J1 N9

Onafhankelijk Maandblad voor de vrije Wetteraar Jaargang 1lNR 9laugustus 2008lâ‚Ź 2,5

Gudrun Janssens gooit handdoek nog niet in ring

Oogststoet 50 jaar traditie

Filip Meirhaeghe

heeft goede hoop voor Peking

POETSHULP met dienstencheques @domus Bel : 09 366 56 00 Ad Domus bvba Hoge Landweg 10 l 9260 Schellebelle www.domuscleaning.be

Waarom zou u poetshulp willen?

Omdat - poetsen op zaterdag niet leuk is, - strijken op zondag geen hobby is, - je meer tijd wil met de kinderen, - je dan eindelijk meer tijd hebt voor je hobby, - je gezin die levenskwaliteit verdient!

Welke VOORDELEN geeft @domus jou?

-

je mag zelf uw voorkeurdag bepalen, je hebt steeds dezelfde poetsdame op hetzelfde moment, wij zorgen voor vervanging bij afwezigheid en vakantie, wij geven ondersteuning aan de poetsdame op de werkvloer, wij onderwerpen al onze medewerkers aan een grondige screening, met meer dan 100 medewerkers garanderen wij een grote flexibiliteit, een korte wachttijd door een constante wervingsreserve!

Uw huidige poetsdame is niet ingeschreven?

Welke TAKEN mag de poetsdame doen?

- alle huishoudelijk poetswerk, - de ramen lappen, binnen én buiten, - kleine naaiwerkjes doen, - strijken en de was doen, - zij mag zelfs boodschappen doen.

wij kunnen uw ‘zwarte poetsdame’ inschrijven en regulariseren, de poetsvrouw is dan verzekerd tegen ongevallen en schade, je betaalt GEEN € 8 of € 10 meer maar slechts € 7 per uur. na 30% belastingsvermindering betaal je nog slechts € 4,90!

Indien er een ideale poetshulp in jou schuilt en je wenst een betere levenskwaliteit? Contacteer ons dan zo snel mogelijk.

Bel : 09 366 56 00 of 0477 96 37 35 - Je krijgt een vast contract van onbepaalde duur - Je hebt vaste klanten - Je hebt recht op vakantiegeld en je krijgt een eindejaarspremie

Inhoud

AUGUSTUS 2008

16-18

kwets.be

10-11

4-5

7

8 10-11 12-14 16-18

19-26

27 28-31 32-35 36-37 38-39

40

41

42

Beeldspraak: stationsgebouw Kwetsuur: Waarom Wetteren plots in de kijker liep Nieuw in Wetteren - Oost west, thuis best Hans Onselaere over het ocmw De renovatie van het station Uit de Kwetsstraat: gemeenteraadslid Gudrun Janssens Zomerzoektocht: Op Marote, Wetteren anders bekeken Wetters: vloeken Interview mountainbiker Filip Meirhaeghe De vijftigste Oogststoet CBS Gepeperd - column W. uit W. Kwetswoordraadsel Balderop Agenda

Hoofdredactie Eric bracke Redactiecoordinatie peter dirix, ann veeckman, VEERLE DE GUSSEM vormgeving cadero druk de canck advertenties Raf de graeve 0495/5214664 verantwoordelijk uitgever Piet de Keulenaer info info@kwets.be FOTOREDACTIE DIDIER VERBAERE CARTOONS Geert braeckman REDACTIEADRES VICTOR VAN SANDELAAN 134-9230 WETTEREN-REDACTIE@KWETS.BE ABONNEMENTEN DIDIER VERBAERE 0477/97.26.46-DIDIER@KWETS.BE-WWW.KWETS.BE (€ 25 voor 12 nrs). verkrijgbaar bij wetterse dagbladhandels.

met KWETS op marote DEZE MAAND GROTE WANDELZOEKTOCHT

28-31

32-35

in wetteren ¿kwets • juli 2008 • 3

¿kwets • juli 2008 • 4

beeldspraak Het station van Wetteren is misschien niet het oudste stenen stationsgebouw van België, maar dan toch zeker één van de oudste. Het gebouw van architect Auguste Payen (1801-1877), dat in 1848 in gebruik werd genomen, wordt thans gerenoveerd. Zie ook p. 12.

Foto Eveline Boone

¿kwets • juli 2008 • 5

Edito Beste Lezers, In de tuin ontbijten, boodschappen doen en je in een onbekend stadje aan een stroom wanen. Tegen jezelf zeggen, alsof je het nooit eerder hebt gezien: Mmm, leuk terrasje om de krant te lezen. En dan om 2 uur in plaats van om 12 uur iets eten. Een salade met kommer, wat geroosterde pitten en een geitenkaasje met een fris wijntje, zoals god in Frankrijk.

Ik probeer het al een tijdje, maar het valt niet mee om thuis op vakantie te zijn. Het weer is natuurlijk de grote spelbreker. De tuinmeubelen staan buiten te rotten. Maar het is ook Wetteren zelf dat na de euforie van de juni-maand een katerige indruk nalaat. Het is niet alleen een gevoel, er zijn ook feiten waar je niet naast kunt kijken. Zoals de leegstaande winkels in de centrumstraten, sommige al jaren met gebarsten vensterglas dat met tape wordt bijeen gehouden.

En telkens ik over de markt loop, zie ik de fonteinmuur die provisoir hersteld is en de houten plantenbakken die er quasi achteloos zijn neergezet. Schoon groen van onze boomkwekers, dat is waar, en het staat niet in de weg.

Kroegtijgers lopen ondertussen al weken verloren en wijken uit naar afspanningen elders. Ze hebben er zich bij neergelegd dat onze plantengemeente aan een lange siësta is begonnen tot aan de kermis.

Toen ik me voornam om toch nog mijn valies te pakken, kreeg ik de zomerzoektocht van dit blad in handen. Ik trok met Kwets op marote, tien kilometer rond de kerktoren, en zag een gemeente met sterke historische wortels, vertrouwd maar toch telkens verrassend. De tocht voerde mij in groene beemden en ik laafde me onderweg aan frisse bieren, verkwikkend mijn gemoed.

Aan niets ontbreekt het mij.

Eric Bracke

¿kwets • juli 2008 • 6

MENSEN-MENSEN De organisatoren van Wetteren City Challenge, het mountainbikeparcours door het centrum van de gemeente, zien de toekomst groots. Zondag 29 juni kwamen in Wetteren 22 recreatieve en 12 competitieve ploegen aan de start, en was er ook een City Challenge in Waregem. Volgend jaar moet de wedstrijd plaatsvinden in vijf steden, daarna mikken we op het buitenland, vertelt Giovanni Bauwens van 2Many Bikers. l

l

l

De Wetterse politie zoekt vijf nieuwe inspecteurs op de verkeers- en interventiediensten. Maar volgens zonechef Germain Vercruyssen zijn die manschappen eigenlijk overbodig. Er zijn geen grote manifestaties deze zomer, en door het slechte weer zijn ook veel minder interventies nodig aan De Warande. l

l

l

l

l

l

l

l

Een andere Wetterse nachtegaal, Johan Schatteman, had minder te vieren. Hij werd getroffen door een hersenbloeding en werd opgenomen in het ziekenhuis.

Schatteman neemt een maand rust, en maakt z’n comeback in zaal De Lindekens in Gransvelde. l

l

l

Wordt u de Rozenprinses 2008?

Feestcomité Boskant 66 zoekt plaatselijke schones tussen 17 en 35 jaar. Op het jaarlijkse bloemenbal moeten de kandidates zich voorstellen. Kennis van de actualiteit én van rozen is een vereiste! Inschrijven kan bij Georges Balthazar op 0494/13.70.59 of Willy Van Sante op 09/369.04.39.

l

Nog meer zwembadnieuws. Hendrik Van Den Berghe en Luc Pluym mogen zich helden noemen. De twee redders hebben het leven gered van een jongen van vier, die bijna verdronk in De Warande. De jongen sukkelde in het bad waar de waterglijbanen eindigen. De redders haalden hem net op tijd boven en konden hem

l

Deze zomer werd Mariette Van Landuydt 101. De Wetterse nachtegaal zong honderden klassieke stukken en opera’s. Mariette begon klein, vertrouwt ze de krant toe. ‘Ik zong vooral op het toilet, waar ik de krant al zingend las’.

l

Directeur Rudy Van der Heyden is niet al te gelukkig met de magere opkomst aan het openluchtdomein. Positief gevolg is dat er nu minder problemen zijn aan het zwembad. Zonde van al die preventieve maatregelen, zoals agenten die in short tussen de bezoekers liggen. l

reanimeren. De jongen hield er alleen een nachtje ziekenhuis aan over, en stelt het intussen goed.

l

l

l

Ondertussen dingt de 19-jarige Judith Dauwe uit Wetteren naar de titel Miss België.

De Oost-Vlaamse voorverkiezing vindt plaats op 12 september in Oudenaarde.

‘SMS 04 naar 3111’, roept Judith ons via haar flyers op (€ 0,50/sms).

Anke Versonnen

Kwetsuur

In deze vijfsterrengemeente liepen de cameraploegen elkaar voor de voeten in juni. Als klap op de vuurpijl is Wetteren ook Dorp van de Ronde 2009.

Wie of wat zit daar achter?

Een veelgehoorde opmerking aan Wetterse tapkasten eind juni: ‘Nu Wetteren Leeft dood is, komt Wetteren tot leven!’. Voor alle duidelijkheid: Wetteren Leeft was de vzw die eind 2007 werd ontbonden en de voorbije jaren af en toe grote evenementen organiseerde, zoals de ijspiste.

De aanleiding voor de stoute uitspraak kan niemand ontgaan zijn. Wetteren kende een hectische junimaand, zelfs de topdagen brachten veel volk op de been, met als hoogtepunt de opnamen voor de VRT-uitzending Fata Morgana. De Wetteraars stonden er zelf

Waarom stond Wetteren eind juni plots in de kijker?

verbaasd naar te kijken. Ze hadden nooit gedacht dat de inwoners van deze gemeente zo massaal uit hun pijp zouden komen.

De zondag van de uitzending van Fata Morgana, 29 juni, was ‘s ochtends op VTM ook al een aflevering van Kids Top 20 te zien geweest met de kinderen van de Vrije Basisschool van Ten-Ede in de hoofdrol.

Is deze belangstelling voor onze gemeente toeval, of is het allemaal georchestreerd?

‘Dat Fata Morgana in Wetteren neerstreek, was puur toeval’, zegt Stijn Vandeplas van de gemeentelijk dienst Toerisme en Evenementen. Volgens hem is er nooit gelobbyd om onze gemeente via het televisiescherm te promoten.

Het hier en daar opduikende gerucht dat Wetteren betaald zou hebben om Fata Morgana op bezoek te krijgen, wordt dan ook formeel ontkent. Het is inderdaad niet de manier waarop de kandidaten voor Fata Morgana worden geselecteerd. Integendeel, Fata Morgana maakt er een punt van zelf te kiezen en vraagt de uitverkoren gemeente alleen om logistieke medewerking.

Dat Fata Morgana hier neerstreek, was toeval.

Maar dat alles vlot verlopen is en Wetteren vijf sterren binnenhaalde is geen kwestie van geluk

‘Dat alles vlot is verlopen en dat Wetteren de vijf sterren binnenhaalde, is echter geen kwestie van geluk’, vervolgt Vandeplas. ‘Dat is de verdienste van de vele personen die er hun schouders onder gezet hebben, zowel vrijwilligers, personeelsleden als veiligheidsdiensten.’

‘Dat geldt ook voor de topdagen. De organisatoren hadden het weer mee, maar dat volstaat niet. Ze verdienen een pluim omdat ze er alles aan gedaan hebben om er een topeditie van te maken.’

Achiel Buysse ‘Dat we uitgeroepen werden tot Dorp van De Ronde 2009, is evenmin toeval’, weet Vandeplas. ‘Hier heeft zonder twijfel ons sterke dossier met het goedgevulde programma én het enthousiasme van de werkgroep de doorslag gegeven.’

