J1 N11

Onafhankelijk Maandblad voor de vrije Wetteraar Jaargang 1zNR 11zoktober 2008zâ‚Ź 2,5

Wim De Corte trainer-manager Standaard Wetteren

Anne Marie Hoebeke onderburgemeester

Sooner is klaar voor het grotere werk kwets11okt2008.indd 1

9/23/08 11:11:07 PM

POETSHULP met dienstencheques Waarom zou u poetshulp willen?

@domus Bel : 09 366 56 00 Ad Domus bvba Hoge Landweg 10 l 9260 Schellebelle www.domuscleaning.be

Omdat - poetsen op zaterdag niet leuk is, - strijken op zondag geen hobby is, - je meer tijd wil met de kinderen, - je dan eindelijk meer tijd hebt voor je hobby, - je gezin die levenskwaliteit verdient!

Welke VOORDELEN geeft @domus jou?

-

je mag zelf uw voorkeurdag bepalen, je hebt steeds dezelfde poetsdame op hetzelfde moment, wij zorgen voor vervanging bij afwezigheid en vakantie, wij geven ondersteuning aan de poetsdame op de werkvloer, wij onderwerpen al onze medewerkers aan een grondige screening, met meer dan 100 medewerkers garanderen wij een grote flexibiliteit, een korte wachttijd door een constante wervingsreserve!

Uw huidige poetsdame is niet ingeschreven?

-

Welke TAKEN mag de poetsdame doen?

- alle huishoudelijk poetswerk, - de ramen lappen, binnen én buiten, - kleine naaiwerkjes doen, - strijken en de was doen, - zij mag zelfs boodschappen doen.

kwets11okt2008.indd 2

wij kunnen uw ‘zwarte poetsdame’ inschrijven en regulariseren, de poetsvrouw is dan verzekerd tegen ongevallen en schade, je betaalt GEEN € 8 of € 10 meer maar slechts € 7 per uur. na 30% belastingsvermindering betaal je nog slechts € 4,90!

Indien er een ideale poetshulp in jou schuilt en je wenst een betere levenskwaliteit? Contacteer ons dan zo snel mogelijk.

Bel : 09 366 56 00 of 0477 96 37 35 - Je krijgt een vast contract van onbepaalde duur - Je hebt vaste klanten - Je hebt recht op vakantiegeld en je krijgt een eindejaarspremie

9/23/08 11:11:31 PM

INHOUD

10-11

12-14

16-19

kwets.be

OKTOBER 2008

4-5 7 8 10-11 12-14 16-19 20-23 24-26 28-29 30-32 34-36 37 38-39 40 41 42

Beeldspraak: stadstuin Kwetsuur: Waarom ligt Kapellendries alweer open Nieuw in Wetteren - gedoopt Het Kunstkabinet: Bart Baele De danszaal van Petakker Standaard-trainer Wim De Corte over zijn ambities Uit de Kwetsstraat: interview eerste schepen Anne Marie Hoebeke Dossier: de promotietuin in Den Blakken Binnenkouter in Westrem: de trein der traagheid Schlagerkoning Christoff : een aangespoelde Wetteraar Sooner is klaar voor het grotere werk Wetters: aftelrijmpjes Gepeperd - column W. uit W. Kwetswoordraadsel Balderop Agenda

HOOFDREDACTIE ERIC BRACKE REDACTIECOORDINATIE PETER DIRIX, ANN VEECKMAN, VEERLE DE GUSSEM VORMGEVING CADERO DRUK DE CANCK ADVERTENTIES RAF DE GRAEVE 0495/5214664 VERANTWOORDELIJK UITGEVER PIET DE KEULENAER INFO INFO@KWETS.BE FOTOREDACTIE DIDIER VERBAERE CARTOONS GEERT BRAECKMAN REDACTIEADRES VICTOR VAN SANDELAAN 134-9230 WETTEREN-REDACTIE@KWETS.BE ABONNEMENTEN DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46-DIDIER@KWETS.BE-WWW.KWETS.BE (€ 25 VOOR 12 NRS). VERKRIJGBAAR BIJ WETTERSE DAGBLADHANDELS.

20-23

30-32 ¿kwets • oktober 2008 • 3

kwets11okt2008.indd 3

9/23/08 11:11:31 PM

¿kwets • oktober 2008 • 4 kwets11okt2008.indd 4

9/23/08 11:11:40 PM

beeldspraak STADSTUIN O nder een stralende hemel en met feestgedruis opende de stadstuin op zaterdag 20 september. Het ommuurde park achter de bibliotheek is ook bereik baar via het steegje naast het jeugdcentrum in de Book molenstraat en via de poor t naast cultuurcafé Nova in de Molenstraat. D e stadstuin is overdag toegankelijk en ‘s avonds gesloten.

Foto D idier Verbaere

¿kwets • oktober 2008 • 5 kwets11okt2008.indd 5

9/23/08 11:11:42 PM

Edito Beste Lezers, De meesten van de zowat vijfendertig ambtenaren van de Sociale Dienst van de gemeente Wetteren zullen binnenkort onderdak krijgen bij het ocmw. Deze volksverhuizing is een gevolg van het decreet betreffende het lokaal sociaal beleid uit 2004, dat het bestuur maximum vijf jaar gunt om een Sociaal Huis te creëren.

Het wordt dus tijd om ook in Wetteren werk te maken van één loket waar inwoners terecht kunnen voor sociale kwesties allerhande. Dat loket zal zich in het ocmw-gebouw bevinden.

Wie zal blijven zitten en wie in het Sociaal Huis zijn vaste stek krijgt, is blijkbaar nog niet helemaal uitgemaakt. Wel zeker is dat de kinderopvang, waarvan het personeel over verschillende locaties is verspreid, een onderdeel wordt van het ocmw. Net zo klaar is dat schepen van Sociale Zaken Erna Braeckman door deze operatie wordt beroofd van haar belangrijkste bevoegdheden en een soort spookschepen wordt. De Vaderlandslievende Verenigingen zullen nog aan haar zorgen toevertrouwd zijn. Dat zal af en toe een speech vergen, bijvoorbeeld voor het blazen van de last post of tijdens het jaarlijkse dineetje met een paar kranige oud-strijders. In haar geslonken portefeuille zit ook nog Gezin en Kleuteronderwijs, maar dat kan ze op automatische piloot afhandelen. De voorbije decennia hebben immers geleerd dat de schepen weinig aandrang voelt om nieuwe initiatieven te nemen. Misschien wil ze toch nog het seniorenbeleid behouden, maar het zou wel erg onlogisch zijn om dit aan het Sociaal Huis te onttrekken.

Zal schepen Braeckman nu extra taken op zich gaan nemen of zal ze gewoon evenveel blijven incasseren voor haar fors gereduceerde verantwoordelijkheid? Dat laatste zou redelijk grof zijn, zeker nu er de komende jaren geen financiële marge meer is. Zichzelf, en in het bijzonder schepen Braeckman, beter honoreren was een van de eerste bekommernissen van deze bestuursploeg. Het is nu aan de schepenen om te bewijzen dat ze hun geld waard zijn.

Eric Bracke

MENSEN-MENSEN De Wetterse Academie was goed vertegenwoordigd op het kortfilmfestival Kort Geknipt, in Sint-Niklaas. Bij de 20 geselecteerde films waren er twee Wetterse: A Struggle For a Mobile van Erik Lammens, en Ophelia van Beatrijs Ponseele. z

z

z

2009 wordt een bijzonder jaar voor die Bekende Wetteraar, Arsène Goedertier.

In april is het 75 jaar geleden dat het paneel De Rechtvaardige Rechters gestolen werd uit de Sint-Baafskathedraal. Dat bij de laatste speurtocht, deze zomer in Gent, enkel een mooie tegelvloer gevonden werd, lijkt de amateur-speurders niet af te schrikken. Wie pakt uit met een nieuwe theorie? z

z

z

Onze gemeente was vertegenwoordigd in de Gentse Floraliënstoet. De 15-jarige Jente De Temmerman en Yanna Van den Berghe namen die eer waar. De meisjes kregen een figurantenrol, ze speelden arme straatkinderen voor maar liefst 150.000 toeschouwers. z

z

z

Nog meer infiltraties in het Gentse: Chiro Trezeke heeft 80 trendy stoelen gekregen van het Wetterse meubelbedrijf Sedus.

Het meubilair van de jeugdbeweging was vernield door inbrekers. Op de stoelen heeft maar een of twee keer iemand zich neergevlijd, en, zo vertelt Regy Sunaert, ze zijn nog in garantie! z

z

z

Slecht nieuws voor het rokend gemeentepersoneel. De richtlijnen rond het

rookverbod worden nog altijd met de voeten getreden, daarom zal het bestuur strenger optreden. Na een laatste collectieve verwittiging, krijgen overtreders een vermaning in hun evaluatieformulier.

Niet vergeten dus: roken mag enkel in bepaalde ruimtes, en wie een rookpauze neemt, moet uitklokken. z

z

z

Judith Dauwe heeft de Oost-Vlaamse finale van Miss België niet overleefd. Van de 20 kandidates gaan er 5 door naar de nationale finale, maar Judith is er dus niet bij. Het Oost-Vlaamse kroontje ging naar Stefanie Dehennin uit Bavegem. z

z

z

Stefaan Saelens van Standaard Wetteren is op z’n 36ste nog niet uitgevoetbald. “Ik verzorg me goed en heb lol in trainen en spelen. Zolang dat het geval is, ga ik door”. z

z

z

Steven Mestdagh (Racing GentZeehaven) trok dan weer vol vertrouwen naar de derby met z’n ex-ploeg Standaard.

“Wij zijn zeker niet minder dan Wetteren”, liet hij weten. Het werd uiteindelijk 1-2. z

z

z

Wetteraar Hugo Verdickt zat van 6 tot 17 september in Peking, voor de Paralympische Spelen, de Olympische Spelen voor fysiek gehandicapten. Verdickt werkte er als één van de twee kinesisten die de Belgische ploeg sporters begeleidden en in vorm hielden.

Anke Versonnen

¿kwets • oktober 2008 • 6 kwets11okt2008.indd 6

9/23/08 11:11:45 PM

Kwetsuur

Waarom ligt Kapellendries alweer open?

ergert er zich ook aan. In Massemen-Dorp was het ook van dat. Dorpsplein van voor naar achter gerenoveerd en dan moeten de voetpaden weer open! ‘Synergie tussen de nutsmaatschappijen? Nul op tien! Veel beloven in theorie, maar er komt niets van in huis’, aldus de schepen.

Maar kan de gemeente daar niets tegen ondernemen, zelfs al betreft het provinciale wegen als Kapellendries? Al was het maar door de provincie te bestoken met malcontente brieven?

‘De gemeente zou eventueel kunnen coordineren’, zegt de schepen. ‘Maar dan zou er personeel bij moeten komen. Iedereen heeft al zoveel werk. Je zou ook één aannemingsbundel kunnen maken, waarbij iedereen dan zijn eigen bestek en planning moet invoegen. Maar daar kruipt zoveel werk in.

Iedereen heeft de handen vol.’

Drie weken na de asfaltering van de weg – rode fietssuggestiestroken incluis – moet alweer gewerkt worden op Kapellendries. Eandis legt een nieuw kabelnet om de elektriciteitsvoorziening van het bedrijf Agref te garanderen.

Daarvoor moet alleen maar het voetpad open én een werkstrook naast het voetpad. Drie weken zullen de werken duren... Waarom kon dat niet gelijktijdig met de vorige werken?

‘Als de werken gelijktijdig zouden zijn uitgevoerd, zou de ene aannemer de andere voor de voeten hebben gelopen’, zegt schepen van Openbare Werken Remi Van Bellegem (Open Vld). ‘Dan zouden de werken vijf tot zes weken geduurd hebben in plaats van drie. Bovendien zou Kapellendries dan helemaal ontoegankelijk geworden zijn. Nu blijft er steeds enig verkeer mogelijk.’

Dat de mensen er genoeg van hebben?

Dat kan de schepen zich wel voorstellen. Hij

Overleg Er zijn coördinatievergaderingen, bevestigt diensthoofd Patrimonium Nico D’Haese.

Maandelijks zelfs. Dan wordt gepoogd zicht te krijgen op de geplande werken om enige synergie af te dwingen. Dat lukt niet altijd omdat de mensen op zo’n vergadering niet altijd kunnen spreken in naam van hun bestuur. Toch heeft zo’n overleg zin, vindt de gemeente. Maar in het geval van Kapellendries heeft het blijkbaar weinig opgeleverd.

Eenzelfde houding van gelaten wanhoop zal je in Gent of in Merelbeke niet aantreffen. Het Gentse bestuur vraagt bij elke heraanleg aan alle nutsmaatschappijen of ze in de buurt werken plannen. En Merelbeke stemde onder ex-schepen van Openbare Werken Paul Martens een reglement dat aannemers verplicht een jaar vooraf hun planning mee te delen, zoniet krijgen ze geen toestemming voor werken. ‘Zo konden we hen toch tot enige redelijkheid dwingen’, zegt Martens.

De aannemers werden ook verplicht om na werken het hele wegdek te herstellen en

niet alleen de strook waar zij gewerkt hadden. Het voorkwam dat steeds meer straten er gingen uitzien als een gelapte werkbroek.

‘Maar je moet ervoor gaan als gemeente’, is de overtuiging van Martens. ‘Het probleem is dat veel politici zelf in het bestuur zitten bij allerlei nutsmaatschappijen...’

Om maar te zeggen dat lokale besturen niet weerloos staan tegenover aannemers en nutsmaatschappijen. Ook niet op Kapellendries.

Hilde Van Durme / Foto Nadine Fifi

¿kwets • oktober 2008 • 7 kwets11okt2008.indd 7

9/23/08 11:11:46 PM

Nieuw in Wetteren (slot) Het is zover, ik kan me niet meer verschuilen achter het nieuw zijn. Ik heb het eerlijk gezegd wel eens geprobeerd. Ik wist niet dat je hier moest betalen om te parkeren, zei ik, dit is toch de parking van Delhaize. Nee? Tja, ik ben nieuw in Wetteren. Het mocht niet baten, onverbiddelijk overhandigde de man mij met een uitgestreken gezicht de bon. Voortaan beloof ik deze uitvluchten niet meer te gebruiken want vandaag zet ik een punt achter mijn inburgeringstraject.

De ultieme doop is achter de rug: Wetteren kermis. Vroeger kwam ik hooguit eens tot op de avondmarkt met als toetje het vuurwerk, maar dit jaar kon ik als nieuwe inwoner niet weerstaan aan de bizarre lokroep van de kermis. Je moet er heen, iederéén gaat toch?

Hoewel ik geen echte kermisganger ben, heb ik het dit keer ongeveer allemaal gezien, soms gepland en soms niet gepland.

De loopwedstrijden en de eerste koersen op zaterdag maakte ik mee van achter de Kwetstoog.

Op maandag wandelde ik heel ontspannen richting Markt, op zoek naar een apotheek. Maar eenmaal aan de Zeshoek verloor ik de controle over mezelf en mijn traject. De massa dreef mij langs de dranghekken en mijn doel, de apotheek, kon ik maar beter vergeten. Aan het grote podium werd ik klem gezet en toen ik besloot de strijd op te geven, ontstak de massa in gejuich.

