wegwijzer
Waarom ?
DAAROM...
Vader, moeder, zult gij eren …
Noodoproep
Hoe gelovig is …?
wegwijzer
4 8 10 16 20 26
4
Het wonder van mijn uurwerk
8
Gekibbel
10
Vader, moeder, zult gij eren …
16
Noodroep
20
Hoe gelovig is …?
25
5 waarheden
26
Pestkoppen en plaagstokken
29
Koken
30
Filmrecensie
31
Pasen - gedicht
31 47e jaargang Lentenummer Colofon p 31
Wegwijzer is een eigentijds driemaandelijks blad. Het weerspiegelt de diepere thema’s die de maatschappij boeien en daagt de lezer uit om zelf na te denken. Het blad is een uitgave van de evangelische kerk. De evangelische christenen vormen een groeiende groep van gelovigen voor wie het evangelie centraal staat. Met de Bijbel als basis voor alle facetten van het leven, willen ze zich zowel in de kerk als in de maatschappij inzetten voor de medemens. Reacties
info@weg-wijzer.net
Info op
www.weg-wijzer.net
www.eavlaanderen.be
Editoriaal
Van levensbelang… Iedere kleuter heeft zo zijn periodes. Het leukste vind ik zelf de ‘waarom’-periode. Bij alles wat er gebeurt in het huishouden, met de auto, bij het speelgoed, met de huisdieren…, stellen ze de vraag: Papa, waarom dit? Mama, waarom dat? Deze periode beperkt zich niet enkel tot de kleutertijd. Ook opgroeiende kinderen, leerlingen, studenten, ja zelfs volwassenen stellen deze vraag heel vaak. Dat is goed. Het geeft aan dat de nieuwsgierigheid geprikkeld wordt en dat men wil bijleren en de dingen wil begrijpen. Ik weet nog uit mijn tijd als jonge papa dat ik soms het antwoord niet wist op vele waaromvragen. Wanneer de kinderen dan bleven aandringen en het me begon te irriteren, antwoordde ik vaak: daarom! Punt, andere lijn. Dat was toen niet zo een verantwoorde reactie van mij. Daar help je niemand mee verder. In deze wereld waar alles snel evolueert en verandert, is het goed en raadzaam om steeds weer bij te leren en alles te willen begrijpen. Dit is zeker het geval voor de dingen waar je interesse voor hebt of die je nodig hebt voor je werk of hobby. Je kan daarvoor naar een bijscholing gaan, je kan erover lezen of
je kan er met anderen over praten. Zo worden we gevormd en groeien we naar ervaren volwassen mensen. Er worden heel veel waaromvragen gesteld als het gaat over het christelijk geloof, over het ontstaan van de wereld en de mens. Weinig mensen geloven dat het komt door de schepping. Haast niemand gelooft nog in Jezus, laat staan in God. De laatste decennia is hier toch verandering in gekomen. Mensen stellen vragen en doen opzoekingen. Ze lezen boeken of gaan naar lezingen. Vooral jongeren gaan zelfs terug naar de kerk om daar antwoorden te vinden. Deze Wegwijzer wil hier ook toe bijdragen. Hij staat weer vol boeiende artikels. In deze paastijd is het zeker de moeite om hem eens door te lezen. In vele artikels wordt de waaromvraag gesteld. Maar er komt steeds wel een goed antwoord achter. Wuif dus niet alles zo maar weg. Denk er eens over na, onderzoek het, praat er met iemand over. Het is allemaal te belangrijk om niet over na te denken Het is zelfs van levensbelang! Veel leesvreugde en zalig Pasen. Erik D'Joos
Wegwijzer
3
Evangelie
Het
wonder van mijn uurwerk
4
Jaren terug, ergens half juni, toen er nog geen sprake was van digitale uurwerken, wandelde ik langs het strand van Oostduinkerke. Het was een pittige wandeling, want ondanks het mooie en warme weer stak er een felle wind op. Maar het was toch echt genieten van de zuivere lucht die mijn longen vulde. Er was niet veel volk op het strand. De grote vakantie lag nog een paar weken van me af.
Mijn nieuwsgierigheid dreef me en ik stapte met vlugge tred in die richting.
Nieuwsgierig Door de wind beukten de golven tegen het strand aan en aangezien de zee zelf niet zo zuiver is, werd heel wat afval op het strand gegooid. De strandjutters zouden weer goed hun werk hebben. In de verte ontwaarde ik iets dat op een dier geleek. Mijn nieuwsgierigheid dreef me en ik stapte met vlugge tred in die richting. Het bleek een verdronken kalf te zijn. Ik moest meteen denken aan de uitdrukking ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’ (wat niet anders betekent dan dat er pas maatregelen genomen worden als het te laat is). In dit geval was er geen sprake van een put waarin het dier zou verdronken zijn, maar ik vroeg met toch af hoe dit kalf dan in zee terecht gekomen was. In de wijde omgeving was nergens ook maar een weide of boerderij te bespeuren. Misschien van een schip gevallen? Maar ook dit leek me een ongegronde uitleg.
Toeval Het moet er al een hele tijd gelegen Wegwijzer
5
hebben (raar dat de opruimdienst nog niet gepasseerd was). Toen ik heel dichtbij kwam, ontwaarde ik de bruine huid van dit kalfje. En wat me vooral verwonderde, was dat er zich precies een lederen riempje had gevormd dat veel weg had van een riempje dat pasklaar gebruikt kon worden voor het dragen van een uurwerk rond de pols. Of was dit een oud armbandje dat nu precies naast dat dode kalf (met juist dezelfde kleur) beland was? Ik bleef me maar afvragen hoe dit allemaal kon. En zeker als het ging om een bandje dat precies naast het kalf belandde. Wat een toeval! Dat er zomaar spontaan uit het dode kalf een armbandje ontstaan was, is een idee dat wal noch schip raakte.
‘Gewoon’ glas Mijn wandeling hield niet op met dit ene voorval. Een beetje verder zag ik iets blinken in de zon. En ook dat wekte mijn nieuwsgierigheid. Misschien deed ik de vondst van mijn leven: een stukje zilver of goud, of misschien zelfs een diamant. Ik versnelde mijn tred en liep meteen naar het voorwerp toe. Maar ook dit was weer een maat voor niets. Het bleek gewoon glas te zijn. Alhoewel, ‘gewoon’ glas. Het had een prachtige ronde vorm en eigenlijk ongelooflijk, 6
het deed me weeral denken aan een uurwerk; het glaasje van een uurwerk. En weer die vraag: hoe is dit toch hier terecht gekomen? Zou de hitte van de zon misschien het zand omgevormd hebben tot glas. Of misschien een bliksemschicht van enkele dagen geleden? Nee, ook dit leek me een waanzinnig idee. Een of andere schipper had gewoon zijn kapotte horloge over boord gegooid en hier was het dan na een lange tocht door de zee, beland. Of misschien had een wandelaar het glaasje van zijn uurwerk kwijt gespeeld op het strand…
Metaal En je gelooft het nooit, maar ik kreeg nog iets bijzonders in het vizier. Enkele weken daarvoor had ik wat afval van metaal gevonden, maar had niet meteen het initiatief genomen om dit op te ruimen. Als bij wonder, het metaal was nu totaal veranderd van vorm. Het had precies grillige maar heel fijne vormen aangenomen, zoals ‘radertjes’. Radertjes van een uurwerk. Ik bekeek het nauwkeurig en zag dat die radertjes perfect in elkaar haakten en dat er ook wieltjes en zo aan vast zaten. Toen ik dit voorwerpje omdraaide, zag ik zelfs een plat rond plaatje met fijne wijzertjes vooraan. Alles paste precies in een welbepaalde vorm van… euh Wegwijzer
een uurwerk.
