WegWijzer 2204

wegwijzer

KERST

wegwijzer

Ik mis iets met Kerstmis Wat had 2022 voor jou in petto?

Mag Kerstmis ook jou Kerstmis worden?

Kris gelooft … in een relatie en geluk

Het keerpunt Kinderpraat Ben je wel zeker?

Recept: lasagne met kippengehakt Kerstfeest

Wegwijzer

iseeneigentijdsdriemaandelijksblad.Hetweerspiegeltdedieperethema’sdiedemaatschappijboeien endaagtdelezeruitomzelfnatedenken.

Hetbladiseenuitgavevandeevangelischekerk.Deevangelischechristenenvormeneengroeiende groepvangelovigenvoorwiehetevangeliecentraalstaat.MetdeBijbelalsbasisvoorallefacettenvan hetleven,willenzezichzowelindekerkalsindemaatschappijinzettenvoordemedemens.

Reactiesinfo@weg-wijzer.netInfoopwww.weg-wijzer.netwww.eavlaanderen.be

Kerst mist

Lang geleden, toen ik nog jong was en verkering had, heb ik eens vier uur staan wachten op mijn vriendin. Wat duurde dat lang. Ik begon me na een tijdje af te vragen wat er zou kunnen gebeurd zijn omdat ze niet kwam opdagen. Was ze het vergeten? Wilde ze me niet meer zien? Misschien was er gewoon iets tussen gekomen? Later bleek er een goede reden te zijn voor haar te laat komen en was het buiten haar wil om gebeurd. En smartphones om berichtjes te sturen waren er natuurlijk nog niet. Waar is de tijd?

Als je zo verlangend naar iets uitkijkt, kan wachten lang duren. Maar ‘lang” is wel relatief. Ben je gehaast en sta je voor een stoplicht, dan kan het niet snel genoeg op groen springen. Sta je als vierde in de rij aan de kassa in de supermarkt, dan kan je je ergeren aan de traagheid van je voorgangers. En als je aan de telefoon hoort: “Er zijn nog vijf wachtenden voor u…” , dan heb je de neiging om de hoorn weer op de haak te leggen. We zijn allemaal te gehaast, hebben weinig tijd en bijgevolg ook weinig geduld. Dit is nu eenmaal de tijd waarin we leven.

Deze kerstperiode is nochtans de periode bij uitstek om te

‘onthaasten’. We leven toe naar het feest van Jezus’ geboorte: Kerstmis. Dit feest staat echter zwaar onder druk. Het woord ‘kerstverlichting’ wordt vervangen door ‘wintersfeerverlichting’. De kerstbomen op de marktpleinen zijn een probleem en we gaan niet naar de kerstmarkt, maar naar de winterhappening. Binnen in de huiskamer wordt de kerstversiering nog wel uit de kast gehaald. Daar zitten we nog rond de kerstboom en de kerststal waar de kribbe met het kind Jezus en de beeldjes van Jozef, Maria en de herders sfeervol staan opgesteld. Stilaan verdwijnt echter de echte betekenis van Kerstmis in de mist. Een minderheid van de mensen staat nog stil bij geboorte van Jezus. Wie wacht nog op Zijn komst? Nochtans kan het geloof in het Kind een echt keerpunt in je leven zijn. Ga je hier aan voorbij, dan heb je echt iets belangrijks gemist.

Ik hoop dat je dit jaar Kerstmis mag vinden. Mag het jouw feest worden?

Veel leesplezier, fijne feestdagen en een voorspoedig 2023 gewenst.

Erik D'Joos

Relatie

Ik mis iets met

Dubbel gevoel

Enkele weken later waag ik toch een poging, nog steeds niet in de ‘mood for Christmas’. Eigenlijk heb ik al vele jaren een wat dubbel gevoel bij dit feest, het gevoel dat er iets mis is met kerst, en tegelijk het gevoel dat ik maar beter mee moet doen. Ik ben namelijk niet tegen gezelligheid, ik hou wel van lekker eten, krijg net zo graag een cadeautje als iemand anders. De kerstfrutsels worden van de zolder gehaald, het stalletje gezet, en tot groot ongenoegen van onze schoonzoon wordt een echte nepkerstboom opgetuigd. In de kerk is er een fijne kerstviering waarin vooral de kinderen centraal staan, en we vieren feest met de familie. Het lukt dan uiteindelijk toch om in de kerststemming te komen.

Het wordt vandaag 37 graden, we zijn op vakantie in het zuidwesten van Frankrijk en de redactie van Wegwijzer vraagt me of ik een artikel wil plegen voor het kerstnummer. Sorry, maar ik ben even niet in kerststemming.

Historisch

Maar nogmaals, er is iets mis met Kerstmis, of liever, er is iets wat ik mis met Kerstmis. De meeste mensen weten nog wel dat we dan de verjaardag vieren van Jezus, al doen we dat niet op het juiste ogenblik. Het oude Germaanse feest van de winterzonnewende werd bij de kerstening van Europa in de vierde eeuw veranderd in een christelijk feest. Het zou ook kunnen dat de Romeinen bepalend waren. Op 25 december vierden ze de god Sol. Hoe dan ook, er is één kans op 365 dat 25 december de correcte datum is. Alle historici zijn het er wel over eens dat Jezus Christus geboren is in Israël, wellicht in het jaar 5 of 6 voor Christus! Om die geboorte gaat het, en net dat raakt door al onze feestelijke drukte, overladen tafels, melige films en opgeklopte romantiek in de verdrukking.

Sfeervol of romantisch

Onze manier om kerst te vieren staat in een merkwaardig contrast met het relaas over de geboorte van Christus zoals we dat vinden in de evangelies van Matteüs en Lucas. Maria was zwanger van de Heilige Geest. Ga dat maar eens uitleggen. Niet alleen haar probleem, maar ook dat van Jozef met wie ze verloofd was. Hoogzwanger op reis op een ezel, maar nergens een geschikte plaats om te overnachten. Belaagd door Herodes, en op de vlucht naar Egypte. Niet erg sfeervol of romantisch. Op deze vreemde manier verkoos God om onze planeet te bezoeken in de persoon van Zijn Zoon. De manier waarop Hij weer heenging was nog schokkender: door te sterven aan een kruis, de meest aanstootgevende en schandelijke dood, gevolgd door een onverwachte en tot op heden betwiste opstanding.