Ik stond oog in oog met Sven

Nys die het podium besteeg. Tot grote spijt van de echte fans stond ik mijn plaatsje niet meer af.

De jaarmarkt leverde mij een handbediende keukenrobot op en het vuurwerk heb ik mijmerend bekeken, leunend uit mijn venster.

Kermis brengt herinneringen mee, had ik de dagen ervoor ervaren. Mensen vertellen over vroeger toen alles altijd beter was.

Vroeger was de kermis gezelliger, er was meer intimiteit en het was nog betaalbaar voor iedereen. Voor vijf frank kregen we drie bonnetjes op de molen, vertelde een oudere dame. De precieze prijs van een pint was de inzet van een verbeten discussie. Afhankelijk van de leeftijd van de verteller, varieerden de prijzen tussen tien en twintig frank.

Meteen kwam ook de diere nafte ter sprake.

Het eindigde zoals elk gesprek tussen onze grijze, wijze medebewoners: ‘t Is de schuld van den euro.

Nu ik het toch over vroeger heb, de Wetteraar kent de geschiedenis van zijn gemeente.

In de voorbije maanden heb ik heel wat geleerd over de kleine en grote kerken, het stadhuis, de Schelde en het station. Ik heb het dan niet alleen over de prille historie van een aantal jaar geleden. Sommige verhalen rakelen met veel gloed het verre verleden weer op. De overlevering van generatie op generatie gebeurt hier blijkbaar nog nauwgezet en met passie.

Enfin, de lezer die hier op deze pagina trouw mijn inburgeringstraject heeft gevolgd, wil ik nog verklappen dat de winkeltassen zijn uitgegroeid tot een ware collectie, het stratenplan zo goed als gekend is, de stapelterrassen regelmatig bezocht worden, het pak friet na de vakantie goed is verteerd en het nieuwe schooljaar ondertussen zijn gangetje gaat.

En ik? Ik kan me niet meer verschuilen achter het nieuw zijn, ik ben gedoopt. Vandaar dat ik ook een punt zet achter deze rubriek.

Tine Roaen / Foto Koen Bracke

¿kwets • oktober 2008 • 8 kwets11okt2008.indd 8

9/23/08 11:11:48 PM

¿kwets • oktober 2008 • 9 kwets11okt2008.indd 9

9/23/08 11:11:51 PM

Het Kunstkabinet

Schilderen als therapie in tijden van lijden Op zijn achttiende verliet hij het ouderlijk huis, verbleef enkele jaren in WetterenCentrum en verkaste naar het rurale Gontrode. Drie maanden geleden verhuisde hij weer naar de heimat, Kalken.

Hij woont er in de ellenlange, maar nog stille Brugstraat en kijkt er uit op weilanden en maïsvelden. Twintig jaar later voelt de in Wetteren geboren Kalkenaar zich weer thuis. ‘Mijn grootouders, mijn ouders: hun wortels zitten hier.’ Terug naar waar alles begon. De loutering van een getormenteerde kunstenaarsziel?

Tekenen, hij was er van jongs af mee bezig.

Zestien was hij toen hij aan de wand van een klaslokaal een reproductie van een drip painting van Jackson Pollock zag. ‘Dat grote zwarte schilderij overweldigde me. Er ging een enorme agressiviteit, een natuurkracht van uit. Het was voor mij een nog nooit gezien, schokkend beeld. De confrontatie met dit werk veranderde indringend mijn leven.

Mijn humaniorastudies in Oostakker liepen met een sisser af. Ik wou schilder worden.

Dit stuitte op stug verzet van mijn moeder, bij wie ik na de scheiding van mijn ouders verbleef. Daarom ben ik thuis weggelopen.

Ik kwam in Wetteren terecht en betrok in de Hekkerstraat een bouwvallig huisje, zeg maar een krot. Zonder job, zonder inkomen leefde ik van het ocmw. Schilderen bleef mijn passie, noem het een roeping. Ik trok naar het Sint-Lucasinstituut in Gent en hield het na twee weken voor bekeken. Ik zat op de Gentse Academie en hield er na een maand mee op. Echt, zonder in arrogantie te vervallen, ik kon er niets bijleren. In Wetteren liet ik me inschrijven in de Tekenacademie. Ik volgde gedurende twee jaar de schildersklas.

Honoré De Mey bracht me technische vaardigheid bij. Verder bleef het bij een klassieke opleiding. Tekenen naar levend model, de dingen perfect naschilderen, met licht en schaduw.

Echt, ik geloof niet in een kunstenaarsopleiding. Je hebt het of je hebt het niet. In de aanvangsfase ben ik opgegroeid met landschappen, stillevens en portretten.’

Academie Leon Bart Baele verhuisde naar de Schoolstraat en nam zijn intrek bij drukker Piet Van Nieuwenhuyse. Daar ging voor hem een totaal nieuwe wereld open. ‘Bij Piet heb ik meer geleerd dan bij alle leraren van de academie.

Hij drukte het tijdschrift van de Academie Leon en ik ontmoette er onder anderen Roland Jooris, Roger Raveel, Raoul De Keyser en Dan Van Severen. Wat een verrijking! Ik had er een atelier middenin de tuin en vriendenkunstenaars stelden in de benedenkamers tentoon. Gaandeweg ervoer ik de Academie Leon als enigszins verstikkend. Het bleef bij brave semi-abstracte werken, landschappen.

Met het ouder worden heb ik er weer veel respect voor. Je wordt milder. Ik sta nu voor alles open. Ik walg alleen van plat opportunisme. Werken in opdracht interesseert me niet meer. Ik ding niet mee naar een uitgeschreven stads- of provinciale prijs, de heisa rond de Canvascollectie liet me koud. Ik doe consequent niet mee aan concours. Meestal kent de jury geen jota van kunst.’

Munch Een tweede belangrijke stap in zijn leven en werk was het dieper ontdekken van Rembrandt, Francis Bacon en Edvard Munch.

Op zijn rechterpols staat trouwens een tatoeage met de naam en de geboorte- en sterfdatum van Munch. ‘Bij Rembrandt zie ik iets levend dat voor mij staat. Het is zo mooi dat je vergeet dat je naar een schilderij aan het kijken bent. Als je naar de werken van Bacon en Munch kijkt, krijg je een bijna religieuze

Ik doe consequent niet mee aan concours.

Meestal kent de jury geen jota van kunst

¿kwets • oktober 2008 • 10 kwets11okt2008.indd 10

9/23/08 11:11:52 PM

Bart Baele

ervaring. Munch is mijn trooster. Een schilderij hoeft in se niet mooi te zijn. Het onesthetische en de geweldige kracht van lijden, waanzin en pijn ontroeren me. Het schilderij en het onderwerp moeten samenvallen. De verfopbrenging, de tactiliteit om de bourgeoisie te plezieren, kan mij geen zier schelen.’

Hij week uit naar het landelijke Gontrode, waar hij in afzondering de sereniteit zocht om zijn innerlijke strijd van zich af te schilderen. Na de eeuwwisseling begint zijn zwarte periode.

Het verbeelden van emoties, the cry for help.

Agressieve schilderijen, rauwere thema’s. Zijn figuren beklemmen: starre blikken, opengesperde, soms scheve monden met grote, scherpe tanden. Graatmagere lichamen, skeletten, uitgerekte armen en op tafels christelijke symbolen ( het kruisbeeld, de wijn) hoewel hij zichzelf niet gelovig noemt. Hij plaatst woorden, zinnen bovenaan, onderaan op het doek die de beelden versterken. Hij schrijft zijn gevoelsleven neer op velletjes papier, in zijn dagboek. Schilderen is voor hem een therapie. Niet alleen voor zichzelf, ook de

anderen die lijden wil hij daardoor helpen.

‘Reeds van kindsbeen af draag ik dat enorme gevoel van compassie, medelijden in mij. Ik verdraag geen onrecht. Die betrokkenheid met mensen die afzien en lijden. Ik maak zwarte schilderijen om vanuit het zwart het licht te brengen. Net zoals bij Rembrandt en Munch moet het schilderij licht uitstralen. Het

museum Guislain bezit een collectie werken van Zwitserse en Duitse patiënten. Waarom maakten ze die werken? Ze zijn een schreeuw van pijn. Daarin schuilt de oerkracht van de noodzakelijkheid.

Moi, docteur mental, juge, PVN heb ik opgedragen aan wijlen Piet Van Nieuwenhuyse.

Na een banale ruzie zijn onze wegen uit elkaar gegaan. Ik had iets goed te maken.

Hij heeft me veel bijgebracht. Het is een dramatisch werk: dat uitgemergeld gezicht, de zwevende longen, het kruisbeeld op tafel, de wijn, de uitkijktoren op de achtergrond – is er nog iemand aanwezig?- de bloedregen op de aarde.’

Bij Guérir krijg je een dreigend gevoel. Het kruis op het voorhoofd als metafoor van de leugen. De revolver op tafel. Kijkt de figuur in een spiegel? Zijn starre blik verraadt angst, waanzin, kolere. Is hij iets van plan? Is hij genezen? Wil hij genezen? En toch is dit werk zacht van toonaard: grijs, blauw en rood als motor of het levenseinde.

‘Ik krijg reacties op mijn werk die haaks op elkaar staan. Er zijn de mensen die zelf met onopgeloste problemen worstelen en er niet mee om kunnen en er is de warme appreciatie van de stille kijkers die er voor het lijden van alledag troost in vinden.

Ik ben een gedreven schilder. Ik heb dertien vrouwen gehad in mijn leven. Het bleef telkens bij kortstondige relaties. Ben ik te zeer op mezelf en mijn werk gericht? Heb ik het moeilijk om iemand toe te laten in een wereld die van mij is? Gelukkig heb ik een dochtertje Fauve. Een dot van een kind. En de liefde voor een kind is onvoorwaardelijk.’

Guy Jooris / Foto’s Didier Verbaere Expositie Schwarze Milch der Frühe, Bart Baele – Philippe Vandenberg, Schilderijen en tekeningen. Tot 29 november 2008 in TH Gallery, Veenkade 26-28A – Den Haag. (Een schilderij van Bart Baele bevindt zich ook permanent in Het Posthotel). ¿kwets • oktober 2008 • 11

kwets11okt2008.indd 11

9/23/08 11:11:54 PM

De teloorgang van de

Scala Belge ...

Bij de fleskesdans moesten de paren die door de zaal walsten de obstakels rond de dansvloer vermijden, tot er een winnend paar overbleef Dansen Springhen Is Het Leven. Wat Kan Een Kermis Beter Geven. Het is een van de spreuken onder een schilderij aan de binnenwanden van het Posthotel.

Amper enkele meters verder, op de hoek van het Stationsplein en de Nieuwstraat, werd dit tableau echt vivant. Tussen 1913 en 1963 was het the place to be voor de verstokte dansliefhebbers. Daarna werd het pand omgevormd tot een handelszaak die recent onder de sloophamer ging om plaats te ruimen voor dertien appartementen.

Breydels. De eigendom bestond uit een woning en een danszaal. Na het overlijden van Joseph Breydels in 1958 kwam het pand in het bezit van zijn kinderen en zijn zus Marguerite die de woning betrok. Niet voor lang, amper een jaar later werden het huis en de danszaal verkocht aan José en Roger De Kerpel en in 1963 veranderde het hele pand nogmaals van eigenaar. Het bleef in de familie. Marcel De Kerpel vestigde er de handelszaak Scala Plastics. Later vonden Kado en BestShop er onderdak.

De Scala Belge werd opgeleverd in 1913.

De eigenaars waren de echtparen Joseph Breydels-Scheire en Joseph De Backer-

Art Nouveau De voorgevel bestond uit drie traveeën. De eerste twee waren identiek en besloegen

ook de ingang van het huis en de zaal.

Daarboven was een luifel aangebracht. De derde travee had een fenêtre à terre in de tweede bouwlaag en een hoger opgaand gevelvlak met een ineengedrongen spitsboog en ornament.

De bouwstijl leunde sterk aan bij de art nouveau. Vooral in het gebruik van de versieringsmotieven zijn de kenmerken sprekend. Tussen de vensters van de eerste verdieping bevond zich een rechthoekig arduinstuk met de datering van het gebouw en versierd met onder meer guirlandes. Slingers van groen en bloemen, florale motieven, eigen aan de nieuwe stijl. Die versiering liep verder uit in een langwerpige strook arduin. Een arduinvlak versierd met een ingeschilderde tekening van een vrouwenhoofd, druiventrossen en andere plantaardige elementen diende als overgang naar de derde bouwlaag. De rondbogen van de vensters werden benadrukt door meerkleurige geglazuurde tegels. De aanzetstenen van de bogen met een krulvormige versiering in reliëf werden eveneens in arduin uitgevoerd.

Ook de hoektravee had een beschilderd arduinen vlak tussen de twee vensters en was identiek aan de eerste twee traveeën.

Alle ramen hadden een volledig met gekleurd glas georneerd bovenlicht en twee benedenlichten onderaan versierd.

De blinde muur van de danszaal liep in de Nieuwstraat door.

Gaudin-Orgel Drie deurvleugels gaven toegang tot de zaal. Het onderste deel van elke deurvleugel bestond uit een houten paneel, de rechthoekige glaspartij bevatte onderaan siermotieven. Uitgezonderd onder de balkons, was de vloer over de hele oppervlakte met parket bekleed. De trap naar de balkons was vooraan in de zaal.

De stevige balusters waren rijkelijk en overvloedig getooid. Dé blikvanger was

¿kwets • oktober 2008 • 12 kwets11okt2008.indd 12

9/23/08 11:11:56 PM

Vergane sterren op de dansvloer het monumentale, barokke Gaudin-orgel aan het einde van de danszaal. Joseph Breydels, beter bekend als Petakker omdat hij nogal klein van stuk was en van kindsbeen af als Petatje door het leven ging, was een goede accordeonist. Hij trad geregeld op in een tent op de plaats waar later zijn danszaal zou verrijzen. Hij had een passie voor het dansorgel. De Franse orgelfabrieken met Gavioli en Marenghi als koplopers zetten in de tijd de toon.

Charles Gaudin zette Marenghi’s bedrijf verder en Joseph bestelde bij hem een orgel in 1913. Hij verkocht het in het begin van de jaren twintig aan een Nederlander en bestelde een nagelnieuw, nog grootser opgevat orgel bij Gaudin en Co.: een 114 toets met 1200 pijpen, bronzen carillon en verscheidene speciale instrumenten.

Breydels pronkstuk bleef tot na de tweede wereldoorlog in gebruik.

Dit unieke exemplaar werd in 1963 na de verandering van eigenaar en voor de verbouwing uitgebroken en verkocht in Engeland. Sint-Niklazenaar Arthur Prinsen bracht het in 1977 terug naar België. Hij liet het restaureren en herschilderen en plaatste het in zijn orgelmuseum.

en standen vonden er vertier en plezier.