Dat wordt bevestigd op de website www.rvv. be. ‘De keuze voor de Oost-Vlaamse gemeente Wetteren stoelt op de figuur van Achiel Buysse die als eerste drie keer de Ronde op zijn palmares mocht schrijven, op de rijke Rondetraditie als gewezen aankomstplaats en op het enthousiasme van de Werkgroep Wetteren Dorp van de Ronde’.

Andere Oost-Vlaamse kandidaten, zoals Maarkedal, hadden geografisch een sterker RvV-profiel, maar voor deze tiende editie hebben de historische troeven van Wetteren de doorslag gegeven.

In afwachting van de 93-ste Ronde van Vlaanderen, die op zondag 5 april over ons grondgebied zal passeren, staan in Wetteren nog tal van evenementen op stapel. De eerstvolgende activiteit is het Fietsfeest van 17 augustus. Via routes van 25, 30, 46 of 85 kilometer kunnen fietsers Wetteren en omgeving verkennen, met onderweg bevoorrading en animatie. De rest van het programma mag voorlopig nog niet worden onthuld, maar het ziet er veelbelovend uit.

Bart Van Kerckhove ¿kwets • juli 2008 • 7

Nieuw in Wetteren hebt. Ik vraag me soms af hoe je in godsnaam kunt bepalen wat je in zo een winkeltje in voorraad moet hebben.

In Hongarije kostte het ons veel tijd en een verplaatsing van minimum dertig kilometer om een supermarkt te bereiken. Een reusachtige winkelketen trok onze aandacht, de oppervlakte van de GB en de Colruyt samen en ook nog eens 24 uur op 24 open.

Na de overrompeling door het nieuwe kwam de ontnuchtering: je vindt toch niet die dingen die je graag wilt hebben. Vervuld van heimwee botsten we, toevallig of niet, op een Aldi en een Lidl.

Voor de prijzen hoefden we daar niet heen te gaan, want één euro is overal in Hongarije nog veel waard. De ontgoocheling was groot toen we zelfs in deze vertrouwde omgeving geen scampi vonden.

Enfin, de dag voor ons vertrek bezochten we de mooie stad Budapest. Gezeten op een terrasje aan de Donau smeedden we snode plannen. We zweerden dat we bij aankomst in Wetteren regelrecht één van de Wetterse frituren zouden binnenstappen. Keuze zat. Tijdens de laatste treinrit liep het water ons in de mond. Nog een korte discussie over welk frietkot, elkeen heeft nu eenmaal zijn specialiteiten en smaken verschillen. Uiteindelijk kozen we de frituur waar je altijd teveel krijgt.

Ik kan je zeggen: het was een zegen! Ook al druipt Wetteren onder alle soorten buien, net als de Hongaarse zon brengt de Wetterse goudgele friet soelaas. Oost west, thuis best.

Oost west, thuis best We zijn aan onze eerste vakantie in deze gemeente begonnen. Telkens weer verbaast het mij hoe Wetteren, bij helder weer, vanaf negen uur tot leven komt.

De straten vullen zich met winkelende mensen en op alle hoeken slaat men een babbeltje. En als het miezert of plenst, is er nog altijd een bakje goudgele troost.

Eender waar je woont, goed weer kun je niet bestellen. Zelfs niet door eieren naar de Arme Klaren eieren te dragen. Wetteren verzuipt onder allerlei soorten buien, van plens tot miezer. Weermannen en -vrouwen, beschikken over een uitgebreide woordenschat om deze buien te omschrijven, waardoor ze de hoop wekken dat morgen toch anders zal zijn dan vandaag. Maar uiteindelijk regent het, net als gisteren. ¿kwets • juli 2008 • 8

Door toeval en omstandigheden die ik hier niet uit de doeken zal doen - ik moet me nu ook niet té kwetsbaar opstellen in Kwets - zochten we warmere oorden op en landden in Budapest. Eénmaal uit het vliegtuig werden we beladen met een vracht zonneenergie. Na een jaartje werken en leven in onze Westerse gejaagde maatschappij, brengt de zon soelaas. Tien dagen genoten we van de Hongaarse zon in de bergen.

Waarlijk een bijzonder land, Hongarije.

Maar ondanks al het goede begonnen we na enkele dagen toch al wat vergelijkingen te maken. Neem nu winkelen. In Wetteren loop je een half uurtje rond en je sleept volle winkeltassen met alles wat je nodig hebt naar huis. Iets vergeten? Geen nood, in de buurtwinkel om de hoek hebben ze vaak datgene wat je zo dringend nodig

Tine Roaen / Foto Koen Bracke

¿kwets • juli 2008 • 9

Hans Onselaere

Het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn (ocmw) is een beetje een eiland bij de lokale overheid. Toch maakt zestien procent van de Wetterse bevolking gebruik van de ocmw-diensten, en dat zijn lang niet allemaal kansarmen.

Hoofdmaatschappelijk werker Hans Onselaere legt uit.

Als Hans Onselaere me buitenlaat, wijst hij naar het bureau dat ocmw-voorzitter Van Autreve (CD&V) deelt met de ambtenaar van de Woondienst. Het ocmw zit momenteel veel te krap gehuisvest. ‘Dat zouden niet alle ocmw-voorzitters pikken’, lacht hij.

De gebouwen van het ocmw worden momenteel verbouwd. Er komt een nieuwe verdieping en er wordt een nieuw stuk aangebouwd. De uitbreiding is nodig voor de oprichting van het Sociaal Huis.

‘In het lokaal sociaal beleidsplan van Wetteren staat dat de gemeentedienst voor Sociale Zaken en de kinderzorgdiensten vanaf 1 januari 2009 één geheel zullen vormen met de diensten van het ocmw’, zegt Onselaere. ‘Dit betekent de oprichting van een Sociaal Huis. De bundeling van alle welzijnsdiensten van het lokaal bestuur ¿kwets • juli 2008 • 10

over zijn ocmw

moet de dienstverlening en toegankelijkheid verbeteren.

De diensten zijn immers enorm met elkaar verweven.

Het Sociaal Huis wil zich richten naar de volledige bevolking, maar met bijzondere aandacht voor kansengroepen.’

Onselaere: ‘Je zou eens moeten weten hoeveel mensen hier aankloppen met problemen, mensen die in een situatie verkeren waarin ze al lang een beroep op een uitkering of een dienst hadden kunnen doen, maar die nooit de weg hebben gevonden.’

De verbouwing was sowieso nodig geweest omdat het ocmw steeds meer opdrachten krijgt. ‘De druk op gezinnen wordt steeds groter’, zegt Onselaere. ‘Dit heeft tot gevolg dat een steeds grotere groep uit de boot valt, omdat zij niet kunnen voldoen aan de hoge maatschappelijke eisen. De nadruk ligt op presteren en consumeren terwijl de cohesie van de gezinnen verandert.

Het sociaal netwerk is voor velen ook weggevallen. Waar problemen vroeger in familiale kring of onder de kerktoren opgelost werden, kijken mensen nu naar de overheid. En ze leggen de lat hoog voor de overheid. Terecht trouwens.’

Zijn de financiële middelen conform met de uitbreiding van de opdracht?

Niet altijd. Veel bijkomende opdrachten worden opgelegd door hogere overheden

(het Vlaams Gewest, de Federale Overheid en de Europese Gemeenschap). De lokale overheden willen hierop inzetten, maar moeten zich steeds weer de vraag stellen wat betaalbaar is, op korte én op lange termijn. Het probleem is dat de hogere overheden dikwijls slechts 50 procent cofinancieren. En daarbij komt nog de vraag hoe de lokale overheden de kosten voor ouderenzorg in de toekomst zullen betalen.

Om hierop een antwoord te geven, denk ik dat de lokale overheden de durf moeten hebben om in zee te gaan met de private welzijnssector, in plaats van de concurrentie aan te gaan met deze organisaties.

De lokale overheden moeten de durf hebben om in zee te gaan met de private welzijnssector, in plaats van de concurrentie aan te gaan Is het geen concurrentievervalsing om als overheid diensten aan te bieden als de poetsdienst en kinderopvang?

(Verontwaardigd) Is dat zo? Als we het hebben over de kinderopvang is het misschien juist belangrijk om samen met de private sector te zorgen voor genoeg plaatsen. Ik denk dat we vooral moeten samenwerken en samen een kwalitatieve dienstverlening uitbouwen als partners en niet als concurrenten Walter Govaert (Respect), ex-raadslid, zei in het juninummer van Kwets dat het huidige bestuur van Wetteren een

slaapgemeente vol sukkelaars wil maken juist door de diensten die het ocmw aanbiedt.

Wil je als lokale overheid dat overal in de gemeente daklozen lopen? Neen. Dus bieden wij crisis- en noodwoningen aan voor mensen die bijvoorbeeld het slachtoffer zijn van een woningbrand, relationele problemen, intra familiaal geweld. Vroeger kregen deze mensen onderdak in een open cel bij de politie. Dat zou vandaag niet meer aanvaard worden.

Wij zetten ook maximaal in op tewerkstelling en opleiding. Dat is onze opdracht. Het is een belangrijke stap om armoede te bestrijden. Het leidt tot ontplooiing van het individu. En voor wie dit niet kan, zoeken we samen naar andere mogelijkheden om zich te ontplooien.

Of wij mensen aantrekken? Ja, gelukkig maar dat onze drempel zo laag ligt. Veel problemen blijven nog binnen de muren van een huis. Ook bij de meer begoede klasse. Veel problemen worden dan ook niet opgelost. Ik kan het voorbeeld geven van een zelfstandige die op één of andere manier in de problemen is geraakt. Goed dat die tijdelijk steun bij ons kan krijgen.

Met dit duwtje in de rug kan die terug aan de slag.

Om het welzijn van de burgers te garanderen, bouwen we een breed gamma aan diensten- en hulpverlening uit. Zowat 16 procent van de Wetterse gezinnen klopt

aan bij het ocmw, maar dat kan evengoed zijn met een vraag voor juridische bijstand of een aanvraag van een stookoliepremie.

Wetteren kreeg vroeger subsidies uit het Sociaal Impulsfonds (SIF). Is hier nog altijd veel kansarmoede?

De problemen zijn er nog steeds. Maar alles hangt af van de percentages en cijfers die je gebruikt. Door de verkavelingen en renovatieprojecten die gezinnen met hogere inkomens aantrekken, stijgt het gemiddelde inkomen van de Wetteraar en dalen de armoedecijfers.

Wetteren is een kleinstedelijk gebied met beginnende stadsproblematiek. We zitten op een belangrijke spoorverbinding tussen twee autosnelwegen. Daarnaast is het patrimonium in het centrum zeer oud. Dit trekt mensen aan met een beperkt inkomen.Zeker nu er in heel Vlaanderen onvoldoende aanbod is op de sociale verhuurmarkt. Het aantal werklozen en het aantal leefloongerechtigden is dus sterk gedaald, maar de niet activeerbare cliëntengroep heeft veel behoefte aan zorg.

Is er nog sociaal dienstbetoon van politici?

(Gedecideerd) Nee. Ik werk hier sinds het jaar 2000 en nooit heb ik het Ik zal iets regelen voor u meegemaakt. Maar ik vind het wel de taak van politici om signalen door te geven. Zij gaan deur aan deur, zij zien veel mensen. Zij moeten ons problematische sociale situaties signaleren. Wij kunnen dan

langs gaan, en de nodige zorg aanbieden.

Maar er zijn geen individuele interventies meer. Onze ocmw-voorzitter heeft geen boekje met cheques om uit te delen. In sommige ocmw’s is dat jammer genoeg nog het geval.

Wannes Haghebaert / Foto’s Koen Bracke

¿kwets • juli 2008 • 11

Renovatie van het station

Vanaf 5 augustus krijgen het stationsgebouw en het schuilhuisje aan de Spoorweglaan een grondige facelift.

Beide gebouwen, die respectievelijk dateren van 1848 en 1906, zijn sinds 19 november 2004 beschermd als monument om hun industrieelarcheologische waarde. De NMBS-Holding investeert 800.000 euro en plant het einde van de werkzaamheden in de zomer 2009.

