Eilanden in de Middellandse zee en wereldwijd

KRETA - de E4 'heel Kreta over langs het Europese Wandelpad nummer vier'

Iedereen kent wel de GR's, de Grote Routepaden, die zich meestal beperken tot een streek. Daar zijn er in Europa honderden, zo niet duizenden van. Maar wist je dat er ook E-routes bestaan? Het zijn Europese wandelroutes die zich uitstrekken over het gehele continent en vele verschillende landen aandoen. Momenteel zijn er zo’n twaalf. De E4 waarvan hier sprake loopt van Gibraltar in Spanje tot in Cyprus en kruist onderweg onder meer de Sierra Nevada, de Pyreneeën, de hele alpenboog en een heel groot stuk Oost-Europa alvorens zuidwaarts af te buigen en via het Griekse vasteland in Kreta terecht te komen. Hier legt hij zo'n 500 kilometer af van Kissamo Kastelli in het westen naar Kato Zakros in het oosten. Als je het hele traject wilt wandelen, moet je wel zelfvoorzienend zijn. Ook al is het mits wat planning mogelijk om grote delen van dorp naar dorp te stappen, dit is niet voor de hele route het geval. Wildkamperen is 'officieel' verboden, maar zolang je niet op privégrond gaat staan zou dit in de praktijk geen problemen mogen opleveren. Hou er wel rekening mee dat het op Kreta hoog in de bergen verdacht koud kan worden en er in het voorjaar zelfs nog sneeuw kan vallen! Vele wandelaars hebben zich hier al door laten verrassen. Ben je dus op zoek naar rust in de bergen op een wild eiland in de Middellandse Zee, dan is dit vast iets voor jou.

• totale afstand: zo'n 500 km • aantal dagetappes: 23 • beste seizoen: voorjaar (half april tot half juni) • overnachtingsmogelijkheden: zeer afwisselend (hotel, B&B, camping...) maar ook vaak zelfstandig bivakkeren • restauratiemogelijkheden: redelijk veel, niet echt dagelijks, maar meestal toch om de twee dagen MALLORCA - GR221: Tramuntana 'Ruta de la pedra en sec' of 'De route van de droge stenen muren'

Wat de Duitsers al lang weten, is voor vele Belgen nog niet bekend. Namelijk dat Mallorca niet alleen een eiland voor zonnekloppers is, maar dat er ook heerlijk gewandeld kan worden. Waar het zuiden van het eiland grotendeels vlak is, rijzen er in het noorden zeer abrupt bergen van meer dan 1.000 meter op uit de zee. Het is de bedoeling dat dit langeafstandswandelpad uiteindelijk helemaal vanaf Port d'Andratx in het zuidwesten tot aan Pollença in het noordoosten loopt, maar er zijn nog enkele disputen met lokale landeigenaars die uitgeklaard moeten worden. De totale afstand zou 150 kilometer bedragen en verdeeld zijn over 8 dagetappes. Het merendeel van dit traject is momenteel reeds gemarkeerd met de klassieke witrode GR-streepjes en bewegwijzerd met houten paaltjes. De route begint en eindigt op zeeniveau en brengt je doorheen de hele Tramuntanabergketen tot hoogtes van meer dan 1.200 meter, steeds met een zeer indrukwekkend zicht op de wilde Middellandse Zee links van je, en het prachtige binnenland rechts van je. Het mag dan misschien niet 'de grote wildernis' zijn, maar het is vast wilder, woester en vooral mooier dan je van dit feesteiland verwacht had. Momenteel zijn reeds vijf van de acht geplande berghutten open, maar je passeert onderweg genoeg dorpjes om elke dag een alternatieve overnachtingsplaats te kunnen vinden. Ook aan winkels en restaurantjes is er geen gebrek, zodat je elke dag met een relatief lichte rugzak op stap kunt. De route vanaf Valldemossa tot Pollença is klaar en is goed voor vijf volwaardige stapdagen.

• totale afstand: zo'n 150 km • aantal dagetappes: 8 (waarvan de laatste vijf reeds bewegwijzerd en gemarkeerd zijn) • beste seizoen: voorjaar en najaar (van half juni tot half september is het er vaak te warm) • overnachtingsmogelijkheden: dagelijks meerdere opties (berghut, hotel, B&B...) • restauratiemogelijkheden: dagelijks meerdere opties (restaurants, winkels...)

