Nr 5/2013 (196) WRZESIEŃ
,
Pismo parafii pw. sw. Stanisława Biskupa Meczennika w Ostrowie Wielkopolskim ,
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody... 29. Światowe Dni Młodzieży odbędą się w 2016 w Krakowie. Decyzję ogłosił papież Franciszek po Mszy św. kończącej Światowe Dni Młodzieży 2013 w Rio de Janeiro. DO ZOBACZENIA W KRAKOWIE
Aktualności
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
Bierzmowanie 2013 Dzień 12 czerwca w naszej Parafii dla wielu młodych ludzi był jednym z najważniejszych dni w całej ich życiowej drodze wiary, jak również ogromnym wydarzeniem dla naszej wspólnoty parafialnej. Podczas bierzmowania każdy z kandydatów został namaszczony przez biskupa kaliskiego Edwarda Janiaka olejem krzyżma na czole – na znak pieczęci duchowej, znamienia Ducha Świętego, które otrzymuje jako dojrzały wyznawca Chrystusa. Darem sakramentu bierzmowania jest Duch Święty, który daje moc i radość bycia świadkiem Chrystusa w ludzkiej społeczności, a także różnorakie dary, które umożliwiają odpowiedzialną współpracę w budowaniu chrześcijańskiej wspólnoty i aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła. Szczególne podziękowania należą się wszystkim, którzy swoją modlitwą wspierali tych licznie zgromadzonych młodych ludzi (106 osób) przyjmujących sakrament bierzmowania w ten piękny czerwcowy dzień. Uroczystość uświetnił przez śpiew zespół wokalno–instrumentalny DONATUS, chór parafialny św. Grzegorza oraz Pan organista, a także obecność licznych pocztów sztandarowych, kapłanów. Msza Święta zakończyła się uroczystym błogosławieństwem udzielonym przez Księdza Biskupa. Ewelina Kukuła XXVIII Pielgrzymka Po raz 28, 15-16 czerwca odbyła się Ogólnopolska Pielgrzymka Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa do Częstochowy. Straż w tym roku obchodzi 150-lecie powstania, stąd tegoroczne hasło brzmi „Jubileusz – Dar i Zobowiązanie”Tradycyjnie w pielgrzymce wzięli udział członkowie z Konkatedry w Ostrowie Wielkopolskim pod przewodem opiekuna, ks. kan. Ryszarda Jaśkiewicza i zelaorki, Haliny Berger. eRBe Jubileusz ks. Józefa 28 czerwca miała miejsce uroczystość 60-tej rocznicy święceń kapłańskich ks. Józefa Greckiego. Ks. Józef przewodniczył Mszy św. wraz z zgromadzonymi kapłanami. Uroczystość uświetniły: chór parafialny, poczty sztandarowe oraz zaproszeni goście. Po Eucharystii były życzenia dla Jubilata a także agapa. Naszemu Jubilatowi cała Redakcja życzy wiele łask Bożych oraz błogosławieństwa na każdy dzień. Redakcja Święcenia diakonatu 6 alumnów z Wyższego Seminarium Duchownego w Kaliszu przyjęło, 29 czerwca, z rąk biskupa kaliskiego Edwarda Janiaka święcenia diakonatu w ostrowskiej Konkatedrze. Podczas Mszy św. modlono się w intencji papieża Franciszka. Przed zakończeniem Eucharystii biskup kaliski modlił się o powołania do kapłaństwa. W uroczystości uczestniczyli, m.in. ks. biskup senior Teofil Wilski, ks. prałat Tomasz Ilski, proboszcz Konkatedry, ks. kanonik Jan Grzeszczak, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Kaliszu, moderatorzy, wykładowcy, klerycy, krewni diakonów. Uroczystość uświetniła schola seminaryjna. ks. Redaktor Zamiany wikariuszowskie 30 czerwca pożegnaliśmy ks. Tomasza Szymczaka, który objął samodzielnie placówkę w Donaborowie oraz ks. Andrzeja Kmieciaka, który został przeniesiony do parafii św. Wawrzyńca w Koźminie Wielkopolskim. W