LISA SOTILIS ΒΑΣΩ
βασιλική σιουτη
πολιτικο επταημερο
γιάννησ πανταζόπουλοσ talking points
χάρησ καλαϊτζίδησ ιλεκτρισιτυ
δεσποινα τριβολη footnotes
γιάννησ παντελάκησ akροβατωντασ
ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.
ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ
T 210 3254 290
F 210 3249 785 info@lifo.gr
εκδοτης/διευθυντησ Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
chief executive officer Μιχάλης Μιχαήλ chief operating officer/commercial director Θανάσης Χαραμής
σύμβουλος σχεδιασμού
Γιάννης Καρλόπουλος
editor in chief Αλέξανδρος Διακοσάββας διευθυντής εντυπου Τάσος Μπρεκουλάκης
διευθυντής συνταξης εντυπου Γιάννης Πανταζόπουλος διευθυντής mikropragmata.lifo.gr
Άρης Δημοκίδης
διευθυντής ενημερωσησ
Μάκης Πολλάτος
υπευθυνη πολιτικου ρεπορταζ - ερευνασ Βασιλική Σιούτη αρχισυνταξία Ζωή Παρασίδη αρχισυνταξία podcasts Μερόπη Κοκκίνη συντονισμοσ υλησ Νινέττα Γιακιντζή εμπορικο τμημα
advertising director Ξένια Στασινοπούλου
direct sales director Κώστας Μαντάς
senior advertising manager
Άννα Λαπαρδάγια direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Ευθύμης Παχής
advertising manager Δημήτρης Βουκελάτος (dvoukelatos@lifo.gr)
advertising coordinator Κατερίνα Κουρμούζη (kkourmouzi@lifo.gr)
head of creative Βασίλης Καψάσκης branded content manager Φιλιώ Ράγκου
digital campaign manager Γιώργος Γιαννή
advertising executive Χριστίνα Καλλή
ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου
συνταξη
Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Γιάννης Βασιλείου, Ίωνaς Καλλιμάνης, Ντίνα Καράτζιου, Βάνα Κράβαρη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκος
Μπακουνάκης, Γλυκερία Μπασδέκη, Αργυρώ Μποζώνη, Σταυρούλα Παπασπύρου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Δέσποινα Τριβόλη, Γιώργος Τσαγκόζης, Κορίνα Φαρμακόρη newsroom συντακτικη ομαδα
Σωτήρης Βαλάρης, Αγάπη Βαρούνη, Κλειώ Καζάνα, Πέτρος Κράνιας, Πέννυ Μαστοράκου, Μιλτός Τσεκούρας social media
Ιωάννα Ζέρβα, Τατιάνα Τζινιώλη
ατελιε αrt director
Βανέσσα Φερλέ, Μαργαρίτα Καμαριώτη αssistant art director Μπιάνκα Σαμαρά
φωτογράφοι
Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F., Γιώργος Ξανθινάκης, Νίκος Κατσαρός διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Μαρούσα Θωμά, Ελπισία Σπαθάρη επιμελεια κειμένων Μαρία
07—13
ΜΑΡΤΙΟΥ 2024
Νο 805
p Τελικά, τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα ωφελήσουν τα δημόσια;
p Το «Dune», η Μέση Ανατολή
και οι εξεγερμένοι
p Παιδικές αποκριάτικες στολές: H πύλη της Κόλασης
p Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…
Από τα μαζικά μέιλ της κ. Ασημακοπούλου στη στάση της εκκλησίας μετά το ψήφισμα για τον γάμο των ομοφύλων και την υπόθεση Μπελέρη.
Ως έναν αχρείαστο μπελά από εκεί που δεν το περίμεναν αντιμετώπισε το Μέγαρο Μαξίμου την υπόθεση της αποστολής μαζικών μέιλ από την ευρωβουλευτή Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου σε Έλληνες ψηφοφόρους που κατοικούν στο εξωτερικό, μετά από καταγγελίες μερικών από αυτούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία τους τα είχαν στείλει μόνο στο υπουργείο Εσωτερικών για την επιστολική ψήφο.
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διέταξε ήδη ποινική προκαταρκτική έρευνα για να διερευνηθεί αν υπάρχει παραβίαση της νομοθεσίας περί προσωπικών δεδομένων και παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου. Η ευρωβουλευτής δεν έχει δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις ως τώρα και, είτε από άγνοια είτε από περιφρόνηση του νόμου, το αποτέλεσμα είναι εξίσου προβληματικό.
Στην κυβέρνηση προσπαθούν να το υποβαθμίσουν μέσω των δημόσιων δηλώσεων, αλλά στην πραγματικότητα δεν υποτιμούν καθόλου το ζήτημα που έχει προκύψει και τους φέρνει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, την ώρα που προσπαθούν να επουλώσουν τα τραύματα από την υπόθεση των υποκλοπών και το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη το αποδίδουν σε επιπολαιότητα της κ. Ασημακοπούλου, η οποία δεν χρειαζόταν, και δεν αποκλείεται να κοστίσει στην κυβέρνηση, καθώς πρέπει να δοθούν πειστικές απαντήσεις από την ίδια και το υπουργείο Εσωτερικών. Γενικά, η ιστορία αυτή έχει προκαλέσει αμηχανία και στους βουλευτές της ΝΔ που καλούνται να απολογηθούν για πιθανή διαρροή στοιχείων από το υπουργείο Εσωτερικών, ενισχύοντας την αμφισβήτηση των εγγυήσεων
Ένα πρόγραμμα που συμβάλλει στην οικονομική ανεξαρτησία και την ουσιαστική κοινωνική ενεργοποίηση των γυναικών στην Ελλάδα.
Με όραμα να ενδυναμώνει καθημερινά τις γυναίκες και να ενθαρρύνει την εξέλιξή τους, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ένα ισότιμο και συμπεριληπτικό περιβάλλον εργασίας, ο Όμιλος Motor Oil στέλνει και το 2024 το
δικό του ισχυρό μήνυμα για την Ημέρα της Γυναίκας, αποδεικνύοντας εκ νέου και με τον καλύτερο τρόπο πως η ισότιμη επιβράβευση και οι δυνατότητες προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης ήταν και θα είναι πάντα απόλυτη προτεραιότητα.
Εδώ και παραπάνω από 50 χρόνια, άλλωστε, οι άνθρωποι αποτελούν το σημαντικότερο κεφάλαιο του Ομίλου Motor Oil, γι’ αυτό συνεχίζει να μεριμνά για εκείνους, ανεξαρτήτως φύλου, με την πρωτοβουλία
«Lead the way forward» να κάνει πράξη την υπόσχεση φροντίδας που έχει δώσει από την ίδρυσή του, δίνοντας βήμα σε όλες εκείνες τις γυναίκες που ηγούνται
των εξελίξεων να χαράξουν δυναμικά τον δρόμο τους. Ο Όμιλος Motor Oil σε συνεργασία με το Women on Top, λοιπόν, υλοποιεί φέτος το εξειδικευμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης και ενίσχυσης της απασχολησιμότητας των γυναικών «Ready for Work @ Engineering»
που είναι δωρεάν, πραγματοποιείται διαδικτυακά και δίνει την ευκαιρία σε πάνω από 30 νέες γυναίκες, οι οποίες πρόκειται να αποφοιτήσουν ή έχουν ήδη αποφοιτήσει από Σχολές Μηχανικών, και μάλιστα από όλη την Ελλάδα, να εξοπλιστούν με τα απαραίτητα εργαλεία και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχουν στον χώρο της ενέργειας.
«Είμαστε πολύ χαρούμενοι που και φέτος, με το μήνυμα “Lead the Way”, ενδυναμώνονται και ενθαρρύνονται οι νέες συμμετέχουσες του προγράμματος “Ready for Work
@ Engineering” να ονειρεύονται και να πιστεύουν στη δυναμική τους, να διαμορφώνουν το μέλλον τους, αναδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορούν να επιτύχουν», σημειώνει η Ελένη Γκιρτζιμάνη, Head of Talent Management και Acquisition του Ομίλου Motor Oil.
Απευθυνόμενο σε γυναίκες που ενδιαφέρονται για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την κυκλική οικονομία και τα εναλλακτικά καύσιμα, το εν λόγω πρόγραμμα στη πρώτη του φάση (βήμα Επιμόρφωσης) εμπεριέχει 10 πρακτικά και διαδραστικά εργαστήρια από έμπειρες εκπαιδεύτριες του Women On Top, ενώ στη συνέχεια οι απόφοιτες θα συνδεθούν με γυναίκες που έχουν επαγγελματική εμπειρία στον τομέα της ενέργειας και θα πραγματοποιήσουν μαζί τους μια τρίμηνη συνεργασία mentoring (βήμα Mentoring).
Πριν από την έναρξη του προγράμματος, οι γυναίκες που επελέγησαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, 16 από Αθήνα και 22 από την περιφέρεια (Αγρίνιο, Βόλος, Θεσ/κη, Χανιά, Ηράκλειο, Κέρκυρα, Κοζάνη, Κόρινθος, Αρκαδία, Ξάνθη, Έβρος, Πάτρα, Πτολεμαΐδα, Σητεία,
Σπάρτη, Τρίκαλα) είχαν τη μοναδική και σπάνια ευκαιρία επίσης να επισκεφθούν τις εγκαταστάσεις του διυλιστηρίου της Motor Oil στους Αγίους Θεοδώρους στις 5 Μαρτίου, προκειμένου να έρθουν σε επαφή με το πεδίο αλλά και να γνωριστούν μεταξύ τους από κοντά.
Με ηχηρές παρουσίες και σημαντικούς ομιλητές
Κυριάκος Μητσοτάκης Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας
Δόμνα Μιχαηλίδου Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Γεωργία Καλτσή
Παραολυμπιακή αθλήτρια ξιφασκίας
Ovileya Myrah
Trans rights activist Γιατροί χωρίς Σύνορα
Γιώργος Καπουτζίδης
Σεναριογράφος, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός
Βασίλης Κεκάτος Σκηνοθέτης, Σεναριογράφος
Φώτης Σεργουλόπουλος Ηθοποιός, Παρουσιαστής, Επιχειρηματίας
Ράνια Τζίμα Δημοσιογράφος, Παρουσιάστρια Mega TV
Ελένη Φουρέιρα Καλλιτέχνιδα
Γρηγόρης Χρυσικός Συνιδρυτής ΑΜΚΕ Cool Crips
Nαταλία Γερμανού Παρουσιάστρια, Στιχουργός
Διάνα Βουτυράκου Μηχανικός Λογισμικού, Ιδρύτρια Unique Minds
Το τρίτο συνέδριο του «The Upfront Initiative» έρχεται σε μια κομβική χρονική συγκυρία, λίγες εβδομάδες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία.
Φέτος επιχειρούμε να πάμε τη συζήτηση ένα βήμα παραπέρα, μιλώντας για ουσιαστική συμπερίληψη, ισότητα, ορατότητα και ποικιλομορφία στην εργασία και εστιάζοντας πάντα στις ομάδες που δέχονται διακρίσεις: στις γυναίκες, στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, στα ανάπηρα άτομα και σε άτομα διαφορετικής καταγωγής ή θρησκείας.
Οι συζητήσεις που θα αναπτυχθούν στα πάνελ και στα fireside chats του συνεδρίου αφορούν, μεταξύ άλλων, τη γυναικεία ενδυνάμωση και τα πολλαπλά στερεότυπα, τον σεξισμό και τον ηλικιακό ρατσισμό, την καταπολέμηση του φόβου και την ανάγκη για ελευθερία έκφρασης στο εργασιακό περιβάλλον, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν πρόσφυγες και μετανάστες από μειονοτικές ομάδες, τα δικαιώματα των εργαζόμενων γονέων, τη συμπερίληψη στην ποπ κουλτούρα και την τηλεόραση, τις προκλήσεις που θέτουν η νευροδιαφορετικότητα και η ψυχική υγεία στην εργασία, την επίδραση της cancel culture στον χώρο της επικοινωνίας και των ΜΜΕ, την ορατότητα και την παροχή ίσων ευκαιριών στα ανάπηρα άτομα, τις βέλτιστες πρακτικές και τις DEI στρατηγικές που κάνουν τη διαφορά.
Να είστε όλες, όλοι και όλα εκεί!
Έαπό τον γιάννη παντελάκη
Oι Αρχές, οι οποίες είχαν μεταφέρει στους δημοσιογράφους
τις εικασίες
για τον νεκρό κλέφτη καλωδίων ή μετασχηματιστή, δεν είπαν τίποτα εκείνη την ημέρα· σιώπησαν.
παραπληροφόρησης.