Ook uit de omliggende gemeenten en steden zakten de dansfanaten in groten getale naar Petakkers zaal af. Zelfs de bijna

In de bar op het balkon ontloken achter wijnrode draperieën prille romances twintigers vonden er ontspanning. Vanop het balkon werden hun doen en laten gadegeslagen door ma en pa. Af en toe werden er danswedstrijden georganiseerd.

De fleskesdans stak er bovenuit. De deelnemers walsten door de zaal en moesten de obstakels rond de dansvloer vermijden.

Bij aanraking werden ze uitgeschakeld en de overblijvende koppels dansten verder tussen de dichter geplaatste flesjes tot er

een winnend paar overbleef.

De vedette op de dansvloer was de ongenaakbare Henri Bauwens, bijgenaamd Schele Rie, die met zijn partner over het parket zweefde. De wals, de tango, de charleston, de polka, de foxtrot: ze waren razend populair. Velen raakten er smoorverliefd en leerden er hun latere man of vrouw kennen.

Na 1950 was het orgel uit de mode geraakt en zorgden regionale orkestjes voor de muzikale noot. The Rythmical Lads stonden steevast op de affiche. De slow en malando bleven in, maar de rock-‘n-roll en de twist zorgden voor daverende ambiance. Ook bekende gasten van radio en televisie deden de Scala Belge aan. Nonkel Bob Davidse, Bob Scholte, Willy Rockin, Louis Neefs: ze enthousiasmeerden hun fans.

Legendarisch waren ook de bals van studentenclub Gigantes. Klokslag twaalven stonden de commilitones - toen moest je de porren nog met een vergrootglas zoeken - met een volle pint ter hoogte van de onderlip in het midden van de dansvloer

Let’s Dance Tussen de twee wereldoorlogen waren er niet alleen bals met carnaval, op de kermisdagen en met Kerstmis en Nieuwjaar.

Zeer in trek waren de wekelijkse danspartijen op zondagmiddag: ’s voormiddags meestal gratis, ’s namiddags betaalde men entree. In de beginjaren betaalde men telkens tien centiemen voor twee dansen.

Niemand ontsnapte aan het alziende oog van de controleur. Een entreekaartje voor een bal kostte drie frank, maar de toegangsprijs voor een bal met orkest lag hoger. In de laatste jaren telde men er 25 frank voor neer. De Scala Belge had geen politieke kleur. Mensen van alle rangen ¿kwets • oktober 2008 • 13 kwets11okt2008.indd 13

9/23/08 11:11:57 PM

De teloorgang van de

Scala Belge ... om te salamanderen in hogesnelheidsvaart. Intimiteit vond men in de bar, de verdoken zoenzone in het rechter zijbalkon. Achter wijnrode draperieën ontloken bij wiegend kaarslicht prille romances.

In 1963 sloot de Scala Belge definitief haar deuren. De vele getrouwen kwamen op 17 november naar het bal, de ultieme hallucinatie. Het laatste bal bij Petakker, de laatste tango. De tango van het verleden, van het heimwee. Om het met Brel te zeggen: c’est le tango que l’on regrette.

Guy Jooris / foto’s Didier Verbaere en Wetteren-Fotoarchief 1860-1962 R. Uyttendaele-J. Clinckspoor- D. De Mol, Wetteriana 1882– 1982 D. De Mol

¿kwets • oktober 2008 • 14 kwets11okt2008.indd 14

9/23/08 11:11:58 PM

+%5+%.3 s $2%33).'3 s )."/57+!34%. s 4/4!!,).2)#(4).'

KEUKENS Paepestraat 117 9260 Wichelen Tel. 052.42.85.99 Fax 052.42.85.93

38 K E EFF UKENS TEN E TOO CTIEF NGE STE LD

grote baan LEDE-WICHELEN

Open alle dagen van 9.30 - 12 u. en van 13.30 - 18 u.

Gesloten op woensdag en zondag

N Zéér sterke prijs/kwaliteit N Zéér vriendelijk onthaal N Totaal vrijblijvende prijsofferte N Alle topmerken toestellen N Alle maatwerk voor

schuifdeurkasten, bureau, badkamermeubelen, enz...

N Eigen plaatsingsdienst K UNIE E D IN EK E STR

Volledige afdeling DRESSINGS & SCHUIFDEURKASTEN

www.qualitas-keukens.be ¿kwets • oktober 2008 • 15 kwets11okt2008.indd 15

9/23/08 11:12:01 PM

Wim De Corte

‘Ik heb aanbiedingen op het hoogste niveau, het is stilaan tijd om aan mezelf te denken’ ’Eén grote voetbalclub voor Wetteren is momenteel helaas een utopie’, zegt Wim De Corte (36). ‘Standaard heeft niet de financiële middelen om hogerop te raken en Racing Wetteren wil van geen fusie weten.’ De ambities van de coach-manager, die met de grootste onderscheiding het hoogste trainersdiploma behaalde, beginnen stilaan te botsen met de ambities van geel-groen. Toch staat De Corte nog elke dag met evenveel overtuiging in het Marcel De Kerpelstadion.

Op zijn zesde tekende Wim De Corte zijn

eerste aansluitingskaart bij Standaard Wetteren, dat toen zijn thuiswedstrijden nog afwerkte op het Schuttersveld in de Victor Van Sandelaan. Op één jaartje in het vagevuur van SC Oosterzele na, was hij nog geen seconde ontrouw aan zijn ploeg. Op zijn 22ste moest Wim noodgedwongen een punt zetten achter zijn actieve voetbalcarrière. Hij doorliep als trainer alle jeugdcategorieën en werd en passant ook manager van de club. In 2001 werd hij door wijlen Marcel De Kerpel gebombardeerd tot hoofdtrainer van het eerste elftal. Who the fuck is Wim De Corte?, werd toen algemeen gedacht, nadat grote namen

als Guido Ferket en James Storme geel-groen hadden geleid. Maar in zijn tweede jaar gaf De Corte de critici lik op stuk en loodste hij Standaard van bevordering naar derde klasse, waar de ploeg nu al zes jaar kampeert. Met nog steeds dezelfde Wim De Corte aan het roer. Zeven jaar eenzelfde ploeg leiden, het is haast ongezien in de voetbalwereld.

‘Ik ben hier intussen zo lang dat de club en het bestuur weten wat ze aan me hebben en hoe ik werk’, zegt Wim. ‘En dat is met hart en ziel, elke dag weer. Ik adem Standaard Wetteren. Ook als het eens minder gaat, zoals vorig seizoen toen we moesten krasselen om

¿kwets • oktober 2008 • 16 kwets11okt2008.indd 16

9/23/08 11:12:02 PM

al zeven jaar trainer-manager van Standaard Wetteren in derde te blijven, kan ik rustig doorwerken.

Ik werk ook onafhankelijk: de verantwoordelijkheid op het veld is van mij en van niemand anders. De voorzitter en het bestuur moeien zich niet à la Johan Vermeersch met de opstelling en dat zou ik ook niet dulden.’

Word je niet lui van het incontournablestatuut?

Ik ga er altijd honderd procent voor en voorzitter Johan Braeckman weet dat. De loyaliteit is van beide zijden heel groot. Ik ben fulltime in dienst bij de club en ben hier ook manager. Ik sta in voor alle transfers, van jong tot oud. Het is echt een boeiende job.

Bij je aanstelling fronsten nogal wat Wetteraars de wenkbrauwen.

Ondertussen heb je wel het hoogste diploma dat je in België als trainer kan halen, niet?

Ik studeerde vorig jaar af met grootste onderscheiding en ben er trots op dat ik één van de zestig mensen ben die het Uefa ProLicense diploma op zak hebben. Ik volgde les met grote namen als Marc Brys, Rudy Cossey, Ronny Van Geneugden, Peter Maes en Johan Boskamp. Ik liep stage bij Club Brugge aan de zijde van Emilio Ferrera en Jan Van Winckel, kreeg de kans om drie dagen naar het grote Inter Milaan te gaan, leerde Roberto Mancini kennen en zag spelers als Ibrahimovic, Figo en Crespo dagelijks aan het werk. Onvergetelijke ervaringen.

Mooie adelbrieven, maar ondertussen sta je met je grote diploma nog steeds in derde klasse A. Die onderscheiding is maar wat het is, natuurlijk. Daarom ben je nog geen toptrainer. Maar het is na zeven jaar hoofdtrainerschap tijd om eens aan mezelf te beginnen denken.

Hoe bedoel je?

Mede door die cursus te volgen, heb ik een mooie contactenkring waarin enkele toptrainers zitten. Ik heb mogelijkheden om sportief aan de slag te gaan in de hoogste regionen van het Belgische voetbal, functies binnen de sportieve cel. Ik heb die contacten vroeger

afgehouden, maar nu voel ik het knagen. Ik plak er geen termijn op, maar als ik hogerop wil, en dat is mijn ambitie, dan moet ik het nu gaan doen. Rond Nieuwjaar neem ik de beslissing of ik nog doorga bij Wetteren of andere oorden opzoek.

Dat zal hard aankomen, niet?

Voorzitter Braeckman is op de hoogte van mijn groeiende ambities. Afscheid nemen zal een emotioneel moment worden, maar ooit zal het moeten gebeuren.

Welke clubs trekken aan je mouw?

Dat is op dit moment niet echt belangrijk.

Heb je een zuinige diesel nodig om er dagelijks te geraken?

Met een benzinewagen alle verplaatsingen maken zou duur worden. Ik had trouwens ook de kans om in het buitenland aan de slag te gaan.

Zoals Wetteraar Patrick De Wilde?

Ja, voor een functie als assistent-trainer in Turkije en Oekraïne. Wij werden trouwens op onze ProLicense cursus gepolst om de stap met Jos Daerden naar ginder te zetten. Ik zag dat niet zitten, zo ver weg van huis. Ik heb twee jonge kinderen, mijn gezinsleven is ook belangrijk.

Heb jij verstand van hockey?

Ik heb het een beetje gevolgd op de Olympische Spelen, ja. Ik snap waar je naartoe wil, Patrick wordt nu manager bij hockeyclub La Gantoise, zeker? Vreemde keuze, maar hij zal wel weten waarom hij dat doet. Het zou niks voor mij zijn, maar Patrick maakt vanuit zijn ingesteldheid zijn eigen keuzes. Ik ben zelf niet echt opportunistisch ingesteld.

De Wilde beweert dat de hoogste klasse van het voetbal niet zit te wachten op trainers met weinig naam zoals hij. Is dat voor jou anders?

Ik zie de mogelijkheden die er nu zijn, er liggen wel degelijk kansen op het hoogste niveau.

In ons eerste nummer bewierookte Gunther Schepens je kwaliteiten als trainer. Doet zoiets deugd?

Het doet deugd zoiets te lezen, ja. Gunther heeft al meermaals gezegd dat ik zwaar onderschat ben als trainer. Ik heb hem niet gevraagd om dat rond te bazuinen. Gunther heeft een tijdje met me samengewerkt bij Standaard en was onder de indruk van mijn aanpak. Ik praat veel met mijn spelers en toon begrip voor hun persoonlijke situatie. Zo creeer je een vriendengroep. Ik probeer de juiste balans te vinden tussen het individu en de ploeg. En mijn devies op het veld is simpel: zet de juiste jongens op de juiste plaats en vang hun zwakke punten op door de sterkte van anderen. Meer niet. Een elftal samenstellen is als puzzelen, de stukjes moeten gewoon op de juiste plaats worden gelegd.

Met een 4-1 en een 1-5 overwinning begin dit seizoen lijken de stukken juist te vallen. Vorig seizoen was het wel wat minder.

Dat heeft veel negatieve energie gekost, ja.

Ik wist dat het moeilijk zou worden, aangezien we in een overgangsjaar zaten en heel veel spelers moesten vervangen. Tegen de degradatie vechten is vreselijk vermoeiend, de kopjes recht houden, vraagt veel energie, maar het is gelukt. Standaard Wetteren is er niet de club naar om torenhoge ambities te hebben, maar in derde klasse blijven, en een rustig seizoen draaien is altijd een doel. En zoals ik mijn elftal nu zie spelen, moet dat zeker lukken. En als de chemie er is, kan een ploeg meer bereiken dan je ooit durft te denken.

Maar je mag niet te hoog mikken, want dat kan Standaard niet aan. Klopt het dat je opdracht luidt niet degraderen, maar zeker ook niet promoveren?

Dat is een gerucht dat geen steek houdt.

Wij gaan elke wedstrijd voluit, ook al zouden we de eindronde spelen om naar tweede te gaan. Maar de realiteit is de realiteit: Standaard Wetteren heeft geen budget om naar tweede klasse te gaan. En ik zie ook niet in waar dat budget ineens vandaan zou moeten komen.

Integendeel, besparingen zijn eerder aan de orde. Jammer, maar het is zo. ¿kwets • oktober 2008 • 17

kwets11okt2008.indd 17

9/23/08 11:12:03 PM

Wim De Corte Een provincieclub als Tubize speelt wel in eerste. Kan Standaard dat niet ooit beogen?

Onze budgetten stellen niks voor in vergelijking met die van Tubize. Standaard moet roeien met de riemen die er zijn. We zijn een gezonde club, spelers moeten nooit wachten op hun vergoeding. Die manier van werken zorgt ervoor dat we een stabiele club zijn, die bij voorkeur niet hogerop kijkt. Vroeger kwam hier af en toe nog een topspeler aangewaaid, die tijd is voorbij.

Transfers doen bij Standaard is flink je huiswerk maken en goed scoutingwerk doen. Ik trek jonge voetballers aan met groeipotentieel die bereid zijn voor een middelmatige vergoeding zich een à twee jaar in de vitrine te spelen bij Standaard. Als iemand bij Wetteren komt spelen, weet hij perfect dat we niet aan het seizoen beginnen met als

ultiem doel de promotie te halen. Het is niet altijd even makkelijk spelers aan te trekken, maar het lukt. Anders zouden we niet al zes jaar in derde spelen.

Een ander punt: er stroomt zo weinig Wetterse jeugd door naar de eerste ploeg.

We hebben nochtans een heel goede jeugdwerking. Maar scouts van Lokeren, AA Gent, zelfs Club Brugge zwerven hier constant rond. Denk je dat voetballers die een kans van die ploegen krijgen bij Wetteren blijven? De doorstroming wordt op die manier onmogelijk gemaakt. Het is de wet van de sterkste. Gunther Schepens is hoofd Jeugd bij AA Gent, en zelfs zij slagen er niet meer in om hun beste jeugdspelers te houden. Hoe zou Wetteren dat dan kunnen.

Neem Tom De Sutter. Natuurlijk zagen wij wat die jongen kon, ik was ooit zijn trainer.

Maar Brugge had zijn zinnen op hem gezet en dan kan je als kleine club niks doen. Toen ik hem zag invallen als Rode Duivel tegen Turkije, dacht ik toch even aan de Tom die hier als scholier nog rondliep.

Is het ook dat noodgedwongen stagneren van de club dat je doet beslissen om mogelijk andere oorden op te zoeken?

Dat speelt inderdaad mee, want stilstaan is achteruitgaan. Maar nogmaals: ik zal me tot de laatste seconde blijven geven.

