Programma / Program
ZONDAG 14 SEPTEMBER 2025
Voorwoord Stichting Liberation Concert
In dankbaarheid zetten wij de unieke traditie voort van een muzikaal eerbetoon aan de gesneuvelde Amerikaanse bevrijders. Margraten, Limburg en Nederland eren de mannen en vrouwen die meehielpen om ons te bevrijden uit oorlog, onderdrukking en onvrijheid. Zij hielpen mee om Europa weer op het pad van vrede, vrijheid, rechtstaat en democratie te brengen, en brachten daarbij het hoogste offer.
De “Stichting Eerbetoon Netherlands American Cemetery and Memorial”, zorgt al vele jaren in het eerste weekend na 12 september (de dag waarop de bevrijding van Nederland in 1944 in Mesch begon) voor een toepasselijk concert, waarmee we de bevrijders eren met muziek en teksten. We vertellen verhalen van gesneuvelden, en houden op die manier de herinnering levend aan hun inzet en bijdrage.
Rondom het concert wordt in samenwerking met de Philzuid ook een educatief programma over vrijheid aangeboden aan scholen in de wijde omgeving. En in samenwerking met de Kunstbende Limburg worden jongeren creatief uitgedaagd om met het thema vrijheid en vrede aan de slag te gaan.
Jongeren zijn daarnaast betrokken in het programma (Spoken Word, bloemendragers) en bij de organisatie (hospitality, logistiek en beveiliging).
Door de samenwerking met de professionele orkesten van de Nederlandse Krijgsmacht wordt de relatie van ons land met de Verenigde Staten benadrukt. Wij zijn verheugd dat dit jaar het Orkest van de Koninklijke Marechaussee ons concert wil verzorgen. Samen met onze soliste, de verhalenvertellers en het Spoken Word, is een programma voorbereid dat ons eerbetoon waardig vertolkt.
Het bestuur van de Stichting Eerbetoon dankt ABMC, de lokale en regionale overheid, het Ministerie van Defensie, het Vfonds, onze subsidiënten en sponsoren voor de welwillende medewerking. Echter, grote dank ook aan ons publiek, dat door hun komst laat zien dat men nog steeds, 81 jaar na de bevrijding, dankbaar is voor het offer van degenen die hier in Margraten zijn begraven of worden vermeld of de muur van de vermisten.
Theo Bovens, Frans Groutars, Raymond Jaeqx, George Deswijzen (producent), Maarten Vossen, Raymond Knops, Stijn Waterval
Foreword Liberation Concert foundation
In gratitude, we continue the unique tradition of a musical tribute to the fallen American liberators. Margraten, Limburg, and the Netherlands honour the men and women who helped to free us from war, oppression, and lack of freedom. They contributed to putting Europe back on the path of peace, liberty, the rule of law, and democracy, and in doing so, made the ultimate sacrifice.
The “Stichting Eerbetoon Netherlands American Cemetery and Memorial” has, for many years, organised a fitting concert during the first weekend after 12 September (the date on which the liberation of the Netherlands began in 1944 in Mesch), with which we honour the liberators through music and words. We tell the stories of the fallen, and in this way, keep the memory of their commitment and contribution alive.
In addition to the concert, an educational programme is offered to schools in the wider region, in collaboration with the Philharmonie Zuidnederland. And in cooperation with the Kunstbende Limburg, young people are creatively challenged to work with the theme of freedom and peace. Young people are also involved in the programme (Spoken Word, flower bearers) and in the organisation (hospitality, logistics, and security).
Through the collaboration with the professional orchestras of the Dutch Armed Forces, the relationship between our country and the United States is emphasised. We are delighted that this year the Orchestra of the Royal Netherlands Marechaussee wishes to perform at our concert. Together with our soloist, the storytellers, and the Spoken Word, a programme has been prepared that aptly expresses our tribute.
The board of the Stichting Eerbetoon wishes to thank the ABMC, local and regional government, the Ministry of Defence, the Vfund, our grant providers, and sponsors for their kind cooperation. However, great thanks also go to our audience, who by their attendance continue to show, even 81 years after the liberation, their gratitude for the sacrifice of those who are buried or commemorated here in Margraten or on the Wall of the Missing.
Theo Bovens, Frans Groutars, Raymond Jaeqx, Georges Deswijzen (producer), Maarten Vossen, Raymond Knops, Stijn Waterval
Concert van vrede en hoop
Alain Krijnen
Burgemeester Gemeente
EijsdenMargraten
Op 12 september 1944 werd in Mesch een nieuw hoofdstuk in de Nederlandse geschiedenis geschreven: de bevrijding van ons land begon hier. Voor EijsdenMargraten en de mensen die hier wonen, draagt die datum daarom een bijzondere betekenis. Jaar in jaar uit staan we stil bij dit moment, omdat herdenken ons verbindt met wie we zijn en ons herinnert aan de waarde van vrijheid.
Concert of Peace and Hope
Alain Krijnen
Mayor Gemeente EijsdenMargraten
On September 12, 1944, a new chapter in Dutch history was written in Mesch: the liberation of our country began here. For EijsdenMargraten and the people who live here, this date therefore holds special significance. Year after year, we reflect on this moment, because remembrance connects us with who we are and reminds us of the value of freedom.
Meer dan tachtig jaar later blijft die boodschap onverminderd actueel. In een wereld die steeds in beweging is, vormt het stilstaan bij het verleden een noodzakelijk houvast. Het leert ons de moed en het offer van de soldaten te waarderen die als eersten onze grens overstaken. Hun verbondenheid met de mensen hier straalt nog altijd door in onze gemeenschap. Het is aan ons om hun nalatenschap levend te houden en de lessen van vrijheid en vrede door te geven aan de generaties na ons.
Het Liberation Concert is daarbij een unieke manier om herinneren en muziek samen te brengen. Het is een eerbetoon dat niet alleen stilstaat bij wat geweest is, maar tegelijk onze kracht en verbondenheid in het heden viert. Dat u hier vandaag aanwezig bent, geeft betekenis aan deze traditie.
Laten we samen de vrijheid blijven koesteren, herinneringen levend houden en in onze daden uitdragen waar dit concert voor staat: vrede, saamhorigheid en hoop voor de toekomst.