CORSICA - GR20: A travers la montagne Corse - Fra li Monti ' Dwars door de pracht van Corsica over wat bekend staat als de moeilijkste GR van Europa'

De GR20 heeft een bijna mythische betekenis voor vele wandelaars. En dat zul je in de zomer dan ook geweten hebben: rustig is het er dan nooit. De volledige route slingert zich gedurende zo'n 15 stapdagen over iets meer dan 180 kilometer tussen Calenzana in het noorden en Conca in het zuiden. Ook al stappen de meeste mensen deze route van noord naar zuid en staat die in de meeste reisgidsen ook zo beschreven, ze is wel in twee richtingen gemarkeerd. En eigenlijk is het veel logischer om in het zuiden te beginnen. De zwaarste dagetappes liggen immers in het noorden en op die manier heb je reeds wat conditie opgebouwd en eindig je met de climax. Veel mensen doen ook enkel het noordelijke, meest spectaculaire deel, van Calenzana tot Vizzavona, het eerste dorp en bevoorradingspunt dat je pas passeert na 9 dagen stappen. In het zuidelijke deel kom je er meer tegen. Overnachten en eten kan telkens in een berghut. Vaak zijn deze enkel in juli en augustus open en direct volgeboekt. Je mag naast deze hutten op een legale manier je eigen tentje opzetten, maar dan weegt je rugzak direct een pak zwaarder natuurlijk. Wildkamperen in het Nationaal Park is ten strengste verboden (vooral omwille van brandgevaar) en wordt zeer streng gecontroleerd. De GR20 mag dan misschien populair zijn, deze tocht over de Berg in de Zee, zoals Corsica genoemd wordt, zal je met zijn wilde karakter en woeste uiterlijk voor altijd bijblijven. SARDINIË - Il Selvaggio Blu 'een extreme zevendaagse trektocht langs de woeste oostkust van Sardinië'

De Selvaggio Blu, het Wilde Blauw. Wat een passende benaming bij deze extreme tocht. Want wild, dat is hij zeker. Voor een afstand van 42 kilometer worden zeven dagen uitgetrokken! En blauw is hij ook, de prachtige Middellandse Zee is immers nooit veraf. Deze tocht is uniek (en zwaar!) omwille van verschillende redenen. Ten eerste is het niet zomaar een trektocht, er moet immers ook geklommen en gerappeld worden. Het eigenlijke klimniveau overschrijdt nooit de vierde graad, maar je hebt natuurlijk wel kennis van zaken en het juiste materiaal nodig. Overnachtingsmogelijkheden zijn er niet. Er dient op het einde van elke dag gebivakkeerd te worden. Aan jou de keuze of je hiervoor een tent, tarp of bivakzak meeneemt. Het regent hier bijna nooit... Wat ons ineens bij de grootste hinderpaal van dit traject brengt: er is zo goed als nergens water te vinden! Je moet berusten op regenwater dat onderweg in kleine rotspoeltjes is blijven staan, of water dat is opgevangen door lokale herders. Soms zijn dit grote regentonnen, soms een klein gemetst bassin ingekapseld in een grot, of grote afgesneden plastic flessen die water opvangen dat vanaf stalagtieten naar beneden drupt. We zeiden al dat deze tocht 'extreem' is. En om het net nog iets extremer te maken, is deze trektocht nauwelijks gemarkeerd en is er heel vaak van een wandelpad zelfs geen sprake. Ondertussen is er een deftige kaart, een engelstalige gids en bestaan er gpx-files voor in je GPS, maar gemakkelijk wordt het nooit. De GR20 mag dan misschien bekend staan als de moeilijkste GR van Europa, maar mocht de Selvaggio Blu ook een GR zijn en geen privé-initiatief, zou hij moeiteloos met de eerste prijs gaan lopen.

• totale afstand: ongeveer 180 km • aantal dagetappes: 15 (negen voor wie enkel het noordelijke traject wil stappen) • beste seizoen: einde juni en begin september (in juli en augustus is het er vaak te heet en te druk) • overnachtingsmogelijkheden: dagelijks berghutten • restauratiemogelijkheden: dagelijks berghutten, pas na 9 dagen kom je een dorp met een winkel tegen • totale afstand: slechts 42 km • aantal dagetappes: 7 (!) • beste seizoen: voorjaar en najaar (in de zomer is het er te warm en te droog) • overnachtingsmogelijkheden: enkel zelfstandige bivak mogelijk • restauratiemogelijkheden: geen (na drie dagen stappen is er wel een exit mogelijk in Cala Goloritze en in de zomer is er overdag misschien een strandbar geopend in Cala Sisine, op het einde van dag 6)