να ξημέρωμα πολλά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να μιλάνε με σχετική βεβαιότητα για τον θάνατο ενός νεαρού άνδρα που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αγνώστων λοιπών στοιχείων και εντοπίστηκε νεκρός πάνω σε στύλο υψηλής τάσης του ΔΕΔΔΗΕ κάπου στο Παλαιό Φάληρο. Ο ρεπόρτερ της ΕΡΤ, και όχι μόνο (ωστόσο η δημόσια τηλεόραση δεν μας έχει συνηθίσει σε μετάδοση ανεπιβεβαίωτων πληροφοριών και δημοσιογραφικών παρεκτροπών), είχε να προσθέσει κάτι επιπλέον σε όσα έλεγε: «Εικάζεται από τις Αρχές ότι ο νεκρός προσπάθησε να κλέψει καλώδια ή τον μετασχηματιστή του ΔΕΔΔΗΕ». Αλλά επειδή και αυτός, όπως όλοι οι δημοσιογράφοι, γνωρίζουν ότι μια παραπάνω πληροφορία πουλάει, με την ίδια σιγουριά ανέφερε πως «εξετάζεται το ενδεχόμενο να είχε και συνεργό που τον εγκατέλειψε όταν τον διαπέρασε το ρεύμα» – είναι λόγια του ρεπόρτερ. Οι Αρχές, δηλαδή η αστυνομία ή η πυροσβεστική ή κάποια άγνωστη, άλλη Αρχή, κάνουν εικασίες και οι δημοσιογράφοι θεωρούν ότι πρέπει αυτές οι εικασίες να μεταφερθούν ως δεδομένες πληροφορίες, και μάλιστα αυτούσιες. Χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς διασταύρωση, χωρίς μια δεύτερη πηγή που θα τις επιβεβαιώνει ή θα τις διαψεύδει, απλώς επειδή το είπαν κάποιες Αρχές. Οι τηλεθεατές εκείνη τη μέρα, νωρίς το πρωί, έμαθαν ότι κάποιος ή κάποιοι επιχείρησαν να κλέψουν καλώδια, μετασχηματιστές ή κάτι σχετικό από μια κολόνα του ΔΕΔΔΗΕ, έναν από αυτούς τον χτύπησε το ρεύμα και πέθανε ακαριαία επάνω στην κολόνα. Όταν μεταφέρεις, έστω υπό μορφή εικασίας κάποια πληροφορία, για τον αποδέκτη της απλώς είναι βεβαιότητα, σχετική ή απόλυτη. Και επειδή πολλοί δημοσιογράφοι μπορεί να έχουν έλλειμμα δεοντολογίας αλλά όχι και φαντασίας, κάποιοι από αυτούς τις ώρες που ακολούθησαν πρόσθεσαν ένα ακόμα ενδεχόμενο στην ιστορία: ο νεκρός και προφανώς και ο δεύτερος συνεργός του, που εξαφανίστηκε μετά το δυστύχημα, ήταν Ρομά. Ταιριάζει άλλωστε σε ένα τέτοιο σκηνικό ένας Ρομά – οι Ρομά μπορούν να ταιριάξουν σε πολλά σκηνικά που αφορούν παραβατικές συμπεριφορές. Μπορεί η πραγματικότητα να μην το επιβεβαιώνει αυτό, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα της πραγματικότητας, όχι των ευφάνταστων δημοσιογράφων. Το θέμα, παρά την τραγικότητά του (η οποία έχει περιορισμένες διαστάσεις όταν πρόκειται για Ρομά, μετανάστες, εξαρτημένους κ.ά.), θα τελείωνε εκεί αν αρκετές μέρες αργότερα δεν ερχόταν μια δεύτερη πληροφορία που έδωσε μια εντελώς διαφορετική διάσταση: έλεγε ότι το θύμα που βρέθηκε στην κολόνα του ΔΕΔΔΗΕ ήταν ένας νεαρός δημοσιογράφος· σίγουρα όχι Ρομά και σίγουρα δεν αποδείχτηκε από πουθενά ότι προσπαθούσε να κλέψει ρεύμα, καλώδια ή μετασχηματιστές. Η νέα εκδοχή ήρθε από μια γειτόνισσα της περιοχής, η οποία γνώριζε καλά και αρκετά χρόνια το θύμα, αφού κατοικούσε κοντά στο σπίτι της. Ξαφνικά, άλλαξαν όλα. Ο νεκρός δημοσιογράφος είχε όνομα και επίθετο και βρήκε τραγικό θάνατο όταν επιχείρησε να σώσει μια γάτα η οποία εγκλωβίστηκε στην κολόνα του ΔΕΔΔΗΕ και δεν μπορούσε να κατέβει. Ο δημοσιογράφος πέθανε, η γάτα σώθηκε. Αυτό είπε η γειτόνισσα και γνωστή του νεκρού.
Oι Αρχές, οι οποίες είχαν μεταφέρει στους δημοσιογράφους τις εικασίες για τον νεκρό κλέφτη καλωδίων ή μετασχηματιστή, δεν είπαν τίποτα εκείνη την ημέρα· σιώπησαν. Κάποιοι δημοσιογράφοι, ακόμα και από αυτούς που μετέφεραν τις εικασίες των Αρχών, έδωσαν τη νέα εκδοχή. Και επειδή αρκετοί θυμόντουσαν τον νεκρό δημοσιογράφο από τις εμφανίσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό στον οποίο εργαζόταν, πρόβαλλαν και μερικά βίντεο από ρεπορτάζ που είχε κάνει. Ήταν συμπαθής και μαχητικός, είπαν.
Πολύ γρήγορα, και αφού το θέμα ανακυκλώθηκε μαζικά, περνώντας από τον μύλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου, οποιοσδήποτε (σκόπιμα ή όχι) μεταφέρει τη γνώμη και την άποψή του, αυτή μετατρέπεται αμέσως σε γεγονός, το θέμα ξεχάστηκε, πέρασε στη λησμονιά. Κανείς εκτός από τους οικείους του, προφανώς, δεν μίλησε ξανά για τον νεκρό δημοσιογράφο. Όλα τέλειωσαν κάπου εκεί. Η μικρή αυτή ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους και τον τρόπο που πολλοί από αυτούς ενημερώνουν την κοινωνία, για την προχειρότητα με την οποία μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της και για το πόσο εύκολα μετατρέπονται σε «βαποράκια» κάποιων Αρχών που διοχετεύουν ό,τι επιθυμούν. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης και με αυτήν διαμορφώνονται συνειδήσεις, πεποιθήσεις, κουλτούρα και στο τέλος της ημέρας πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά. Αν ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου μεταφέρεται
H LiFO, με οδηγό το ρούμι Bacardi, επισκέπτεται την Πάτρα και σας μεταφέρει την ατμόσφαιρα και όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το μεγαλύτερο καρναβάλι της Ελλάδας!
Aπό τη Λίνα Ιντζεγιάννη
www.apolafste.ypefthina.eneap.gr
Πατρινό Καρναβάλι: Εμπειρία που πρέπει να ζήσεις τουλάχιστον μία
φορά στη ζωή σου
Το Bacardi, πρωταγωνιστής εδώ και χρόνια του πιο high energy καρναβαλιού, απογειώνει για μία ακόμα φορά το vibe μιας ολόκληρης πόλης.
Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
Φαντάσου να βρίσκεσαι σε ένα μέρος όπου χορεύεις ξέφρενα στους δρόμους, παρέα με αγνώστους, σαν να είναι φίλοι σου και να τους ήξερες από πάντα, να γελάς μέχρι δακρύων πίσω από αυτοσχέδιες μάσκες, να βρίσκεις παντού πάνω σου χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες, να ξεφαντώνεις μέχρι πρωίας (και τελικής πτώσης), απολαμβάνοντας τέλεια ποτά σε ακόμα πιο τέλεια μπαράκια και κλαμπ χωρίς έγνοιες, μακριά από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Και τώρα σταμάτα να το φαντάζεσαι, γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν είναι Απόκριες κι εσύ βρίσκεσαι στην Πάτρα και παίρνεις μέρος στο μεγαλύτερο καρναβάλι της Ελλάδας.
Και δεν τα λέμε εμείς, τα λένε όλοι όσοι το έχουν επισκεφτεί. Αρχικά, δεν παίζει να υπάρχει φοιτητής εκεί έξω που να μην έχει ακουστά το πιο εντυπωσιακό αποκριάτικο
event της χώρας, που δίνει νόημα στη χειμερινή εξεταστική. Στους δρόμους, στις πλατείες και στα μαγαζιά νιώθεις λες και όλος ο φοιτητικός πληθυσμός της χώρας έχει μετακομίσει για 3-4 μέρες στην Πάτρα. Και μαζί με τους ντόπιους ξαναγράφουν από την αρχή όλους αυτούς τους αστικούς μύθους που σίγουρα έχεις ακούσει για το Πατρινό Καρναβάλι και που μόνο αν ζήσεις από κοντά θα καταλάβεις. Και πρέπει να το ζήσεις, τουλάχιστον μία φορά.
Γιατί όσες ιστορίες κι αν ακούσεις, ακόμα και τις πιο ακραίες, δεν είναι το ίδιο με το να βιώσεις τη δική σου εμπειρία. Γιατί η ατμόσφαιρα του Πατρινού Καρναβαλιού δεν μπορεί πραγματικά να περιγραφεί με λόγια, ακόμα κι αν αποφασίσεις ότι θέλεις να το επισκεφθείς μόνο και μόνο για την παρέλαση και τίποτε άλλο. Θα νιώσεις δικαιωμένος.
Είναι η πιο εντυπωσιακή σε όλη την Ελλάδα. Μόνο που, πίστεψέ μας, δεν έχεις καμία πιθανότητα να περιοριστείς απλώς στον χαμό των αρμάτων. Γιατί το Πατρινό Καρναβάλι «πλημμυρίζει» ολόκληρη την πόλη, απ’ άκρη σ’ άκρη, όπου, όπως, με όποιον κι αν το ζήσεις παρέα.
Πάνω από καθετί, άλλωστε, Πατρινό Καρναβάλι σημαίνει γέλιο, ζωντάνια και διονυσιακή ατμόσφαιρα, πειράγματα και κρυφά φλερτ, σάτιρα, ανεμελιά, βόλτες, ξενύχτι και ξεφάντωμα εικοσιτετράωρο σε κλαμπ και μπαρ με ένα κοκτέιλ Bacardi στο χέρι. Ξενύχτια που μένουν αξέχαστα και το μόνο βέβαιο είναι πως θα σε κάνουν να ανακαλύψεις αντοχές που δεν πίστευες πως έχεις. Και το καλύτερο; Πριν καν τελειώσει, θα έχεις ήδη αρχίσει να μετράς αντίστροφα για το επόμενο.
Από αριστερά (όρθιοι) Γιώργος Θεοφανόπουλος, Σωτήρης Κορφιάτης, Πάνος Σιαμπάνης, Δημήτρης Φάκαλος, Γιώργος Καραμήτσος, Κωνσταντίνος Γεωργίου / (καθιστοί) Δημήτρης Τζόλας, Γιάννης Σιαμπάνης, Γιάννης Ροδόπουλος, Ανδρέας Γιαννακόπουλος φωτογραφία: νίκος τσακανίκας
Η LiFO συνάντησε τους διοργανωτές των μεγαλύτερων και εντυπωσιακότερων πάρτι της καρναβαλικής Πάτρας και έμαθε από πρώτο χέρι γιατί πρέπει να ζήσεις την εμπειρία αυτή τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου.
Οι χοροί των τελευταίων ημερών του Πατρινού Καρναβαλιού είναι παραδόσεις που συνεχίζονται εδώ και χρόνια, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή πλευρά της γιορτής στήνεται σε φαντασμαγορικές αίθουσες, στολισμένες εντυπωσιακά, έτοιμες να υποδεχτούν όσους έχουν αποκτήσει τις πολυπόθητες προσκλήσεις. To Bacardi κάθε χρόνο φροντίζει να δημιουργεί μαζί με τους διοργανωτές μια ατμόσφαιρα πραγματικά μοναδική. Αυτή είναι η αληθινή πλευρά του Πατρινού Καρναβαλιού κι αν δεν τη γνωρίζεις, θα πρέπει να ζητήσεις να σου τη μάθουν. Εμείς αυτό κάναμε, συγκεντρώσαμε τους διοργανωτές των κορυφαίων πάρτι στο Εργαστήρι Καρναβαλικών Κατασκευών του Φώτη Στεργίου, και μάθαμε τα μυστικά των μεγαλύτερων αποκριάτικων χορών.
STUDIO 54, ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Διοργάνωση: Γιώργος Καραμήτσος, Κωνσταντίνος Γεωργίου, Δημήτρης Φάκαλος & Νάντια Κωνσταντινίδη Αυτός ο χορός είναι ένα καλό intro για την τελευταία εβδομάδα της Αποκριάς στην Πάτρα. Σαν να λέμε ότι από εδώ αρχίζει η διασκέδαση που διαρκεί μέχρι το πρωί της Καθαράς Δευτέρας. Ο χορός αυτός δεν ονομάστηκε τυχαία έτσι. «Είναι ένα θεματικό πάρτι το οποίο στην ουσία αναβιώνει το εμβληματικό κλαμπ της Νέας Υόρκης με μια καρναβαλική πινελιά. Μην ξεχνάμε ότι το Studio54 ήταν το πρώτο πραγματικό κλαμπ συμπερίληψης και απόλυτης ελευθερίας. Αυτό που θέλαμε είναι να δημιουργήσουμε ένα πάρτι που θα σε εισαγάγει στην τελευταία εβδομάδα του Καρ-
ναβαλιού, θα σε απελευθερώσει και θα σε ταξιδέψει σε άλλη εποχή», λέει ο Γιώργος Καραμήτσος, ένας από τους διοργανωτές.
Στο Studio 54 μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, να κάνεις κάτι εκκεντρικό –ποιος δεν αναζητά μια τέτοια ευκαιρία; Είναι ένα πάρτι που απογειώνει τη φαντασία και με τα πιο απλά υλικά μπορείς να κάνεις από την πιο glam έως την πιο κιτς εμφάνιση και να είσαι εντός θέματος. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τα φανταστικά cocktails Βacardi που σε συνοδεύουν μέχρι το πρωί, τότε αυτό το πάρτι «είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις αν αγαπάς τα ’80s, αλλά δεν έχεις τη μηχανή του χρόνου».
Δοκιμάζοντας τα πιο legendary Bacardi cocktails
του Πατρινού Καρναβαλιού
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
60 ml Bacardi Carta Blanca, 6-7 φύλλα δυόσμου, 20 ml σιρόπι ζάχαρης, 20 ml φρέσκο lime, ανθρακούχο νερό, γαρνίρουμε με 2 φύλλα δυόσμου
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προσθέτουμε όλα τα συστατικά, εκτός από τον πάγο και τo ανθρακούχο νερό, στο ποτήρι. Ανακατεύουμε με ένα κουτάλι, απογεμίζουμε με τον τριμμένο πάγο και προσθέτουμε ένα splash από το ανθρακούχο νερό.
Γαρνίρουμε το Bacardi Mojito μας με μια κορυφή από φρέσκο δυόσμο για έξτρα φρεσκάδα και απολαμβάνουμε! Cheers!
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
50 ml Bacardi Anejo Cuatro, 50 ml φρέσκο χυμό ανανά, 15 ml lime, 15-20 ml πουρέ καρύδας ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προσθέτουμε το Bacardi Anejo Cuatro μαζί με όλα τα συστατικά σε ένα shaker με πάγο και το χτυπάμε ζωηρά!
Σουρώνουμε το μείγμα σε ένα ποτήρι απογεμισμένο με τριμμένο πάγο, γαρνίρουμε με μια φέτα φρέσκο ανανά και απολαμβάνουμε!
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
50 ml Bacardi Ocho, 10 ml σιρόπι ζάχαρης, 2 σταγόνες bitters, μια φλούδα πορτοκαλιού για γαρνιτούρα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ Προσθέτουμε το Bacardi Reserva Ocho και το σιρόπι ζάχαρης στο ποτήρι. Ρίχνουμε 2 σταγόνες aromatic bitters και προσθέτουμε τον πάγο για να παγώσει το μείγμα. Αρωματίζουμε με τα έλαια μιας φλούδας πορτοκαλιού και απολαμβάνουμε!
