє велька, зда ше ми. И так, после кус нацагованя зоз ґаздиню чи ме сце, чи нє, заш лєм ме вибрала. Праве же бим препущела семинар за писанє проєктох, на хтори сом була дзечнє прията, а аж и чекали же бим окреме потвердзела. Озда сом им лєм була перспективна. Алє понеже жиєме у перспективней, нам, Держави, я заш лєм вибрала роботу качмарки, бо гоч як ше ми то пачело, або нє, испити, оверйованє семестра, кнїжки, кнїжки за ученє, уписи на шлїдуюци рок факултету, якошик сом мушела плациц.

(58)

Перши тидзень сом ше обучовала, вєдно зоз ґаздиню, а после двох дньох ринтала сом и у другей змени же бим видзела як то робиц кед „гужва”, понеже у тим кафичу ридко кеди насправди гужва. После штвартого дня обуки сом почала сама робиц у своїх зменох. О, супер, яка сом напредна, а и поцешена. Алє... „Ей кед би я биду знала, нїґда бим ше... нє заняла.” После першей змени главни качмар у карчми ме поволал на пиянку до Порти у центру Городу. Яка сом лєм поцешена була же ме починаю прилапйовац. Аж познєйше сом дознала же сом наисце була специфична барз, прето же тот качмар роби там од отвераня, а ридко хтору нову особу приял так швидко и уключел ю до „дружтва”. Перше цо ми гварел: – Нє наздавай ше пенєжу.

– Нє наздавай ше, цо модлїм?

– Нє, ґаздиня нє плаци, нє же нє поряднє, алє скоро, аж анї нїяк. Алє можеш ше знайсц и заробиц и дуплу дньовнїцу.

– Барз фино. Ознова сом натрафела на волонтерску роботу. А як то я, модлїм це, можем заробиц? Добре же знам цеплу чоколаду направиц...

– Можеш, мудра ши, научим це я швидко. Та ме вон наисце учел. През цали два змени. Потим, дас тидзень ми то було глупе робиц, алє почала и я кед сом пошалєла од ґаздинї, єй вимогох и нєплаценьох. Палє-ниа (можебуц ме тераз колеґове качмаре и „спража”, бо одкривам тайни, алє перцай го): Купиш у гипермаркету чай зоз менти за 40 динари. У нїм єст 20 мещки. Предаваш свойо мещки, а нє ґаздово. Чай кошта 100 динари у карчми и, ниа ци 2 000 динари. Лєм же, ти исто так купиш ище пейц файти чаю, нес кафи, домашнєй кафи, цеплей чоколади, а кед затреба, после змени одбегнєш до дисконту за напой и накупуєш пива, або вина место тих цо ши уж предал. И так, кед добри дзень, можеш за єдну змену заробиц и по 4 000 динари. Нє подла робота. Но, то нє вше так лєгко, бо ти мушиш ходзиц доокола зоз скоро, так повесц, резервнима потребами за ЛЮСПП

(59)

карчму, а тиж так, може ци ше случиц же ґаздинї допито та ци шедзи цалу змену и дранда зоз тобу. Екстра. Е вецка ши волонтерски карчмаровал. Алє, цали живот єдно вельке коцканє, нє? Окрем того же зарабяш, обовязка ци „писац” кнїжки шанку, шориц карчму, вецеи, буц културне и нашмеяне єство, а най нє бешедуєм о слуханю сеґинь любовних приповедкох пияних фраєрох, як и виплашованю наркоманох вонка зоз вецеа же би їх остатнї фикс нє бул праве у твоєй змени. Гей. А ґаздиня ци нє ма з чого дац плацу, алє єй син ма нови таблет, нови мобилни, нови бависка. У нїх ше є лиґнї, еґзотични овоци, ноша високо маркирани шмати. Гееей, гееей. Прето ше ти за свой живот и иснованє мушиш сам постарац. Окрем доброго дружтва бувших качмарох хторих сом там упознала, зоз хторима журки ґениялни, бешеди озбильни и интелектуални, поготов о уметносци и политики, бо о тим найвецей роздумуєме, єст и велїх мудрих и добрих сушедових, хтори (поготов кед ше опию) любя присц у своїх боксерицох повесц ци же да завераш карчму бо уж досц, гоч, наприклад, пияток ци роботни час до годзини, а тераз лєм полноци. Тиж так, исти тоти сушедове приходза и пию на смужку, а кед же це влапи даєден за руку и почнє ци ю гласкац, и ти станєш и пойдзеш шориц шанк, бо це любов штредньовичного, тлустого чловека нє интересує, ти випаднєш одвратне дериште хторе нєкултурне и хторе ше нє зна справовац ґу госцом. Набиєм ци го я до задку, знаш? И на концу, кед нє плациш – вец ши анї нє госц. Ах, други чаривносци карчмарованя? Госци хтори ше мертви пияни трежбя у твоїм кафичу гоч уж час заврец. Особи полни себе, хтори лєпши и мудрейши од це, бо ти лєм качмарка, а нє знаю же постої капучино – нє кафучино. Робенє по петнац годзини дньово, бо мушиш отвориц на три пополадню, витримац журку и вец остац и вислуговац ди-джейових пайташох хтори го пришли потримац у його „наступу”. Вшелїяк же „шлаґ на торти” пияни госци хтори ше сцу биц, и пияни ґазда, три раз векши од це и права животиня кед є пияни, цо, у просеку, кажди други вечар. Нє ма динари пойсц пиц даґдзе, та придзе до твоєй змени пиц задармо. Потим, його дзиво пияни уходзеня до карчми дзе вивраци даскельо столи и карсцелї, преплаши (60)

и одженє муштериї, алє и його звади зоз свою жену, ґаздиню, после чого знаш же останєш длужей робиц, прето же останє и вон спиц ше. Ох, гей, и „полне” задовольство кед це ґаздиня вола на годзину по полноци, явиц ци же ти отвераш на дзевец рано и єй нїч нє бриґа, бо ше єй нє роби. То просто, найшвицацши моменти карчмарованя. Прецо добре буц качмар у Держави? Одвит барз єдноставни: маш динари кед ше знайдзеш, можеш налєциц на супер дружтво, упознац „вельки” особи Городу и тренирац (або трациц) живци за свою будучносц. И то є то. Цо ше на концу концох зводзи на характеристики гоч хторей другей роботи. Лєм маш можебуц лєпши роботни час. Живот – ґад шветски.

ЛЮСПП

(61)

Души мойо пекельни

Краднуц то єдна ствар. Карчмаровац – цалком подобна. Голєм у Держави. То вам таке дацо як гойда, лєм без сексу. Зоз кус печеня совисци, алє прежиц ше, „душо моя” даяк муши. Єдина цена роботи качмара то тота же муштерия „вше ма право”. А ти вше мушиш буц нашмеяни. Нях. Робиш по 12 годзини дньово, а ґаздиня ци да 200 динджи „же биш мала за хлєб”. О изем ци я лиґню твою хтору єш три раз тижньово, а мнє даваш лєм за хлєб. Раз до тижня. Зато ше ноши друга часц карчми у торби за роботу. Алє, то можебуц и найменши проблем особом хтори любя себе и хтори еґоистични. Нє муштерия „вше ма право” – алє я. Муштериї, углавним, зашалєни зоз теорию же су висша форма чловека од качмарох, бо вони озда пришли и плаца, а ти ту лєм же биш зарабял. Алє маш и другу файту муштерийох. Попри тих цо думаю же ши сексуални обєкт, мещок за витресанє по хлопски и подобне. Тота друга файта то хлопи (!) хтори, як би то могло так по хлопски повесц... плачу за свою бувшу любову як гамайди. И ти их мушиш слухац и вислухац, и сипац им пива, и патриц як лєдво стоя за шанком. Алє йойкац нє преставаю. Теми им шлїдуюци: бувша (62)