SAO TOME en de Pico Cao Grande 'een onwaarschijnlijke eilandengroep voor de westkust van Afrika'

Niet alleen de Fransen waren bedreven in het wereldwijd koloniseren van eilanden. Zo zijn de Canarische Eilanden nog steeds Spaans en Madeira nog steeds Portugees, net zoals die andere belangrijke eilandengroep in de Atlantische Oceaan: de Azoren. Vele andere zijn in de loop der tijd onafhankelijk geworden. Zo zijn er nog de Kaapverdische Eilanden én de dubbelarchipel van Sao Tomé en Principe, waarbij vooral het eerste eiland met de hoofdprijs gaat lopen. De grote trekpleister hier is de Pico Cao Grande (de Grote Honden Piek), een onwaarschijnlijke rots die het hele eiland domineert en die op deze wereld haar gelijke niet heeft. Ze is 663 meter hoog, waarbij de eigenlijke wanden zo'n 300 meter oprijzen. Ze is al beklommen, maar je moet een serieuze avonturier zijn om er zin in te hebben: je kampt er met brokkelige rots, insecten, spinnen, ander ongedierte dat in elk gat in de rots kan zitten, een tegenwerkende vegetatie en een zeer vochtig klimaat. Deze rots trekt wolken aan en is vaak in mist gehuld. Dan kun je misschien beter gaan wandelen. Van een meerdaagse trektocht is hier niet echt sprake, maar op het eiland zijn meerdere dagtochten uitgewerkt, gaande van 4 tot 20 km. De langste wandeluitdaging is een tweedaagse langs de wilde westkust.

• totale afstand: dagtochten in alle afstanden mogelijk • aantal dagetappes: voornamelijk dagtochten • beste seizoen: van december tot februari en van juni tot september • overnachtingsmogelijkheden: het toerisme mikt hier eerder op ecolodges en luxeresorts. Er is meer dan genoeg keuze, maar meestal niet zo goedkoop (hoewel je na enig zoeken of eens ter plekke altijd wel iets vindt). • restauratiemogelijkheden: aangezien de meeste tochten dagetappes zijn en de meeste mensen tijdens hun verblijf op dezelfde locatie overnachten, zijn het vermoedelijk ook je gastheren die je dagelijks van eten zullen voorzien. DE AZOREN - beklimming van de PICO 'een hoogtepunt tussen Europa en Amerika'

De Azoren zijn sowieso al een wandelparadijs. Met een keuze tussen kustwandelingen, tochten door oerbossen en wandelingen door en over de bergen is hier voor elk wat wils. Elk van deze 9 eilanden heeft een eigen karakter en biedt verschillende landschappen en dus tochten aan. Santa Maria is waarschijnlijk het minst spectaculair voor de wandelaars, maar heeft de meeste stranden. Sao Miguel is het grootst en biedt daarmee de grootste verscheidenheid, maar is waarschijnlijk ook het drukst. Faial heeft in het midden een heuse Caldeira liggen waar een spectaculaire tocht langs loopt. Flores en Sao Jorge gaan beide met de hoofdprijs lopen als het aankomt op 'mooiste eilanden' en 'mooiste wandelroutes'. Terceira en Graciosa zijn beide een bezoek waard, maar zijn iets minder wild en wat dichter bebouwd. Corvo is zeer spectaculair, maar zo klein dat het meestal als daguitstap vanuit Flores wordt bezocht. En dan is er nog het eiland Pico, met de gelijknamige top. Met zijn 2.351 meter is het een van de hoogste toppen in de Atlantische Oceaan. Een beklimming vanaf zeeniveau is mogelijk, maar dan doe je er best twee dagen over. De meesten mensen beginnen aan de 'Casa de Montanha' op 1.221 meter hoogte. Er staat je dan nog steeds een klim van meer dan duizend hoogtemeters te wachten. Ook al gaat het om wandelen en niet klimmen, toch heeft de berg al meerdere slachtoffers gemaakt door zelfoverschatting en roekeloosheid. Het is alleszins de zwaarste tocht die je op de Azoren kunt doen.