Verbazing Ik stond daar met mijn mond vol tanden en moest even zitten om te bekomen van de emoties. Ik plofte me neer in het zand en keek doelloos naar de horizon van de zee. Maar toen gebeurde het ongelooflijke toen ik weer die verschillende voorwerpen aanschouwde. Het bandje, het glaasje, de radertjes in uurwerkvorm werden door de golven naar elkaar toe geduwd. Ik bleef vol verbazing kijken. Het geheel klikte spontaan in elkaar en er lag een gloednieuwe (want dat kwam er ook nog eens bij: alles leek zich door tijd en toeval te vernieuwen) polshorloge. Ongelooflijk!
Intelligent Tot daar dit fictieve verhaal. Je hebt allang begrepen dat het gebaseerd is op pure fantasie, uit de duim (maar dan een heel dikke) gezogen. Alhoewel. Het verwondert mij nog steeds dat de meeste mensen overtuigd zijn dat tijd en toeval de scheppers zijn van heel de wereld. Maar alleen al een uurwerk, dat een knap staaltje techniek is, wijst op een ‘schepper’, een uurwerkmaker die bijzonder intelligent moet zijn om zo’n uurwerk te maken, laat staan te repareren als het stuk geraakt.
Zelfs Voltaire moest toegeven: “Het heelal verwart mij, en ik kan mij niet voorstellen dat dit uurwerk wel bestaat, en dat er geen uurwerkmaker zou zijn”.
Verwondering De lente komt eraan en steeds weer wordt ik bepaald bij het natuurlijk schoon dat ontluikt. Dan besef ik ook weer wat een groot brein maar ook kunstvaardigheid moet schuilen in God die zich manifesteert in Jezus Christus. En gelijk besef ik
Wegwijzer
mijn kleinheid, nietigheid. Wat ben ik blij om niet alleen in verwondering te staan voor de Persoon achter deze schepping maar Hem ook te kunnen danken voor het leven dat hij rondom mij schenkt maar ook voor het eeuwig leven dat Hij wil geven. Yvan Thomas
7
Opvoeding 8
Gekibbel
Oef, de winter is achter de rug. Samen met de tuin lijkt ook ons gezin te ‘ontwaken’.
We lopen allemaal wat minder somber rond en de ergernissen lijken mee te ontdooien zodra de temperatuur begint te stijgen. Wat leek deze winter eindeloos… ‘Dat mag niet!’ Gekibbel. Geruzie. Ik spits mijn oren en geef een waarschuwing, in de hoop dat dit de gemoederen bedaart. Een gefluisterde belediging, gevolgd door gebrul van de andere partij. Niemand die elkaar nog verstaat, want het volume van de waterval aan woorden overstemt die van de ander. Tja, in een huis met 7 personen zijn dit soort voorvallen niet uitzonderlijk. Onze kinderen kunnen er wat van, zeker in de winter wanneer we met z’n allen te veel uren dicht bij elkaar in onze kleine woonkamer doorbrengen. Uit de bijbel, boek Spreuken hfdstk. 15 vers 1: Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren, krenkende woorden wakkeren toorn aan. Wanneer ik in contact kom met volwassenen, of zelfs met kinderen van iemand anders, zijn deze woorden uit Spreuken
voor mij geen uitdaging. Ik ben niet iemand die gauw grove taal in zijn mond neemt en als iemand boos is op me zal ik eerder timide reageren dan zelf met harde woorden te gaan gooien. Ik ben een geweldige conflictvermijder, maar mijn eigen kinderen zijn blijkbaar van een andere orde. Ze weten me regelmatig nét op dat punt te krijgen dat ik mijn zelfbeheersing verlies en toch tegen hen begin te schreeuwen. Geen scheldwoorden, dat niet, maar een vriendelijk antwoord zoals er staat in Spreuken kan ik het ook niet bepaald noemen. Het lijkt eerder op ‘gaanjullienueenseindelijkophoudenmetdatgedoeikworderhelemaalzotvanhoujulliemond!’. Zinnen die ik niet zou accepteren als ze uit hun monden zouden komen, maar blijkbaar is het voor mijzelf als volwassene (met zoveel meer ervaring in het omgaan met gevoelens) wel acceptabel? Ahum. Niet dus. Salomo had overschot van gelijk toen hij deze woorden in Spreuken neerschreef, ook wanneer het om mijn eigen kinderen gaat. Ook zij zijn mensen van vlees en bloed en verdienen hetzelfde respect dat ik aan volwassenen betoon. Ze
Wanneer een ruzie de gemoederen doet oplopen, is het om eerst zelf rustig te worden en daarna pas te spreken.
zullen vast nog vaak woedend worden en het is aan mij om daar met een vriendelijk antwoord op te reageren. Doe ik dit niet, en blijf ik krenkende woorden gebruiken, dan zullen de kinderen nooit leren om goed om te gaan met hun boosheid. Ik probeer voor te leven wat in de bijbel staat en ik besef: op dit punt is er nog heel wat werk aan de winkel. Het eerste waarop ik probeer te wijzen wanneer een ruzie de gemoederen doet oplopen, is om eerst rustig te worden en daarna pas te spreken. Tellen tot 10, even weg gaan, even op de trampoline springen. Is de kwestie na het kalmeren nog altijd van belang? Dan praat je er opnieuw over. En is de ander nog steeds erg boos? Dan kunnen jouw vriendelijke antwoorden die woede misschien wel doen bedaren, in plaats van dat het steeds erger wordt. Reninca D’Joos
Relatie
Vader, moed Kimberleys’ getuigenis
Kinderen worden verondersteld respect te hebben voor hun ouders. Gehoorzaamheid aan het ouderlijk gezag – om het wat ouderwets uit te drukken – is een basisprincipe in onze maatschappij. Omgekeerd behoren ouders op een liefdevolle manier hun kinderen op te voeden. Maar wat als je merkt dat je voor je ouders geen prioriteit bent? Als je vader in de gevangenis zit en je moeder het te druk heeft met drugs en mannen? Kimberley uit Gent groeide op in een bijzonder moeilijke situatie. Hoewel ze dat in het begin nauwelijks besefte … “Ik kan me de gevangenis van Gent nog goed herinneren. Er tegenover was een speeltuintje en als we te vroeg waren, gingen we daar spelen. Daarna gingen we door de kleine poort naar binnen en werd iedereen gecontroleerd, of ze niets mee hadden genomen dat niet mocht.” Vanaf haar tweede tot en met haar negende levensjaar zat Kimberley’s vader in de gevangenis en ze ging er vaak op bezoek. Het leek bij het leven te horen. Op school toonde ze de tekeningen die ze voor hem maakte en de cadeautjes die ze van hem kreeg. “Ik heb nooit het gevoel gehad dat het niet normaal was dat iemand in de gevangenis zat. En ik schaamde me er ook niet voor. Dat is 10
er, zult gij eren …
eigenlijk pas in mijn tienerjaren gekomen.” Kimberley’s moeder was nog maar 19 jaar toen haar dochter geboren werd. Ze trouwde toen ze 17 was en in verwachting van de broer van Kimberley … Lang duurde het huwelijksgeluk niet, want enkele jaren later werd papa veroordeeld voor drugsfeiten. Hoewel ze in het begin haar man trouw bezocht, bleef ze niet lang treurend thuis zitten. Met een vriendin stortte ze zich in het uitgaansleven, en het duurde niet lang voordat ze een affaire met een andere man begon. Het was eerst een hele reeks. Kimberley was te klein om het te beseffen, maar de één ding vormde de rode raad in het leven van mam’s partners: verdovende middelen. Kimberley: “Het waren allemaal drugsverslaafden, of dealers of op zijn minst uit het criminele milieu. Ik denk dat mijn mama ook min of meer op zoek ging naar die types om op die manier ook haar eigen drugsbehoefte te bevredigen”. Aan sommige mannen hield het jonge kind goede herinneringen over, anderen zorgden eerder voor traumatische ervaringen. Te vaak was ze aan haar lot overgelaten. “Er was niemand om ons te beschermen.
