Editoriaal

Beste lezer,

Met trots mag ik u de eerste Neohumanisme van werkingsjaar 20222023 voorstellen. In de eerste plaats omdat ik voor het eerst de rol van hoofdredacteur van dit prachtige tijdschrift mag bekleden maar zeker ook omdat ik u een mooie uitgave kan presenteren met verhelderende artikels en visionaire teksten.

Ik zet met plezier ook weer de traditie voort dat een hoofdredacteur in het editoriaal zijn hart kan luchten over een wel bepaald onderwerp. Als u mij toestaat, heb ik het graag kort over de bestaansreden van een tijdschrift als Neohumanisme en de praktijk van de filosofie.

“Laat niemand die jong is wachten met het beoefenen van de filosofie en laat ook niemand die oud is er genoeg van hebben. Niemand is immers te onrijp en niemand te rijp als het om geestelijke gezondheid gaat. Wie beweert dat de tijd om te filosoferen nog niet is aangebroken, of dat deze al achter hem ligt, is als iemand die zegt dat het voor geluk nog geen tijd is, of geen tijd meer is,” zo begint de brief van Epicurus aan Menoeceus, bijgenaamd “De brief over geluk”, waarin Epicurus zijn ethiek en sociale filosofie uiteenzet. Lees het bovenstaande citaat een tweede maal en laat de woorden even bezinken. Wil jij gelukkig worden? Uiteraard! Wie niet? Dan is dit jouw oproep de filosofie te bestuderen, de kunst van het gelukkig zijn. In de eerste plaats moet je jezelf ervan overtuigen dat de ander de boom in kan, want in de woorden van Pico della Mirandola, “zich bezighouden met de filosofie is iets dat vandaag de dag (het is het droevige lot van onze tijd) eerder minachting en smaad oplevert dan eer en roem.” Voor iemand die kiest voor een doordachte levenshouding en de toepassing van de filosofie, is vaak weinig begrip. De filosoof wordt met lede of zelfs met argusogen gadegeslagen. Daarom is les één: denk in de eerste plaats aan jouw eigen geluk, een ander zal het je niet geven. Wees autonoom. Het citaat van Montesquieu dat u op de voorgaande pagina kan terugvinden, verheldert: vrijheid en autonomie zijn niet dezelfde waarden. Autonomie kan niet bestaan zonder de vrijheid en het is deze autonomie die de aspirantdenker moet veroveren. De denker heeft echter ook de ruimte nodig om vanuit die autonomie de vrijheid in te vullen, daarvoor dient het liberale tijdschrift in uw handen of op uw scherm; de Neo biedt steeds een plaats voor artikels die uiting geven aan het verlangen naar geluk, autonomie en vrijheid. Om die nobele traditie verder te kunnen zetten bedank ik mijn voorgangershoofdredacteur, Max De Schryver in het bijzonder; diegenen die het pad van het denken opgeslagen zijn en ook bedank ik u, de lezer.

In deze editie vinden jullie een breed scala aan onderwerpen terug: Ellen Van de Steen houdt een krachtig pleidooi voor het klassiek liberalisme in het Vlaanderen, mediaverantwoordelijke Filip neemt stelling in in het debat over godsdienst, praeses Michelle Keirsmaekers zet ons aan het denken over dierenrechten en ethiek, politiek secretaris Jens Van Mieghem zet prachtig de politieke filosofie van de verre protoliberaal Cicero uiteen. Daarna kan u een artikel terugvinden waarin ikzelf aan de hand van de roman De zwarte kost van Cyriel Buysse een ander licht wil werpen op de actuele discussies over Congo. Ten slotte neemt penningmeester Robbe De Koster ons mee naar Oostenrijk met een uiteenzetting van het werk van Carl Menger en Eugen BhömBawerk.

Veel leesplezier,

Lucas Adriaenssens Hoofdredacteur Neohumanisme