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ 60 ml Bacardi Carta Blanca, 25 ml Lime, 20 ml σιρόπι ζάχαρης, μια φέτα lime για το γαρνίρισμα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προσθέτουμε το Bacardi Carta Blanca, το lime και το σιρόπι ζάχαρης σε ένα shaker με πάγο και χτυπάμε δυνατά μέχρι να παγώσει το μείγμα. Σουρώνουμε το μείγμα σε ένα παγωμένο ποτήρι κοκτέιλ, γαρνίρουμε με μία φέτα lime στο χείλος του ποτηριού και απολαμβάνουμε!
09-Mar Studio 54 W
14-Mar
Λευκός Χορός Χάραμα
15-Mar Κόκκινος Χορός Royal Patras
16-Mar Stop over Party Astir
17-Mar Πάρτι λήξης/Alcatrash & Σχοινάς Royal Patras
17-Mar Πάρτι πληρωμάτων/Η Κλασσική Συνταγή Χάραμα
MIA ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ
MIA ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΜΙΑ ΟΠΤΙΚΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΙΑ ΟΓΚΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΕΠΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΑ
ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ
ΠΟΛΥΧΡΩΜΗΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑΣ «ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΕΔΕΜ»
ΤΟΥ ΕΜΣΤ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΟΛΑ ΟΣΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ
ΕΞΩΤΙΚΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΚΑΙ
ΣΤΑ ΛΑΜΠΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΗΣ.
Mπαίνοντας στο ΕΜΣΤ, δεν γίνεται να μη σου τραβήξει
την προσοχή· σηκώνεις το βλέμμα, καθώς μια πολύχρωμη τοιχογραφία σε κατακόκκινο φόντο καλύπτει περιμετρικά το μπαλκόνι τού μεσοπατώματος. Δυνατά και λαμπερά χρώματα, περίπλοκα σχήματα που θυμίζουν εξωτική βλάστηση, φρούτα αλλά και ανθρώπινα μέλη, ένας κρυμμένος ερωτισμός που σου αποκαλύπτεται σταδιακά καθώς παρατηρείς κομμάτι-κομμάτι αυτή την έκρηξη χαράς και αισιοδοξίας, ένα περίτεχνο έργο που έχει τον τίτλο «Επικούρειος Εδέμ». Η πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων συνεχίζεται στον χώρο εκπαίδευσης του ημιώροφου, στις κολόνες και στους τοίχους, προσφέροντας μια αναπάντεχη αίσθηση ευφρόσυνου ηδονισμού, ενώ μελλοντικά θα στρωθούν και χαλιά με ανάλογη θεματική. Όλη αυτή η εικαστική επέμβαση υλοποιείται από τη φιλοξενούμενη Ολλανδή καλλιτέχνιδα Hadassah Emmerich.
Μεγαλωμένη στο νότιο Λίντμπουργκ της Ολλανδίας, περιοχή που κάποτε αποτελούσε προορισμό οικονομικών μεταναστών οι οποίοι αναζητούσαν την τύχη τους στα ορυχεία, στην οικογενειακή της ιστορία είναι σαν να αποτυπώνεται η πορεία της χώρας της, μιας κάποτε παγκόσμιας αποικιοκρατικής δύναμης. Με πατέρα μισό Ινδονήσιο και μισό Γερμανοκινέζο, ο οποίος χωρίς προφανή λόγο τής έδωσε εβραϊκό όνομα, και μητέρα Γερμανίδα, της οποίας ο πατέρας μετανάστευσε για να εργαστεί στα ορυχεία, μεγάλωσε ως μοναχοπαίδι χωρισμένων γονιών που βρήκε διέξοδο στη ζωγραφική.
Η ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ LΙSΑ SOΤΙLIS, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΕΝΗ ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΙΟΛΑ , ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑ ΤΟΥ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΤΗ ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ , ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗ.
Oμολογώ πως δεν είχα ακούσει για την εικαστικό Lisa Sotilis, τη «χρυσή Ελληνίδα», όπως τη λένε στο εξωτερικό. Μου μίλησε για εκείνη ένας κοινός φίλος. Η ζωή της είναι σαν ταινία: φίλη του Ιόλα, αγαπημένη του Νουρέγιεφ, μοναδική συνεργάτιδα για χρόνια του Ντε Κίρικο, μια καλλονή που όλο το Χόλιγουντ φορούσε τα μοναδικά κοσμήματά της και την αποθέωνε. Πρόσφατα και η Μαρέβα φόρεσε ένα δικό της κόσμημα στον Λευκό Οίκο και όλοι έψαξαν εντυπωσιασμένοι να βρουν ποια είναι η Lisa Sotilis. Μια «διαστημική» καλλιτέχνιδα με διεθνή καριέρα και δεκάδες εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο. Συνεντεύξεις δίνει σπάνια γιατί, όπως μου εξήγησε, της στερούν πολύτιμο χρόνο απ’ τη δημιουργία. Τώρα όμως δέχτηκε και να μιλήσει και να δείξει για πρώτη φορά το πατρικό της εξοχικό, στο οποίο μένει όταν έρχεται στην Ελλάδα. Η μονοκατοικία είναι κοντά στο Ίδρυμα Νιάρχος. Η πόρτα ανόγει και με υποδέχεται το φως. Η Lisa Sotilis έχει ένα χαμόγελο που εκπέμπει ενέργεια. Μου δείχνει να περάσω και αυτό που αντικρίζω δεν περιγράφεται με λέξεις. Σαν να άνοιξαν τα μάτια μου διάπλατα για να μπορέσουν να αφομοιώσουν το διαφορετικό. Είμαι πιο έκπληκτη και απ' την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων όταν έπεσε στην τρύπα και συνάντησε τον κούνελο. Όπου κοιτάζω βλέπω την τέχνη να οργιάζει. Μεγάλα, επιβλητικά έργα, γλυπτά, τοιχογραφίες, design καρέκλες που σχεδίασε η ίδια, και έργα του Ντε Κίρικο –ναι, του Ντε Κίρικο– που τα αγγίζω και είναι σαν να συνδέομαι με το ιδανικό της ομορφιάς. Η Lisa μου λέει ότι η λέξη «άγαλμα» βγαίνει από το αρχαίο ρήμα «αγάλλομαι», που σημαίνει «αισθάνομαι μεγάλη χαρά». Πίνουμε καφέ και χαζεύω παλιές φωτογραφίες, ένα σωρό μυθικά πρόσωπα που όχι μόνο τα γνώρισε από κοντά αλλά έκανε και παρέα μαζί τους. Σε μια φωτογραφία τη βλέπω να τρώει με την Μπριζίτ Μπαρντό – η Μπριζίτ φοράει κόσμημά της. Τη ρωτάω πώς ήταν από κοντά, με κοριτσίστικη περιέργεια. «Πολύ χαριτωμένη και τσαχπίνα, όμως η Κλαούντια Καρντινάλε ήταν το κάτι άλλο. Δεν έβγαινε τόσο καλή στις φωτογραφίες, δεν είχε φωτογένεια, αλλά ήταν μια καλλονή και η αύρα της σε μαγνήτιζε». Μου μιλάει και σκέφτομαι ότι είναι αδύνατο να χωρέσω σε χίλιες πεντακόσιες λέξεις μια ζωή που μοιάζει με καλλιτεχνικό ορμητικό καταρράκτη – είναι τουλάχιστον για ντοκιμαντέρ. Μεγάλωσε στην Αθήνα και κρατάει από αριστοκρατική οικογένεια. Θυμάται τον εαυτό της πάντα να ζωγραφίζει. Έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση όταν ήταν κοριτσάκι ακόμα, στην Ιταλία – οι κριτικές ήταν θερμές. Αυτή η έκθεση βραβεύτηκε και την κάλεσαν σε μουσείο στο Βερολίνο, μάλιστα ο περι-
βόητος δόκτωρ Υanas τη χαρακτήρισε παιδί-θαύμα. Εκεί έγινε η μοιραία και καθοριστική γνωριμία της ζωής της με τον Ιόλα. «Είχε σπουδαίο μάτι. Και με ανέλαβε με συμβόλαιο αποκλειστικότητας. Ήταν ήδη ισχυρός όταν τον γνώρισα. Είχε μαζέψει με τη διορατικότητά του τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα. Και ενώ ήμουν πιτσιρίκα, με σύστησε σε όλους αυτούς τους “γίγαντες”. Εκείνοι αμέσως με αγάπησαν και με έβαλαν στη ζωή τους. Έτσι “φορμαρίστηκα” δίπλα σε αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους. Αργότερα στα μουσεία όλου του κόσμου με έλεγαν “χρυσή Ελληνίδα”. Δεν με ξεχώρισαν ούτε για τα όμορφα μαλλιά μου ούτε για το χαμόγελό μου, αλλά για τον χαρακτήρα μου. Έβλεπαν την τόλμη μου, ότι δεν φοβάμαι τίποτα. Ποτέ δεν φοβήθηκα. Ο Ιόλας ήταν σαν προστάτης και άγγελος των καλλιτεχνών. Έχω ακόμα το γράμμα του Jean Tinguely που γράφει ότι αν δεν είχαμε τον Ιόλα, δεν θα είχαμε να φάμε οι καλλιτέχνες, θα είχαμε πεινάσει. Παπούτσια έκανε ο Γουόρχολ πριν τον βρει ο Ιόλας. Τι άλλο να πούμε;» Δεν βρήκε, όμως, τη θέση που της άξιζε η συλλογή
του στην Ελλάδα, της λέω, και είναι σαν να ρίχνω λάδι στη φωτιά.
«Μη μιλάμε για την καταστροφική παρεξήγηση που στέρησε απ' την
Ελλάδα τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει τη μεγαλύτερη συλλογή του κόσμου. Θα ήταν όλα εδώ, στον τόπο μας. Τώρα σκόρπισαν, εκλάπησαν και ρημάχτηκαν, έτσι, αισχρά. Αυτοί είμαστε όμως. Τίποτε απ'
όσα είπαν για τον Ιόλα δεν ισχύει. Φρικτά ψεύδη. Παρέβλεψαν το μεγαλείο του».
Τη Lisa τη μεγάλωσε κυρίως ο παππούς Ναπολέων, που ήταν ήρωας του πολέμου, ο Αήττητος της Έβδομης Μεραρχίας. Ήταν ωραίος άνθρωπος· την άφησε να ανθήσει και να αναπτύξει την προσωπικότητά της χωρίς περιορισμούς αλλά με «ακροβατικά» που της έμαθε.
Την ακολουθήσαμε στον επάνω όροφο, όπου είναι το ατελιέ της. Δεν αφήνει άνθρωπο να μπει εδώ, είναι κάτι σαν το καλλιτεχνικό της άβατο, αλλά μας συμπάθησε και έκανε αυτή την εξαίρεση. Μπαίνουμε σε έναν μεγάλο, φωτεινό χώρο και νιώθω σαν να έχω πάρει παραισθησιογόνα μανιτάρια. Μοιάζει ο χώρος σαν χαμένος παράδεισος, σαν ουτοπική Εδέμ. Σ' αυτό το δωμάτιο ο χρόνος έχει σταματήσει, έχει ξεκινήσει πάλι, και έχει τρέξει και μπροστά. Για την ακρίβεια, η έννοια του χρόνου έχει χαθεί σε αυτό το δωμάτιο. Με τον Πάρι, τον
φωτογράφο, κοιταζόμαστε έκπληκτοι. Μου ψιθυρίζει «δεν υπάρχει αυτό» και φωτογραφίζει εντυπωσιασμένος. Αριστοκρατικά έπιπλα του
περασμένου αιώνα, τέχνη και υπέρβαση. Παρατηρώ μια φωτογραφία της ίδιας, πορτρέτο που της τράβηξε ο Άντι Γουόρχολ. Τη ρωτάω ποιο είναι το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό από τον Γουόρχολ. «Ο Άντι είχε ένα μαγνητόφωνο ανοιχτό είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο. Αναζητούσε τον θόρυβο. Ήθελε πάντα να ακούει ομιλίες, συζητήσεις, τον θόρυβο απ' τα αυτοκίνητα, τα τραμ, τις σειρήνες της πόλης. Ο θόρυβος του έδινε έμπνευση. Ο Ιόλας σκόπευε να κάνουμε ένα μεγάλο πρότζεκ στην Ιαπωνία. Ο Άντι θα μου έβγαζε φωτογραφίες και πάνω στις φωτογραφίες θα βάζαμε τα κοσμήματά μου. Μου είχε βγάλει αυτά τα μεγάλα πορτρέτα στο Factory, αλλά, δυστυχώς, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Ίσως το συνεχίσω μόνη μου αυτό το πρότζεκτ. Είναι στα μελλοντικά μου σχέδια».