De mannen wisten dat mijn vader in de gevangenis zat en mijn moeder kwam meestal niet tussen als er iets mis ging. Doorgaans greep ze niet in en geloofde ze de verhalen van Kimberley en haar broer niet.” Intussen liep het huwelijk onvermijdelijk op de klippen.
Verslaafd, achter de tralies Hoewel papa voor lange tijd opgesloten zat, wilde dat niet zeggen dat er een einde was gekomen aan zijn verslaving. Blijkbaar werden de drugs gemakkelijk binnengesmokkeld. Het ging van kwaad naar erger. “Mijn papa was heel erg verslaafd aan harddrugs. Hij is bijna twee keer overleden aan een overdosis. Hij gebruikte constant. Deed hij dat niet, dan werd hij midden in de nacht wakker door de afkickverschijnselen. Dan moest hij iets gebruiken om verder te kunnen slapen.” De oma van Kimberley was eigenlijk de enige stabiele persoon in haar leven. Voor zover ze elkaar al mochten zien – de relatie tussen ouders en grootouders lag soms nogal gevoelig. Oma Wegwijzer
Te vaak was Kimberley aan haar lot overgelaten. “Er was niemand om ons te beschermen.” 11
zat ook hard in met de situatie van haar zoon. Ten einde raad besloot ze een kerk binnen te gaan om te bidden. Kimberley: “Ze dacht: als iemand hem kan redden, dan is het God.” Wat Kimberley’s vader precies bezig hield in zijn eenzame cel, weet niemand, maar feit is wel dat er zich iets bijzonders voltrok. “Kort na dat gebed kreeg hij midden in de nacht een droom, waarin hij zich op een donkere weg bevond. Hij liep op de witte lijn en naast hem liep een man die de hele tijd zei: Wees niet bang, Ik ben bij u. Toen hij ‘s ochtends wakker werd, besefte hij meteen dat het Jezus was geweest die hij in zijn droom gezien had. Voor hem was geen twijfel mogelijk. Op dat moment heeft hij besloten om Jezus te volgen en met de drugs te stoppen. Zonder afkickverschijnselen is hij zo van de middelen afgeraakt”.
Nieuw begin Het feit dat Kimberley’s vader geen drugs meer gebruikte, had 12
uiteraard geen invloed op zijn straf; hij bleef nog een aantal jaar in de gevangenis. De ommekeer ging grotendeels ook aan Kimberley voorbij: ze was nog te jong om de impact te beseffen en bovendien verbleef ze nog altijd bij haar moeder. Toen haar vader de deur van de gevangenis achter zich dicht trok en een nieuwe start in het leven kon maken, liet hij aan zijn – toen negenjarige – dochter wel doorschemeren dat ze bij hem kon komen wonen, mocht het echt niet meer gaan. Die stap zette ze nog niet direct, maar het idee dat er een alternatief was voor het leven bij mama, gaf rust. Toen ze eenmaal naar de middelbare school ging, was het moment om te verhuizen gekomen. Kimberley: “Op een dag ben ik, na school, niet afgestapt aan de halte om naar mijn mama te gaan, maar met de tram en de bus doorgereden naar papa. Ik had niets tegen mama gezegd en mijn papa is toen samen met mij naar de politie gegaan. Op die leeftijd mocht ik helemaal nog niet beslissen bij wie ik zou woWegwijzer
nen en dat werd me ook door de agenten verteld. Als mijn mama had gezegd dat ik terug moest komen, dan moest ik terug. Maar ze heeft nooit een klacht ingediend, dus ben ik bij mijn papa gebleven.”
Je wordt nog als je moeder ... De plotse beslissing van Kimberley bracht haar in een heel nieuwe omgeving. Ze zat ook in de periode van puberteit en dat ging niet ongemerkt voorbij. Zoals zovelen vertoonde ze duidelijk experimenteergedrag: roken, vriendjes, … Kimberley: “Ik kon daar open met mij vader over spreken, maar er waren wel duidelijke regels: vriendjes mochten niet bij ons binnen en hij wilde ze pas zien, als we 6 maanden samen waren. Maar tegen die tijd was de relatie meestal al weer uit. Ik begon op mij vijftiende met werken, en in het weekend ging ik uit. Zo lang ik maar om drie uur ‘s avonds thuis was, maakte mijn
papa niet veel problemen. Ik gebruikte geen drugs, maar ik had wel vrienden die gebruikten. Mijn vader herkende dat natuurlijk. En ik kwam vaak heel dronken thuis. Op een bepaald moment zei hij: je wordt nog als je moeder. Achteraf gezien was dat natuurlijk vanuit zijn eigen gekwetstheid: hij had gezien hoe mijn mama van de ene naar de andere man ging …” Op een zeker moment had Kimberley het zo bont gemaakt dat ze huisarrest kreeg. De enige uitstappen die nog konden, waren bezoeken aan de kerk die haar vader bezocht; een kleine, familiale gemeenschap in Gent. Eigenlijk ging ze niet met tegenzin: ze werd er goed ontvangen, de mensen waren er vriendelijk, en de jeugdgroep van de kerk ging op zaterdagavond ook wel eens naar de bioscoop, of iets drinken. Het geloof zelf interesseerde haar veel minder. Ook had ze daar geregeld gesprekken over met haar vader. Hij daagde haar uit: “Misschien moet je aan
God een teken vragen dat Hij bestaat. Wat heb je te verliezen? Als Hij niet bestaat, dan ga je gewoon door met je leven. Maar als Hij wel bestaat en Hij zich aan je openbaart, dan gaat je leven nooit meer hetzelfde zijn”. Kimberley besloot daar op in te gaan en kreeg het teken waar ze om gevraagd had. Dat leidde tot een kortstondige belangstelling in het geloof, maar niet lang daarna stortte ze zich opnieuw in het uitgaansleven, de drank en de relaties … Ze probeerde nog een tijdje kerk en café te combineren door na de uitgaansnachten rechtstreeks op zondagmorgen naar de kerk te gaan, maar dat werkte niet echt … En ook tussen Kimberley en haar vader boterde het niet altijd goed. Toen ze 19 was, besloot ze thuis weg te gaan en op zichzelf te wonen.
“Misschien moet je aan God een teken vragen dat Hij bestaat. Wat heb je te verliezen?”