дзивка хтора спреведла, бувши леґинь хтори спреведнул, рижни варияциї на тему зохабяня, робота, нєплаценосц, и зохабянє велькей любови – бо пан „нє гонї добри авто и нє зарабя досц кинти”. Изем ци спонзоруши и спонзорушох! А твоя робота же биш вислуговал, услужовал, слухал и давал совити – бо цо вецей совити даш, вецей приповедки учуєш, длужей ше затримаю у карчми, вецей попию и аж на концу – ти вецей украднєш. Так настал склоп словох „душо моя”, бо нє можеш повесц муштериї тото цо думаш, а то „Перцай ше маймуну пияни, мнє абсолутно нє интересую твой живот и твойо бриґи, мам я и свойо як цо то, наприклад, же робим у перцаней карчми!” А и шицки тоти витрапени души сцу почувствовац потримовку нєпознатих особох, а зоз словами „душо моя”, чийо значенє лєм ти знаш, думаю же зоз тобу витворели єден окремни контакт. Цошка окремне. Єдине окремне то тото же сцеш пошориц шицко и пойсц дому, бо там маш окремну вязу зоз кавчом и цихосцу. Журка у карчми. Музику пуща хлапец хтори ноши мартинки зоз високим джоном, таке як у женским швеце платформи. Уходзи єден нїзки тип, брух огромни, брада на твари, мали коцкасти окуляри и „Джек” у руки. Зоз нїм уходза двоме мали хлапчикове хтори випатраю мутаво, яґод кед би нє знали шнурку завязац без мами – таки мали.

– Де сиии брееее тииии?

– Ааааааааааааааааа! Поздравянє ди-джея у платформох зоз чарним крейоном и тлустенкого типа. Пан тлустенки зоз окулярами мафияш и бувши вояк дзешка у Йордану. Там направел дзецко своєй, тераз уж, бувшей жени. А ма вязи и зоз совєтскима державами. А я знам по руски и розумим го. Бокте, любов на перши погляд.

– Е, а видзиш тих хлапчикох ту? – гвари тлустенки. ЛЮСПП

(63)

– Видзим, и цо тераз?

– Е знаш, то тоти хлапци цо у єдней основней школи зоз мачету поджобали своїх парнякох.

– Своїх цо? Зоз чим? Тоти змотани? Джизуз Крайст.

– Гей, а я их обучуєм, та их тераз мушим и ратовац. Водзим их зоз собу. Дай им пиво и вежнї себе цо попиєш. (Ноооууууу, кої то мой?) Хлапчикове, на щесце, нє поджобали нїкого у моєй змени и пошли дому, а на концу остал лєм хлапец у ґотских платформох и мафийоза. И „Джека” попили, та душу отворели єден другому, а и мнє. Нажаль. Жена, дзивка, зохабела, врацела ше, ознова зохабела, чежка любов, криминални роботи... И тура за туру. И пейц годзин рано, а я отворела на три пополадню. Штернац годзини роботи. Алє нєее, ти слухай їх бриґи, нє волай полицию, бо ґаздинї приноша заробок. И трицец динари „за шминку” на рахунок од 3 000 динари, „душо моя”.

(64)

Лєм за дзеци

Як окремне дзецко, хторе здабе лєм на себе, Сакс вше була окремна. Тота окремносц ю уруцела до ґлуми и то нє гоч якей. Рутенскей. Така ґлума єдинствена на цалим швеце, популарна у шицких кутох при єдней ґлобалней заєднїци як цо то Рутени. У тей заєднїци шицки треба же би були културни дїяче, бо лєм так свойо прешвеченя пренєшу далєй и розширя заєднїцу, та су так шицки и ґлумци. На дескох хтори живот знача, або у реалним живоце. Або су лєм културни дїяче. А як ґлумица, Сакс достала окремни задаток, фалаток хтори наисце вельки, а можебуц и превельки и барз велька спокуса за ґлумецку авантуру до хторей ше Сакс упущела. Достала нагоду хтора ше лєм раз у живоце достава, а то же би була водителька на фестивалу „Лєм за дзеци”. Єден наисце окремни фестивал, з оглядом на тото же фестивали за дзеци ридки. А прецо то було за Сакс превельки фалаток? Прето же, знаце, Сакс ше нє чувствує найприємнєйше у присустве громади дзецох хтори квича, пища, йойча, гнїваю ше и франтую лєм кед им особа, хтора треба же би ше старала о нїх, дацо накаже. Сакс ЛЮСПП

(65)

за пищаци дзеци нє ма живци и сце ше вадзиц зоз нїма, поготов кед законски и биолоґийни старателє нє обрацаю увагу на тото же их дзецко розмазано пищи. И прето же ше Сакс бої же злярма на дзецко – е, праве прето вона сцека од нїх. Алє, буц културна дїячка, аж и ґлумица у єдней такей ґлобалней зає(б)днїци, Сакс було барз важне. А и, додатна кинта ше вше зда. И журка после, зоз вельо домашнєй палєнки. Праве прето, таку вельку чесц Сакс нє одбила, алє пристала буц водителька на фестивалу „Лєм за дзеци”. Орґанизация як и кажда, досц конфузна. Нє нательо пре орґанизаторох, алє пре особи хтори важнєйши и од културних дїячох. А то духовни и политични дїяче. Ту, розуми ше, и дзеци хтори пища и скакаю, и губя шор и мир. Тоти, скорей спомнути, гоч поведза же нє можу присц на збуванє од велькей значносци, знова поклєкню пре прицисок хтори чувствую же ше нє буду сликовац док ше рукую зоз дзецми и зоз орґанизаторами – та, заш лєм, приду. Ридко кеди наспак. Е, праве пре тих Вельких, хторих ше и найсердечнєйше муши привитац на фестивалу, настава гура. Бо, вони ше барз увредза кед ше им нє спомнє мено. То таке, як на Фейсбуку. Кед нє обявиш сличку на Фейсу, вец ше то нє збуло наисце. Кед нє обявиш на Фейсу же ши ше витетовирал, вец ши ше нє витетовирал. Кед нє обявиш такой истей минути же ши подписал папер и постал муж (або жена), вец ши нє подписал папер – так и при найвекших политичних и културних дїячох, кед ци мено нє преволане у конферанси, вец ши нє досц вельки бая. Но, врацме ше на приповедку. Праве пре таки обставини и Саксово слаби живци – Сакс смиядна. И муши ше напиц нє гоч якей води, алє домашнєй, палєнковей. Єден, два, три погарики лєм пре трему. Исто тельо и на паузох медзи нарабянями, док виводзи бесни хлїсти. И так, док нє придзе конєц фестивалу хтори „Лєм за дзеци”, Сакс дакущичко досц пияна. Така пияна же шицких люби, нїкого нє (66)

хейтує и може ше ґлупирац до рана. А з оглядом на тото же родичи дзецох вше понагляю дому после фестивалу, бодай би им дзеци нє бешедовали на мацеринским язику кус длужей як цо муша, же би шицки видзели яки то вони вельки Рутени. Бо, мацерински язик им лєм погуби можлївосци же би напредовали у Держави. Задумайце, кед буду знац мацерински язик, сни родичох, а и дзецох, же би постали високообразовани дїяче зоз основну школу у водзацей политичней партиї, буду такой знїщени. Е, теди почина найлєпша часц фестивалу „Лєм за дзеци”. Шицки пошли дому, лєм найважнєйши дїяче остали. И то нє гоч яки – алє цалком досц подпити. Шицки помишани, хлопи и жени ше дружа и преславюю конєц фестивалу. Зоз писню, танцом и алкоголом. Медзитим, того року, кед и Сакс достала вельку чесц участвовац у тей преслави, хлопи абсолутно иґноровали жени. Лєм шедзели и патрели до мура. Но, можебуц то бул и телевизор док бавел фодбал, алє женом то було исте таке як и мур. Прето Сакс, зоз ище єдну важну и вельку културну дїячку достала найориґиналнєйшу идею на тим швеце. Запалєла ше им лампочка у глави. Вони прицагли клавир. Кед ши пияни, та ши и моцни. Та так и клавир достал шпацирунґ по двох вельких просторийох док нє дошол до трецей. Там уж були вельки ґарадичи, а Сакс и културна дїячка нє були баш таки барз моцни. Прицагли други жени ґу клавиру, и зашпивали. Лєм Саксово пиянство вше ма и цену. Понеже клавир бул ту, и пре вельки напартосци хтори Сакс указала, єй гимна мушела буц вишпивана, и то нє раз – три раз!