Κοιτάω και τα ’χω λίγο χαμένα απ’ τις πολλές πληροφορίες. Άραγε τα μάτια μπορούν να απορροφήσουν όλη την ομορφιά ή μόνο ένα τμήμα της; Βρίσκει τυχαία, κάτω από χαρτιά, μια φωτογραφία όπου φιλιέται στο στόμα με τον Νουρέγιεφ. Μου τη δείχνει. «Στην Ισπανία γνωριστήκαμε, το 1969. Δεν το έχω καθόλου με τις ημερομηνίες, αλλά θυμάμαι ότι γίνονταν ταραχές στο Παρίσι. Μέναμε τυχαία στο ίδιο ξενοδοχείο και πέφταμε συνέχεια ο ένας πάνω στον άλλο. Είχα μια ατομική έκθεση, τον κάλεσα και ήρθε και την είδε. Οι καλλιτέχνες γρήγορα ερχόμαστε κοντά. Θυμάμαι, ένα βράδυ γύρισα αργά στο ξενοδοχείο και τον βρήκα να κάθεται μόνος του στο μπαρ με ένα μπουκάλι βότκα. Εκείνη την εποχή έπινε μόνο βότκα, μετά το γύρισε στη σαμπάνια. Αλλά τον θυμάμαι καλά με την μποτίλια για παρέα. Εγώ μόλις είχα δει την παράστασή του και άρχισα να του λέω πόσο μαγικός ήταν στη σκηνή. Μου απάντησε “what a wonderful shit”. Ήταν τόσο τελειομανής. Τον βασάνιζε εκείνο τον καιρό μια ψύξη και ενώ όταν ήταν στη σκηνή ήταν πάντοτε λες και ο Θεός τον φτέρωνε και δεν πατούσε στη γη, εκείνος δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Εκείνο το βράδυ, με τις εκμυστηρεύσεις μας, ήταν σαν σφραγίζαμε μια βαθιά φιλία. Έπειτα τον συναντούσα στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη. Ταξιδεύαμε διαρκώς. Εγώ είχα έδρα το Μιλάνο, εκεί ζούσα με τον σύζυγό μου – έμενε μαζί μας όλο τον Σεπτέμβριο. Έπαιζε με τα
σκυλάκια και τα γατάκια μου, έβαζε παντόφλες και ξεκουραζόταν. Αυτό του έλειπε, η οικογενειακή θαλπωρή. Αν είχε όρεξη, καθόταν στο πιάνο και μας έπαιζε μουσική ή μεταμφιεζόταν κι έπαιζε σαν παιδί. Μια φορά είχε ντυθεί Σαλώμη με τα κοσμήματα τα δικά μου. Απίστευτες βραδιές». Μου λέει ότι το σαλόνι της στο Μιλάνο ήταν διεθνές. Βραδιές με τον Ιόλα, τον Νουρέγιεφ, τον Ντε Κίρικο, τον Ρενέ Μαγκρίτ και όλη την αφρόκρεμα της διανόησης. Ο «Ρούντι», όπως τον αποκαλούσε, όταν ήταν στο νοσοκομείο φορούσε το βραχιόλι που είχε σχεδιάσει για εκείνον η Lisa και όταν πήγε να του το βγαλει μια νοσοκόμα, καθώς δεν μπορούσε να μιλήσει, μούγκρισε, για να την εμποδίσει – τέτοιο ήταν το δέσιμό τους. Αυτή είναι και η τελευταία εικόνα που έχει από εκείνον. Την επόμενη μέρα πέθανε. «Κι εγώ φοράω ακόμα το κασκέτο του» μου λέει και μου του δείχνει. Αργότερα
έφτιαξε τρία μπούντζινα αγάλματα «Rudy Rudolf», όλα αφιερωμένα σ’ εκείνον, που ανήκουν σε συλλέκτες σε όλο τον κόσμο. Μου δείχνει ένα σε φωτογραφία, βλέπω την πλάτη και τα σμιλεμένα οπίσθια, και μου ξεφεύγει ένα «ουάου». Θα το φτιάξει και ολόχρυσο.
Κατεβαίνουμε πάλι στο ισόγειο, εκεί όπου βρίσκεται το ογκώδες και επιβλητικό έργο του Ντε Κίρικο με τίτλο «Οι μεγάλοι αρχαιολόγοι», το μόνο που δεν έχει χυτευθεί. Το είχε δανείσει για χρόνια στην Εθνική
Πινακοθήκη και σε μουσεία της Ιταλίας. «Ο Ντε Κίρικο ήταν τόσο
εγωκεντρικός και τελειομανής. Όλοι οι καλλιτέχνες πασαλειβόμαστε με χρώματα, εκείνος όμως όχι. Είχε τα χέρια του πάντα περιποιημένα με τέλειο μανικιούρ. Τα έφτιαχνε όλα με ζήλο αλλά και με προσοχή, φρόντιζε να μη λερώνεται πότε». Τις καρέκλες της και τα design
έπιπλά της θα τα ζήλευε, της λέω, και ο Νταλί. «Ο Νταλί ήθελε να
συνεργαστούμε, αλλά ήταν πολύ αρχή της καριέρας μου, δεν ήθελα να νομίζουν όλοι ότι διάλεξε την πιτσιρίκα και να με συνδέσουν μαζί του για λάθος λόγους. Ήταν κακό το timing. Θα ήταν σπουδαίο να είχαμε συνεργαστεί καλλιτεχνικά».
Η Λίζα, ακόμα και σήμερα, σχεδιάζει διαρκώς και κατασκευάζει έπιπλα, φτιάχνει κοσμήματα και ετοιμάζεται για την έκθεσή της στο Μεξικό και μετά στη Λευκορωσία, στο Μουσείο του Σαγκάλ. Γλυπτά, design, έπιπλα, μοναδικά κοσμήματα, όλα δημιουργήματα δικά της.
Τη βλέπω έτσι αεικίνητη και αναρωτιέμαι από πού πηγάζει αυτή η
ασίγαστη όρεξη και ενέργεια. Είναι Φεβρουάριος, σχετικά κρύα μέρα και δεν φοράει κάλτσες. Ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες σαν έφηβη. Μου μιλάει για την έμπνευση. «Δεν με περιορίζει κάτι. Δεν με νοιάζει ο χρόνος, δεν σκέφτομαι με ηλικίες και δεκαετίες. Όταν με ρωτάνε “πότε έγινε αυτό ή το άλλο” είναι το χειρότερό μου, γιατί δεν θυμάμαι. Δεν τον μετράω έτσι τον χρόνο. Είμαι υπερβατική».
Ποζάρει δίπλα στα έργα της με έμπειρο τρόπο και φλερτάρει με τον φακό. Τυλίγει ένα παντελόνι γύρω της σαν μαντίλι, το διάλεξε, λέει, για τα χρώματα. «Με έλεγαν “χρυσή Ελληνίδα” στο εξωτερικό και για μένα ήταν ό,τι πιο τιμητικό, γιατί η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος». Η Lisa Sotilis έζησε μεγάλο μέρος της ζωής της στο Μιλάνο, όπου είναι ακόμα το σπίτι της, αλλά ταξίδευε συνέχεια κι έτσι έχει μείνει σε πολλά σπίτια σε όλο τον κόσμο. Θυμάται ότι κάποτε ο Έλληνας πρέσβης στο Μεξικό, Πέτρος Παναγιωτόπουλος, της παραχώρησε την κουζίνα και τους βοηθητικούς χώρους της πρεσβείας κι εκείνη τους έκανε ατελιέ. «Ήταν σουρεαλιστικό το να είμαι εκεί. Ήταν ένα υπέροχο παλιό μοναστήρι το κτίριο της πρεσβείας, που τώρα είναι μουσείο. Έχει έργο μου, μάλιστα. Τα σπίτια μου τα κάνω φωλίτσες και μπαίνω μέσα. Δίνω στον χώρο αυτό που είμαι εγώ. Τα έργα μου έχουν ψυχή, οπότε και ο χώρος είναι σαν να ζωντανεύει. Να φανταστείς, ακόμα και στο αεροπλάνο, κατά τη διάρκεια της πτήσης, φτιάχνω κοσμήματα, πλέκω, ζωγραφίζω, έτσι δεν πλήττω ποτέ. Όσο έχεις πράγματα να κάνεις, κρατιέσαι νέος».
«Ο Φρόιντ έλεγε “να εργάζεστε και να αγαπάτε”», της θυμίζω. «Δεν ξέρω τι έλεγε ο Φρόιντ, αυτό όμως κάνω όλη μου τη ζωή: εργάζομαι και αγαπώ».
—Και τι θα γίνει με την αγάπη, θα την πάρουμε μαζί μας όταν φύγουμε;
Την αγάπη δεν την παίρνουμε μαζί μας, γλυκιά μου. Την αγάπη τη σκορπίζουμε στο σύμπαν. Η αγάπη είναι ηλεκτρισμός.
Φεύγω μαγεμένη. Μου απαγορεύω να πω ξανά «βαριέμαι». Ελπίζω να την ξαναδώ στην Κέα σε ένα κομμάτι ευλογημένης γης που έχει αγοράσει για να δημιουργήσει ένα διεθνές κέντρο πολιτισμού που θα επισκέπτονται καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο. Ακούραστη Λίζα, διαστημική!
ΜΕ ΕΛΕΓΑΝ «ΧΡΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ» ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΤΙΜΗΤΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΤΟΠΟΣ». Η LΙSΑ SOΤΙLIS ΕΖΗΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ, ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ.
ΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΚΟΣΑΕΤΗΣ ΖΩΗ
ΔΙΑΓΝΩΣΕΩΝ, ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ, ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΣΕ 170 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ, ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ , ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ, ΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Aπό τη μέρα που η Γεωργία Παπαζήση ένιωσε μια αδυναμία στον αριστερό καρπό, στην οποία δεν θα έδινε αρχικά ιδιαίτερη σημασία, ως τη στιγμή που έβαλε την τελευταία τελεία, με τα μάτια της, στο βιβλίο της Γιατί όχι εγώ; έχουν μεσολαβήσει δεκαεπτά χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα, που μοιάζει λες και ο κόσμος άλλαξε μετά από κάποιο ανεπαίσθητο, λιγότερο φαντασμαγορικό από το πρώτο, μα διόλου ευκαταφρόνητο σε επίπεδο ριζικής μετατόπισης σε κάθε επίπεδο big bang, η Γεωργία πέρασε μέρες, μήνες και χρόνια σε ελληνικά νοσοκομεία αλλά και κλινικές του εξωτερικού με εσφαλμένες διαγνώσεις, έμαθε νέους ιατρικούς όρους, έχασε ελπίδες σε γκουγκλαρίσματα από εκείνα που νιώθεις να σου ρουφάνε την ψυχή, θυμίζοντάς σου πως τουλάχιστον έχεις μία, συστήθηκε έντρομη στην ALS (νόσο κινητικού νευρώνα) και εν τέλει έμαθε πολύ καλύτερα απ’ όσο θα ήθελε τη νόσο Lyme (βορρελίωση). Ταξίδεψε για θεραπείες σε όλο τον κόσμο, από την Αμερική στην Ινδία και από την Κίνα στη Γερμανία, επαναφορτίζοντας με όποιο κόστος και ρίσκο, λόγω της ταλαιπωρίας, την πίστη της· τόσο αποτελεσματικά, τόσο ακούραστα, που σήμερα, μετά από 17 χρόνια σκόρπιων καταχωρίσεων στο blog της mylymeupdates. blogspot.com και της τεχνολογίας Tobii Eye Tracker, είναι σε θέση, παρά τα κινητικά προβλήματα και τη δυσκολία στην ομιλία, να αφηγείται τη μάχη της ή, πιο σωστά, τη ζωή της με τη νόσο Lyme, να
αποδομεί κάθε «γιατί εγώ;», αντιστρέφοντας το ερώτημα, στο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι, με το βλέμμα της και μόνο. Ναι, η Γεωργία Παπαζήση έγραψε ένα βιβλίο με τα μάτια κι αυτό ήταν κάτι που ονειρευόταν εδώ και αρκετά χρόνια, «και επιτέλους έγινε πραγματικότητα».
Πριν από εκείνη την πρώτη αδυναμία στο χέρι, η Γεωργία ήταν ο εαυτός της, όπως τον ήξερε ως τότε: το κορίτσι που πάντα ένιωθε πιο «χαλασμένο» από τα άλλα, εκείνο που πέρασε έναν χρόνο στην Αμερική στα 19 του. Η νεαρή γυναίκα που σπούδασε μάρκετινγκ, αλλά κατέληξε να δουλεύει σε μια τράπεζα, να παρτάρει στο Faz («το ελληνικό Studio 54») και να ζει, όπως οι περισσότεροι ενήλικες, στον αυτόματο. Η σαφής διάγνωση άργησε μερικά χρόνια και μερικά συμπτώματα ακόμα (προβλήματα στη βάδιση και στην ισορροπία, και σιγά σιγά στην ομιλία), αλλά τελικά ήρθε για τη Γεωργία, που χρειάστηκε να κινήσει διαδικασίες μόνη της, να κάνει μίνι αναδρομές στο παρελθόν, να απορρίψει όσα νόμιζε ότι είχε επιλέξει και να μιλήσει με ασθενείς απ’ όλο τον κόσμο, για να είναι σίγουρη πως όντως νοσεί από Lyme. Της ζητάω να περιγράψει τη νόσο για κάποιον που ίσως ακούει τον όρο για πρώτη φορά στη ζωή του. «Είναι μία από τις πιο συχνές νόσους που μεταδίδονται με τσιμπούρια και οφείλεται στο βακτήριο Borrelia burgdorferi. Εμφανίζεται με δύο μορφές, την οξεία και τη χρόνια νόσο. Η πρώτη χαρακτηρίζεται από συμπτώματα γρίπης και αν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, τα βακτήρια μπορεί να εξαπλωθούν και να κρυφτούν σε διάφορα μέρη του σώματος. Εβδομάδες, μήνες ή ακόμα και χρόνια μετά, όπως στη δική μου περίπτωση, μπορεί να εμφανιστούν προβλήματα από τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, τους μυς και τις αρθρώσεις μέχρι την καρδιά και το κυκλοφορικό – αυτή είναι η χρόνια Lyme. Όταν φτάσει σε αυτήν τη μορφή, συχνά διαγιγνώσκεται εσφαλμένα ως σκλήρυνση κατά πλάκας, ALS, διάφορες ψυχιατρικές ασθένειες κ.λπ., καθώς μιμείται τα συμπτώματα πολλών άλλων παθήσεων», εξηγεί. Οι δικές της επαναλαμβανόμενες λάθος διαγνώσεις άφησαν την υποκείμενη λοίμωξη ανεξέλεγκτη για καιρό, με αποτέλεσμα να της έχει προκαλέσει μια μορφή ALS, δηλαδή σταδιακή στέρηση της κίνησης και της ομιλίας.
Geo_papz: Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου! Χάρις σε αυτήν τη συσκευή μπορώ να χρησιμοποιώ το laptop μου μόνο με την κίνηση των ματιών! Λειτουργεί εκπληκτικά! Μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία μου, μέχρι να γίνει το θαύμα, αυτός θα είναι ο καλύτερος βοηθός μου #tobii #tobiidynavox #inspiration.