More than eighty years later, that message remains as relevant as ever. In a world constantly in flux, reflecting on the past provides essential support. It teaches us to appreciate the courage and sacrifice of the soldiers who were the first to cross our borders. Their connection with the people here still resonates in our community. It is up to us to keep their legacy alive and pass on the lessons of freedom and peace to future generations.
The Liberation Concert is a unique way to bring memory and music together. It is a tribute that not only reflects on what has been, but simultaneously celebrates our strength and solidarity in the present. Your presence here today gives meaning to this tradition.
Let us continue to cherish freedom together, keep memories alive, and express in our actions what this concert stands for: peace, solidarity, and hope for the future
81 jaar vrijheid
Emile Roemer Gouverneur van Limburg
Wat een bijzonder, leerzaam en onvergetelijk jaar hebben we samen achter de rug. Precies een jaar en twee dagen geleden begonnen we in Mesch aan het tachtigste bevrijdingsjaar. Ingeklemd tussen onze koning en koningin mochten we veteraan Kenneth Taylor verwelkomen een van de mannen die op 12 september 1944 als eerste voet zette op Nederlands grondgebied. Die twaalfde september werd voor hem en zijn kameraden een nieuwe triomftocht door een zonovergoten Mesch, waar men – acht decennia later nog altijd intens dankbaar is.
En er gebeurde zó veel meer. In Maastricht herdachten we, samen met veteranen, de geallieerde oversteek van de Maas, met een parade van historische legervoertuigen. We stonden stil bij de gruwelen van de Holocaust met aangrijpende toespraken en indrukwekkende uitvoeringen. In maart 2025 markeerden we dat heel Limburg in maart 1945 bevrijd werd. We herdachten de gevallenen op 4 mei en vierden een dag later, op 5 mei, de vrijheid uitbundig.
Op Memorial Day waren we opnieuw samen met veteranen, hier in Margraten, getuige van een indrukwekkende ceremonie en flyover. Ook koning WillemAlexander was erbij, naast onze ministerpresident en vertegenwoordigers
van vele landen en organisaties. Op 15 augustus stonden we stil bij het einde van de Tweede Wereldoorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden en herdachten we alle slachtoffers in NederlandsIndië.
Door het hele jaar heen waren er exposities: ingekleurde oorlogsfoto’s die het verleden tot leven wekten, de verhalen van hedendaagse veteranen in een gedurfde kunstcollectie, en clandestien gemaakte schetsen uit concentratiekamp Buchenwald die extra kracht gaven aan een symposium over oorlogstrauma’s. De Roermondse mixedmedia kunstenaar Daniël Heijen gaf als Kunstenaar van de Vrijheid ons bevrijdingsjaar een gezicht met acht indrukwekkende werken.
En wanneer de laatste overlevenden van de Tweede Wereldoorlog hun verhalen niet meer zelf kunnen vertellen, moeten wij dat doen. Jongeren namen die taak ter harte met hun ‘Manifest voor de Vrijheid’ – krachtig, hoopvol en met een boodschap die blijft hangen.
Limburg heeft haar vrijheid het afgelopen jaar in alle toonaarden laten klinken. Daar mogen we trots op zijn. Want ‘herinneren’ is niet zomaar terugdenken; het is een oproep tot handelen, een uitnodiging om bruggen te bouwen tussen culturen en generaties. Als we zwijgen over vrijheid, als we onze stem niet laten horen, dan glipt die vrijheid langzaam weg.
En juist nu, terwijl oorlog, onderdrukking en polarisatie opnieuw onze wereld teisteren, is die les actueler dan ooit. Vrijheid is geen vanzelfsprekend bezit het is een verantwoordelijkheid die we elke dag opnieuw moeten waarmaken.
Lieve mensen, geniet van de muziek, vanavond. En blijf uzelf én elkaar vertellen dat we samen een heel belangrijke opdracht hebben: de vrijheid waard blijven.
EN
81 years of freedom
Emile Roemer Governor of Limburg
What an extraordinary, meaningful, and unforgettable year we have shared together. Exactly one year and two days ago, in the village of Mesch, we began the celebrations of the eightieth year of liberation. Flanked by our King and Queen, we had the honor of welcoming veteran Kenneth Taylor one of the men who, on September 12, 1944, was among the first to set foot on Dutch soil. That September day became, for him and his comrades, a new triumphal march through a sundrenched Mesch, where eight decades later the gratitude remains as deep as ever.
And so much more happened. In Maastricht, together with veterans, we commemorated the Allied crossing of the River Meuse with a parade of historic military vehicles. We paused to reflect on the horrors of the Holocaust through moving speeches and powerful performances. In March 2025, we marked the moment when all of Limburg was liberated in March 1945. On May 4, we honored the fallen, and the very next day May 5 we celebrated our freedom with joy and pride.
Memorial Day set the scene, once again together with veterans here in Margraten, for an impressive ceremony and flyover. King WillemAlexander was present, alongside our Prime Minister and representatives from many countries and organizations. On August
15, we reflected on the end of World War II for the Kingdom of the Netherlands and honored all the victims in the former Dutch East Indies. Throughout the year, exhibitions brought history to life: colorized wartime photographs, the stories of contemporary veterans captured in a bold art collection, and clandestine sketches from Buchenwald concentration camp that gave extra weight to a symposium on the lasting impact of war trauma. Roermondbased mixedmedia artist Daniël Heijen, our Artist of Freedom, gave our liberation year a powerful visual identity through eight remarkable works. And when the last survivors of World War II can no longer tell their stories themselves, we must tell them. Young people took that responsibility to heart with their ‘Manifesto for Freedom’ strong, hopeful, and with a message that will not fade.
This past year, Limburg let its freedom ring out in every possible way. And we can be proud of that. For remembering is not just looking back; it is a call to action, an invitation to build bridges between cultures and generations. If we remain silent about freedom, if we fail to raise our voices, that very freedom will slowly slip away. And now, as war, oppression, and polarization once again afflict our world, that lesson is more relevant than ever. Freedom is not a given it is a responsibility we must uphold, every single day.
Dear friends, enjoy the music tonight. And keep telling yourselves, and each other, that we share a profound and vital duty: to remain worthy of freedom.