Je kon het piepjonge België, dat in het begin van de jaren 1830 nog in de steigers stond en nog moest breken met de onwil van de Nederlandse koning Willem I, geen gebrek aan dynamisme en ondernemingszin aanwrijven. In navolging van Engeland, de bakermat van de eerste industriële revolutie, haakte het zijn wagonnetje aan de Stephenson-trein. Amper één jaar na de onafhankelijkheid werden de ingenieurs Pierre Simons en Gustaaf De Ridder aangesteld om een spoorwegnet uit te tekenen.

Gustaaf De Ridder nam het voortouw. Als hoofdingenieur van de dienst Bruggen en Wegen van het ministerie van Openbare Werken wist hij van wanten. Niet Brussel, wel Mechelen werd het knooppunt. ¿kwets • juli 2008 • 12

Mechelen lag op het traject Antwerpen - Keulen, de zogeheten IJzeren Rijn. Die as sloot aan op de verbinding tussen de haven van Antwerpen en het economisch zeer belangrijke Duitse achterland.

De allereerste Belgische trein stoomde op zondag 5 mei 1835 van Brussel naar Mechelen. La Flèche (de Pijl) nam nog twee andere, Le Stephenson(naar de beroemde Engelse constructeur) en L’Eléphant (de Olifant) in zijn zog mee. Die drie konvooien brachten niet alleen de 900 passagiers in vervoering, ook de feestelijk uitgedoste toeschouwers langs het traject, opgewarmd door stemmige fanfares, genoten met volle teugen van een nog nooit gezien futuristisch spektakel. Gelukkig hielden die stoomlocomotieven er een slakkengangetje op na. Met een topsnelheid van 37 kilometer per uur zouden heel wat genodigden zich niet lekker hebben gevoeld.

Het spoorwegnet groeide daarna razendsnel uit. In 1850 hadden al vijf miljoen mensen de trein genomen !

Een van de oudste stations Dankzij de gunstige ligging werd Wetteren zeer vroeg betrokken in de uitbreiding van

het spoorwegnet. In 1936 begonnen de voorbereidende werken voor het traject Mechelen - Dendermonde - Wetteren Gent. Er gebeurden onteigeningen om de spoorwegbedding door te voeren. De eerste spoorlijnen bestonden uit een enkel spoor met een ontdubbeling ter hoogte van het station. Het tweede spoor kwam er in 1841.

Op 30 september 1837 werd de lijn ingewijd. Wetteren mocht niet deelnemen aan de officiële plechtigheden, maar stoorde zich geenszins aan het verbod.

Het voorbijrijdende vorstenpaar, Leopold I en zijn Franse eega Louise-Marie, werd op een serenade van een harmonie en op kanonschoten onthaald. Wat een feest moest worden, eindigde met een dramatisch voorval: een kanonnier verloor de linkervoorarm bij de ontploffing van een kanonskogel.

In 1845 werd het plan opgevat om de spoorlijn Brussel - Aalst - Gent aan te leggen via Schellebelle en Wetteren. In dat jaar telde onze gemeente reeds 40.000 reizigers. Er laaide hevig protest op vanuit de Ros Beiaardstad. Wetteren zag er terecht brood in: nog meer reizigers en een betere verbinding met Aalst en Brussel.

De directie van de Nationale Spoorwegen oordeelde dat de tijd rijp was om de voorlopige houten constructie, het Maison de Perception, te vervangen door een stenen gebouw. Het moest opgetrokken worden op meestal braakliggende, gedeeltelijk onteigende percelen. Van bebouwing in de omgeving was in die tijd nog geen sprake. Jan Broeckaert citeert in Wetteriana: ‘… terwijl het eigenlijke statiekwartier enkel bestond uit lochtingen en uit eenig vage of leegliggende gronden, hoogten en diepten …’

Het stationsgebouw werd in 1848 opgeleverd. Omstreeks 1850 waren er ernstige strubbelingen tussen het gemeentebestuur en de spoorwegdirectie, die de niet

Een van de oudste stationsgebouwen in neoclassicistische stijl gebruikte onteigende gronden had verkocht zonder rekening te houden met de vroeger aangegane verbintenis. Daarin stond dat een kasseiweg van 5 meter breedte aangelegd moest worden door de kopers over de verworven grond. Het kwam uiteindelijk tot een vergelijk. Van de Stationsstraat tot aan de Dries zou de gemeente instaan voor het aanleggen van de kasseiweg en vadertje Staat zou de helft van de uitgaven bekostigen. Zo ontstonden het Stationsplein en de Nieuwstraat (voordien Bokstraat). Aan beide zijden van de

De renovatie brengt de bouwstijl niet in het gedrang.

Integendeel, ze zal de zin voor symmetrie herstellen spoorwegbedding richting Dendermonde werd een weg aangelegd, enerzijds de huidige Jan Broeckaertlaan, anderzijds de Victor Van Sandelaan.

In 1882 voegde men aan weerszij van het stationsgebouw een travee (een gevel- of wandvlak dat door de verdeling ervan een eenheid kan zijn) toe. Het schuil- of wachthuisje aan de overkant van het spoor werd omstreeks 1906 gebouwd. Erachter kregen de spoorleggers in 1914 een opslagplaats.

In 1960-61 werden de spoorwegen geëlektrificeerd.

Neoclassicisme Auguste Payen (1801-1877) was de ontwerper van het Wetterse stationsgebouw.

De architectuur zat hem in het bloed. De in Brussel geboren Doornikzaan kreeg van

grootoom Antoine-Marie-Joseph en van papa Auguste senior het neoclassicisme ingelepeld. Tot 1841 bleef hij stadsarchitect van Brussel. Daarna klom hij op tot ingenieur-architect bij de Belgische Staatsspoorwegen.

Je zou Payen dé stationsarchitect kunnen noemen. Het Zuidstation van Gent en Brussel, de stations Leuven, Brugge, Oostende, Verviers, Kortrijk, Lier, enzovoorts, dragen zijn naam. Payen was bekend om zijn strakke vormgeving, zijn ordelijkheid en zijn afkeer van te veel sierelementen.

Het hoofdgebouw van ons station is symmetrisch ontworpen met het accent op het middelste gedeelte dat uitstijgt. De zijdelen zijn afgedekt met een mansardedak, het middelste deel met een piramide- of tentdak. De dakbedekking bestaat uit zink in stroken. In de tweede bouwlaag van het middenblok zie je drie rechthoekige vensters. Ze zijn omgeven door een rechthoekige profiellijst. De wit bepleisterde voorgevel met een natuurstenen sokkel bestaat uit 7 traveeën met op de gelijkvloerse verdieping rondboogvensters.

Wat valt er op aan de kordonlijst, de muurdammen in het midden en de hoekstenen?

Het veelvuldig gebruik van arduinen architecturale accenten. Plinten, booglijsten en imposten zijn in arduin.

De kornissen van het middengedeelte en de zijgevels steunen op consoles of hondjes. De voor- en achtergevel zijn grotendeels identiek. De twee luifels,aangebracht aan de zijgedeelten van de achtergevel springen in het oog.

In het rechter zijdeel bevond zich de woning van de stationschef. De gevel zit grotendeels verstopt achter de aanbouw, die architectonisch geen hoge toppen scheert. De linkerzijgevel bevat 3 traveeën. Waar de meeste vensters van het

gebouw een nisstructuur hebben, is hier het tweede venster veel groter omdat er vroeger een tweede ingangsdeur was. De kroonlijst wordt eveneens ondersteund door consoles.

Het interieur van het station werd na de verbouwing van 1882 nog eenmaal veranderd in 1936. De loketten en de wachtzaal geven een troosteloze, aftandse aanblik.

Alleen de twee lange vaste houten zitbanken, de wanden gedeeltelijk bekleed met groene, geglazuurde tegels en de al jaren leegstaande krantenkiosk weerspiegelen een tijdsgeest.

Het geschilderde nu totaal afgebladderde bakstenen rechthoekig wachtlokaal met zink bekleed zadeldak aan de overzijde van het hoofdgebouw bestaat uit één bouwlaag en drie traveeën. De middentravee is bekroond met een fronton. Bizar en tegelijk opvallend zijn de bakstenen lijsten met muizentandmotief als versieringselementen. Het vervallen interieur heeft een dakbedekking met brede planken.

Op naar de 21-ste eeuw Bezit Wetteren het derde oudste stationsgebouw van België? Staat het oudste stenen station in Melle? Ook voor Geert Dierckx, woordvoerder NMBS-Groep District Noordwest blijft het bij vraagtekens. ‘Het is koffiedik kijken. Welke criteria hanteert men om de ouderdom te

¿kwets • juli 2008 • 13

Renovatie van het station bepalen? Worden de aanvankelijk houten stations buiten beschouwing gelaten? En niet Melle-station, maar dat van Tienen zou het oudste zijn. Kortom, we breken ons er het hoofd niet meer over. Het staat echter als een paal boven water dat het Wetterse stationsgebouw één van de oudste van België is. Bovendien is het een vrij druk bezocht station met een stijgend aantal reizigers. In 2007 telden we er 12 procent meer dan het jaar voordien. Daarom trachten we nu het oorspronkelijke gebouw in ere te herstellen.’

Het stationsgebouw wordt opnieuw een symmetrisch geheel. De perronluifels verdwijnen. Alles wordt vernieuwd: dak, ramen en deuren, de wacht- en lokettenzaal, de verwarming. De huidige lokettenzaal wordt een grote open wachtruimte.

De linkerkant is voorbehouden aan de loketten en automaten. Rechts van de

¿kwets • juli 2008 • 14

wachtzaal neemt een horecazaak twee verdiepingen in.

Er is de renovatie van de bovenverdieping als geschikte locatie voor de wijngilde, die tot nog toe in het voormalige huis van de stationschef een onderkomen vond.

De gevels worden gerestaureerd en de aangebouwde toiletten afgebroken. Het verouderde interieur wordt omgebouwd tot een moderne en comfortabele ruimte.

De vloer in het gebouw komt op hetzelfde niveau als het perron en de stationsomgeving. Blindengeleide tegels en een toegangshelling naar het perron zullen de toegankelijkheid aanzienlijk verbeteren.

Het schuilhuisje krijgt eveneens een ander gezicht. En in het voorjaar 2009 zullen er 140 extra parkeerplaatsen beschikbaar zijn. Waarvan akte.

Guy Jooris / Foto’s Eveline Boone

+%5+%.3 s $2%33).'3 s )."/57+!34%. s 4/4!!,).2)#(4).'

KEUKENS Paepestraat 117 9260 Wichelen Tel. 052.42.85.99 Fax 052.42.85.93

38 K EUK E E TEN FFECT NS TOO IEF NGE STE LD

grote baan LEDE-WICHELEN

Open alle dagen van 9.30 - 12 u. en van 13.30 - 18 u.

Gesloten op woensdag en zondag

N Zéér sterke prijs/kwaliteit N Zéér vriendelijk onthaal N Totaal vrijblijvende prijsofferte N Alle topmerken toestellen N Alle maatwerk voor

schuifdeurkasten, bureau, badkamermeubelen, enz...

N Eigen plaatsingsdienst K UNIE E IN D EEK STR

Volledige afdeling DRESSINGS & SCHUIFDEURKASTEN

www.qualitas-keukens.be

¿kwets • juli 2008 • 15

Uit de Kwetsstraat

Gudrun Janssens

’Ik gooi de handdoek nog niet in de ring’ Gudrun Janssens woonde zeven jaar geleden nog in Dendermonde, nu is ze de enige vertegenwoordiger van de sp.a in de Wetterse gemeenteraad.

‘Het ontslag van voorzitter François Coppens mag niet de doodsteek zijn voor onze afdeling.’

In Wetteren vond Gudrun Janssens de liefde, in Mechelen verdient ze de kost bij OVAM (Openbare Vlaamse Afvalstoffen Maatschappij). Daar buigt ze zich over milieu- en transportvergunningen voor ¿kwets • juli 2008 • 16

scheepsafvalstoffen en afvalolie.

Voor ze in Wetteren op de sp.a-lijst verscheen, was ze geen lid van de partij. ‘Ik ben zelfs bij de nonnetjes naar school geweest, in het Sint-Vincentius-Instituut in Dendermonde’, lacht Janssens. ‘Ik ben ook mijn hele jonge leven lid van de scouts geweest. Eigenlijk was ik lang een halve jongen.’

