27 historias para tomar a sopa

para tomar a

Ursula W枚lfel Ilustraci贸ns de

Bernasconi

para tomar a

Título orixinal en alemán: Siebenundzwanzig Suppengeschichten Colección SETELEGUAS © da edición orixinal: Thienemann Verlag (Thienemann Verlag, GmbH), Stuttgart/ Wien, 1968 © do texto: Ursula Wölfel, 1993 © das ilustracións: Pablo Bernasconi, 2005 © da tradución ao galego: Paco Mirandeira, 2005 © desta edición: Kalandraka Editora, 2009 Italia 37. 36162 Pontevedra Telf.: 986 860 276 editora@kalandraka.com www.kalandraka.com

Impreso en Eujoa, Asturias Terceira edición: xullo, 2009 ISBN: 978-84-8464-516-0 DL: PO-42-05 Reservados todos os dereitos

para tomar a

Ursula W枚lfel Ilustraci贸ns de

Bernasconi

1. A HISTORIA DA ÁRBORE DOS NENOS

p. 09

2. A HISTORIA DO PATO NOITÉBREGO

p. 11

3. A HISTORIA DO RAPOSIÑO NA TORRE

p. 13

4. A HISTORIA DOS DOUS SALTÓNS

p. 15

5. A HISTORIA DO PINCHOPAU

p. 17

6. A HISTORIA DA RA E DOS PEIXES

p. 19

7. A HISTORIA DOS BACORIÑOS

p. 21

8. A HISTORIA DA MÁQUINA DE SALTOS

p. 23

9. A HISTORIA DA VACA

p. 25

10. A HISTORIA DA BOLBORETA ACABADA DE NACER

p. 27

11. A HISTORIA DA PÍNTEGA

p. 29

12. A HISTORIA DO NENO E DO PAXARO

p. 31

13. A HISTORIA DO ESQUÍO E DOS RATOS

p. 33

14. A HISTORIA DO CABALIÑO NA NEVE

p. 35

15. A HISTORIA DO FLAN E O GATO

p. 37

16. A HISTORIA DO COCHE PEQUENO E DA TOUPA

p. 39

17. A HISTORIA DO LEBRATO ORELLUDO

p. 41

18. A HISTORIA DAS GALIÑAS E DA LOMBRIGA

p. 43

19. A HISTORIA DA PELOTIÑA VERMELLA

p. 45

20. A HISTORIA DO LAMEIRO GRANDE

p. 47

21. A HISTORIA DO CARACOL NA CIDADE

p. 49

22. A HISTORIA DO CAN E A BONECA

p. 51

23. A HISTORIA DA ARAÑIÑA E DO CERVO

p. 53

24. A HISTORIA DO SOMBREIRO VOADOR

p. 55

25. A HISTORIA DO ESCARAVELLO GORDO

p. 57

26. A HISTORIA DA MANTEIGA E A FORMIGA

p. 59

27. A HISTORIA DA TARTARUGA E O OURIZO

p. 61

Unha vez un neno non quería tomar a sopa.

A nai díxolle: «Voucha dar eu».

Entón o neno respondeu: «Está moi quente!».

A nai remexeu a sopa.

Agora xa non estaba quente.

Pero entón o neno virou a cabeza e repuxo: «Non teño fame. Non quero comer. Quero xogar».

Daquela a nai empezou a contarlle un conto para que tomase a sopa.

•1 • A HISTORIA DA ÁRBORE DOS NENOS

Era unha vez unha nena que tiña un globo e o vento arrincoullo da man. «Para, para!» berrou a nena, e a árbore prendeulle o globo. A nena subiu a un banco, do banco subiu á árbore e agarrou o globo coas dúas mans. «Baixa!», berráronlle os outros nenos. Pero a nena respondeu: «Non podo baixar, que teño que agarrar o globo». Entón un neno gabeou pola árbore. «Baixa!», berráronlle os outros nenos.

Pero o neno dixo: «Non podo, que teño que agarrar a nena, e a nena ten que agarrar o globo». Entón unha rapaza gabeou pola árbore. «Baixa!», volveron berrar os nenos. Pero a rapaza dixo: «Non podo baixar que teño que agarrar o neno, e o neno ten que agarrar a nena, e a nena ten que agarrar o globo».

Entón un rapaz gabeou pola árbore. Primeiro colleu o globo e despois todos volveron baixar da árbore.

9

•2 • A HISTORIA DO PARRULO NOITÉBREGO

Unha vez un parrulo quixo saber como era a noite. Así que non se foi cos outros parrulos para o galiñeiro; sentou no prado e observou como ía escurecendo. Púxose o sol e saíron as estrelas. Era todo tan fermoso que quedou abraiado ollando para elas. Pero cada vez ía escurecendo máis. O ceo era inmensamente grande e o parrulo era moi pouca cousa no medio do prado. De súpeto apareceu vagarosa a lúa por detrás das montañas. O parrulo estaba asustado, quería botarse a correr pero a lúa estaba en todas as partes. Pechou os ollos, pero a lúa seguía estando alí. O parrulo botouse a correr para o galiñeiro berrando: «Cuá, cuá, cuá!».

Entón chegou unha muller, riuse e meteuno no galiñeiro.

11

•8 • A HISTORIA DO RAPOSIÑO NA TORRE

Unha vez un raposiño quixo atrapar un paxaro. Pero o paxaro fuxiu e pousou no alto dunha torre. O raposiño subiu silandeiramente. Pero o paxaro voou para unha árbore e alí quedou o raposo só no alto da torre. Quixo baixar correndo pero xa non viu as escaleiras, o único que puido ver foi un burato negro. O raposiño púxose a ouvear de medo.

O paxaro berroulle: «Voa! Voa!». Pero o raposiño non sabía voar coma un paxaro. O esquío berroulle: «Salta! Salta!». Pero o raposo non sabía saltar coma un esquío. Soamente ouveaba cada vez máis. Nestas espertou o moucho, pestanexou e bateu o peteiro. Daquela o raposo asustouse, caeu a rebolos polo burato da escaleira. Agora estaba abaixo e sentíase feliz.

Sacudiu o po e marchou correndo. Xa non tiña ganas de pillar aquel paxaro.

13

Ao principio a nai só lle contou unha historia para tomar a sopa, e o neno escoitouna.

Abriu a boca para que lle entrase a culler completa, agora a sopa prestoulle.

Igual que lle prestaran as noces aos ratiños.

A nai volveu contrar outra historia para tomar a sopa, o neno escoitouna e volveu abrir a boca.

Agora aínda lle soubo mellor a sopa.

Tanto como lle gustara a herba ao cabalo.

A nai aínda lle contou outra historia.

A sopa gustáballe cada vez máis.

Igual que lle gustara o flan ao gato.

A nai seguiu contando, e o neno seguiu comendo.

E cando as historias para tomar a sopa remataron o prato estaba baleiro.

C O L E C C I Ó N

Un raposo que non atopa as escaleiras para baixar da torre, un saltalonxe e un saltaalturas que adoitan discutir, un osiño de peluche que consegue que o pinchopau se balancee, unha lebre orelluda que salvará ás súas compañeiras, un gato ao que lle encanta o flan, unha vaca que cansou de comer herba ou unha bolboreta que tiña medo a voar, son os habitantes destas vinte e sete historias cheas de tenrura que conseguen poñernos un sorriso.