KBF: Om berggids te worden moet je allround een sterke bergsporter zijn. Enkel een goede rotsklimmer, watervalijsklimmer of fervent skiër zijn, volstaat niet. Hoe heb je de opleiding tot berggids ervaren? Jonas: Zo’n opleiding is stresserend, maar dat is oké. In Zwitserland verloopt de opleiding in modules die in een vooropgestelde volgorde moeten afgelegd worden, te beginnen bij skiën. Als je slaagt voor een module mag je naar de volgende, indien je niet slaagt, moet je een jaar wachten om je opnieuw voor dezelfde module te presenteren. Drie keer falen op dezelfde module betekent uitsluiting van de opleiding. De experts willen zien wat je technisch kan, maar ook hoe je reageert in stress-situaties, bij vermoeidheid, hoe je dan beslissingen neemt enz. De opleiding is fysiek en mentaal veeleisend. Er wordt continu naar alle deelnemers gekeken en er zijn weinig momenten van rust. Als je voor een module slaagt is dat telkens toch een opluchting. Daarnaast is het een vrij dure opleiding; een module moeten herhalen is dus kostelijk. Maar eens in de praktijk ben je blij dat de opleiding zo verloopt, want het geeft je wel tools om de juiste beslissingen te nemen eens je met klanten onderweg bent in een vaak risicovolle omgeving. Jef: Ik ben in 2017 gestart met de Oostenrijkse gidsopleiding en door Corona heb ik die pas gisteren (21/12/2020) officieel afgerond en ben ik gediplomeerd. Het is gestructureerd in opleidingsblokken van ongeveer een week, waarbij telkens een andere discipline aan bod komt. Je start met sportklimmen en daarna alpiene rotsklimmen. Tegen de winter aan lawinekunde en toerskiën, zo verdiep je je telkens in nieuwe thema’s met ook heel wat huiswerk. Na de eerste cursus Hochtouren word je dan Anwärter (in Zwitserland ‘Aspirant’) en mag je beginnen gidsen. Daarna volgen nog een 6-tal delen om dan na een 2e Hochtouren-stage je opleiding af te ronden, normaal in Chamonix maar coronagewijs was het nu anders georganiseerd.
Ik heb die opleiding ervaren als sterk op hard skills maar zwakker op soft skills… Bijvoorbeeld hoe je omgaat met iemand die angst heeft, komt amper aan bod. Dat was opvallend want binnen het Alpenverein zijn er meer pedagogen actief en worden opleidingen net opgesteld om iedereen zo veel mogelijk ‘mee’ te krijgen. En in het gidsen lijkt dat bijna omgekeerd, verantwoordelijkheid over het leren zelf wordt bij de deelnemer gelegd en de gids controleert enkel. Mijn perspectief ligt daar anders in. Ik heb moeite met die andere aanpak en het soms zelfs schreeuwen tegen een cursist. Jonas: Ook in Zwitserland is dat gelijkaardig, de opleiding lijkt meer op een langgerekt examen waarbij je continue moet aantonen dat je er klaar voor bent op technisch en fysiek vlak, met minder aandacht voor ondersteuning van de klant. Enkel in een korte -meer theoretische- module over communicatie en bespreking van een aantal cases zet men wat meer in op die soft skills. KBF: Er zijn er wel meer die dromen van berggids worden, welke ingesteldheid is er voor nodig? Jonas: Het begint bij het willen delen van je passie voor de bergen. Daarbij komt dan doorzettingsvermogen, een goede portie motivatie en open staan om een specifieke manier van werken aan te nemen. Technieken worden verondersteld juist uitgevoerd te worden, beklimmingen of tochten net zo omkaderd als de manier dat het aangeleerd wordt. Jef: Je motivatie om gids te worden moet enorm hoog zijn, doorzettingsvermogen is een must. Er wordt te veel geredeneerd dat je vooral die zware ingangsproeven te doorlopen hebt… maar het is veel meer dan dat. Ik wist al van mijn 16 jaar dat ik berggids zou worden… en ik heb er 10 jaar over gedaan om het waar te maken, ook al woon ik in Oostenrijk. Jonas: Toen ik besliste om aan de opleiding deel te nemen, was ik allicht nog een beetje naïef te denken dat ik er als alpinist geheel klaar voor was… terwijl het toch nog een lang en vermoeiend leerproces was. Vooral aan mijn skiniveau moest gewerkt worden. Mijn intentie was hier niet langer dan een jaar te blijven, maar toen vond ik werk en leerde ik mijn vriendin kennen. Dus nooit meer teruggekeerd.
Jef Verstraeten · Geboren in 1994 en tot zijn 14 jaar in Kessel-Lo gewoond · Nog voor hij kon lopen klauterde hij al op de blokken van Fontainebleau · Studeerde sport-, cultuur- en eventmanagement in Kufstein · Woont met zijn vriendin in het Oostenrijkse Obernberg am Brenner, Tirol. · Opende zelf een sportklimmassief · Eet als veganist liefst een Gröstl in de berghutten · UIAGM Ski- en Berggids sinds december 2020 - opende zelf een sportklimmassief op de Pfriemeswand (Nockspitze)’ · www.berggids.be
Foto: Jef tijdens de first ascent, 100hm WI4+/5 op zijn huisberg Obernberger Tribulaun
24