‘Thuis discussieerde ik met mijn twee oudere broers over maatschappelijke thema’s. Dat heeft mijn opvattingen gevormd en die bleken het meest aan te

leunen bij de socialistische visie. Het is de partij waar ik me het meest thuis voel.’

Hoe bent u lijsttrekker geworden voor de gemeenteraadsverkiezingen?

In oktober 2006 was ik geen lijsttrekker.

Toen bestond de kartellijst sp.a-groen nog. Eric Pluym is me komen vragen op aangeven van Karin Van Mossevelde (kabinetchef van minister Van Brempt, EB). Het was dus niet via mijn schoonvader Marc Van Damme (voormalig sp.a-schepen, EB).

Integendeel, hij heeft het me afgeraden.

Afgeraden om op de sp.a-lijst te staan of om in de politiek te stappen?

In de eerste plaats om in de politiek te gaan. Waarschijnlijk had hij er zelf na al die tijd genoeg van. Maar hij wist ook dat me bij de Wetterse socialisten niet meteen een grote carrière stond te wachten.

Doordat Groen! na de verkiezingen van oktober 2006 zijn eigen weg is gegaan, werd ik bij de herverkiezingen in april 2007 lijsttrekker. Ik voelde me goed in onze groep en er was een gemeenschappelijke visie waar ik wilde voor gaan. Nu nog, ik ben niet zinnens de handdoek in de ring te gooien.

Voelt u zich genoeg gesteund binnen uw partij?

Opmerkingen in de zin dat ik gefaald zou hebben als lijsttrekker, heb ik nooit gehoord. Of ik als jong gemeenteraadslid gecoacht wordt door ervaren mandatarissen? Niet echt, we moesten nu eenmaal van nul beginnen. Maar met dat beperkt aantal mensen heeft het altijd geklikt. We zijn in zekere zin complementair.’

Is het niet vreemd dat de ervaren socialisten u aan uw lot overlaten?

Dat is te sterk uitgedrukt. Jos De Laender en mijn schoonvader, om er twee te noemen, zijn altijd bereid om advies te geven, maar je moet het hen wel vragen.

Erg is dat niet omdat de nieuwe generatie op die manier de kans krijgt om iets op te bouwen zonder dat ze op de vingers

(sp.a), eenzame stem in de gemeenteraad wordt gekeken. In het verleden heeft men te weinig gewerkt aan de vernieuwing van de partij. Het waren al die jaren dezelfde mensen die alles beredderden.

Kan u als enig rood gemeenteraadslid het beleid beïnvloeden?

Ik probeer zinnige voorstellen en ideeën te lanceren. Op een van mijn eerste gemeenteraden is een voorstel inzake woonbeleid van mij aangenomen. Ik wil voorkomen dat projectontwikkelaars zoveel mogelijk woongelegenheden op een zo klein mogelijke oppervlakte persen. De woonkwaliteit mag niet ten koste gaan van winstbejag. Het bestuur werkt daaromtrent nu een concrete verordening uit.

Natuurlijk is het frustrerend dat men meestal vasthoudt aan zijn eigen plannen terwijl ons voorstel soms sterker is. Maar ik weet ook dat ik nog veel moet leren.

Al overwogen om afspraken te maken met andere oppositiepartijen om punten op de agenda te krijgen?

Onze sterkte is precies dat we onze eigen weg gaan. Wat de sp.a uniek maakt is dat we niet vanuit rancune of frustratie ageren. Wij bekijken de dingen nuchter en als bijvoorbeeld Respect een goed voorstel doet, of een meerderheidspartij, zullen we ons daarbij aansluiten. Het enige wat voor ons telt is het idee zelf en niet de kleur of de persoon die het voorstelt. Dat is onze meerwaarde. In de praktijk is het wel zo dat onze opvattingen meestal aansluiten bij de standpunten van Groen & co. Al begrijp ik niet goed dat een partij die nog maar een jaar uit de bestuurszetel is gewipt Wetteren omschrijft als Jurassic Park. Wat hebben ze dan al die jaren uitgevoerd?

U zit als raadslid in de commissies leefmilieu en ruimtelijke ordening. Wat vindt u van het beleid terzake?

Het leefmilieubeleid is niet innoverend maar de dingen die moeten gebeuren,

worden goed gedaan. Dat is vooral de verdienste van de ambtenarij. Het kan dus beter, maar laten we schepen De Geyter nog wat tijd geven. Als ik zelf krediet vraag, moet ik dat een ander ook gunnen.

Bij de ruimtelijke ordening ergert het me dat beslissingen op automatische piloot worden genomen. Als een verkaveling voor een nieuwe woonwijk aan de standaardnormen beantwoordt, is het al lang goed. Maar om jonge gezinnen aan te trekken, moet je aandacht hebben voor pleintjes waar kinderen kunnen spelen, ruimte om te ademen. Ik krijg soms als antwoord: ‘Twintig jaar geleden bestond dat ook niet’. Maar toen konden kinderen op vele plaatsen nog op straat spelen.

Mijn opmerkingen worden meestal van

Het ergert me dat beslissingen over ruimtelijke ordening op automatische piloot gebeuren tafel geveegd. Waarschijnlijk denken ze dan: weer zo’n groentje van de oppositie die denkt dat ze het warm water heeft uitgevonden. Maar ik blijf hameren op de leefbaarheid van verkavelingen en nieuwe woonwijken. De mensen geven veel geld voor een stukje grond, dus moet het bestuur zorgen dat het er ook aangenaam wonen is.

Het is een algemeen verschijnsel in Wetteren: de zaken worden afgehandeld zonder extra moeite te doen. Zo is het absurd dat de renovatie van het Kasteeltje

de Warande niet wordt gekoppeld aan het masterplan en de bouw van een tweede sporthal. Qua inplantingskeuze is dat gewoon natte-vingerwerk.

Over de interne keuken: betekent het ontslag van voorzitter François Coppens niet de doodsteek voor de sp.a-afdeling?

De sp.a heeft in Wetteren betere tijden gekend, dat is waar. Maar alles is nog niet verloren. Ik kom net uit moederschapsverlof en heb een e-mail rondgestuurd om eind augustus of begin september de situatie te bekijken. François was een van de drijvende krachten in onze groep, maar ik denk niet dat dit het einde betekent. Ik blijf geloven dat wij met de sp.a het verschil kunnen maken in Wetteren.

We hebben goede ideeën en een ploeg die er echt wil voor gaan. Het enige wat voor ons telt is onze ideeën realiseren ver weg van persoonlijke rancunes. Ook binnen de partij moeten we bekijken wie waar het best kan worden ingezet om dat doel te bereiken.

Wat zijn de divergerende toekomstvisies waarover Coppens het had in het bericht over zijn ontslag? En met wie verschilt hij van mening?

Dat doet er eigenlijk niet toe. François was goed bezig om de partij weer op de sporen te zetten, maar op een bepaald moment sijpelde de twijfel binnen in de rangen. Voor hem was het, na het zwoegen van de voorbije jaren, blijkbaar ineens te veel.

Maar ik ga dat niet publiek toelichten voor het intern is uitgepraat. Als iedereen wat water bij de wijn doet, geloof ik dat we de neuzen weer in dezelfde richting krijgen.

Tja, Coppens verwees zelf voor uitleg naar de mandataris en de partij. En als de sp.a wil groeien, moet de partij dan ook niet wat opener communiceren?

Het is niet de bedoeling om dingen te ¿kwets • juli 2008 • 17

Gudrun Janssens verzwijgen en ik weet dat de communicatie beter kan. Maar nogmaals, we zijn met een kleine kern van niets moeten beginnen. We moeten de werking nog uitbouwen. In die omstandigheden is het beter om eerst intern bijeen te zitten. Nu uitspraken doen, zou nog meer schade kunnen berokkenen.

Tijdens uw vervanging in de gemeenteraad toonde Coppens zich heel actief. Nu hebt u uw plaats weer ingenomen....

Wat de sp.a-Wetteren uniek maakt is dat we niet vanuit rancune of frustratie ageren O, maar daar heeft het niets mee te maken, als u dat al mocht denken. François en ik zijn allebei heel direct en open en we weten wat we aan elkaar hebben.

Neenee, de interne meningsverschillen gaan over de koers die we in de toekomst gaan varen.

Wetteren is van oudsher een proletarische gemeente. Vreemd toch dat de socialisten hier nog zo weinig aanhang hebben?

Ik ben ervan overtuigd dat er een grotere basis voor onze ideeën en onze aanpak bestaat. In het verleden hebben we niet genoeg duidelijk gemaakt wat we allemaal hebben gerealiseerd. We hebben anderen de pluimen op hun hoed laten steken.

En bij de laatste verkiezingen hebben we inderdaad een opdoffer gekregen. We ¿kwets • juli 2008 • 18

dachten dat we met een goed programma mensen zouden mobiliseren, maar Wetteraars blijken toch vooral op bekende koppen stemmen. Dat effect hebben we onderschat. We zijn ook te weinig naar buiten gekomen. Maar het is niet simpel: fulltime werken, een gezin, een man met een veeleisende baan, je inhoudelijk goed voorbereiden en dan nog eens op zoveel mogelijk evenementen aanwezig zijn.

Toch weiger ik te geloven dat je alleen door mediageil te zijn en pensenkermissen af te dweilen, stemmen wint. Als ik in de krant sta, wil ik iets te vertellen hebben.

Mensen moeten op ons stemmen omdat we het beste alternatief zijn, omdat we ons ding doen los van persoonlijke vetes.

Wat is uw grootste ergernis in Wetteren?

De geslotenheid van het beleid.

Ook op de zeldzame bewonersvergaderingen valt het me op.

Ik herinner me de informatievergadering over de Scheldedijk tussen Wetteren en Schellebelle (linkeroever). De verantwoordelijke, de burgemeester, was er niet en de anderen kropen onder hun stoel. Op dat moment neem je de mensen niet serieus. Het is zelfs arrogant: je kunt je ding zeggen, maar we doen toch wat ons goesteert. Met het speelpleintje in de Oliemeerswijk in Massemen was dat aanvankelijk ook zo. Gelukkig moet het nu niet verdwijnen en zal het worden opgeknapt. Blijkbaar heeft het bestuur schrik om naar mensen te luisteren.

Eric Bracke / Foto Bert Ydiers

¿kwets • juli 2008 • 19

¿kwets • juli 2008 • 20

¿kwets • juli 2008 • 21

¿kwets • juli 2008 • 22

¿kwets • juli 2008 • 23

¿kwets • juli 2008 • 24

¿kwets • juli 2008 • 26

Na de Dikke Van Dale, de Wetterse Luc De Roo verzamelt al jaren typische Wetterse woorden, krachttermen, uitdrukkingen, aftelrijmpjes en liedjes.

Deze maand trakteert hij ons op een reeks kletterende vloeken.

Volgens een onderzoek van Piet van Sterkenburg vloeken we anders dan vroeger. In plaats van God aan te roepen, nemen de mensen in het Nederlandse taalgebied steeds meer obscene krachttermen in de mond. Verwijzingen naar ziekten, seksualiteit en incestbeledigingen blijken niet te stuiten. In zijn boek Krachttermen (Scriptum/ Roularta) stelt Van Sterkenburg vast dat godverdomme de meest gebruikte godsdienstige vloek is en dat onder de profane krachttermen shit, fuck, kut, merde en bullshit het populairst zijn. Nieuw is een cocktail

met ingrediënten uit beide sferen, zoals bijvoorbeeld godverdefuk.

In het lijstje van De Roo is daar nog weinig van te merken. Aangezien het Wetters vooral vroeger floreerde, staat God op het voorplan. Sla alvast een kruis.

De Roo Mieledzue Mielejaarde Mielejaardedzue Nondedekke

Dedzue Nondedzue Dzue Potverdekke Godferdekke Godferdegodferdegodfer Godferdomme Godferdzue

¿kwets • juli 2008 • 27

Filip Meirhaeghe heeft na rampzalig ‘Na die rotslechte prestaties heb ik mijn kop laten hangen’, zegt Filip Meirhaeghe, 37 intussen. ‘Ik sloeg trainingen over en had er soms geen zin meer in.’ Een succesvolle stage in Colorado, geflankeerd door vrouw Kelly en zoontje Bo, heeft wonderen gedaan. Op de Olympische Spelen mogen we geen mirakel verwachten, maar de exWetteraar zal er wel tot het uiterste gaan.