ich miejsce zostali skierowani do naszej parafii z dniem 1 lipca ks. Adrian Jurek oraz z dniem 1 sierpnia ks. Marek Zbaracki (wywiad z nowymi Księżmi na str. 6). ks. Redaktor Panie, przymnóż nam wiary Od 9 sierpnia do Maryi podążała nasz grupa zielona z Ostrowa Wlkp. Na szlak pielgrzymkowy, po wielkim deszczu wyruszyła grupa z ostrowskiej fary z uśmiechem na twarzach i śpiewem na ustach. Przewodnikiem grupy był ks. Mariusz Dąbrowski, natomiast rolę ojca duchownego pełnił brat Grzegorz – dolorysta. W grupie pielgrzymował także ks. Piotr Bamberski oraz klerycy. W skład grupy zielonej wchodziło około 100 pielgrzymów. Redakcja Tranzitus św. Klary Tradycyjnie przed rocznicą śmierci świętej Klary, siostry Klaryski Kapucynki zaprosiły wszystkich zainteresowanych do swej kaplicy w Ostrowie Wielkopolskim na tranzitus św. Klary (upamiętnienie przejścia z ziemi do Nieba). Przybyli również członkowie miejscowego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich z przełożoną Siostrą Marią i parafianie. Modlitwy, przeplatane pieśniami, prowadził franciszkanin ks. Juliusz Pyrek z Centrum Duchowości Honoratianum w Zakroczymie. eRBe 2
www.konkatedra-ostrowwlkp.pl
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
Aktualności
Karnawał duchowy w Rio Światowe Dni Młodzieży to odbywające się co dwa -trzy lata spotkania młodych katolików. Zostały zapoczątkowane z inicjatywy Jana Pawła II w 1985 roku. Są to spotkania z papieżem, organizowane w formie religijnego festiwalu, skupiające młodych z całego świata, którzy chcą wspólnie spędzić czas i modlić się. O tegorocznych ŚDM w Rio de Janeiro rozmawialiśmy z ks. Mariuszem. Jak wyglądała Księdza „droga” do Rio? Pomysł zrodził się z doświadczeń z minionych ŚDM, ponieważ byłem w Częstochowie, w Kolonii i w Sydney. W kwietniu znalazłem lot o 2000 zł tańszy od innych, ale przez Nowy Jork. Musiałem zdobyć wizę do USA udało mi się to w tydzień czasu. Na miejscu w Brazylii musiałem przyłączyć się do jakiejś grupy, by być zarejestrowanym. Mój kolega, ksiądz pracujący za granica zaproponował mi wspólnotę chemin neuf, która od wielu lat organizuje tygodniowe rekolekcje, poprzedzające ŚDM w jednym z miejsc w kraju spotkań. Ponieważ znam troszkę tę wspólnotę, zgłosiłem się do nich. Tak trafiłem do ośrodka wypoczynkowego w okolicach miasta Bella Horizonte, gdzie odbywały się rekolekcje. Było nas tam ponad 500 osób z wielu krajów: Francuzi, Polacy, mieszkańcy Burkina Faso, Łotysze, Libańczycy, Brazylijczycy i wiele innych nacji. Jak Ksiądz interpretuje tegoroczne hasło ŚDM: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”? Myślę, że zinterpretował je doskonale Papież. Ja mogę tylko powiedzieć o tym, że jest to papieska naturalność, wolność i nieschematyczność. On całym sobą i swoimi słowami pokazuje, co to znaczy być otwartym na Ducha św. Będąc tam można było widzieć, że Papież jest zainteresowany każdym człowiekiem, jego życiem. To wieki człowiek, który pokazał, co w praktyce znaczy to hasło. Papież Franciszek nie udaje, aby ludzie go chwalili. Nie kalkuluje, jest szczery i autentyczny. On nie ma maski dla jednych milej i troskliwej, a dla innych władczej i despotycznej. Jego posługa jest pełna troski o ludzi w favelach (biedacy z marginesu). Co Księdzu utkwiło najgłębiej w pamięci? Obraz wiary ludzi - to niezwykłe, ale w tym roku widziałem tam ogrom żywej