Kerstmis

Dankbaar

En toch is er reden om feest te vieren en dankbaar te zijn. Met kerst herdenken we zonder twijfel de belangrijkste gebeurtenis uit de wereldgeschiedenis. God bezoekt Zijn planeet, Hij wordt letterlijk mens onder de mensen om in eigen persoon Zijn boodschap van vrede, verlossing en vergeving te brengen, en een heerlijke toekomst aan te kondigen. De Koning der koningen, de Schepper van hemel en aarde als kwetsbaar Kind geboren onder de blote hemel (in de Bijbel is geen sprake van een stal…). Wanneer we dat herdenken met kerst, dan hebben we alle reden om uitbundig te vieren. Indien we hieraan voorbijgaan, en gewoon maar feest vieren omdat het weer die tijd van het jaar is, dan is er iets mis met

De Koning der koningen, de Schepper van hemel en aarde als kwetsbaar kind geboren onder de blote hemel ...

Kerstmis, dan mis ik iets met kerst.

Jacques Rommel

Wat had 2022 voor jo u in petto?

Was het een jaar vol zonneschijn, zonder pijn of moeite, waarin alles lukte waar je maar aan begon?

Was het een jaar vol zorgen, met om elke hoek een nieuwe tegenslag, een jaar om snel te vergeten?

Heel waarschijnlijk was het een beetje van de twee. In ons gezin was het in elk geval zo: we hadden prachtige dagen, met harmonie en vrolijkheid. Ik denk bijvoorbeeld met een warm hart terug aan onze start van de zomervakantie: samen liggend en pratend op de trampoline tot in de late uurtjes. Of toen ik hoorde dat ik was aangenomen voor mijn droomjob en de kinderen zo blij waren voor me. Die dag op reis toen we in een bootje op een verlaten meer voeren, tijdens zonsondergang. Merels eerste schooldag, naar een circusvoorstelling, de slappe lach krijgen met Jenthe,… Maar net zo goed hebben we een paar keer moeten slikken dit jaar. Een dochter kreeg een stevige diagnose te verwerken, mijn chronische migraine veroorzaakte wel eens lastige situaties, mijn man brak zijn rug bij een fietsongeval, en zo waren er nog veel meer momenten.

Voor velen van jullie is dat vast herkenbaar. Zo is het leven nu eenmaal: waar je ook bent, en in welke situatie je je ook bevindt, alles is tijdelijk. De goede dingen zou je het liefst voor eeuwig vasthouden, maar dat kan niet. Het gaat voorbij. Maar dat geldt dus ook voor

de slechte momenten! Hoe pijnlijk, hoe moeilijk, hoe hopeloos een situatie ook lijkt: ooit is het anders.

In de kerk zingen we soms een lied, en het is al een tijdje één van mijn favorieten:

Eenmaal maakt U alles weer nieuw, Jezus Eenmaal heelt U iedere wond Heel de oude wereld verdwijnt De pijn voorbij.

Eenmaal maakt U alles volmaakt, Jezus Eenmaal zal het duidelijk zijn Alle zorg en wanhoop verdwijnt De angst voorbij.

Opwekking 818, Op die dag

Dit is wat ik geloof en waar ik aan vasthou op de moeilijkste dagen. Misschien kijk jij terug op 2022 en zie je vooral slechte dagen? Misschien zit je midden is een periode van tegenslag, pijn en moeite. Dan wens ik jou toe dat je hoop mag vinden zoals ik die vond in Jezus. En een beter 2023.

Reninca D’Joos

Ik wens jou toe dat je hoop mag vinden zoals ik die vond in Jezus.

Toen ik als student christen werd, werd de aanleiding gegeven door mijn kotgebuur die me confronteerde met mijn onverstand. Hij zei: “Het hoogste gebod van God is: God liefhebben met je hele hart, je hele ziel en je hele verstand.”

“Het feit dat jij ongelovig bent, toont aan dat je je verstand niet gebruikt”, vulde hij aan.

En hiermee was het hek van de dam. Ik was in alle staten en zou hem bewijzen dat hij er volledig naast zat. Ik schreef er later een boekje over: ‘En jij gelooft dat?!’, waarin veel van de antwoorden staan die ik voor mezelf ontdekte. In ieder geval is het duidelijk geworden dat je bij geloof, je verstand niet moet uitschakelen, integendeel.

Evangelie

Toch blijf ik nog steeds na al die jaren met een moeilijkheid zitten. Al doe ik mijn uiterste best om je van antwoord te dienen en al is mijn verlangen, dat ook jij deze levende, liefdevolle God leert kennen, nog zo groot... de volgende stap kan ik niet zetten. Die moet jij zetten.

De kerkvader Augustinus drukt het heel kernachtig uit: “Ik kan u tot mijn spijt mijn God niet tonen; niet omdat Hij er niet is, maar omdat u geen ogen hebt om Hem te zien”

Voordat ik een relatie met Marianne begon, wist ik een heleboel zaken van haar af: waar ze woonde, wie haar vriendinnen waren, hoe ze het op school stelde, ... maar ik heb haar pas echt leren kennen, toen ik een relatie met haar aanging.

Ook jij kan God pas echt leren kennen als je een relatie met Hem aangaat, en dat is enkel mogelijk door de zonde, die een kloof vormt tussen God en jou, weg te laten nemen. Christus is Degene die een brug slaat tussen jou en God. Christus Jezus is de enige Die ons ‘nieuwe ogen’ schenkt. Jaren geleden stond op de

kerstmarkt een fruithandelaar die alleen druiven verkocht. Toen het tegen twaalven liep en hij het marktplein weldra moest verlaten, schreeuwde hij plots voor zich uit: “Wie wil een hele tros druiven voor de prijs van 0 euro? Je hoort het goed, ze zijn volledig gratis!”

En waarlijk, een heleboel mensen kwamen nader en bleven ongelovig staan kijken. Nogmaals riep hij: “Gratis een tros druiven, wie wil ze?” Onder het volk ontstond een groot geroezemoes. Enkele mensen zeiden: “Pas op, er komt vast iets bij kijken”, “Ze zullen wel rot zijn”, “Hij houdt ons voor de gek”... Anderen begonnen te spotten met de verkoper, weer anderen stapten geërgerd verder. Uiteindelijk kwamen toch twee kleine kinderen naar voren die vol verwachting de armen voor zich uitstrekten. En waarlijk, de verkoper deponeerde een grote tros druiven in hun armen! Alleen deze kinderen hebben van dit cadeau genoten.

Wat doe jij met Gods aanbod? Neem je het aan, of ga je schouderophalend verder? Heb je de moed om tot Christus te gaan en te erkennen: “God, ik kan uit mezelf niet tot U komen en ik neem U op Uw woord.

Ik geef toe dat Christus de Enige is die mij tot U kan brengen”?