Wetteren zit geprangd tussen Aalst, Gent en Lokeren en grote geldschieters komen niet opdagen. Is de fusie Standaard-Racing dan niet de optie?

Tja. (zucht) Ik zat mee rond de tafel toen vorig jaar de gesprekken werden opgestart.

De gemeente was bereid een financiële inspanning te doen om de fusie in goede banen te leiden en één grote gezonde club

¿kwets • oktober 2008 • 18 kwets11okt2008.indd 18

9/23/08 11:12:04 PM

al zeven jaar trainer-manager van Standaard Wetteren met degelijke accommodaties, jeugdwerking en dergelijke op punt te zetten. Maar de gesprekken liepen spaak. Brussel-HalleVilvoorde splitsen is momenteel makkelijker dan Racing en Standaard samen te krijgen.

Hoe komt dat?

Bepaalde personen bij Racing Wetteren waren totaal niet bereid tot een constructieve dialoog. Het ging niet om de kleuren of de ploeg of de locatie van het terrein, maar om eigenbelang. Ze zouden bij de fusieclub misschien niet meer hetzelfde postje kunnen bekleden als bij Racing en dat wilden ze niet.

Was het een friturist-caféuitbater die dwars lag?

Ik noem geen namen, maar wie de personen in kwestie kent, weet dat het dossier voorlopig muurvast zal blijven zitten. En dat is jammer. Stel je voor dat al die sponsors

gezamenlijk een project kunnen ondersteunen, dan heb je veel meer slagkracht.

Hetzelfde met de gemeentegelden. Stel dat de gemeente meer subsidies zou geven aan Standaard, dan voelt Racing zich terecht

Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen is momenteel makkelijker dan Racing en Standaard samen krijgen verongelijkt. Mocht dat één grote pot zijn, dan zou dat veel makkelijker gaan. Het is harken, hoor. Er worden ook steeds minder vrijwilligers gevonden om bijvoorbeeld onze terreinen te verzorgen. Maar het blijft

een mooie club, die we moeten koesteren.

Leeft het voetbal genoeg in Wetteren?

Hoeveel supporters hebben jullie gemiddeld?

Tussen de zes- en de zevenhonderd gemiddeld. Dat is weinig, ja. Ook als we de pannen van het dak spelen, zie je geen toeloop.

Ik herinner me de wedstrijden met meer dan tweeduizend toeschouwers op het Schuttersveld, toen Standaard in provinciale bijna elk jaar meedeed voor de titel. Die tijd komt nooit meer terug.

Maar dat zijn jouw zorgen niet meer, jij bent eind dit seizoen riebedebie?

Hoho, ik plak er geen termijn op. En Standaard zal altijd mijn club blijven. Wanneer ik ook vertrek, het is om er ooit weer te keren.

Peter Dirix / Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • oktober 2008 • 19 kwets11okt2008.indd 19

9/23/08 11:12:06 PM

Uit de Kwetsstraat

‘Ik bemoei me met alles zonder een bemoeial te willen zijn’ Toen Karel De Gucht in 2003 Anne Marie Hoebeke belde om haar deelname te vragen aan de federale verkiezingen, betekende dat de scheuring van de toenmalige VLD in Wetteren. Vandaag is Hoebeke niet alleen Vlaams parlementslid voor Open Vld maar ook Eerste Schepen in Wetteren. Een gesprek met de onderburgemeester.

Anne Marie Hoebeke woont al sinds 1975 in Wetteren, maar haar accent verraadt nog dat ze van het Aalsterse afkomstig is.

Haaltert meer bepaald, waar het bedrijf van haar vader de melk ophaalde bij de boeren. Grote, zei vader Hoebeke tegen zijn oudste dochter, ge hebt een auto en ge moogt studeren, maar ge kunt zien dat g’er door zijt. Aan de rechtsfaculteit in Gent studeerde ze af met de lichting Verhofstadt, Verwilghen en Bourgeois. Met Verhofstadt en andere medestudenten die dezelfde repetitor hadden, bleef ze ook daarna jaarlijks samenkomen. Meer dan eens werd ze bij die gelegenheid aangepord om zich in de politiek te gooien.

Maar ze had het te druk en de kinderen waren nog te klein. Ze was in 1975 een advocatenpraktijk begonnen die ze om privésredenen liet staan voor het onderwijs.

Toch kon ze de balie niet missen en in 1990 opende ze opnieuw een advocatenkantoor, in de Florimond Leirensstraat dit keer.

Haar politiek engagement beperkte zich in die tijd tot het partijbestuur van de plaatselijke liberale partij. ‘Maar ik ben nogal kritisch van aard en een bestuur, of het nu van een politieke partij of een volleybalclub is, moet met een agenda werken en mag de

¿kwets • oktober 2008 • 20 kwets11okt2008.indd 20

9/23/08 11:12:07 PM

onderburgemeester Anne Marie Hoebeke (Open Vld) mensen die zich op vrijwillige basis engageren niet het gevoel geven dat ze hun tijd verdoen. Na een aantal keren vond ik die vergaderingen zo onproductief dat ik weg bleef.’

Na het telefoontje van Karel De Gucht in 2003 leerde u de heren van het partijbestuur pas echt beter kennen?

Ik was me van geen kwaad bewust. De Gucht had me in december 2003 gevraagd of ik op de lijst wilde staan voor de federale verkiezingen. Hij wilde iemand uit de regio en plaats zestien was nog vrij. Zet er mij maar op, zei ik. De verkiezingen waren in juni 2004 en ik had geen ervaring met campagne voeren. Dus raadpleegde ik Paul Beeckman om te proberen een groep rond mij te krijgen. Ik nam daarop ook contact op met het plaatselijke VLD-bestuur, maar toen is een heel rare situatie ontstaan.

Maar dat wil ik hier liever niet opnieuw oprakelen.

Toch ben ik niet rancuneus tegenover de huidige aanhangers van Respect. De voorzitter en de ondervoorzitter van de Raad voor Lokale Economie zijn bijvoorbeeld lid van Respect. Ik werk in vertrouwen met hen samen en er wordt in de raad open gediscussieerd.

Govaert is inmiddels kantonverantwoordelijke van de Lijst De Decker (LDD). Vreest u niet voor de toekomst als u ziet wie LDD in de omringende gemeenten allemaal binnenhaalt?

Ik heb inderdaad gehoord dat Filip Dierickx, zoon van de ex-burgemeester van Laarne, onlangs overgestapt is van CD&V naar LDD. Overal probeert LDD misnoegden binnen te halen. Maar dat is geen basis voor samenhorigheid, wat toch een voorwaarde is voor een partij die de ambitie heeft deel te nemen aan het beleid. Ik denk dus dat LDD nog zware tijden tegemoet gaat.

Ziet u de toekomst van Open Vld in het kanton dan rooskleuriger in?

Toch wel. Omdat, hoe zal ik het zeggen...,

een dynamiek voelbaar is. Neem nu louter op gemeentelijk vlak: iedere Wetteraar die zijn ogen gebruikt, moet toch zien dat er dingen veranderen. Men voelt dat er een nieuwe wind waait, ook al zijn we maar met twee schepenen en twee raadsleden.

Uit wat mag dat blijken?

In eerste instantie uit de oprichting van de Raad voor Lokale Economie. Er zijn allerlei initiatieven in de centrumstraten en de oude werkgroepen per handelsstraat zijn opnieuw aan het werk gegaan. Met de verantwoordelijken is een gezamenlijk programma uitgewerkt voor de eindejaarsperiode. Er zullen géén drie kerstmarkten zijn en de diverse activiteiten zullen dit keer op elkaar afgestemd zijn. Dat getuigt toch van het besef dat men er samen iets moet aan doen. Voor de koopzaterdag van 18 oktober zetten we een herfstactiviteit rond halloween op touw in samenwerking met de horeca en de rest van de handelaars.

De mensen zullen, met een kaart die afgestempeld wordt, in verschillende zaken iets lekkers kunnen proeven.

Ondanks die inspanningen zie ik geen jonge ondernemers die in Wetteren een nieuwe zaak opstarten...

Dat is waar. Het zijn vooral gevestigde zaken die leven van hun bestaande cliënteel.

We moeten nog werken aan de leegstand in de handelsstraten en het wonen boven winkelpanden activeren. Ook zouden de handelaars moeten begrijpen dat de straten af en toe verkeersvrij worden gemaakt voor activiteiten die het centrum opwaarderen.

Uit de studie over het handelscentrum van Wetteren die nu loopt, heeft men het over de noodzaak van wandellussen met een ruim aanbod en de gelegenheid om iets te drinken.

Gelukkig is toch een mentaliteitswijziging merkbaar. De modeshow is bijvoorbeeld door iedereen goed onthaald. Ik heb op de repetities veel nieuwe gezichten en veel enthousiasme gezien. En voor volgend

jaar vragen ze nu al een lente- en een zomershow. Ik vind trouwens dat de media ook wel eens een positieve impuls mogen geven voor het handelscentrum. De laatste restaurantbespreking in Kwets was in dat opzicht een koude douche.

Beschouwt u Middenstand en Lokale Economie als uw belangrijkste bevoegdheid?

Ja, samen met het bedrijfsleven. Via de werkgeversorganisatie Voka volg ik stages bij Wetterse bedrijven. Verspreid over verschillende halve dagen heb ik bij Recticel en Omnichem telkens een werkweek meegemaakt waarbij ik onder andere aanwezig was op de ondernemingsraad, gesprekken tussen de vakbonden en de werkgever heb gevolgd en op de werkvloer met mensen heb gepraat. Zo leer ik de bezorgdheden die leven, kennen en bekijk ik of we daar op lokaal of bovenlokaal niveau iets kunnen aan verhelpen. Bij mijn laatste bezoek aan Omnichem heb ik ook gepeild naar de behoefte aan kinderopvang op bedrijfsniveau en aan collectief vervoer van werknemers.

Dat zijn zaken waar de gemeente mee kan over nadenken.

U mag zich eerste schepen noemen. Is die titel een loutere formaliteit?

Als eerste schepen weet ik graag alles, of toch alles wat repercussies kan hebben voor de gemeente. Ik buig me dus ook over zaken die strikt genomen niet tot mijn bevoegdheden behoren. Als er opnieuw aanbestedingen uitgeschreven moeten worden of contracten herzien, zal de burgemeester me daarbij betrekken.

Wegenwerken is de bevoegdheid van mijn collega Remi Van Bellegem, maar ik zie het als mijn plicht om, via de Raad voor Lokale Economie en de handelaars zelf, de bereikbaarheid van de handelszaken beter aan te geven tijdens het vorderen van de werken.

In het welzijnsdomein wil men Wetteren, Wichelen en Laarne aan de zorgregio Gent toevoegen, maar ik pleit ervoor om ons ¿kwets • oktober 2008 • 21

kwets11okt2008.indd 21

9/23/08 11:12:11 PM

onderburgemeester Anne Marie Hoebeke (Open Vld) bij Aalst te voegen omdat het logischer is, onder meer wegens de band met het ziekenhuis. Ik heb met Wichelen en Laarne ook genegotieerd over Woon+, het gezamenlijke woonbeleidproject dat zopas door Marino Keulen is goedgekeurd.

Als lid van het Autonoom GemeenteBedrijf (AGB) bekijk ik met een werkgroepje ook hoe de nieuwe concessies van de Warande en de sporthal er moeten uitzien opdat alle partijen er wel bij varen. En dan is er het kerkhof waar ik parkkerkhof wil van maken, waar je dan wandelingen zal kunnen maken met zowel aandacht voor grafmonumenten en mensen die een betekenis gehad hebben voor Wetteren als voor de begroeiing. Ook dat zit eigenlijk aan de rand van mijn bevoegdheid. Kortom, ik bemoei me met alles zonder een bemoeial te willen zijn.

Natuurlijk ben ik ook met mijn eigen

bevoegdheden bezig. Op de dienst Bevolking kan je sinds enige tijd met een bankkaart betalen en ik wil een snelle afhaalbalie maken voor wie via het internet documenten besteld heeft.

Dat zal dan wellicht niet meer in hetzelfde gebouw zijn?

Pardon? (verbaasd). Ah, natuurlijk, we gaan naar een ander gebouw, maar het ligt nog niet vast waar. Een vergadering met alle gemeenteraadsleden van de CD&V- en de Open Vld-fractie heeft zich over de twee opties gebogen: Cordonnier in de Schoolstraat of De Witte aan de Schelde.

De meerderheid heeft gekozen voor De Witte. Nu moeten nog de voorwaarden en de krijtlijnen voor de verkoop uitgeklaard worden. We hebben als deadline de gemeenteraad van november gesteld, dan zullen we de keuze bekend maken, maar het is geen deadline à la Leterme.

Normaal treedt Herman De Wulf toe tot het schepencollege als de burgemeester zijn sjerp afgeeft. Maar hebt u enige garantie dat dit ook zal gebeuren?

Ik ken Gybels goed genoeg om te weten dat hij zijn woord niet zal breken. Hij heeft gezegd dat hij maximaal vier jaar zal blijven zitten. Hij zal wel zijn redenen hebben om nog geen definitieve datum bekend te maken. Ik heb trouwens de indruk dat daar in zijn eigen partij meer zenuwachtigheid over bestaat dan bij ons. Ik reken erop dat wij een extra schepen zullen krijgen en misschien ook het voorzitterschap van de gemeenteraad, dat conform het gemeentedecreet niet noodzakelijk door de burgemeester wordt waargenomen.

Komt er dan meer ruimte voor inbreng van de gemeenteraadsleden?

De burgemeester leidt de gemeenteraad inderdaad strikt volgens het reglement. Bij

¿kwets • oktober 2008 • 22 kwets11okt2008.indd 22

9/23/08 11:12:12 PM

iemand die bij wijze van spreken al lang een plooi in zijn broek heeft, krijg je dat er nog moeilijk uit. Toch vind ik dat hij de laatste tijd wat meer ruimte laat voor discussie en suggesties.

Ik vind mijn aanwezigheid in de hoofdstad toch zo belangrijk voor Wetteren, staat op uw website te lezen. In welke dossiers waren uw contacten in het Vlaams parlement belangrijk?

Als je weet wat er op Vlaams niveau zal gebeuren, kan je daar heel vaak op lokaal niveau op anticiperen. Ik heb bijvoorbeeld gehoord dat ze op Vlaams niveau de subsidiëring van zonnecellen willen herbekijken vanwege het grote succes. Op gemeentelijk niveau kunnen we dus beter nog wat wachten met initiatieven terzake.

Een concreet dossier is de verkaveling Binnenkouter in Westrem dat zolang geblokkeerd geweest is. Daarin heb ik meegeholpen om orde op zaken te stellen.

Voor de kliniek hebt u ook stappen ondernomen, maar dat heeft niet veel opgeleverd...

Dat dossier was al te ver gezet. Als de zaken in een eindfase zitten, kun je ze niet meer terug draaien.

Had het wat uitgehaald als andere politici eerder initiatief hadden genomen?

(Aarzelt) Daar wens ik niet op te antwoorden. Waarom niet?

Omdat ik loyaal ben.

Slotvraag dan maar: wat moet er in Wetteren veranderen?