Kunstbende Kunstbende
Gedicht Sara Curfs
Fotograaf Fenna Dijkstra
Kunstbende Limburg is dé plek waar Limburgse jongeren hun creatieve talenten kunnen ontdekken en ontwikkelen, en waar zij een podium krijgen. Door middel van workshops, coaching, een wedstrijdtraject en heel veel mogelijkheden om op te treden stimuleren we jongeren om het beste uit zichzelf te halen. Daarnaast brengen we jonge makers in contact met het professionele veld en geven hen de kans om van de besten te leren. We werken samen met een groot aantal culturele organisaties en makers binnen en buiten Limburg, met als doel om zoveel mogelijk jongeren de kans te geven het podium te pakken!
Peace
Poem Sara Curfs
Photography Fenna Dijkstra
Kunstbende Limburg is the place where young people from Limburg can discover and develop their creative talents, and where they are given a stage. Through workshops, coaching, a competition trajectory, and many performance opportunities, we encourage young people to get the best out of themselves. In addition, we connect young creators with professionals in the field and give them the chance to learn from the very best. We collaborate with a wide range of cultural organizations and creators both within and beyond Limburg, with the goal of giving as many young people as possible the opportunity to take the stage!
We willen het allemaal zó graag, en toch is het er niet overal: leven in vrede en vrijheid. Ondanks alle geschiedenislessen zijn er weer of nog steeds oorlogen in de wereld.
Hoe kan dat toch? Ik heb de antwoorden niet. Misschien is het wel onhaalbaar, om aan wereldvrede te denken. Maar ik wil het in ieder geval proberen. Voor mezelf, voor de mensen die ik liefheb en vooral ook voor de volgende generaties.
Mijn belangrijkste les? In plaats van te zeggen wat hij of zij verkeerd doet, zeg ik wat het met mij doet. Dat voorkomt weerstand en biedt ruimte voor begrip, respect en een goed gesprek.
Denk jij er ook zo over? Tag #whystoppeace, ga in gesprek en inspireer.
Pierre Rieu
Welkom,
Namens de American Battle Monuments Commission en het personeel van de Nederlandse Amerikaanse Begraafplaats, heet ik u van harte welkom bij deze 19e editie van het Liberation Concert. Dit prachtige en ontroerende evenement herdenkt de bevrijding van ZuidLimburg en Nederland, meer dan 80 jaar geleden, tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Onze organisatie en deze begraafplaats hebben een bijzondere en blijvende band met de Nederlandse bevolking, de provincie Limburg en de gemeente EijsdenMargraten. Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft de Nederlandse bevolking haar toewijding getoond aan het eren en herdenken van onze militairen die hier begraven of herdacht worden. Van een bezoek aan de begraafplaats ter nagedachtenis aan de individuele militairen tot een evenement zoals het Liberation Concert, uw toewijding aan het behoud van de nalatenschap van hun dienst en opoffering is duidelijk zichtbaar.
Het team van de Nederlandse Amerikaanse Begraafplaats deelt dezelfde toewijding als onze Nederlandse bezoekers om de nagedachtenis van degenen die hier herdacht worden, te eren. Onze medewerkers van de groenvoorziening zorgen voor de grafstenen, het gras, de bloemen en de bomen van deze begraafplaats. De schoonheid en onberispelijke verzorging van deze plek is het eerste wat bezoekers zien bij binnenkomst. Onze gidsen en medewerkers van het
bezoekerscentrum doen onderzoek en zoeken naar nieuwe en innovatieve manieren om de verhalen van de gevallen militairen over te brengen aan onze bezoekers. Ons team zorgt voor de begraafplaats en onze Nederlandse buren helpen bij het eren en herdenken van degenen die hier geëerd worden. We willen
Stichting Eerbetoon Netherlands American Cemetery and Memorial bedanken voor het voortzetten van deze traditie met het Liberation Concert.
De American Battle Monuments Commission beheert 26 permanente Amerikaanse militaire begraafplaatsen en 31 federale monumenten en markeringen ter ere van de dienst, prestaties en offers van de Amerikaanse strijdkrachten. Al meer dan 100 jaar zorgt de ABMC ervoor dat de herinnering aan degenen die in het buitenland zijn gevallen en aan degenen met wie ze hebben gediend, nooit zal uitdoven. Onze eerste voorzitter, generaal John J. Pershing, deed de belofte: “De tijd zal de glorie van hun daden niet verduisteren.”
Uw aanwezigheid hier vandaag zorgt er ook voor dat die belofte wordt nagekomen, samen met onze Nederlandse buren en gemeenschap.
Hoogachtend, Joseph Alotto
Superintendent van de Nederlandse Amerikaanse Begraafplaats en Monument American Battle Monuments Commission
On behalf of the American Battle Monuments Commission and the staff of Netherlands American Cemetery, welcome to this 19th edition of the Liberation Concert. This beautiful and moving event commemorates the liberation of South Limburg and the Netherlands over 80 years ago during World War II. Our Agency and this cemetery have a special and enduring relationship with the Dutch people, the Province of Limburg and the township of EijsdenMargraten. Since World War II, the Dutch people have demonstrated their devotion to honor and commemorate the memory of our service members buried or memorialized here. From visiting the cemetery in memory of the individual servicemembers, to an event such as the Liberation Concert, your dedication to preserving the legacy of their service and sacrifice is apparent.
The team at Netherlands American Cemetery share the same commitment as our Dutch visitors to honor the memory of those commemorated here. Our horticultural staff take care of the headstones, the grass, flowers and trees of this cemetery. The beauty and immaculate care of this site is the first thing that visitors see when they enter.
Our guides and staff at the Visitor Center conduct research and seek new and innovative ways to bring the stories of the fallen service members to our visitors. Our team cares for the cemetery and our Dutch neighbors help in honoring and remembering those that are honored here. We wish to thank the Stichting Eerbetoon Netherlands American Cemetery and Memorial for continuing in this tradition by producing this Liberation Concert.
The American Battle Monuments Commission maintains 26 permanent American military cemeteries and 31 federal memorials, monuments and markers honoring the service, achievements and sacrifice of U.S. armed forces. For over 100 years, the ABMC has ensured the memories of those who fell abroad and those they served with never die. Our first Chairman, General John J. Pershing made a promise that “Time will not dim the glory of their deeds.” Your presence here today also ensures that promise is kept, along with our Dutch neighbors and community.
