Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY 2/2015 (209) Wielkanoc

Nr 2/2015 (209) WIELKANOC

Pismo parafii pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrowie Wielkopolskim

„Piotr szedł do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna... Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń... Ujrzał i uwierzył” (J 20).

Przeżywając radość ze zmartwychwstania Jezusa życzymy, aby Zmartwychwstały napełnił każdego pokojem, miłością i wiarą, która pozwala z ufnością patrzeć w przyszłość redakcja „Z OSTROWSKIEJ KONKATEDRY”

Wielkanoc

O RADOŚCI WIELKANOCNEJ Zdarzenia uobecnione w Triduum Sacrum otwierają nowy okres w życiu Kościoła. Tak jak Wielki Post zachęca nas do rozpamiętywania męki Chrystusowej i naśladowanie jej poprzez czynną walkę ze swoimi grzechami, tak „Uroczystości Wielkanocne, w których obchodzi się triumf Chrystusowy, przepełniają duszę naszą wewnętrzną radością; rzetelnie trzeba rozważyć, że razem z Odkupicielem naszym winniśmy zmartwychwstać z życia zimnego i bezwładnego do większej gorliwości i świętości, przez zupełne i wielkoduszne oddanie się Bogu, abyśmy zapominając o tej mizernej ziemi, do nieba wzdychali: «jeśli współzmartwychwstaliście z Chrystusem, zdążajcie do tego, co jest w górze, co na szczytach jest miłujcie»” (Pius XII, Encyklika Mediator Dei et hominum).

Co jest naszym powodem do radości w tym świętym czasie? W Wielkim Poście słyszeliśmy często w czytaniach wezwanie do nawrócenia, co stanowiło zarazem przypomnienie o naszej własnej grzeszności. Nie ma człowieka bez grzechu, każdy z nas jest grzesznikiem. Istnieje grzech pierworodny, odziedziczony od prarodziców, który czyni człowieka zepsutym na duszy i ciele, co objawia się trudnością w czynieniu dobra i unikaniu zła, oraz pozbawia go atrybutów nieśmiertelności i niecierpiętliwości, które były udziałem pierwszych ludzi w raju. Grzech osobisty natomiast jest aktem w pełni „samodzielnym”. Jest on świadomym przekroczeniem prawa Bożego. Jest śmiertelny, jeśli dotyczy ciężkiej materii.

Grzech stanowi przeszkodę dla zbawienia duszy, nawet ten powszedni, jeśli nie żałuje się za niego.

Bóg, będąc doskonale miłosiernym, mógłby zapomnieć o grzechach ludzi i wpuścić ich do nieba z powrotem. Jest On jednak też doskonale sprawiedliwy, więc takie „przymknięcie oka” byłoby niezgodne z Jego naturą. Syn Boży chciał ponieść okrutną mękę i śmierć, aby zadośćuczynić sprawiedliwości Bożej, i tak okazać nam Boże miłosierdzie. Nasz Pan Jezus Chrystus nie tylko zechciał podjąć mękę i umrzeć, ale raczył także cudownie zmartwychwstać, aby nas upewnić o istnieniu życia wiecznego i możliwości uzdrowienia ludzkiej natury. W ten sposób grzech został pokonany. Tak Zbawiciel otworzył zbolałej ludzkości bramy zbawienia, i każdy, kto zachowa ła2

skę uświęcającą, może przez nią przejść. To właśnie z Misterium Wielkanocnego, a więc śmierci i zmartwychwstania Pańskiego wynika skuteczność sakramentów świętych, przez które to łaska Boża jest nam udzielana.