William Jones, Brits rechter en taalkundige, zei ooit:

“Wanneer je voor een keuze staat en je weigert te kiezen, dan is dat op zichzelf ook een keuze”.

Geen uitstel meer.

Yvan Thomas

...

...

God leer je pas echt kennen als je een relatie met Hem aangaat

Relatie

Kris gelooft … in een relatie en geluk

Ik geloof dat God de hele kosmos gemaakt heeft met het oog op de aarde en de mens die Hij daarop geplaatst heeft. Ik geloof dat God daarmee het beste met de mens heeft voorgehad om die te laten genieten van alles wat Hij gemaakt heeft. Het was Gods bedoeling om in relatie met de mens te leven, zodat beiden samen zouden kunnen genieten.

Ik heb het er de vorige keren over gehad dat het best wel mogelijk is dat er een God bestaat en dat Hij de Maker is. Nu durf ik ook nog stellen dat het God daarbij vooral om de mens te doen was. Er zijn op zijn minst twee punten te noemen. Ten eerste wilde God dat er een relatie kon zijn tussen Hemzelf en de mens. Ten tweede zorgde God ervoor dat de mens volop kan genieten.

Ondertussen heb je wel door dat het volgens mij allemaal niet veel met toeval te maken heeft. Neen, er is een Maker

en Die had een plan. Dan wordt het duidelijk dat het bestaan van alles ook nog eens zinvol is en niet een som van toevalligheden.

Wat is de zin van mijn bestaan? Dat is pas een fundamentele vraag! Elke mens is op zoek naar het antwoord. Want laten we eerlijk zijn, het is lastig om tot de conclusie te komen dat we er enkel zijn om onze soort, de mens, voort te zetten. We krijgen zeventig, tachtig en misschien zelfs negentig levensjaren … en dat is het dan?

Ik ben ervan overtuigd dat de zin van ons bestaan ligt in een relatie met God. En ook dat ons bestaan langer duurt dan onze tijd op aarde, maar daar hebben we het nog over. Waar ik het nu eerst met jou wil over hebben, is dat het feit dat wij kunnen genieten, bewijst dat ons bestaan meer dan louter functioneel is.

Eerst iets over ‘het genieten’. Wanneer we het puur hebben over het overleven als wezen, dan is er weinig sprake van genieten. Je eet dan omdat je lichaam voedingsstoffen nodig

Ik ben ervan overtuigd dat de zin van ons bestaan ligt in een relatie met God.

Kris Tavernier

Het atheïsme blijkt te eenvoudig te zijn. Als het hele universum geen zin heeft, dan zouden we nooit in staat kunnen zijn geweest om te ontdekken dat het geen zin heeft...

C.S. Lewis, Brits schrijver en letterkundige, algemeen beschouwd als een van de grootste denkers van de vorige eeuw. Hij schreef o.a. de bekende Narnia-verhalen (1898-1963).

heeft en dan is er warmte omdat je niet zou doodvriezen. In zo’n pure evolutietheorie gaat het om overleven, het is een functioneel denken. Eerlijk gezegd zijn we er dan niet veel op vooruit gegaan. Als mens hebben we nog steeds geen klauwen of tanden om ons tegen wilde dieren te verdedigen. Wie wil zich meten met een leeuw of beer in het wild? Zelfs de steek van een mug of de beet van een spin kan onze dood betekenen. We hebben ook geen huid die ons

beschermt tegen de meest gure weersomstandigheden, zoals pinguïns die wel hebben.

Er is meer aan de hand. We bestaan niet louter om te overleven. De mens kan genieten. Eten is niet puur functioneel, maar om te genieten van de smaak van voeding. Warmte is er niet slechts omdat we niet zouden doodvriezen, maar om te genieten van de zonnestralen op ons gezicht. Kortom, het feit

dat wij genieten bewijst dat er meer is dan een louter toeval aan overlevingsstrategie. Zou God daar iets mee te maken hebben? Ik ben overtuigd van wel. God heeft ons de nodige zintuigen gegeven om te kunnen genieten: smaak, reuk, gevoel, zicht en gehoor. Inderdaad, ze zijn zeker ook nuttig om te overleven, maar ze zijn zoveel méér dan dat. Onze zintuigen functioneren niet alleen maar als een alarmbel. Ze zijn zo ontworpen dat we ook kunnen

God weet met iedereen om te gaan volgens diens eigen persoonlijkheid.

genieten. Ja hoor, God heeft het beste voorgehad met de mens.

Dan nog kort even over de persoonlijke relatie tussen God en mensen. Het is moeilijk om uit te leggen hoe dat in zijn werk gaat. Gods relatie is met elk individu uniek en dus ook anders, zeg maar: een relatieop-maat. Anders dan tussen mensen onderling, want God is een ander Wezen dan de mens. De uiting van de relatie is anders. Een relatie tussen mensen is ook anders dan de relatie tussen een dier en een mens. En de relatie tussen mensen onderling is dan ook nog eens heel divers. Wat ik wel kan zeggen is dat bidden en het lezen in de Bijbel er heel wat mee te maken heeft. Op de Bijbel komen we later nog terug. Het is heel boeiend om te merken dat God met iedereen weet om te gaan volgens diens eigen persoonlijkheid.

Ik geloof dat God de mens daarbij een vrije wil heeft gegeven, omdat er anders geen sprake kan zijn van een relatie en van geluk voor de mens.

Vrijheid is een hoog goed voor een mens. Herinner je de schreeuw om vrijheid tijdens de coronapandemie. God heeft de mens dan ook een vrije wil gegeven. Het hebben van een vrije wil houdt risico’s in, maar daar zal ik het een volgende keer over hebben. Het hebben van een vrije wil is een ongelofelijk mooi geschenk. Stel je eens voor dat je geen vrije wil had. Dat je geen keuzes mocht/kon maken. Dat iemand anders voor jou wel eens alles zou bepalen. Als al je mogelijkheden tot vrije wil zouden zijn uitgeschakeld, dan zou je in een absolute dictatuur leven. Wie wil dat? Van geluk zou er – en ik ben er zeker van dat je het met mij eens bent –zou er zo goed als geen sprake

kunnen zijn. En zou je zoiets een relatie kunnen noemen?

Als God dat had gewild, had Hij wel robots gemaakt. Robots en machines zoals wij die maken en die precies doen wat wij willen. Maar dan kan er geen sprake zijn van een relatie, laat staan van geluk. Dat is niet wat God voor ogen had

Gods onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in Zijn werken, Zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar.

Paulus, ca. 60 na Christus.