Sincerely,
Joseph Alotto
Superintendent of Netherlands American Cemetery and Memorial
American Battle Monuments Commission
Muzikaal programma / Musical Programm
Orkest Koninklijke Marechaussee Conductor
Ido Kempenaar
Lead vocalist
Marjolein Heijltjes
National Anthems
Opening
By presenter Paul ‘t Lam
Hymn
Unknown Territory
Mark Putz
Flower ceremony by children of Banholt, Mheer, Noorbeek & Margraten
Symphonic ouverture
James Barns
Poem
KunstbendeSara Curfs
Born of the Fourth of July
John Williams
Brothers in Arms
Story
Ernest Solis
Read by Lt. Col. Stanley Nooitmeer
Remembrance Day
Jacob de Haan
Symphonic marches
John Williams
Fields of Gold Sting
Marjolein Heijltjes
Hallelujah – Leonard Cohen
Marjolein Heijltjes
Spoken word
By student Pranay Dhingreja
United World College Maastricht
Remembrance Day
Jacob de Haan
God of our fathers
Warren
Story
Walter Wetzel
Read by Major Marco Kroon
Remembrance Day
Jacob de Haan
I dreamed a dream – Les Miserables
Marjolein Heijltjes
Song of hope Peter Meechan
Ouverture Limburg
Jasper Staps
Als wij niets doen
Soldaat van Oranje
We’ll meet again Vera Lynn
Marjolein Heijltjes
Verhalen Stories
Ernest Solis
Beste Ernest, we zijn hier vandaag met z’n allen samen om jou en je kameraden te herdenken. Dat doen we op een bijzondere muzikale manier. Achter me staat het marechaussee orkest en zelf ben ik luitenantkolonel bij de marechaussee. ‘Zonder vrees en zonder blaam’ is het motto van de Marechaussee. Een motto dat zeker op jou en jouw kameraden van de militaire politie van toepassing is geweest. Wetende dat jouw wapenbroeders weliswaar uit een andere eeuw hier vandaag bij je zijn moet je goed doen. Voor mij en mijn onderdeel is dat zeker het geval, een bijzondere eer.
Ernest, jij werd in 1925 als oudste van een familie van 14 kinderen in Colorado geboren. Als achttienjarige ging je in dienst. Je doorliep je trainingen in de VS om in februari 1944 ingescheept te worden met bestemming Liverpool. Zes dagen na Dday ging je met het 119e regiment van de Old Hickory Divisie aan land om orde achter het front te houden.
Na maanden hard vechten in Frankrijk en België stond je eenheid op 11 september voor de grens in ZuidLimburg. Op 12 september staken de eerste soldaten van
1jouw regiment de grens bij het dorpje Noorbeek over. Jullie werden met open armen ontvangen. Wat waren jullie blij om in Nederland te zijn.
Via Noorbeek, Mheer en Banholt trokken jullie verder richting de Geul, het eerste grote
Je was onder de indruk van de moed van de bevolking. Zelfs onder dreiging van beschietingen werd er doorgewerkt om de straten schoon te krijgen, het vee te verzorgen en het land te bewerken. Je raakte bevriend met de mensen uit deze regio. De bevolking bad voor en met jullie om een veilige terugkeer. Het voelde als
Vanuit Kerkrade trok jouw eenheid richting de beruchte Siegfriedlinie. Jouw regiment was een van de eerste geallieerde eenheden die Duitsland binnentrok en meehielp met de verovering van de eerste Duitse stad, Aken.
Het was jouw taak om samen met je 85 man sterke eenheid achter het front orde te houden.
In een periode van relatieve rust werd in Limburg bijgekomen van weken hard vechten. Jullie waren al helemaal bezig
met de Kerst. Pakketjes uit de Verenigde Staten kwamen aan en er werden zelfs kerstcadeautjes voor elkaar gemaakt toen er opeens slecht nieuws vanuit de Ardennen kwam.
Na een paar weken van rust kwam het gevaar weer in je leven terecht. De hoop op een snel einde van de oorlog vervloog met elke granaat die in jullie gebied terechtkwam.
Op 17 december vertrok je regiment Zuidwaarts om de Duitse aanval in de Ardennen af te slaan. In het donker begeleidde je zonder kennis van hetgeen jullie te wachten stond en in onbekend gebied jouw kameraden richting Eupen. De slag om de Ardennen woedde in alle hevigheid.
van schone lakens, Hollywood films en American football wordt de focus met de aanstaande oversteek van de Roer weer verlegd naar de harde realiteit. Drie dagen lang werd gevochten tussen Selgersdorf en Koningshoven. Je regiment zou bij deze gevechten 26 man verliezen. Onder hen was ook je MPkameraad Oscar Heinzmann die getroffen door granaatscherven aan zijn verwondingen zou overlijden. De dood was ook achter het front altijd dichtbij. Dat realiseerde je je als geen ander.
Met elke stap die jullie dieper in Duitsland zetten wordt de Duitse weerstand hardnekkiger dan ooit. Fanatiekelingen zorgden voor veel slachtoffers. Er werd vaak voor elke meter tot op de laatste man gevochten.
Je divisie stond niet voor de eerste keer deze oorlog oog in oog met de elite van het Duitse leger die alles op alles stelde om een doorbraak te forceren. Onder erbarmelijke en koude omstandigheden beveiligde je de aanvoerroutes richting het front.
Ook hier hielden jullie stand en gingen zelfs over tot de tegenaanval, je divisie speelde een cruciale rol in deze grote veldslag aan het Westelijke front.
Na een paar weken genoten te hebben
Jullie werden verrast door een ingelaste rustperiode in Echt. Hier werd het regiment klaargestoomd voor een volgende slag die het einde van de oorlog zou bespoedigen. De oversteek van de Rijn. Een complexe amfibische operatie waarbij ook een zeer belangrijke taak voor jullie als militaire politie lag.
Maar nu eerst nog even genieten van een nog hartelijkere ontvangst in ZuidLimburg. Er werd gedanst, samen gedronken en met elkaar het leven gedeeld. Een hele fijne periode moet dat geweest zijn.
Aan deze Happy days kwam op 19 maart een einde. De voorbereidingen op de Rijn oversteek waren afgerond. De oversteek was aanstaande. Wat moeten dit beangstigende dagen zijn geweest wetende dat een brede en kolkende rivier bij nacht met aan de overzijde een vastberaden vijand overgestoken diende te worden.