Okres wielkanocny jest więc powodem szczególnej radości. Nie jest to jednak radość płytka, która jest chwilowa, nie wpływa na człowieka permanentnie, nie przemienia go. Radość wielkanocna nie jest płytka. Bo czy różnica między życiem wiecznym i wiecznym potępieniem jest mała? Tak jak walka z grzechem, szczególnie przypominana w Wielkim Poście, jest zadaniem na całe życie, tak i ciągłe otwieranie się na radość paschalną, jest sprawą wymagającą najwyższego zaangażowania. Ten czas wielkanocny, te pięćdziesiąt dni czynnego wspominania cudu zmartwychwstania, jest zachętą do wzbudzania w sobie coraz doskonalszego pragnienia Nieba.

Wielki Post już się skończył, ale to nie jest zwolnienie od walki z grzechem. Ta walka odbywa się nadal. Ale Kościół na ziemi, pozostając Kościołem Wojującym, jest też Kościołem Pielgrzymującym, zmierzającym do konkretnego celu. Ten fakt rzuca nowe światło na codzienne zmagania na tym łez padole.

Dawid Łakomy WIELKANOC 2015

Wielkanoc

SPOTKANIA ZE ZMARTWYCHWSTAŁYM Jezus wielokrotnie i na różne sposoby mówił uczniom, że będzie cierpiał, umrze i zmartwychwstanie. Zmartwychwstanie jest niezaprzeczalnym faktem, lecz było ono trudne do przyjęcia przez uczniów.

Prawda o zmartwychwstaniu była stopniowo zapowiadana przez Jezusa w czasie Jego działalności. Trzeba powiedzieć, że mimo tego uczniowie nie rozumieli tego, co ma się wydarzyć. W drodze do Jerozolimy Jezus pyta uczniów, za kogo Go uważają ludzie i za kogo oni sami Go uważają. Piotr mówi wtedy, że Jezus jest Mesjaszem. Mimo tego wyznania, gdy otwarcie mówi o tym, co ma nastąpić: o swoim cierpieniu, odrzuceniu ze strony starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że poniesie śmierć i trzeciego dnia zmartwychwstanie, Piotr bierze Go na bok i zaczyna pouczać. Spotyka się wtedy z karcącymi słowami Jezusa: „Odejdź ode mnie, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku”.

Jezus po swoim zmartwychwstaniu spotyka się nie tylko z Apostołami. Uczniowie idący do Emaus, chociaż nie należeli do ich grona, spotykają się ze zmartwychwstałym Chrystusem, który towarzyszy im w drodze. Uczniowie nie poznają Go jednak, gdyż ich oczy były niejako na uwięzi. Byli przygnębieni tym, co stało się z Jezusem. Spodziewali się, że wyzwoli Izraela, a według nich tak się nie stało. Ich oczy otwarły się dopiero, gdy Jezus odmówił błogosławieństwo i łamał chleb. Pytali się wtedy sami siebie: „czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał

z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?”

W Ewangelii według św. Łukasza czytamy, że pojawienie się Jezusa w Wieczerniku wzbudza w uczniach strach. Zdawało im się, że widzą ducha. Pokazuje to, że ich wiara w zmartwychwstanie Chrystusa nie była ugruntowana, chociaż mówił On wielokrotnie, że trzeciego dnia zmartwychwstanie. Jezus pokazuje im wtedy swoje ręce i nogi, aby uwierzyli.

W czasie tego spotkania wśród nich nie było Tomasza. Uczniowie mówili mu o tym, że widzieli Zmartwychwstałego Pana, na co Tomasz odpowiedział: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. Po ośmiu dniach Jezus przyszedł ponownie do uczniów, gdy był obecny pośród nich Tomasz. Powiedział do niego, aby podniósł rękę i włożył do Jego boku. Tomasz dopiero wtedy zaczął wierzyć w zmartwychwstanie Chrystusa i z jego ust padło wyznanie wiary „Pan mój i Bóg mój!” Tomasz uwierzył dlatego, że zobaczył Chrystusa i Jego rany. Mógł się osobiście przekonać, że Jezus pokonał śmierć. Syn Boży powiedział wtedy: „błogosławieni są ci, którzy nie widzieli a uwierzyli”.