Don Zeeman

Het keerpunt Het keerpunt Het keerpunt

Vaste grond

Op 4-jarige leeftijd had ik een crossquadje en later een crossbrommer op 2 wielen. In het weekend kwam mijn neef Frederik graag rijden met zijn grote crossmotor, omdat er naast ons huis een natuurterrein lag waar we ons konden uitleven, zonder anderen tot last te zijn. Dit was een mooie tijd. Later zetten mijn ouders deze hobby stop, omdat die te veel geld kostte. We hadden

het niet altijd even breed, maar ik heb thuis een fantastische jeugd beleefd.

Ik werd op school echter vaak als het vijfde wiel aan de wagen gezien, werd wat gepest, hoorde er nooit echt bij. Van tijd tot tijd sloeg dit om in slecht gedrag. Ik haalde geregeld kattenkwaad uit, waarschijnlijk om in de kijker te lopen. Maar dit maakte het vaak nog veel erger.

Zomerkamp

Iedere zomer ging ik mee op kamp, georganiseerd door de Evangelische Christen Vereniging. Dit was voor mij steeds dolle pret. Ravotten met de leiding, nachtspelen, gewoon leuke dingen doen. Ik ging niet mee omdat ik in God geloofde (of wou geloven), maar puur voor de fun. Nee, ik ging mee omdat dit nu eenmaal verwacht werd door mijn ouders, net zoals ze wilden

Mag ik me even voorstellen: ik ben Pieter-Jan Steyaert, geboren op 13 oktober 1990 te Gent, dus 32 jaar. Naast mijn ouders heb ik nog een 2 jaar oudere zus. Ik ben opgegroeid in het dorpje Lovendegem, naast Gent.

dat ik meeging naar de kerk. Maar het geloof interesseerde me geen bal.

Er werd daar ook telkens gesproken over geloof, maar daar maakte ik me niet druk over, omdat ik mijn eigen keuzes wou maken en liever zonder God wou leven. Wel had ik schrik voor een ‘oordeel’ als je geen rekening hield met God. Deze worsteling heeft mij lang bezig gehouden en ik werd er op den duur angstig van en zelfs wat depressief. Dit deed me besluiten rond mijn 10 à 12 jaar om God volledig uit mijn leven te bannen. Ik maakte mezelf wijs dat God niet bestond. De worsteling en depressieve gevoelens gingen weg, niet wetende welke gevolgen dit later zou hebben.

Rode cijfers

Toen ik op 12 jaar naar het middelbaar onderwijs ging, dacht ik: deze keer wil ik niet gepest en weggedrukt worden, ik zal mij anders moeten gedragen. Ik ging andere kleren kopen, trok ‘skater’ kleren aan. Ik zette meer en meer een grote mond op en begon me stoer

te gedragen. Als iemand problemen met mij zocht, eindigde dit vaak in een robbertje vechten. En het werkte. Mijn cijfers waren echter ver van goed, maar ik slaagde steeds met de hakken over de sloot. Mijn ouders kregen vaak rode nota’s in de agenda te verduren: strafstudies e.d. In het 3de jaar kwam ik op een andere school terecht. De situatie verbeterde wel. Ik volgde de richting die me lag, was meer gemotiveerd waardoor mijn cijfers terug goed werden. Ik werd ook redelijk goed aanvaard in de klas, waardoor ik mij minder stoer gedroeg.

Via een schoolvriend leerde ik sigaretten roken en soms ook wat wiet. Ondanks dat ik een vriend tegenkwam die mijn aandacht wegtrok van het roken en me hielp focussen op school, koos ik steeds voor de ‘verkeerde’ vrienden.

Later kwam ik In mijn eigen thuisdorp Lovendegem oude vrienden uit het basisonderwijs tegen en we werden van die ‘hangjongeren’ in het dorp. We zochten krakerspanden om dan met een hele boel flessen drank ons te gaan

... ik wilde mijn eigen keuzes maken en wou liever zonder God leven.

Bij mijn vriendengroep in Lovendegem hadden we een zolder omgebouwd tot “stookruimte”, waar we ongestoord konden wiet roken, drinken, ...

bedrinken. Scheiding

Toen mijn ouders scheidden – volgens mij had mijn gedrag extra druk gegeven – koos ik om bij mijn moeder te wonen. Doordat ze veel moest werken om de financiële druk aan te kunnen en daardoor minder thuis was, verloor ze de controle over mij. Dit gaf mij de mogelijkheid om meer weg te glippen, en te gaan drinken en wiet te roken. De situatie begon helemaal uit de hand te lopen.

Later, in de periode van het 6de jaar kwam ik in contact met iemand op school, die mij vroeg of ik eens wou proberen met XTC of Speed. Ik twijfelde even, maar besloot al snel om te experimenteren. Bij mijn vriendengroep in Lovendegem hadden we een zolder omgebouwd tot “stookruimte”, waar we ongestoord konden wiet roken, drinken, etc. Daar probeerde ik voor het eerst een pilletje XTC. Ik voelde mij toen zo goed, onoverwinnelijk, alles ging vlugger,… Ik kon precies alles 10 keer scherper waarnemen. Ik was verkocht: dit zou ik meer gaan doen. Zo liep de situatie verder uit de hand, en het kwam zo ver dat ik zelfs tijdens de dag, dus ook op school, XTC of speed gebruikte. Ik was verslaafd aan de kick. Ook wiet roken verdapperde, afhankelijk van hoeveel geld ik had. Ik stal fietsen en verkocht die, pakte geld van mijn mama, bedelde bij mijn grootmoeder om drinkgeld, zodat ik alles kon betalen. Ik bezocht feestjes, om op hardstyle en hardtech te gaan trippen met XTC en speed, dronk er nog veel bij en was mijn lichaam aan het uitputten.

Paniek

Op een zekere avond had ik in bed nog een lijntje speed gesnoven om de nacht door te komen. ‘s Morgens voelde ik bij het uitwerken van de speed

plots een harde ontwenning. Ik werd paniekerig, voelde mijn hart niet meer kloppen. Mijn borstkas tintelde. Ik dacht dat ik zou sterven. Ik liep in mijn onderbroek naar buiten, nam de fiets en begon zo hard te trappen als ik kon, om zo mijn hart te voelen kloppen. Mijn zus was wakker geworden van mijn gestommel beneden. Ik kwam terug en voelde mijn hart niet meer telkens ik stopte met fietsen. In paniek liep ik naar binnen naar zus toe. Ik vroeg om aan mijn hart te voelen, maar in feite was mijn hart tegen 200 km/h aan het kloppen. Ik tintelde helemaal, omdat ik aan het

hyperventileren was. Mijn lichaam was uitgeput. Mama kwam zo snel mogelijk naar huis en stelde mij gerust. Ik was er vast van overtuigd dat ik zou sterven en was er niet klaar voor.