In het diepste geheim begeleidde je de aanvalstroepen en materieel richting Issum. Daar zouden jullie de allerlaatste voorbereidingen treffen op de oversteek.
op dit akker. Postuum ontvang je nog de bronzen ster voor je heroïsche daden op dat kruispunt bij de Rijn. Mensen uit Margraten ontfermen zich in 1945 over je graf en geven je tot op de dag van vandaag alle liefde die je verdient en nooit meer van je familie thuis in het verre Colorado zou mogen voelen.
Ernest, jij liet het leven voor onze vrijheid. We sluiten je in onze gedachten hier vanmiddag op deze begraafplaats die al bijna 81 jouw laatste rustplek is, zonder vrees en zonder blaam.
Op 24 maart startte om 2.00u de aanval richting de oostelijke oever van de Rijn. Jij stond op een kruising de belangrijke aanvoer van manschappen en ammunitie te regelen toen er granaten op je positie neerkwamen.
Ondanks de inslagen en rondvliegende scherven bleef je het verkeer regelen, zonder vrees en zonder blaam, bewust van het belang van deze taak gedurende de belangrijke slag die een paar kilomeer verderop werd gevoerd.
De artillerieaanval op je positie wordt heviger en heviger, maar jij blijft op je post tot op het moment dat je wordt geraakt door een granaatscherf. Je valt neer op de grond. Alle hulp is tevergeefs als de Rijnoversteek succesvol verloopt. Je kameraden die bij je zijn nemen afscheid van je, als zij direct achter de eerste aanvalstroepen de Rijn oversteken, zonder jou, twee dagen voor je 20e verjaardag……..
Je lichaam wordt overgebracht naar Margraten waar je wordt begraven hier
Ernest Solis
Dear Ernest, we are all gathered here today to commemorate you and your comrades. We will do so in a special musical way. Behind me is the Marechaussee orchestra, and I am a lieutenant colonel in the Marechaussee. “Without fear and without blame” is the motto of the Marechaussee. A motto that certainly applied to you and your comrades in the military police. Knowing that your comrades in arms—albeit from a different century—are here with you today, you must do well. For me and my unit, that is certainly the case—a special honor.
Ernest, you were born in Colorado in 1925, the eldest of a family of 14 children. You enlisted at eighteen. You completed your training in the US and embarked for Liverpool in February 1944. Six days after DDay, you landed with the 119th Regiment of the Old Hickory Division to maintain order behind the front lines.
After months of hard fighting in France and Belgium, your unit reached the border in South Limburg on September 11th. On September 12th, the first soldiers of your regiment crossed the border near the village of Noorbeek. You were welcomed with open arms. How happy you were to be in the Netherlands! Via Noorbeek, Mheer, and Banholt, you continued towards the Geul River, the first major objective.
you for a safe return. It felt like coming home.
From Kerkrade, your unit headed towards the infamous Siegfried Line. Your regiment was one of the first Allied units to enter Germany and helped capture the first German city, Aachen.
Your job, along with your 85man unit, was to maintain order behind the front lines. You ensured that the supply of equipment, supplies, and ammunition was not delayed, that prisoners were transported, and that the border was guarded.
You were impressed by the courage of the people. Even under the threat of shelling, they continued working to clear the streets, care for the livestock, and cultivate the land. You became friends with the people of this region. The population prayed for and with
During a period of relative calm, you recovered in Limburg from weeks of hard fighting. You were already fully focused on Christmas. Packages from the US arrived, and Christmas presents were even being made for each other when suddenly bad news arrived from the Ardennes.
After a few weeks of peace, danger reentered your lives. The hope for a quick end to the war faded with every shell that landed in your area.
On December 17, your regiment headed south to repel the German attack in the Ardennes. In the dark, unaware of what awaited you and in unfamiliar territory, you accompanied your comrades towards Eupen. The Battle of the Bulge was raging in all its fury.
Not for the first time in this war, your division faced the elite of the German army, who were doing everything they could to force a breakthrough. Under miserable and cold conditions, you secured the supply routes to the front.
Here too, your regiment held ground and even launched a counterattack; your division played a crucial role in this major battle on the Western Front.
After a few weeks of enjoying clean sheets, Hollywood movies, and American football, the focus shifted back to the harsh reality with the impending crossing of the Roer River. Fighting raged for three days between Selgersdorf and Koningshoven. Your regiment would lose 26 men in these battles. Among them was your MP comrade Oscar Heinzmann, who, hit by shrapnel, would succumb to his wounds. Death was always close behind the front lines. You realized this more than anyone.
With every step you set deeper into Germany, German resistance became more stubborn than ever. Fanatics caused many casualties. Often, every inch was fought to the last man.
You were surprised by a temporary rest period in Echt. Here, the regiment was being prepared for the next battle that would hasten the end of the war: the crossing of the Rhine. A complex amphibious operation that also entailed a crucial task for you as military police.
In the utmost secrecy, you escorted the assault troops and equipment to Issum. There, you would make the final preparations for the crossing.
On March 24th, at 2:00 a.m., the attack toward the eastern bank of the Rhine began. You were standing at a crossroads, directing the vital supply of troops and ammunition, when shells landed on your position.
Despite the impacts and flying shrapnel, you continued to direct traffic, fearlessly and blamelessly, aware of the importance of this task during the crucial battle that was being waged a few kilometers away.
The artillery attack on your position intensified, but you remained at your post until you were hit by shrapnel. You collapsed to the ground. All help was in vain as the Rhine is successfully crossed. Your comrades with you said goodbye as they followed directly behind the first assault troops, without you, two days before your 20th birthday…
But first, you enjoyed an even warmer welcome then in South Limburg. There was dancing, drinking together, and sharing the life. It must have been a wonderful time.
These happy days came to an end on March 19th. Preparations for the Rhine crossing were complete. The crossing was imminent. What frightening days these must have been, knowing that a wide, raging river had to be crossed at night, with a determined enemy on the other side.
Your body was transferred to Margraten, where you were buried here in this field. Posthumously, you will receive the Bronze Star for your heroic deeds at that crossing of the Rhine. People from Margraten take care of your grave in 1945 and, to this day, give you all the love you deserve.