Zijn toekomst als mountainbiker hangt ervan af.

‘Ik was ontzettend blij met mijn bronzen medaille op het Belgisch Kampioenschap’, zegt topmountainbiker Filip Meirhaeghe.

Pardon? Een ex-wereldkampioen en zilveren olympiër die gelukkig is met het minst glimmende eremetaal op een BK’tje? Dat hij de wereldkampioen marathonmountainbike en onze hoop voor Peking Roel Paulissen niet kon kloppen, à la bonheur.

Dat hij de duimen moest leggen voor veldrijder en menselijke robot Sven Nys valt ook enigszins te begrijpen. Maar dat hij op meer dan vijf minuten strijd moest leveren met Davy Coenen, een nobody op internationaal vlak, om op het podium te geraken, doet de wenkbrauwen fronsen.

Hallo, Filip Meirhaeghe?

‘Ja, en toch was ik heel gelukkig’, klinkt het in Schorisse. Meirhaeghe verhuisde naar een stemmige oude watermolen in het hart van de Vlaamse Ardennen, nadat hij zes jaar in Wetteren tegenover de Covee heeft gewoond. ‘Oké, derde worden op ruime afstand is niet om over naar huis te schrijven, maar mentaal zou ik een enorme tik hebben gekregen mocht ik naast het podium zijn gevallen. Het belangrijkste was dat het goede gevoel op de fiets er weer was. Ik voelde me nog niet optimaal want ik kon nog niet constant ‘à bloc’ rijden en moest uitkijken dat ik me niet opblies. Maar mijn vormpeil vertoont een stijgende curve en ik heb nog een goeie maand om naar mijn beste niveau toe ¿kwets • juli 2008 • 28

seizoen goede hoop voor Peking groeien. Ik loop niet over van vertrouwen, maar ik heb het tenminste wel terug. En dat is dit seizoen even anders geweest.’

Vijf minuten aan je broek krijgen van je medeolympiërs is wel heel veel.

Staar je niet blind op het tijdsverschil, ik had gerust anderhalve, misschien wel twee minuten dichter kunnen eindigen. Ik voelde snel dat Roel en Sven te sterk waren voor mij. Als ik was meegegaan, zou ik na twee rondes dood geweest zijn. Dat zou me mentaal hebben gekraakt. Ik koos voor een tactische koers in het gezelschap van Coenen. Had ik gewild, dan had ik er hem wel afgekregen, maar na zo’n rotseizoen wilde ik geen risico’s nemen.

Op de weg hield je je kranig, maar op de mountainbike stapelde je dit jaar de slechte resultaten op. In de wereldbekers eindigde je zelfs buiten de top vijftig...

Ik verwachtte het één en ander van de eerste race in Spa, waar ik vorig jaar zo goed voor de dag kwam. Maar het liep voor geen meter. Onverklaarbaar. En nadien ging het van kwaad naar erger, met als dieptepunt de wedstrijd in Ronse.

Daar voelde ik me zo belabberd dat ik er nog voor het einde van de eerste ronde een punt achter zette. Mijn moral, mijn sterkste wapen maar tegelijk mijn zwakste punt, zat onder nul. Als het fout zit tussen mijn oren, lukt het niet op de fiets. Ik sloeg weer af en toe een training over, net zoals in mijn donkere periode, toen ik depressief was en aan mijn comeback probeerde te werken. Maar ik heb me gelukkig herpakt, anders was het misschien over and out geweest met mijn carrière.

Hoe heb je de juiste moral teruggevonden?

Ik kon verder slecht blijven koersen tegen beter weten in of het roer omgooien. Op een dag maakte ik bij mijn moeder de bedenking dat ik beter een streep kon trekken door mijn agenda en op stage ¿kwets • juli 2008 • 29

Filip Meirhaeghe heeft na rampzalig vertrekken naar Colorado. Ik overlegde met mijn trainer en die was enthousiast. Drie dagen later waren de vluchten en de chalet in de States geboekt. De omstandigheden in Colorado zijn ideaal, zowel om te trainen als om mentaal tot rust te komen. Mijn vrouw Kelly en zoontje Bo gingen mee en de gezinsmomenten deden me enorm deugd. Geen pers, geen bemoeienissen, niks, enkel de fiets en veel rust.

Heb je een verklaring voor die vreselijke vormdip?

Niet echt. Ik liet alle mogelijke onderzoeken doen, maar er werd niks abnormaals gevonden. Mijn conditietest bij de start van het seizoen was een fractie slechter dan die van vorig jaar. Maar die paar percentjes wegen dus heel zwaar door. Ik denk dat ik te veel hooi op de vork heb genomen.

Zes jaar geleden kocht ik deze watermolen.

Een prachtig gebouw, maar er was nog veel werk aan. Zoals zo vaak werden de verbouwingen op de lange baan geschoven. Tot Kelly in mijn leven kwam. Toen we vorig jaar trouwden, was ze al zwanger. Ons kindje stond gepland voor het voorjaar en een pasgeboren baby kan je niet op een bouwwerf leggen, hé. Dus ben ik deze winter als een bezetene aan de verbouwingen begonnen.

Koersen is veel trainen, maar ook veel rusten. Aan die broodnodige rust kwam je niet meer toe?

Toch te weinig. Kelly waarschuwde me dikwijls. Ze pompte me in dat de voorbereiding op de Spelen belangrijker was dan een mooi huis. Maar ik ben een koppigaard, hé, en dacht dat ik het wel zou kunnen combineren.

Niet dus? ¿kwets • juli 2008 • 30

Ik ben geen driemaal zeven meer, hé. Ik heb te weinig fond gelegd deze winter.

Toen het in de koersen niet lukte, begon ik extra te trainen en zo raakte ik overtraind, waardoor je niveau niet stijgt, maar zakt.

Alles platleggen en opnieuw beginnen was de enige optie en daar ben ik voor gegaan.

Hopelijk raak ik tijdig klaar voor Peking.

Een plaats in de toptien moet zeker haalbaar zijn Zegt hij zonder veel overtuiging...

Goh, wat heeft het voor zin stoute uitspraken te doen in mijn situatie? Ik heb altijd gezegd dat de toptien mooi zou zijn en daar blijf ik bij. Om een medaille te winnen, moet er een mirakel gebeuren. De favorieten die allemaal vallen of zo, maar bon, reken daar maar niet op. Ik kan goed tegen de warmte, dat is een troef, maar ook

de anderen zullen zich wel op de extreme omstandigheden hebben voorbereid.

Ergens hoop ik het dat het regent. Het weinig technische parcours, wat voor mij een nadeel is, heeft een leemachtige ondergrond die nauwelijks te berijden is na enkele buien. Ik hou van zulke harde omstandigheden. Dan zou ik mijn grinta wel eens kunnen aanspreken. Maar bon, zweven is stom, ik hoop op de toptien. De Spelen zijn echt cruciaal voor mij.

Waarom precies?

Mijn contract bij Landbouwkrediet en bij mijn persoonlijke MTB-sponsor Versluys lopen dit seizoen af. Zou jij een coureur die fin de carrière is en er niks van bakt binnenhalen?

Publicitair ben ik misschien nog interessant, maar ja... Een goede prestatie in Peking zou veel voor me betekenen. Ik zou er graag nog minimum één jaar aan breien. Want ik weet nog niet wat ik wil doen na mijn carrière.

Heb je in die recente donkere periode ooit de drang gevoeld om terug naar doping te grijpen?

Geen seconde. Die misstap heeft me bijna kapotgemaakt.

Ik was depressief, had nergens zin in, wou met alles kappen. Ik heb een tijdje met zelfmoordgedachten gezeten. Nee, door zo’n hel wil ik geen tweede keer gaan.

Trouwens, zelfs met doping zou ik geen tien plaatsen hebben gewonnen, zo slecht was ik. Mijn schorsing heeft me ook goeie dingen gebracht hoor. Ik heb mee kunnen doen aan Stanley’s Route op VT4 en heb in Afrika veel over mezelf geleerd.

En onrechtstreeks ben ik door de doping bij mijn vrouw beland.

Hoezo?

David Versluys, al jaren een vriend van mij,

seizoen goede hoop voor Peking werd mijn persoonlijke sponsor na mijn schorsing. Kelly is een goede vriendin van Davids vrouw en zo heb ik haar leren kennen. Na een paar mislukte relaties heb ik eindelijk de vrouw van mijn leven leren kennen. Ik ben getrouwd en papa, wie had dat gedacht? Trouwens, Kelly en Bo zijn ontzettend belangrijk voor mij. Toen ik thuiskwam, down na alweer een slechte training of wedstrijd, was er dat kleine ventje dat naar me zat te lachen. Dan vergeet je je miserie.

Door je epo-misstap miste je de Spelen van Athene. Bij je comeback werd je door Franse en Zwitserse concurrenten uitgespuugd en door hun fans uitgejouwd. Hoe zit dat nu?

Mannen als Absalon en Sauser konden me voor mijn dopinggebruik al niet luchten, dus was hun kritiek geen verrassing.

Ze spreken nog steeds niet tegen mij en grijpen elke kans om me zwart te maken.

Dat hun supporters me uitjoelen, daar lig ik geen seconde van wakker. Maar onlangs werd ik geïnterviewd door een toonaangevend Amerikaans magazine. Ik ben joviaal tegenover de pers en had een goede band met dat blad, maar ze hebben me een ferme hak gezet.

Vertel.

Op de cover stond in vette letters: ‘Filip

Meirhaeghe, mountainbikes most hated man’. Ik schrok me een aap. Ze hadden de lelijkste foto gebruikt die ze konden vinden, terwijl er een Duitse fotograaf hier in Schorisse was geweest. Die man heeft me gebeld om zich te excuseren voor de fotokeuze waar hij niks mee te maken had. Het interview was heel badinerend verlopen, maar achter mijn rug hadden ze enkele van mijn concurrenten gesproken. Enkel de denigrerende en negatieve reacties werden gebruikt in het uiteindelijke stuk.

Wat een achterbakse streek.

Dat vind ik ook, maar ik laat zo’n dingen niet meer aan mijn hart komen. Ik heb gezondigd, en heb dat ook meteen toegegeven. Maar ik heb mijn straf uitgezeten en probeer er nu op een eerlijke manier weer te staan. Als sommige van mijn collega’s het nodig vinden om me te blijven viseren, zegt dat veel over hen als mens.

Nog een laatste keer over Peking. Paulissen wordt onze medaillehoop, maar hoop jij als mountainbiker pur sang niet om Nys een lesje te leren?

Natuurlijk wil ik voor hem eindigen, maar ik zie het niet als een wedstrijd binnen de wedstrijd. Nys werd scheef bekeken toen hij zijn olympische ambities twee jaar geleden bekendmaakte. Niemand gaf een stuiver voor zijn slaagkansen. Ik heb

altijd in hem geloofd. Toen Sven wilde passen voor Peking omdat zijn lichaam de broeierige omstandigheden in China niet zou aankunnen, heb ik hem gebeld om hem over de streep te trekken en toch te gaan. Sven, die intussen mijn ploegmaat is bij Landbouwkrediet, is maniakaal met zijn vak bezig en als hij iets wil, dan gaat hij er voluit voor. Hij wou naar Peking en hij kwalificeerde zich. Dan kan je toch alleen maar ‘chapeau’ zeggen? Of hij daar potten kan breken, weet ik niet. Dat hij die potten maar achter mij breekt. (lacht) Als je een medaille wint in Peking, mogen de Wetteraars dan ook een beetje vieren?

Natuurlijk. Ik heb zes jaar met plezier in jullie gemeente gewoond. Mijn vader, die er jarenlang Sportbikes openhield, is intussen naar Frankrijk verhuisd. maar mijn stiefzus Nancy woont er nog steeds, dus heel af en toe passeer ik nog eens in Wetteren.