Wetteren heeft veel troeven, maar ik vrees dat het ons in het verleden aan durf heeft ontbroken. Met durf bedoel ik niet risico’s nemen, maar eens wat verder durven kijken. Voor de nieuwe locatie van de gemeentelijke administratie moeten we zeker rekening houden met de mogelijkheden van een Publiek Private Samenwerking (PPS), bijvoorbeeld bij de creatie van parkeerplaatsen. Als lokale overheid moet je zelf geen parkings aanleggen voor je weet wat er op de vrije markt mogelijk is. Er zijn zeker private ondernemingen die in dat project willen meegaan.

Een andere gelegenheid om wat durf te tonen is de aan de gang zijnde afbakening van het Kleinstedelijk Gebied Wetteren in het kader van het Provinciaal Structuurplan. Dat plan zal een grote impact hebben omdat het bepaalt wat tot 2017 nog mogelijk is op het vlak van nieuwe wegen, bedrijventerreinen, ontsluiting, woonontwikkeling en recreatie. Ook hier moeten we durven wat verder te denken. Is het bijvoorbeeld niet mogelijk om de Schelde ter hoogte van Kwatrecht te ontsluiten als alternatieve transportweg? Dat zijn denkoefeningen die we niet uit de weg mogen gaan. Natuurlijk moet de leefbaarheid van Wetteren daarbij altijd centraal staan.

Eric Bracke / Foto’s Bert Ydiers ¿kwets • oktober 2008 • 23 kwets11okt2008.indd 23

9/23/08 11:12:15 PM

Dossier Den Blakken voor de lokale sierteelt. De enige inspanning die de gemeente moet leveren, is het onderhoud van het domein.

De Wetterse boomkwekers, verenigd in de vzw Plantencentrum, vragen sinds jaar en dag de uitbreiding van hun promotietuin in het provinciaal domein Den Blakken. De milieubeweging vecht de plannen voor het nieuwe arboretum aan omdat er twee hectare bos voor opgeofferd wordt. De politieke verantwoordelijken op provinciaal en gemeentelijk niveau zijn de vraag van de siertelers wel genegen, maar spelen de bal terug naar de boomkwekers om het initiatief te nemen.

Het provinciaal domein Den Blakken was vroeger eigendom van de familie Cordonnier. De huidige structuur van het domein is het werk van de laatste Cordonnier-telg die het domein bezat.

Léon Cordonnier liet in de jaren ‘30 van vorige eeuw de villa bouwen en legde het park aan. Langs de rand van het terrein plantte hij een bos aan, voornamelijk met uitheemse boomsoorten als Amerikaanse eik en Japanse lork. De villa Les Mélèzes (de

lorken) op het domein dankt zijn naam aan dit bos.

Na voorbereidend werk van de gemeente, koopt de provincie in 1991 het domein.

De vraag wordt niet gesteld of de geplande uitbreiding van de promotietuin aan een behoefte voldoet De gemeente Wetteren doet een goede zaak: de bescherming van een stuk groen dichtbij het centrum is verzekerd terwijl het de gemeente niks kost. Bovendien wordt afgesproken dat het provinciaal domein zal fungeren als promotiecentrum

Plannen en nog meer plannen Begin jaren ‘90 werkt de provincie aan een eerste bosbeheerplan. Dit plan voorziet in de uitbreiding van de promotietuin met een arboretum; de boomkwekers stellen zelfs een lijst op van streekeigen boom soorten zodat een geleidelijke overgang naar het naburig reservaat Warandeduinen – Speelbos kan ontstaan. Het plan wordt echter gecontesteerd en uiteindelijk nooit ingediend omdat de wetgeving ondertussen is gewijzigd. Vijftien jaar later verwijzen de boomkwekers nog altijd naar dit document als rechtvaardiging voor de uitbreiding van de promotietuin.

In maart 2007 keurt de provincie een inrichtingsplan goed. Dit plan duidt aan welk deel van Den Blakken is voorbehouden voor de promotietuin en waar absoluut bos moet blijven. Het goedgekeurde inrichtingsplan voorziet in een zone voor de komst van het arboretum. Bos dat hiervoor moet verdwijnen moet elders dubbel gecompenseerd worden en de aanvraag voor dit dossier moet gebeuren door de provincie in nauwe samenwerking met de betrokken externe actoren. Verder vermeldt het verslag aan de provincieraad fijntjes dat het feit dat het arboretum is vernoemd in het inrichtingsplan, niet betekent dat het automatisch de ganse toegewezen zone zal innemen.

Het inrichtingsplan eindigt met de melding dat Den Blakken onderbenut is en dat de richtlijnen in dit plan er hopelijk zullen voor zorgen dat de promotionele waarde van het domein in de toekomst beter benut zal worden.

Vanaf de zomer van 2007 wordt het ontwerp voor een nieuw bosbeheerplan publiek gemaakt. De provincie schetst hierin hoe zij de 8,5 hectare bos van Den Blakken

¿kwets • oktober 2008 • 24 kwets11okt2008.indd 24

9/23/08 11:12:17 PM

Boomkwekers het bos in gestuurd de volgende twintig jaar wil beheren. Het huidige bos past door zijn samenstelling niet in een duurzame aanpak die er naar streeft om vooral streekeigen soorten in het bos te hebben. Het bosbeheerplan voorziet daarom in het kappen van een groot aantal bomen, verspreid in de tijd; de gekapte percelen zullen dan herbeplant worden met zomereik, ruwe berk, wilde lijsterbes,…

De ecologische aspecten van het bosbeheerplan richten zich voornamelijk op het creëren van een natuurlijke buffer voor het achtergelegen natuurgebied Speelbos. De natuurwaarde van het bos in Den Blakken is eerder beperkt terwijl het Speelbos een quasi unieke biotoop is met zijn rivierstuifduinen en de hakstoven: bomen die jarenlang tot op de grond werden teruggesnoeid en telkens weer uitliepen.

Het bosbeheerplan voorziet ook in een speelzone voor de jeugdbewegingen.

Vroeger trokken scouts, KSA, Chiro,… naar de Speelbos om te ravotten in de natuur maar om de tere structuur van het natuurgebied te beschermen, heeft de gemeente in overleg met de jeugdraad naar alternatieven gezocht. Er is in 2000 een nieuw bos aangeplant langs de Molenbeek: het Herdersbroek is geconcipieerd als een bos om in te spelen. Omdat het bos nog een beetje jong is, is er in Den Blakken een zone toegewezen voor het jeugdige geweld. Die zone wordt in het bosbeheerplan nog uitgebreid.

Over de uitbreiding van het arboretum zegt het bosbeheerplan zo goed als niets: als het arboretum er komt en er moet bos verdwijnen, zal het plan aan die nieuwe situatie worden aangepast. Pikant detail: het bosbeheerplan is opgesteld door een privé-bedrijf onder begeleiding van een stuurgroep. In die stuurgroep zetelden vertegenwoordigers van de Vlaamse Gemeenschap, de provincie, het gemeentebestuur (Alain Pardaen en Piet

Van Heddeghem) samen met de gemeentelijke milieu-ambtenaar, iemand van de jeugddienst en twee boomkwekers: Prosper Grillaert en Etienne Van Kerckhove, respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van de vzw Plantencentrum. Hoewel deze vertegenwoordigers van de belangengroep er pas op het einde van de besprekingen over het bosbeheerplan bij zijn gehaald, zou het logisch geweest zijn om op dat moment ook de milieubewegingen te consulteren. Dat is niet gebeurd en mogelijk ligt hier wel de kiem van het felle verzet van de natuurbewegingen. Zij vrezen dat dit dossier via de spreekwoordelijke lange arm in achterafkamertjes beslist zal worden.

Volgens deputé Vercamer heeft de provincie de vaste wil om het arboretum te realiseren Wetten en praktische bezwaren De uitbreiding van de promotietuin krijgt de volle steun van de Wetterse meerderheid, vooral van de CD&V-mandatarissen.

En ook de gedeputeerden Alexander Vercamer (CD&V) en Peter Hertog (sp.a) spraken zich publiek uit voor de uitbreiding van de promotietuin. Vercamer is verantwoordelijk voor landbouw en bevestigt dat de provincie de vaste wil heeft om het arboretum te realiseren. Peter Hertog is bevoegd voor de provinciale domeinen; ook hij steunt de plannen van de boomkwekers, maar maakt wel duidelijk dat hij rekent op een officiële aanvraag van vzw Plantencentrum.

Met of zonder politieke steun, de realisatie van het arboretum zal nog veel voeten in de aarde hebben. Heel wat wettelijke procedures staan het kappen van bos in Den Blakken in de weg. Het bos is deels beschermd door een Europese richtlijn als habitat-gebied, een maatregel om de leefomgeving van bedreigde dier- en plantensoorten in stand te houden. Maar omdat het arboretum sowieso niet in het habitat-gebied komt, lijkt dit op het eerste zicht geen probleem te geven. De natuurbewegingen merken echter op dat de beschermende laag rond de waardevolle habitat van de Zandbergen zwakker wordt en dat er een risico is dat exotische sierbomen van het arboretum het evenwicht in de Zandbergen zullen verstoren.

Daarop verwijzen de boomkwekers dan weer naar de beperkte soortenlijst van aan te planten bomen die is opgesteld voor het arboretum.

Een ander wettelijk obstakel is dat het omhakken van bos verboden is, tenzij een aanvraag tot ontbossing, met bijgevoegd een herbebossingsvoorstel, wordt goedgekeurd door de Vlaamse overheid. Ook hier krijgen de boomkwekers de steun van de provincie: het inrichtingsplan voor Den Blakken ondersteunt dit en de provincie heeft al formeel te kennen gegeven dat zij die herbebossing voor het dubbele van de gekapte oppervlakte op zich zal nemen. Heikel punt is dat de provincie van oordeel is dat die herbebossing geen zin heeft in Wetteren wegens het ontbreken van plaats en van een bestaand bos van enige betekenis waarbij het nieuwe bos zou kunnen aansluiten.

Naast de habitat-bescherming en het verbod tot ontbossing, is het grootste wettelijk probleem dat Den Blakken een beschermd landschap is. Nota bene, op aanvraag van de gemeente Wetteren. Het uitzicht van Den Blakken mag dus niet gewijzigd worden. Leefmilieu Wetteren ¿kwets • oktober 2008 • 25

kwets11okt2008.indd 25

9/23/08 11:12:19 PM

Dossier Den Blakken en Natuurpunt hebben in juni een brief gestuurd naar de Vlaamse Gemeenschap om hen op de hoogte te stellen van de plannen voor het arboretum. De cel Onroerend Erfgoed heeft de natuurverenigingen en de provincie laten weten dat zij een negatief advies zal geven bij een eventuele aanvraag voor een arboretum.

De cel rekent er ook op dat dit standpunt gevolgd wordt door de provincie.

Behalve de wettelijke procedures die de realisatie van een arboretum bemoeilijken, zijn er ook nog heel wat bezwaren tegen het omzetten van het bos in arboretum.

Een bos heeft niet dezelfde ecologische waarde als een park, de oppervlakte die vrijgemaakt is voor de uitbreiding zou te klein zijn om iets van betekenis mee aan te vangen, de gemeentelijke plantsoendienst die al onderbemand is, zal nog meer werk hebben, en ga zo maar door…

Het valt op dat de vraag niet wordt gesteld of de geplande uitbreiding aan een behoefte voldoet. Kan de huidige promotietuin de toevloed aan bezoekers niet meer aan? En zal de uitbreiding wel meer bezoekers aantrekken? Zijn er mensen die aankopen doen bij een Wetterse boomkweker na een bezoek aan de promotietuin? Niemand kent het antwoord op deze vragen. Evenmin heeft iemand enig idee van het huidige bezoekersaantal van Den Blakken, laat staan van het effect voor de Wetterse tuinbouwsector.

de Vlaamse overheid vermijden? Wil ze vermijden te moeten kiezen tussen milieu en economie?

De Wetterse politici weten van niets en achten zich ook niet betrokken in het dossier. Schepen De Geyter, verantwoordelijk voor milieu, ziet de rol van de gemeente vooral als verzoener tussen beide partijen. Daarnaast is hij naar eigen zeggen actief op zoek, samen met mensen van de Minaraad, naar goede plekken om het bosareaal in Wetteren uit te breiden. Dat kan volgens hem echter niet ten koste gaan van de economische belangen van de boomkwekers. Groen&co verzet zich uiteraard tegen de kap, maar de alternatieven die ze voorstellen worden niet haalbaar geacht of stuiten op verzet van de betrokken partijen.

Het laatste woord is voor Pros Grillaert. Of toch niet. De vader van gemeenteraadslid Leentje Grillaert en drijvende kracht achter vele initiatieven voor de promotie van de Wetterse boomkwekers hult zich in een stug stilzwijgen. Hij is er vast van overtuigd dat men er wel voor zal zorgen dat het arboretum er komt en hij heeft men beloofd om niks te zeggen over het dossier. Maar zal het wantrouwen dat hij hierdoor kweekt bij de milieubeweging zich niet tegen hem keren? Natuurpunt en Leefmilieu Wetteren houden op 18 oktober alvast een boswake. Ze lijken vastbesloten om zich met hand en tand te verdedigen in dit symbooldossier.

Bart Van Kerckhove / Foto’s Sander Franck

Toveren boomkwekers konijn uit de hoed?

Het dossier verhit al vele maanden de gemoederen en toch is er nog geen aanvraag gebeurd voor de uitbreiding van het arboretum. Waar stropt het? De provincie heeft de boomkwekers al meermaals te kennen gegeven dat zij hun plannen steunt, maar dat ze de formele aanvraag voor de uitbreiding zelf zullen moeten doen. Wil de provincie een conflict met ¿kwets • oktober 2008 • 26 kwets11okt2008.indd 26

9/23/08 11:12:19 PM

¿kwets • oktober 2008 • 27 kwets11okt2008.indd 27

9/23/08 11:12:23 PM

Binnenkouter Westrem 2008 zal in de annalen van Westrem vermeld staan als het jaar waarin de kleinste deelgemeente van Wetteren twintig nieuwe sociale koopwoningen kreeg toegezegd. Op zich niet zo’n noemenswaardige gebeurtenis, ware het niet dat de administratie bijna een halve eeuw nodig had om het goedkeuringsbesluit rond te krijgen. Een poging om in het Guinness Book of Records opgenomen te worden, of om een attest voor onbekwaamheid te halen?

Laat ons even terugblikken. Volgens de overlevering is het dossier in 1967 opgestart. Het sein stond toen op groen, doch het duurde meer dan 40 jaar vooraleer de logge locomotief eindelijk in beweging kwam.

Een van de eerstvolgende wapenfeiten dateert van 3 oktober 1978: de Gewestelijke Landmaatschappij overhandigt als bouwheer het voorstel tot verkaveling en het gemeentebestuur brengt gunstig advies uit.

Meer dan twee jaar later, in januari 1981, start de Gewestelijke Landmaatschappij het onteigeningsplan. Het duurt tot 1 september 1994 voor het aanbestedingsdossier wegeniswerken goedgekeurd wordt door de gemeenteraad; geraamd bedrag 21.441.775 frank, waarvan 20 procent wordt bijgedragen door de gemeente.