Zo wist mama dat ik drugs nam en ze nam een urinestaal af, dat dit bevestigde. Ik maakte mama eerst wijs dat er iets in mijn drinken was gedaan, maar de dosissen waren zo hoog dat dit niet waar kon zijn. Ze hield me daarna meer in de gaten. Ze gaf mij zelfs aan bij de politie. Zo kregen ze mij in het vizier en kwamen ook mijn fietsdiefstallen uit. Ik deed nog

een tijd voort met drugs, was wel alerter geworden, want het mocht niet opvallen.

Nieuwe passie

Op een dag kreeg ik ruzie met mama, liep kwaad naar buiten, weg van huis, de straat op. Mama belde papa op om mij te gaan zoeken. Hij vond me en smeekte in te stappen. Hij toonde een foto van vóór mijn drugsgebruik en liet me zien hoeveel ik veranderd was: Met een lengte van 1m89 woog ik maar 72 kg. Ik zag er echt als een wrak uit. Dat optreden door papa liet mij plots beseffen wat er aan de

hand was. Het kwam binnen. Dit was ook het keerpunt. Ik heb me nog een aantal keer aan drugs gewaagd, maar kreeg weer een enorme terugval. Ik was zo bang om dood te gaan. Maar ik wou graag stoppen.

Om uiteindelijk de effecten te verminderen en te kalmeren kreeg ik via de huisarts Valium voorgeschreven. Dit hielp om rustig te worden. Zo lukte het om te stoppen met drugs.

Uiteindelijk schoot er geen enkele vriend meer over uit mijn drugsperiode. Als je daarmee stopt, merk je dat iedereen je gewoon laat vallen. De vriendschappen waren alleen gebaseerd op drugs. Ik had het gevoel dat ik mijn jeugd had gemist en wou deze inhalen. Ik wou opnieuw aan motorcross doen, deze keer in competitie. Ik ging volop trainen en rolde in een nieuwe “verslaving”. Ik trainde als een beest en was er bijna continu mee bezig. In die periode kwam ik af en toe in een relatie terecht, maar die liep nooit goed, omdat ik teveel tijd wilde besteden aan trainen en niet aan relaties. Ik kon mij eigenlijk niet binden aan een vrouw. Over het algemeen had ik het trouwens moeilijk met relaties. Ik merkte niet dat ik mentaal nog helemaal niet was genezen. Dit onderdrukte ik en stortte mij volledig op het motorcrossen. Tijdelijk kreeg ik hier voldoening van. Ik wou geen echte relatie

met een vrouw, maar wel seksueel contact. Zo kwam ik uiteindelijk terecht bij een prostituee. De schaamte was zo groot. Ik dacht altijd: dit zal ik nooit doen, en toch gebeurde het. Ik werd ook verslaafd aan porno, maar durfde er met niemand over te praten, ik schaamde mij zo. Dit stond later in de weg voor toekomstige relaties. Het liep geestelijk met mij uit de hand, ik raakte in de put. Ik wist dat er iets diep van binnen was beschadigd na mijn drugsgebruik, maar ik kon het niet benoemen, of genezen. Ik kon mezelf niet vergeven voor wat ik had gedaan door naar een prostituee te gaan. Ik zat met een geheim, dat ik niemand kon vertellen. Het verteerde mij geleidelijk aan. Samen met wat plagerijen op het werk, draaide dit uiteindelijk uit op een depressie. Ik kon moeilijk eten of slapen, ik leed eronder. Ik leerde toen ook mijn huidige vrouw Natalie kennen. Ik voelde opnieuw dat er iets in de weg stond tussen mij en haar, maar ik toonde het niet. Ik huilde de dag door, maar vermande mij telkens als ik bij haar kwam. Ik kon niets delen over gevoelens of problemen, ik hield het voor mezelf.

Schaamte

Ik zat diep in de put, door een geheim dat ik niet kon delen. Het was zo erg dat ik,

als het nog langer had geduurd, zelfmoord had gepleegd. Die gedachte maakte mij tegelijk bang, het voelde als de enige uitweg voor even. Toen, in het diepste van de nacht, dacht ik plots aan God. Ik wist niet hoe ik Hem kon bereiken, ik schaamde me voor wat ik had gedaan. Ik praatte erover met mijn papa omdat God nog steeds een vast fundament was in zijn leven. Onder veel tranen biechtte ik alles op. Kon ik wel bij God komen, was het niet te laat? Papa antwoordde dat God alles vergeeft, hoe erg de zonde ook is. Jezus, de Zoon van de levende God, heeft Zijn leven gegeven, voor de zonden van de mensen 1 waardoor er verzoening mogelijk wordt tussen God en mensen. Als ik terugkeerde naar de Heer en mijn schuld beleed, zou Hij mij met open armen ontvangen en alle schuld wegnemen door Zijn Zoon Jezus Christus. Ik werd gedreven om dit te doen. Ik was mentaal bankroet en had niets te verliezen. Toen hebben we samen gebeden en heb ik met heel mijn hart onder tranen beleden aan de Heer Jezus wat ik allemaal had gedaan en gevraagd of Hij in mijn hart wou komen en alle schade genezen die ik had veroorzaakt. Ik kon die nacht goed slapen, was wel nog wat onzeker. Maar ‘s morgens was ik zo veranderd, er was precies

1 Bijbelboek Johannes hfdstk. 3 vers 16

“...

maar nu weet ik dat God je nooit loslaat ...”

1000 kg van mijn schouders gevallen. Ik voelde mij vergeven door de almachtige God en ik kon eindelijk mezelf vergeven. De problemen waren nog niet van de baan, maar alles was zo draagbaar geworden, ik werd gedragen door de Heer en dat voelde ik ook. Vanaf die dag kon ik met vrijheid over mijn verleden spreken met mensen, ik had geen geheimen meer. Die geheimen maken een mens kapot, weet je. Beetje bij beetje, werd ik genezen en vernieuwd door Gods Geest in mij. Of het daarna van een leien dakje liep? Niet onmiddellijk, maar nu weet ik dat God je nooit loslaat. Ik kijk zelfs met dank terug naar mijn leven in plaats van met spijt, naar de weg die ik moest gaan om tot Hem te komen. Hij heeft mij een nieuw hart gegeven van binnenuit, iets wat niemand kon, dan Hij alleen! Dit had een psycholoog of gelijk wie mij nooit kunnen geven.

“Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.”

Bijbelboek Mattheüs hfdstk. 11 verzen 28-30

Pieter-Jan Steyaert

Colofon...

EvangelischeVolwassenenWerkingvzw afd.Wegwijzer

Coördinatie:ErikD’Joos Witgoor63 2250Olen Mail:info@weg-wijzer.net Bestel:bestel@weg-wijzer.net Web:www.weg-wijzer.net

Redactie:ErikD'Joos,JohanLeroy, YvanThomas,Martin Turner,AnnVanderFlaas.

Correctie:AnnVermeersch

Eindcorrectie:MarijkeVerbrigghe Vormgeving:JehtronWervik

©Overnamevanartikelenismogelijk,mits voorafgaandetoestemmingvandeuitgever.

Reactieskunnenviamailonstoegestuurd wordennaarinfo@weg-wijzer.net

Ongeremde kinderpraat

Eli Micha Abel Juda

Maatschappij

die je moet weten over

waarhedenGod God

.1.

God verlangt naar een relatie met ieder mens.

God verlangt naar een intieme en vertrouwelijke band met jou. Want je bent geschapen om te leven in relatie met je liefhebbende Schepper. Hij wil je leven zinvol maken en vullen met Zijn liefde.

.3.

We kunnen niet uit eigen kracht bij God komen.

De scheiding tussen God en jou, die is onoverkomelijk. De vele pogingen om de relatie met God te herstellen, lopen telkens op niets uit. Welke inspanningen je ook levert, je slaagt er niet in om zelf terug contact te maken met God.

.5.

Geef je leven over aan Jezus Christus.

Als je beseft dat er een barrière is tussen God en jou, die je niet op eigen houtje kunt overbruggen, weet dan dat Jezus Christus de brug is naar God. Hij heeft de weg vrijgemaakt en je moet dit enkel in geloof beamen. Als je dat doet, schenkt Hij je een volledig nieuw en eeuwig leven. Hij komt in je wonen en je krijgt contact met Hem. Je kunt Hem iedere dag beter leren kennen, onder andere door het lezen van de Bijbel.

.2.

De afstand tussen de mens en zijn Maker is er doordat de mens Hem de rug heeft toegekeerd.

God schiep je met een vrije wil. Daarbij kreeg de mens de keuze: leven in gehoorzaamheid aan zijn Schepper, met alle positieve gevolgen vandien. Ofwel toegeven aan het kwaad, met alle negatieve gevolgen vandien. De meeste mensen kiezen voor het tweede omdat dit schijnbaar de meeste vrijheid biedt.

.4.

Jezus Christus is de brug tussen de mens en God.

We maken allemaal fouten en hebben moeite om ons aan Zijn geboden te houden. Jezus heeft de straf voor onze misstappen op Zich genomen toen Hij stierf aan het kruis. Als gevolg daarvan kan Hij iedereen die dit erkent, vergeven. Op die manier staat er niets meer tussen jou en God in.

Evangelie Ben je wel ZEKER? ZEKER?

Je moet geen geboren twijfelaar zijn om je af en toe de vraag te stellen: ‘Ben je wel zeker?’ Heb je je deur wel op slot gedaan toen je thuis wegging? Heb je wel alles gekocht wat op je boodschappenlijstje stond? Heb je wel dat berichtje gestuurd dat zo dringend was en je dus absoluut niet mocht vergeten? Het zijn de triviale twijfels die iedereen wel kent. Maar er zijn ook minder dagelijkse dilemma’s die je dwars kunnen zitten. Dat was ongetwijfeld het geval voor Anita Moors toen ze een flyer in de handen gestopt kreeg met die prangende vraag: ben je wel zeker?

Het levenspad van de Limburgse studente had al heel wat kronkels gekend. Ze groeide op in een gezin van hardwerkende zelfstandigen die een bloeiende ijzerwarenwinkel hadden opgebouwd. Samen met haar drie jaar jongere zus werd ze verondersteld bij te springen als de drukte te groot

Het levenspad van de Limburgse studente had al heel wat kronkels gekend.

werd: “Er was altijd gejaag, je kon niet stilzitten. Heb je niks te doen, kom dan maar helpen in de winkel, was de houding. Ik heb als kind eigenlijk nooit boeken kunnen lezen, of zo van die dingen”. Toch zijn dit niet de hevigste herinneringen aan haar jeugd. Anita’s mama had regelmatig last van epilepsieaanvallen en haar papa had het daar moeilijk mee. Met zijn handen verrichtte hij wonderen in zijn smederij, maar in de privésfeer werden die handen gebruikt voor zaken waarvoor ze niet voor bestemd waren.

“Als kind dacht ik dat het allemaal normaal was, maar toen ik groter werd, ontdekte ik dat dit blijkbaar niet zo was. Ik kreeg steeds meer moeite met mijn papa, met alles wat

er gebeurde. Het ging zo ver dat ik zei dat ik mijn papa haatte …” Op relationeel vlak ging er veel mis in het gezin al had Anita een redelijk sterke band met haar moeder, die voor haar klaar stond als het nodig was. Intussen probeerde Anita zo goed en zo kwaad als het ging door haar schooltijd door te komen: “Ik ging graag naar school, ik kon misschien niet zo geweldig goed leren, maar ik geraakte er als ik hard werkte. Het probleem voor mij waren de nieuwe, onbekende situaties. De eerste weken van ieder schooljaar waren een ramp voor mij. Ik had maanden nodig om er aan te wennen. Wanneer ik thuiskwam, zat ik iedere dag eerst een tijdlang te huilen vanwege de stress. Pas

Voor veel mensen is het bovennatuurlijke een verzinsel, maar Anita kwam in aanraking met de rare realiteit

daarna kon ik aan mijn huiswerk beginnen. Het was eigenlijk een soort paniek en ik had ook vaak last van angstaanvallen”.

Niet geestig ...