Jezus przez swój krzyż okazuje nam wielką miłość, jaką darzy każdego człowieka, daje nam nadzieję życia wiecznego. Chce jednak, abyśmy nie byli już niedowiarkami lecz wierzącymi.

Anna Kierzek

TEOLOGIA PIEŚNI WIELKANOCNYCH

Rezurekcja (zmartwychwstanie) to czas radości. Wyrażają ją także pieśni wielkanocne. Słowo pojawiające się w nich dosyć często to: „Alleluja”.

Czytane w języku hebrajskim hallelujah oznacza tyle, co: „wychwalajcie Jahwe”. Zachęca ten zwrot do wychwalania Boga, ale jest także zwrotem pełnym radości. Pieśń wielkanocna „Alleluja! Jezus www.konkatedra-ostrowwlkp.pl

żyje!” mówi m.in. o pobycie Zbawiciela przez trzy dni w Szeolu w chwili Jego spoczynku w grobie i także o zwycięstwie Jezusa Chrystusa nad diabłem, „co nas więził w tej haniebnej niewoli”. Dzięki temu zwycięstwu ziemia zostaje uwolniona od zła w kontekście dokonanego przez Zbawiciela odkupienia. W pieśni tej mowa jest również o naszym zmartwychwsta3

Sztuka niu za przykładem Jezusa Chrystusa. O tym, że Zbawiciel zmartwychwstał swoją mocą lub dzięki mocy Ojca mówi np. pieśń „Nie zna śmierci”: „Nie zna śmierci Pan żywota, chociaż przeszedł przez jej wrota; rozerwała grobu pęta ręka święta” oraz pieśń „Otrzyjcie już łzy”: „Bo zmartwychwstał samowładnie”, zachęcając nas do dania upustu radości z powodu zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

O zstąpieniu Zbawiciela z Dobrą Nowiną do Szeolu, do pokoleń, które istniały przed Jego śmiercią, opowiada pieśń „Wesoły nam dzień dziś nastał”: „Piekielne moce zwojował, nieprzyjaciele podeptał, nad nędznymi się zmiłował. Alleluja, Alleluja! Do trzeciego dnia tam mieszkał, ojce święte tam pocieszał, potem iść za sobą kazał. Alleluja, Alleluja!”.

Nie znajdziemy natomiast mowy o zstąpieniu Jezusa Chrystusa do Otchłani w Ewangelii, ale pojawia się ona w apokryfach nowotestamentowych, czyli w nienatchnionych księgach o zabarwieniu religijnym, nie wchodzących do kanonu Pisma Świętego.

O tym, że Zbawiciel obdarza łaską pocieszenia tych, którzy smucili się z powodu Jego śmierci, a teraz

radują się z powodu Jego zmartwychwstania mówi m.in. utwór „Złóżcie troski”. Warto też wskazać na pieśń „Zwycięzca śmierci”, w której pojawia się temat triumfu. Zbawiciel postrzegany jest tutaj jako zwycięzca. Wspomina się też o tzw. cudzie Jonasza: „Naród niewierny trwoży się, przestrasza na cud Jonasza”. Starotestamentowy prorok Jonasz przebywał bowiem przez trzy dni we wnętrzu wielkiej ryby lub wieloryba (identyfikowanej często z biblijną bestią Lewiatanem), w związku z czym stanowił obraz-zapowiedź-prefigurację Jezusa Chrystusa przebywającego po swej śmierci przez trzy dni w Szeolu. Stąd to wydarzenie z życia Jonasza jest interpretowane jako „obraz” cudu, którym okaże się zmartwychwstanie Zbawiciela. Warto też dodać, że i Feniks, mityczny, znany z legend egipskich czy greckich ptak symbolizuje Jezusa Chrystusa umierającego na krzyżu (spalanie się Feniksa na ołtarzu świątyni w Heliopolis) i następnie powstającego z martwych (co symbolizuje samo-wskrzeszanie się, po upływie pięciuset lat, Feniksa z popiołów).