Op 1 april 1996 vangen de wegen- en rioleringswerken aan. Pas een maand later dient de Gewestelijke Landmaatschappij voor die werken een aanvraag in. Op 13 maart 1997 wordt de bouwvergunning geweigerd om drie redenen: er is geen geactualiseerde woonbehoeftenstudie, er is geen verkavelingvergunning en de bestaande buurtwegen zijn niet afgeschaft.

Niemand wilde zijn handen verbranden toen het met het dossier de verkeerde kant op ging, maar nu wil iedereen de pluimen op zijn hoed steken Later dat jaar maakt Wetteren zijn gemeentelijk structuurplan op dat op 22 augustus 2000 definitief wordt goedgekeurd door de Vlaamse minister Dirk Van Mechelen.

De bouwaanvraag voor wegenwerken op Binnenkouter van 14 november 2000 krijgt een positief advies van het schepencollege

op 9 maart 2001. Maar op 17 februari 2005 weigert AROHM (Administratie Ruimtelijke Ordening, Huisvesting en Monumenten en Landschappen) de vergunning omdat Westrem, dat een gehucht en geen hoofddorp noch een woonkern is, niet in aanmerking komt als woonuitbreidingsgebied. Er zijn onvoldoende voorzieningen voor een dergelijke uitbreiding.

Hiertegen tekent CVBA Sociale Bouw- en Kredietmaatschappij arrondissement Dendermonde (naamswijziging Gewestelijke Landmaatschappij) en de gemeente Wetteren beroep aan. In december 2005 wordt de atlas van de woonuitbreidingsgebieden openbaar gemaakt.

Binnenkouter wordt verdeeld in drie zones, waarvan één zone geschikt blijkt voor onmiddellijke woningbouw. In de tweede zone zouden huizen kunnen worden opgetrokken in de periode 2007-2012, als de woonbehoefte kan worden aangetoond.

De laatste zone zou landbouwgebied blijven (of worden). Op 25 juli 2006 wordt een vergunning toegekend voor de regularisatie van de wegenis en het bouwen van maximaal twintig woningen.

Wie vindt de fout?

Dat de betrokken partijen elkaar tot zondebok willen maken en de schuld in elkaars schoenen proberen te schuiven, lijkt nogal

¿kwets • oktober 2008 • 28 kwets11okt2008.indd 28

9/23/08 11:12:24 PM

de trein der traagheid komt eindelijk op gang kleinmenselijk. Niemand wordt graag op flaters gewezen en dat geldt zeker in politieke kringen.

Jarenlang heeft men over de Binnenkouter gepalaverd, telkens opnieuw, in soms hilarische discussies, maar de ene weigering volgde op de andere.

Toch is het duidelijk dat noodzakelijke aspecten over het hoofd werden gezien en dat de juiste volgorde door elkaar werd gehaspeld. Er waren wegen, verkeersdrempels, riolering… maar geen bouwvergunning. Vroeger was er ook geen vergunning voor wegenis nodig, als er maar een bouwvergunning was. Maar die was de Gewestelijke Landmaatschappij blijkbaar vergeten.

Wie een spel speelt, moet zich aan de spelregels houden. Toegegeven, het wordt er niet eenvoudig op als de spelregels ondertussen veranderen. Het wordt helemaal te gek als de ene partij niet mee evolueert met de veranderde omstandigheden. Dan is er van samenwerking zeker geen sprake meer.

Dat Dendermonde zijn eigen klodden oplost, is een Wetterse uitspraak die menig gemeenteraadslid bekend in de oren klinkt, tot grote ergernis van de toenmalige CD&V-vertegenwoordigster in de raad van bestuur van de Landmaatschappij.

Niemand wilde zijn handen verbranden toen het met het dossier de verkeerde kant op ging.

Maar toen de zaak een positieve wending nam, wilde iedereen de pluimen op zijn hoed steken.

Toch mag de inzet van Marc Van Damme (sp.a), ex-schepen van Ruimtelijke Ordening, niet geminimaliseerd worden. Hij is diegene die in stilte de nodige stappen heeft gezet om te redden wat te redden viel. Zijn bedoeling was het hele gebied te herbestemmen in een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP), waardoor drie zones zouden ontstaan: een woonzone, een recreatiezone (voor het voetbal) en een landbouwzone. Op die manier zouden meer dan twintig huizen gebouwd kunnen worden.

Nu is de aanpassing echter gebeurd zonder RUP en moet Westrem tevreden zijn met die éne vogel in de hand.

Beter laat dan nooit?

De trein der traagheid laat zijn sporen na. Op het denkbeeldige perron staan de inwoners van Westrem en wuiven. De kinderen zijn hun veilige speelterrein kwijt, enkele boeren nukken nog na over hun verloren landbouwgrond. De kapster, de slager en de cafébaas hopen op nieuwe klanten en de sluikstorters moeten naar andere dumpplaatsen op zoek.

Ondertussen nemen de grootmoeders hun kleinkinderen bij de hand en rijden hen naar het kleuterschooltje een paar kilometer verder, in Massemen of in Wetteren.

Westrem zal inderdaad verjongen, maar een beetje laat… misschien te laat.

Ludwine Versporten / Foto Sander Franck

¿kwets • oktober 2008 • 29 kwets11okt2008.indd 29

9/23/08 11:12:25 PM

Aangespoelde Wetteraar

Christoff

‘Af en toe lees ik een weesgegroetje en een onze vader uit dank voor mijn succes’ Vijf jaar geleden wilde Christoff De Bolle (30) er de brui aan geven nadat hij door zijn management aan zijn lot was overgelaten. Een manager en een platenfirma later verzamelt de Vlaamse schlagerzanger edelmetalen cd’s bij de vleet en aast op een doorbraak in Duitsland en Zuid-Afrika. Toeval of niet, het grote succes van Christoff viel samen met zijn verhuizing naar Wetteren.

Een riante herenwoning in de buurt van ’t Swingend Stropke, daar liet Christoff zijn oog op vallen toen hij enkele jaren geleden Oost-Vlaanderen doorkruiste op zoek naar een nieuwe stulp. ’t Was de tijd van de Tof is Christoff-posters en -stickers

– ja, die Christoff! – toen de Pajot om den brode ook boîtes à la ’t Swingend Stropke frequenteerde. Christoff is die periode niet vergeten, maar ze is wel definitief voorbij.

Deze zomer kampeerde hij zowat op Tien Om Te Zien, de hoogmis op vtm voor de veelgeplaagde Vlaamse zangers. Deze zomer was hij de meest geboekte Vlaamse artiest en werkte hij tot drie optredens per dag af. In september was hij eregast op Die Deutsche Schlagerparade in het Antwerpse Sportpaleis, waar hij optrad met enkele van zijn grote idolen. En zijn plaat Zeven Zonden wordt na Blauwe Ogen zijn tweede platina album op rij. Of je nu graag schlagers hoort of niet, we mogen toch een beetje trots zijn op deze aangespoelde Wetteraar, ook al

kent hij onze gemeente niet zo heel goed.

‘Eerlijk, na twee jaar ken ik zelfs mijn buren nog niet’, zegt Christoff. ‘Maar blijkbaar weet Wetteren wel dat ik hier woon. Een dame vertelde me in de apotheek dat er veel over mij wordt gebabbeld en dat het niet altijd even positief is. Maar soit, ik lig er niet wakker van, ik voel me prima in dit prachtige huis.’

Het is een kast van een huis en je meubelen komen duidelijk ook niet van de Weba?

Ons vader zegt ook altijd dat ik een dure smaak heb. Ik hou van mooie spullen en als iets me aanstaat dan koop ik het, ook al is het eigenlijk te duur. Ik heb dit huis bijna helemaal gestript en ingericht naar mijn

¿kwets • oktober 2008 • 30 kwets11okt2008.indd 30

9/23/08 11:12:27 PM

is schlagerkoning van het moment eigen goesting. Met dank aan mijn familie, die vaak de handen uit de mouwen heeft gestoken. Maar weet je, ik heb het razend druk en word overal geclaimd door mijn fans. Ik vind dat niet erg en maak veel tijd voor die mensen vrij, maar als ik thuis ben, wil ik ook echt thuis zijn en me comfortabel voelen. Hier lukt dat. Ik heb een haag rond mijn woning en een elektrische poort: als die dicht is, ben ik op mezelf en ik heb dat hard nodig. Dit huis is mijn paradijsje.

Hoe belandt iemand uit het Pajottenland, die jaren in de Denderstreek woonde, plots in Wetteren?

Ik woonde op een piepklein appartement in Denderleeuw waar ik zelfs geen plaats had voor een wasmachine. Bovendien wist iedereen me daar wonen en hingen de fans te pas en te onpas aan de bel. Soms wordt dat wat te veel. Mijn zoektocht naar een huis leidde me naar Wetteren. Ik was meteen verliefd op dit huis en deed een bod.

Meer moet je er niet achter zoeken.

Zijn je fans echt zo opdringerig?

Zo zou ik het niet stellen. Vlamingen blijven discreet, maar ze willen wel dat je even tijd voor hen maakt. Ik doe mijn best en dat is niet altijd makkelijk. Als ik naar de Carrefour ga, houd ik er rekening mee dat ik vijf keer zolang weg ben dan twee, drie jaar geleden. Iedereen herkent me en wil een praatje slaan. Ik moet daar niet over klagen, hé. Ik heb altijd naar dit succes gestreefd, en nu het er is moet ik er de mindere kanten maar bij nemen. Al moeten de mensen wel snappen dat ik ook soms met het verkeerde been uit bed stap. En op café zal je me nog zelden aantreffen. Als vrienden voorstellen om een feestje te bouwen, nodig ik ze liever bij mij thuis uit, daar kan ik mezelf zijn en word ik niet aangeklampt.

Is het dan zo erg?

Er zijn twee categorieën mensen. De fans van Christoff vinden het plezant om te zien dat ook ik een normaal leven heb en me gewoon kan amuseren. Maar een ander

soort mensen, dat het niet zo voor schlagers heeft, zal al gauw zeggen dat ik een aansteller ben omdat ik uit de bol ga op de dansvloer. Je kan nooit voor iedereen goed doen en eigenlijk raakt het me niet wat anderen over me denken. Ik sta steeds meer op mijn privacy. Maar ik wil geen klaagzang aanheffen, in de eerste plaats geniet ik enorm van mijn succes.

Klopt het dat je er vijf jaar geleden de brui aan wilde geven als zanger?

Ja, ik was het beu omdat ik stagneerde. Ik had nog veel optredens hoor, maar met nieuwe projecten, nieuwe platen, plezante concerten kwam mijn management niet meer op de proppen. Als je zeventien jaar ter plaatse trappelt, dan raak je dat beu. Ik wilde ermee stoppen en een gewone job doen. Wat precies wist ik niet, maar ik zou wel iets vinden dankzij de vele contacten die ik door de jaren heb gelegd. Zingen zou dan niet meer dan een hobby zijn geweest.

Maar het liep anders.

Gelukkig maar. Vooral ons mama wilde niet dat ik opgaf, zij is me altijd blijven steunen.

En hop, ik vond een nieuwe platenfirma en een manager die in me geloofden en de trein was definitief vertrokken. Ik ben die mensen eeuwig dankbaar.

Je cd Zeven Zonden verkoopt dan ook als zoete broodjes en zit bijna aan platina.

Na zolang vechten voor erkenning, knijp je jezelf toch wel eens in de arm?

Zeven Zonden ging al meer dan 15.000 keer over de toonbank en de verkoop loopt nog altijd vlot. Ik kan het nu beter vatten dan bij mijn vorige cd, maar het blijft moeilijk te geloven. Als ik na een geslaagd optreden voor 1.500 feestende mensen in mijn auto kruip, durf ik een weesgegroetje en een onzevader op te zeggen, uit dank.

Ik ben zeer gelovig en bezoek regelmatig een spirituele vrouw die me al door al mijn moeilijke momenten heeft gehaald. Zij zegt dat dit het lot is dat voor me is bepaald en ik geloof dat. Net doordat ik zo lang op het succes heb moeten wachten, kan ik er nu tweehonderd procent van genieten. Al loert het gevaar om te gaan zweven wel om de hoek. Maar mocht ik kapsones krijgen, dan zou ons moeder of mijn manager, of zelfs

¿kwets • oktober 2008 • 31 kwets11okt2008.indd 31

9/23/08 11:12:30 PM

Christoff is schlagerkoning van het moment

mijn fans, me snel met mijn voeten weer op de grond zetten.

Net als Laura Lynn word je niet op de grote radiostations gedraaid. Veel artiesten klagen daarover, jij niet. Ook niet toen het je minder voor de wind ging.

Waarom zou ik daar energie in stoppen?

Het is zo, leg je daar bij neer en zoek andere wegen om bij het publiek te geraken.

Ik heb nooit toegevingen gedaan. Ik maak schlagers en zal dat altijd blijven doen. Veel van mijn collega’s zijn platen beginnen te maken in de hoop om op de radio te worden gespeeld. Ze hebben zichzelf en

hun fans daarmee verwaarloosd. Ik heb dat nooit gedaan. Pas op, ik zou ook graag op Radio 2 te horen zijn, maar vechten tegen de bierkaai is tijdverlies. Toch snap ik de strategie van die zenders niet. Als je ziet dat mensen als Laura Lynn en ikzelf nu zo’n succes hebben, wil dat toch zeggen dat er een markt voor is?

Klopt het dat je naar Duitsland en ZuidAfrika lonkt?

Absoluut. Volgend voorjaar moet mijn eerste Duitstalige cd bij onze oosterburen in de rekken liggen. Of Duitsland zal toehappen weet ik niet, maar het is het proberen

waard. Mijn platen zijn ook te koop in ZuidAfrika, maar daarmee is mijn terrein wel afgebakend. Ik ben groot geworden in en dankzij Vlaanderen en ik zou niet in een situatie willen verzeilen dat ik maanden geen tijd meer heb om hier op te treden door buitenlandse verplichtingen. Mijn Vlaamse fans van het eerste uur mogen niet op hun honger blijven zitten. Ik blijf in de eerste plaats een Vlaams artiest.

Nu je zo veel succes hebt, zal het grote geld ook wel binnenrollen, niet?

Ik mag niet klagen, maar ik heb er ook verdomd hard voor moeten knokken. Vergeet niet dat ik al van mijn vijftiende zing en altijd werd uitgelachen omdat ik van schlagermuziek hield. Ik ben altijd blijven doorzetten. Ik woon nu in een mooi huis, draag merkkledij, shop veel te veel en geniet van het leven, maar het geld waarmee ik dat allemaal betaal, heb ik zelf verdiend, dus niemand hoeft jaloers te zijn. Trouwens, wat ben je met geld als je je niet goed voelt. Het mag cliché klinken, maar mijn innerlijke rijkdom is veel en veel groter dan mijn spaarrekening en dat vind ik pas echt belangrijk.

En wat moeten we ons bij die innerlijke rijkdom voorstellen?

Mijn fantastische ouders, mijn schat van een zus, mijn vriend en mijn carrière die me zoveel voldoening schenkt. Echt, ik voel me de rijkste mens op aarde.