– Добре Сакс, уж ши пейц раз достала „Пила я палїнку”.

ЛЮСПП

(67)

Помфрит за плацу

И так, як и векшина стварох у моїм живоце, и буц качмарка ми догамайдзело. А з оглядом на тото же сом ше уписала на факултет, односно фах хтори можеме виєдначиц зоз аквариюмчком полним зоз айкулами (а анї тот аквариюмчок нє цалком полни, дакус з нього води и випарело) руцела сом ше на усовершованє и волонтиранє ище под час студийох. Надумала сом же лєто найвигоднєйше за таки ствари, прето же ше теди нє мушим школїц, та сом пошла робиц на єдну вельку, приватну телевизийну станїцу. Перше волонтирац, а потим ми понукли аж и плацу. Наволайме тоту телевизию ­„Горска ТВ”. Можеме ю охарактеровац и як комерциялну (под комерциялну думам же ше власнїк, хтори иншак на велькей функциї у главним Городзе, та и у вельким будинку, злїзує зоз шицкима хтори шедза на висших карцельох од його, та му даваю динари за „отримованє ТВ станїци”). Почала сом помали, писала вистки, учела ше (як то нє треба робиц), правела анкети (бо ше шицко друге знїма зоз аґенцийох, на хтори „Горска ТВ” анї нє предплацена), алє аж и водзела програму. Наживо. Понеже сом там була єдна зоз певнєйших, бо: 1. були лєм тройо новинаре зо мну, и 2. колеґови ше нє робело, а колеґиня нє (68)

знала цо то значи слово „звит” – пошвидко сом почала вше вецей правиц емисиї, односно вигосцовац госцох у емисийох хтори ишли наживо, а хтори виберал власнїк як вееельки новинар хтори закончел тророчну штредню електро школу и на 40 и кусур роки купел диплому приватного факултету (га, хто ше ище так бави?). Но, почала сом робиц, плаца ше ми спачела, а удало ше ми и зоз школу, ми, насущну тото викомбиновац. Дакус ше школїм, дакус робим, а дакус менєй пиєм – но, ту сом уж нїч нє могла, окрем завидзиц колеґом студентом, хтори то константно робя. Плаца на початку крашнє лєгала на руки, нїяк прейґ контракту, бо, гат, „пензию и так нє дочекаш, та нач ци ю уплацовац, а нє хора ши, нє?”. Потим кус ридше, зоз обецунками же „будзе то пошвидко”, а вец ше зашоровали три мешаци без плаци. Єдла сом пол векни хлєба до тижня, алє сом витримовала, и нїґда лєпшу фиґуру нє мала. Идземе далєй. Тот наш власнїк (гей, гварим, наш власнїк) затримовал нас на роботи вельо длужей, бо „хто же будзе правиц програму, озда нє я? Нолє, идз интервюовац людзох на пияцу и питай ше им чи сцу же би цена цибулї опадла?”, а потим тоту анкету требало и змонтирац. Направиц висти, на кажду годзину их почитац, обдумац емисию... Та, так, з часу на час звада опрез уходу до будинку вибухла, поготов кед ми гварел же бим могла пойсц ґу колеґови знїмательови и научиц як ше знїма зоз камеру, и як ю попаковац, та же бим могла и тото робиц. Або, кед сом початком новембра достала задаток направиц анкету же як ше людзе пририхтую за Нови рок. (Нови рок?!? Цо сце нюхали, лїпкаче, чи сце лєм нє попили раншу кафу? Иншак, кеди моя плаца сцигнє? Га?) И так з часу на час, та познєйше и кажди дзень. Прешол дочек у Городскей хижи, поспивали зме ше шицки, бо роботни дочек, та вредзи и заляц, а потим кед пришол час покладаня испитох, и кед ми требало кус шлєбодного часу, власнїк гварел же „ништа сретьо”, а колеґиня хтора ме мала одменїц гварела же нє мож, бо вона сце водзиц висти зоз вифризирану главу, а власнїк єй гварел же муши мац завязани хвост. Та дзвигла фрку, и я достала же „ништа сретьо”. ЛЮСПП

(69)

Сцела сом го одвесц до його канцелариї побешедовац, алє, нє сцел, та шицки присутни видзели ерупцию и вилїв бридких словох хтори виходзели з моїх устох. На концу ше закончело на тим же робиц будзем, испити покладац нє будзем, алє зато плацу сцем. Такой ютре. Ютре було прц, алє напоютре власнїк пришол зоз якимашик мехами зоз кромплями. Достал дзешка, та принєсол до телевизиї. Кладзе коло мнє єден мех и гвари ми: – Ниа, плаца.

– Перцаце ме дакус, га?

– Перцам, чом? Гайде, маш цо єсц.

– Та мацер вам вашу гамайдарску, мнє сце надумали перцац? Мнє давац гуй? Я вам випатрам як особа хтора прима гуї по городзе? Збогом, довидзеня. Пошла сом дому, закончела зоз „Горску ТВ”, лєм накратко, бо сом ше после видувного вентилу врацала там кажди дзень допивац, док сом плацу нє достала. Нє знаю людзе цо то комбинация Чарногорки, Босанки, Горваткинї и Рускинї. Плаца на руки лєгла. Я после плаци лєм одбивала поволанки од власнїка, а порученя „врац ше на роботу, звекшам ци плацу” лєм иґноровала. Потим сом зволала екипу и упражела помфрит. Вееельо помфриту.

(70)

Порнсекстинґ = лєгки пенєж?

После искуства зоз помфритом, а и далєй полугладна (цо слави, цо прекарми) дала сом ше до глєданя роботи. А Шепокс моя ми гварела же чула на роботи же якиш радио „Сарня”, правда, зоз народну музику, глєда радио водительку. Як мала сом вше задумовала же у радию жию мали людзе хтори маю драбинки, и по тим радию бегаю же би випродуковали звук, та и я сцела буц єдна зоз тих малих, дробних чловечкох же бим могла бегац по драбинкох у шицких можлївих радио апаратох. Приявела сом ше. Односно, наволала число телефона хторе було дате як контакт телефон. Явела ше надрндана женска хтора звучала як тоти стереотипни Италиянки, буржуйки хтори жию у Бруклину у серийох, зоз превельку фризуру, вельо шминки на твари, и жувачом хторе жува зоз отворенима устами, а и зоз пальцом го дакус розцагує. Прейдзем прейґ того, бо то лєм упечаток прейґ телефона и наженєм ше пойсц на розгварку. Написала сом биоґрафию, нахвалєла сама себе кельо ми то можлївосци и искуство дошлєбодзовали, и ЛЮСПП

(71)

цала пицнута пошла на розгварку. До сали, хтору ше иншак видава за мали преслави, свадзби, кресцини и обеди.

– Агамм, а дзе студио радия? – питам ше я.