Achteraf gezien kwam er in het leven van Anita een dramatische omwenteling toen ze 14 was en zich voor een schoolopdracht in het bovennatuurlijke begon te verdiepen. Op het lijstje met mogelijke onderwerpen stond ‘hypnose’ en dat sprak haar wel aan. Het was een eerder toevallige keuze, maar met grote gevolgen. “In die periode had mijn mama op TV een programma gezien over iemand die daar mee bezig was en ze contacteerde die persoon. Ik

ben er dan naartoe gegaan en die man hypnostiseerde mij. Het leek me geen slechte manier om van mijn angsten af te geraken”. De alternatieve wereld van de New Age sloot goed aan bij de idealen die Anita koesterde. Ze had het sowieso moeilijk met alles wat er mis ging in de wereld. Ze zag zichzelf nooit trouwen later en zeker geen kinderen krijgen: er waren immers veel te veel problemen op aarde. Lang voordat het thema in de actualiteit kwam, maakte ze zich al zorgen over klimaat en milieu: “Als kind droomde ik ervan dat ik een machine zou uitvinden die alle lucht zou kunnen zuiveren.” Dat apparaat is er helaas nooit gekomen, maar bij de hypnotiseur ontdekte ze

wel heel wat andere dingen. Voor veel mensen is het bovennatuurlijke een verzinsel, maar Anita kwam in aanraking met de rare realiteit: “Onder hypnose zie je bepaalde dingen. Voorwerpen die onverklaarbaar verplaatst werden, glazen die draaiden om boodschappen door te geven uit de andere wereld. Mijn hypnotiseur kon zonder problemen de klok in de kamer vijf minuten stil laten staan. Ik begon allerlei dingen te zien, ik deed zelf aan pendelen, kaartlezen en dat soort dingen. Ik dacht oplossingen te vinden, maar uiteindelijk kreeg ik alleen miserie.” Daarbij werd het steeds duidelijker dat de hypnotiseur niet alleen een spirituele belangstelling voor Anita had, maar ook fysieke

interesse betoonde: “Op een bepaald moment legde hij zichzelf boven op mij en toen was het gedaan. Ik ben nooit meer naar hem geweest.”

Jezus in Afrika

Intussen liep de schoolcarrière van Anita verder. Biologie was haar lievelingsvak en ook wiskunde, fysica en chemie boeiden haar. De keuze om verder te studeren voor landbouwingenieur was dus niet onlogisch. Tijdens de opleiding kwam er een aanbod om stage te gaan doen in Afrika. Eigenlijk was het meer dan een aanbod, eerder een dringende vraag. Er was een beurs beschikbaar voor een project in Nigeria en wanneer niemand ging, zou dit verloren gaan. Niemand van de studenten voelde er iets voor, maar Anita vond dat ze niet kon weigeren. Afrika sprak haar niet bepaald aan en

het onbekende was nog altijd een bijna onneembare horde. Een ander land, een ander continent zelfs. De schrik zat er goed in. Toch vertrok ze…

De ervaring die de jonge Vlaamse studente in Afrika opdeed, was heel anders dan ze verwachtte. Natuurlijk was er het onderzoekscentrum waar ze zoals afgesproken wetenschappelijk onderzoek verrichtte naar een parasitaire plant, maar ze werd ook overstelpt met heel wat andere vragen. In het centrum verbeleef een groep gelovige studenten die samen de Bijbel lazen en voor wie gebed een dagelijkse praktijk was. Ze stelden de nietsvermoedende Anita gelijk de vraag: ‘Wat geloof je?’ Een onderwerp dat in Vlaanderen niet zo snel aan bod zal komen, maar in Afrika is geloofsovertuiging een doodgewoon gesprekspunt. “Nadat ik verteld had dat ik

katholiek was, vroegen ze mij of ik ook de Bijbel las. Daar hield ik me niet mee bezig. Ik werd zelfs kwaad, want het leek alsof mensen niet in de hemel konden komen als ze niet in de Bijbel lazen. Maar ze hielden vol en namen me mee naar allerlei kerken. Vier maanden lang hebben ze mij over Jezus verteld.”

Thuis gekomen ...

Ondanks de verwoede pogingen van de Nigeriaanse medestudenten en onderzoekers was Anita geen ‘bekeerling’ toen ze terugkeerde naar België. Toch was het zaadje geplant, of op z’n minst de grond voorbereid. Terug in haar studentenkot in Gent zat ze met heel wat vragen en onzekerheden. Een echt ‘thuis’ had ze niet meer, want haar ouders zaten midden in een scheiding. In haar kamer zei ze: ‘God als U bestaat, dan

zult U me moeten overtuigen’ Wellicht een ‘gewaagd gebed’, maar toch een verzoek waar een antwoord op kwam. Het was een tijd waarin alles op losse schroeven leek te staan: “Ik geloofde niet meer, voor mij was godsdienst inderdaad ‘opium voor het volk’, om het met de woorden van Karl Marx te zeggen”. Verschillende ‘toevallige ontmoetingen’ volgden. Het begon met een Afrikaanse man die in de trein in zijn Bijbel zat te lezen. Anita sprak hem aan en ze praatten verder over het geloof. Wat later was ze – nog altijd vol goede wil om de wereld te verbeteren – in een studentenrestaurant T-shirts aan het verkopen voor Student Aid, een project voor studenten in Afrika. “Daar waren ook een aantal studenten van een christelijke organisatie, Ichtus, en die gaven me een folder waarop de vraag stond: ‘Ben je wel zeker’? Het was een

uitnodiging voor een aantal lezingen en het interesseerde me wel om er heen te gaan.” Op de tweede avond begon het tot Anita door te dringen dat dit was wat ze zocht. Ze kreeg haar eerste Bijbel en begon te lezen – urenlang. Anita bezocht vanaf dan de evangelische kerk in Hasselt en kwam meer en meer tot de overtuiging: ‘Dit is wat ik altijd gezocht heb’. Het was, wat ze noemde, haar bekering: “Plots gaan je ogen open. Je hebt een thuis, je bent echt thuis gekomen. Uw papa in de hemel wordt echt je papa. God vergeeft je zonden, alles wat je verkeerd gedaan hebt, je mag opnieuw beginnen.”

Opnieuw Afrika

De grote ontdekkingen die Anita in haar leven had gedaan, leidden ook tot grote beslissingen. Er groeide een verlangen om terug naar Afrika te gaan, met de wens

In haar kamer zei ze: ‘God als U bestaat, dan zult

U me moeten overtuigen’. Wellicht een ‘gewaagd gebed’...

om iets terug te doen voor het volk dat haar op weg had geholpen. Om zich daarop voor te bereiden – enthousiasme alleen is onvoldoende als basis – besloot ze een tweede studie aan te vatten, ditmaal op een Bijbelschool. Daar ontdekte ze veel over Gods Woord, maar ook over zichzelf. Het was immers niet zo dat alle problemen zomaar van de baan waren. In feite moest er nog een geestelijk genezingsproces plaatsvinden om het verleden te verwerken. “Op een bepaald moment wist ik: ik moet vergeving vragen aan mijn vader.” Van haat naar liefde is een hele stap, maar Anita waagde de sprong. Ook het besef dat ze mocht zijn wie ze was – een boodschap die ze nooit van thuis uit had meegekregen – begon te groeien. En uiteindelijk bleek ook Afrika in de school in Zwitserland niet ver weg te zijn – meer bepaald in de persoon van Mamifeno Ratahinarivelo , die later haar man zou worden. Intussen hebben ze samen heel wat jaren doorgebracht in zijn geboorteland Madagaskar, als verantwoordelijken voor een

Bijbelschool.