wiary. Byliśmy tak blisko siebie, wręcz całe dnie spędzaliśmy ze sobą, a dzięki temu mogliśmy przyglądać się sobie i temu, jak jest obecny Bóg w naszym życiu codziennym. Co w Księdzu zmieniły ŚDM w Rio? Czy zmieniły coś? Nie wiem, ale na pewno dały mi bardzo dużo nadziei i radości. Tego się nie da opowiedzieć, określić, bo zawsze słowa nie są wystarczające na wyrażenie tego, co Duch św. czyni w człowieku. To zasługa wspólnoty chemin neau, która przygotowała dla nas ten tydzień rekolekcji przed i późnej już w RIO. Jak Ksiądz przyjął informację o najbliższych ŚDM w Krakowie? W tzw. kuluarach mówiono od początku ze Kraków ma być następnym miejscem, dlatego nie było to dla mnie zaskoczeniem. Uważam, że jest to ogromna szansa dla polskiego Kościoła. W jakich słowach chciałby Ksiądz zachęcić Młodzież do brania udział w tego typu spotkaniach? Sadzę, że dziś ważne jest, by dzielić się tym, jak wierzymy. Będąc tam, najczęściej słyszałem szczere opowiadania o swoim życiu razem z wątpliwościami czy trudną przeszłością. Pamiętam Robinsona, który jest 50-letnim ojcem samotnie wychowującym 3 synów po śmierci żony. Robinson mówił, że ciągle uczy się wiary. Prosił nas byśmy zapamiętali, że rodzice często niedoskonale ale szczerze i prawdziwie chcą dla dzieci jak najlepiej i kochają je. Nawet, jeśli ta miłość jest bardzo pomieszana z grzechem. Takich momentów każdego dnia było tam bardzo wiele. Marta Nawrocka i Marcin Socha
e-mail:
gazetka@konkatedra-ostrowwlkp.pl
3
Aktualności
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
IKONA - DAR KOŚCIOŁA WSCHODNIEGO W ROKU WIARY /CZ.3/ W poprzednim numerze gazetki z „Z Ostrowskiej Konkatedry” dokonałam wprowadzenia w postrzeganie dialogu w osobie JP II wpatrzonego w ikonę i misterium świata cerkiewnego. W numerze wrześniowym pragnę ukazać drogę chrześcijańskiego dialogu i wpatrzenia w ikonę Brata Rogera z Taize. W jaki sposób jemu udało się budować ten dialog? Wszyscy byliśmy naocznymi świadkami jego ekumenicznej, pełnej modlitwy i miłości bezgranicznej Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię. Zwróćmy nade wszystko uwagę na jego ufność i zawierzenie Chrystusowi i Jego Matce w ikonie. Brat Roger mówił o sobie: „Chciałbym tu przypomnieć, że moja babcia ze strony matki odkryła intuicyjnie jakby klucz do zrozumienia powołania ekumenicznego i to ona otworzyła mi drogę do wypełnienia tego powołania. Kiedy byłem jeszcze bardzo młody, ja z kolei poruszony świadectwem jej życia, odnalazłem swoją własną tożsamość chrześcijanina, kiedy pojednałem w samym sobie wiarę moich przodków z tajemnicą wiary katolickiej, nie zrywając komunii z nikim. Jeśli chodzi o mnie, głęboka miłość do Kościoła prawosławnego zrodziła się już w moim dzieciństwie”. Zwróćmy uwagę na miłość Brata Rogera do świata Wschodu, do prawosławia, mimo, że sam był protestantem! W wielkiej samotności przygotowuje w latach 1940-1942 założenie wspólnoty monastycznej… A 50 lat później ta mała wioska Taize wszędzie na świecie przywołuje myśl o pokoju, pojednaniu i komunii. Dziesiątki tysięcy młodych ludzi udaje się tam w nieprzerwanej pielgrzymce Zaufania przez Ziemię. Dla założyciela Taize życie wewnętrzne i międzyludzka solidarność czerpią swe życiodajne soki z jednego i tego samego źródła. Jest nim miłość Chrystusa, ogień, który rozświetla mroki ludzkości, ogień, który nigdy nie zagaśnie. Brat Roger