Ernest, you gave your life for our freedom. We hold you in our thoughts this afternoon at this cemetery, which has been your final resting place for almost 81 years, without fear and without blame.
Verhalen Stories 2
Walter Wetzel
Beste Walter. Zonder te aarzelen nam jij een besluit dat het leven van je kameraden zou sparen ten koste van je eigen leven. In een fractie van een seconde gaf je je leven voor dat van je wapenbroeders. Een kruis met een gouden ster markeert je graf hier op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Velen noemen je een echte held. Ik ook. Ik zou zo graag willen weten hoe jij dat zelf ziet. Vandaag staan wij hier met z’n allen stil bij het offer dat jij bracht voor onze vrijheid.
Walter, je gaf als 22jarige gehoor aan de oproep om in dienst te gaan. Europa was toen al door Duitsland onder de voet gelopen, en aan de andere kant van de wereld verzamelden zich onzichtbare donkere wolken boven de hemel. Wolken die je land een paar maanden later in een nieuwe wereldoorlog zouden doen storten.
Over het prille geluk sluimerden de vragen, zou de reis richting Azië of Europa gaan? En hoe veel tijd hebben we nog samen? In december 1943 kwamen de harde antwoorden op die vragen.
Twee jaar na de aanval op Pearl Harbor trouwde je met Dorothy, de liefde van je leven. Je divisie was in volle voorbereiding op een inzet in het buitenland. Een ongewisse en moeilijke periode waarin jullie misschien maar een paar dagen van het huwelijk hebben kunnen genieten, volgde.
Veel tijd samen werd jullie niet meer gegund, als na drie maanden de divisie de marsorders krijgt. Je neemt in december 1943 afscheid van Dorothy waarna de boot vanuit New York naar Ierland vertrekt. De strijd tegen NaziDuitsland is aanstaande en jullie zijn er klaar voor.
Zeven maanden lang bereid je je als soldaat eerste klas en sectieleider van een antitank team van het 13e regiment voor op de dag dat jullie voet zetten op het Europese vasteland. Eén maand na DDay begon via Omaha Beach voor jou de oorlog.
De maanden die volgden vochten jullie hard om het zuidelijke deel van Bretagne te veroveren. In deze gevechten zou je divisie meer dan 1.500 man verliezen.
Op 19 september 1944, een week na de start van de bevrijding van Nederland, werd je divisie naar Luxemburg verplaatst. Hier bewaakten jullie het front aan de bevrijdde kant van de Siegfried linie. Het waren natte en koude maanden met weinig ruimte voor
ontspanning. Dit scenario zou twee maanden lang je wereld vormen. Als je gehoopt had op betere tijden hierna, dan had je geen rekening gehouden met jullie volgende missie.
Op 16 november kwamen jullie in het Hürtgenwald terecht, niet zo ver hiervandaan. De condities waren nog slechter met de modder, de koude en bovenal een vastberaden en dodelijke vijand die om elke meter keihard vocht.
Het was vechten tegen de elementen, de Duitsers en fysieke ongemakken. Je regiment krijgt het heel zwaar te verduren. Gedurende de weken dat jullie in het Hürtgenwald vochtten zouden bijna 4.000 man van je divisie gedood, gewond of vermist raken.
Je vastberadenheid, training en een portie geluk zullen er beslist voor gezorgd hebben dat je deze slag overleefde. Lang hierover nadenken is er niet bij als de volgende uitdaging weer op jullie pad komt. Op 23 februari steekt je regiment de Roer over. Door je kameraden van de infanterie wordt om elk dorp, gehucht en gebouw hard gevochten. De weerstand van de Duitsers is hardnekkig maar wordt gebroken door jullie onverzettelijkheid. Het 13e regiment leverde hiermee een cruciale bijdrage aan het vernietigen of gevangennemen van de Duitse eenheden westelijk van de Rijn.
De oorlog geraakt in een cruciale fase als het 9e en het 1e Amerikaanse leger een groot deel van het Duitse leger in het Ruhrgebied wil omsingelen.
Je regiment heeft in deze operatie als taak om het strategische Siegen te veroveren. Je antitank eenheid moet stevig aan het werk als Duitse tanks de opmars richting Oosten frustreren. Eind maart veroveren jullie de hogere gelegen gebieden. Jij komt met je eenheid terecht in een gehucht met de naam Birken. Je eenheid zet er een commandopost op terwijl de slag om Siegen woedt. Jullie bewaken een stuk van de zogenaamde Roerpocket, de omsingeling van meer dan 300.000 Duitse soldaten.
Na de val van Keulen genieten jullie van een paar dagen rust. Je bent gesloopt van weken hard vechten waarbij al je zintuigen en energie nodig is om te overleven. Bijslapen, rusten en trainen is een zeer welkome afwisseling.
Het front is dun bezet, er heerst verwarring en jullie zijn op dat moment zwaar in de minderheid als Duitse eenheden dagelijks proberen uit te breken. Bittere gevechten volgen.
In de vroege ochtend van 3 april 1945 sta je op wacht als je je realiseert dat een Duitse eenheid de commandopost nadert. Je aarzelt niet en rent naar binnen om je kameraden te waarschuwen. Het huis wordt direct door machinegeweren bestookt. De Duitsers profiteren van het donker van de ochtend en komen dichtbij jullie post. Granaten worden naar binnen gegooid waarvan twee in de kamer terechtkomen waar jij met je makkers positie hebben ingenomen.
Je ziet de granaten door de lucht vliegen en met een doffe klap op de grond vallen. Je aarzelt geen seconde en besluit om de
klap van de explosies met je lichaam op te vangen. Je kameraden bleven dankzij jouw heroïsche opoffering in leven om het gevecht te kunnen voortzetten en de Duitsers te verdrijven.
Walter Wetzel EN
We zullen nooit weten wat er door je hoofd ging toen je dit abrupte besluit nam. Dacht je aan Dorothy die thuis op je zit te wachten, aan je vader of aan je kameraden waarvoor je letterlijk en figuurlijk door het vuur gaat? We kunnen alleen maar gissen naar je beweegredenen voor deze ongekende daad.