Justyna Sprutta

El Greco w Krakowie

Od 11 lutego do 22 marca w Ośrodku Kultury Europejskiej „Europeum” w Krakowie, przy Placu Sikorskiego 6, można było zobaczyć obraz autorstwa El Greco „Ekstaza św Franciszka”.

Autorem obrazu jest Dominikos Theotokopulos, hiszpański malarz greckiego pochodzenia (właściwie z Krety) żyjący na przełomie XVI/XVII wieku zwany El Greco, malujący w ostatnich latach w Toledo. Obraz „Ekstaza św. Franciszka” datowany jest na 1575 – 1580 i przedstawia św. Franciszka w momencie otrzymania stygmatów.

Trudno powiedzieć, skąd znalazł się na naszych ziemiach.

Prawdopodobnie w 1927 roku. Po wojnie znajdował się na dzwonnicy kościoła w Kosowie Lackim wśród rzeczy przeznaczonych do spalenia.

Proboszcz zdecydował, że św.

4

Franciszek nie powinien być spalony, oprawił go i powiesił na plebanii. Gdy w 1964 roku dwie historyczki sztuki Izabela Galicka i Hanna Sygietyńska przeprowadzały inwentaryzację znalazły obraz.

Długie lata trwały badania aż wreszcie ustalono autora.

W ten sposób obraz znalazł się wśród najcenniejszych naszych obrazów obok „Damy z gronostajem” i „Krajobrazu z miłosiernym Samarytaninem”. Obecnie obraz znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach i od 2004 roku jest w ekspozycji stałej.

Przy okazji co tydzień odbyły się wykłady na temat autora i jego dzieł, a 4 marca Anna Polony i Jerzy Trela przedstawili utwory hiszpańskie z czasów El Greca. eRBe

WIELKANOC 2015

Poznajemy dziedzictwo Jana Pawła II

BŁOGOSŁAWIONA OD SERCA JEZUSA

W czasie Mszy św. beatyfikacyjnej matki Urszuli Ledóchowskiej w Poznaniu 20 czerwca 1983 roku Ojciec Święty wypowiedział słowa z Ewangelii wg św.

Mateusza: „Ty jesteś Mesjasz (Chrystus), Syn Boga żywego!”. Powtórzył to wyznanie Szymona Piotra również 22 października 1978 roku, kiedy przypadło mu w udziale posługiwanie na Piotrowej Stolicy w Rzymie.

Poznań to miejsce szczególne, bo już w dwa lata po chrzcie Mieszka, Poznań pierwszy w Polsce, zaczął mieć swego biskupa. Od początku też, od czasów Mieszka, katedra biskupia w Poznaniu pozostaje pod wezwaniem Świętego Piotra, a później obu apostołów: Świętych Piotra i Pawła. Obaj też są patronami Poznania, ich postacie znajdują się w herbie miasta. Miasto odegrało podstawową rolę nie tylko w historii chrześcijaństwa, ale także w historii państwa i kultury polskiej. Katedra pod wezwaniem świętych apostołów Piotra i Pawła świadczy o tym, że od początku Kościół na tej ziemi piastowskiej i w całej Polsce związał się z Rzymem. Z Rzymem — nie tylko jako stolicą Piotra, ale także — jako ośrodkiem kultury. Stąd też kultura polska posiada znamiona zachodnioeuropejskie.

Współczesny Poznań to miasto wielkiej tradycji.

Miasto, które wyznacza w życiu narodu szczególny styl budowania wspólnego dobra. Miasto wielkich zakładów przemysłowych. Miasto współczesnej kultury uniwersyteckiej. Miasto, w którym tak szczególnie dojrzewała katolicka myśl społeczna oraz ogólnonarodowa struktura katolickich organizacji.