Aan de dood ontsnapt Kimberley was intussen beste vrienden geworden met haar nicht en samen waren ze dikWegwijzer
13
wijls in danscafés te vinden. Er werd wellicht nog meer gedronken dan gedanst, maar niemand dacht aan de gevolgen. Ook niet als ze zwaar onder invloed naar huis reden. Zelf had Kimberley geen rijbewijs – en reed dus niet – maar ze nam wel telkens het risico door mee te rijden. Tot op die ene nacht … “We hadden weer veel te veel gedronken, mijn nicht en haar vriend ook. Ik stond op het punt om de achterdeur van de auto te openen, toen ik een heel sterke ingeving kreeg. Ik heb nog nooit de stem van God letterlijk gehoord of zo, maar ik kreeg een heel sterk gevoel: stap niet in. Dat gevoel was zo sterk dat ik niet heb getwijfeld en niet ben ingestapt. Toen ze zonder mij wegreden, was ik er van overtuigd dat ze een ongeluk zouden krijgen. Een paar uur later kreeg ik een telefoontje dat ze inderdaad een accident hadden gehad. Naar omstandigheden waren ze nog redelijk oké, maar de achterkant van de wagen – waar ik gezeten zou hebben - was er helemaal afgescheurd. Voor mij is dat toch wel Gods redding geweest ...” De dramatische gebeurtenissen maakten diepe indruk op Kimberley. “Wat mij het meest trof, was dat God aan mij dacht, terwijl ik totaal niet met Hem bezig was. Ik besloot om mijn leven anders aan te pakken.” Vanaf dat moment, dat ze duidelijk als haar ‘bekering’ beschouwt, zette ze een aantal radicale stappen om een nieuw leven te beginnen. Omdat ze meer over het geloof wilde weten, zegde ze in 14
een zekere euforie haar appartement op, stopte met haar job en trok naar Brussel om er een opleiding te volgen. Daar kwam ze te weten wat het geloof inhield en leerde ze haar echte identiteit ontdekken. Tot dan toe was ze het meisje met de drugsverslaafde ouders geweest, nu begon ze te beseffen wie ze werkelijk was. Een gemakkelijk proces was het niet: “Ik donderde al snel van mijn roze wolk af”. Maar met vallen en opstaan ontdekte ze wat het leven voor haar in petto had. En niet in het minst: ze leerde er haar toekomstige man Ward kennen.
Boos op God Leren leven met je verleden is niet altijd simpel. Kimberley voelde in het hele proces enorm veel boosheid. Ook al wilde ze als een goede christen leven, toch besefte ze dat ze kwaad was op God. “Nu ik er van overtuigd was dat Hij bestond, zat ik met vraag: waar was Hij dan? Als Hij er nu is, was hij er ook toen ik klein was. Waarom heeft Hij niet ingegrepen, mij beschermd? Ik was heel boos. Ward heeft me toen laten inzien dat God er altijd geweest is en dat Hij al mijn tranen gezien heeft. En dat Hij ook alles wat ik heb meegemaakt gebruikt om iets nieuws op te starten. Ik geloof nu dat God altijd naast me gewandeld heeft, ook al heb ik dat toen niet ervaren. Hij heeft op het juiste moment ingegrepen.” Vandaag woont de nu 32-jarige Wegwijzer
Kimberley met haar man en hun twee kinderen in Limburg. Daar heeft ze ook een eigen kapperszaak. Zowel met haar vader als haar moeder heeft ze terug contact. Er is geen toverformule om de relatie volkomen te herstellen, maar ze werkt er aan – noem het een genezingsproces. Het feit dat ze zelf kinderen kreeg, speelde hierin een belangrijke rol. Dat bracht ook de schaarse goede herinneringen aan vroeger naar boven. Het verleden kan niet veranderd worden, maar de toekomst houdt altijd nieuwe perspectieven in. In het heden geniet Kimberley ook weer van haar leven: “Het is gewoon heel mooi om te zien hoe het nu is. Ik ben heel dankbaar dat ik kinderen mag hebben en dat ik mama kan zijn. Dat ik me veilig mag voelen in mijn huwelijk en dat ik geliefd ben. Het geeft me veel rust van binnen, dat ik geleerd heb dat ik mag zijn wie ik ben en dat ik oké ben.” (Het verhaal van Kimberley kan je beluisteren via deze link: …. Binnenkort ook te bekijken op www.upmedia.be)
Meer weten?
: Kijk eens hier
Wegwijzer
15
Maatschappij
Noodoproep over vergeven en vertrouwen
Brieven
seks en relaties, maar niet altijd.
Antwoorden
Een kennis van mij is onlangs een zogenaamde ‘agony aunt’ geworden voor een Britse krant. Misschien is ‘agony aunt’ iets heel Brits.
Een vrouw die geen kinderen kan hebben, schrijft omdat ze bang is dat haar partner een andere vrouw gaat zoeken om een gezin mee te stichten. Iemand anders schrijft dat haar zoon is overleden aan alcoholisme. Ze weet niet wat te doen met haar verdriet - ze had hem zo vaak gewaarschuwd, en toch was het niet genoeg.
De taak van de ‘agony aunt’ is dan om wijs, sympathiek en behulpzaam advies te schrijven. Ze krijgt brieven uit bijna de hele wereld. Raar, he? Toch heb je bij de krant tenminste een team van ervaren journalisten en onderzoekers, die zorgen voor je anonimiteit en de kwaliteit van de antwoorden. Tegenwoordig gaan veel mensen gewoon naar het internet met
Haar team krijgt elke dag duizenden brieven van mensen met problemen. Het team schrijft terug met advies, en een selectie uit de correspondentie verschijnt enkele weken later in de krant. Vaak gaat het over 16
hun persoonlijke en vaak confidentiële problemen. Één probleem dat vaak voorkomt is dit: “mijn vriend, of mijn verloofde, of mijn partner, heeft mij verraden. Is er hoop voor onze relatie? Wat moet ik nu doen?” Het antwoord hierop, of je nu naar de krant gaat, of naar een psycholoog, Facebook, Twitter of Snapchat, is bijna altijd hetzelfde: ga weg, want iemand die je één keer heeft
verraden, gaat dat weer doen.
Advies Ik zou waarschijnlijk hetzelfde advies kunnen geven, maar ik heb een heel andere benadering gevonden, die nog sterker is. We lezen in het Markus-evangelie: “Jezus zei tegen hen: ‘Jullie zullen Mij allemaal in de steek laten, want er staat: ‘Ik zal de herder doodslaan en de schapen zullen worden Wegwijzer
Tegenwoordig gaan veel mensen gewoon naar het internet met hun persoonlijke en vaak confidentiële problemen.
17
Later werd Jezus ter dood veroordeeld en gekruisigd. Was dat Het Einde? Neen. Jezus bleef niet dood.
uiteengedreven.’ Maar nadat Ik uit de dood ben opgewekt, zal Ik jullie voorgaan naar Galilea.’ Maar Petrus zei tegen Hem: ‘Al zou iedereen U in de steek laten, ik niet!’ Jezus antwoordde: ‘Ik verzeker jou, vandaag, ja vannacht nog, voordat de haan tweemaal heeft gekraaid, zul jij driemaal hebben ontkend dat je Mij kent.’ Petrus hield vol: ‘Al moet ik met U sterven, ik zal absoluut niet ontkennen dat ik U ken.’ En allemaal zeiden ze iets soortgelijks.” Ik denk dat bijna iedereen weet wat er nadien gebeurde. Enkele uren later werd Jezus gearresteerd. Terwijl Hij een showproces onderging, kwam Petrus dichterbij, en ging bij de bewakers zitten om zich aan het vuur te warmen. We lezen verder:
foto: freepik.com
“Terwijl Petrus beneden op de binnenplaats was, kwam een dienstmeisje van de hogepriester voorbij. Toen ze Petrus zag, die zich aan het 18
warmen was, keek ze hem aan en zei: ‘U was ook bij die Jezus van Nazaret.’ Maar hij ontkende het. ‘Ik heb geen idee waar je het over hebt’, zei hij en bewoog zich in de richting van de buitenpoort. Maar toen het dienstmeisje hem daar zag, herhaalde ze het tegenover de omstanders: ‘Die man is één van hen.’ Opnieuw ontkende Petrus. Na een tijdje zeiden mensen die dichtbij hem stonden: ‘Jij bent toch echt één van hen, want je bent een Galileeër.’ Hij verklaarde dat God hem zou mogen straffen als dat waar was en herhaalde: ‘Ik ken die man niet over wie jullie het hebben.’ Onmiddellijk kraaide een haan - voor een tweede keer. Toen herinnerde Petrus zich wat Jezus tegen hem had gezegd: ‘Voordat de haan tweemaal kraait zul jij driemaal ontkennen dat je Mij kent.’ Toen hij daar aan dacht, begon hij te wenen.”