Peter Dirix / Foto’s Kristof Ghyselinck

¿kwets • oktober 2008 • 32 kwets11okt2008.indd 32

9/23/08 11:12:35 PM

¿kwets • oktober 2008 • 33 kwets11okt2008.indd 33

9/23/08 11:12:40 PM

Sooner

‘We zijn ons bewust van tijd en genre’ Op ‘Confituur in de Schuur’ zetten ze het begin van de zomer in met een verbazend intiem akoestisch optreden. Op de Solidariteitsconcerten brachten ze een bijzonder strakke elektrische set.

Sooner heeft deze zomer zijn sound geperfectioneerd en de ballast overboord gegooid. Het resultaat daarvan is te horen op de eerste cd, die op 18 oktober wordt voorgesteld.

Letterlijk op het achterplan staan twee ouwe rotten. Nadat His Royal Fume (met

Peter Van Landschoot op bass) was stopgezet en Greg Van Schoors het drummen bij Orange Pecco had opgegeven, vonden de twee elkaar bij het onvolprezen Gloin.

De lijn was gezet. Voeg daar vandaag het charisma van Dimitri Arijs als zanger bij en de hoekige gitaarlijnen van Kevin De Winter en je krijgt een zeer interessante cocktail. Een gesprek met vier ego’s die niet de gemakkelijkste weg kiezen.

Het jonge geweld van de andere Wetterse bands is enthousiasmerend, maar gaat soms met vallen en opstaan.

Wat jullie brengen is anders, meer afgelijnd. Zijn jullie een buitenbeentje in het Wetters rocklandschap?

Dimitri: Zo voelen we het eigenlijk wel.

Vermoedelijk heeft het te maken met de leeftijd. Met ons vieren zijn we toch net iets ouder dan die jonge gasten. Misschien is de benadering ook anders. Zij zijn meer met de muziek op zich bezig, wij werken aan het project Sooner.

Peter: Wij zijn niet die straffe muzikanten die je in sommige van die andere bands wel vindt. Zij hebben een technische scholing,

¿kwets • oktober 2008 • 34 kwets11okt2008.indd 34

9/23/08 11:12:40 PM

klaar voor het grotere werk en veel muzikale bagage. Wij vertrekken vanuit een andere drijfveer, down under. De nummers die we maken worden dan ook anders benaderd, we zoeken meer naar een vertaling van de emotie die in ons zit.

Greg: Sooner gaat voor de afwerking. Ook de niet muzikale details zijn belangrijk. De opstelling op het podium, wat we aan hebben. We willen de mensen een afgewerkte show brengen.

Die andere benadering voel je op het podium. Kleine foutjes bij andere bands kunnen sympathiek overkomen. Maar de strakke lijn waar jullie in zitten, laat dit niet toe. Een bewuste keuze?

Kevin: Neen. Wie we zijn, is wat we spelen.

Het resultaat van het samen brengen van de vier muzikanten.

Dimitri: We zijn zeer bewust bezig met wat we spelen, maar we zijn er ons ook van bewust dat we de wereld niet gaan verove-

Dimitri: We hebben wel wat gezocht naar onze stijl en nu hebben we hem gevonden.

Onze set is geen samenraapsel meer van losse nummers, er zit een lijn in.

Kevin: De verschillen tussen de leden van de band is een voordeel. Dimi en ik komen vaak met een idee aandraven, waarna Peter structureel stuurt. Daar valt heel veel van te leren.

Greg: Ook onze ervaring met materiaalkeuze was belangrijk. In het begin speelden ze op niets minder dan brol, we hebben hen dan ook aangespoord om beter materiaal aan te schaffen. Het resultaat is nu dat ook Peter en ik nieuwe instrumenten hebben gekocht.

Zijn de muzikale invloeden van jullie vieren gelijklopend?

Kevin: Niet echt. De Antwerpse scene was me wel bekend, Deus, en Zita Swoon, maar voor de rest was ik de electro boy.

Dimitri: We werken aan het project Sooner ren. Maar de mensen moeten wel krijgen waarvoor ze komen.

Peter: Onze muziek heeft iets organisch. Ze is niet arty farty. Maar de basis is altijd sex, drugs and rock-’n-roll. We zijn niet bang om over te gaan naar de handjes in de lucht, onze muziek moet worden beleefd. (stilte) We zijn verdomd rock-’n-roll.

Dimitri: Als hij evenveel zou lullen als basgitaar spelen, dan was hij al lang uit de groep gezet.

Een zeer ervaren backline van bass en drum, twee jongere snaken op het voorplan. Wie zet de lijnen uit?

Peter: In het begin was de inbreng niet van iedereen gelijk. Ik heb heel veel gestuurd toen. Nu kan iedereen zijn ei kwijt. De diepgang is wel heel spontaan gegroeid, de kruisbestuiving tussen ons vieren is nu veel groter. En het einde is nog niet in zicht.

Greg: Er zijn wel groepen die we alle vier leuk vinden, Editors bijvoorbeeld (Sooner covert live het nummer Fall, PDK) Dimitri: We zijn ons bewust van tijd en genre. We willen niemand imiteren, maar groepen van nu kijken veel terug naar vroeger. Zo zijn Peter en Greg opgegroeid met Joy Division en U2 en die invloeden worden nu opnieuw gebruikt.

En niet alleen bij ons, kijk maar naar Interpol of Editors.

Jullie zijn redelijk realistisch. Ook realistisch genoeg om te weten hoever jullie kunnen geraken?

Dimitri: We hebben de ambitie om zover mogelijk te geraken. De wereld zal dat niet zijn, maar België misschien wel.

Peter: Als je zoals ik 43 bent, maar geen ambitie meer hebt, dan doe je dit niet. In een café op een podium kruipen voor een pint bier en basgitaar spelen, dat is mijn drijfveer.

Greg: Het optreden op zich, daar doen we het voor. Het is dan ook spijtig dat op sommige concours leeftijdsgrenzen worden vastgelegd. Op muziek staat geen leeftijd.

Dimitri: Als je dan ziet dat de gemiddelde leeftijd van finalisten van Humo’s Rock Rally dertien jaar of zoiets is? Blijkbaar krijg je meer kansen als je in een jonge groep zit.

Veel bands wagen zich tegenwoordig aan cross-over, of gebruiken tenminste heel veel invloeden uit andere genres in hun muziek. Jullie blijven zweren bij de klassieke opstelling?

Greg: Ik heb vroeger met elektronica gespeeld, maar alles weer buitengegooid.

Dimitri: Als zanger heb ik toch soms het gevoel iets te missen. Een piano af en toe …

Peter: Ik vind dat we nog niet alles uitgeput

¿kwets • oktober 2008 • 35 kwets11okt2008.indd 35

9/23/08 11:12:43 PM

Sooner klaar voor het grotere werk hebben. En ik heb ook niet het gevoel dat we onszelf herhalen. Dus waarom wanhopig andere invloeden zoeken? Die vijfde muzikant binnenhalen is vaak ook een groot probleem. Zeker als het een toetsenist is.

Ik dacht dat de drummer altijd de grootste zak was?

Dimitri: (snel) Bij ons is het de bassist.

Leunen jullie dichter aan bij het melancholische van Morrissey, of de wall of sound van Black Rebel Motorcycle Club?

Peter: De emoties in de muziek van

Peter: Onze muziek heeft iets organisch, ze is niet arty farty Morrissey spreken me meer aan dan BRMC. Ik vertrek vanuit emotie en probeer een sfeer neer te zetten. Het is moeilijk definieerbaar, maar we zoeken naar een bepaalde feel in het nummer. Dat is veel belangrijker dan gewoon bass en drum samen, en daar dan een gitaar boven.

Dimitri: De ideeën die ik heb vertrekken toch ook meer vanuit een gevoel, daarna steken we er een goede songstructuur achter.

Wie zijn de grootste ego’s in de groep?

Kevin: (razendsnel) Peter en Dimi.

Greg: Wij zijn de diplomaten.

De cd is een eerste belangrijke

mijlpaal in het bestaan van de groep, wat komt er nu?

Greg: Het moet allemaal nog beginnen, maar we zijn klaar voor de grotere optredens, buiten Wetteren. We hebben hier ondertussen op alle hoeken van de Zeshoek al gespeeld. Het blijft leuk, maar de mensen zitten hier niet echt meer op ons te wachten. We moeten ons voor een ander publiek kunnen testen, misschien zelfs het deksel op de neus krijgen.

Dimitri: Ik denk toch niet dat we al klaar zijn voor pakweg de Charlatan in Gent.

Peter: En toch moet het nu gebeuren. Het is daar dat je de stiel moet leren.

Sooner stelt zijn eerste cd voor op zaterdag 18 oktober vanaf 21u in zaal Drie Koningen te Schellebelle.

Meer info op: www.myspace.com/soonerband Piet De Keulenaer / Foto’s Koen Bracke

ORIGINELE GEBOORTEKAARTEN • CREATIEVE HUWELIJKSAANKONDIGINGEN • COMMUNIE- EN LENTEFEEST • BEDANKINGEN JUBILEA • MENU’S • FOTO’S • OVERLIJDEN • UITNODIGINGEN ONTWERP • ZETWERK • FOLDERS • BROCHURES • BOEKEN TIJDSCHRIFTEN • BTW-ONTVANGSTBEWIJZEN VOOR RESTAURANTS, SNACKBARS EN FRITURES • FISCALE KWIJTSCHRIFTEN VOOR VRIJE BEROEPEN • STEMPELS • PAPIER VOOR LASER, PRINTER, COPIER,…

Kwets drukken wij ook voor u!?

DRUKKERIJ

DE CANCK Korte Massemsesteenweg 5a • 9230 Wetteren tel. 09-369 19 17 • fax 09-369 42 79 e-mail: info@decanck.be • www.decanck.be ¿kwets • oktober 2008 • 36 kwets11okt2008.indd 36

9/23/08 11:12:45 PM

Na de Dikke Van Dale, de Wetterse

De Roo

Luc De Roo verzamelt typische Wetterse woorden, krachttermen, aftelrijmpjes en liedjes. Dit keer serveren we kinderlijke aftelrijmpjes en koozeliedjes.

Op de toufel Legt ne woufel Die ze nie mag Knap ze zelv’ af

‘En welluidend en zangerig klonk zijne stem’, schrijft Broeckaert, terwijl vader aftellend op de vingertjes van zijn kinderen volgend versje voordroeg:

Mij vouder ee een tonne bier gekocht Oeveel lieters goan d’er en?

Tiene !

Ien, twie, drei, …

Een van de oude bronnen waarin Wetterse Rijmpjes en Koozeliedjes opgetekend staan, is het in Antwerpen uitgegeven boek Kwâjongen van Dr. Wilfried Broeckaert (1925). Den Plezanten Doktoor herinnerde zich dat zijn vader volgend koozeliedje zong terwijl hij, de kleine Wilfried, gedragen werd op de schommel die vader en moeder met hun armen maakten:

Loat ons goan sloupen, zei duimeluet; W’en nog nie g’eten, zei lekkerpuet; Woar zô m’et goan oalen? zei lange rouke; In moeders schaproaje, zei korte knoupe; ‘k Zal ‘t klappen! ‘k Zal ‘t klappen! zei kleine kornuit

Ieken, bieken, bearken aat En mijne pap es gien zaat Wie duirft zeggen da ‘k ek liege Wemme wetten veur een vliege Wemme wetten veur een groan Dan d’er zessentwenteg meetses zellen stoan

U kunt Luc De Roo nog Wetterse uitdrukkingen bezorgen via: redactie@kwets.be of Victor Van Sandelaan 134, 9230 Wetteren.

Kakke, kakke doeleken ‘t Kindsen zit in ‘t stoeleken Kakke, kakke dij ‘t Kindsen es ‘n vuile prij

¿kwets • oktober 2008 • 37 kwets11okt2008.indd 37

9/23/08 11:12:48 PM

Gepeperd

Column

Veel Coco, weinig Chanel

Arsène,

Om een of andere reden bezit Wetteren wel succesvolle eettenten in de periferie, maar vindt men in de binnenstad amper restaurants en al helemaal niet op de markt. Brasserie-restaurant Coco is een voorbeeld van dit fenomeen. Gezegend met een groot terras en parkeermogelijkheid zat, mag deze zaak zich verheugen in een groot en trouw publiek.

Tijdens ons bezoek op zaterdagmiddag is de keuze van de tafel snel gemaakt: er is er slechts één onbezet. De bediening door een vendel meisjesscharen verloopt snel maar weinig hartelijk. Waarom tafelend Europa apathie verkiest boven mercantiele vriendelijkheid is mij een raadsel. Niets zo efficiënt als een Amerikaanse undergraduate (m/v) die zich uitslooft voor een fooi.

De bediening is eenzijdig jong en vrouwelijk, daar waar het soort dames dat het stamcliënteel vormt, eerder zou smachten bij jongensachtige slungels of studenten van het type tennisleraar.

Een kordate bazin brengt ons zelf bestek en tafelnappen en recupereert daarbij de onderlegger die ze op de grond heeft laten vallen. Grif, men kan in de Coco van de grond eten, maar dat hoeft men wat mij betreft niet zo letterlijk te nemen.

Op het bord komt de dagschotel van € 10.90, een smakelijke roggevleugel met heerlijk zure kappertjes en gekookte peterselie-piepers, en aan de overzijde een kippenbrochette met Provençaalse saus van de kaart (€ 16). De derde persoon van ons gezelschap neemt genoegen met een grote spaghetti die vooral groot is (€ 8,50). Gelet op het zonnige weer bestellen we ijsjes en dat blijkt een verstandige keuze: de Dame Blanche (€ 5,20), de Coupe Brésilienne (€ 5,50) en de Coupe Aardbeien

(€ 7,50) vertrekken van een lekkere vanillebasis en de porties zijn van een geruststellende abondantie.

Bij het tweede bezoek diezelfde week bestellen we ons favoriete voorgerecht, garnaalkroketten (€ 10,50). Een ouderwets beslag binnenin en extra punten voor de gefrituurde peterselie en de grote citroen.

Volgt de salade van het huis (scampi, champignons en spekreepjes) van € 17,50.

Kennelijk worden de warme ingrediënten in hetzelfde vet gebakken en daarna wordt deze brij bovenop de groenten gegoten hetgeen de knapperigheid niet ten goede komt. Mijn begeleider vindt zijn chocolademilkshake zeer lekker.

Ons oordeel kan niet anders dan voorlopig zijn. We proefden niet van de snacks, de steaks, de mosselen of de alomtegenwoordige pannenkoeken die er heel lekker uitzagen. De geproefde bereidingen waren op één na zeer acceptabel, maar missen net dat tikkeltje meer dat het verschil maakt. De troeven van deze brasserie liggen dan ook vooral in de bereikbaarheid en de grote keuze. Geen haute cuisine, wel verrekt handig.