Ongewone daden van moed was een veelvoorkomende deugd bij veel van jouw wapenbroeders. Feit blijft dat een heldendaad zoals deze uniek is, geen gelijke kent en niet te bevatten is voor mensen die nooit een wapen hebben gedragen.
Dear Walter, without hesitation, you made a decision that would save the lives of your comrades at the cost of your own. In a split second, you gave your life for those of your brothers in arms. A cross with a gold star marks your grave here at the American Cemetery in Margraten. Many call you a true hero. I do too. I would love to know how you see that. Today, we all reflect here on the sacrifice you made for our freedom.
Het is een daad waardoor jouw kameraden een kans kregen om deze oorlog te overleven. Soldaten die daardoor weer in staat werden gesteld om ons te verlossen van de tirannie. Een onzelfzuchtige actie die grote gevolgen heeft, nu nog, bijna 81 jaar later.
Walter, het is een eer om hier vandaag te staan om jou en het offer wat je gebracht hebt voor onze vrijheid te herdenken. Voor mij, voor ons, ben je een held. De gouden ster op je kruisje straalt vandaag nog iets feller dan normaal. Voor eeuwig dankbaar.
Walter, you answered the call to enlist at the age of 22. Europe had already been overrun by Germany, and on the other side of the world, invisible dark clouds were gathering above the sky. Clouds that would plunge your country into a new world war a few months later.
Two years after the attack on Pearl Harbor, you married Dorothy, the love of your life. Your division was in full preparation for deployment abroad. An uncertain and difficult period followed, during which you were perhaps only able to enjoy your marriage for a few days. Questions lingered over your early happiness: would the journey lead to Asia or Europe? And how much time would we have left together? In December 1943, the hard answers to those questions arrived.
You weren’t allowed much time together anymore when, after three months, the division received its marching orders. You said goodbye to Dorothy in December 1943, after which the ship departed from New York for Ireland. The battle against
Nazi Germany was imminent, and you were ready.
For seven months, as a Private First Class and section leader of an antitank team of the 13th Regiment, you prepared for the day you set foot on the European mainland. One month after DDay, the war began for you on Omaha Beach.
In the months that followed, you fought hard to conquer the southern part of Brittany. In these battles, your division would lose more than 1,500 men.
On September 19, 1944, a week after the start of the liberation of the Netherlands, your division was transferred to Luxembourg. Here you guarded the front on the liberated side of the Siegfried Line. These were wet and cold months with little room for relaxation. This scenario would shape your world for two months. If you had hoped for better times afterward, you hadn’t anticipated your next mission.
Your determination, training, and a bit of luck undoubtedly ensured your survival. You won’t dwell on this for long when the next challenge comes your way. On February 23rd, your regiment crossed the Roer River. Your comrades in the infantry are fi ghting fi ercely for every village, hamlet, and building. The German resistance is stubborn, but your tenacity breaks it. The 13th Regiment made a crucial contribution to destroying or capturing the German units west of the Rhine.
On November 16th, you entered the Hürtgen Forest, not far from here. Conditions were even worse, with mud, cold, and above all, a determined and deadly enemy fighting fiercely for every yard.
You were battling the elements, the Germans, and physical discomfort. Your regiment was facing a very tough time. During the weeks you fought in the Hürtgen Forest, nearly 4,000 men of your division were killed, wounded, or missing.
The war enters a crucial phase as the 9th and 1st Armies attempt to encircle a large part of the German army in the Ruhr Valley.
In this operation, your regiment’s task is to capture the strategic town of Siegen. Your antitank unit is put to work as German tanks frustrate the advance eastward. At the end of March, you capture the high ground. Your unit ends up in a hamlet called Birken, where they set up a command post while the Battle of Siegen rages. You are guarding a section of the socalled Roer Pocket, the encirclement of more than 300,000 German soldiers.
The front is thinly occupied, confusion reigns, and you are severely outnumbered as German units try to break out daily. Bitter fi ghting ensues.
In the early morning of April 3, 1945, you are standing guard when you realize a German unit is approaching the command post. You don’t hesitate and
run inside to warn your comrades. The house is immediately machinegunned. The Germans take advantage of the morning darkness and approach your post. Grenades are thrown inside, two of which land in the room where you and your comrades have taken up position.
You see the grenades fl y through the air and fall to the ground with a dull thud. Without a second’s hesitation, you decide to absorb the impact of the explosions with your body. Thanks to your heroic sacrifi ce, your comrades survived to continue the fi ght and drive out the Germans.
We will never know what was going through your mind when you made this abrupt decision. Did you think of Dorothy waiting for you at home, of your father, or of your comrades for whom you would go through fi re and water for. We can only guess at your motivations for this unprecedented act.
Unusual acts of courage were a common virtue among many of your comrades in arms. The fact remains that a heroic act like this is unique, unparalleled, and incomprehensible to those who have never carried a weapon.
Walter, it is an honor to stand here today to commemorate you and the sacrifi ce you made for our freedom. To me, to us, you are a hero. The gold star on your cross shines even brighter today than usual. Forever grateful.
It is an act that gave your comrades a chance to survive this war. Soldiers who were thus empowered to free us from tyranny. A selfl ess act that still has farreaching consequences, almost 81 years later.
‘What We Owe’
By: Pranay Dhingreja
United World College Maastricht is proud to contribute to the Liberation Concert in Margraten, as we share the same values: peace, freedom and human connection. As an international school with students from more than 100 countries, we see this concert as a powerful moment to reflect together on both the past and the future. It connects directly to our mission: educating young people to work towards peace and a sustainable future.
They were younger than I am now. Some barely knew how to shave, but they knew how to stand, to run forward when instinct screamed backward, to carry rifles heavier than their own fear.
They didn’t fight for medals. They fought because someone had to. Because tyranny had a mouth too loud to ignore, and silence, in the face of it, was just another kind of surrender.
Freedom is a word we toss around like confetti. But freedom has a price, and it is buried beneath white crosses. Row upon row. Shoulder to shoulder, as if even in death, they refused to retreat.
That’s why we gather. We gather not because the war was glorious, but because they were. We gather not to celebrate victory, but to mourn the cost of it.
Margraten is not just a cemetery. It’s a prayer. Etched into soil. A vow made in marble. A place where silence doesn’t forget you— it carries you.
When the orchestra plays, they do not play music. They play memory. Each note a name. Each pause a heartbeat, stopped in 1944.