Maar geef toe, ’t is toch veel mooier in de Vlaamse Ardennen. ’t Is tegen de goesting, maar ik geef het toe. Veel succes in Peking, Filip!

Peter Dirix / Foto’s Kristof Ghyselinck Op zondag 3 augustus waant men zich in de wijk Kortenbos opnieuw figurant in een schilderij van Breughel. De gouden Oogststoet vertrekt dan om 15 uur aan de

¿kwets • juli 2008 • 31

Een gouden Oogststoet

Op zondag 3 augustus waant men zich in de wijk Kortenbos opnieuw figurant in een schilderij van Breughel. De gouden Oogststoet vertrekt dan om 15 uur aan de kruising tussen de Maelbroekstraat en de Oordegemsesteenweg. Vijftig jaar geleden werd het lint van de eerste oogstoet doorgeknipt door de toenmalig burgemeester van Massemen.

Kamiel Verhoeven was elk jaar van de partij.

Zo’n veertig verschillende taferelen brengen op 3 augustus een ode aan het ouderwetse boerenleven. Ze beelden de cyclus van de akker tot de bakker uit. Fanfares, volksdansgroepen, reuzen en choreografie omkaderen de optocht, die een monument onder de zomerstoeten is. Dat de oogststo¿kwets • juli 2008 • 32

et zijn vijftigste editie beleeft, is het resultaat van het ijverig enthousiasme van de wijkbewoners, gecoördineerd door een voortreffelijk bestuur.

Een terugblik In 1958 zag François Van Hoecke, broer van Julien, de Oogststoet in Veurne. De uitstap was georganiseerd door de Wetterse VTB, waarvan de Witten Van Hoecke lid was.

Samen met Kamiel Verhoeven en Marcel Leroy smeedde hij het plan om iets dergelijks te organiseren in de Kortenbos. De lokale kermis, Stadse Feeste, was een beetje aan het doodbloeden. Ze moest nieuw leven worden ingeblazen, vonden zij.

Op zondag 2 augustus 1959 werd het lint doorgeknipt door toenmalig Massems burgemeester Jozef D’Hauwe. De inrichters koesterden geen hoge verwachtingen, ze

vreesden alleen commentaar. De eerste optocht had inderdaad zowat alle kwaliteiten die vandaag ontbreken: rommelig, volkskundig verkeerd, magere belangstelling. Men telde meer medewerkers dan bezoekers.

Maar het enthousiasme van de pioniers was sterk genoeg om anderen te besmetten.

Tijdens de derde uitgave van de stoet sloeg een mislukt boerenbal echter een bodemloos gat in de financies. Anna Use en enkele huisvrouwen ondernamen een geslaagde reddingsactie en verkochten van deur tot deur lotjes, waarmee een zelfgebakken reuzenboerenbrood te winnen viel. Moeder Anna stapte rond 11 november in de wijk rond als Sint-Maarten en deelde snoep uit aan de kinderen, terwijl de ouders geld stopten in haar collectebus: voor de stoet.

En de symbolische boeren uit de Oogsts-

Een vernieuwde weg!

Kamiellekes boodschap voor de 50ste Oogststoet: ‘Het mooie zangspel van de vogels en de stille rust in mijn achtertuin, het Hospiesbos, brachten mij op het idee om mijn gedachten over heden en verleden mee te delen.

Dit jaar is tijdens de drukke voorbereiding van de 50ste Oogststoet en de jubileumfeesten een vernieuwde weg aangelegd. Aan het begin van deze weg, Oordegemsesteenweg en Maelbroekstraat, zal traditioneel de stoet gevormd en geopend worden, iets wat ons erg blij stemt.

Toch is er niet alleen een vernieuwde weg, er zijn ook vernieuwde gedachten. Wij proberen iets uniek te realiseren zodat wij allen, jij en ik, ons kunnen onderdompelen in vreugdevol deugddoend amusement.

Het wordt een vulkaan die volzit met ideeën, die zal uitbarsten in een spektakel, enig in de regio.

Na deze uitbarsting zal deze lava stollen, uitgezaaid in onze harten, in ons verlangen naar een inniger samenwerkende en bloeiende gemeenschap. Zou dat niet het schoonste dank u zijn voor alle medewerkers en sympathisanten van de voorbije oogststoeten en -feesten?’

toet… zij ploegden voort.

Het zilveren jubileum in 1984 toonde aan dat de organisatoren nog meer ideeën in hun mars hadden. Het werd Een Zomer vol Amusement, waarin de creativiteit van de wijkbewoners nog maar eens bewezen werd.

En nu… 50 jaar later Elk jaar opnieuw werd het spektakel verfijnd, de authenticiteit nauwkeuriger en stak de geestdrift van de Kortenbossers nog meer medewerkers aan. Zo werd de stoet een folkloristische bezienswaardigheid, een toeristische attractie.

Tractoren werden stilaan vervangen door paarden, of koeien. Er wordt dit jaar zelfs op aangedrongen om geen jute te gebruiken en de zijkanten van de praalwagen te bekleden met strohalmen. Dit blijkt echter steeds moeilijker, daar de moderne graanteelt een soort produceert die te kort is voor de bekleding.

Het aantal vrijwillige medewerkers door de jaren heen wordt geraamd op zo’n 25.000, het aantal bezoekers gemiddeld op 3400, het aantal werkuren van mensen van binnen en buiten de wijk… onschatbaar.

Dat het bestuur enkel mannelijke leden telt, is misschien een doorn in het oog van menig buitenstaander, maar de stilzwijgende assistentie van de vrouwen achter de schermen valt niet weg te denken.

Namen noemen zou tot misverstanden kunnen leiden. Toch een kleine uitzondering: Georges Bogaert (van de kostuums), Peter Fonck (ijs), Marie-José Verbrugge (koffie) zijn er dit jaar niet meer bij, maar zullen door velen in stilte betreurd worden. Elk jaar is er wel iemand die gemist wordt.

Als liefde zoveel jaren kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn Met deze woorden opende schepen De Gelder de persconferentie voor de 50ste Oogststoet in het stadhuis, alsof ze het over jubilarissen had. De Oogststoet in de echt verbonden met… Kamielleke Verhoeven

natuurlijk, al 50 jaar.

Op 23 augustus 1930 werd Kamiel geboren in het Bladerenkasteel in het Schrabieldenstraatje. Iedereen strooide in die tijd de uitgebrande kolen, schrabielden, op de weg.

Hun huis heette Bladerenkasteel, omdat het dak meer bestond uit stro en bladeren dan uit wat anders. Het gezin telde 8 kinderen,

Tijdens de derde uitgave van de optocht sloeg een mislukt boerenbal een bodemloos gat in de financies.

Kamiel zat in het midden. Voor de oorlog was zijn vader arbeider, tijdens de oorlog smokkelaar en daarna boer.

Zijn doopsel werd hem bijna noodlottig, want peet en meet (Mie Verhoeven van de bloemen) hadden dorst en stopten met hem aan elk kapelleke. In de Chocoladestraat lagen bietenkuilen in hindernis. Mie viel, klauterde recht en sprak de profetische woorden: ‘Hij is niet dood, maar ‘k peins toch dat hij nooit groot zal worden en hij zal zeker niet trouwen.’

Op school kreeg kleine Kamiel vooral af te rekenen met de onderwijzeres Koster Sperre.

Hij vertelt: ‘Ze veegde mijn fouten weg met mijn neus. ‘k Moest soms op mijn knieën vootkruipen over de tree, die bestrooid lag met zand. In die tijd droeg ik zo’n Bavegemse broek waarvan de pijpen niet lang genoeg, maar ook niet kort genoeg waren. Ge moest mijn knieën gezien hebben achteraf.’

‘Sperre had een heilige schrik voor de donder. Dan sprenkelde ze heel de klas vol wijwater. Ik hoopte elke dag dat het vreselijk hard zou donderen. Zo’n hekel had ik aan dat mens.’ ¿kwets • juli 2008 • 33

Een gouden Oogststoet In 1942, de tijd waarin zijn vader smokkelde, deed hij zijn plechtige communie. Toen ze thuiskwamen van de mis zaten de gendarmen in de beerput te roeren op zoek naar… vlees.

Kamiel werd geboren in het Bladerenkasteel in het Schrabieldenstraatje Kamiel werd leerling aan het College van Wetteren. Daar leerde hij de eerste regels van de kuisheid. ‘Als we naar het toilet moesten, mochten we niet naar beneden kijken.

Het was ook verboden onze handen in onze

¿kwets • juli 2008 • 34

zakken te steken en we moesten slapen met onze armen gekruist op de borst.’

Kamiel was echter voorbestemd voor de boerenstiel. Dat kleine, fijne mannetje werd met een dubbele ploeg en twee paarden ’t land opgestuurd. ’t Kambedde omgraven kostte hem onmenselijk veel moeite en bezorgde hem voortdurend ruzie met vader Riete.

1947 bracht de verlossing: hij werd leerjongen in de sigarenfabriek van Maes-Dufroy en Co, op de Grote Boulevard te Wetteren. De Hollandse eigenaars aanvaardden hem en lieten hem pakken sigaren zeulen naar het station, of naar rijke Wetteraars. Louise Poppe uit de Blekerij - een engeltje van geduld en goedheid, noemt Kamiel haar - leerde hem cigarillo’s maken, in entreprise. De zaterdagmiddag kreeg hij zijn loon en alles wat boven de honderd frank uitkwam, mocht

hij houden. Dat bedrag besteedde hij steevast aan chocolade en pottink.

De oprichting van de Benelux deed de manuele sigarenproductie de das om. In Nederland ging alles machinaal. Kamiel moest gaan doppen, maar volgde ondertussen avondschool.

Hermans (van de vuren) nam hem in dienst. Hij werkte er drie jaar. Door Willy De Wilde, de wijkagent, geraakte

hij binnen in de Wetterse drukkerij Cultura.

Hij leerde er typen, vooral oosterse talen, en bleef er negen jaar. Hij werd er de man van de vakbond. Zo kwam hij in het ACV terecht. ‘’k Heb er negentien jaar gewerkt, dag op dag, van 1 september tot 1 september.’ Dertig jaar lang was Kamiel ook niet-vrijgestelde bode van de ziekenbond voor Massemen en Westrem. Op 1 september 1988 ging hij met brugpensioen en zet zich sindsdien nog meer in voor de Oogststoet, die zonder hem veel charme zou verliezen.

En… is Kamiel nooit verliefd geweest ? ‘Ja’k.

Op Lydia Poppe, maar die had al een vrijer. ‘k Zat ooit met haar in de rups op de kermis en toen de kap achteruit schoof, kreeg ik een klop… van dien anderen !’

Ludwine Versporten / Foto’s Didier Verbaere

¿kwets • juli 2008 • 35

CBS, Wetterens eerste Hip

De laatste maanden waren ze zowat op elk podium in Wetteren present. Twee jonge gasten die onder de naam CBS ofte Crazy Bionic Sounds hiphop serveren aan een steeds groter wordende schare fans. Was hun allereerste gig in april nog kleinschalig, in juni stonden ze op de Zeshoek op het podium van Fata Morgana. En na de solidariteitsconcerten in juli, doen ze eind augustus WacoRock aan.

Het gaat vrij snel voor MC’s (Master of Ceremony, PDK) Heritier Kassanzi en Cliff Coolens. Beats gingen ze maken, met allerlei gekke geluidjes door de sampler gedraaid.

Zingen deden ze liever niet, laat staan rappen, en songs hadden ze een paar maanden geleden nauwelijks. Als we voor de fotoshoot het skate park aan de Warande opwandelen, roept een BMX’er spontaan ‘Hey, CBS!’. ‘t Kan verkeren, dacht Kwets.

Gasten, vanwaar de naam?

Cliff: We waren eigenlijk pas een week bezig, maar je wil onmiddellijk ook een naam. CBS kwam er bij Heritier gewoon uitgerold.

Heritier: Sounds slaat op de beats, Bionic klinkt wat futuristisch en doet ons denken aan iets dat besmettelijk is. En Crazy, tja...

Cliff: Gewoon gekke geluiden waar je verslaafd aan raakt.

Dit soort muziek is geen evidente keuze, toch?