«Πρόκειται για μια ειδική τεχνολογία που επιτρέπει τη χρήση του υπολογιστή, πληκτρολόγηση, κίνηση του κέρσορα κ.λπ. με το βλέμμα! “Eye gaze” λέγεται η τεχνολογία και είναι μια μικρή συσκευή, ένα τέλειο γκατζετάκι που τοποθετείται στο κάτω μέρος της οθόνης του υπολογιστή και διαβάζει την κίνηση των ματιών», απαντάει η Γεωργία όταν της ζητάω να μου εξηγήσει, σαν να μιλάει σε πεντάχρονο, τι σημαίνει «γράφω ένα βιβλίο με τα μάτια». «Είναι φανταστικό, αλήθεια! Έτσι έγραψα το βιβλίο, έτσι επικοινωνώ με τον έξω κόσμο, μαθαίνω ισπανικά, είμαι στα social media, τα πάντα όλα!». Αυτή η επικοινωνία με τον κόσμο είναι ένα απαραίτητο στοιχείο ζωής για εκείνη. Από τα πρώτα χρόνια της ασθένειάς της, τα πρώτα συμπτώματα, τα πρώτα ιατρικά φάουλ, τις ασάφειες, τα πρωτόκολλα και τις μη ξεκάθαρες διαγνώσεις, η Γεωργία μοιραζόταν βήμα-βήμα όλο
— Φαντάζομαι θα ακούς τις ασθενείς να σου λένε «γιατί να τύχει αυτό σε μένα;». Τι τους απαντάς; Η απάντηση ίσως ακούγεται τεχνοκρατική. Αλλά, γιατί όχι σε σένα; Είσαι μία από τις οκτώ γυναίκες που έτυχε να της συμβεί. Έ-τ-υ-χ-ε. Όταν με ρωτάνε «τι φταίει», τους λέω «τίποτα δεν φταίει, έτυχε απλώς σε σένα, γιατί έτσι». Η ζωή δεν μας δίνει ασφαλείς απαντήσεις σε τίποτα.
— Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη θεραπεία; Νομίζω απέχουμε ακόμα από το να βρεθεί η θεραπεία, αλλά η προσωποποιημένη ιατρική, δηλαδή η ιατρική στα μέτρα κάθε ασθενούς, είναι κάτι που συμβαίνει τώρα και έχει βελτιώσει πολύ το ποσοστό επιβίωσης και την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο του μαστού.
— Τι είναι το ίδρυμα «Build a bridge», που είναι δικό σου δημιούργημα; Είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει όραμα να γεφυρώσει τις ανισότητες εξαιτίας γεωγραφικών, κοινωνικών ή οικονομικών περιορισμών μεταξύ των ασθενών που αντιμετωπίζουν καρκίνο του μαστού και γυναικολογικές κακοήθειες. Πρακτικά, το ίδρυμα «Build a bridge» βρίσκεται δίπλα στις γυναίκες που ανήκουν σε ασθενείς κοινωνικές ομάδες, είναι άπορες, ανασφάλιστες, μακροχρόνια άνεργες. Ακόμα και εκείνες που μένουν σε ακριτικά νησιά ή σε ορεινές περιοχές και δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε εξειδικευμένες μονάδες υγείας για τον μαστό και τα γυναικολογικά μπορούν να μας βρουν και να τις βοηθήσουμε. Αναλαμβάνουμε δωρεάν τις χειρουργικές επεμβάσεις, τις χημειοθεραπείες, την ακτινοθεραπεία και την παρακολούθηση των γυναικών αυτών.
— Στις 20 με 23 Μαρτίου πραγματοποιείται στο Μιλάνο το πανευρωπαϊκό συνέδριο EBCC14, στο οποίο θα είσαι πρόεδρος. Τι περιμένεις να ανακοινωθεί; Είναι μεγάλη τιμή η ανάληψη της προεδρίας του μεγαλύτερου συνεδρίου για τον καρκίνο του μαστού στην Ευρώπη. Δουλεύουμε όλη η οργανωτική επιτροπή εδώ και δύο χρόνια για την υλοποίησή του. Συμμετέχουν κορυφαίοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο, θα γίνουν σημαντικές ανακοινώσεις με αποτελέσματα
ερευνών, θα δούμε να αλλάζουν πράγματα στις συστηματικές θεραπείες αλλά και στις χειρουργικές τεχνικές. Είναι το μοναδικό συνέδριο για τον καρκίνο του μαστού που χαρακτηρίζεται τόσο έντονα από διεπιστημονικότητα. Θα καθίσουμε γύρω από το ίδιο τραπέζι όλες οι ειδικότητες που ασχολούμαστε με τον καρκίνο του μαστού –χειρουργοί, ογκολόγοι, ακτινοθεραπευτές, μοριακοί βιολόγοι– μαζί με τους ασθενείς για να συζητήσουμε τα πλέον φλέγοντα και αμφιλεγόμενα θέματα, με κοινό παρονομαστή την καλύτερη έκβαση των ασθενών με καρκίνο του μαστού.
—Τι συμβουλή δίνεις στις γυναίκες που διαβάζουν αυτήν τη συνέντευξη; Να μη φοβούνται να εξεταστούν. Να γνωρίζουν τον μαστό τους, κάνοντας αυτοεξέταση, και να ελέγχονται μία φορά τον χρόνο από τον γιατρό τους με τις κατάλληλες εξετάσεις. Τέλος, να συνειδητοποιήσουν ότι αλλάζοντας τον τρόπο ζωής τους, διακόπτοντας το κάπνισμα, τρώγοντας υγιεινά, περιορίζοντας το αλκοόλ και ενσωματώνοντας τη συστηματική άσκηση στη ζωή τους μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού.
— Πες μου, κλείνοντας, μια μικρή νίκη που έχετε κατακτήσει τα τελευταία χρόνια. Έχει μειωθεί πάρα πολύ ο αριθμός των μαστεκτομών. Κάνουμε συχνότερα συντηρητικές επεμβάσεις, έτσι κρατάμε τον μαστό ακέραιο, με ένα πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα. Έχουν βελτιωθεί οι τεχνικές και χρησιμοποιούμε πλέον τεχνικές πλαστικής χειρουργικής στην ογκολογική χειρουργική. Επιπλέον, βρίσκουμε τον καρκίνο πλέον πιο νωρίς, σε μικρότερο μέγεθος, πράγμα που μας δίνει τη δυνατότητα να κρατήσουμε τον μαστό, να μην τον αφαιρέσουμε.
«ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ, ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ», ΛΕΕΙ Η ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΓΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΫΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΕ ΩΣ ΤΟΠΟ ΤΗΣ.
Tο Λίγα λόγια για μένα είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Αρχικά είναι γραμμένο σε μια γλώσσα έντονα ποιητική, κάτι που το κάνει υψηλή λογοτεχνία, ακόμα κι αν η υπόθεσή του είναι δύσκολο να περιγραφεί – αυτό είναι το δεύτερο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του. Οι ήρωες του βιβλίου, ο Χάρης και η ανώνυμη αφηγήτρια, καθηγήτριά του στο μάθημα δημιουργικής γραφής, «θέλουν όσο τίποτε άλλο να αυτοσυστηθούν, να μιλήσουν για τον εαυτό τους και κυρίως να μιλήσουν στον εαυτό τους για τον εαυτό τους», παραδομένοι στην εσωτερική αναζήτηση και τις
σκέψεις, ο Χάρης αντιμετωπίζοντας μια σειρά τραυματικών γεγονότων και η αφηγήτρια τα κείμενα του Χάρη που απλώνονται σαν πλοκάμια στις σκέψεις και τις επιθυμίες της. Η Καλλιρρόη Παρούση είναι πολυδιαβασμένη και θα μπορούσες να μιλάς μαζί της για βιβλία για ώρες. Το πρώτο μυθιστόρημά της είναι από αυτά που το word of mouth έχει βάλει ήδη στα ευπώλητα, ένα βιβλίο που αισθάνεσαι την ανάγκη να προτείνεις σε φίλους.
«Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μικρή, ως μοναχοπαίδι, είχα την τάση να απομονώνομαι και να σκαρώνω ιστορίες και πιστεύω ότι γράφω γιατί έχω πράγματα να πω, έχω πράγματα που με βασανίζουν και θέλω να τα βγάλω προς τα έξω», λέει, «παρόλο που δεν θεωρώ ότι αυτό που κάνω ανήκει, τουλάχιστον επί του παρόντος, στο είδος της αυτομυθοπλασίας.
Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 2016, αυτό ήταν κάτι που είχα αποφασίσει ήδη απ’ το 2015. Τότε ήμουν 26 χρονών, επομένως ήταν και μια νεανική μου επιθυμία το να εκδώσω. Έχοντας διαβάσει αρκετά ήδη από νεαρή ηλικία, ήθελα να μιμηθώ τους αγαπημένους μου συγγραφείς, τους οποίους εξακολουθώ να μιμούμαι. Και επειδή δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό το δημιουργικό άγχος, θέλω αυτά που γράφω να τα εκδίδω. Θέλω να με κρίνει ο κόσμος, θέλω να με διαβάζει.
Μεγάλωσα στον Βύρωνα, αλλά από σύμπτωση γεννήθηκα στη Σύρο. Οι γονείς μου δούλευαν υπάλληλοι εκεί και η μητέρα μου με γέννησε πρόωρα, είμαι εφταμηνίτικο. Έχω την τύχη να προέρχομαι από νησί, αλλά δεν έχω ζήσει ποτέ σε αυτό, έτσι συνιστά και έναν ιδεατό τόπο κατοικίας.
Πέρασα στη Νομική, θα έλεγα πάλι από σύμπτωση, διότι ήμουν καλή μαθήτρια και τότε οι επιλογές ήταν ή Ιατρική ή Νομική. Καλείσαι στα 17 σου να πάρεις αποφάσεις που θα σε συνοδεύουν για μια ζωή, αλλά είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο, οπότε θα έλεγα ότι η δική μου επιλογή δεν ήταν συνειδητή. Την τελείωσα, παρ’ όλα αυτά, τη δικηγορία, κι ας μην την εξάσκησα ποτέ. Μου δημιούργησε, όμως, μια ιδιαίτερη σχέση με τη γλώσσα, που στην αρχή ήταν πιο εργαλειακή και ήθελα να την αποτινάξω, γι’ αυτό στράφηκα πολύ γρήγορα στον κόσμο της μυθοπλασίας. Στη συνέχεια μού άνοιξε λίγο το πεδίο σε ένα θεωρητικό επίπεδο, γι’ αυτό και αποφάσισα να την τελειώσω. Θα έλεγα ότι είμαι πολύ τυχερή, γιατί η Νομική με βοήθησε να βρίσκω δουλειές – έχω
ΤΟ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ
ΚΑΛΛΙΡΡΟΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΜΕ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΜΕΣΩ WORD OF MOUTH.
εργαστεί περισσότερο σε ερευνητικά κέντρα. Στην αρχή ήμουν στο Ερευνητικό Κέντρο του Δημόκριτου ως διοικητικό προσωπικό και τώρα έχω μεταπηδήσει στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στο Παγκράτι. Βιώνω την καθημερινότητα ενός υπαλλήλου με ωράριο 9-5, το οποίο είναι δυσβάσταχτο, ταυτόχρονα όμως σε βάζει και σε ένα πρόγραμμα. Οι συνάδελφοί μου είναι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να συζητήσεις διάφορα πράγματα. Το αυστηρό πρόγραμμα είναι ένας ρυθμιστικός παράγοντας σε εξωτερικό επίπεδο, που σε απορρυθμίζει όμως εσωτερικά. Χάρη στην οικογενειακή βιβλιοθήκη διάβασα σε νεαρή ηλικία Καζαντζάκη, Μενέλαο Λουντέμη, Ξενόπουλο, έναν πρώιμο Ντοστογιέφσκι από εφημερίδες. Πολύ σημαντικό για μένα ήταν το ότι είχα πολύ ισχυρή
εκπαίδευση στο σπίτι, έκανα πάρα πολλά ιδιαίτερα μαθήματα και οι δάσκαλοί μου πάντα με έβαζαν στον κόσμο της τέχνης με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Ήρθα σε επαφή με τον Παπαδιαμάντη και τον Βιζυηνό πολύ νωρίς, όταν κάναμε Ρίτσο στο σχολείο, στο σπίτι μελετούσα τα άπαντα του ποιητή. Με έχει καθορίσει η λογοτεχνία του Μεσοπολέμου. Το 1922, αυτό το μαγικό έτος-ορόσημο, εκδίδονται το Δωμάτιο του Ιακώβου της Βιρτζίνια Γουλφ, η Έρημη Χώρα του Έλιοτ, ο Οδυσσέας του Τζόις, είναι μια μαγική συναστρία. Όλα αυτά, το ρεύμα γενικά του μοντερνισμού, τα διάβασα όλα μαζί και συγκλονίστηκα. Ίσως τότε μου δημιουργήθηκε και η επιθυμία να εκδώσω κάτι δικό μου.
Μετά ήρθε το μεγάλο σφυροκόπημα, αυτή η κατηγορία που λέγεται λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, και εκεί τρως μια σφαλιάρα που δεν έχεις ξαναφάει, όλο αυτό το κύμα το μεταμοντέρνο της αφήγησης. Ο Κορτάσαρ είναι πολύ μεγάλη επιρροή, αξεπέραστη, το Κουτσό είναι ένα βιβλίο στο οποίο επιστρέφω συχνά, αλλά και οι Αμερικανοί, ο Πίντσον, ο Ντελίλο.
Η ιστορία του βιβλίου προέκυψε από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και φίλου, του Γιάννη – δεν είναι μόνο λογοτεχνικό παιχνίδι η αφιέρωση. Έφυγε σε νεαρή ηλικία και ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στη φιλία μας, στη συναισθηματική μας σχέση, γιατί με κανέναν τρόπο δεν αντικατοπτρίζει την προσωπικότητα ενός από τους χαρακτήρες του βιβλίου. Είναι αρκετά αυτοναφορικό βιβλίο και υπάρχει κι ένα κομμάτι που λέει ότι επιθυμώ να αναστήσω τους νεκρούς μέσα από τη γλώσσα – ίσως εκεί θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε κάποια συγγένεια με τον φίλο μου. Είχαμε κάνει συζητήσεις με τον Γιάννη για την επίδραση που ασκούν τα κείμενα στη ζωή μας, και κάπως έτσι ξεκίνησε και η ιδέα να γίνει κάποιος κείμενο, που είναι και το βασικό διακύβευμα σε αυτό το βιβλίο». «Μίλησέ μου για τον Χάρη. Μπορεί κάποιος ήρωας να αυτονομηθεί από εσένα που τον πλάθεις;» «Νομίζω ότι είναι ένα ανοιχτό στην ερμηνεία του βιβλίο και ότι και ο Χάρης είναι ένας χαρακτήρας ανοιχτός στις ερμηνείες. Πολλές φορές δεν ξέρουμε αν τα γεγονότα που
αφηγείται τα έχει ζήσει ο ίδιος ή αν είναι ένα κείμενο που διαβάζει στο υπόγειο του σπιτιού του. Θυμάμαι, διάβασα μια κριτική για το βιβλίο που ξεκινάει με αυτή την κάπως αφοπλιστική πρόταση, ότι ο Χάρης αυτοκτόνησε. Και είναι μια βεβαιότητα αυτή που μου αρέσει όταν προκύπτει από έναν αναγνώστη, αλλά μπορώ να παραθέσω ένα σωρό άλλες βεβαιότητες, ότι ο Χάρης ίσως και να μην αυτοκτόνησε.