W Poznaniu papież dokonał wyniesienia na ołtarze poprzez beatyfikację służebnicy Bożej matki Urszuli Ledóchowskiej. Powołaniem Urszuli była młodzież i jej wychowanie, poza tym wieloraka pomoc w duszpasterstwie Kościoła. Drogę tego powołania odkryła w krakowskim klasztorze Sióstr Urszulawww.konkatedra-ostrowwlkp.pl

nek. Stamtąd to w 1907 roku wyruszyła — za wiedzą papieża św. Piusa X — na pracę apostolską do ówczesnego Petersburga. W 1914 roku zmuszona do opuszczenia Rosji, apostołuje w krajach skandynawskich i rozwija wieloraką działalność na rzecz swej udręczonej Ojczyzny. Kiedy po wojnie poprosiła papieża Benedykta XV o zatwierdzenie nowego zgromadzenia, które powstało w nadzwyczajny sposób podczas jej apostołowania, otrzymała to zatwierdzenie. Ówczesny generał jezuitów, a rodzony brat matki Urszuli, ojciec Włodzimierz Ledóchowski, był wobec Stolicy Apostolskiej rzecznikiem dzieła swej siostry. Duży wpływ na życie błogosławionej i jej rodzeństwa wywarł ich stryj, kardynał Mieczysław Ledóchowski, arcybiskup gnieźnieńsko-poznański, prymas Polski, późniejszy prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Właśnie w Poznaniu, walczył on z polityką pruskiego kulturkampfu o zachowanie wiary, polskości i autonomii Kościoła, za co był prześladowany i więziony. W Pniewach, blisko Poznania, znajduje się macierzysty dom Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego — zwanych powszechnie: urszulanki szare. Matka Urszula Ledóchowska jest założycielką tej polskiej gałęzi urszulanek, a także domu w Pniewach. Zgromadzenie rozprzestrzeniło się szybko w różnych częściach Polski, a także w różnych krajach poza Polską i poza Europą. Równocześnie matka Urszula apostołowała (na życzenie Stolicy Apostolskiej) w Rzymie dokonała swoich ziemskich dni 29 maja 1939 roku i tam znajduje się jej grób w domu generalnym przy via del Casaletto. Papież Jan Paweł II, wpisując matkę Urszulę Ledóchowską w poczet błogosławionych, pozostawił ją Kościołowi w Polsce i Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek na chwałę Bożą, ku podniesieniu dusz ludzkich i wiecznemu ich zbawieniu. ks. Aleksander Nawrocki

5

Wizytacja

WIZYTACJA PASTERSKA

W konkatedrze 10 i 11 marca odbyła się wizytacja kanoniczna w parafii. Przeprowadził ją ks. biskup senior Stanisław Napierała.

Wizytacja rozpoczęła się we wtorek, 10 marca,

w szpitalu przy ul. Wrocławskiej. Tego dnia ks. bp Stanisław odwiedził kapłanów mieszkających na terenie parafii oraz siostry klaryski i siostry elżbietanki. Ku radości dzieci przybył do świetlicy Boże Podwórko prowadzonej przez Konferencję św. Wincentego a Paulo.

W środę, 11 marca, ks. bp Napierała gościł w Zespole Szkół Ekonomicznych. W swoim wystąpieniu dyrektor Beata Matuszczak podkreślała, że w październiku szkoła będzie świętować jubileusz 90-lecia istnienia. Ks. Biskup i towarzyszący mu: ks. prałat Tomasz Ilski i ks. Eugeniusz Synowiec obejrzeli musztrę w wykonaniu młodzieży, zapoznali się z historią szkoły i wysłuchali koncertu chóru. Po wizycie w szkole ks. bp Stanisław udał się na cmentarz przy ul. Limanowskiego. Potem spotkał się z przedstawicielami grup duszpasterskich i katechetami.

