Jaarboek1992 compleet

Horta-Falmouth Na dagen van pittige noordelijke en noord-oostelijke winden draaide het door en zwakte af. Wegwezen dus, de tijd begon mee te spelen; voor de derde week van augustus moesten we toch wel de Hollandse duinenrij in het vizier hebben gekregen.

Klokslag acht uur UTC op de 29 juli draaide de motor. Pogingen om een deel te kunnen zeilen liepen op niets uit; dus ging de neus ronkende pal noord met de bedoeling snel noordelijk van het Azoren-hoog te komen om daar de westelijke winden weer op te kunnen pikken.

Ongelooflijk hoe helder het was; de top van Pico verdween in het donker van de nacht, na bijna 70 mijl varen. Het varen met drie watermannen verliep probleemloos; ieder had z'n eigen werk en de ervaringen van de eerste etappe bewezen nu hun waarde.

Enerverend werd de nacht van 5 op 6 augustus. Geen maan, geen sterren, meer dan 30 knoop wind (B-7) uit het noordwesten en een hoge zee. Sterk fluoriserende brekers schuimen voorbij in een inktzwarte nacht. Eerst verkennen we nog vissers aan Sb maar die raken verloren in het fel lichtende schuim van golftoppen. Een trilling en een hard 'doeng'-geluid in het tuig doen vrezen dat er wat gaat gebeuren.

Na een zeer lange seconde tuimelt er iets op het dek aan Sb. Er gebeurt verder niets; de 'Gull' blijft de achtersteven nog even beheerst opheffen als voorheen. Niets wijst op onregelmatigheden voorzover dat zicht-, merk-, of hoorbaar is. Naderhand kruipt de vogel waar het om ging ongemerkt in de beschutting van de kuip. Hoe ze dat heeft klaargespeeld over de kuiprand in haar staat mag Joost weten.

Over Bb naderen navigatie-lichten en ik moet over Sb liggende proberen op de fok achter haar langs te komen. De peiling bleef akelig lang onveranderd. Tegen drie uur lukt dat en passeert ze op minder dan een halve mijl afstand aan Sb. De rest beneden maakt contact over de marifoon en krijgen vriendelijk de positie en goede wensen van de Griek.

Met de meeuw, een noordse stormvogel, was (voorzover viel na te gaan) weinig aan de hand. Groggy zouden we zeggen, maar geen breuk of iets dergelijks. Ze kroop weg in donkere hoekjes, maar bewoog zich vrij normaal. Rutger heeft haar in leven gehouden met kippebouillon, toegediend met een gemodificeerd wijnbekertje met zuigpijpje en deksel; zo dronken wij onze wijn aan boord!

Na de nacht van 7 op 8 augustus zweeft ze weg van het achterdek, onze gastvrijheid heeft haar in ieder geval weer spirit om te overleven gegeven.

Europa nadert; dat is te merken aan allerlei verschijnselen. Tonijnvissers met lange hengels, onrustige zee, er komt weer leven in het echolood (continentaal plat) en de zee wordt veel groener. Zelfs duiken er nog een paar dolfijnen op; ten afscheid lijkt het wel. Met een astro-positie probeer ik de AP-navigator tot leven te wekken en waarachtig, het klopt! Wonder boven wonder krijgen we ook opeens radio-contact met een zendamateur, ik ben in de wolken. Ook het weer laat zich steeds mooier van de goede kant zien. De barometer bereikt recordhoogten en loopt van de schaal af; het Azorenhoog schijnt ons ingehaald te hebben. Bishop Rock op de Scilly's blinkt in de schemering en s'morgens-vroeg 9 augustus maken we vast in Falmouth. Tot onze verrassing staan Andre en Blanka al te zwaaien; zij hebben ons van ver in de vroege ochtend zien aankomen.

Deze tweede etappe is vlot verlopen; mede vanwege de resterende tijd hebben we conseqent de motor aangezet wanneer de snelheid onder de 3 knoop dreigde te raken. De brandstof-voorraad was ruim bemeten en op die manier bleven de accu's goed op peil.

Zeker bij het inlopen van het Kanaal was het wel prettig om te weten dat de motorische voortstuwing in orde was.

44