Ο Χάρης είναι σε πρωτοπρόσωπες και τριτοπρόσωπες αφηγήσεις, στα ζυγά κεφάλαια, αντιθέτως στα μονά κεφάλαια ο θηλυκός χαρακτήρας που δεν κατονομάζεται, η καθηγήτριά του, είναι αυτή που μιλάει σε πρώτο πρόσωπο αποκλειστικά – αυτοσυστήνεται και συστήνει και τον Χάρη ως μαθητή της, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μια τέτοια σχέση, μαθητείας. Και, όντως, είναι υπαρκτή αυτή η αφηγήτρια, γιατί είπαμε ότι τα πράγματα είναι ανοιχτά σε μια ερμηνεία λίγο-πολύ υποκειμενική. Νομίζω ότι αυτός ο χαρακτήρας εφάπτεται λίγο περισσότερο με τη μορφή της συγγραφέως, δηλαδή εγώ βρίσκω περισσότερα κοινά με αυτόν τον χαρακτήρα παρά με τους υπόλοιπους στο βιβλίο. Ίσως γι’
αυτό επέλεξα να τον γράψω σε πρώτο πρόσωπο».
«Η ποιητικότητα του κειμένου είναι κάτι που έχεις δουλέψει ή σου
βγήκε έτσι;» «Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ότι κάποια κομμάτια, που είναι και πιο βερμπαλιστικά, σίγουρα έχουν δουλευτεί περισσότερο. Γι’ αυτά μετανιώνω, θα ήθελα να είναι περισσότερο απλή και λιγότερο γλαφυρή η γλώσσα. Αυτό που με δυσκόλεψε όμως ήταν η δομή, το να καταλήξω σε αυτό το δίπτυχο, γι’ αυτό οδηγήθηκα τελικά και στην αρίθμηση των κεφαλαίων, με διευκολύνει περισσότερο. Ήταν πάρα πολλές οι αφηγηματικές φωνές που έπρεπε να συμπιεστούν και όταν αποφασίζει κάποιος να γράψει σε πρωτοπρόσωπη, δευτεροπρόσωπη και τριτοπρόσωπη αφήγηση στο ίδιο βιβλίο υπάρχει μια δαμόκλειος σπάθη από πάνω που του λέει “δομή, φίλε μου, να καταλαβαίνει κι ο άλλος τι διαβάζει”. Γιατί το χάος δεν έχει και πολύ νόημα».
«Το ότι δεν μπορείς να περιγράψεις τι ακριβώς γίνεται στο βιβλίο είναι εσκεμμένο;» «Ναι, ήθελα να μην έχει σημασία το τι ακριβώς γίνεται, μου αρέσει να το σκέφτομαι ως μια στιγμιαία έκρηξη που την ώρα που συμβαίνει δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται. Θυμάμαι, ένας φίλος μού είχε πει ότι “ένα καλό βιβλίο είναι σαν μια νάρκη, δεν ξέρεις σε ποιανού την ψυχή θα σκάσει”. Τώρα, γιατί πάτησες αυτήν τη νάρκη δεν το ξέρουμε – γιατί περπάταγες…»
«Υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία;» «Θα μπορούσαμε να μιλάμε πολλές ώρες, να αναφερθούμε στον δυτικό κανόνα, στον Μπλουμ, κατ’ επέκταση στην πατριαρχία και στο ανδροκρατούμενο κομμάτι της λογοτεχνίας. Θα έλεγα ότι υπάρχει καλή χρήση και κακή χρήση της γλώσσας, σε λογοτεχνικό επίπεδο. Αυτό το έχει κρίνει και ο χρόνος. Νεκροί συγγραφείς επιβιώνουν ανά τους αιώνες, είτε έχουν δεχτεί είτε όχι την επίδραση ενός λογοτεχνικού κανόνα. Ναι, πιστεύω ότι υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία. Είχα μιλήσει με μια πολύ εργατική και αξιόλογη μεταφράστρια που μου είχε πει ότι για να
διάβαζε Άρλεκιν, ή είχα διαβάσει κάποια στιγμή ότι ο Τσε Γκεβάρα διάβαζε ιστορίες του Τζακ Λόντον, περιπέτειες ανθρώπων που συμβαίνουν μέσα στη ζούγκλα, στα δάση, γιατί ήθελε να ξεφύγει – δεν εννοώ, φυσικά, ότι ο Τζακ Λόντον δεν είναι καλή λογοτεχνία, αλλά ότι υπάρχει ανάγκη απόδρασης μέσω αυτών των βιβλίων. Έχουν γίνει και πολλές συζητήσεις για το είδος της επιστημονικής φαντασίας και το αστυνομικό που παλιότερα δεν θεωρούνταν καλή λογοτεχνία και τώρα διδάσκονται στα πανεπιστήμια και γράφονται διδακτορικές διατριβές γι’ αυτά. Δεν γίνεται να διαβάσεις Ζαν-Κλοντ Ιζό, που είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, και να μη δεις ότι κάνει και κοινωνική κριτική, να το χαρακτηρίσεις εν τέλει ως μη καλή λογοτεχνία. Δεν είναι μόνο ο Προυστ ή η Βιρτζίνια Γουλφ καλή λογοτεχνία, αλλά, και πάλι, δεν υπάρχει ένα λεπτό κριτήριο διάκρισης; Δεν ξέρω αν έχει να κάνει μόνο με τη χρήση της γλώσσας, σχετίζεται και με πολλά πράγματα».
«Ο βασικός λόγος για να διαβάσω ένα βιβλίο είναι η χρήση της γλώσσας. Όσο βαθιά νοήματα κι αν έχει, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως καλό ένα βιβλίο που δεν με συνεπαίρνει η γλώσσα του».
«Έχεις δίκιο, τα πάντα, άλλωστε, έχουν ειπωθεί. Θα ήθελα να διαβάσω κείμενα πιο πρωτοποριακά. Είχα διαβάσει μια ιστορία στον Μιχαήλ Μπαχτίν, στο Ο διάλογος με το μυθιστόρημα – Μια μαθητεία ελευθερίας, που ανέφερε πώς έγραφε ο Γκαίτε: όταν ήθελε να περιγράψει έναν τόπο ή ένα αντικείμενο, έπαιρνε την πένα του και το σχεδίαζε, το ζωγράφιζε, και αφού είχε το αντικείμενο που ήθελε να περιγράψει μπροστά του, μετά πρόσθετε λέξεις. Έτσι προέκυπτε ένα καλλιτεχνικό υβρίδιο».
«Υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά βιβλία; Σε ρωτάω επειδή το σχολίασες πριν ανοίξω το μαγνητοφωνάκι».
«Τοποθετήθηκα στο θέμα “θηλυκή γραφή” επειδή είμαι γυναίκα και γράφω. Προσφάτως έμαθα ότι είμαι cis γυναίκα ετεροφυλόφιλη, από αυτή την άποψη μίλησα πριν για γυναικεία γραφή. Ένας φίλος που διάβασε το βιβλίο μου απομόνωσε ένα κομμάτι που ο Χάρης μιλάει για όλες αυτές τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του: “Δεν ήταν πολλές, μα ήταν κάτι”. Το υπογράμμισε, μου το έστειλε και με ρώτησε “αυτό πώς το σκέφτηκες να το γράψεις, είναι κλασική αντίδραση ενός άντρα σε αυτή την ηλικία, όταν αναπολεί το παρελθόν του”. Δεν υπάρχουν αυστηρά όρια, όμως, σε αυτό. Δεν θα μπορούσε να πει το ίδιο μια γυναίκα;» «Κλείνοντας, θέλεις να μου σχολιάσεις το θέμα της αιμομιξίας που αναφέρεται στο βιβλίο, χωρίς να κάνεις spoiler;» «Η αιμομιξία είναι ένα δύσκολο θέμα, θα μπορούσα πολύ εύκολα να αναλωθώ σε λεπτομέρειες που περιττεύουν, γι’ αυτό και ένα μεγάλο κομμάτι της αφήγησης που περιέγραφε την αιμομικτική σχέση το αφαίρεσα. Ήθελα να αφήσω πράγματα να υπονοούνται, γιατί απέτυχα να περιγράψω έτσι όπως ήθελα την αιμομικτική σχέση. Έχω αφήσει κι άλλα πράγματα απ’ έξω, είναι ένα βιβλίο που δούλευα αρκετά χρόνια και σίγουρα η αρχική του έκταση διαφέρει από την τελική του μορφή».
Το μυθιστόρημα «Λίγα Λόγια» της Καλλιρρόης Παρούση κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΣΕΤΑ ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΗΤΑΝ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΠΟΥ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤΟ FACEBOOK ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.
Tα κείμενα της Βάσως Καμαράτου στο Facebook είναι αποστάγματα ευαισθησίας, τρυφερά σχόλια καθημερινότητας για τη ζωή στην Αθήνα, κόντρα σε κάθε είδους σκληρότητα, μικρές κραυγές και «αλίμονο για τα ζώα και τους αδύναμους αυτού του κόσμου». Η Βάσω εμφανίζεται μετά από καιρό στο θέατρο, στην Κασέτα της Λούλας Αναγνωστάκη που ανεβάζει ο Μάνος Καρατζογιάννης στο θέατρο Σταθμός. Συναντηθήκαμε με αυτή την αφορμή την ημέρα των γενεθλίων της, λίγο πριν πάει στην πρόβα.
— «Αχ Θεέ μου, τι είμαστε; Κάποιοι από τύχη γίνονται “κάποιοι” και νομίζουν και νομίζουν… Kαι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που από ατυχία έγιναν “τίποτα” και δεν νομίζουν τίποτα, απλά κάνουν
ό,τι μπορούν για να ζήσουν άλλη μια ημέρα». Τίποτα δεν είμαστε, Τάσο μου, στην πραγματικότητα δεν είμαστε τίποτα, είμαστε παιδιά που τα πετάξανε στην αρένα και έπρεπε να μεγαλώσουνε, κι έπρεπε να γίνουν σπουδαίοι και τρανοί για να πάρουν την αποδοχή που πολύ πιθανόν ζητάνε απ’ τη μανούλα τους. Αυτό είμαστε. Και το λέω και ανατριχιάζω σύγκορμη.
— Θεωρείς ότι οι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι είναι σπουδαίοι; Tο ερώτημα είναι τι σημαίνει πραγματικά σπουδαίος. Νομίζω ότι πραγματικά σπουδαίος είναι αυτός που πνίγηκε μέσα στα σκατά του και άλλαξε. Δεν είναι το μόνο που έχεις να κάνεις στη ζωή, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη δουλειά που έχεις έρθει για να κάνεις: να αλλάξεις προς το καλύτερο. Είμαστε ένα τίποτα και γι’ αυτό παλεύουμε, να μην είμαστε τίποτα. Θεωρώ ότι κάποιο άτομο έχει αξία και του έχω
τεράστια εκτίμηση όταν υπηρετεί αυτό που είναι και δεν προσπαθεί να είναι κάτι άλλο, άρα το τίποτά του το γνωρίζει και το αγαπάει. Ο τίποτας δεν είναι κάτι κακό, σημαίνει να είσαι γυμνός απέναντι σε σένα. Είναι καθημερινή μάχη, κι επειδή έχω και μια τελετουργία, προσεύχομαι, έχω την εικόνα του Χριστού, που Τον αγαπώ, και λέω «Θεέ μου, συγχώρεσέ με», όχι για τις αμαρτίες, αυτές τις χαζομάρες που λένε οι χριστιανοί, αλλά επειδή έχω πληγώσει ανθρώπους, έχω πληγώσει τον εαυτό μου, έχω υπάρξει κακός άνθρωπος, παλεύω κάθε μέρα με τους δαίμονές μου τους πραγματικούς. Γι’ αυτό πάω στην εκκλησία, μαζεύω και κεριά, κλέβω κανένα πού και πού, έχω πάρα πολλά. — Έγραψες ένα κείμενο για τους παπάδες. «Δεν έχουν φόβο Θεού οι παπάδες (όχι όλοι) γι’ αυτά που κάνουν; Δεν ξέρουν πως τους βλέπει ο Θεός να συνευρίσκονται χρόνια τώρα μ’ εμάς τους ανώμαλους; Τι κάνουν τόσα χρόνια, γιατί δεν μετανοούν και ολοένα μας προσεγγίζουν και θέλουν την παρέα μας; Γιατί μας καλούν μέσα από τα διάφορα σάιτ που έχουμε εμείς οι ανώμαλοι και μας προκαλούν; Δεν ξέρουν πως τα βλέπει όλα ο Θεός;» Υπάρχει μια τεράστια υποκρισία εκεί και είναι κρίμα από τον Θεό τους αυτό, που λένε ότι Τον αγαπάνε. Γιατί εμείς είμαστε παιδιά κατώτερου θεού, οι
επαγγελμα dj Δεν μπορείς να πεις «αγόρασα αυτά τα κομμάτια, θα τα παίξω όπως και να ’χει», πρέπει να είσαι ευέλικτος, να τσεκάρεις αν περνάνε καλά, να το γυρίσεις, αν χρειαστεί, για να τους πιάσεις. Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, θα πληρώσουν εισιτήριο, τα ποτά τους, υπάρχουν παιδιά που είναι πολύ νέα και κρατάνε χαρτζιλίκι για να πάνε σε ένα πάρτι –μην τους το χαλάς.
ΠΑΡΤΙ
Η Αμερικανίδα παραγωγός LP Giobbi έρχεται στην Αθήνα και φέρνει μαζί της εκλεκτούς καλεσμένους, την Jessy Lanza και τον Jay Jay.
8/3, 23:00, Zed, πλατεία Θεάτρου 8, Ομόνοια, είσοδος: 23 ευρώ
52
THE WEEK Όσα ξεκινάνε αυτή την εβδομάδα
54
ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες της εβδομάδας
56
ΒΙΒΛ ΙΟ Τα βιβλία του Μαρτίου
58
ΒΙΒΛ ΙΟ Ύψωσε το ανάστημά της στον κακό άνεμο
59
ΘΕΑΤΡΟ Θα είναι, άραγε, η συντέλεια του κόσμου τόσο παρωχημένη;
7-13
1 ΘΕΑΤΡΟ
Ένα μνημειώδες θέαμα-εμπειρία στα όρια θεάτρου, σινεμά και video art από τον κορυφαίο σύγχρονο Πολωνό σκηνοθέτη Lukasz Twarkowski, που συστήθηκε πέρσι στην Ελλάδα επιστρέφει στη Στέγη για να εντυπωσιάσει ακόμα μία φορά με αυτή την εικονοκλαστική παράσταση-βουτιά στο άδυτο της σύγχρονης τέχνης, με το περίεργο παράδειγμα του εξπρεσιονιστή Mark Rothko στο επίκεντρο.