podkreślał: „Dziś mocniej niż kiedykolwiek brzmi pytanie: czy chrześcijanie Zachodu i Wschodu zdołają odtworzyć głębokie wzajemne zaufanie? Wielu zachodnich chrześcijan kocha swoich braci i siostry, ponieważ przeszli oni ciężkie próby i dary komunii są w nich widoczne”. Ikony według Brata Rogera przydają modlitwie piękna. Są jak okna otwarte w stronę Królestwa Bożego i uobecniają je w naszej ziemskiej modlitwie. Są wezwaniem skierowanym do nas, byśmy się przemienili. Ikona jest wprawdzie obrazem, jednak nie jest ani zwykłą ilustracją, ani dekoracją. Jest symbolem wcielenia, jest uobecnieniem dla oczu duchowego przesłania, które płynie ze Słowa skierowanego do uszu. Źródłem ikony jest – według św. Jana Damasceńskiego (VIII wiek) – przyjście Chrystusa na ziemię. Zbawienie wiąże się z wcieleniem się Słowa Bożego, to znaczy z materią: „Dawniej Boga bezcielesnego i niewidzialnego nigdy nie przedstawiano. Ale teraz, kiedy Bóg sam objawił się w ciele i zamieszkał wśród ludzi, przedstawiam to, co w Bogu widzialne. Nie uwielbiam materii, ale uwielbiam Stwórcę materii, który w nią się wcielił dla mnie, który chciał w niej zamieszkać i który przez materię dokonał mego zbawienia”. Ikona – przez wiarę, którą niejako wypowiada, przez swe piękno i głębię – może roztoczyć przed nami przestrzeń pokoju i podtrzymać nas w wewnętrznym oczekiwaniu. Zaprasza do przyjęcia Tajemnicy zbawienia w cielesności stworzenia. (ciąg dalszy na stronie 5) 4
www.konkatedra-ostrowwlkp.pl
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
Aktualności
Jeden dzień z wakacji Obudziłam się wcześniej, jeszcze przed biciem cerkiewnych dzwonów. Moją twarz rozjaśnił uśmiech szczęścia, gdy rytualnie oznajmiły szóstą godzinę. Moją duszę ogarnęła wdzięczność, że jestem w tak cudnym miejscu. Zaniosłam modlitwę do Stwórcy i ofiarowałam Mu siebie. Poczułam promienie wschodzącego słońca na swoich policzkach, które wpadały przez okno od monasterskiego ogrodu. Zmobilizowały mnie do powitania dnia otwarciem okna. Na rzeźbionej żeliwną ornamentyką bramie słowik wyśpiewywał sopranem codzienną jutrznię. Poniżej wiły się zioła misternie posadzone przez mnichów. Nieco dalej wychylały swoje główki skąpane rosą rozliczne kwiaty. Czułam się jak w siódmym niebie. Usiadłam na parapecie i poddałam się temu pięknu. Poczułam skrzydła u ramion a oczy zalśniły radosnym blaskiem. Uśmiech rozpromieniał moją twarz, gdy ujrzałam mnichów spieszących na modlitwę. Po chwili usłyszałam ich mistyczny śpiew modlitwy i krew pulsowała jeszcze szybciej w moich żyłach. Jednogłosowość ich cudnego śpiewu sprawiała za każdym razem ogromną chęć dołączenia do nich. Pospieszyłam na śniadanie, a po nim na trzecie piętro supraskiego monastyru. Tam na poddaszu mieściły się pracownie ikonograficzne, a na sztalugach spoczywały ikony. Zajęłam swoje miejsce. Łzy napłynęły mi do oczu, gdy spojrzałam na moją lipową deskę. Coraz wyraźniej spoglądał na mnie Chrystus Pantokrator. Fala gorąca zalała mi twarz, gdy ikonopisarz rozpoczął wspólną modlitwę. Serce biło mocniej i ogarniała mnie niezwykła moc. Zanurzyłam pędzel w temperze i pokryłam twarz kolejną warstwą sankiru. Rozsadzało mnie niczym nie zmącone szczęście, że doświadczam tak pięknych chwil w moim życiu. Wokół mnie unosił się niesamowity aromat emulsji, tempery i dźwięk greckiej muzyki cerkiewnej z laptopa. Pracowałam z przejęciem