Zwieńczeniem wizytacji w konkatedrze była uroczysta Msza św., podczas której Ks. Biskup udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania. Na początku Eucharystii Ks. Proboszcz zdał sprawozdanie z życia parafii. – Nasza parafia licząca 13.928 osób jest społecznością ludzi starszych. W niedzielę na Mszę św. przychodzi ok. 30 proc. wiernych, ale co jest naszą radością bardzo wielu przystępuje do Komu6

nii św. W parafii działa wiele grup modlitewnych i duszpasterskich. Modlimy się, by w większym stopniu zaangażować młodzież i dzieci w liturgię i życie parafialne. Nasze modlitwy wspierane są przez siostry klaryski kapucynki i siostry elżbietanki. Troszczymy się także o wygląd naszego kościoła i obejścia wokół kościoła. W kościele pracom konserwatorskim poddano 24 okna witrażowe. Zakończono porządkowanie obejścia wokół kościoła. Przeprowadzono remont starego biura parafialnego, w którym mieści się obecnie świetlica dla dzieci i młodzieży.

W znacznym stopniu wyremontowano pomieszczenia w Domu katolickim. Na cmentarzu systematycznie i w miarę możliwości zakładane są chodniki. Obecnie przystępujemy do wymiany dachówek na wszystkich wieżach – powiedział ks. prałat Ilski. W homilii Ks. Biskup odniósł się do Dekalogu. – Przykazania Boże są prawem moralnym, które obowiązuje we wszystkich czasach i na wszystkich miejscach bez względu na to, czy ktoś jest chrześcijaninem, czy wyznawcą innej religii, bo to jest prawo, które jest wpisane w naturę człowieka. Wszędzie na całym świecie ludzie czują, że nie wolno zabijać, nie wolno kłamać, nie wolno kraść, nie wolno krzywdzić innych i że jest Ktoś, którego trzeba czcić. Przykazań nie można odrzucać, nie wolno ich ignorować – mówił Celebrans. Przed zakończeniem uroczystości przedstawiciele młodzieży wypowiedzieli słowa wdzięczności Bogu za dary Ducha Świętego, ks. bp.

Napierale za udzielenie sakramentu bierzmowania, proboszczowi, księżom wikariuszom, katechetom za formację duchową, rodzicom za trud wychowania i wszystkim za modlitwę. Przed udzieleniem pasterskiego błogosławieństwa ks. bp Napierała podziękował wszystkim za udział w Eucharystii, a także pochwalił proboszcza konkatedry za dbanie o świątynię. W czasie uroczystości zaśpiewał chór św. Grzegorza i uczestniczyły w niej poczty sztandarowe.

Ewa Kotowska-Rasiak ZDJĘCIA Z WIZYTACJI NA: www.konkatedra-ostrowwlkp.pl/galeria WIELKANOC 2015

Dla Dzieci

Znajdź drogę labiryntu - mózgu, wybierając te dobre rzeczy, o których powinieneś myśleć.

Przeczytaj List do Galatów 5,22 – a dowiesz się, o co naprawdę chodzi.

Rozwiązanie: .............................................................................. .............................................................................. .............................................................................. .............................................................................. ..............................................................................

Kochane Dzieci, oto zadanie dla odważnych!

Przeczytaj fragmenty Ewangelii wg św. Marka, rozdział 15,42-47 oraz rozdział 16,2-8 opisujące wielkanocne wydarzenia. Uzupełnij poniższe zdania według podanych w nawiasie wersetów. Następnie przepisz odnalezione słowa do kratek na dole.

- Było (1)____________________________, czyli dzień przed (2) __________________________(15,42).

- Przyszedł Józef z (3)_____________________, który również (4)_____________królestwa Bożego (15,43).

- Ogarnęło je bowiem zdumienie i (5) ________________________ (16,8).

- (6)________________________________________więc do grobu (16,5).

- Nadeszła godzina (7)____________________________________(15,33).

Teraz przeczytaj litery w ciemnych kratkach, aby dowiedzieć się, co młodzieniec powiedział kobietom u wejścia do grobu. Wpisz rozwiązanie:

___

_____________Ł

Gratuluje wytrwałym i cierpliwym.

