Wyszarpałem jej te dwa weekendy z gardzieli strzelającej jadem. Teraz pozostaje mi tylko bitwa o Jolantę. Na wzmiankę o tej ostatniej dziewczyna się zaperzyła. – Nic tylko Jolanta i Jolanta. Kochasz ją bardziej ode mnie! Jan Polak się zafrasował. Nie lubił prowadzić takich rozmów. W ogóle się nie dogadywał z przedstawicielkami płci przeciwnej, a zbuntowane nastolatki, nawet takie, których narodziny były wynikiem jego niefrasobliwości, uważał za przybyszów z innej galaktyki. – Oluś, wiesz, że razem z mamą, żeby ją tak piorun strzelił, kochamy tak samo mocno nasze… – tu się zawahał, szukając odpowiedniego słowa – …księżniczki. Nigdy nie faworyzowałem Jolanty, ale tęsknię za nią okrutnie, a pewnie i ty byś się ucieszyła, gdybyśmy mogli spędzać więcej czasu we trójkę. Dziewczyna lekko się uśmiechnęła. Polakowi spadł kamień z serca, a potem trafił go w stopę, bo ścienny zegar w kształcie motocykla wybił godzinę ósmą.
– No i znowu się spóźnię – wrzasnął, zatrzaskując drzwi od łazienki. Trzy minuty później wyszedł z niej nieogolony i nieuczesany, ale gotowy do walki na śmierć i życie. Pożółkła koszula, którą wyjął z przepełnionego kosza na pranie, wisiała na nim smętniej niż zazwyczaj. – Zjedz śniadanie i marsz do szkoły! I żadnego palenia w toaletach w czasie przerw! Żadnego uwodzenia nauczyciela od francuskiego! Mon Dieu! Dość już się nasłuchałem od twojej wychowawczyni! W końcu cię wywalą i skończysz na ulicy! – Córka głośno ziewnęła. – Życz mi szczęścia, dzieciaku – rzucił na do widzenia, łapiąc w biegu stary prochowiec i wciągając go na zgarbiony grzbiet. Odruchowo sprawdził wewnętrzną kieszeń; broń była na miejscu. Kiedy znalazł się na klatce, usłyszał dobiegające z mieszkania: „Powodzenia, Dżoni”. Dwa słowa, niby niewiele, ale dodały mu otuchy. – Będzie ci zajebiście potrzebne – dopowiedziała Ola, kiedy za ojcem zamknęły się drzwi. (...) n
Aleksandra Rumin, Zbrodnia po polsku. Komedia kryminalna. Wydawnictwo INITIUM Kraków (www.initium.pl). Str. 288.
SUKIENKI NA FALE MÓZGOWE
S
ukienkę zmieniającą kształty i kolory dzięki falom mózgowym zaprojektowała holenderska kreatorka mody ANOUK WIPPRECHT, reprezentująca nowy trend „fashiontech”. Strój wydrukowała w technologii 3D i połączyła z mózgiem modelki-użytkowniczki za pomocą 1.204 czujników elektroencefalograficznych. Sukienka o nazwie Pangolin odbiera fale mózgowe, przekładając je na ruch i wzorce świetlne, dzięki czemu jej elementy (32 dio-
dy LED) poruszają się i rozświetlają. Dzieje się to poprzez 64 wejścia BCI, interfejsy komputera mózgowego, podłączone do specjalnych siłowników. Animacja sukienki zależy więc zawsze od indywidualnych predyspozycji modelki-użytkowniczki. Czujniki przypominają łuski łuskowca (rodzaj mrówkojada), stąd nazwa sukni. Wraz ze wzrostem aktywności mózgu modelki światełka szybciej migają, a ozdoby w kształcie skrzydełek falują na ramionach. Gdy użytkowniczka jest spokojna, światła świecą na fioletowo. Sukienka podtrzymywana jest przez lekki i wytrzymały egzoszkielet o grubości 3 mm. Sama tkanina wykonana została z lekkiego nylonowego materiału. Interfejs między mózgiem a sukienką stworzył Instytut Układów Scalonych na Uniwersytecie Johannesa Keplera w Linzu wraz z firmą neurotechnologiczną G.tec. Więcej zdjęć i informacji na www.anoukwipprecht.nl. Sukienka Pangolin, łącząca modę z najnowszymi technologiami, pokazana została po raz pierwszy na festiwalu Ars Electronica w Austrii.
Anouk Wipprecht od dawna specjalizuje się w odzieży interaktywnej, która reaguje na otoczenie i obecność innych ludzi. Stworzyła także zapierającą dech w piersiach piękną sukienkę we współpracy z technologiem Aduenem Darribą, która wydziela chmury dymu, gdy wykryje, że ktoś się zbliża.
N R 6 7 / 2 0 2 0 • L A DY ’ S C L U B 5 3