Overwinning Het is een heel aangrijpend verhaal. Later werd Jezus ter dood veroordeeld en gekruisigd. Was dat Het Einde? Neen. Jezus bleef niet dood. Op de derde dag - zoals we lezen in zevenentwintig verschillende documenten uit de eerste eeuw, kwam hij weer tot leven. Zijn overwinning over de dood is het centrale thema geworden van de Europese kunst en cultuur. Vandaag de Wegwijzer
dag volgt meer dan een derde van de wereld de verrezen redder. Had Jezus na zo’n grote overwinning geen nieuwe vrienden kunnen vinden? Na een bezoek van de levende Jezus, waren zelfs de hogepriesters en Pontius Pilatus overtuigd. Hij had naar de keizer in Rome kunnen gaan.
Nieuwe hoop De kern van het evangelie vinden we in de manier waarop Jezus met zijn vrienden omging nadat ze hem hadden verlaten. Het is gemakkelijk om te zeggen dat hij ze vergaf. Maar het is veel meer dan dat. Hij gaf ze nieuwe taken. Hij bouwde zijn nieuwe koninkrijk op hen.
Agony Aunts en internetraadgevers zouden vaak zeggen: “Vergeef hem, maar vertrouw hem nooit meer”. Voor Jezus gingen vergeving en vertrouwen samen. Als je twijfels hebt over hoe God jou ziet, wees dan bemoedigd. Misschien heb je een tijd gehad dat je echt geloofde, en veel voor God wou doen. En dan, achteraf, was je weggelopen. Nu voel je misschien dat je nooit meer kan terugkomen. Niet alleen de woorden, maar ook de daden van Jezus maken het duidelijk: wat je ook gedaan hebt, je mag altijd naar Jezus gaan. Martin Turner
uw christelijke boekhandel uw christelijke boekhandel uw christelijke uw christelijke boekhandel boekhandel uw christelijke boekhandel uw christelijke boekhandel uw christelijke boekhandel
GENK KORTRIJK K LEUVEN GENK LEUVEN GENK GENK LEUVEN LEUVEN KORTRIJK KORTRIJK GENK LEUVEN KO 089 30 58 86 GENK016 25 93 93 089 30KORTRIJK LEUVEN 58 86 016 25 93 93 056 35 78 99
genk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be kortri 089 30 089 3086 58 86 056 3599 78 99 016 25 01693259393 93 056 35 089 58 86 089 3078 58 86 016 25 58 93 93 056 78 99 0 genk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be 089 30 58 8630 016 25 93016 93 25 93 93 leuven@hetgoedeboek.be 056 35 78 99 35 genk@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be genk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be kortrijk@ genk@hetgoedeboek.be leuven@hetgoedeboek.be kortrijk@hetgoedeboek.be Vennestraat 345 Tervuursesteenweg 192 M Tervuursesteenweg 192 3001 Heverlee Vennestraat 345 Meensestraat 79 3600 Genk Vennestraat Vennestraat 345 345 Tervuursesteenweg Tervuursesteenweg 192 Meensestraat 79 Vennestraat 345 192 Vennestraat 345 Tervuursesteenweg 192 192 Tervuursesteenweg Meensestraat 79 79 8500 Kortrijk Mee 3600 Meensestraat Genk Meensestraat 3001 Heverlee Vennestraat 345 Tervuursesteenweg 192 79 3600 3600 Genk Genk 3001 Heverlee Heverlee 8500 8500 Kortrijk Kortrijk 3600 Genk 3600 Genk 30013001 Heverlee 3001 Heverlee 8500 Kortrijk 85 3600 Genk 3001 Heverlee 8500 Kortrijk
hetgoedeboek.be hetgoedeboek.be hetgoedeboek.be hetgoedeboek.be
hetgoedeboek.be fb.com/hetgoedebo hetgoedeboek.be fb.com/hetgoedeboek fb.com/hetgoedeboek fb.com/hetgoedeboek hetgoedeboek.be fb.com/hetgoedeboek fb.com/hetgoedeboek fb.com/hetgoedeboek
Wegwijzer
19
Evangelie
HOE GELOVIG IS …?
Enkele jaren geleden namen we tijdens de paasvakantie een grootscheepse enquête af in de straten van Ieper, een stad in België dichtbij de Franse grens. Gezien de grote respons, namelijk zo’n 509 enquêtes, is het resultaat representatief 20
voor de hele stad en misschien zelfs voor andere steden in Vlaanderen. Met deze vragenlijst wilden we de mensen van Ieper aan het denken zetten over het christendom. Zo bleek dat Wegwijzer
heel wat mensen trouw naar de kerk blijven gaan zonder echt te weten waarom. De ondervraagden veronderstellen, net als veel mensen in mijn omgeving dat geloven een sprong in het duister is, dat je je verstand moet uitschakelen.
De resultaten
?
?
Op de vraag ‘Ga je naar de kerk?’, antwoordt 70% bevestigend. Het gaat dan in Ieper haast uitsluitend om de katholieke kerk. Slechts een vierde van die kerkbezoekers gaat echt elke week naar de mis. Zo’n 20% gaat slechts bij speciale gelegenheden, zoals een huwelijk of begrafenis. 41% gaat toch één keer per maand naar de kerk. Van de ondervraagden kan 4% ons niet vertellen wat hen aantrekt in de kerk. Eén op drie vindt traditie heel belangrijk, terwijl eenzelfde aantal groot belang hecht aan de persoonlijke beleving van het geloof. De antwoorden op de vraag “Wat stoot je af in de kerk?” lopen sterk uiteen. 7% antwoordt dat de kerk niet mee is met haar tijd, dat ze saai
is, enz... terwijl anderen juist vinden dat ze te modern wordt. Wie is Jezus Christus?
?
Ruim de helft denkt dat Hij een goed mens was. Zo’n 43% zegt dat Hij Gods Zoon is. Eén op tien vindt Christus een wonderdoener, terwijl 7% Hem bestempelt als een revolutionair. De rest beschrijft Hem als een kwakzalver of als een gewoon mens. Wat kwam Jezus doen op aarde?
?
Heel wat mensen hebben geen idee. Dat is wel verbazend als je bedenkt dat Pasen nog altijd één van de meeste gevierde feesten in ons land is. 11,7% vindt dat Hij hier op aarde een voorbeeld kwam stellen. 11,2% meent dat Hij vrede kwam stichten, Wegwijzer Wegwijzer
De ondervraagden veronderstellen dat om te geloven, je verstand moet uitschakelen.
Ga je n aar de kerk? Wat sto ot je af in de k Wie is erk Jezus C h r i s tus? Wat kw am Jez u s aarde? doen o p Heef t J ezus ec ht best Waarom aan? is Jezu s aan h gestor v et kru en? Is er le ven na de doo d? 21
Heel wat mensen zijn dus niet meer vertrouwd met de oorspronkelijke blijde boodschap.