8-10/3, 19:00, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 107, Αθήνα, είσοδος: 7-45 ευρώ
2 ΘΕΑΤΡΟ
Ο Ακύλλας Καραζήσης διαβάζει την «Αρχιτεκτονική της σκόρπιας ζωής» του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη
Ο Ακύλλας Καραζήσης συνεργάζεται με τον Ιάσονα Άλυ και διαβάζει αποσπάσματα από την Αρχιτεκτονική της σκόρπιας ζωής του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Στο πλαίσιο της σκηνικής ανάγνωσης θα παρουσιαστεί ακόμα το κείμενο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, Περίπατος στην ακρογιαλιά. Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993) ανήκε στην ομάδα των συγγραφέων που είναι γνωστή ως «σχολή της Θεσσαλονίκης», μία από τις σπουδαιότερες λογοτεχνικές σχολές στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Παράλληλα, υπήρξε και σημαντικός ζωγράφος. 10/3, 18:00, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, Καλλιθέα, είσοδος: 8-12 ευρώ
3 ΘΕΑΤΡΟ
«Οι Τσέντσι» του Πέρσι Σέλεϊ
Ο Πέρσι Σέλεϊ (1792-1822) εμπνεύστηκε το έργο από μια αληθινή ιστορία αιμομιξίας και πατροκτονίας που διέλυσε μία από τις πιο αρχοντικές και πλούσιες οικογένειες της Ρώμης. Η σκηνοθέτις Μαριλίτα Λαμπροπούλου, αντλώντας από τον ρομαντισμό του συγγραφέα, μεταφέρει στη σκηνή
αυτήν τη σκληρή ιστορία του 16ου αιώνα, σε ένα απροσδιόριστο χρονικό πλαίσιο που θα μπορούσε να είναι η σημερινή εποχή.
9/3-28/4, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Ηρώων Πολυτεχνείου, πλησίον πλατείας Κοραή, Πειραιάς, Τετ. 19.00, Πέμ.-Σάβ. 21.00, Κυρ. 19.00, είσοδος: 13-17 ευρώ
Το PDSFF24 επιστρέφει για 5η χρονιά. Σαράντα ταινίες μικρού μήκους μάς συστήνουν κόσμους δύσβατους αλλά και συναρπαστικούς και μας καλούν να χαθούμε μέσα τους. Με χιούμορ, ευαισθησία, τόλμη και περιέργεια, οι δημιουργοί του προέρχονται από όλο τον κόσμο, ενώ θα παραστούν σε όλες
τις προβολές και θα συζητήσουν και θα μοιραστούν με το κοινό στα Q&A τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που θέτουν στα φιλμ τους. Το φεστιβάλ έχει παράλληλα εικαστικά events σε διαφορετικούς χώρους του κέντρου.
7-10/3, Άστορ, Σταδίου 28 (είσοδος από στοά Κοραή), είσοδος: 5 ευρώ ανά προβολή, 8 ευρώ ημερήσιο εισιτήριο και 20 ευρώ τετραήμερο πάσο)
5 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ Marcus Strickland
Δύο μέρες μετά την Τσικνοπέμπτη, επτά νέες μπάντες περιμένουν το κοινό στο An club για το καθιερωμένο Schoolwave Carnival. Special guest της βραδιάς οι Parafernelia, μια μπάντα που πρωτοεμφανίστηκε στο Schoolwave του 2009 μαζί με τον γνωστό ηθοποιό και frontman τους Ορέστη Χαλκιά που πρωταγωνιστεί στη σειρά «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. 9/3, 19:00, AN Club, Σολωμού 13-15, Εξάρχεια, είσοδος: 5 ευρώ
O θρυλικός και πολυβραβευμένος Αμερικανός σαξοφωνίστας έρχεται στην Αθήνα μαζί με το κουαρτέτο του Twi-Life. Ένα από τα μεγάλα ταλέντα των πνευστών του 21ου αιώνα πρωτοστατεί σ’ αυτό που σήμερα θεωρείται το παρόν και εν πολλοίς το μέλλον της δημιουργικής τζαζ σε ένα show που ενώνει ευρηματικά την τζαζ και το hard bop groove με το hip hop, το jungle, το afrobeat και το funk, ή τη rock και το beat με τον αφροφουτουρισμό. 8-11/3, Half Note Jazz Club, Τριβωνιανού 17, Μετς, Παρ.-Σάβ. 22:30, Κυρ.-Δευτ. 21:30, είσοδος: από 20 ευρώ
«ROBA» στο ΠΛΥΦΑ
Δύο ανθρώπινες φιγούρες παίζουν ένα παράξενο παιχνίδι κρυφτού μέσα από την πολλαπλότητα διαφορετικών προσώπων και μορφών, κινούνται μπρος και πίσω στον χρόνο, on και off, σε έναν χώρο που συντίθεται και αποσυντίθεται με τη βοήθεια ενός τρίτου, μυστηριώδους δημιουργού. Μια παράσταση σωματικού θεάτρου που παίζει με την εικόνα, τον ήχο, το φως και το σκοτάδι και είναι το αποτέλεσμα έρευνας τεσσάρων χρόνων γύρω από τη Νόσο του Πάρκινσον και την άνοια.
11/3-2/4, ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Αθήνα, Δευτ.Τρ. 21:00, είσοδος: 12-16 ευρώ
7 ΘΕΑΤΡΟ
«Ουρανός Κατακόκκινος: Χρόνος Πριν, Χρόνος Μετά»
Η παράσταση αντλεί έμπνευση από το συγγραφικό σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη και με τη χρήση νέων μέσων αφηγείται την ιστορία της Σοφίας Αποστόλου, της ηρωίδας του έργου Ουρανός Κατακόκκινος, που ισορροπεί αριστοτεχνικά στα μεταιχμιακά δίπολα της συγγραφέως: συλλογικό - προσωπικό, ιδιωτικό - δημόσιο, προσδοκία - απελπισία, παρελθόν - παρόν. Σε σύλληψη, σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Ελένης Παργινού. 11/3-16/4, Bios Tesla main, Πειραιώς 84, Δευτ.Τρ. 21:00, είσοδος: 5-15 ευρώ
Το τραγούδι
της Φλέρυς
Η Ελένη Κοκκίδου υποδύεται τη Φλέρυ Νταντωνάκη στον θεατρικό μονόλογο του βραβευμένου πεζογράφου Δημήτρη Οικονόμου για τη ζωή και το έργο της θρυλικής ερμηνεύτριας σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη. Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. 9/3-28/4, Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο, Σάβ. 18:15, Κυρ. 21:00, είσοδος: 5-15 ευρώ
8 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
Την έκτη σεζόν του St Paul’s Sessions συνεχίζουν με
ένα άχαστο live double bill ο Βρετανός ηλεκτρονι -
κός Andy Stott και το επίσης βρετανικό ηλεκτρονικό ντουέτο των Demdike Stare από το Μάντσεστερ, επιστρέφοντας, τέσσερα χρόνια μετά την αξέχαστη εμφάνισή τους στο Ζάππειο Μέγαρο.
9/3, 21:00, Ωδείο Αθηνών, Βασ. Γεωργίου B 17-19, Αθήνα, είσοδος: 25-29 ευρώ
9 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
Οι Tangerine Dream στο ΚΠΙΣΝ
Ένα από τα πιο επιδραστικά γκρουπ της ηλεκτρονικής σκηνής, στον ήχο των οποίων στηρίχθηκε η ηλεκτρονική μουσική από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 κι έπειτα, φέρνει στην Αθήνα ο διάδοχος του Edgar Froese, Thorsten Quaeschning. Ο Quaeschning θα συνοδεύεται από τη βιολίστρια
Hoshiko Yamane και τον πιανίστα και οργανίστα
Paul Frick και μαζί θα παρουσιάσουν το τελευταίο
τους άλμπουμ με τίτλο «Raum».
11/3, 20:30, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, Καλλιθέα, είσοδος: 10-35 ευρώ
10 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο ανοίγει το αρχείο του και σας καλεί σε μια αναγνωστηριακή έκθεση που συμπεριλαμβάνει τα χειρόγραφα ποιήματα από το τετράδιο μιας τροφίμου σε σανατόριο της Αθήνας, τα παρθενικά και αθέατα βιβλία του Νίκου Καρούζου και του Ηλία Λάγιου, ένα κρίσιμο έμμετρο παλαίτυπο του 1817, γράμματα στρατιωτών της περιόδου του Μεσοπολέμου, διάσπαρτα μονότυπα βιβλία και artbooks εικαστικών καλλιτεχνών κ.ά.
10/3, 16:00, Ρομαντικό Πανεπιστήμιο, Σωζοπόλεως 15 (5 λεπτά από τον σταθμό μετρό «Αττική»)
Για μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ
και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Βαλκυρία»
του Ρίχαρντ
Βάγκνερ
H Εθνική Λυρική
Σκηνή παρουσιάζει
για πρώτη φορά στην
ιστορία της μία από
τις δημοφιλέστερες
όπερες, τη Βαλκυρία
το αριστούργημα του
Ρίχαρντ Βάγκνερ, σε μια διεθνή συμπαραγωγή με τη
Βασιλική Όπερα της
Δανίας. Για έξι μόνο παραστάσεις, σε μουσική διεύθυνση Φιλίπ Ογκέν και σκηνοθεσία Τζον Φούλτζεϊμς.
10, 13, 16, 19, 24, 31/3, 17:30, ΚΠΙΣΝ - Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, Καλλιθέα, είσοδος: 1531 ευρώ
ια άλλη μια χρονιά το εκπαιδευτικό ίδρυμα Αττική Παράδοση προκηρύσσει τρεις (3) υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ ή κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά το ακαδημαϊκό έτος 2024-2025, σύμφωνα με τους σκοπούς του ιδρύματος που αναφέρονται στα άρθρα 2 και 3 του καταστατικού του (Π.Δ. 7/1/1991 ΦΕΚ Β’136).
Οι τρεις (3) υποτροφίες ανέρχονται στα 10.000 ευρώ έκαστη και έχουν αντικείμενο την Κλιματική Αλλαγή ή τη Μετανάστευση Πληθυσμών στη Μεσόγειο Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι Έλληνες υπήκοοι, να μην έχουν υπερβεί το 30ό έτος της ηλικίας τους και να έχουν γίνει δεκτοί σε μεταπτυχιακό τμήμα αμερικανικού ή ευρωπαϊκού πανεπιστημίου (κράτους-μέλους Ε.Ε.) το αργότερο έως την τελευταία ημέρα υποβολής των υποψηφιοτήτων.
Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην κ. Μαρίκα Ανδρεάδη στο τηλέφωνο 210 6009800, εσωτ. 1123.
απο την
τινα μανδηλαρα
Ενδιαφέροντα βραβευμένα μυθιστορήματα, δημοφιλή επιστημονικά δοκίμια και απρόσμενα μπεστ-σέλερ κάνουν την εμφάνισή τους αυτόν τον μήνα ανάμεσα σε άλλες σημαντικές εκδόσεις.
carmen martin gaite
Το πίσω δωμάτιο
Μτφρ.: Κυριάκος Φιλιππίδης, εκδόσεις Gutenberg
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με αρχές του
2000 το ελληνικό αναγνωστικό κοινό είχε παθιαστεί με την ιδιόμορφα φεμινιστική γραφή
της Ισπανίδας Κάρμεν Μαρτίν Γκαιτέ, καθι-
στώντας τα βιβλία της, τα οποία μεταφράζονταν με συνέπεια στα ελληνικά, ιδιαίτερα δημοφιλή. Προξενεί, ωστόσο, εντύπωση το ότι δεν είχε εκδοθεί το πλέον ανατρεπτικό έργο της, το οποίο απέσπασε θερμές κριτικές και ενθουσίασε ακόμα και το μη φανατικό κοινό της συγγραφέως, χαρίζοντάς της, μάλιστα, το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της. Επρόκειτο για το πολυσυζητημένο Πίσω Δωμάτιο, το οποίο, αν και μιλάει από πρώτο χέρι για όλα όσα συνέβησαν την πολύπαθη περίοδο του Φράνκο, δεν συνιστά ιστορικό μυθιστό-
ρημα αλλά καθιερώνει ένα υβριδικό στυλ, το οποίο προσπάθησαν να μιμηθούν πολλοί Ισπανοί συγγραφείς στη συνέχεια, συνδέοντας τη μυθοπλασία με το σασπένς και την αλληγορία.