• totale afstand: 1.150 hoogtemeters op en af • aantal dagetappes: 1 (reken op ongeveer zes uur vanaf de Casa de Montanha en weer terug) • beste seizoen: van mei tot en met december • overnachtingsmogelijkheden: onderweg zijn er geen overnachtingsmogelijkheden, op het eiland zelf daarentegen zijn er genoeg voorhanden. • restauratiemogelijkheden: onderweg zijn er geen restauratiemogelijkheden.

LA RÉUNION - GR R1: Tour du Piton des Neiges 'in 2019 verkozen als mooiste wandelroute van Frankrijk'

Een mini-expeditie op het dak van de Indische Oceaan, mooi verwoord. Deze trektocht voert je in enkele dagen rondom de hoogste top van het eiland: de Piton des Neiges (3.070 m). Zonder extreem moeilijk te zijn, vraagt hij wel de nodige stapconditie en de juiste kledij om met de snel wisselende weersomstandigheden om te kunnen gaan. Ook al is hij maar 58 kilometer lang, de tocht is wel onderverdeeld in zes stapdagen van elk ongeveer een zestal uur (pauzes niet meegerekend). Bijna elke dag zijn er zijtrajecten mogelijk, naar spectaculaire uitzichtspunten of de top van de Piton des Neiges zelf. Het is vooral een excuus om één van 's werelds 'coolste' eilanden te gaan verkennen. Zo ligt hier ook nog de Piton de la Fournaise, één van de actiefste vulkanen ter wereld die beklommen kan worden. Wil je meer wandelen, en heb je aan de GR R1 niet genoeg, dan liggen hier ook nog de GR R2 en R3 op jou te wachten, twee andere meerdaagse tochten die andere delen van het eiland doorkruisen. En verder kan je hier allerlei soorten actieve sporten beoefenen, zowel op zee (snorkelen, duiken, surfen...) als in de bergen (wandelen, mountainbiken, canyoning...) En als je na dat alles toe bent aan wat rust, is er uiteraard nog steeds het tropische strand. La Réunion is misschien niet gemakkelijk en goedkoop om er te geraken, maar eens je er bent, waan je je in het paradijs.

• totale afstand: 58 km • aantal dagetappes: 4 tot 6 • beste seizoen: van mei tot november • overnachtingsmogelijkheden: dagelijks meerdere opties (berghut, gîte, maar ook campings en wildbivaks zijn mogelijk) • restauratiemogelijkheden: dagelijks meerdere opties (restauratie in de hutten of gîtes, kleine winkeltjes bij de locals...) NIEUW CALEDONIË - GR R1 Sud (NC1) 'een exotische trektocht doorheen prachtige ongerepte natuur'

Naast het eiland van La Réunion zijn de Fransen er ook in geslaagd nog enkele andere exotische locaties op de wereld officieel 'Frans' te houden. Het gaat dan bijvoorbeeld nog over Frans-Guyana in ZuidAmerika, maar verder vooral over vele eilanden, zoals Guadeloupe, Martinique, Frans-Polynesië en Nieuw-Caledonië. Daarnaast nog zes andere locaties, samen goed voor 2,6 miljoen extra Franse inwoners! De Fransen wandelen graag en zijn zeer actief in het aanleggen van GR's of Grote Routepaden. En dat doen ze dus ook in deze regio's. Deze GR R1 moet één van de mooiste en meest exotische GR's zijn die er bestaan. Hij is verdeeld in een noordelijk en een zuidelijk deel, waarvan vooral de zuidelijke variant hoog aangeschreven staat. Dagafstanden nemen ongeveer zes tot zeven wandeluren in beslag. Je passeert stranden en bergen en doorkruist oerbos met planten en bomen die nergens anders op de aarde voorkomen. Elke dag passeer je drinkbaar water, gaande van kleine stroompjes tot heuse rivieren. Dat dit geen 'walk in the park' is, bewijst het feit dat je vele ervan moet doorwaden en dat dit soms niet mogelijk is bij of na zware regenval. Op het noordelijke traject wordt inzake eten en overnachten meer zelfstandigheid van je verwacht. Het hier beschreven zuidelijke traject houdt elke dag halt in een dorp of een refuge en laat je dus toe om lichter bepakt op stap te gaan.

• totale afstand: zo'n 127 km • aantal dagetappes: 7 • beste seizoen: van juli tot januari (beste maanden om te wandelen zijn september, oktober en november) • overnachtingsmogelijkheden: dagelijks een berghut of een gîte in een dorp • restauratiemogelijkheden: dagelijks in een berghut of in een dorp