Hannah Cremer Brasserie-restaurant Coco, Zuidlaan 99D, 9230 Wetteren, tel. 09/366.36.01 http://www. restaurantcoco.be; geen sluitingsdag

‘Wel wel, Monsieur Arsène! Al zo vroeg met een plank van 145 x 51 cm op stap?’, riep veldwachter Hippoliet toen hij in de vroege ochtend van 25 november 1934 een zenuwachtige Arsène de Sint-Gertrudiskerk zag naar buiten sukkelen. ‘Euh... stoofhout, euh... voor ‘t stort...’ stamelde een zich bijna beschijtende Arsène. Er was nochtans geen reden tot paniek, de champetter had niet eens de link gelegd met de spectaculaire diefstal van enkele maanden tevoren.

‘Geef maar hier!’, riep Hippoliet, en met een opdringerige behulpzaamheid ontlastte hij Arsène van de plank. Totaal ontdaan door zoveel imbeciele doortastendheid, bleef Arsène perplex achter. De jacht op de kunstdief en de mislukte afpersingspogingen hadden hem de laatste maanden tot wanhoop gedreven. Hij was mentaal en fysiek gebroken. Hij kon niet meer en liet begaan. Diezelfde middag nog, na een toespraak voor De Katholieke Unie in Dendermonde, stortte Arsène ineen en stierf terwijl het veldwachtersgezin zich warmde bij het vuur van in plankskes gezaagde Rechtvaardige Rechters.

Sinds de kunstroof zijn er voor de modale Wetteraar twee mogelijkheden om zonder veel zweetverlies het proletariaat te ontstijgen: de Lotto winnen of dat stuk Lam Gods vinden. Zoeker naar Rechtvaardige Rechters is een onbezoldigd bijberoep dat door menig haringfretter in alle stilte wordt bedreven. Iedere Wetteraar heeft zijn these over de locatie van het kunstwerk. Enkelen zetten zich op pijnlijke wijze publiekelijk te kakken door kerken en kathedralen vruchteloos binnenstebuiten te laten keren. De meesten echter houden de progressie van hun onderzoek angstvallig geheim. Het zijn zij die hun winteravonden doorbrengen snuffelend in archieven, bibliotheken en websites om bevestiging te vinden van

¿kwets • oktober 2008 • 38 kwets11okt2008.indd 38

9/23/08 11:12:48 PM

het Venijn van Wetteren hun gelijk. Zij zijn het ook die bij afbraken, verbouwingen en verhuizingen van pre1934-gebouwen belangeloos ter hulp snellen of met geveinsde onverschilligheid en doorzichtige smoesjes de werf op en af lopen. Zo bijvoorbeeld heerste er ten tijde van de afbraak van het Werkmanshuis steeds een gezellige drukte op de werf.

Wetteren heeft behoefte aan een Vinder der Rechtvaardige Rechters. Of aan de waarheid over die warme avond bij die veldwachter thuis. Vandaag verlamt de

valse hoop de halve bevolking en ettelijke manjaren energie worden verkwist. Neem die hoop weg en Wetteren kan opleven (tenzij ze allemaal op de Lotto overschakelen). Misschien een idee voor een schepenambt. Schepen van Lam Gods. Komt trouwens goed uit als er straks dure schepen ronddobberen zonder werk. Schepen van Lam Gods is perfect combineerbaar met de schepenpost die enkel nog een stuk of wat oud-strijders bedient, LastPost zeg maar. Schepen der Last Gods klinkt anders ook goed.

Voor de modale Wetteraar zijn er twee mogelijkheden om zonder veel zweetverlies het proletariaat te ontstijgen: de Lotto winnen of dat stuk Lam Gods vinden

Met de septemberse feestelijkheden achter de rug maakt Wetteren zich op voor de donkere dagen. Weinig gebeurtenissen in ‘t verschiet (geweestenissen gingen ons altijd al beter af ). Weinig commotie ook, behalve enkele faits divers. Zo kan het uitgangslandschap zich verheugen in een nieuwe kroeg. De Arrezzo brengt soelaas voor menig dolend gezelschapszoeker.

Maar er is ook dreiging in dit landschap: de uitbatingsconcessies voor de sporthalcafetaria dient hernieuwd. Weliswaar wordt het minimumbedrag drastisch verlaagd, maar vergeleken met andere concessies blijft het verdacht duur. Jonge

initiatiefnemers zien zich buiten spel gezet terwijl Mehmets en brouwers op de loer liggen met trukendozen en constructies allerhande.

En kijk, Kapellendries laat zich nog maar eens ondersteboven halen. Een hoerenleven is het daar. Ditmaal wil Eandis erop.

Elektriciteit? Flauwe smoes. Die mannen zijn gewoon op zoek naar dat schilderij.

W. uit W.

¿kwets • oktober 2008 • 39 kwets11okt2008.indd 39

9/23/08 11:12:49 PM

Kwetswoordraadsel 011/2008 Horizontaal 1. Wetterse straatnaam • 2. suikersnoepje • 3. Romeinse twee – krypton – zoogdier • 4. koemaag – voetballer bij SK Beveren – visuele grap • 5. paardekracht (Eng) – bewerkte draagsteen • 6. wild rund – zoogdier • 7. Ierland – Economic Research Institute • 8. Koninklijke Schouwburg – kleine geluksbrenger • 9. onzes inziens – droog • 10. gooide op – Hare Majesteit • 11. gemeenschappelijke weide – verorberde • 12. afzonderlijk – hoekzuil • 13. zoogdier – schande • 14. Wetterse straatnaam

Vertikaal 1. Wetterse straatnaam • 2. machine • 3. neon – Romanum Imperium – Turk • 4.

Koninklijke Voetbalclub Kortrijk – banketbakkerswinkel • 5. wijk in Dendermonde – lichaamsdeel • 6. lamp – meisjesnaam – aantasten – Outlook Express • 7. reeks – lichaamsdeel • 8. uit het ongerijmde – nieuw • 9. hoofdstad Malediven – postnummer 9700 • 10. Wetterse straatnaam - vluchtheuvel

Bezorg voor 15/10/2008 het sleutelwoord via onderstaande KWETS-strook aan : Klem De Gussem, Cooppallaan 32 Wetteren en win een boekenbon van 30 euro (STANDAARD BOEKHANDEL Stationsstraat 8) Als abonnee kunt u het sleutelwoord telefoneren (09/369.35.44) of e-mailen (klem@ kwets.be). De winnaar wordt geloot uit de juiste inzendingen.

Oplossing (kwetswoordraadsel én sleutelwoord) en naam van de winnaar in het volgende nummer.

Sleutelwoord 1

2

3

4

5

6

7

Samenstelling Klem De Gussem

Oplossing kwetswoordraadsel 10/08 Hor. 1. HOEKSKEN 2.AIL – LI – ZAT 3.ALOHA – TE 4.OA – ONCE 5.DUINENOORD 6.ET – OCTROOI 7.RADIUS 8.THE – PAK 9.GENERALE 10.EZEL – LIL 11.GIL – EDEL 12.EDAM – IAN 13.EZELSTRAAT 14.BORA - NTO Ver. 1.HAANDERTWEG – EB 2.OIL – UTAH – ZIEZO 3.ELOOI – DEGELDER 4.HANOI – EL – ALA 5.SLA – ECU – EMS 6.KI – ONTSTELD – TH 7.SNOR – EIR 8.NZ – COOPPALLAAN 9.ATERO – ALI – NAT 10.ATE – DIKKELE - TO Sleutelwoord: HARMUTS Winnaar : Karel van den Bosch, Fortstraat 12 Wetteren

in samenwerking met

SLEUTELWOORD KWETSWOORDRAADSEL 10/2008: Naam: ...................................................................................................................................................

Adres: ...................................................................................................................................................

Telefoon: .............................................................................................................................................

Stationsstraat 8, 9230 Wetteren - tel: 09/366.46.25 - fax: 09/366.70.23 e-mail: sb.wetteren@standaardboek.com ¿kwets • oktober 2008 • 40 kwets11okt2008.indd 40

9/23/08 11:12:50 PM

Balderop verkoop ons geen foefjes Balderop, de buitenwipper.

Nu de dagen korten aan het ritme van een uptempo bluesnummer, vat de insluipende duisternis ons steeds vroeger bij de rechtop gezette kraag. Het waakvlammetje van de kachel of de verwarmingsketel is ondertussen met eindeloos geduldige pogingen opnieuw aangeklikt. Waar we een maand geleden op kermisdagen in het licht van de ochtend, in hemdsmouwen en met handen als grijpers, nog strijdbaar en hitsig bedwaarts trokken, is het nu datzelfde ochtendlicht dat onze moed verdrijft. Het licht komt steeds later, maar het werk en de baas wachten niet. Wetteraars zijn beren die een winterslaap willen aanvatten.

Wanneer in de lente de Ronde Van Vlaanderen hier zijn opwachting zal maken, worden we wel weer rodaniagewijs wakker. In het licht des aanschijns.

Maar deze dagen noopt het donker van de herfst ons tot kroonluchters of leeslampjes.

En vooral blues.

Wellicht niet toevallig ontstond de afgelopen maand enig gekissebis over de lampen aan het Stationsplein. Op grootwetteren.be kon je een en ander volgen. Een groen oppositieraadslid (met weliswaar rode looks) maakte zich bij de bevoegde schepen een weinig dik over de verlichting die het daar niet doet.

Eigenlijk ben je geneigd te denken dat zo’n groenling tevreden moet zijn met elke lamp die niet brandt. Minder energieverbruik, heet zoiets. En de term lichtpollutie hebben die rekels ook uitgevonden. Waarom halen ze uiteindelijk niet eens opgelucht en diep adem wanneer het licht uitgaat?

Omdat, en ik citeer: ‘duisternis geeft een on-

veilig gevoel, lokt vandalisme uit en diefstal’.

Volgens mij is die groene fietser het gewoon kotsbeu dat zijn vehikel daar telkenmale gestolen wordt terwijl hij op ontiegelijke uren door de Wetterse straten sluipt op zoek naar vandalen en kiezers. De hippe Vespa van de bevoegde schepen staat op dat uur tenminste veilig op stal.

Hoe dan ook, de meest typerende uitspraak van beide opponenten die ik mocht optekenen was: ‘ik ben geen elektricien’. Hoeft ook niet, hoor. Elk zijn vakgebied. Bij mijn volgende fietsendiefstal verklaar ik dat ik in het donker niet kon zien welke fiets ik uit het rek nam. ‘Ik ben geen dief’, zal ik dan zeggen. Ik ben gewoon iemand die voor het ochtendlicht thuis wil zijn.

Bij deze roep ik de stationsbuurt uit tot klimaatwijk. Donker, en het milieu kan er rustig zijn gang gaan.

Het iets zwaardere milieu, maar toch. Elk zijn meug, nietwaar.

Elk zijn goesting, inderdaad. De eerste Goedele gelezen?

Ik wel. Beroepshalve, uiteraard. Als Kwetsmedewerker wil ik wel eens weten wat er in de dagbladhandel zoal te koop wordt aangeboden. Kwets vinden sommigen duur, heb ik via via. Kan zijn. Goedele vind ik persoonlijk goedkoop.

Een paar blote foefen? Och, Balderop heeft

jullie reeds meer foefen wijsgemaakt… De modale meerwaardezoeker komt in Kwets beter aan zijn trekken, en wie dit laatste als dubbelzinnig beschouwt leest de verkeerde boekskes.

Trouwens, het aroma van het eeuwig vrouwelijke bedwelmt mij niet meer zo erg. Enfin, toch niet op papier. Na uppercut Goedele doen we in Kwets gewoon braaf verder. Ik denk niet dat we hier in Wetteren een nummertje meer gaan versieren of verkopen met een foto van al die lullen (m/v) op onze redactie. Wij blijven nederig onze nieuwsgierige zelf en stoppen de neus in andermans zaken. Een job als een ander. Hygiënisch is het niet, maar kom. Het houdt in ieder geval de cupidoboog op spanning. Een glimlach opent vele deuren, nietwaar.

Over een zekere spanning gesproken: het rokend gemeentepersoneel krijgt een laatste verwittiging.

Van de huisdokter, denk je dan. Neen hoor, van het bezorgde gemeentebestuur zelf. Ook het verplicht aangeven van de rookpauzes in het tijdsregistreersysteem wordt niet nageleefd, lees ik in Het Laatste Nieuws. In zo’n hightechmachine mag je geen rook blazen, schijnt het. Hoewel je er wel mee wint bij scrabble werkt het fameuze tijdsregistreersysteem volgens mij niet naar behoren. Net als die lampen aan het Stationsplein.

Elektriciteit, sigaretten en foefjes … je kan er lelijk je vingers aan branden hier in Double You City.

J. uit W. ¿kwets • oktober 2008 • 41

kwets11okt2008.indd 41

9/23/08 11:12:50 PM

Agenda Auditie jeugdtoneel Voor de volgende productie van BinnensteBuiten gaat regisseur Filip Vandemeulebroecke op zoek naar zijn cast. Voor jongeren tussen 13 en 18 jaar die op de planken willen staan. De Poort (Markt) om 10 uur.

Griekse mythen Freddy Decreus gaat op zoek naar wat de Griekse mythen ons zeggen over onszelf. De Poort (Markt) van 14 tot 16 u.

Rocco Granata Speelse noten en heimwee van een passionele man die de liefde voor het leven bezingt. Ricominciamo Rocco! cc Nova om 20 u, € 20 (€ 18).

0 11/1

0 11/1

Lachen is gezond Stand-up comedy met Joost van Hyfte en Roel Steeno. Parochiezaal Kwatrecht om 18 u; € 9 (€7) 5 o’clock shadow blues band Blues in d’ Oude Wasserij op Kapellendries. Om 21 u, gratis.

Expositie Het werk van Majé wordt omschreven als een dagboek met ideeën, ervaringen, emoties, innerlijke monologen, waarheid en leugen, schoonheid en ontluistering. Tot 23/11 in de foyer cc Nova.

0 23/1

Film: No country for old men Een jager ontdekt vlakbij de Rio 2 Grande lijken, heroïne en een grote geldsom en komt terecht in een spoor van geweld. Dit misdaaddrama van Joel & Ethan Coën werd dé Oscarwinnaar 2008. cc Nova om 20 u, € 6.

3/10

Boswake Natuurpunt en Leefmilieu 1 Wetteren houden een boswake in Den Blakken om hun bezorgdheid uit te drukken over het mogelijke verdwijnen van 2 ha bos. Afspraak om 18.30 u, gewapend met kaarsen, lantaarns of fakkels.

8/10

19/1

0

Expositie Aquarellen van Geert Vieren in de Kultuurschuur, Wetterstraat 27, Wetteren-Overbeke. Tot 26/10.

Theater Heimweemoed Over twee eenzame mensen die 2 zonder het te willen in mekaars leven zijn gekomen. Door de Sprook.

Om 20 u in cc Nova, € 10 (€ 9).

4/10

¿kwets • oktober 2008 • 42 kwets11okt2008.indd 42

9/23/08 11:12:52 PM

De nieuwe Honda Accord Tourer Grote stockverkoop tot eind oktober

Autobedrijf OST Honda hoofdverdeler in Oost-Vlaanderen

Zuidlaan 296 9230 Wetteren

www.abost.be/honda ¿kwets • oktober 2008 • 43

kwets11okt2008.indd 43

9/23/08 11:12:53 PM