? terwijl de meeste mensen (16%) zeggen dat Hij hier “het geloof” kwam verkondigen. 11% gelooft dat Hij verlossing, redding kwam brengen. Anderen vinden dat Jezus op aarde kwam om de wereld of de mensen te verbeteren en te helpen (16,3%). Opvallend is hier dat er geen eenduidigheid is over de taak van Christus op aarde. Toch was Christus zelf heel duidelijk over Zijn boodschap en de reden van Zijn komst. Hij zegt bijvoorbeeld in het Markusevangelie: “Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor 22
velen” 1. Of in het Johannesevangelie zegt Jezus: “Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon gegeven heeft, opdat iedereen die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” 2 Dat zegt Hij niet één keer maar voortdurend in de evangeliën. Heel wat mensen zijn dus niet meer vertrouwd met de oorspronkelijke Blijde Boodschap. Heeft Jezus echt bestaan? De overgrote meerderheid (85,5%) zegt van wel. Toch denkt één op tien daar anders over. 5% kan niet antwoorden. De mensen die ontkennen dat Jezus echt heeft bestaan, gaan daarmee voorbij aan heel wat geschiedkundige geschriften. Ook ongelovige geschiedschrijvers bevestigen Zijn bestaan. Onze tijdrekening is zelfs gebaseerd op Zijn geboorte. Zoveel historische documenten spreken over het bestaan van Christus dat het één van de best bewezen historische feiten is. Het hoogste gebod dat Christus ooit aanhaalde was: “U zult de Heer, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel Wegwijzer
uw verstand” 3. Dit is wat mij aantrekt bij die eerste christenen. Ze schakelden hun verstand niet ‘uit’ maar ‘aan’. Heel wat ondervraagden geloven ook dat Christus aan een kruis genageld werd (80%). Maar wat de letterlijke opstanding van Christus betreft, zakken de bevestigende antwoorden schrikwekkend. Veel mensen willen nog wel geloven in een geestelijke opstanding, maar slechts de helft van de ondervraagden kan geloof hechten aan een letterlijke opstanding. Nochtans zijn er voor een letterlijke opstanding heel wat logische en historische argumenten aan te halen. De eerste christenen verkondigden niets anders dan een gekruisigde en opgestane Christus. Paulus (de schrijver van verscheidene bijbelboeken) zei zelfs: “… als Christus niet is opgewekt, is wat wij verkondigen zonder inhoud en zonder inhoud is dan uw geloof. (…) En als Christus niet is opgewekt, is uw geloof van geen enkele waarde en zit u nog in uw zonden gevangen
ezus C hristus Wat kw ? am Jez us doe aarde? n op Heef t J ezus ec ht best Waarom aan? is Jezu s aan h gestor v et krui en? s Is er le ven na de doo d? (…) Maar de waarheid is dat Christus is opgewekt uit de dood” 4.
?
Bij de bovenstaande vraag kregen we soms heel tegenstrijdige antwoorden. Sommige mensen geloven niet in het bestaan van Christus, maar anderzijds bevestigen ze wel dat Hij aan een kruis genageld werd. Hoe kun je nu iemand aan een kruis nagelen die niet eens bestaat? Nogmaals, we hebben sterk de indruk dat mensen hun verstand uitschakelen wanneer het over het geloof gaat. Waarom is Jezus aan het kruis gestorven? Bij deze vraag weet 27% geen antwoord te geven. De antwoorden zijn sterk uiteenlopend: zo’n 36% geeft antwoorden als: ‘Hij kwam boete doen’, ‘De jaloersheid van de omgeving bracht Hem aan het kruis’… 23% geeft politieke en /of religieuze redenen op voor zijn kruisiging. Slecht 14% zegt dat Zijn kruisdood nodig was voor de verlossing van de zonde. Dit argument is het enige argument dat ook de eerste christenen aanhaalden. Paulus zei hierover: “Het belangrijkste
Wegwijzer
23
Het is mijn hoop dat mensen hun verstand zullen inschakelen wanneer ze nadenken over het christelijk geloof …
?
dat ik u heb doorgegeven en dat ik ook zelf van anderen heb ontvangen, is dat Christus gestorven is voor onze zonden in overeenstemming met de Schrift; dat Hij is begraven en dat Hij op de derde dag is opgewekt (…) en dat Hij is verschenen aan Kefas en daarna aan de twaalf apostelen. Toen is Hij verschenen aan meer dan vijfhonderd van Zijn volgelingen tegelijk.” 5 Is er leven na de dood? Zo’n 57% zegt van wel. Toch antwoorden ook heel wat ondervraagden (32%) negatief. Sommigen van hen zijn er zeker van dat er geen leven is na de dood. De bewering “er is nog nooit iemand teruggekeerd” wordt dikwijls aangehaald. Anderzijds hopen vele van deze ontkenners dat ze in de hemel komen, terwijl ze net beweerden niet te geloven in een leven na de dood. Heel wat mensen schrokken toen we hen wezen op deze tegenspraak. Daar hadden ze nog niet over nagedacht… Weinig mensen durven te bevestigen dat ze naar de hemel gaan na hun dood (16,5%).
24
Wegwijzer
Het grootste deel hoopt echter wel dat ze er zullen komen (42%). 12,2% weet zeker dat ze er niet zullen komen en 12,2% denkt van wel. Daarnaast zijn er nog een aantal ondervraagden die gewoon niet geloven in een hemel (17,1%). Op de keper beschouwd kunnen we stellen dat mensen bezig zijn met een leven na de dood. De meesten (zo’n 80%) hopen of zijn zeker dat ze in de hemel komen. Wel eigenaardig als maar 57% gelooft in een leven na de dood! Het is mijn hoop dat mensen hun verstand zullen inschakelen wanneer ze nadenken over het christelijk geloof … Yvan Thomas
Geciteerde Bijbelboeken: 1 2 3 4 5
Markus 10:45 Johannes 3:16 Matteüs22:37 1 Korintiërs 15:16-20 1 Korintiërs 15:3-5
5
waarheden
God od
die je moet weten over .1.
.2.
God verlangt naar een relatie met ieder mens.
De afstand tussen de mens en zijn Maker is er doordat de mens Hem de rug heeft toegekeerd.
God verlangt naar een intieme en vertrouwelijke band met jou. Want je bent geschapen om te leven in relatie met je liefhebbende Schepper. Hij wil je leven zinvol maken en vullen met Zijn liefde.
God schiep je met een vrije wil. Daarbij kreeg de mens de keuze: leven in gehoorzaamheid aan zijn Schepper, met alle positieve gevolgen vandien. Ofwel toegeven aan het kwaad, met alle negatieve gevolgen vandien. De meeste mensen kiezen voor het tweede omdat dit schijnbaar de meeste vrijheid biedt.
.3. We kunnen niet uit eigen kracht bij God komen. De scheiding tussen God en jou, die is onoverkomelijk. De vele pogingen om de relatie met God te herstellen, lopen telkens op niets uit. Welke inspanningen je ook levert, je slaagt er niet in om zelf terug contact te maken met God.
.5. Geef je leven over aan Jezus Christus.
.4. Jezus Christus is de brug tussen de mens en God. We maken allemaal fouten en hebben moeite om ons aan Zijn geboden te houden. Jezus heeft de straf voor onze misstappen op Zich genomen toen Hij stierf aan het kruis. Als gevolg daarvan kan Hij iedereen die dit erkent, vergeven. Op die manier staat er niets meer tussen jou en God in.