wsłuchując się we wskazówki mistrza Pana Grzegorza Prokopiuka. Zaniemówiłam z wrażenia, gdy pochwalił moje pociągnięcia pędzlem. Poczułam skrzydła u ramion, że ktoś tak subtelnie mnie ubogaca. Przez moment zdawało mi się nawet, że mój Chrystus uśmiechnął się do mnie, gdy z okna dachowego promienie południowego słońca rozświetlały jego twarz. Uśmiech rozpromienił mi twarz, gdy rozświetliłam lazurytem tunikę Stwórcy. Wzruszenie odebrało mi głos, gdy ikonopisarz zachwycił się moją pracą. Chwilę później coś ścisnęło mnie za gardło, gdy opowiadał o swoim ikonopisaniu. Pozwolił mi wniknąć w swój mistyczny, twórczy świat. I tego dnia serce chciało rozsadzić mi pierś z radości, jakiej dane mi było doświadczać w ten kolejny, słoneczny, wakacyjny dzień. Marysia Kozan I klasa I LO
Całe życie Brata Rogera było wpatrzeniem się w ikonę a jednocześnie stanowiło o braterstwie bez granic, a nade wszystko w miłości Chrystusowej pełnej w wierze ufnej modlitwie nie tylko z braćmi we wspólnocie założonej przez siebie, ale w szeroko pojętej zarówno Pielgrzymce Zaufania przez Ziemię, jak i corocznych Spotkaniach Młodych na przełomie starego i nowego roku. Pamiętamy moc jego modlitwy przed ikoną. Pamiętamy jeszcze młodzież i dorosłych podczas niezapomnianych spotkań modlitewnych w Taize, we Wrocławiu, w Monachium, w Pradze. Czy sam jestem twórcą braterskiego dialogu w modlitwie, w rozmowie, w postrzeganiu, w życiu? Czy postrzegam ikonę jako dar Wschodu dla mnie? A może ikona jest moim źródłem umocnienia, spotkania brata na mojej ekumenicznej drodze dialogu? Bogumiła Kozan
e-mail:
gazetka@konkatedra-ostrowwlkp.pl
5
Aktualności
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
Poznajemy nowych Wikariuszy Z dniem 1 lipca 2013 roku decyzją księdza biskupa Edwarda Janiaka do naszej parafii powołany został ks. Adrian Jurek, a z dniem 1 sierpnia 2013 roku ks. Marek Zbaracki. Aby poznać lepiej nowych kapłanów naszej parafii poprosiłam księży o odpowiedź na kilka pytań. Ks. Marek Data święceń: 29.05.1999 r. Imieniny: 25 kwietnia. Motto: „Czynić dobrze zawsze, czynić dobrze wszystkim, źle nigdy i nikomu” Zainteresowania: sport, elektronika, języki obce. Marzenia: Moje marzenia się zrealizowały, bo chciałem być księdzem i nim jestem. Chciałbym też być dobrym człowiekiem i dobrze przeżyć swoje życie. Co jest dla księdza najpiękniejsze w posłudze kapłańskiej?: Służba bliźnim, Eucharystia, posługa w konfesjonale, kontakt z ludźmi i głoszenie Słowa Bożego. Co jest dla księdza najtrudniejsze w posłudze kapłańskiej?: Czasami bywa tak, że ludzie nie do końca rozumieją księdza i to bardzo często wiąże się z cierpieniem wewnętrznym. Trudne jest to, gdy ludzie posądzają księży o różne rzeczy generalizując. Ulubiony przedmiot w seminarium: Prawo kanoniczne, j. włoski, teologia moralna i psychologia. Ulubiony święty: Św. Józef – to mój ulubiony święty od zawsze, później św. Juda patron spraw trudnych. Człowiek przeżywa różne problemy, doświadczenia a święci są po to, aby pomagać. Czy od zawsze chciał być ksiądz kapłanem?: Wzrastałem w rodzinie kapłańskiej. Mój kuzyn jest księdzem, miałem też trzy ciotki – siostry zakonne. Pochodzę z Podlasia z rodziny głęboko katolickiej. W domu rodzinnym uczono nas szacunku do kapłanów, miłości do Kościoła, a ja wzrastając w tej atmosferze od zawsze chciałem być księdzem. Ulubiona potrawa: Jest taka nasza