Zeven gedichten ii

Zeven Gedichten II J. R. Jordens

Oktober, 2016

Alle rechten voorbehouden aan de auteur. Alle handelingen van reproductie, verkoop, publicatie en bodypainting zonder volmacht zijn onwettig.

Goud schrijf ik, zweer ik zilver steeds zwijg ik, blijf ik stout aan de rand van de zonderling dans ik dandy losse bokkenpoten, licht gestoord zilver’n hoorn biedt Ricard ‘t schimmeloor zwijg ik zilver zengend roodgloeiend word ik bloedend oud zwijg ik zilver (maar wijven willen goud)

Zilver het geneuk drie jongemannen pratend over neuken; onder een boom in de schaduw dicht bij elkaar er wandelt oh zie oh er wandelt een vrouw voorbij zie zie, zie, ze is gesmolten oh ze is gesmolten

Zout toen ADORNO nog maar een BABY was, lag hij eens met zijn benen in d'hoogte en: genadig in zijn moederss sschoot waarop zij hem zoogde, hij zoog BABY ADORNO jong filosoof onthechter dan ooit 'godverdomme,' zei die moeder toen, 'godverdomme moeder, zulke tieten zulke tieten hebt gij ineens gekregen'

Olie en hout W I J B R E K E N D E

W E R E L D,

S T E D E N

N I E U W E

B L A D S L A

O M

MANKT

Opeens

marinettis

de pentatoon, "de kokosnoot" (jonjo boos) en ja mbement onze woorden zijn dood leve onze woorden voor vijf seconden en ja onze woorden zijn dood leve onze woorden en ja leve onze dood

MANIFEST

en nu de buiging of de val en nu, ziet gij die tiet naast Adorno? mijn moeder, waarom schrijven wij? een borst staat getekend waar de woorden wit liggen W I J B R E K E N D E

W E R E L D,

S T E D E N

N I E U W E

B L A D S L

O M

A en nu, ziet gij de val? proeft gij zijn bloedend rubidium? my mother, why do we write? gij zit dan nu midden in mijn woord; mijn poëzie is muziek van de eenzaamste soort ik geef u de klanken opdat gij ze zingen kunt in uw hoofd la la la la la la la lul la la la la la la la la (encore)

“ma mère, pourqoui est-ce que je me sens si seul?” si si si si si si si seul si si si si si si si si (bis) en gij die mij niet zult lezen en hem niet zult horen gij en zult ook niet proeven tenzij gij u losmaakt tenzij gij valt tenzij, tenzij W I J B R E K E N D E

W E R E L D,

S T E D E N

N I E U W E

B L A D S L A

(tris)

O M

Rubidium TATTA’s in de tuin, barak in het schuim verzuim op slaappost onachtzaam bezigen de blaas te ledigen (hoor ‘t water klettert, spettert) naast mijn oor wijl eerder verketterden wij de miswijn en nog eens en nog eens het kon de rum zijn slangetijd voorafgaand aan ervaring een kameraad-ding, voorwaar met pasgeschoren Turkenhaar pasgechoten piquet of kut/haan (cock) en nog eens laten zien en nog eens kwijt moment, opvoering, feesttent de Renaultvent in ‘t verkeer, stapelkoning, het varken van weleer (moge hij nog vaker verjaren) onze besnorde commissaar doet er nog een schepje bovenop en nog één en nog eens

Jade In een vorig gedicht ben ik opgestaan in een vorig gedicht werd het woord wakker zoals in je oogen mijn ontboezeming lag onder je huid - druk ik me zuigend tot mijn lippen op je billen bloeden in dit gedicht sta ik toren tenger misschien zelfs met een gevat woordspel hier daar in een volgend gedicht maakt het laatste woord op het bed op de vloer (somtijds in de zetel) van de man van de tak het herfst en be blad ik geloof dat alles valt maar soms gewoon wrijft het woord zich over 't hoofd waarna het weer weer recht kan komen

de val

Zink In Baudelaires enivrez-vous drinkt de dichter zingt over wat overblijft? in ik zit niks ik bescheef mezelf dan dichterlijk "if it can breathe, it can sing" mijn broeder stierf gisteren ik zing

zing

zink