Als je beseft dat er een barrière is tussen God en jou, die je niet op eigen houtje kunt overbruggen, weet dan dat Jezus Christus de brug is naar God. Hij heeft de weg vrijgemaakt en je moet dit enkel in geloof beamen. Als je dat doet, schenkt Hij je een volledig nieuw en eeuwig leven. Hij komt in je wonen en je krijgt contact met Hem. Je kunt Hem iedere dag beter leren kennen, onder andere door het lezen van de Bijbel. Wegwijzer
wegwijzer
25
Dagboek
Ongeremde kinderpraat Pestkoppen en plaagstokken
Afgelopen september was een mijlpaal in ons gezin. We hadden al de eerste stapjes naar de kleuterklas gezet, de eerste stappen naar de lagere school en nu was het tijd voor de eerste aarzelende stapjes naar het secundair onderwijs… Daar ging hij dan, Eli, 11 jaar – want hij sloeg het 4 leerjaar over – daardoor is hij ook eerder aan de kleinere kant, gelovig en met een paardenstaart tot halverwege zijn rug… Precies alle ingrediënten om ‘gepest’ te worden! Voeg er dan nog bij dat wij ‘strenge’ ouders zijn en schermtijd sterk aan banden leggen. Wij staan er dan ook nog eens op dat niet alleen de fietslichten moeten werken, maar ook dat hij een helm opzet en zijn fluohesje draagt. Deze cocktail bevat dus alle ingrediënten om ‘gepest’ te worden! e
Hoe goed we hem ook probeerden te wapenen, het was de eerste dag al prijs. Klasgenootjes vroegen zich in de whatsapp-groep af of hij wel echt een jongen was, in de toiletten kreeg hij standaard te horen dat het de jongenstoiletten waren en een andere klasgenoot zei dat zijn brain ‘fucked-up’ was.
Pestgedrag Hij voelde zich ongelukkig: 26
“Ze pesten mij, mama… ik wil terug naar de lagere school, ik wil helemaal niet in het secundair zitten…” Dat breekt je moederhart. “Eli, er zitten meer dan 400 leerlingen op de school, dus ja, het zal waarschijnlijk een jaar duren voor je alle jongens ontmoet hebt in de jongenstoiletten. Ze vragen zich gewoon af wat jij daar doet, dat is eigenlijk een logische reactie, want jouw haar is langer dan dat van de meeste meisjes op je school.
En ja, misschien is je brain wel een beetje gekker dan dat van de anderen, dat weet je ook en daar zal je niets aan kunnen veranderen…” Gelukkig had de klastitularis het ook door en werd er snel korte metten gemaakt met ‘vervelende’ opmerkingen. Nu, als ik bij Eli in de klas zou zitten, dan zou ik ook nieuwsgierig zijn naar die rariteit… dus eigenlijk kan je het ze niet eens echt kwalijk nemen.
Eli voelde zich ongelukkig: “Ze pesten mij, mama”.
Kniepijn Het onheil loerde echter al om de hoek: Eli kreeg pijn aan zijn knie, echt pijn. We weten allemaal dat Eli nogal dramatisch kan doen als het over pijntjes gaat, dus zeiden (en dachten) we dat het wel over zou gaan. Maar helaas, hij huilde als hij van school thuiskwam met de fiets, hij belde vanop school omdat hij de trap niet op kon, de leerlingendienst belde dat hij
huilend in de eetzaal zat omdat hij echt niet naar het klaslokaal geraakte… Oké, dit is het moment waarop je dan toch maar naar de dokter gaat. Die stuurde ons meteen door voor een echo en hoorden we het verdict: ‘stevige ontsteking van de ganzenpootpees’. Tot groot jolijt van de broers, want Eli had wel echt ganzenpoten nu! Gezien we nogal weigerachtig staan tegenover medicatie, werd het een eindeloze reeks van kinesistbezoekjes. Wegwijzer
Mààr ondertussen kon hij niet fietsen, geen trappen op, geen zware boekentas verslepen en werden zijn klasgenootjes opgevorderd om zijn boekentas te dragen. Toen het niet beterde, mocht hij de lift gebruiken en werden zelfs zijn lessen verplaatst naar het gelijkvloers. Dat helpt natuurlijk allemaal niet om je populariteit in de klas op te krikken. Maar ook dit ging over, zijn knie herstelde…
27
Maatschappij
Intimidatie Tot vorige week… bezorgde mama: “Je bent zo stil, is er iets?” Triestkijkende zoon: “Nee, er is niks.” Mama die duidelijk ziet dat dat een leugen is: “Euhm, volgens mij wel, je bent niet Eli zoals ik Eli ken.” Enkele minuten later vertelt hij: “Ik ben bang in mijn klas.” Verbaasde mama: “Heuh? In je klas? Waarom?” Eli: “Ja, ze kijken altijd naar mij en er zijn zulke grote kinderen in de klas en die doen altijd zo stoer.” Even gecheckt, er zit inderdaad een jongen van 2 meter in zijn klas. Ik zou misschien ook lichtjes geïntimideerd zijn, zeker als er meerdere zijn die richting reus groeien. Gelukkig hadden ze net proefwerken gehad en kwam daarop volgend een oudercontact. De klastitularis bevestigde dat er inderdaad wat grote jongens uit een ander milieu in de klas zitten, maar dat er zeker ook nog leerlingen zijn die aansluiting zoeken bij Eli. Ze zou het mee in het oog houden, want het is niet de bedoeling dat een leerling zich onveilig voelt in de klas.
Pesten vs plagen Na de kerstvakantie zagen we echter weer een bedrukte 28
Eli. Ze hadden op school hun proefwerken mogen inkijken. Mama: “Wat scheelt er?” Eli: “Ze pesten mij!”. Mama: “Oké, wat doen ze dan?”, Eli: “Ze kijken raar naar mij in de klas.” Mama: “Maar dat is toch niet pesten? Gewoon kijken?”, Eli: “Ze stellen vragen.” Mama: “Oké, en mag dat dan niet? Welke vragen stellen ze?”, Eli “Ze pesten mij, ze vragen naar mijn cijfers …” Opgeluchte mama: “Eli, dat is normaal, als ik bij een hoogbegaafde leerling in de klas zou zitten die een jaar heeft overgeslagen in het lager onderwijs, dan zou ik ook nieuwsgierig zijn naar zijn resultaten, dat is echt niet pesten, hoor…” Het werd ons duidelijk dat we het gedrag van medeleerlingen voor Eli echt wel moesten
helpen plaatsen en kaderen. Hij ervaart alles direct als ‘pesten’, terwijl het heel vaak gaat om ‘plagen’ of gewoon jongerengedrag.
Gevoelens Hoe vaak is het ook niet zo met ons, dat we direct uitgaan van het slechtste, dat we het ergste vrezen, dat we met gevoelens blijven rondlopen die uiteindelijk maar gebaseerd bleken op een misverstand. We hebben Eli geleerd om gewoon de volgende vragen te stellen: “Ik merk dat je zo naar mij kijkt, is er iets?” of... “Waarom doe je dit? Dit komt bij mij zo over…”of... “Ik voel me hier zo bij, is dat wat je bedoelt?” … Ann Van der Flaas
Koken
De snelste en gezondste vislasagne (ever!) Een topper die hier regelmatig op tafel moet verschijnen, eentje die ik vaak maak voor feestjes, eentje die ook nog eens gemakkelijk uit te delen is… oké, ik wil mijn recept wel delen… vislasagne met véél spinazie!-----
Ingrediënten:
- 2 pakjes gerookte zalm - 1 doos lasagneblaadjes (geen volledige doos natuurlijk) - 2 bollen mozzarella (of meer) - 1 kg bladspinazie (ik gebruik vaak zelfs 1,5 kg; uit de diepvries is prima!) - 1 brikje passata of 1 fles passata - geraspte kaas (hier vaak mozzarella, maar iets anders kan ook) (- eventueel verse tomaten)
Werkwijze: Stap 1: Stap 2: Stap 3: Stap 4: Stap 5: Stap 6: Stap 7: Stap 8:
Je bedekt de bodem van een ovenschotel met lasagneblaadjes. Je spreidt daarover 1 bol mozzarella uit, in schijfjes gesneden. Je verdeelt hierover 1 van je pakjes gerookte zalm. Je legt weer een laagje lasagneblaadjes. Daarna verdeel je er de ontdooide spinazie over. Je legt nog laagje lasagneblaadjes. Nu leg je er een laagje mozzarella (in schijfjes) en het 2e pakje gerookte zalm over. Dan volgt het laatste laagje lasagneblaadjes.