– Ниа, ту, споза. То скорей бул шпайз, алє зме кус пошорели, положели стол, карсцель, компютер и миксету, ту и якиш микрофон, та ниа, студио – гвари власнїца (гей, була праве як вицибрана тета зоз серийох).

– А як иду змени? Яки опис роботного места? Кельо плаца, нє плацице у помфриту, гей?

– Роби ше по осем годзини, програма тирва 24 годзини дньово, окрем кед нє глєдаме нови фреквенциї, бо ми нє реґистровани, тоти глупи закони и доставанє дозволох за фреквенциї то така, єдна, барз глупа и нєхасновита робота, та гей, так.

– Мггммммм...

– Е, гей, плаца завиши од процентох, кельо достанєш порученя. Висти нє емитуєме. Ми (так гордо), радио, цали час лєм за желє, честитке и поздрави. Дакус хаснуєш таки глас як кед флертуєш, а можеш им и на порученя одвитовац, питаш ше им дацо, та як ше дописуєце, так ци проценти рошню. Симпатична ши ми, одкриєм ци тайну. Нас углавним слухаю старши хлопи, любя вони так, дописовац ше, комуниковац прейґ СМС зоз тобу, та им повеш цо маш облєчене, питаш ше им дацо, креативносц ци ту найважнєйша и проценти ци лєм скакаю. Робиш седем днї у тижню, кажди тидзень, и да видзиш як ше швидко назбераю 20 тисячи – гвари тета зоз сериї.

– (А кед бим зняла порнич и оквачела го на „Порнсайт”?) Мггмммм... – одвитуєм єй я.

– Добре, явим ци чи ши прешла авдицию. Тета зоз сериї ше нє явела, алє о пол рока сом упознала дзивку хтора авдицию прешла. Пайташка мойого пайташа, и бувшого, а вец и бувшого пайташа. Тераз занята як предавачка пращкох од хторих вам окляпнє брух и без вежбаня вам полїпя „плочици” на ньго, а и оформя риц.

(72)

Кус покус, виприповедала сом єй мойо искуство на авдициї за водительку на радию „Сарня”.

– Яяяяяй, робела я там. Знаш тоту авдицию цо була у марцу? Теди сом достала роботу.

– Знам, и я теди була на авдициї.

– Йой, знаш ти цо то. Добре, дакеди и на такого писменого и интересантного напалїш, та вец и фино дописовац ше, алє знаш ти цо вони пишу? Уф. Но, добре, динари то динари. (А дами без моралу то дами без моралу) – Гей, алє знаш, дас два мешаци сом робела там, а вец задумай, пришла инспекция. Чи цо су уж. Нє знам я же чом вони ту пришли. Та, цо рушаю народ хтори жада робиц и привредзовац! Лєм здумую якиш дозволи, фреквенциї, приявйованє фирми, роботнїкох, ма иди беґай. Та нас и заварли. Положели нам клатку на дзвери, и жовту пантлїку, як на филмох. И нє мож войсц. Нїяк. Алє ґаздиня (тета зоз сериї) ше добре здогадла. Нашли зме нову, другу фреквенцию, а инспекция нє роздумовала же маме и мали облачок до шпайзу, та зме принєсли драбину, и гоп, по нєй до студия! Га, то була авантура. Наисце ми фино там було... Алє вец пришла тота робота, та можем безплатно худнуц, знаш, кед попредам тоти пращки. ...

ЛЮСПП

(73)

Вон

Знаце тоту писню „Ти, ти мойо шицко и тебе дам шицко”? Нє знам, цошка, чи є наша, руска, чи зоз „Горскей телевизиї”. Анї нє важне. Нам, випатра, добре идзе зоз такима писнями. И вождами. Прето ше народзел Вон. Вон, наш супергерой, нашо слунко, наш редактор, наш писатель, наш музичар, фамелийни чловек хтори барз люби моноґамию (прето пременєл лєм пейц жени). И вееельки потримовач здравого живота. И шицкого, и шицких. Вон тримал диєту кед були виберанки. И схуууднул аж настрах. Почал рекламовац свойо резултати на телевизиї, и шицки женски почали гласац за ньго. Телевизиї требала патреносц, та го пущали ровно єднак. А и, ґенерална идеолоґия нєшкайшого швета же женска зґодна лєм кед є схуднута. Нє худа, схуднута. Та Вон ишол рооовно єднак. У каждим рекламним боку, а аж му дали и геверни термини же би наживо приповедал о своїм чудотворним худнуцу и диєти хтора то оможлївює. Ниа, вон схуднул аж 20 кили лєм за 25 роки – нє видзице яки є пременєти? За єдну шницлу вон поє пейц нїчовки! Або сто, можеце и тельо, то Му нє важне! И прето є таки схуднути.

(74)

„Барз добра диєта. Одредзице себе єден период. И престанєце єсц. Лєм сце на нїчомнїни. Дакус закончице у шпиталю на инфузиї, алє хтора то млода нє прежила? И кили, без напруженя, иду долу. Нє мушице вежбац, плациц членску карточку у терховальнї, або ходзиц бежац вечарами по Валалє, бо цо кед вас дахто увидзи? Такой вам буду патриц на брух, увидза же є вельки и вецка сце такой „у тим шоре”. Шицки жени зашалєни з тоту диєту, а и Вон постал бая, бо схуднул, та теди, у новей историї Держави нє зазначена така виходносц на гласанє. Бо, знаце, реклама ше закончовала так: „Интересує вас чи наисце так лєгко? Знаже же гей. Но, єст єдна цака. Кед сцеце же би кили пошли долу, мушице гласац за мнє. Иншак – кили нє пойду нїґдзе, аж ше и вода будзе лїпиц на вас.” Вон достал потримовку од женох, и постал наша гвизда, хтора кажди рок шлєбодно и зоз свою моцну волю твердзи же кили каждого року буду вше швидше и швидше исц долу. Тоти цо скоштовали з його диєти – барз худи були. Тоти цо гуторели же ше єсц муши (бо, гат – протеини, витамини, минерали, и тому подобне) були преглашени же су шалєни, а по пошти им посилал желєней шалати, прето же, заш лєм, Вон пропаґує здраву прекарму. На концу су и загарештовани пре рекламованє нєздравого способу живота. Кед Вон видзел же ше му диєта удала, и шицки коло нього худи и на диєти, видзел же є супергерой. Купел себе шмати зоз уложками у плєцох и медзи ногами, же би шицко випатрало цо ширше, а купел и тоти фотоґрей окуляри. Вон видзи – а кед видзе вонка на слунко, Вон фаца. Супергерой, за шицких хтори тримаю диєту (мушиме припознац же од теди предаванє фотоґрей окулярох наросло аж по повалу). Так пришло и лєто. Людзе ше обезпечели: фотоґрей окуляри маю, а на диєти су, та и до купацих можу войсц без уцагованя бруха. Слунко того лєта так швицело на гвизди доокола и на шицких других у Держави же кед сце були на драже, у полю, на тераси, або асфалту и кед сце попатрели коло себе, привидзовало вам ше же баби гоня кози. ЛЮСПП

(75)