Als Anita nu terugkijkt op haar leven, is ze blij dat de New Age plaats maakte voor een echte nieuwe tijd. “Het New Age denken opent de deur naar allerlei verkeerde dingen. De hypnose was bedoeld om mij rustig te krijgen, maar in plaats daarvan kwamen er allerlei hysterische momenten. Op een bepaald moment dacht ik een jongen in de dertiende eeuw te zijn… Ik zocht de waarheid, maar zakte steeds dieper. Ik heb heel veel New Age boeken gekocht om te leren over wat ik meemaakte, maar die heb ik allemaal verscheurd toen ik tot bekering kwam.” In haar leven heeft Anita nog lang niet alle antwoorden gevonden.

Niet alle vragen worden onmiddellijk opgelost. Toch zal ze iedere kans aangrijpen om anderen te vertellen over Jezus.

Want dat Hij bestaat, daar is ze echt zeker van.

Don Zeeman

Beluister het interview met Anita Moors in de podcast. Surf naar www.medianetwerk.vlaanderen of scan de QR-code.

Koken

Lasagne met kippengehakt, witte kool en spinazie

Sinds dit schooljaar hebben we iets nieuws geïntroduceerd. De trouwe lezers weten het al: Eli zorgt elke vrijdag voor het avondeten. Ja, een 12-jarige is perfect in staat om een recept te selecteren, een lijstje te maken, boodschappen te doen en het gerecht klaar te maken. Er komen op die manier verrassende gerechten op tafel. Zo ook deze hieronder. Het gerecht viel zo goed mee dat ik het graag deel, maar alle credits zijn voor Eli.

Ingrediënten voor 4 personen:

- 200 gr gerookte spekblokjes; - 500 gr kippengehakt; - 400 gr spinazie; - halve witte kool; - een teentje look (naar smaak) - 2 ajuinen/sjalotten; - 200 gr gemalen kaas; - een doosje lasagnevellen; - oregano; - voor de bechamelsaus: peper, zout, boter, bloem, nootmuskaat, melk

Werkwijze:

Stap 1: Bak het spek samen met de fijngesnipperde ajuin/ sjalot in een pan. Voeg ook de look toe, naar smaak.

Stap 2: Bak het kippengehakt in een andere pan. Dit kan je bijkruiden met oregano. Het gebakken spek en kippengehakt kan je nu samen in een kom opzij zetten.

Stap 3: Rasp/snij de kool in dunne slierten (met een mandoline, keukenmachine of scherp mes).

Stap 4: Stoof de kool in een pan met een klontje boter, scheutje water, peper en zout. Doe het deksel erop en laat verder garen.

Stap 5: Gebruik de pan van het gehakt om de spinazie in te stoven, als je verse spinazie gebruikt. Als je diepvries spinazie gebruikt, kan je hem gewoon laten ontdooien.

Stap 6: Maak een bechamelsaus, hiervoor heb je ongeveer 30 gram boter, 30 gram bloem, 4 dl melk. Kruidt naar smaak (peper, zout nootmuskaat). Smelt de boter, voeg de bloem toe en laat het samen ‘opdrogen’, voeg daarna de melk toe. Eventueel kan je het kookvocht van de kool ook gebruiken.

Staf 7: Maak de lasagne! Neem een gepaste ovenschaal en bedek de bodem met een dun laagje bechamelsaus. Leg daarop de eerste laag lasagnevellen. Hierop komt een laagje gehakt-spek-mengsel en daarop een laagje witte kool. Doe hierover een beetje bechamelsaus. Daarop komt weer een laagje lasagnevellen, hierop weer een laag kool en gehakt-spek-mengsel en hierop komt de spinazie en weer bechamelsaus. Nog een laagje lasagnebladen en daarover het restje bechamelsaus (of een scheutje melk, als de bechamelsaus op is. Bedek het geheel met de geraspte kaas.

Stap 8: Zet 30 minuten afgedekt in een voorverwarmde oven (200°C) en daarna nog 20 minuten onafgedekt, zodat de kaas een korstje kan vormen.

P.S.: Voor alle ouders die hun zoon/dochter ook aan het koken willen krijgen. Wees niet te veeleisend, een maaltijd zonder groenten (zoals macaroni-hesp-kaas) is ook een maaltijd. Laat je kind zelf kiezen, de motivatie stijgt door het plafond! Start met ‘Dagelijkse Kost’, eenvoudige recepten, duidelijke filmpjes en instructies, gemakkelijke ingrediëntenlijst, een TOPPER! Als laatste, kijk voor één maaltijd ook niet op een calorie, want natuurlijk, Jeroen Meus, gebruikt een ‘klontje’ boter …

Ann Van der Flaas

Een oud verhaal, een verhaal met een vraag ... Zegt het je iets? Nog steeds?

Versleten lijkt het, elk jaar opgepakt en steeds weer opgepoetst, dat wél. Maar ... een verhaal van nu?

Een verhaal dat wel héél ver van je af kan staan: over God onder mensen, zichtbaar, tastbaar nabij ... kán dat?

Over vrede op aarde, licht in het donker ... Merk je dat in het jaar erna? Herken je dat in jouw wereld?

Een verhaal dat je misschien aanspreekt wanneer je het leest. Die letters, zwart op wit:

“JOU IS HEDEN DE REDDER GEBOREN!”

Maar staat dat óók voor je wanneer het Boek zich weer sluit? Zijn diezelfde letters de wereld binnengekomen, ons bestaan van nù, jouw bestaan?

Een verhaal dat bij je aanklopt om het te laten gebeuren: het Kind van Bethlehem dat jou de hand reikt, nù!

Een verhaal dus, dat er wàs, dat er is, dat nieuw wordt, dat antwoord vraagt ... Gezegend Kerstfeest!

B.J. Lichtenberg

Meer weten over God en de waarheid?

Kijk op de site: www.ikzoekGod.be, of stuur een mailtje naar info@weg-wijzer.net.

Vriendelijk aangeboden door:

V.U.: VianovaBEZEvangelische Volwassenen Werking vzwRomboutsstraat 71932 Zaventem