podlaska potrawa, która jest odpowiednikiem wielkopolskich prażoków. Ks. Adrian Data święceń: 27.05.2004 r. Imieniny: 5 marca. Motto: „Uwiodłeś mnie Panie, a ja dałem się uwieść” Jr 20,7 Zainteresowania: Sport: piłka koszykowa, piłka nożna. Od pewnego czasu zmagam się z kontuzją kolana i teraz gram raczej jako weteran. W tym roku przesiadłem się na rower szosowy, dołączyłem nawet do Ostrowskiego Towarzystwa Rowerzystów „INTERKOL”. Jednak, aby dotrzymać im „koła”, jak to się zwykło mówić między nami, brakuje mi bardzo wiele, gdyż bez treningu nawet łaska Pana nie pomoże… Marzenia: Jak najwięcej ludzi przyprowadzić do Boga. Co jest dla księdza najpiękniejsze w posłudze kapłańskiej?: Są takie sytuacje, kiedy rozmawiając z kimś w konfesjonale czy też poza nim widzę, że przez takiego człowieka jak ja: słabego i grzesznego przemawia Bóg. Widzę wtedy zmianę u tego drugiego człowieka, który się rozpromienia i dziękuje za jakieś słowo, które dla mnie po ludzku nie było aż takie ważne i istotne, jednak dla tego człowieka Pan Bóg wybrał akurat takie słowo, którego on właśnie potrzebował. Co jest dla księdza najtrudniejsze w posłudze kapłańskiej?: W tej parafii jestem od 1 sierpnia i jak wiadomo jest to miasto i duża parafia, a ja przez 7 lat byłem na wiejskiej parafii, gdzie w tygodniu nie było porannych Mszy…, ale już zaczynam wstawać przed budzikiem, więc myślę, że to nie będzie problemem. A tak poważnie, to chyba najtrudniejszy dla kapłana jest czas przed świętami, gdzie przed konfesjonałami ustawiają się tłumy i każdy chciałby pojednać się z Panem Bogiem, wykorzystując „ostatni dzwonek”. Wtedy jako kapłan służę ludziom, ale rodzi się pytanie: czy tak krótkie spotkanie penitenta przy kratkach konfesjonału, przyczyni się do przywrócenia łaski? Ale, jeśli ktoś prosi o taką dłuższą rozmowę, czy spowiedź to również zapraszam w innym czasie, gdy będą lepsze warunki, czy błogosławiony spokój. Ulubiony przedmiot w seminarium: Patrologia – nauka o Ojcach Kościoła i zajęcia sportowe. (ciąg dalszy na następnej stronie) www.konkatedra-ostrowwlkp.pl 6
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
POZNAJEMY DZIEDZICTWO JANA PAWŁA ii
Przemówienie do chorych zgromadzonych w kościele OO. Franciszkanów Kraków, 9 czerwca 1979
Apostołowie, a zwłaszcza Piotr, od początku zaliczali do swojej posługi pamięć o chorych i modlitwę za chorych. Pozostało to w apostolskiej posłudze wszystkich, którzy są następcami apostołów. Pozostało to w apostolskiej posłudze Piotra, ażeby zbliżać się do chorych, modlić się z chorymi, pocieszać chorych, przypominać im tajemnicę Krzyża Chrystusowego, w jakiej mają szczególny udział, szczególne uczestnictwo. W Ewangelii istnieją słowa wypowiedziane pod adresem Chrystusa: „Wszyscy na Ciebie czekają”. To prawda. Szczególnie czekają na Ciebie, Chryste, chorzy. Czekacie na Chrystusa, ponieważ „On wziął na siebie nasze choroby i nasze niemoce”. Wziął w sposób radykalny, bo Krzyż był największą niemocą i upokorzeniem, i męką najstraszliwszą. Wziął więc na siebie Jezus Chrystus to wszystko, co dźwiga na sobie każdy z ludzi cierpiących. Jeżeli z punktu widzenia ludzkiego wasza sytuacja życiowa jest bardzo przykra, bolesna, czasem wręcz upokarzająca, to z tego ewangelicznego, nadprzyrodzonego punktu widzenia można nawet powiedzieć, że wasza sytuacja jest uprzywilejowana. Wy macie większe niejako