Так ше шицко почало покивовац на цо сце патрели, и вец пришли и баби. Шицки видзели тоти бесни баби и кози як ше ґу нïм приблїжую. Барз ше швидко приблїжовали, баби були бесни, бо мушели ходзиц, а кози мекетали як шалєни. И людзе у збунєтосци остали закопани на тих своїх местох на хторих першираз збачели баби же гоня кози. И Вон... нє досц же победзел на виберанкох, же дал людзом диєту и окуляри у хторих ши и кул и мудри – Вон их мушел виратовац од тих бабо-гонячкох (доставал процент зоз предатих водох и фотоґрей окулярох). Вишол вонка, окуляри му почарнєли. Док нє дошол до людзох, презноєл ше и власи ше му залїзали. На хрибце, бо бул у шматох, бул мокри начудо, прето же кед вонка баби гоня кози, а ти у шматох – лєм то можеш постац. Мокри начудо. Шицки телевизорнї Го пришли знїмац у акциї. Зачервенєл ше як рак (затримовал воздух же би достал достаточну ниянсу пред тим як камери почали знїмац) и почал чловека по чловека дзвигац и ратовац, а кед их дзвигнул, капка зною му спадла зоз твари просто до устох каждей особи. Тот зной бул слани, и вони почувствовали смак по першираз после диєталного периоду. И полюбели Го ище баржей. Видзели у Нїм свойого супергероя, хтори их виратовал. Потим вжал єдного зоз своїх ґенералох (барз подобнє випатраю – як кед би були двойнята) и видар ше на ньго: „Помагай, нє видзиш же наш народ у нєволї!” Будне око камери то шицко знїмало. Тварда... рука вше було цошка на цо ше народ палї, чи нє? Мушело ше преношиц по рижних державних телевизийох, же би цали народ знал яки Вон супергерой. Но, у кадру хтори камера лапала, Вон их ратовал, аж по угел по котри ше знїмало, а потим – напущел их и рушел по другу жертву тей нєвитримовней горучави. Принєс их на место дзе око камери уж нє лапало, руцел, та рушел далєй. Важне най око камери видзи шицко. Тоти людзе ше уж знайду – ша, Вон их пипнул, а и капку зною достали, цо сцу ище? Досц им, най ше далєй знаходза. А лєм пре капку зною цо тоти людзе достали, нє шмели повесц правду же цо ше после збуло. Збуло ше тото же гоч Вон людзох пренєсол од єдного до другого угла, Вон их лєм руцел, нє виратовал их. Тота капка зною хтору достали (76)

после диєталного периоду? Лєм их дехидровала и вони на колєнох, и модляци ше ишли, пробуюци пренайсц жридло, капку води, надїї же ше вицагню и же их бесни баби и кози нє замлаца. Виратовали ше. Алє лєдво. Так им тото ратованє випатрало, яґод кед би тирвало децению. Но, пошвидко як ше напили водички, забули на трапезу, алє здогадли ше тей капки зною. Заш лєм ю Вон подзелєл зоз нїма. Єдино же... Анї Вон нє одпорни на тице и з роками, випатра, затил... А води чловекови наисце треба, без нєй мож дас децению. Диєта, чи зберанє води пре слабе шерцо?

ЛЮСПП

(77)

Били медведзи и їх Сиверне кральовство

Жили раз били медведзи у своїм Сиверним кральовстве на Сиверним полу. Думам, и тераз жию, ище вше нє помарли од ґлобалного зогриваня. Вони там жили роками, децениями и виками, медзитим, як пришло нове столїтиє, цошка ше случело. Нє були вони свидоми же цо точно, алє знаце, потераз вше мушели сами лапац риби, уходзиц помедзи попукани лядово плочи и мачац пальчики до лядовей води же би себе поживу лапели, алє, перцай го, мушели дацо єсц. Задумайце: станєце рано, ище сце погар ляду нє попили и нє виваляли сце ше у шнїгу, а уж мушице скочиц до лядовей води, лапац риби, бо жена и дзеци ґравча. Вреща, пища, а женомедведжица ходзи за вами вшадзи (аж и до дзири вецеу хтору сце САМИ викопали) и дошпинтує вам: – Ґррррр, кеди думаш влапиц рибу? Шицки уж лапели и за фриштик и за полудзенок, а ти ище вше нїч?! (а добре знаце же нє, бо кус далєй видзиш исту ситуацию зоз сушедом медведзом – чловек ше нє може анї висрац як медведз, муши ше му дошпинтовац и чвиринкац). Вам ше наисце нє сце, ище сце ше нє оцеплєли од спаня у лядовим шнїгу, а и так ю сирову будзеце єсц, та ше и ушмердзи до полудзенку...

(78)

А то прето же – як цо при нас пришло до револуциї и освидомйованя женох, так то було и при билих медведзох. Медведжици нє сцели вецей вариц, бо, чом би, а хлопи, пре свойо воспитанє, тиж так нє сцели – озда єден били медведз нє будзе розкладац огня и печиц рибу, хтору влапел, на рожню? А нєее. То медведжицова робота. Та, єдли ю сирову. Спочатку ше нїкому то нє пачело, алє ше швидко звикли на смак. Потим пришло нове столїтиє. Нїхто од билих медведзох нє знал точно як ше то случело, алє одразу, и лєм так, людзе им почали приношиц риби у кантичкох. То функционовало єден период, алє потим им людзе намесцели и лядово хижочки, лядово посцелї и карсцелї до хторих кед войдзеш, так ци фино жимно же биш, и кед биш могол, нє сцел стануц. Зубате слунко це огрива, ноги ци ше хладза у шнїгу, пиєш розпущени шнїг... Лєм тельо же мушиш стануц по кантичку зоз рибу. Права уживанция. Но, и то ше пременєло. Людзе пришли, и окрем лядових хижочкох, лядових посцельох и карсцельох за лєжанє и розпущеного шнїгу – почали их и кармиц. „Нє ставай ти сам по кантичку, такой вам я принєшем. И положим до устох. А, и зожувац треба? Нє проблем, ниа, енки. Нє будзе фрка кед ше дакус виблювам, так? Знаце, ми людзе нє єме рибово нукашнї орґани. Любице и кед єст мачанки зоз блюванїни? Е, бааарз ми тераз цепло коло шерца, гоч мам премаржлїни по цалим целу и лєм чекам кеди ше змаржнєм...” Алє, кеди ше медведзови було чежко звикнуц на лагодни живот? Прецо би и подумал же ту єст даяки проблем? Же ше отромболї, затиє, же докмало нє будзе сам знац лапиц рибу? Та нєее... Кед нам даваю, та дай, вжац мушиме! И так били медведзи уживали. Алє вам и далєй, мили читаче, нє ясне же прецо? Людзе почали патриц лєм на пенєж. Природа их нє интересовала. Знаце, бо и сами жиєце у тим. Бул важни лєм заробок, алє лєм тих на верху пирамиди, та гоч и природу знїщиме. Було важне уцерац риц зоз ЛЮСПП

(79)

наймегчейшим папером, гоч за єдну ролну рецепт глаши: пол древа файти явор, пол ґестинї, єден баобаб, єден одарти заяц и єден лєв. Е, то було добре за уцеранє людских рицох. Прето древа умерали. Прето животинї умерали. Прето було менєй файти животиньох, бо були позабивани. Прето почало и барз ше швидко розвивало ґлобалне зогриванє. Прето ше и Сиверни пол, на хторим жили били медведзи, почал помааалки пущац. А пророчество глаши так: Придзе Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом, и природи вецей нє будзе. Алє, нє старайце ше! Пенєжи будзе! И пришол Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом, а Сиверни пол ше почал пошвидшано пущац. Людзе ше злєкли, нє пре билих медведзох, алє прето же розпущованє Сиверного полу значело же велї прекрасни городи зоз велькима коминами зоз хторих ше кури чарни дим – нєстаню. Буду виляти. Та, же би прикрили же цо ше то случує, вони ше, нїби, старали за билих медведзох. „Чежко медведзом, дом им ше пуща, а задумайце, били медведжици анї нє сцу упечиц рибу на рожню?! Ццц. Мушиме им помогнуц.” Та им и помагали, а нєсвидоми били медведзи тоту помоц галаво прилапйовали. Могли сце пречитац и вистки у новинкох хтори ше друковало на жовтим паперу, такволаних, жовтих новинох: ШМЕРЦ ПРИ БИЛИХ МЕДВЕДЗОХ? БИЛИ МЕДВЕДЗИ: КОЇ ВАМ МОЙ?! АЛЄ ДОБРЕ, ДАЙ! Вчера, на правим углє Сиверного полу, одкрите цошка стравичне! (кликнїце же бисце далєй почитали текст) Вчера на правим углє Сиверного полу отриманє стретнуце Мескового чловека зоз велькима ґамбами, пищацим гласом (80)