Cliff: Ik ben al heel lang verslaafd aan muziek. Vooral via de platen van mijn broer Sam¿kwets • juli 2008 • 36

my heb ik veel genres leren kennen. Maar het waren de ritmische dingen die me het meest aanspraken. Ik geef toe, ook Michael Jackson en house music. Nu luisteren we naar alles, en overal halen we dingen uit.

Heritier: We zijn niet alleen constant op zoek naar nieuwe geluiden, maar meer nog naar het gevoel dat achter die geluiden steekt, en de sfeer die bepaalde situaties of tunes oproepen. Het is ons niet te doen om de muziek op zich, maar om het gevoel dat onze nummers creëren. Een kameraad van ons maakte zo iets als Jump, en verdient er nog geld mee ook. Als het met Jump al kan, waarom dan niet met wat wij zo leuk vinden? Dus hebben we zijn computerprogramma geleend en zijn we gestart.

Hebben jullie een muzikale opleiding achter de rug?

Cliff: Ik heb drie jaar muziekschool gevolgd, gitaar. Maar ik was te jong om het belang ervan in te schatten. Door andere bezigheden ben ik dan ook gestopt. Maar onbewust is het wel heel nuttig.

Heritier: Ik wou wel, maar mocht niet van thuis. Piano wil ik ooit absoluut leren. Ik heb er de vingers voor.

Hoe maken jullie de baseline van de nummers, met riffs uit andere nummers?

Cliff: Het zijn allemaal eigen gecomponeerde stukken. We nemen zelf geluiden op en via Fruity Loops maken we er samples

Cliff: Goud is voor Dr.Dre, of De La Soul.

Wij gaan voor het zilver van. Eerst maken we de muziek, dan zetten we er een tekst op, en pas dan steken we structuur in de nummers.

Heritier: Met de beats zelf zijn we nu zo’n twee jaar bezig. De meeste instrumenten zijn dan ook vorig jaar gemaakt.

Cliff: De teksten zelf gaan over gevoel. Ze gaan mee op in het gevoel dat de song zelf ons geeft, de vibes van het moment.

Heritier: Soms gaan de nummers over leuke dingen, soms over droevige dingen, soms zijn ze waar gebeurd.

Wie zijn jullie grootste voorbeelden?

Cliff: Vooral de bands die hiphop groot hebben gemaakt. De La Soul, Dr. Dre, A Tribe called Quest. Vooral bands van begin de jaren negentig, de gouden jaren van de Hip Hop. Die komen nooit meer terug, denk ik. Wij gaan nu voor het zilver.

Heritier: Van de huidige bands ook Snoop Dog in zijn beginperiode, Jay-Z of Pharell Williams en al zijn projecten. De rest is veel te veel gecommercialiseerd.

Cliff: Veel bands in België die dit genre brengen zijn er niet. Kay Styles of Brahim, daar staan wij niet achter. Liever Starflam of

Hop band ‘t Hof van Commerce, maar geen van beide brengt nog echt nieuw materiaal.

Er zijn toch nog veel events die aan Hip Hop worden gelinkt?

Cliff: Op de meeste van die fuiven is het enkel commerciële bullshit, geen echte Hip Hop. Je staat je daar de hele avond dood te vervelen, en je hebt amper drie goede nummers gehoord.

Heritier: Iedereen denkt bij Hip Hop of Rap tegenwoordig aan die blitse convertibles met schaars geklede dames uit de videoclips.

Ringtone Rappers, die mannen maken muziek om uiteindelijk als beltoon te eindigen. Hip Hop is pure poëzie, maar dat weten de mensen niet meer.

Waarin willen jullie verder groeien?

Cliff: We weten dat we nog veel moeten verbeteren, maar nu willen

Heritier: Ringtone Rappers?

Die maken muziek om als beltoon te eindigen we vooral veel spelen. Die ervaring hebben we nodig. Met het geld dat we verdienen gaan we nieuw materiaal kopen. Als ik zie of hoor wat anderen met professioneel materiaal uitrichten, dan denk ik dat wij er meer kunnen uithalen.

Heritier: We willen graag op een niveau komen waar we respect krijgen voor onze muziek. Nu is er nog veel werk, het gaat allemaal vrij snel.

Cliff: Samenwerking met andere muzikanten zien we ook wel zitten. Met een live band spelen, moet gewoon fantastisch zijn. Vooral een drummer mee op het podium geeft iets extra.

Heritier: Dat maakt zowel de muziek als de show aantrekkelijker.

Jullie klinken als jonge snaken toch al heel beredeneerd...

Heritier: Twee jaar geleden zou ik nooit geloofd hebben dat we dit nu aan het doen zijn. We zijn een weg ingeslagen met muziek die staat voor verandering en creativiteit. Daar gaan we op door.

Cliff: De muziek zelf heeft ons veel veranderd. Ik kan nu voor iets gaan, ik heb minder remmingen. Ook in het dagelijkse leven. Als je weet waarvan we komen. Vroeger liep ik met een soundblaster op mijn schouder naar 2 Unlimited te luisteren.

Not done Cliff, not done …

Piet De Keulenaer/ Foto’s Koen Bracke CBS speelt op 30 augustus op WacoRock aan De Warande, naast Look&Trees, Varili, Backbeat Rumble, Insecure, The P.F. project en Blue caravan. ¿kwets • juli 2008 • 37

Gepeperd

Column

Van Foute Peper tot zelfgeklopte béarnaise

Zoveel Wetteren aan één

Tussen twee regenbuien in brachten we begin juli twee bezoeken aan de onbekende en dus onbeminde Brasserie De Foute Peper. Bij de opening vorig jaar liep naar verluidt een en ander in het honderd zodat de zaak door de goegemeente verder veelal gesmaad werd. Wetteraars kunnen nu eenmaal wreed zijn.

Naast de zaak leidt een oprit naar een immense parking achteraan de gerestaureerde hoeve. Het vergezicht op weiden, wolken en bos brengt in herinnering waarom de Hermitage vol hangt met landschapschilders uit de Nederlanden.

Persoonlijk zou ik het terras aan de achterkant hebben aangelegd, maar ook de voorkant met Japanse karpervijver biedt een puik uitzicht over de velden, weze het dat Zoef de Haas en Niki Lauda geregeld door het beeld vlammen. Een verlichte Foute Peperboom (in het Latijn denkelijk Piper pseudo-fuligineum) domineert links de toegang.

Amper neergevlijd, bracht een vrolijk meisje met zangerig accent de menukaart. Hier geen sprake van klassieke brasseriekost maar uitsluitend eigentijdse gerechten: Vier Tapa’s (€ 10), Wok met Breydelspek en boontjes (€ 13), Moelleux au Chocolat (€ 6) en pasta’s allerhande.

Bij ons eerste bezoek hielden we het ’s middags op de speciaal aanbevolen slasoep met kruidenkaas (€ 4) en de rundscarpaccio (€ 11). Beide voorgerechten waren correct toebereid maar eerder bescheiden van omvang. Toen de Steak Béarnaise (€ 16) van mijn tafelgenoot eindelijk verscheen, bleek hij al fiks afgekoeld door de onbeschermde wandeling van keuken ¿kwets • juli 2008 • 38

naar terras. De béarnaise was huisbereid maar miste net dat tikkeltje zurigheid. Met drankjes erbij betaalden we op de kop 50 euro, hetgeen geen overdreven prijs was voor de genoten gastvrijheid.

Enkele dagen later dineerden we op opnieuw op het terras. De gin tonic werd, zoals het hoort, geserveerd met citroen in plaats van limoen en een individueel flesje Schweppes. De Escargots de Bourgogne (€ 9) hadden geen last van heimwee terwijl de wok van Breydelspek, jonge patatjes en groene boontjes (€ 13) zondermeer een voltreffer was. Een alleraardigste Finca Sobreño 2004 uit de Duero-vallei ten noordwesten van Madrid begeleidde de ganse maaltijd (€ 26). Aangemoedigd door het vrolijke meisje met het zangerige accent, proefden we laat op de avond nog van een helaas ongeïnspireerde Moeulleux au Chocolat (€ 6).

Samenvattend kunnen we stellen dat De Foute Peper een aantal zeer sterke troeven in handen heeft: ligging, terras, vriendelijkheid en prijszetting. Wel kan de keuken blijkbaar niet altijd tijdig volgen en kan ons inziens de kwaliteit van sommige bereidingen beter en vooral persoonlijker. Met een kleine inspanning evenwel kan De Foute Peper doorgroeien tot de betere zaken in zijn genre. De schooljuf in mij zegt : Doe zo verder, 8/10.

Hannah Cremer Brasserie De Foute Peper,Wettersesteenweg 126, 9230 Wetteren-ten-Ede, Tel. 09 3667831.

Woensdag en donderdag gesloten.

Tijdens de weekends aan het begin van de schoolvakantie beleefde dit gat genaamd Wetteren een revival zonder voorga. Vijf sterren aub! Wie had dat nog voor mogelijk geacht. Dertig jaar na Zuster Morfina, twintig jaar na de laatste Oef van Otorongo en tien jaar na de chloorvergiftiging der zwemkom. Nog enkel de omvervalling der St. Gertrudisraket, de ineenstorting der passerelle en de ontploffing des Recticels scheidden ons van de complete teleurgang.

Een geschenk uit de hemel was het dat net nu een bevallige Wommelgemse BV het oog liet vallen op dit zootje zieltogende Vlaamse hectaren. Heaven must be missing… al wil zo’n Lisa wellicht zelfs WaggelbekePoependree binnen doen als het in haar kraam past.

Maar soit, ze was blijkbaar meer dan welkom. Zoveel Wetteren aan één zeel, het was ontroerend om te zien en van Wetthra geleden. Dat mag wat manuren kosten (die kwakkel van die 70.000 euro getuigt van weinig stijl). Het staat niet stoer om z’n sérieux af te gooien voor volksopbeuringen als deze, maar het moet gezegd: het deed zichtbaar deugd. Daar bovenop kwam het onverwachte succes van de Topdagen, een City Challenge, een Big Jump en de selectie tot Dorp van de Ronde 2009. Lang geleden en hoog tijd dat Wetteren eens blonk in de gazetten. Onze gemeentepolitici stonden stijf van fierte (behalve een paar ongestelde lichamen).

Zo ook verging het de Molenbeek de week nadien. Opgefleurd door een zeldzame maar lange opklaring werd de duik in de modderbeek een feest. Het masker van de Molenriool viel meteen af na enig menselijk gewoel: warm slib kleurde het beekwater onrustwekkend zwart (een Clearwater Revival is nog niet voor meteen), maar dat kon de pret niet drukken.

Piet Groen Raadslid, was er bij en zag dat

Wetteren-Sur-l’Escaut *****

zeel, het was ontroerend om te zien en van Wetthra geleden het goed was, net als vele anderen. Zo ook Albert Milieuschepen. Bezig als altijd stond hij de rest van de middag in de beek naar zijn bril te vissen.

Het was een gezellige drukte tussen een bont, vooral groen, van den beeweg geschupt

dagen vrij nam, zou Wetteren een weekendje rusten en dreigden onophoudelijke moessons met daarbij het schrikbeeld van een gesloten Lacourt (een strandmacho als biebie koelt niet meteen z’n pap in een overdekt bassin). Daarbij ook nog in de

(*) allegaartje jong en oud met kraampjes, muziek, drank, tentjes, fanfare, hippies, tamtams, buggies, podia, en al. Niets dan lachende en stralende gezichten. Afwezigen hadden ongelijk.

Nadien kwamen alweer de dagen van regen en sleur. Net nu schrijver dezes een paar

steek gelaten door reizende bakkers en kasteleins restte alleen nog de vlucht vooruit als soelaas.

Zes uur na een kletsnat bourgondisch kruis rijden we langs de Autoroute du Soleil onder een staalblauwe hemel de kurkdroge Bourgognestreek binnen. Wat later zitten

we te Ricaren op een terrasje in het onderschatte Chalon-Sur-Saône en eten Libanees in de beenhouwerijstraatjes van het pittoreske Île d’Amour. Niet echt provence pur sang maar genoeg VanGoghy om nooit meer naar huis te willen: zon, platanen, krekels, lavendel, gezellige steegjes en een stuk of wat van de pot gerukte Hollanders. ‘s Nachts vertelt een waggelende conciërge (mariné au pernod) van ons twee** hotelletje in de stationsbuurt dat we in het voormalig Posthotel logeren… Nou breekt m’n klomp!