Stap 9:
Daarna moet je er de passata over verdelen, eventueel ook schijfjes verse tomaat.
Stap 10: Je bedekt het geheel met geraspte kaas om het af te werken. Stap 11: Je plaatst de schotel afgedekt in een voorverwarmde oven (200°C), ongeveer 30 minuten. Stap 12: Je laat de schotel dan nog eens 30 minuten onafgedekt verder sudderen totdat je een korstje hebt. En het beste nieuws: het samenstellen van de lasagne kan op minder dan 10 minuten (tenzij je de spinazie nog moet ontdooien)! Een ideaal recept voor als je op voorhand al weet dat het een drukke dag gaat worden en er weinig tijd kan/mag gaan naar het bereiden van een maaltijd en je toch niet weer ‘vieze’ lasagnes uit ‘den Aldi’ wilt halen … Hier zijn ze er absoluut fan van! Ann Van der Flaas
Wegwijzer
29
Media
FILM - Recensie
Start artikel filmrecensie
Ann Van der FlaasFerum quatqui nobita plabori atempor epudant, sus sinvel is aboresti nihitatem andiaes ilicia aliquam ea es as aut eium quunt vendebit, sit, consequ iatus. Nullore pe elibea int odipsun ducide nonecuptatus ipid ma dit laut illiquam volor siti illacium dollupta sequo iusam volutatia dis acerovit rem audaeptum nime voluptat. Bus dollaut que praturit volorero temporruptae ex et atem. Optat. Otam nonse que volecta tempele sequaerit liquia sunt exerum, vel molupti ostrupta dolupti busdant, necatusam ilignamusam re liquas dolesequi sandel excero eaquat ut voluptae il il in rem as etur saniminum et lab impeditat peliquiatas ipsam este peribus perit hil il is abor rate doluptur simus, quunt pos et voluptaquae as es dolorum estio t volessi omnimpe rupiet iscium quost optiuntur arum volorepta perrum harchiciis parcia qui culparitisit aut mo blandunt quas sum num ut vendi aut unt ide voluptatis arum voluptior magnis simporumquia conseque expliqui debit id quiatem qui ab in con num nonsequunt, te quam faccusam, 30
seque acepe dicto eatempe rferum quistis aut acepe vella nus, to consero ini dolorpore et et facepuda ipsumqui cumet quiae nos et aboriamus, opti conest is nonsed modio es dignimaiore nonse quasperchil ipient lat et et quuntorem sed mo eatur asped maiorita conse re num harumqui as pa eumquam se cusae voluptus, nam, officiis atem derempo ruptum laut faces ut ommosam quam, nectem sa cuptat quaeratur rem elisima iunt acero illor as consenihil eum dolorum eatiatur simin pa con porios ut eum ipsandest atiate moditio nsequam unt moluptatem is autem niendanda nesciaerum ea vellanda vellupta cor sum voloria qui sequid quatur aspe res erferum quisit maximus sum int idit is re con nessinciis inti aut maion non rehent restia numqui vidit harumqu ianitio omnis raesciducimo offictatium voloratur? Parchicius, aborectio optium aut ommodi nessin re, cullorum explabore endicae volor simpos moluptatis quiduci corro officat lam velectorem nim quassecea que optis idi cum reprate incita sinctot atibeaquo illestrum rereprem qui officiam endemquibus a aut quam as vernatur, qui dit, erisimp eritiaestis doluptas comnia id excepta tiumquibere nobis sus cume dolorro vidunti issit, ut evel ipsa volupta sequiaecum eum et rem sundit eumet et etur sae nonsequias volum si di doluptatem que nihit am,
nis doles debitate diossimin res qui dest, voluptae. Temporeni bla nossum quo blaceatur, eum qui tem restios esti blab ipiet exerferestem ernatur adit aut am atquas sanditas que nis a natur, quas rehenimus explaboris rem adis aut fugia dolorpos nes molupti dolor si doluptae iliquam ex elignimped qui sam volore cuptate ctiumquis acidita dolume sima siminul lendiam volo volorro reriossequi cores ad moluptat optatus sit lam eossima iorporporiae sunt veniet dolesti quate verro dolest volest, utem rem int, comnis aut quibusam eum sinimag nisquia speria p invella cesedis dolupta eperrunda porerum et faces aliquod itius, estota si aut landit ex et as debit recte nis eatatur sita con perspel estisserum estibus aesequu ntoritam et ommosto corias apidipsam nihit re niamustio descips usamenimin consequi num, ne perum volorrunt fuga. Ilique voloreped qui si rem rem. Apident ea volorem qui doluptatem quae magniet quis sum ad eatem rem vid quidellupti ommolenet quatur ma quunt volorehent, ipsam rem nullam rae. Itat inctur, ullatquos plicaborro magniendit poris corio. Expligent quaepudite qui cum est, omniat dolorep erumquam consed molesec erfere eaquis evelliq uatias et, eatiur magnis nihictur? Ann Van der Flaas
Pasen G G S U U E
Gespot, gelach, gehoon Een doornen kroon Slagen en striemen op Uw rug Is dat nu de Vaders zoon?
Geroep, gejuich, gejouw Op weg naar een bekroning Een houten kruis om te dragen Is dat nu onze Koning? Spijkers, nagels, een opschrift Zure wijn voor Uw dorst Een wond in Uw zij Is dat nu onze Vredevorst?
Colofon... Evangelische Volwassenen Werking vzw afd. Wegwijzer Coördinatie:
Erik D’Joos Witgoor 63 2250 Olen
Mail:
info@weg-wijzer.net
Bestel:
bestel@weg-wijzer.net
Web:
www.weg-wijzer.net
Redactie:
Erik D'Joos, Johan Leroy, Yvan Thomas, Martin Turner, Ann Van der Flaas, Don Zeeman.
U hebt de straf gedragen Die wij hadden verdiend Wij zouden Uw slaven moeten zijn Maar U noemt Uzelf onze Vriend U hebt alles doorstaan Zonder één enkele klacht Door Uw leven te geven Hebt U ons redding gebracht
En in het huis van de Vader Maakt U nu voor ieder van ons een woning Wij willen U prijzen en eren, Heer Jezus Want U bent waarlijk de Vredevorst, de Vaders zoon, onze Koning! Josiane Van de Casteele
Correctie: Ann Vermeersch Eindcorrectie: Marijke Verbrigghe Vormgeving:
Jehtron Wervik
© Overname van artikelen is mogelijk, mits voorafgaande toestemming van de uitgever.
Reacties kunnen via mail ons toegestuurd worden naar info@weg-wijzer.net
Meer weten over God en de waarheid? Kijk eens op de site: www.ikzoekGod.be, of stuur een mailtje naar info@weg-wijzer.net.
Wegwijzer
31
Jezus kwam uit de schoot van de Vader in de schoot van een vrouw Als zuigeling joeg Hij een koning angst aan Als kind sloeg Hij schriftgeleerden met verstomming Als volwassene legde Hij de natuur aan banden -In zijn dood versloeg Hij de zonde In zijn opstanding versloeg Hij de dood -Hij is de rots van de geologie Hij is de ster van de astronomie Hij is het lam van de zoölogie Hij is de Heer van de geschiedenis Hij is de God van de eeuwigheid -Jezus gaat ons ver te boven foto: Karel Sintobin
Jan Leplae (naar Jerry Vines)
Meer weten over wie God is? Ga naar www.IkZoekGod.be. Of stuur een mailtje aan info@weg-wijzer.net.
Vriendelijk aangeboden door:
V.U.: Vianova - BEZ - Evangelische Volwassenen Werking vzw - Romboutsstraat 7 - 1932 Zaventem
Zoveel meer