и загакованьом, його Подпредсидателя, Подпредсидателя подпредсидателя, Министра зоз пейцома особнима карточками, якогош лєм науковца, и там указане же ше Сиверни пол пуща. Присутни нє розумели цо якиш там науковец гутори, алє кед им указал же кельо городи зоз велькима коминами зоз чарним димом буду виляти, так ше злєкли же ше засрали Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом, його Подпредсидатель, Подпредсидатель подпредсидателя, и Министер зоз пейцома особнима карточками. Такой одлучели же ше цошка муши зробиц же би ше защицели вельки комини зоз чарним димом, овай, сеґинь били медведзи. Пре засрани ґачи, швидко вигласане же би ше им лапало риби, а же ше им будзе помагац так як ше ситуация будзе розвивац. Кед треба направя им и лядово хижочки, лядово посцелї и карсцелї за лєжанє, и розпущени шнїг им буду сервирац. Кед треба, и кармиц их буду! Шицко, лєм же би их защицели!

– Шицко! Нїхто Сиверни пол нє може знїщовац, а да нє одвитує за то! Жувац им буду, жувац, потолковал Чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом. За конєц, преношиме вам вияву єдного билого медведза хтори ше там, на Сиверним полу, случайно нашол, но, по наших специялних жридлох хтори вам нє шмеме одкриц, нє випатрал анї кус застарано: – Дайце нам єсц, дайце, болї ме гуй, баш кед сцеце! Нє будзем ше трапиц мачац пальци до лядовей води, та. Пф, можеш думац. Та так почало шицко зоз лагодним животом, помоцу и защиту билих медведзох. Вони ше швидко звикли и почали уживац у благодати помоци Мескового чловека зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом. Та их и хасновали. Хасновали. И хасновали. Медзитим, пришол час же Месковому чловекови зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом требала помоц. Сиверни пол ше, гоч кельо вон наказал людзом же би жували рибу билим медведзом, и далєй пущал. И вон мушел защициц вельки комини зоз чарним димом, овай, билих медведзох, та им гварел же кед сцу мац ЛЮСПП

(81)

шицку помоц хтору им дава, муша буц зоз нїм. Ходзиц за нїм, же би випатрал векше и месковше, бавиц ше зоз нїм, помагац другим загроженим файтом животиньох, мерковац на їх права, а з часу на час, попахац му задок, лєм же „чи ше нє зарайдал”. Били медведзи, хтори уж забули сами лапац риби, нормално, пристали на тото. Ходзели, бавели ше, прокламовали права других загрожених животиньох, а найволєли пахац му задок же чи ше нє засрал, прето же то могли и кед шедзели, а тота защита хтору им Мескови чловек дал их улєнївела, та любели лєм шедзиц. Анї смрод им нє завадзал так барз, лєм же би зачували свой карсцель. Лєм, анї били медведзи нє були свидоми же ше Сиверни пол и далєй пуща, а и, нє могли го барз почувствовац од роштельох хтори им положел зоолоґийни технїчар, же би нє сцекли.

(82)

Сон мойого сна

После телїх волонтираньох, плацених и нєплацених написаних змистох. После телїх вислуханих приповедкох о билих медведзох и защитох. И лєнївстве. И приповедки о Нїм. Вон. Вон нашо слунко, наша защита, наш Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом. Вон нас чува. Дзешка ше у медзичаше збуло же Шепокс и Сакс постали допити, же пришол Инженєр, же маґарци ище вше ту, лєм су менєй интересантни... Сакс надумала барз важну ствар. Сакс надумала же єй дакус потребне жуванє риби, лядови кавч, лядова хижочка и розпущени шнїг. Донайпосле, вецей нє знала кадзи. Направела план. Преселї ше до свойого швета, у своєй глави – там и так вше интересантнєйше. Айкули кусац вецей нє буду. Дакеди попаха задок Месковому чловекови зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом, модляци ше у подсвидомосци и Карми, або кому ґод уж, най ше нє засрал. Нє кед на ню шор. ЛЮСПП

(83)

И так Сакс станула до шора за паханє задку. Були то длугоки шори, ридко кеди ше приходзело на шор, а каждому кому ше удало попахац задок, робел то зоз таким одушевеньом, лєм же би го Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом обачел. Бо, кед це Вон обачи, вец ши на коню. Аж вец поставаш били медведз. И то нє гоч яки: поставаш мудри, совершени, успишни, схопни, а кажде слово хторе вигвариш постава гит. Нєт нєточне вигварянє, нєт нєточни днї. Кед повеш же стреда, та стреда. Штварти дзень у тижню нє штварток – вон постава стреда. Ша то вельки потенциял. И кед ше забунїш, пребачене ци, так же ши на мире. Доставаш свою окремну лядову хижочку, нє мушиш ше гужвац зоз другима билима медведзами, школа ци покончена и кед є нє, а шанси за напредованє лєца по нєбо на ракети. Прето Сакс станула до шора. Нєт вецей айкули, нєт вецей овци, нєт нїчого. После рокох нервираня пре почежкосци хтори Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом правел шицким цо нє станули до шора за паханє задку, после гандрованя праве пре тоти ствари, после понїжованя прето же ши ше школовал, после препатраня текстох, бо споминанє вельких коминох зоз чарним димом постали забранєни, после страху од одказу, после страху од капитализма, од препаданя животиньох, як загрожених, так и других файтох, древох, баобабох, алє и обичних арвачкох зоз заградки, Сакс станула до шора за паханє задку. Алє, Мескови чловек видзел потенциял. Видзел же Сакс паха рици на уметнїцки способ. А потим, кед писала звити, бо обсяжни и вельо звити требало писац о Його задку, и тим як ше Вон абсолутно нїґда нє зарайдал, знала то приказац на таки интересантни способ же ше аж и Йому попачело як то звучи, кед ше Вон лєм дакус покака до ґачох. Прето Вон положел Сакс же би му цо частейше пахала задок. А цо частейше пахаш задок, то и векши шанси же налєциш на говно. Алє, кед нє можеш процив нїх... будз били медведз хтори паха задки. За шицки тоти паханя задку Вон ю наградзел. Тераз Сакс нє мушела пахац рици, напредовала. Шицки били медведзи хтори (84)

законча зоз паханьом задку приходзели ґу Сакс и приповедали єй цо и як напахали. Вона тото записовала и потим писала уметнїцки звити. Звити, приповедки хтори нї на яки способ нє могло дешифровац же чи ше Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом посрал. И то була єдна, перша ґарадича до горе. Потим єй Вон дал нове место. Сакс лєм преверйовала други звити. То була допита робота, та вам ю нє будзем анї описовац. Алє, то була друга ґарадича до горе. После ище пейцох, нє таких интересантних ґарадичох (поготов же ше то помали почало зґадзовац Сакс, вше баржей и баржей) Сакс достала нове роботне место, позицию – Сон мойого сна. Алє, з оглядом на тото же и вона була пахачка задку, нє вельо єй за то требало, барз кратки период. Понеже ше Сиверни пол и далєй пущал, водзела ше велька кампаня же би ше комини зоз чарним димом нє споминало, та Сакс, як искусна пахачка задку и писателька и преверйовачка звитох, достала найлєпшу позицию. Сакс постала креативна редакторка програми на найвекшим медию у Державки од Держави, познатей провинциї у Держави у хторей жиє, а позиция у народу позната як Сон мойого сна. Нє пачело ше єй же и далєй за Ньго муши робиц, же придзе як Його чловек, же шицки буду знац же ю Вон там положел и же Йому будзе у служби и ґадзело ше єй тото, алє успишно трудзела скривац ше у своєй глави и у своїм швеце. Там голєм могла шицко на прави способ пременїц, можебуц аж и звалїц Го? Гоч як, Сакс тоту роботу барз любела. Вона мала идеалну роботу, хтору лєдво чекала окончовац. Правда же будзе мушиц мерковац же би ше нє писало о коминох зоз чарним димом, алє гоч як обрациш, остаток свойого роботного часу годна робиц тото цо сце, а то – на креативни способ меняц програму медия, усовершовац ю и ушорйовац же би ше людзе на креативни способ виражовали. Мескови чловек зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом пририхтал журку лєм за Сакс. На тоту журку були поволани шицки вельки людзе хтори Го окружую, а хтори напредовали ЛЮСПП