So let me ask:
What is freedom if not the chance to grow old?
To argue, to fall in love, to walk under a sky that isn’t at war?
And what do we owe to the ones who gave that to us? Maybe we owe them more than silence. Maybe we owe them more than flowers. Maybe we owe them lives worthy of their sacrifice— kindness without condition, love without borders, peace without pause.
Because war teaches us how fragile we are. But memory?
Memory teaches us how strong we must be.
So this afternoon, as the light falls gently over Margraten, we don’t say goodbye. We say thank you. We say, we remember. We say— you are still here, in the quiet, in the chords, in the freedom we live every day because of the price you paid.
Orkest Koninklijke
Marechaussee verbindt heden en verleden.
Het Orkest Koninklijke Marechaussee bestaat dit jaar precies 75 jaar. Opgericht in 1950 als drumband met instrumentarium bestaande uit trommels en signaaltrompetten heeft het zich in de loop der jaren via drumfanfare en brassband ontwikkeld tot wat het nu is: een professioneel fanfareorkest van wereldfaam met saxofoonbezetting. De 50 muzikanten staan onder leiding van dirigent kapitein Ido Gerard Kempenaar.
Bij onder meer beëdigingen, commandooverdrachten en medailleuitreikingen binnen de Koninklijke Marechaussee is het Orkest aanwezig maar regelmatig ook bij andere krijgsmachtdelen of organisaties.
Het Orkest verbindt door middel van hun muziek de militaire wereld met de samenleving door de militaire tradities, normen en waarden uit te dragen tijdens de vele optredens die buiten de kazernepoorten worden gegeven. Deze wereldwijde optredens bestaan onder andere uit (veteranen)concerten, taptoes, mars en showoptredens en herdenkingen.
Op deze bijzondere plek maakt het Orkest u vandaag door middel van haar muziek deelgenoot van het verleden en heden. Dit opdat nooit vergeten zal worden welke offers gebracht zijn en nog steeds gebracht worden.
The Royal Netherlands Marechaussee Orchestra connects the present and the past.
The Royal Netherlands Marechaussee Orchestra is celebrating its 75th anniversary this year. Founded in 1950 as a drum band with instruments consisting of drums and signal trumpets, it has developed over the years via a drum fanfare and brass band into what it is today: a professional fanfare orchestra of world renown with saxophone. The 50 musicians are led by conductor Captain Ido Gerard Kempenaar.
The Orchestra is present at swearingin ceremonies, transfers of command and medal presentations within the Royal Netherlands Marechaussee, but also regularly at other armed forces branches or organizations.
Through their music, the Orchestra connects the military world with society by promoting military traditions, norms, and values during the many performances given outside the barracks gates. These worldwide performances include (veterans’) concerts, tattoos, marching and show performances, and commemorations.
At this special location, the Orchestra will share with you the past and present through its music. This in order that the sacrifices made and continue to be made will never be forgotten.
Steun het Liberation Concert
Door uw bijdrage kunnen we ook in de toekomst dit mooie concert blijven organiseren en vrij toegankelijk aanbieden. Alle donaties zijn van harte welkom.
Stichting Eerbetoon Netherlands
American Cemetery and Memorial NL42 RABO 0122 6066 20
Dank u wel!
Secretariaat
Stichting Eerbetoon Netherlands
American Cemetery and Memorial
Berlostraat 20, 6367 CA Voerendaal info@liberationconcert.nl www.liberationconcert.nl
Dagelijks betuur
Theo Bovens
Raymond Jaeqx
Frans Groutars
Ondersteund door
Maarten Vossen
Raymond Knops
Stijn Waterval
Projectleider George Deswijzen
Technisch manager Roy Spork
Podiumregie Sanne van de Leur
Namens het orkest Koninklijke
Marechaussee werkten mee:
Opperwachtmeester Ramon Vos
Support the Liberation Concert
Through your support we can continue to organise the Liberation Concert. All donations great and small are very much appreciated.
Stichting Eerbetoon Netherlands
American Cemetery and Memorial NL42 RABO 0122 6066 20
Thank you very much!
Administrative Office
Stichting Eerbetoon Netherlands
American Cemetery and Memorial Berlostraat 20, 6367 CA Voerendaal info@liberationconcert.nl www.liberationconcert.nl
Executive Committee
Theo Bovens
Raymond Jaeqx
Frans Groutars
Supported by
Maarten Vossen
Raymond Knops
Stijn Waterval
Project director George Deswijzen
Technical manager Roy Spork
Stage manager Sanne van de Leur
On behalf of the Royal Marechaussee Orchestra:
Sergeantmajor Ramon Vos
Liberation Concert dankt haar subsidiënten, fondsen, mediapartners, sponsoren, donateurs, projectpartners, kortom allen voor hun steun.
Liberation Concert would like to thank its funders, media partners, sponsors, donors, project partners, in short everyone, for their support.
Redactie en fotografie: George Deswijzen / Design: Rick Brauwers / Print: PPM Concepts & Projects, Meerssen
LIMBURG
Huisregels
Het concert vindt plaats op de Amerikaanse Begraafplaats en hier gelden een aantal speciale regels:
• gedraag u op een rustige en respectvolle wijze;
• zet uw telefoon uit en spreek op gedempte toon;
• respecteer de graven, ga niet op het gras zitten, liggen of op het gras picknicken;
• roken is verboden;
• huisdieren worden niet toegelaten;
• grote tassen zijn niet toegestaan;
• volg de aanwijzigingen van de beveiliging en/of organisatie op en ga niet in discussie.
House rules
The concert will be performed at the Netherlands American Cemetery, where some special rules apply:
• visitors should behave in a respectful and dignified fashion;
• turn off your phone and speak in a low voice;
• sitting or lying on the grass and picknicking on the grass is not permitted;
• smoking is prohibited;
• pets are prohibited;
• big bags are prohibited;
• follow all instructions given by the officials responsible for maintaining order promptly and without question.
Dit programmaboekje mag u meenemen als u het thuis nog eens rustig wilt nalezen. Gaat u het niet meer gebruiken? Dan vragen wij u vriendelijk het boekje in de hiervoor bestemde containers achter te laten. Wij zullen het recyclen en zo werken we samen aan een duurzame leefomgeving.