prawo do Chrystusa. Wy bardziej Go wyrażacie, uobecniacie, niż każdy z nas, tych, którzy nie jesteśmy, w taki sposób jak wy, dotknięci stygmatem cierpienia. Niech to będzie dla was pociechą. To jest taka pociecha, o której Chrystus mówił wtedy, gdy powiedział apostołom: „Dam wam nowego Pocieszyciela”. To jest pociecha w Duchu Świętym! On jest Pocieszycielem dusz. Niech dokonuje tego zdumiewającego przeobrażenia wewnętrznego, które sprawia, że ludzie bardzo cierpiący są bardzo szczęśliwi. Po ludzku jest to absolutnie niewytłumaczalne. Jest to jedna z tych Bożych tajemnic, które rozsiane są po świecie, właśnie w tym świecie chorych, właśnie w tym Kościele chorych. „To jest miara wewnętrznego dojrzewania, dojrzewania w Duchu Świętym. Wiem, że wasza modlitwa, modlitwa wszystkich chorych całego świata, modlitwa chorych Krakowa — już dawniej, a teraz tym bardziej — towarzyszy mi i wzmacnia mnie” – powiedział Jan Paweł II. „Jest to bowiem następna tajemnica, która jest udziałem świata chorych, że wy, słabi, fizycznie słabi, poddani cierpieniom, jesteście równocześnie — w każdym razie możecie być — źródłem mocy dla innych, dla zdrowych, czasem dla tych, którzy swoje zdrowie źle wykorzystują, którzy obrażają Boga, posługując się swoim zdrowiem i swoimi siłami. Wy, chorzy, cierpiący, jesteście dla nich nie tylko wyrzutem, ale także i nawróceniem. Nawrócenie grzeszników idzie poprzez wasze cierpienie. Jestem o tym najgłębiej przekonany. Tak jak zbawienie świata, odkupienie świata, czyli nawrócenie człowieka w świecie idzie poprzez Krzyż Chrystusa, tak ciągłe nawracanie grzeszników w świecie idzie poprzez wasz krzyż, poprzez wasze cierpienie” – powiedział Jan Paweł II w przemówieniu dla chorych. Tak jak napisał św. Paweł, „dopełniacie w członkach swoich tego, czego nie dostawa cierpieniom Jezusa Chrystusa” (por. Kol 1, 24).To jest ewangelia Krzyża, cierpienia, a zarazem pocieszenia. ks. Aleksander Ulubiony święty: W seminaryjnej kaplicy mogliśmy wpatrywać się również w obraz św. Józefa. Jest on przede wszystkim takim „milczącym świętym”. Myślę, że On mi pomaga i w życiu codziennym próbuję się na Nim wzorować, aby od siebie, jako człowiek, do woli Bożej za bardzo nie dokładać. Czy od zawsze chciał być ksiądz kapłanem?: Od pierwszej klasy szkoły podstawowej byłam ministrantem, a myśl o kapłaństwie pojawiła się w klasie drugiej. Wtedy to, nauczycielka przeprowadziła ankietę, kim chcemy zostać w przyszłości? Choć ankieta była anonimowa, wszyscy obecni w klasie doskonale wiedzieli, kto myśli o byciu księdzem… był to również czas I Komunii Św. Jednak po reakcji rówieśników, na ogłoszenie wyników owej ankiety, myśl o kapłaństwie była gaszona. Wołanie Jezusa było jednak nadal słyszalne. W szkole średniej raczej nie zadawano mi pytania o przyszłość, gdyż widoczne zamiłowanie sportem, pozwalało im przypuszczać, ze pójdę na AWF. To ciche wołanie Chrystusa: „Pójdź za Mną” okazało się głośniejsze, od zamiłowania do sportu i przyszłością z tym związaną. Wybrałem Chrystusa, który jest w moim życiu na I miejscu, pragnę również innym wskazywać na Jezusa, jak to czyniła Maryja w swoim ziemskim życiu. Ulubiona potrawa: Lasagne. Anna Chłopek e-mail:
gazetka@konkatedra-ostrowwlkp.pl
7
Wokół nas
Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY
Powyższe pogrzeby, chrzty i śluby dokonały się w CZERWCU i LIPCU 2013 r.