(85)

як и Сакс – прейґ паханя задку. Ту були и Инженєр и Шепокс, бо их Сакс волала як потримовку. Потримовку за паханє задку, алє и прето же єй було мло, аж ше єй блювало же муши буц на журки зоз шицкима тима билима медведзами хтори ше єй, у ствари, ґадзели. Журка була успишна, на цале гарло вихвальовали Сакс, а як корунованє єй нового Сна моїх снох, було остатнє явне, на бини, зоз буґнами и специялнима шветлами провадзене, паханє задку Мескового чловека зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом. То у тих кругох була велька ствар. А понеже ше Сакс нє знаходзи у таких ситуацийох, прето же ше єй блюва кед видзи одразу тельо билих медведзох, и прето же єй шицко було вше одвратнєйше, Сакс почала цуґац. Єдно за другим. Гоч єй Инженєр крашнє гварел же най зменша, бо ма ище витримац до конца вечара, Сакс ше на ньго лєм видарла. Шветла на бини ше попалєли, буґни почали лупкац, Вон вишол на бину и зоз шветочним гласом поволал Сакс. Шлїдзело шветочне, и остатнє паханє задку. Сакс ше лєдво виґрабала на бину, бо ше спила як морка, перцай го, мушело дакадзи вибиц. Мескови чловек ше шветочно зогнул, зоз кланяньом, станул так на штред бини, а за Сакс порихтал лакотку. Аж ше дакус и покакал до ґачох, лєм же би могла свой талант ище раз, у тей шветочней нагоди вихасновац. Сакс кус обрацела главу, зморщела ше и зогла, шветочно попахац задок. Пах говна єй заплюснул нос, алкогол ше зоз жалудка подзвигнул дакус горе, и блюванїна вишла на уста. Виблювала ше по Його рици, а вец ознова и на публику. Зґрабела микрофон и мушела вируцац шицко цо єй на души. Вироятнє прето же часц того алкоголу нє вишол на уста, алє пошол до мозґу, та го и замуцел. Отворела уста, а слова лєм вилєтовали (добре, зоз заплєтаньом язика, алє ишло).

(86)

– Ви шицки нє били медведзи, ви маймуни. А най ми пребача и маймуни же сом их зоз тим увредзела. Ви видзице цо Вон роби, а лєдво чекаце ознова му попахац задок, ище ше и наздаваце же ше посрал! Приставаце нє бешедовац о коминох зоз чарним димом, а знаце же Вон забива шицких нас, та аж и вашу мачку, знам же йойчице кажду ноц за ню! (Инженєр ше лєм лапал за главу, а Шепокс пробовала сцагнуц Сакс зоз тей бини) – Идиоти глупи, то ви шицки. А Ти! Ти! Маймуну єден! Думаш же будзеш владац занавше? Думаш же це нє зваля? Думаш же можеш цо сцеш? Яяяяя це звалїм. Лєм же биш вецей нє мучел нормалних людзох. Звалїм це, найдзем ци дацо, будзеш гнїц, бо лєм теди будзем задовольна, док увидзим як гнїєш, помали и шмердзацо. И тот смрод будзем з уживаньом пахац! Аж анї тота фалшива диплома зоз медицинского факултету ци нє годна помогнуц, бо ши себе нє годзен помогнуц, а знаш чом? ПРЕТО ЖЕ ШИ, ПЕРЦАЧУ ВЕЛЬКИ, АНЇ НЄ ХОДЗЕЛ НА МЕДИЦИНСКИ ФАКУЛТЕТ! ПРЕТО ЖЕ ШИ ГЛУПИ ЯК СЛУП! Сакс зишла з бини, позберала Инженєра и Шепокс и сцекла отамадз як без глави. Окрем того же направела скандал, знала же ше гнїв Мескового чловека зоз велькима ґамбами, пищацим гласом и загакованьом звалї на ню. Знала же вецей нїґда нїч нє будзе мац, же нє годна нїч робиц, окрем питац ше даєдней нормалней держави чи би ю нє вжала. Там годна голєм вариц кафи, кед нїч инше. Рано станула, цала мамурна, прелїґла ґомбовцу, и наволала Го, же би пробовала вигладкац ствари. Могла их вигладкац. Алє кару одслужиц мушела. Як приватна пахачка Його задку. Знаюци же єй уж нїкадзи, подписала контракт, та зоз дзешатей, найвисшей ґарадичи, спадла долу, до пекла. Постала били медведз, свидома же ше Сиверни пол пуща, алє ту нїч нє могла, лєм мерковац на свой карсцель, и чи єй риба досц пожувана.

ЛЮСПП

(87)

Єпилоґ: Нє сер

Рано кед Сакс станула, видзела же, як и у случаю Кирвавей свадзби, шицко тото бул лєм одвратни сон. Аж и сама подумка на прилапйованє системи, на паханє Його задку, на прилапйованє цалей защити билих медведзох, виволує огромни кошмари, зоз хторих нє досц лєм зобудзиц ше. Нє досц отресц ше того шмердзацого, згнїтого чувства, бо и кед ше зобудзиш, похопиш же ши у истим сраню. Лєм же, нє пахаш ти задок, алє велї други. Або шедза у своїх лядових хижох и чекаю же би им дахто зожувал рибу. Перцай го, то нє живот. Сакс обчекує ище вельо того. Ище вельо рочни одпочивки на морю, и пречитани кнїжки, каждодньови одход на роботу, єдну, або другу, або трецу, алє така файта фрки, и нєчувствованє млосци хтору спричинює пах говна у ґачох (бо то чувствуєце кед пахаце задок дакому), спричинює же бисце ше чувствовали живо. Сакс нє креативна редакторка на найвекшим медию у Державки од Держави, алє є новинарка хтора ше нє помири зоз подлу систему, а хтора ше, заш лєм, може креативно виражовац. И хтора ма нагоду (88)

жиц у своїм швеце, зоз особами хтори вона пущи нука. Чом то може? Прето же так надумала! Предо мну ище велька борба. Предо мну нови роки у иножемстве, концерти шветових гитох хтори виводза смиково квартети, єдзенє феноменалних бурґерох, алє лєм през викенд, бо за кажди дзень нє мам достаточну плацу. Предо мну каждодньово вистки о Нїм, алє тото сом вибрала, та – сцишнї зуби. Предо мну рана зоз кафу, викенди зоз Инженєром, бо лєм теди маме часу за нас, „Острово фестивали”, джез, виучованє законох – бо лєм кед ши добре информовани, лєм теди можеш добре функционовац у Держави (мушиш ше знац як видрец на особи ФТ1П). Шицки тоти маґарци ту. Були ту и скорей, ту су и после. Та су ту, най би були. Подаруєм им балон же би ше нашмеяли, бо ше вец и я будзем лєпше чувствовац. Так и з билима медведзами. Лєм и вони муша постац свидоми же ше Сиверни пол розпущи и же буду мушиц сами лапац риби. Бо так идзе циклус костираня. Нїхто нїкому нє будзе длуго жувац рибу. Тото цо Сакс може, то дзвигнуц главу горе, и предлужиц жиц у своїм швеце. На концу конца, любов, секс и политични партиї вше буду ту. И вше ше буду преплєтац. Правда же сом нє достала безплатни сендвич, алє сом вельо богатша и без сендвичу. Донайпосле, нє сцем сендвич, сцем бурґер. Зоз помфритом. Заш лєм я Сакс. Конєц.