Meteen een paar Orvals en den Humo uit de koffers gehaald en we waren thuis.

Laat de aarde nog tien graden opwarmen en we kunnen ook in Wetteren-Sur-l’Escaut Dollanders vertroetelen, of in Massemen-Sur-Môlenbeek.

Ik zie de opschriften al: Pays Wetterenoise met een schets van de Passerelle en muts&bril van Koerke Ratte op de bruine pancartes langs de Autoroute du Fraîcheur. De kamers van ons Posthotel worden ongetwijfeld de meest gegeerde van de streek. De jachthaven achter de kerk wordt de pleisterplaats bij uitstek voor de Parijse jetset, die per kameel afzakt naar de mondaine cites der lage landen, op zoek naar verkoeling en vertier. Of is dat net iets te veel Fata Morgana? (*) Wetterse uitdrukking, opgevist door Gybels Marc, waarvoor dank.

W. uit W. ¿kwets • juli 2008 • 39

Kwetswoordraadsel 009/2008 Horizontaal 1. dreumes – gewezen • 2. in vitro – in plaats van • 3. voorzetsel – kiezelzandsteen • 4. ondoorschijnend • 5. soort belasting • 6. oosterlengte – Argentijn bij RSC Anderlecht • 7. zij die niet drinken als ze rijden – balletrokje • 8. legsel – muze van het minnedicht • 9. een zekere – meisjesnaam – hoofddeksel • 10. puntoog – wreed heerser • 11. beroep – stekeldier • 12. vrouwennaam – Aziatische rivier • 13. Italiaanse rivier – film met Jacques Vermeire • 14. redactie-medewerker KWETS

Vertikaal 1. hoogtevrees stad in Oekraïne • 2. Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening – postnummer 8647 – Europeaan • 3. meisjesnaam – gemeenteraadslid • 4. vakantiehotelketen – muzieknoot – Duitse TV-zender • 5. Middelbaar Onderwijs – Alle Terrein Fiets – biersoort – thans • 6. versterkte kastelen – vuil • 7. afbinding van bloedvaten – snavel • 8. gezelschapstafel voor heren – pers.vnwd • 9. Wetterse straatnaam – zoutarm • 10. schutzstaffel – O³ - extra large

Bezorg voor 15/07/2008 het ‘sleutelwoord’ via onderstaande KWETS-strook aan : Klem De Gussem, Cooppallaan 32 Wetteren en win een boekenbon van 30 euro (STANDAARD BOEKHANDEL Stationsstraat 8) Als abonnee kunt U het sleutelwoord telefoneren (09/369.35.44) of e-mailen (klem@ kwets.be). De winnaar wordt geloot uit de juiste inzendingen.

Oplossing (kwetswoordraadsel én sleutelwoord) en naam van de winnaar in volgend nummer.

Samenstelling Klem De Gussem

Sleutelwoord 1

2

3

4

5

6

7

Oplossing kwetswoordraadsel 08/08 Hor. 1. KOEDREEF 2.ASSE – SPIKE 3.TNT – ALOE 4.ERUB – LUIER 5.NAALD – LG 6.PARA – ZERCO 7.IRIK – ETA 8.UKJE – MIJD 9.POMEROL – SE 10.EB – OEVER 11.SLAGVELD 12.AC – SNIJ 13.DANAE – KAKA 14.ONAN - DIEET Ver. 1.KANENPIEPER – DO 2.OS – RAAR – OB – FAN 3.ESTUARIUM – NA 4.DENBLAKKENLAAN 5.JR – ACE 6.ES – ZEEOOG 7.EPAULET – LEVSKI 8.FILIGRAM – VENAE 9.KOE – IJSELIJKE 10.NEERHONDERD - AT Sleutelwoord: ZOETJES Winnaar : Jo Tondeleir, Tijgerstraat 5 B 9000 Gent

in samenwerking met

Sleutelwoord kwetswoordraadsel 09/2008: Naam: ...................................................................................................................................................

Adres: ...................................................................................................................................................

Telefoon: .............................................................................................................................................

Stationsstraat 8, 9230 Wetteren - tel: 09/366.46.25 - fax: 09/366.70.23 e-mail: sb.wetteren@standaardboek.com ¿kwets • juli 2008 • 40

Balderop een schot in de roos Balderop, de buitenwipper.

In onze gemeente gaat men op zoek naar een rozenprinses. Een Miss Roos met andere woorden. Bikini’s op de catwalk en een vleeskeuring, hoor ik jullie verlustigd en verkikkerd luidop denken. Een zoektocht naar de sappigste dikbil. Maar neen, er is geen defilé lees ik even verderop in het krantenartikel.

Tot spijt van wie het benijdt, maar ik vind dit terecht. Een echte rozenprinses is een vrouw met schrammen en scharten. Het is iemand die doordrongen is van zowel de schoonheid als het tere van de roos, doch er zich ook aan geprikt, ja aan gekwetst heeft.

Onder een zonnebank gaat zo’n prinses niet meer. Haar huid is jarenlang genoeg geteisterd door de loden zon boven het land van den Boskant, den Halven Akker, de Kortenbos, Rooakker ...

Dit is een ode aan alle Wetterse jongelui wier zomers gevuld waren met binden en greffen. En de zomers waren toen nog lang en heet. Jonge deernen in bikini bukten zich in lange rijen om alweer een zoveelste ent te zetten. De lijven werden bruin, zweterig en plakkerig. Doornen veroorzaakten dunne straaltjes bloed dat zich vermengde met het stoffige zand van de droge akkers en niveacrème. Het vormde een korrelige film op je huid. De soundtrack van je onbekommerd leven kwam uit een minitransistor die de hits van Radio Veronica en Mi Amigo uit zijn monospeaker liet knallen. Disco in een allegro molto vivace onder een gloeiende gouden bol. Wetteren werd dankzij jonge lenige lichamen op de kaart gezet als plantencentrum terwijl verre lot- en landgenoten nog de tour wonnen op smeulend asfalt.

Temperaturen waarbij een briesje in een

boomkruin evenveel verkoeling gaf als een opwaaiende zomerjurk. Een fikse regenbui was in die tijd nog een welgekomen extraa tje, alles wat leefde herademde en de wereld rook plots eventjes naar een klein meisje dat net uit bad komt, de natte haartjes nog kriebelend in de nek.

Ik geef nog een waargebeurde anekdote mee, te mooi om ze jullie te onthouden.

Na een week op het land ontvingen we ons loonzakje. De maandag daarop stonden we alweer om 8 uur paraat. Om 9 uur wees de thermometer al 30 graden aan. Onze jongste binder in the chaingang gaf ons moed met de mededeling dat hij met zijn eerste loon een traktatie voor ons voorzien had, ‘iets verfrissend voor deze middag’ waren zijn beloftevolle woorden. We waren alvast ontroerd. Om 12 uur was de hitte niet meer te harden en kwam het besluit om er voor die dag een punt achter te zetten. Onze jonge collega nam zijn schaftzak. Een doorweekte schaftzak weliswaar. Nootjes, vanille en chocolade waren plots een eigen leven gaan leiden. Zijn verfrissende traktatie waren frisco’s. Geweest.

Hoe dan ook, geen gemanicuurde koeketien die denkt dat canina de artiestennaam is van een nieuwe Vlaamse zangeres mag hier de titel rozenprinses voeren, is mijn heel persoonlijke mening. Ook niet als ze dat verkondigt in een string.

Dan nog liever een vrouw met een zeemvel in de broek. Het zit bovendien een stuk comfortabeler. Voor haar toch en zeker op een

fiets. Maar of ze de tour gaan winnen met deze slechte zomers is nog zeer de vraag. Ik wens het MD-CT Team (afdeling vrouwen) alle succes toe. En wanneer ik lees dat ze ‘een goed gestoffeerde kern’ hebben, ben ik er van overtuigd dat ik ze nog wel eens op de catwalk tegenkom. Met overwinningsbloemen, rozen dus. Zo haalt Wetteren nog eens het nieuws.

Alhoewel, we hebben geen klagen. TV-één weet ons wel te vinden. Voor ons bestaat er geen komkommertijd. Alles is goed om prime-time te halen. Vooral op zondagavond, het televisiemoment bij uitstek.

Een poetsvrouw ontdekt een inbraak. Het gedroomde scenario voor iemand als Witse of Gentse Flikken, had je gedacht. Het gebeurt hier gewoon in Wetteren, pal onder onze neus. Wellicht hebben enkele onverlaten een zetel gestolen, die van de sp.avoorzitter. Voor die poetsvrouw luidt de opdracht: naarstig bezig blijven.

In de recentste Wetterse Nieuwsbrief vond ik geen Wist-je Dat-jes. Spijtig maar ik begrijp het wel. We zijn hier een beetje uitgeteld.

Boekentassen, hoedjes, leerkrachten ... op alles wordt een cijfer geplakt.

Tijdens het kermisweekend zullen onze zes sleutelfiguren uitgeroepen worden tot verdienstelijke Wetteraars. Laat er ons die poetsvrouw ook maar bijnemen en bij uitbreiding alle gemeentelijke poetsers. Die hebben nogal wat gouden kartonnetjes mogen bijeenharken vorige maand. Totdat ze sterren zagen.

J. uit W. ¿kwets • juli 2008 • 41

Agenda Oogstfeesten Zaterdag, de dag voor de vijftigste Oogststoet, is er om 18.15 uur een Paardenommegang, om 18.30 uur een Oogstfeestmis in de kerk van Massemen, om 19.15 uur Paarden- en dierenwijding en tenslotte om 21 uur een dans- en fuifavond in de tent op de feestweide in de wijk Kortenbos (Massemen).

Oogststoet Om 15 uur start de vijftigste Oogststoet in de Massemse wijk Kortenbos. Meer dan veertig wagens getrokken door paarden beelden de cyclus van de akker tot de bakker uit. Omkadering met Fanfares, vendelzwaaiers, volksdansgroepen,... Toegang € 4.

Plutofeesten 8 Zaterdag eetfestijn vanaf 18 tot 20 16/0 uur in het buurthuis van Wetterenten-Ede (€ 17/€ 12). Vanaf 21 uur optreden van de Johnny Carr Band met dansmuziek. Toegang: € 4. Kaarten in café Safierken, Ten-Ede-dorp 18 (09 252055) of safierken@ telenet.be.

Plutofeesten Zondag vanaf 14 uur koffie en pan8 17/0 nenkoeken in het buurthuis van Wetteren-ten-Ede(€ 8/€ 5). Vanaf 15.30 uur humor en muziek met Dirk Bauters, Danny Fabry en Vanessa Chinitor. Kaarten in café Safierken, Ten-Ede-dorp 18 (09 252055) of safierken@telenet.be.

8 17/0

Fietsfeest Via lussen van 25, 30, 46 of 85 kilometer kunnen fietsers Wetteren en omgeving verkennen, met

onderweg bevoorrading en animatie. Een organisatie van de werkgroep Dorp van de Ronde 2009. die rekent op vele honderden deelnemers. Bij het te perse gaan waren nog geen verder details bekend. Volg dienaangaande de communicatie van de dienst toerisme van het gemeentebestuur.

WacoRock WacoRock slaat voor zijn zesde fes3 tival de tenten op aan De Warande, naast het overdekte zwembad. Op het programma: Blue Caravan vanaf 17.30 uur, daarna Insecure, The P.F. Project, Look&Trees, CBS, Varili en Backbeat Rumble omstreeks 00.15 uur. Kaarten vooraf € 3 (Kasteeltje De Warande, JOC Exixion, Kreatiek,...) aan de kassa € 4.

0/08

OST BESTAAT 50 JAAR Volvo. for life

AUTOBEDRIJF OST Volvo erkend hersteller Zuidlaan 296, 9230 Wetteren, 09/369.16.21, karine@garageost.be WWW.VOLVOCARS.BE

¿kwets • juli 2008 • 43