Στο ιδιόμορφο, συγκλονιστικό αυτό αφήγημα η γνωστή συγγραφέας και μεταφράστρια
που έκανε γνωστή στην Ισπανία τη Μαντάμ
Μποβαρί, μεταφράζοντάς τη με ακρίβεια, όχι μόνο ανακαλεί τις ημέρες της δικτατορίας
και του Εμφυλίου αλλά και την προβλημα-
τική μεταπολίτευση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις γυναίκες. Όπως έγραψε χαρακτη-
ριστικά στο ιδιαίτερα θερμό κείμενό της που
συμπεριλήφθηκε σε μια σημαντική έκδοση
της Cambridge University Press η αυστηρή
ντας ταυτόχρονα ότι «μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές αυτού του αξιοθαύμαστου μυθιστορήματος είναι πως, παρότι αφορά τη μνήμη, δεν είναι απομνημόνευμα και, παρότι δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε προσωπικές λεπτομέρειες του βίου της συγγραφέως, δεν συνιστά αυτοβιογραφία. Επίσης, το βιβλίο στρέφεται με επιτυχία στο ιστορικό παρελθόν, αλλά δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Αντιθέτως, εισέρχεται σε μια άλλη διάσταση που ξεπερνά τα όρια της μυθοπλασίας και συνδέεται άμεσα με τη βιογραφία και τον κόσμο του φανταστικού». Όλα αυτά συμβαίνουν με ένα βιβλίο που ξεκινά μια νύχτα με καταιγίδα, οπότε ένας μαυροντυμένος άνδρας επισκέπτεται τη διάσημη συγγραφέα Κάρμεν. Κανείς δεν ξέρει αν είναι ο διάβολος, ένας απλός άγνωστος ή μια τρομακτική εκδοχή της μούσας που έρχεται να τη συναντήσει με σκοπό να προκαλέσει την τρομερή της αφήγηση.
jo nesbo
Το Νυχτόσπιτο Μτφρ.: Γρηγόρης Κονδύλης, εκδόσεις Μεταίχμιο
κριτικός και συγγραφέας Ντέμπρα Καστίλο, το βιβλίο αυτό αναβαθμίζει ποιοτικά το ιδιόμορφο είδος που εκπροσω -
Χαράς ευαγγέλια για τους λάτρεις του νουάρ και του Τζο Νέσμπο, αφού ο διάσημος ροκ σταρ του αστυνομικού επιστρέφει με νέο βι βλίο, έξω και πέρα απ’ ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Έχοντας ήδη αποτίσει φόρο τιμής στον Σαίξπηρ με προηγούμενες δουλειές του, ο Νορβηγός μετρ του σασπένς αφήνει πίσω του τις ωραίες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Χάρι Χόλε για να στήσει ένα τρομακτικό μυ θιστόρημα που σε κερδίζει από την πρώτη
σελίδα. Πολλοί είδαν στις γραμμές του ίχνη
του Λάφκραφτ, ενώ άλλοι θεωρούν ότι το
χτόσπιτο σημαίνει αλλαγή στη γραμμή πλεύ
κές ιστορίες αλλά και να μελετά τα ανθρώπινα σκοτάδια. Άτυπος πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, ένας πιτσιρικάς, ο Ρίτσαρντ Ελόβντ, ο οποίος, μετά τον θάνατο των γονιών του σε πυρκαγιά, αναγκάζεται να μετακομίσει. Στο απομακρυσμένο Μπαλαντάιν, όμως, δεν θεωρείται απλώς απροσάρμοστος αλλά και βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση ενός συμμαθητή του όχι τόσο λόγω της παράδοξης συμπεριφοράς και της μοναχικότητάς του αλλά και επειδή, ως νεοφερμένο, τον αντιλαμβάνονται εκ προοιμίου ως εχθρό. Η θέση του καθίσταται ακόμα πιο δυσχερής όταν ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τον άτυχο συμμαθητή του τον ρούφηξε ένας τηλεφωνικός θάλαμος στη γωνιά του δρόμου, σαν σε σκηνή από ταινία τρόμου. Όταν ακόμα ένας συμμαθητής του εξαφανίζεται, πρέπει με κάθε τρόπο να αποδείξει ότι είναι αθώος σε μια υπόθεση που εμπλέκει όλους τους κατοίκους του Μπαλαντάιν, το οποίο μοιάζει βυθισμένο σε μια απίστευτη ιστορία μαύρης μαγείας.
sabaa tahir
Όλη μου η οργή Μτφρ.: Χριστίνα Σωτηροπούλου, εκδόσεις Διόπτρα Με καταγωγή από το Πακιστάν και μεγαλωμένη στην Αμερική, η Σαμπά Ταχίρ είναι η πρώτη μουσουλμάνα γυναίκα στις ΗΠΑ που κερδίζει το περίφημο National Book Award. Στο μοτέλ δεκαοκτώ δωματίων που διατηρούσε η οικογένειά της στην έρημο Μοχάβε στην Καλιφόρνια η Σαμπά συνήθιζε από μικρή, κοιτώντας
βιβλία όλων των εποχών. Το πρόσφατο μυθιστόρημά της Όλη μου η οργή, που κέρδισε το εθνικό βραβείο στην κατηγορία Young People’s Literature, έγινε αμέσως μπεστ-σέλερ στους «New York Times», κατακτώντας κοινό και κριτικούς. Στις σελίδες του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε και διαβάζεται εξίσου απ’ όλες τις ηλικίες, πρωταγωνιστές είναι δυο έφηβοι με καταγωγή από το Πακιστάν, εγκλωβισμένοι σε μια πόλη στην έρημο της Καλιφόρνιας, περίπου όπως η ίδια. Προσπαθούν να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη ζωή, τον έρωτα και τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, κόντρα στις κοινωνικές επιταγές του στενού οικογενειακού τους κύκλου και του ευρύτερου περιβάλλοντος που δεν έπαψε ποτέ να τους θεωρεί ξένους.
τζόρτζιο παρίζι
Η πτήση των ψαρονιών
Μτφρ.: Μαρία Οικονομίδου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Ο αντισυμβατικός φιλέλληνας Τζόρτζιο Παρίζι είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο γιατί έκανε προσιτές στο ευρύ κοινό τις θεωρίες του χάους, έχοντας, επίσης, συμβάλει καταλυτικά στη θεωρία των λεγόμενων σύνθετων συστημάτων. Βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής για την «ανακάλυψη της αλληλεπίδρασης της αταξίας και των διακυμάνσεων στα φυσικά συστήματα από ατομικές σε πλανητικές κλίμακες», σήμερα είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους και αναγνωρίσιμους επιστήμονες παγκοσμίως. Ενδεχομένως με τις θεωρίες του να ανάγκασε
τον κόσμο να ασχοληθεί σοβαρά με τις θεωρίες του χάους, εξηγώντας φαινόμενα που εμφανίζονται γύρω μας και όχι μόνο στο αθέατο σύμπαν, αυτές τις αλήθειες που μοιάζουν να μην πειθαρχούν σε κανέναν νόμο. Αναφέρει όλα αυτά στο πλέον διάσημο έργο του Η πτήση των ψαρονιών, που κυκλοφορεί επιτέλους στα ελληνικά, μιλώντας με πάθος για τις θεωρίες του αλλά και για όλα όσα τον αφορούν, για τη συνολικότερη πορεία του από τη στιγμή της εισόδου του το 1966 (από την πίσω πόρτα, αφού οι φοιτητές των δύο πρώτων ετών δεν
πρωτοποριακές του μελέτες για τα σωματίδια αλλά και για το ενδιαφέρον του για ποικίλα αινιγματικά φαινόμενα όπως οι αλλαγές φάσης, οι ύαλοι σπιν και η πτήση των ψαρονιών. Ένα απολαυστικό και άκρως κατατοπιστικό βιβλίο όχι μόνο για τους επιστήμονες αλλά και για τους απλούς αναγνώστες.
τ.ς. έλιοτ
Για την ποίηση
Μτφρ.: Στέφανος Μπεκατώρος, εκδόσεις Πατάκης «Από τον κριτικό που εκφράζει μια θεωρία έχουμε την απαίτηση να μπορεί να αναγνωρίσει ένα καλό ποίημα. Δεν είναι πάντοτε αληθές ότι όποιος αναγνωρίζει ένα καλό ποίημα μπορεί και να μας πει γιατί είναι καλό. Η εμπειρία της ποίησης, όπως και κάθε άλλη εμπειρία, μόνο εν μέρει μπορεί να μεταφραστεί σε λέξεις», υπογραμμίζει ο Τόμας Στερνς Έλιοτ σε ένα από πιο αξιομνημόνευτα δοκίμιά του, όπου εξηγεί αναλυτικά τη χρήση της ποίησης και της κριτικής. Υιοθετώντας σε μεγάλο βαθμό τις θεωρίες του Καντ αναφορικά με την αισθητική κρίση και απόλαυση, θεωρεί ότι ο κριτικός πρέπει να αποστασιοποιείται από το έργο, διαχωρίζοντας το προσωπικό του γούστο από την κριτική προσέγγιση και επιδεικνύοντας ψυχρότητα, κατά τον τύπο των δικαστών, χωρίς γλωσσική τυποποίηση. Επιπλέον, ο κορυφαίος ποιητής και κριτικός σχολιάζει την εμπειρία της ανάγνωσης κλασικών ποιητικών έργων, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ανήκει πιο πολύ στη σχολή του Βιργίλιου και του Δάντη παρά του Σαίξπηρ, για τον οποίο πάντοτε εξέφραζε σοβαρές αντιρρήσεις, ειδικά όσον αφορά το κορυφαίο του έργο, τον Άμλετ. Ο Έλιοτ μιλάει, επίσης, αναλυτικά για τη θέση του ποιητή στο ευρύτερο λογοτεχνικό σύμπαν, δίνοντας έμφαση στην ευρωπαϊκή παράδοση και συνείδηση, αποκαλύπτοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την άμεση σύνδεση με τη θρησκεία. Τα κείμενα αυτά, επιλεγμένα από τον ποιητή, δοκιμιογράφο και κριτικό λογοτεχνίας Στέφανο Μπεκατώρο, περιλαμβάνονταν στον εξαντλημένο πια συλλογικό τόμο που κυκλοφόρησε από τον Πατάκη τον Απρίλιο του 2003 υπό τον γενικό τίτλο Δοκίμια για την ποίηση και τους και τώρα αποτελούν το περιεχόμενο μιας μικρότερης έκδοσης που εστιάζει αποκλειστικά στα κείμενα του Έλιοτ που αφορούν την ποίηση και την κριτική.
ασιατική κουλτούρα ομορφιάς έχει αναδειχθεί πηγή έμπνευσης για τις σύγχρονες γυναίκες που αναζητούν την ισορροπία μεταξύ φυσικής ομορφιάς και περιποίησης. Η ασιατική φιλοσοφία περί ομορφιάς εστιάζει στην αποτελεσματική πρόληψη και περιποίηση του δέρματος, προσφέροντας ταυτόχρονα βαθιά ενυδάτωση και ευεξία. Η εταιρεία Galanthus Cosmetics, με παρουσία 2 ετών στον χώρο της ομορφιάς και με στόχο την περιποίηση του δέρματος με φυσικά συστατικά και ήπιες αλλά αποτελεσματικές φόρμουλες προϊόντων, έχει εστιάσει εξαρχής σε εταιρείες με πρωτοποριακά προϊόντα που έχουν ως βάση την ασιατική φιλοσοφία περιποίησης.
Τζόρτζιο Παρίζι Τ.Σ. Έλιοτ
GALANTHUS COSMETICS
Πλάτωνος 11, Γλυφάδα, 16675
Τηλ: 210 9638865
Κιν: 698 1096028 email: galanthus. cosmetics@gmail. com
Fb: Galanthus
Cosmetics
IG: @galanthus_ youth_cosmetics www.galanthuscosmetics.gr
Η κορεάτικη εταιρεία Terrazen προσφέρει μια ευρεία γκάμα προϊόντων περιποίησης όπως καθαριστικά, essences, ορούς, κρέμες ενυδάτωσης και αντιγήρανσης, μάσκες προσώπου, προϊόντα προστασίας από τον ήλιο, μακιγιάζ και απολεπιστικά pads. Η μαλαισιανή B&B Labs προσφέρει μάσκες και καθαριστικά με 100% φυσικά συστατικά και το επαναστατικό βοτανικό σύμπλεγμα E-Cology plus+, εμπλουτισμένο με πρε-, προ- και μετα- βιοτικά για την ενίσχυση του επιδερμικού φραγμού. Οι εν λόγω μάσκες έχουν διαφορετικό είδος φύλλου, ανάλογα με την ανάγκη του δέρματος που αντιμετωπίζουν.
Όλα τα προϊόντα της Galanthus Cosmetics βασίζονται σε φυτικές πρώτες ύλες και προσφέρουν πληθώρα σημαντικών οφελών, όπως ενυδάτωση, αντιγήρανση, προστασία από τις ακτίνες του ήλιου και την μπλε ακτινοβολία και αντιμετώπιση προβλημάτων επιδερμίδας όπως η ξηρότητα, η ερυθρότητα και η ακμή. Οι σειρές προϊόντων της Galanthus Cosmetics αποτελούν την ιδανική λύση για τις γυναίκες που επιθυμούν να απολαμβάνουν τα οφέλη της ασιατικής κουλτούρας ομορφιάς, ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν την επιδερμίδα τους με εξειδικευμένα προϊόντα περιποίησης. Έτσι, οι γυναίκες μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από την Ασία και να ενισχύσουν τη φυσική τους ομορφιά με αυτά τα προϊόντα ποιότητας που αναδεικνύουν τη λάμψη του δέρματός τους.
Ρολόι από τη συλλογή
Bioceramic What If?
Στο www.swatch.com
Πολύχρωμη τσάντα «New Olympia».
Στο www.goldenhall.gr
MAC
M·A·Cximal Silky Matte Lipstick σε 40 μοναδικές αποχρώσεις.
Στα καταστήματα MAC Cosmetics
Πολυβιταμίνη Premium Female
για ενέργεια, τόνωση και ευεξία. Σε επιλεγμένα φαρμακεία
Γυναικείο φούτερ Karl Ikonik.
Στο Sport And Fashion Freedom, 212 00 03 710
Σκουλαρίκια με μοτίβο που διακοσμεί τα κυκλαδικά σκεύη και συμβολίζει τη θάλασσα.
Στο www.cycladic.gr/shop
Καθαριστής αέρα Dajlien.
Στα καταστήματα IKEA
Adilenium οversized γυναικεία αθλητική φόρμα Στο www.adidas. gr και επιλεγμένα καταστήματα
Ποια είσαι και με τι ασχολείσαι; Είμαι η Μαριστέλλα και ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το skate.
Πώς διαλέγεις τα ρούχα σου; Τα ρούχα μου τα διαλέγω ανάλογα με το mood στο οποίο βρίσκομαι. Συνήθως όταν βαριέμαι φοράω full μαύρα και όταν έχω όρεξη μου αρέσει να παίζω με χρώματα.
Αυτό που φοράς τώρα σε τι mood σε βάζει; Νομίζω ότι μου δίνει αυτοπεποίθηση.
Aν μπορούσες να αλλάξεις τη δική σου ντουλάπα με κάποιου άλλου, ποιο πρόσωπο θα διάλεγες; Θα διάλεγα τον Asap Rocky.
Τι έχεις στις τσέπες σου; Τσιγάρα, πορτοφόλι και κινητό.
Τι φοράς και πόσο κοστίζει; Το μάλλινο τοπ με το zip είναι Huf (€100), από κάτω φοράω long sleeve Fucking Awesome (€40), παντελόνι Carhartt (€109), το καπέλο επίσης Fucking Awesome (€45) και τα παπούτσια Vans (€75). Ευτυχώς είναι όλα δωρεάν από τους χορηγούς μου Color Skates και Carhartt!
Πού πας τώρα; Στον οδοντίατρο. @_say.cheese.and.die_