ЛЮСПП

(89)

ЛЮСПП Понятнїк (а ла Сакс)4

витресанє по хлопски – д**канє вицибрана – напирлитана гамайда – п**да5 гойда – к*рва, фуфа гуй – к*рац зарайдал – засрал перцай – *б перц, перц, перц, перц, перц, перц, перц – f*ck, f*ck, f*ck, f*ck, f*ck, f*ck, f*ck перцаней – *беней

ЛЮСПП Понятнїк (а ла Сакс) настал як здумане прекладанє сербских и анґлийских лацох на руски язик. Або лєм як толкованє бааарз руских словох.

4

Гамайда и гуй народни назви за женски, односно хлопски полни орґан, и таки ше у руским язику нє хасную у пежoративним смислу. Окрем у тей кнїжки. А можебуц и зажиє.

5

(90)

перцай го – *би ґа перцай ме – *би ґа (лєм саркастичнєйше) погамайдзела – попи*дзела прирва – провалия сакайтов и пол – вельо та мацер вам вашу гамайдарску – п**да вам материна терховальня – теретана ФТ1П – Фали Ти Єдан Папир ЦЗП – Цо За Перц – при ґлобализованших ґенерацийох познатше як WTF

ЛЮСПП

(91)

Рецензия Татяна Беук-Латяк

Сакс одросла

Сакс одросла... То перши упечаток котри сом здобула после читаня романа у приповедкох „Любов, Секс, Политични партиї” Александри Живкович Бучко. Пременєла попатрунок на швет, похопела цо єй наша, анї кус нє блїщаца, дїйсносц поручує. Роман указує яки живот жию млади людзе, з якима ше проблемами стретаю, яки маю жаданя, алє и же нє маю можлївосци витвориц ше, доказац же вредза. За тото з часци заслужна, лєбо лєпше поведзене – виновата ґенерация родичох, котра пре свойо цилї жертвовала будучносц потомкох. Но, то друга приповедка.

Александра Живкович Бучко направела длугшу паузу после „Горору за принцези”, же би ше на тот завод врацела до рускей литератури зоз ище векшу шмелосцу и отвореносцу. Свидома же єй на тей кнїжки нє буду винчовац старши и уж афирмовани писателє зоз шорох нашей националней заєднїци, нє вибера слова виражиц свой гнїв, розчарованє, чувство спреведнутосци... Праве слова и прицагую найвекшу увагу. Виняти су зоз словнїка младих, таки яки су, сирови, провокативни, часто одбиваюци, антипатични. Чи нам ше то пачи, чи нє, таки млади швет. Нє лєм руски, алє у ґлобалу.

(92)

Приповедки ше шорую скоро хронолоґийно, так же гевтот хто позна Александру, точно може препознац ситуациї през котри прешла у живоце, та аж и людзох препознац. Таке зявенє нє нове у нашей литератури, алє є на тот завод културнєйше. Окрем Мескового чловека... нїхто особнє нє поплювани, за розлику од скорейших капиталних творох дзепоєдних наших писательох. Алє, кед ше вежнє до огляду „били медведзи”, поплюване цале дружтво у нашей жеми, поведла бим, цалком заслужено. Доза гумору одмерано прецагнута през цали роман и прето верим же наидзе на добри приєм при младих читачох. Любела бим кед би их було вецей як пальци на рукох и ногох, бо роман и його авторка тото заслужую. Старши нє верим же з одоброваньом дочекаю роман, гоч и сами були таки кед починали писац. Уж чуєм коментари: „Нач таке писац и губиц дзеци?”, „Худобни словнїк, на цо ше троша пенєжи...”, „Шицко ше зводзи на алкогол и секс...” Так було и скорей, лєм ше нє писало, ище менєй бешедовало о тим.

У своїм другим роману Александра Живкович Бучко оштро критикує дружтво, державу, руководство у каждим смислу того слова. И ма право на тото. Могла би сцекнуц „вонка”, як други, и отамаль солїц розум тим цо упарто оставаю. Нє, вона остала и похопела же правила котри предписали людзе на власци муши почитовац, кед сце робиц як новинар, за цо ше школовала. Здобула искуство у менших и векших медийох, як на руским, так и на сербским язику. Гоч цензура у медию у котрим роби, голєм на меншинским, руским язику нє иснує, свидома є же нє шме повесц цалком шицко. И у нєй ше зявела автоцензура, гоч ше єй моцно одупера. О маґарцох єст мало слова, а анї принцези ше нє вельо вецей спомина. Живот, заш лєм, нє басна, анї нє сказка. Каждого индзей одведзе, а чи ше будзе дзе врациц, кед дахто пожада, нїхто нє може повесц, та аж анї Сакс.

Авторка нароком пише на язику котри далєко од руского литературного. Гвари, так млади бешедую, иншак нє розумя. Нажаль, мушим ше зоз тим зложиц. Нє досц зме, думам на ґенерацию родичох, зробели же би нашо дзеци бешедовали чисто по руски. Вше нам було шицко важнєйше як тото. Препущели зме их масовним медийом, котри посцигли свой циль – надрилїц шицко цо нє у ЛЮСПП

(93)

складзе з потвердзенима дружтвенима, културнима и социялнима нормами. Медзитим, припознаванє вини нє значи же треба дзвигнуц руки и пущиц най нам ше язик зачири у асимилациї, без огляду дзе, чи ту у Сербиї, чи у швеце. У другей кнїжки, предлуженю „Горору за принцези”, Сакс и далєй хаснує вельо сербизми, ту и пожички зоз анґлийского, конструкциї виреченя нє нашо. О ґраматики нє будзем, вона остава тайна и за афирмованих литератох, гоч закончели фамозну Катедру, нє було би чесно поскакац по младому авторови.

Читаюци „Любов, Секс, Политични партиї” мам горке чувство у устох. Прецо млади муша прейсц так як ми, старши? Ту думам насампредз на емотивни бок живота. Кед у питаню материялни, вони у вельо горшим положеню. Перспективи им зужени, огранїчени. Зато шнїц знаю. З помоцу алкоголу, або трезби, шицко єдно. А сни... сни гевто найкрасше цо маме. Чувайме их. Верим же ше Александра Живкович Бучко и єй парняки остараю о тим.

(94)

CIP - Каталогизација у публикацији Библиотека Матице српске, Нови Сад 821.161.2(497.11)-31 ЖИВКОВИЧ-Бучко, Александра, 1992Люспп : [любов, секс, политични партиї : роман у приповедкох] / Александра Живкович Бучко. - Нови Сад : Руске слово, 2017 (Петроварадин : Maxima graf). - 100 стр. ; 21 cm. - (Makoff ; 19) ˝Кнїжка состойна часц часопису МАК 12/2017˝ --> полеђина насл. листа. - Тираж 400.

ISBN 978-86-7105-307-5 COBISS.SR-ID 319379719

Доза гумору одмерано прецагнута през цали роман и прето верим же наидзе на добри приєм при младих читачох. Любела бим кед би их було вецей як пальци на рукох и ногох, бо роман и його авторка тото заслужую. Старши нє верим же з одоброваньом дочекаю роман, гоч и сами були таки кед починали писац. Татяна Беук-Латяк рецензентка