Z pozdrowieniami – s. M. Jadwiga. www.konkatedra-ostrowwlkp.pl

7

Wokół nas Niniejsze pogrzeby, chrzty i śluby dokonały się w LUTYM 2015 r.

Odeszli do Wieczności...

Skoczylas Władysława, ul. Sobieskiego Wawrzyniak Irena, ul. Partyzancka Gniazdowski Stanisław, ul. Kopernika Kubiak Teresa, ul. Wrocławska

Maciejewska Helena, ul. Hallera Smektała Helena, ul. Kościuszki Siergiejczyk Paulina, ul. Piłsudskiego Koliński Zbigniew, ul. Kopernika

Szumniak Leon, ul. Piłsudskiego Roszak Zenon, Pl. Bankowy Fochler-Sitarek, ul. Kaliska Kryś Józef, ul. Sobieskiego

Sakrament chrztu przyjęli... Łaski Krzysztof, Rynek Leki Lilianna, Konarzewo Jurek Gabriel, ul. Żwirki

Maryniak Mikołaj, ul. Wyjazdowa Kukuła Magdalena, ul. Partyzancka Maciejewska Maria, Sobótka

Przybyłek Stefania, ul. Południowa

Związek małżeński zawarli...

Daria Witoń i Dariusz Matuszewski

Ksiądz Biskup na Bożym Podwórku Świetlica Boże Podwórko dostąpiła zaszczytu i radości goszczenia w swoich progach ks. bpa Stanisława Napierałę, który przybył do świetlicy we wtorek, 10 marca w towarzystwie ks. proboszcza Tomasza Ilskiego i ks.

Eugeniusza Synowca.

Gości powitali i wprowadzili do świetlicy przedstawiciele Zarządu Stowarzyszenia Konferencji św. Wincentego a Paulo w osobach: Jerzego Grzegorskiego, Ireny Dutkowskiej i Ewy Koniecznej. Podczas spotkania była okazja, aby dostojnym gościom opowiedzieć o działalności świetlicy i pochwalić się osiągnięciami. Następnie, przy gitarowym akompaniamencie pana Darka Suskiego, wszyscy wspólnie chwalili Boga pięknym śpiewem, a nawet tańcem.

Dzieci usłyszały wiele pozytywnych słów ze strony Księdza Biskupa na temat swojej świetlicy. Najbardziej ucieszyły się, gdy Ksiądz Biskup stwierdził, że czuje w tym miejscu dobrą atmosferę pełną życzliwości i miłości. Ksiądz Biskup zaproponował nawet, aby rozszerzyć nazwę świetlicy – została ona nazwana przez niego „Bożym Podwórkiem – Bożą

Rodzinką – Bożą

Miłością”. Po wspólnej modlitwie prowadzonej przez Księdza Biskupa, wszyscy otrzymali Boże błogosławieństwo i pamiątkę w postaci obrazka przedstawiającego Świętą Rodzinę.

Na zakończenie spotkania postanowiono zaprosić ks. bpa Stanisława i towarzyszących mu księży do obejrzenia galerii prac plastycznych dzieci z Bożego Podwórka. Wystawa zachwyciła gości, a dzieci z tego powodu poczuły się wyjątkowo (stwierdziły, że warto było się starać!).

Ewa Konieczna

Zespół Redakcyjny: ks. Aleksander Nawrocki, Jerzy Grzegorski, Justyna Sprutta, s. Jadwiga, Anna Kierzek, Dawid Łakomy, Jacek Ryczkiewicz. Korekta: Kibi.

Nasi korespondenci: Renata Jurowicz, Ewa Kotowska-Rasiak, Ryszard Bartoszek i inni.

Rycina Konkatedry ze zbiorów firmy Wienerberger.

Wydawca: Parafia Konkatedralna pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrowie Wielkopolskim. gazetka@konkatedra-ostrowwlkp.pl Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych artykułów.

8

Gazetka przeznaczona do użytku wewnętrznego