Odeszli do Wieczności... Andrzej Sobieraj (ul. Wrocławska) Henryk Jaworski (ul. Majdan) Feliks Smektała (ul. Kościuszki) Krzysztof Kusterka (ul. Kolejowa) Modest Miszkiewicz (ul. Piłsudskiego) Czesława Karbowiak (ul. Wrocławska) Jerzy Majik (ul. Żwirki) Dorota Bartkowiak (ul. Wąska) Ryszard Jędrzejak (ul. Rynek) Czesław Karczewski (ul. Piłsudskiego) Grażyna Nowacka (ul. Targowa)
Aleksander Weller (ul. Spokojna) Marta Małuszek (ul. Piłsudkiego) Stanisław Kapała (ul. Piłsudskiego) Georg Stenmans (ul. Powstania Wielkopolskich) Tomasz Kazmierczak (ul. Genenerała Kąckiego) Władysław Horyza (ul. Rynek) Aleksandra Wojciechowska (ul. Wiosny Ludów) Władysława Nowak (ul. Rynek)
Ludwika Buchla (ul. Partyzancka) Ryszard Kraska (ul. Piastowska) Bronisława Franzke ul. Piastowska) Jan Matyskiewicz (ul. Prof. Kaliny) Ryszard Wolny (ul. Armi Krajowej) Jan Pacyna (ul. Kamienna) Irena Pawłowska (ul. Sobieskiego) Maria Błaszczak (ul. Prof. Kaliny) Stanisław Cieślak (ul. Targowa) Anna Bobkiewicz (ul. Wrocławska) Wanda Kubacka (ul. Piłsudskiego)
Sakrament chrztu przyjęli... Zofia Górska (ul. Kościuszki) Hubert Dela (ul. Makuszyńskiego) Brajan Urbaniak (ul. Kościelna) Maja Małecka (ul. Kościuszki) Olivier Robakowski ( The Green Stratford E15 W. Brytania) Inga Mittmann (ul. Prof. Kaliny) Wojciech Bąk (ul. Piłsudskiego) Anna Smardz (ul. Gimnazjalna) Oliwier Śmigiel (ul. Wrocławska) Borys Jankowiak (ul. Dworcowa
Topola Osiedle) Cezary Gierz (ul. Głogowska) Dominik O’Mara (ul. Wrocławska) Oliwier Mieżyński (ul. Szamarzewskiego) Weronika Fulczyk (ul. Wigury) Laura Makowiecka (ul. Piłsudskiego) Igor Dobrzykowski (ul. Piastowska) Jan Muszyński (ul. Grabowska) Wojciech Rostek (ul. Jagodowa) Antoni Horyza (ul. Śmigielskiego)
Gabriela Kowalska (ul. Rynek) Julia Andrzejewska (ul. Piotrkowska Opole) Igor Archacki (ul. Kaliska) Milena Szkudlarz (ul. Kaliska) Oliwia Matuszak (ul. Piłsudskiego) Vanessa Pawlik (ul. Klasztorna) Natan Tyrakowski (ul. Szamarzewskiego) Zofia Jabłońska (ul. Wrocławska)
Związek małżeński zawarli... Wojciech Wegner - Katarzyna Gubańska Jacek Wierzchowski - Karina Kasprzak Mariusz Ratajczak - Monika Tomczak Łukasz Szczepaniak - Katarzyna Szukała Marcin Jankowiak - Karolina Dubińska Krzysztof Kruszyk - Dorota Sikorska Piotr Huliński - Agnieszka Banasiak Lech Zamrzycki - Agnieszka Cieplik Jakub Ratajczyk - Izabela Paterek Damian Bezak - Anna Łatka
Piotr Ignaczak- Agnieszka Pułkownik Dariusz Smug - Marta Kamińska Bartosz Chachuła - Ewa Kubiaczyk Kamil Missalla - Anna Piotrowicz Mateusz Minta - Aneta Jurczak Michał Błaszczyk - Barbara Sobańska Jarosław Lis - Kinga Piec Michał Strapagiel - Marta Szeplik Mateusz Karpiński - Katarzyna Kulikowska
Zespół Redakcyjny: ks. Aleksander Nawrocki (red. nacz.), Jerzy Grzegorski, Justyna Sprutta, Marta Nawrocka, Anna Chłopek, Dawid Łakomy, Ewelina Kukuła, Jacek Ryczkiewicz. DTP: Andrzej Nawrocki. Nasi korespondeci: Renata Jurowicz, Ewa Kotowska-Rasiak, Ryszard Bartoszek i inni. Wydawca: Parafia Konkatedralna pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrowie Wielkopolskim. gazetka@konkatedra-ostrowwlkp.pl Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych artykułów. Gazetka przeznaczona do użytku wewnętrznego
8
